Ο αυταρχισμός των τουρκο-ισλαμικών μηχανισμών της Άγκυρας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.geostrategy.gr/images/leaders/ErdoganOperasyon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="http://www.geostrategy.gr/images/leaders/ErdoganOperasyon.jpg" width="460" /></a></div> <br /> Του Χρήστου Μηνάγια<br /> <br /> Μετά τις γενικές εκλογές της 12 Ιουνίου 2011, η τουρκική επικαιρότητα επικεντρώθηκε στις συζητήσεις για τη δημιουργία ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος. Όμως, μετά την παρέλευση ενάμιση έτους, διαπιστώνεται ότι το κύριο ερώτημα που απασχολεί την τουρκική κοινή γνώμη αφορά στην αλλαγή ή όχι του πολιτεύματος της χώρας σε μια μορφή προεδρικής ή ημιπροεδρικής δημοκρατίας. <br /> <br /> Το κυριότερο δε που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι, οι συζητήσεις δεν εστιάζονται στην ουσία του χαρακτήρα του πολιτεύματος, αλλά επιχειρείται από το «βαθύ» τουρκο-ισλαμικό μηχανισμό η αποδοχή του Ερντογάν από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της χώρας. Τούτο τυγχάνει αρνητικών σχολίων από έγκριτους Τούρκους αρθρογράφους, οι οποίοι επισημαίνουν ότι ένας πρόεδρος ή ένας πρωθυπουργός είναι προσωρινός, ενώ ένα έθνος, ένα κράτος και η μορφή του πολιτεύματος έχουν διαχρονική ισχύ.<br /> <br /> Η επίκληση του ισλαμισμού, οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, ο πλήρης έλεγχος του κρατικού μηχανισμού και η απομάκρυνση της πλειοψηφίας της τουρκικής κοινωνίας από τη στρατοκρατία είχαν σαν αποτέλεσμα την ισχυροποίηση του Ερντογάν και την εδραίωση του κόμματός του. Ωστόσο, εάν κάποιος εξετάσει τη συμπεριφορά του Τούρκου πρωθυπουργού, η εικόνα που προκύπτει είναι σαφής: δηλαδή, η απλουστευμένη μορφή δημοκρατίας που τυγχάνει ιδιαίτερης προβολής, έχει λάβει τη μορφή μιας μετακεμαλικής ολιγαρχίας στηριζόμενης στην αυταρχικότητα και τον ολοκληρωτισμό. Σημειωτέον ότι, η κατάσταση αυτή, προς το παρόν, είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατον να ανατραπεί διότι στηρίζεται: πρώτον, από το λαό λόγω της δημοκρατικής νομιμότητάς της. Δεύτερον, από τους θρησκευόμενους μουσουλμάνους, λόγω των συχνών αναφορών στο Ισλάμ. Και τρίτον, στον τουρκικό κρατικό μηχανισμό (δικαιοσύνη-φορείς ασφαλείας) λόγω της ισχύος του να επιβάλλει τις κυρώσεις που επιθυμεί. <br /> <br /> Υπάρχει η άποψη ότι το ΑΚΡ είναι ένα ισλαμικό κόμμα. Όμως, η ταυτότητά του, οι δηλώσεις της ηγετικής του ομάδας και οι ισλαμικές-εθνικιστικές-«δημοκρατικές» αρχές που συνθέτουν την πολιτική του, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα «ημίαιμο» κόμμα (σ.σ. δεν κρίνεται σκόπιμο να χρησιμοποιήσουμε το συνώνυμο της λέξης ημίαιμος). Συνεπώς, το ΑΚΡ δεν αποτελεί μια ομοιογενή πολιτική κίνηση, αλλά ένα συνασπισμό φιλελεύθερων, θρησκευόμενων, συντηρητικών, εθνικιστικών και αριστερών τάσεων, των οποίων οι κόκκινες γραμμές υπερβαίνουν την εξάρτησή τους από τα πολιτικά κόμματα. Υπό τις συνθήκες δε αυτές, εάν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του συνόλου των συνιστωσών του ΑΚΡ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο, στη μετά Ερντογάν περίοδο, το κόμμα αυτό να έχει την τύχη του προηγούμενου ισλαμικού κόμματος Refah Partisi (Κόμμα Ευημερίας του Νετζμετίν Ερμπακάν). (σ.σ. Ο Ερμπακάν ήταν ο ηγέτης του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία και πολιτικός μέντορας του Ταγίπ Ερντογάν). <br /> <br /> Τα τελευταία χρόνια η αντιπολίτευση βιώνει μια πολύ βαθειά κρίση και παρά την αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά του Ερντογάν προς όλους τους επικριτές του, αυτή δεν φαίνεται ότι μπορεί να ανακάμψει<br /> . Συνακόλουθα δε, η πτώση των περισσότερων προπυργίων του κεμαλικού καθεστώτος είχε σαν αποτέλεσμα την αδυναμία δημιουργίας ενός νέου κόμματος με προοπτική ανάληψης της εξουσίας της χώρας. Τούτο οφείλεται σε δύο λόγους: πρώτον, στην αναποτελεσματικότητα αντιμετώπισης του κουρδικού προβλήματος λόγω των εθνικιστικών, στρατιωτικών και κρατικιστικών αντιλήψεων και δεύτερον, στη μεγάλη δημοτικότητα του επικοινωνιακού πρωθυπουργού Ερντογάν, ο οποίος με τις αναφορές του στο Ισλάμ και την οθωμανική κληρονομιά ενεργοποίησε τις θρησκευτικές, εθνικιστικές και επεκτατικές ευαισθησίες των Τούρκων πολιτών. Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος πρωθυπουργός, προκειμένου να δικαιολογήσει την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική πόλωση που δημιουργήθηκε από την αυταρχική συμπεριφορά του, επικαλείται τη δράση του βαθέως κράτους που προσπαθεί να φέρει τους κρατικούς φορείς απέναντι στο έθνος. <br /> <br /> Εξίσου σημαντικό είναι ότι οι προσπάθειες της Άγκυρας για τουρκοποίηση των Κούρδων δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι, παρά τις πολιτικο-θρησκευτικο-ιδεολογικές επιθέσεις και τα στρατιωτικά μέτρα που χρησιμοποίησαν όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις, ο κουρδικός λαός όχι μόνο δεν απώλεσε την εθνική του ταυτότητα αλλά επέφερε σοβαρά πλήγματα στους τουρκο-ισλαμικούς σχεδιασμούς. Ας σημειωθεί ακόμη πως «Οι Κούρδοι της Τουρκίας» και «Το Κουρδιστάν της Τουρκίας» αποτελούν δύο πολιτικές ορολογίες που έχουν ως κοινή συνισταμένη το κουρδικό πρόβλημα. Αν βέβαια το εν λόγω πρόβλημα επιλυθεί έγκαιρα, εκτιμάται ότι αυτό θα περιορισθεί στους Κούρδους της Τουρκίας, ενώ σε αντίθετη περίπτωση η Άγκυρα θα κληθεί να αντιμετωπίσει το Κουρδιστάν της Τουρκίας.<br /> <br /> Ως γνωστόν, περίπου το 40% των Κούρδων της Τουρκίας κατοικεί σε περιοχές εκτός των διοικητικών ορίων του τουρκικού Κουρδιστάν (βόρειο Κουρδιστάν) και συγκεκριμένα: το ¼ του πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης είναι Κούρδοι, ενώ σημαντική είναι η παρουσία του κουρδικού παράγοντα στις πόλεις Άδανα, Μερσίνη, Bursa, Σμύρνη και Αττάλεια. Για το λόγο αυτό, η στρατηγική της Άγκυρας εστιάζεται στο διαχωρισμό του κουρδικού προβλήματος από το πρόβλημα του Κουρδιστάν, δεδομένου ότι οι εσωτερικοί Κούρδοι μετανάστες που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την τουρκική επικράτεια αντιμετωπίζουν διαφορετικά προβλήματα από τους ομοεθνείς τους που κατοικούν στις νοτιοανατολικές περιοχές<br /> <div id="articleAd"> <br /> . Ωστόσο, η στρατηγική αυτή προσκρούει στις ιδεοληψίες και τα συμφέροντα των πολιτικο-θρησκευτικών συνιστωσών που στηρίζουν τον Ερντογάν. Από τη μια πλευρά ο φιλελεύθερος πυρήνας του κυβερνώντος κόμματος υποστηρίζει την εν μέρει αναγνώριση των ατομικών ελευθεριών των Κούρδων, σε αντίθεση με τους συντηρητικούς-εθνικιστές οι οποίοι είναι υπέρμαχοι της προάσπισης αυτών που είναι ήδη δεδομένα, αφομοιωμένα και δεν δημιουργούν κινδύνους και κραδασμούς στο κατεστημένο, και κυρίως δεν χρειάζονται ριζικές αλλαγές. <br /> <br /> Επιπρόσθετα δε, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η Τουρκία ποτέ δεν παραιτήθηκε και δεν πρόκειται να παραιτηθεί από το τουρκο-ισλαμικό όραμα της, δηλαδή ανάδειξη του τουρκισμού μέσω του Ισλάμ και διείσδυση στις περιοχές ενδιαφέροντος και επιρροής της. Μάλιστα, μερικά αποτελέσματα της καθοδηγούμενης από την Άγκυρα στρατηγικής τουρκοποίησης παρατίθενται ακολούθως:<br /> <br /> · Οι Laz (Λαζοί) υπέστησαν σοβαρότατη εθνική και εθνοτική διάβρωση.<br /> <br /> · Σημαντικό τμήμα των νέων γενιών των χωρών του Καυκάσου και των Βαλκανίων δεν γνωρίζουν ούτε καν τους προγόνους τους και έχουν εγκλωβιστεί στην τουρκική ιδεολογία, δεδομένου ότι η μνήμη τους διαβρώθηκε από τον τουρκισμό.<br /> <br /> · Οι Αρμένιοι δεν πέτυχαν να αναγνωρίσουν στον επιθυμητό βαθμό τη γενοκτονία που υπέστησαν οι πρόγονοί τους από τους Τούρκους.<br /> <br /> · Ένα μεγάλο μέρος της θρησκευτικής και πολιτιστικής μειονότητας των Αλεβήδων (Αλεβιτών) εντάχθηκε στην κεμαλική ιδεολογία.<br /> <br /> · Οι Έλληνες εκτοπίσθηκαν από την Τουρκία (Πόντος, Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία κ.λπ.) και αναγκάσθηκαν να βρουν προστασία στην Ελλάδα.<br /> <br /> Τέλος καθίσταται σαφές, ότι από τη διαχρονική εξέταση της τουρκικής πραγματικότητας προκύπτει το συμπέρασμα ότι, ούτε τα σύμβολα, ούτε οι ηγετικές παρουσίες δεν έφεραν τη δημοκρατία στη χώρα και ούτε πρόκειται ποτέ να τη φέρουν.<br /> <span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></div>

Ο αυταρχισμός των τουρκο-ισλαμικών μηχανισμών της Άγκυρας

Του Χρήστου Μηνάγια Μετά τις γενικές εκλογές της 12 Ιουνίου 2011, η τουρκική επικαιρότητα επικεντρώθηκε στις συζητήσεις για τη δημιουργ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΟΖ: ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται; Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/GEOPOLITIKA/cache/mapaozcyprus-630x346.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/GEOPOLITIKA/cache/mapaozcyprus-630x346.jpg" width="400" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου</strong><br /> <br /> «Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται»<br /> «Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται»<br /> λαϊκές παροιμίες <br /> «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό το αληθές»<br /> Σολωμός<br /> «Νομίζουμε ότι είμαστε έξυπνοι και έτσι καταστρεφόμαστε»<br /> Μπρεχτ, «‘Οπερα της Πεντάρας»<br /> <br /> Πιστεύετε στον Αη-Βασίλη; Αν σας ρωτήσω, θα πείτε όχι.<br /> <br /> Δεν βλέπετε όμως τον λόγο να διαψεύσετε την ωραία ιστορία που διηγείστε στα παιδιά σας, ούτε να χαλάσετε την ατμόσφαιρα γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αυταπάτη, ψέμμα, ακίνδυνα όμως και χαριτωμένα. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι.<br /> <br /> Προ ετών, ένας φίλος που έχανε τη γυναίκα του πήγε στη Λάρισα να αγοράσει δυο μπουκαλάκια νερό έναντι 10.000 ευρώ. Είναι πανέξυπνος και «κωλοπετσωμένος», δεν τον πιάνεις εύκολα κορόιδο. Ηθελε όμως να αγκιστρωθεί από την ελπίδα, αβάσιμη έστω. Ο φίλος μου δεν έπαθε τίποτα από την αυταπάτη. Το 1976 όμως, όταν ο Καματερός άρχισε να διαφημίζει, με την υποστήριξη ισχυρών ΜΜΕ, ένα δήθεν θαυματουργό νερό κατά του καρκίνου, ένα παιδάκι πέθανε στο «Αγλαϊα Κυριακού», γιατί σταμάτησε την κανονική θεραπεία. <br /> <br /> Όταν βρίσκεσαι σε απελπισία και αδιέξοδο, η κρίση θολώνει, η λογική υποχωρεί. Δεν συμβαίνει μόνο σε απλούς ανθρώπους, συμβαίνει και σε πολιτικούς, κοινωνίες, έθνη - και χρησιμοποιείται από τους εχθρούς τους για να τα καταστρέψει. <br /> <br /> Το 1963, ενώπιον του αδιεξόδου ενός μη λειτουργούντος κράτους, ο Μακάριος κάλεσε τον ‘Αγγλο πρέσβη, που τον ενθάρρυνε να θέσει τα «13 σημεία». Τετραπέρατος, πανέξυπνος, παμπόνηρος, την «πάτησε» όμως από την ανάγκη: η Αγγλία, αφού τούδωσε τη συγκατάθεση, χρησιμοποίησε την υπόθεση για να χαράξει την πρώτη «πράσινη γραμμή» της διχοτόμησης. <br /> <br /> Το 1974, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, επικεφαλής μιας χούντας σε πλήρη απομόνωση και αδιέξοδο, πείστηκε από τους Αμερικανούς και Ισραηλίτες φίλους του ότι θα ενώσει, με το πραξικόπημα, την Κύπρο με την Ελλάδα. ‘Ενωσε τη Λευκωσία με την ‘Αγκυρα και πέθανε στη φυλακή σιωπηλός («αν μιλήσω, θα γίνουν όλοι οι ‘Ελληνες κομμουνιστές»). <br /> <br /> Ο Σαακασβίλι και ο Σαντάμ Χουσείν έπεσαν θύματα της αυτής μεθόδου. Καταστράφηκαν, αφού κατέστρεψαν τις χώρες τους. <br /> <br /> Επειδή ζούμε στιγμές πρωτοφανούς εθνικής τραγωδίας και αδιεξόδου, οφείλουμε να εντείνουμε τις ουσιώδεις (εν εθνική ανεπαρκεία) ιδιότητες της λογικής και του ελέγχου, ιδίως όταν εμφανίζονται από μηχανής Θεοί και εύκολες, σχετικά ανώδυνες λύσεις στα τραγικά προβλήματα της χώρας, είτε πρόκειται για «Θείους από την Αμερική» (Ομπάμα, ΔΝΤ), είτε για πολλά υποσχόμενα «πετρελαϊκά Ελντοράντο». Να προτιμάμε το «Ερευνάτε τας Γραφάς» από το «Πίστευε και μη ερεύνα». Να ακολουθούμε το αξίωμα της αμερικανικής διπλωματίας, κατά τις διαπραγματεύσεις με τους Σοβιετικούς: «Εμπιστέψου αλλά επαλήθευσε».<br /> <br /> Ένα «πετρελαϊκό Ελντοράντο»;<br /> Εδώ και τρία χρόνια περίπου, ενώ η Ελλάδα έμπαινε στο Μνημόνιο και έχανε σταδιακά κυριαρχία και ανεξαρτησία, άρχισε συστηματικά να συγκροτείται και να παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή ένα ετερόκλιτο «λόμπι» των πετρελαίων και της ΑΟΖ». Δημοσιολογούντες, αυτοαναγορευθέντες ειδικοί, συνήθως όχι του συγκεκριμένου τομέα των πετρελαίων και διάφοροι άλλοι κινητοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν <br /> <br /> α) ότι η Ελλάδα έχει έναν αμύθητο πλούτο σε υδρογονάνθρακες, <br /> β) ότι χρειάζεται επειγόντως ανακήρυξη ΑΟΖ για να τον εκμεταλλευθεί. <br /> <br /> Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι αυτοί που θορυβωδώς απαιτούσαν «εδώ και τώρα» την ανακήρυξη ΑΟΖ, όχι μόνο ελάχιστη ή καμιά σχέση είχαν με το αντικείμενο, αλλά δεν επέδειξαν καμία ευαισθησία επί θεμάτων ΑΟΖ και εξωτερικής πολιτικής στο παρελθόν. Όταν παρολίγον να καταλυθεί το κυπριακό κράτος με ένα σχέδιο Ανάν, που ήταν «πρώιμο Μνημόνιο», σχεδόν κανένας από αυτούς δεν άνοιξε το στοματάκι του να πει μια λέξη. <br /> <br /> Όταν ο γράφων υποστήριξε με άρθρο του, το 2007, σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, την ανάγκη οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Κύπρο, ουδείς εξ αυτών συγκινήθηκε. Μόνο μετά το Μνημόνιο, κάποια «μύγα» τους τσίμπησε ξαφνικά.<br /> <br /> Τις τελευταίες μέρες, το πράγμα πήρε διεθνή διάσταση, με την έκθεση της Ντώυτσε Μπανκ. Δεν είναι καθόλου ασήμαντη, γιατί η έκθεση, ενώ δεν κομίζει κανένα αξιόπιστο ή νέο στοιχείο, προσφέρει σοβαρό επιχείρημα σε όσους αρνούνται το απολύτως αναγκαίο, απαραίτητο για την επιβίωση της χώρας αυθεντικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Αν οι ‘Ελληνες έχουν ένα θησαυρό στα χέρια τους, ποιος ο λόγος να τους ελαφρύνουμε τώρα το χρέος; Η έκθεση, σημειωτέον, στηρίζεται στα «στοιχεία» του εγχώριου λόμπυ, το οποίο με τη σειρά του τη χρησιμοποιεί για να στηρίξει τη δική του «αξιοπιστία». Η ίδια η τράπεζα, κατά την εκτίμησή μας μάλλον όργανο του Χρήματος επί της Γερμανίας, παρά το αντίστροφο, επειδή θέλει να προστατεύσει τη δική της αξιοπιστία, δεν παραλείπει να υπογραμμίσει στην ανακοίνωσή της ότι όλα αυτά είναι απλές, αναπόδεικτες υποθέσεις.<br /> <br /> Θα χρειαζόμαστε ένα βιβλίο, όχι ένα άρθρο, κι αν χρειαστεί θα το γράψουμε, για να αναφέρουμε απλώς όλες τις ανακρίβειες και τερατολογίες, όπως και τις βάναυσες παραβιάσεις, δυστυχώς από επιστήμονες, κάθε στοιχειώδους επιστημονικής δεοντολογίας, που εκδηλώθηκαν και εκδηλώνονται στη διάρκεια αυτής της τρίχρονης «συζήτησης». <br /> <br /> Σε ότι αφορά την ύπαρξη υδρογονανθράκων, οι οπαδοί του λόμπι υποστηρίζουν πραγματικές τερατωδίες, φτάνοντας να συγκρίνουν τα εικαζόμενα αποθέματα αερίου νοτίως της Κρήτης με αυτά της Ρωσίας! Βασίζονται σε διάφορες διεθνείς «εκθέσεις», που δεν εξηγούν πως έβαλαν στο χέρι και κάνουν ατεκμηρίωτες εικασίες. <br /> <br /> Αυτό που μπορούμε να πούμε στο παρόν στάδιο των γνώσεών μας, μας λέει ο Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕΜ κ. Παπαβασιλείου, από τους σοβαρότερους επιστήμονες που διαθέτει η χώρα, είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης υδρογονανθράκων, που θα γίνουν ισχυρές ενδείξεις μόνο με την ολοκλήρωση των σεισμικών ερευνών και σχεδόν αποδείξεις μόνο με τις γεωτρήσεις.<br /> <br /> Αν είναι έτσι τα πράγματα, για σκοπούς τρεχούσης πολιτικής δεν μπορούμε να βασιστούμε σε τίποτα από αυτά, έστω κι αν όλοι θα θέλαμε να βρεθεί ένας τρόπος να ξαναποκτήσουμε μια κανονική χώρα και μια κανονική ζωή. Ο κ. Μανιάτης του ΠΑΣΟΚ, που, αν μη τι άλλο, αποφεύγει να λέει προφανείς σαχλαμάρες, υποστηρίζει ότι, με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, μιλάμε πιθανώς για ένα έσοδο 140 δις σε βάθος τριάντα χρόνων, με την επιφύλαξη ότι αυτές οι εκτιμήσεις θα επιβεβαιωθούν από τις έρευνες. Πολύ σημαντικό έσοδο μεν, αν υπάρχει, όχι όμως ικανό να μας βγάλει από τη θηλιά του χρέους και του Μνημονίου.<br /> <br /> <strong>Πόθεν έσχες τα στοιχεία;</strong><br /> Ένα πολύ σημαντικό ερώτημα είναι ποιος και γιατί τροφοδοτεί το «λόμπι» με στοιχεία, είτε είναι αληθινά, είτε είναι ψεύτικα, για την ύπαρξη τεραστίων κοιτασμάτων; Τα στοιχεία για εικαζόμενα ενεργειακά αποθέματα δεν κυκλοφορούν διεθνώς στα μπακάλικα, είναι ένα από τα καλύτερα φυλασσόμενα μυστικά του κόσμου. Προτού γίνω δημοσιογράφος, δούλεψα σε ευρωπαϊκά ερευνητικά ινστιτούτα, μεταξύ των οποίων η πολυεθνική εταιρεία Schlumberger, κύριος προμηθευτής παγκοσμίως τεχνολογίας για πετρελαϊκές έρευνες. Θυμάμαι ότι για να μπω στα εργαστήριά τους, αν και δούλευα εκεί, πέρναγα από δεκαπλάσιους ελέγχους από αυτούς που περνούσα αργότερα για να μπω στο ελληνικό Υπουργείο Αμυνας ή στο ερευνητικό κέντρο της Αεροπορίας, όταν έκανα τη θητεία μου. Τι πάθανε τώρα, κρίση φιλελληνισμού, και μας δίνουν τις εκθέσεις τους Καναδοί, Νορβηγοί, Γάλλοι και δεν ξέρω ποιος άλλος; <br /> <br /> Κατ’ ουσίαν, αναπτύσσεται από το «λόμπι» μια «θεωρία συνωμοσίας» που δεν γνωρίζουμε αν είναι βάσιμη. Ότι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις απέφευγαν τις έρευνες για ορυκτά, γιατί κάποιοι «διεθνείς νταβατζήδες» δεν ήθελαν να προχωρήσει η Ελλάδα σε τέτοιες έρευνες. Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι συνέβη κάτι τέτοιο, όχι όμως αποδείξεις. Η κυβέρνηση Σημίτη π.χ. διέλυσε, εγκληματικώ τω τρόπω, το 1999, τη βασική ερευνητική υποδομή της χώρας για υδρογονάνθρακες, τη ΔΕΠ-ΕΚΥ, που διέθετε εξειδικευμένους επιστήμονες, γεωφυσικό εξοπλισμό, τρυπάνια και δυνατότητα αυτοδύναμης έρευνας, στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων. Η προετοιμασία για την σταδιακή εξασθένιση και τελική «κατάληψη» ή καταστροφή του ελληνικού κράτους προφανώς δεν άρχισε το 2010!<br /> <br /> Αν όμως δεχθούμε ως βάσιμη μια τέτοια θεωρία, τίθεται άλλο ερώτημα. Για ποιο λόγο οι «διεθνείς νταβατζήδες», που απέτρεπαν προ μνημονίου, κάθε έρευνα στην Ελλάδα, ενδιαφέρονται τώρα, επί μνημονίου, να αρχίσουν κατεπειγόντως οι έρευνες; ‘Η μήπως ανέκτησε πρόσφατα η Ελλάδα την πλήρη ανεξαρτησία της ή το πολιτικό προσωπικό μας τον εθνικό του προσανατολισμό και ενδιαφέρεται τώρα για την κατεπείγουσα εξόρυξη ορυκτών;<br /> <br /> Ας υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί μας όντως συνειδητοποίησαν ξαφνικά τις εθνικές ανάγκες. Για ποιό λόγο, ενώ άρχισαν να δίνουν άδειες ερευνών και ετοιμάζονται να ανακηρύξουν ΑΟΖ, συρρίκνωσαν ταυτόχρονα τη βασική εθνική υποδομή της χώρας για τα ορυκτά, το ΙΓΜΕ; Για ποιο λόγο, αφού κόπτονται τόσο πολύ και επείγονται για την έρευνα, νομοθέτησαν μεν, πριν ενάμισυ χρόνο, νέο φορέα για τη διαχείριση υδρογονανθράκων, αλλά απέφυγαν να τον στελεχώσουν, με αποτέλεσμα να υπάρχει μόνο στα χαρτιά;<br /> <br /> <strong>Απάτες με την ΑΟΖ </strong><br /> Η κυβέρνηση ετοιμάζεται, σύμφωνα με καλά πληροφορημένους κύκλους, να προχωρήσει άμεσα στην ανακήρυξη ΑΟΖ, αφού ολοκληρώσει την σχετική προετοιμασία. Βασικός εισηγητής της άποψης αυτής στον πρωθυπουργό είναι ο πρώην «Β’ Πανελλαδικάριος», της «αλτουσεριανής άκρας αριστεράς» (!), σήμερα βασικός «στρατηγικός εγκέφαλος» της ελληνικής δεξιάς Χρύσανθος Λαζαρίδης. Ο κ. Λαζαρίδης διαθέτει άριστες σχέσεις με την Ουάσιγκτον και το Τελ-Αβίβ και λέγεται ότι ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για τη μεταστροφή του Πρωθυπουργού το 2011 από το ‘Όχι στο Ναι στο Μνημόνιο. Πιστεύει ότι, πέραν των άλλων, η ανακήρυξη ΑΟΖ θα δώσει και μια εσωτερική ανάσα σε μια κυβέρνηση που πιέζεται άσχημα από την εξέλιξη της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης και πρέπει να απολογείται τώρα για τους ‘Ελληνες που πεθαίνουν εξαιτίας της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της. <br /> <br /> Ότι κάποιο λάκκο έχει όμως η φάβα της ΑΟΖ, γίνεται ακόμα πιο φανερό με τις εξωφρενικές ανακρίβειες που αναπτύσσονται γύρω από την έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), μια εξειδικευμένη έννοια του δικαίου της θάλασσας που τείνει να γίνει «εθνική ιδεολογία». Η ΑΟΖ είναι μια χρήσιμη έννοια και η ανακήρυξή της μπορεί να είναι υπό όρους (κατά τη γνώμη μας δεν εκπληρούνται σήμερα) πολύ χρήσιμη για πολλά πράγματα, όχι όμως για την διεκδίκηση υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων. <br /> <br /> Η Ελλάδα δεν χρειάζεται καμιά ανακήρυξη ΑΟΖ για την διεκδίκηση της κυριότητας των υποθαλασσίων υδρογανανθράκων της, διότι έχει ήδη την κυριότητα με την, ισχυρότερη της ΑΟΖ, ως προς τον υποθαλάσσιο πλούτο, έννοια της υφαλοκρηπίδας, όπως ορίζεται από τη σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι. Μάλιστα, η υφαλοκρηπίδα ξεπερνάει σε ορισμένες θάλασσες τα όρια των 200 ναυτικών μιλίων της ΑΟΖ, αλλά αυτό δεν αφορά τις ελληνικές θάλασσες. Το πρόβλημα είναι η οριοθέτηση είτε της υφαλοκρηπίδας, είτε της ΑΟΖ με τα αντικείμενα κράτη και στο πρόβλημα αυτό έχουν σκοντάψει σαράντα χρόνια οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι έρευνες στο Αιγαίο. Σε ό,τι αφορά τους κανόνες οριοθέτησης και διανομής, που προβλέπει η συνθήκη, είναι ταυτόσημοι και για την ΑΟΖ και για την υφαλοκρηπίδα. Αυτά τα έχουν πει και γράψει δημοσίως οι καλύτεροι και σοβαρότεροι ειδικοί μας, όπως ο Πρύτανης του Παντείου Καθηγητής Τσάλτας ή ο Καθηγητής ‘Αγγελος Συρίγος και μπορεί να τα διαπιστώσει κάθε νοήμων αναγνώστης μπει στον κόπο να διαβάσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας στο ‘Ιντερνετ. <br /> <br /> Αλλά ούτε κανείς μελετάει τίποτα στην Ελλάδα, ούτε οι τηλεοράσεις φωνάζουν τους ειδικούς να συζητήσουν σοβαρά. Δημιουργήθηκε έτσι μια «εθνική ιδεολογία» γύρω από το ζήτημα της ΑΟΖ, που είναι μεν παντελώς αβάσιμη, μπορεί όμως να έχει πολύ σπουδαίες πολιτικές και γεωπολιτικές συνέπειες. Μια τέτοια «ιδεολογία» και αντίστοιχη «συμβολοποίηση», υπενθύμισε πρόσφατα ο συνταγματάρχης Καλεντερίδης, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, δημιουργήθηκε και γύρω από την ορθότατη, κατά τα άλλα, ιδέα της «’Ενωσης» Κύπρου και Ελλάδας, με τα γνωστά αποτελέσματα.<br /> <br /> <strong>Επικίνδυνες γεωπολιτικές</strong><br /> Το μόνο που μπορεί πραγματικά να κάνει η ανακήρυξη ΑΟΖ υπό τις παρούσες συνθήκες είναι να προσθέσει ένα μηχανισμό έντασης με την Τουρκία. Ο γράφων ασχολείται επί 15 χρόνια με την ελληνική εξωτερική πολιτική και υποστήριξε συστηματικά την ανάγκη μιας μαχητικότερης ελληνικής πολιτικής έναντι της Αγκυρας, όταν ουδείς από τους νυν «ΑΟΖολογούντες» ενδιαφερόταν για το θέμα. Θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να απαντήσει με κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή της, αν η Τουρκία επιβουλευθεί την ελληνική εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία, ή την ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων. Αλλά δεν πιστεύει ότι η παρούσα κατάσταση ιστορικά πρωτοφανούς διεθνούς απομόνωσης και εξασθένισης του διεθνούς στάτους της χώρας, όταν λέγεται ότι έχουμε προβλήματα ακόμα και με τα καύσιμα του στόλου, προσφέρεται για να ανοίξουμε με δική μας πρωτοβουλία όλα τα ανοιχτά θέματα με τη γείτονα! Πολύ περισσότερο, να εφαρμόσουμε τις ιδέες των πιο «μαχητικών» του «λόμπι», που θέλουν να πάμε στην περιοχή του Καστελόριζου να κάνουμε τον έξυπνο, στηριζόμενοι στη στρατιωτική υποστήριξη που νομίζουν ότι θα έχουν από το Ισραήλ! <br /> <br /> Το οποίο Ισραήλ, αν πιστέψουμε πληροφορίες του τύπου, έχει ενθαρρύνει την Αθήνα να ανακηρύξει την ΑΟΖ. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, που δεν είναι δυνατό να ελεγχθούν, έχει ασκήσει την επιρροή του στην αμερικανική διπλωματία ώστε η «κυβέρνηση» της Λιβύης, που ελέγχεται απολύτως από τις ΗΠΑ, να μη φέρει προσκόμματα στην οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης και Ελλάδας. Αντίθετα το Κάιρο του Μόρσι, σε προσέγγιση με τον Ερντογάν και δυσαρεστημένο από την προσέγγιση Κύπρου και Ελλάδας με το Ισραήλ, δυσκολεύει πολύ τα πράγματα για την οριοθέτηση με την Ελλάδα. <br /> <br /> Τα ζητήματα αυτά μπορεί να μην έχουν άμεση, αλλά μπορεί να αποκτήσουν στρατηγική και ιστορική σημασία για το μέλλον του ελληνισμού, σε ένα περιβάλλον που έχει βαθιά διαταραχθεί ένας προσανατολισμός τριών αιώνων προς την Ευρώπη και δεν ξέρουμε καν αν θα υπάρχει ΕΕ σε μερικά χρόνια. Είναι το μέλλον και η μορφή του ελληνικού κράτους που μπορεί να παιχτούν στις μεγάλες ανακατατάξεις μπροστά μας. Η γεωοικονομία θα συναντήσει αναπόφευκτα τη γεωπολιτική. Ποιος θα ελέγξει τον ελληνικό χώρο και τους πόρους του δεν είναι το πιο ασήμαντο από τα θέματα!<br /> <br /> <strong>Σε ποιόν ανήκουν τα αέρια/πετρέλαια; </strong><br /> Το βασικότερο πρόβλημα με τους πόρους είναι όμως το οικονομικό καθεστώς υπερχρέωσης και το νομικό καθεστώς των δανειακών/μνημονίων. Οσο η Ελλάδα προσπαθεί να πληρώσει ένα μη βιώσιμο χρέος καταστρέφεται η ίδια, μεταφέρονται στους Δανειστές οι πόροι της, λεηλατείται η χώρα και το χρέος αυξάνεται διαρκώς, όπως συμβαίνει συνεχώς μετά τον Μάιο 2010, όταν χρεωκοπήσαμε χωρίς να το πούμε. Υπό παρόμοιες συνθήκες, η εξόρυξη των ενεργειακών πόρων θα ωφελήσει τους Πιστωτές, διοχετεύοντάς τους πολύτιμο για τη σωτηρία μας εθνικό πλούτο. <br /> <br /> Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, λόγω της Δανειακής Σύμβασης που έχει δεσμεύσει, τονίζει ο πρύτανης των Ελλήνων συνταγματολόγων, πρώην νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου, Καθηγητής Κασιμάτης (αλλά και ο επίσης διαπρεπής Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Κωνσταντίνος Χρυσόγονος), με το άρθρο 4, όλη τη δημόσια περιουσία, ενώ με το άρθρο 15 έχει εισάγει το αγγλικό δίκαιο για τις διαφορές και έχει άρει όλες τις ασυλίες εθνικής κυριαρχίας. Επιπλέον έχει δημιουργηθεί Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων με νομοθετημένη, σε εφαρμογή της Σύμβασης, εντολή χρήσης όλων των πόρων αποκλειστικά για τις ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους, που κατατίθενται μάλιστα σε ειδικό λογαριασμό επ’ ονόματι των πιστωτών στην Τ.τ.Ε. και στη συνέχεια θα μεταφέρονται σε τράπεζα του Λουξεμβούργου. <br /> <br /> Στην Ελλάδα εισάγεται τώρα, με διαδικασίες εξπρές, χωρίς κανείς να προλάβει καλά-καλά να διαβάσει και να μελετήσει τα κείμενα, ολόκληρο το θεσμικό πλαίσιο, αποτελούμενο από χιλιάδες σελίδες δυσνόητων νομικών κειμένων, της εγκαθιδρυόμενης σταδιακά αποικίας χρέους των Πιστωτών, του Χρήματος. Αν αυτή η διαδικασία δεν ανατραπεί, αν η Δανειακή δεν καταγγελθεί, υποστηρίζει ο κ. Κασιμάτης, τα υπόλοιπα δεν έχουν πολύ νόημα. <br /> <br /> Πράγματι. Αν όντως η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς έμμεσης, πλην πραγματικής κατοχής, μέσω όλων αυτών των νομικών δεσμεύσεων, τότε πρέπει μάλλον να προστατεύσει, παρά να εκμεταλλευθεί τους πόρους, όπως θα έπρατταν οι πατριώτες το 1943.<br /> strong><br /> Αγιος Βασίλης<br /> Χριστουγεννιάτικες μέρες που πλησιάζουν, πολύ θάθελα να υποσχεθώ στον εαυτό μου και σε σας έναν Αη-Βασίλη, να ξέρω ότι θα πεθάνω τουλάχιστον με σύνταξη και περίθαλψη, στη χώρα μου που αγαπάω. Αλλά δεν θα ήμουν πολύ χρήσιμος στους αναγνώστες αν τόκανα. Η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζουμε ένα από τα τραγικότερα διλήμματα της ιστορίας μας. ‘Η θα εξακολουθήσουμε την παρούσα πορεία σταδιακής αυτοκαταστροφής, προσπαθώντας να αποδείξουμε στις αγορές ότι μπορούμε να πληρώσουμε ένα χρέος που δεν μπορούμε να πληρώσουμε, και ελπίζονtας ότι κάποια στιγμή θα μας λυπηθούν μόνοι τους οι Ευρωπαίοι, ή θα πάμε να πούμε στα ίσια ότι το πρόγραμμα είναι λάθος, δεν βγαίνει, χρειαζόμαστε έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη γιατί καταστρεφόμαστε κι ότι εμείς πάντως, αν δεν μας τα δώσουν, θα το διακόψουμε μονομερώς. Αφού προηγουμένως χαλάσουμε τον κόσμο στην Ευρώπη και διεθνώς και αφού αναζητήσουμε συμμάχους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και γνωρίζοντας ότι, κι αυτός ο δρόμος, θα είναι γεμάτος δυσκολίες και κινδύνους.<br /> <br /> Konstantakopoulos.blogspot.com<br /> <a href="http://www.onalert.gr/"><span style="color: #6fa8dc;">Πηγή</span></a>

ΑΟΖ: ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται; Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου  «Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται» «Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται» λαϊκές παροιμίες ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Γερμανοί ετοιμάζονται για το πλιάτσικο “χωρίς μεσάζοντες”…

<center> <img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibAfXqhehkPZySmyoedKD51rY4gXTWH-B9-I3Y686Okrcvo48ysSO5R7GqcDiwvSNfY_IzYWE3fE8Nry1OITy1x9ogp6WM4h7CFtkXmb-v9qP6VvCopun1nagqY8sQPXlaHlHiz2C30SQ/s1600/aeroporikos-vomvardismos.jpg" style="border: 0px none; font-size: 14px; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="460" /></center> <br /> <b>Οι Γερμανοί αποφάσισαν να «κάψουν» την εγχώρια επιχειρηματική ελίτ, που για χρόνια κυριαρχούσε στην οικονομική ζωή του τόπου καθορίζοντας (και) τις πολιτικές εξελίξεις.</b><br /> <br /> Το Γερμανικό οικονομικό Ράιχ δεν έχει κανένα πρόβλημα να συμπεριφερθεί σαν στυμμένη<br /> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more" style="border: 0px none; font-size: 14px; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></a>λεμονόκουπα στα διαπλεκόμενα και εξωθεσμικά κρατικοδίαιτα παρασιτικά συμφέροντα, που είχαν «βάλει πλάτη» για να περάσουν τα Μνημόνια, υποστηρίζοντας την πολιτική της υποταγής και φτωχοποίησης, μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ. Αλλωστε, είθισται οι υποτακτικοί να μην είναι χρήσιμοι στα αφεντικά όταν τελειώσει η δουλειά που έχουν να κάνουν…<br /> <br /> <b>Εκτενές άρθρο για τα «πανίσχυρα οικονομικά τζάκια» δημοσιεύει το</b><br /> <br /> γερμανικό περιοδικό Stern στο τεύχος που κυκλοφορεί με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων», σημειώνοντας ότι εδώ και πολλές γενιές 2.000 οικογένειες διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα και αποκόμισαν τεράστια κέρδη.<br /> <br /> Η επίθεση στο ελληνικό επιχειρηματικό κατεστημένο ενισχύει τα σενάρια που φέρουν τους δανειστές να βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση με τους Ελληνες ολιγάρχες.<br /> <br /> Οι Γερμανοί εξέλαβαν ως «εχθρική» ενέργεια την αξίωση του Ελληνικού διαπλεκόμενου κατεστημένου να λάβει, εν είδει αντιπαροχής, μέρος στη νομή της χώρας, αποκτώντας τον έλεγχο επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα, όπως ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛ.ΠΕ, που προορίζονται για επιχειρηματικά σχήματα γερμανικών συμφερόντων, γεγονός που θα του πρόσφερε ακόμα μεγαλύτερη και ανεξέλεγκτη δύναμη.<br /> <br /> Ωστόσο, το φυτίλι της Γερμανικής επίθεσης πυροδότησαν οι διαλυτικές κινήσεις στο κόμμα του Καμμένου και το φούντωμα της Χρυσής Αυγής, δεδομένου ότι θεωρήθηκαν ως προειδοποίηση της διαπλοκής για τη δημιουργία σκηνικού πολιτικής αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, κάτι που αποτελεί κίνδυνο-θάνατο για τους σχεδιασμούς του Βερολίνου, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει καταφέρει ακόμα να οδηγήσει σε πιο ρεαλιστικές θέσεις τον ΣΥΡΙΖΑ.<br /> <br /> <b>Έτσι στοχοποίησαν συγκεκριμένους επιχειρηματίες.</b><br /> <br /> Ο Μπόμπολας, είναι σκληρός παίκτης στον κατασκευαστικό τομέα. Μπορεί να διεκδικήσει μερίδιο στο Ελληνικό και στους νέους αυτοκινητοδρόμους. Επιπλέον εμφανίζει ενδιαφέρον για τα εργοστάσια διαχείρισης και επεξεργασίας απορριμμάτων για τα οποία υπάρχει έντονο γερμανικό ενδιαφέρον. Το Stern αναδεικνύει επίσης το υψηλό τίμημα διέλευσης από την Αττική Οδό και τα εθνικά οδικά δίκτυα<br /> <br /> Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, θεωρείται απειλή στον τομέα της ενέργειας. Παράλληλα έχει ιδιαίτερες σχέσεις με Άραβες και Αμερικανούς που θεωρούνται αντίπαλοι των γερμανικών συμφερόντων.<br /> <br /> Προειδοποιητικές βολές εξαπολύει το Stern και για τον Κόκκαλη, επιχειρώντας να αποτρέψει εμπλοκή του στην ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Φροντίζουν μάλιστα να του περάσουν και μηνύματα με τις αναφορές περί Siemens και Στάζι.<br /> <br /> Στο κάδρο της διαπλοκής μπαίνει και η Γιάννα Αγγελοπούλου. Οι Γερμανοί πιστεύουν ότι υπάρχει ομφάλιος λώρος μεταξύ της οικογένειας Αγγελόπουλου και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η μεγάλη ρευστότητα του Θ. Αγγελόπουλου, του επιτρέπει να διεκδικήσει ορισμένα από τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας. Επίσης η Αγγελοπούλου, γίνεται αποδέκτης προειδοποιητικών βολών, για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων.<br /> <br /> Στο στόχαστρο και ο Σπύρος Λάτσης, παρά το γεγονός ότι το σύνολο των επιχειρήσεων και των συμφερόντων του Ομίλου είναι στο εξωτερικό. Οι Γερμανοί δεν συγχωρούν στον Λάτση το deal για τη συγχώνευση Εurobank και Εθνικής, που τους αιφνιδίασε. Έχουν και ένα ειδικό λόγο, που έγκειται στο γεγονός ότι η Deutche Bank είχε επενδύσει στο 10% των μετοχών της Eurobank. Γνωρίζουν ότι ο Λάτσης έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τον τομέα του real estate, κάτι που συγκρούεται με τις δικές τους επιδιώξεις.<br /> <br /> Ο Ψυχάρης είναι εύκολος στόχος. Τα χρέη του ΔΟΛ ανέρχονται σε 280 εκατομμύρια ευρώ και ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος με την τοποθέτηση επιτρόπων, καθιστά εύκολο το ”στραγγαλισμό” του.<br /> <br /> Πάντως προκαλεί εντύπωση η απουσία οποιαδήποτε αναφοράς του Stern στον όμιλο Αλαφούζου, γεγονός που αποδίδεται στη συνεργασία του με τους δανειστές για να χτυπηθεί η ελληνική επιχειρηματική ελίτ και να αναδιαταχθεί ο χάρτης.<br /> <br /> <b>Γράφει μεταξύ άλλων το Stern:</b><br /> <br /> - «Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα, απλώς η κατανομή του πλούτου είναι<br /> άνιση. Τα 80 τοις εκατό του ιδιωτικού κεφαλαίου βρίσκεται στα χέρια<br /> μόνον 2.000 οικογενειών. Γύρω στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ αυτού του<br /> κεφαλαίου βρίσκονται σε ξένες τράπεζες. Επισήμως μόνον εννέα πρόσωπα<br /> δηλώνουν στην Ελλάδα εισόδημα άνω των 700.000 ευρώ το έτος. Η επονομαζόμενη λίστα Λαγκάρντ, με τα ονόματα 2059 Ελλήνων που κατέχουν λογαριασμούς στην Ελβετία, κρατήθηκε για πάνω από δύο χρόνια μυστική. Στη λίστα αυτή υπάρχουν ονόματα που θεωρούνται έμπιστα πρόσωπα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Μεταξύ αυτών βρίσκεται ο δικηγόρος Σταύρος Παπασταύρου, ένα από τα δέκα κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας».<br /> <br /> - Ο καθηγητής των πολιτικών επιστημών Σεραφείμ Σεφεριάδης στο Πάντειο<br /> Πανεπιστήμιο συγκρίνει την αθηναϊκή ολιγαρχία με την ιταλική μαφία: «Εχει παντού τους ανθρώπους της: έναν αδελφό στην Αριστερά, έναν στη<br /> Δεξιά, έναν στο δημαρχείο και έναν εντός της εκκλησίας. Οι ζάμπλουτοι<br /> Έλληνες εξαγοράζουν τους πολιτικούς μέσω της χρηματοδότησης των<br /> εκλογικών τους αγώνων. Η εξουσία που ασκούν μέσω των μίντια τούς<br /> καθιστά απρόσβλητους».<br /> <br /> - Στο τηλεοπτικό κανάλι Mega, που έχει τεράστια επιρροή, συμμετέχουν δύο τζάκια: Ο Μπόμπολας και η εκδοτική δυναστεία του Λαμπράκη. Ο γιος του μεγαλύτερου μετόχου της τελευταίας έγινε ο προσωπικός σύμβουλος του Σαμαρά.<br /> <br /> Tο άρθρο κάνει αναφορά και στις αποκαλύψεις μέσω του Wikileaks που<br /> έκανε επίσης αναφορά σε ομάδα Ελλήνων μεγιστάνων: «Μια τηλεγραφική είδηση που έφτασε σε μας από την Αμερική μέσω του Wikileaks, αναφέρει ότι μια μικρή ομάδα επιχειρηματικών μεγιστάνων έχει συνδεθεί με την πολιτική μέσω βαθμών συγγενείας, γάμων ή και διαζυγίων. Οι σχέσεις αυτές είναι πολυπλοκότερες από τις αντίστοιχες σχέσεις μεταξύ των θεών στην ελληνική μυθολογία».<br /> <br /> Τι λέει για τους εφοπλιστές. «Όπως όμως ισχυρίζεται ο Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής οικονομικών κοινωνικής πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο<br /> Πανεπιστήμιο, είναι σχεδόν αδύνατον να αποδειχτούν οι παράνομες ραδιουργίες των ολιγαρχικών δυνάμεων [...] Δεν είναι μόνον που έχουν παντού τους ανθρώπους τους. Οι νόμοι έχουν γραφτεί εδώ και πολλές γενιές γι’ αυτούς. Δεν χρειάζεται καν να εξαπατήσουν την εφορία αφού απαλλάσσονται ούτως ή άλλως από τους φόρους. Κάθε χρόνο η Βουλή ανακοινώνει -όπως άλλωστε και το 2012- φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεφοπλιστές. Διότι αυτοί απειλούν με απόσυρση του στόλου τους και<br /> τη διακίνησή του κάτω από άλλη σημαία. Βέβαια, επισήμως δεν υπάρχουν κανενός είδους συνδέσεις μεταξύ των ολιγαρχικών και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, ούτε συναντήσεις και αποδεικτικές φωτογραφίες. Στη μαρίνα του Φλοίσβου όμως, τη μεγαλύτερη της Αθήνας, όπου αγκυροβολούν ακόμη και θαλαμηγοί 100 μέτρων».<br /> <br /> Για το πόσο μακριά φτάνει εν τέλει η επιρροή αυτής της ελληνικής ολιγαρχίας, γνωρίζει καλά ο Γιάννης Δερμιτζάκης ο οποίος κατέχει Διυλιστήριο ανακύκλωσης παλαιού ορυκτελαίου στη Θεσσαλονίκη. «Ακόμη και η παγκόσμια πολυεθνική εταιρία Shell γονάτισε μπροστά στον Βαρδινογιάννη. Από το 2015, στην Ελλάδα δεν θα υπάρχουν πρατήρια βενζίνης της Shell. Η οικογενειακή πολυεθνική την αγόρασε για 219 εκατομμύρια ευρώ. Συνεχώς νέοι, εν μέρει συζητήσιμοι νόμοι, κατέστησαν<br /> τη δουλειά μη αποδοτική για τη Shell. Στην αρχή απαγόρευσαν στην Shell να εισάγει δική της βενζίνη. Όταν αυτή η ρύθμιση άλλαξε κατόπιν πίεσης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήλθε ένας νέος νόμος που εξανάγκαζε την Shell να διατηρεί σε<br /> ντεπό μεγάλες ποσότητες βενζίνης ως εθνικό απόθεμα ασφαλείας. Η Shell παραιτήθηκε».<br /> <br /> Η συνέχεια αναμένεται εξόχως αποκαλυπτική…<br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.triklopodia.gr/">πηγή</a></span>

Οι Γερμανοί ετοιμάζονται για το πλιάτσικο “χωρίς μεσάζοντες”…

Οι Γερμανοί αποφάσισαν να «κάψουν» την εγχώρια επιχειρηματική ελίτ, που για χρόνια κυριαρχούσε στην οικονομική ζωή του τόπου καθορίζοντας...

Διαβάστε την συνέχεια

ΚΥΣΕΑ: Ίσως και να πήραν πιο σοβαρά την άμυνα…

<center> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-65979" height="288" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/12/kysea_panagiotopoulos_a-geetha.jpg" title="kysea_panagiotopoulos_a-geetha" width="460" /></center> <br /> «Αχτίδα» ελπίδας διαφαίνεται για την αμυντική επάρκεια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μετά την απόφαση σύγκλισης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) στις 2 Ιανουαρίου.<br /> Με μια υψηλού συμβολισμού κίνηση, η κυβέρνηση εμμέσως διαβιβάζει το μήνυμα ότι η άμυνα της χώρας δεν μπορεί να μην αποτελεί προτεραιότητα τη στιγμή μάλιστα που υποτίθεται ότι πρόθεση είναι η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)…<br /> Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαρρέονται, αντικείμενο της συνεδρίασης είναι το υψίστης προτεραιότητας πρόγραμμα προμήθειας νέων κινητήρων F-100-PW-229 για τα μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, ένα πρόγραμμα σε συνέχεια της απόφασης του ΚΥΣΕΑ από τον Σεπτέμβριο του 2010.<br /> <br /> Το πρόγραμμα άλλη αναβολή δεν παίρνει, ήδη η καθυστέρηση είναι σημαντική και φαίνεται ότι δεν θα υπάρξουν «γκρίνιες» από οποιαδήποτε πλευρά του πολιτικού φάσματος, αφού ορισμένα πράγματα είναι οφθαλμοφανή και δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο πολιτικής εκμετάλλευσης…<br /> Πέραν της ικανοποίησης που εκφράζεται για την εξέλιξη αυτή, διατυπώνεται και η ευχή όπως η κυβέρνηση αντιμετωπίσει τα εξοπλιστικά προγράμματα με τον τρόπο που θα έπρεπε να γίνεται εδώ και δεκαετίες, δηλαδή ως παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης της χώρας και όχι ως «αναγκαίο κακό». Από τη στιγμή που η γεωγραφική θέση της Ελλάδας της επιβάλλει συγκεκριμένες καταστάσεις, ας φροντίσουμε να αξιοποιήσουμε με παραγωγικό τρόπο την ανάγκη δαπανών σε συγκεκριμένο τομέα της οικονομικής δραστηριότητας.<br /> Ας δούμε το παράδειγμα της Σιγκαπούρης και του Ισραήλ, ακόμα και της Τουρκίας… Οι απαντήσεις προκύπτουν από μόνες τους. Διαφορετικά ας αφήσουν κατά μέρος τις διακηρύξεις για την ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες. Η προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την άσκησή τους. Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού. Αν φρόντιζε το πολιτικό σύστημα εγκαίρως, η κατάσταση θα ήταν εντελώς διαφορετική. Ποτέ δεν είναι όμως αργά. Αρκεί να πρυτανεύσει η κοινή λογική…<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a></span>

ΚΥΣΕΑ: Ίσως και να πήραν πιο σοβαρά την άμυνα…

«Αχτίδα» ελπίδας διαφαίνεται για την αμυντική επάρκεια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μετά την απόφαση σύγκλισης του Κυβερνητικού Συμβουλ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κάνουμε το αυτονόητο στην Ελλάδα!

<center> <img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-66002" height="290" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/12/credit_cards-300x200.jpg" title="credit_cards" width="460" /></center> <br /> Δεν υποστηρίζουμε ότι η κυβέρνηση… ξεσήκωσε τα σχετικά δημοσιεύματα για να προχωρήσει στην πρωτοβουλία που περιγράφουμε παρακάτω, ωστόσο, εμείς δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για την εξέλιξη, αφού σηματοδοτεί την επιστροφή της λογικής στη χώρα, αυτό που έχουμε ονομάσει ως «επανάσταση του αυτονόητου και αυταπόδεικτου»…<br /> Σύμφωνα με τη σχετική είδηση που δημοσιεύει η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», το Υπουργείο Οικονομικών επεξεργάζεται σχέδιο για την υποχρεωτική χρήση χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών στις συναλλαγές των πολιτών. Το όριο των συναλλαγών για το οποίο θα απαιτείται χρεωστική ή πιστωτική κάρτα (η φωτογραφία είναι παραπλανητική σε ένα βαθμό) θα καθοριστεί στα 500 ευρώ (από τα 1.500 ευρώ που ισχύουν σήμερα) και πιθανόν μέσα στο 2013 να μειωθεί περαιτέρω.<br /> Όπως αναφέρουν στελέχη του υπουργείου, το πρώτο τρίμηνο του έτους όλες οι επιχειρήσεις και κάποιοι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πρέπει να προμηθευτούν το σχετικό μηχάνημα (POS) με το οποίο γίνονται οι συναλλαγές μέσω καρτών. Θα δοθούν επίσης κίνητρα στους πολίτες για να συμμορφωθούν και να αξιοποιήσουν τα μέτρα ηλεκτρονικής πληρωμής. <br /> <strong>Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να εισπράττει το κράτος και να έχει «ζεστά» τα ταμεία του! Η λογική είναι εξαιρετικά απλή: Ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) θα καταλήγει απευθείας στα κρατικά ταμεία και δεν θα καλείται ο εκάστοτε επιχειρηματίας να τον αποδώσει στο κράτος, με αποτέλεσμα το σημερινό παρανοϊκό σκηνικό του «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος»…</strong><br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a></span>

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κάνουμε το αυτονόητο στην Ελλάδα!

Δεν υποστηρίζουμε ότι η κυβέρνηση… ξεσήκωσε τα σχετικά δημοσιεύματα για να προχωρήσει στην πρωτοβουλία που περιγράφουμε παρακάτω, ωστόσο,...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδού τα ποσοστά που θα λάβει η χώρα μας από τους υδρογονάνθρακες

<center> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-61807" height="290" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/10/Cyprus_oil_rig.jpg" title="Cyprus_oil_rig" width="460" /></center> <br /> Τη στιγμή που τα ερευνητικά σκάφη της PGS κατευθύνονται προς τα «φιλέτα», δηλαδή στη περιοχή νότια της Κρήτης, και τη στιγμή που η πρώτη κοινοπραξία φαίνεται έτοιμη να λάβει τις πρώτες άδειες σε περιοχές στα ηπειρωτικά της χώρας και στο Ιόνιο, το αυτονόητο ερώτημα που ανακύπτει είναι να προχωρήσουμε σε μία πρώτη προσέγγιση αναφορικά με τα περίφημα «ποσοστά» που θα μπορούσε να λάβει η χώρα μας από την αξιοποίηση του ενεργειακού της πλούτου.<br /> <strong>Των Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη και Δρ. Ηλία Κονοφάγου</strong><br /> <strong> </strong><br /> Το ερώτημα λοιπόν που θα προσπαθήσει να προσεγγίσει η σύντομη αυτή ανάλυση όπως γίνεται κατανοητό είναι αρκετά πολύπλοκο με μία σειρά επιχειρηματικών, γεωλογικών (γεωγραφικών) αλλά και πολιτικών παραγόντων να εισέρχονται στην εικόνα με αποτέλεσμα να το καταστούν αρκετά δύσκολο στην απάντησή του.<br /> Έτσι, για την ώρα θα επικεντρωθούμε στη διεθνή πρακτική χωρίς να θέτουμε υπό τη βάσανο της ανάλυσης πιο πολιτικά, διαπραγματευτικά ζητήματα, τα οποία όπως είναι φυσικό θα επηρεάσουν την τελική «μοιρασιά». Δεν θα πρέπει φυσικά να ξεχνάμε πως αρχικά θα πρέπει να προσδιοριστεί επίσημα η δυνητική ποσότητα και η ποιότητα, καθώς και η θέση των κοιτασμάτων. <strong>Εκτιμώντας λοιπόν πως τα κοιτάσματα θα βρεθούν σε τοποθεσίες οι οποίες θα τα καθιστούν ανακτήσιμα τόσο το οικονομικό/επιχειρηματικό πρίσμα όσο και υπό το τεχνολογικών δυνατοτήτων, το «</strong><strong>defence</strong><strong>-</strong><strong>point</strong><strong>.</strong><strong>gr</strong><strong>» θα προσπαθήσει να δώσει μία αρχική εικόνα για πού θα μπορούσαν να κυμαίνονται τα ποσοστά που θα λάβει η χώρα από τη συγκεκριμένη επένδυση. </strong><br /> <strong><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/12/GOVERNMENT-TAKE-ARCTIC-GAS.bmp"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-65998" height="469" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/12/GOVERNMENT-TAKE-ARCTIC-GAS.bmp" title="GOVERNMENT TAKE ARCTIC GAS" width="625" /></a></strong><br /> <strong> </strong><br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές πως η μοιρασιά από τα μελλοντικά έσοδα των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων μεταξύ του κράτους και των εταιρειών πετρελαίου είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί πάση θυσία στη χώρα μας. Επιπροσθέτως, το να αρχίσουμε εξαπολύσουμε μύδρους περί «ξεπουλήματος» πριν καν αρχίσουν οι διαδικασίες δεν θα είναι ούτε σωστό ούτε και έξυπνο αφού με την ολοκλήρωση των ερευνών τότε θα αρχίσει η πλέον ευαίσθητη διαπραγμάτευση μεταξύ του κράτους και των ενδιαφερομένων και εκείνοι τη κρίσιμη στιγμή όλοι θα πρέπει να είναι νηφάλιοι και να κάνουν σωστά τη δουλειά τους (αρκεί φυσικά στις θέσεις εκείνες να βρίσκονται άνθρωποι οι οποίοι γνωρίζουν την αγορά, έχουν εμπειρία και θα είναι σε θέση να διαπραγματευτούν).<br /> Για να δούμε τη γενική διακύμανση των «ποσοστών» μεταξύ των κρατών και των εταιρειών θα πρέπει να σημειώσουμε πως τη δεκαετία του 1960 η παγκόσμια έρευνα κοιτασμάτων πετρελαίου διεξάγονταν μόνο από ένα μικρό αριθμό μεγάλων εταιρειών πετρελαίου ενώ σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά αφού περισσότερες από 300 εταιρείες πετρελαίου διεξάγουν έρευνες κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε περισσότερες από 150 χώρες. <strong>Όπως είναι κατανοητό σήμερα η εκάστοτε χώρα έχει – σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο - τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους από ότι στο παρελθόν αφού ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών έχει αυξηθεί – αυτό φυσικά εάν κάποιος βγάλει από την εικόνα τη πίεση που θα ασκήσουν οι μεγάλες χώρες προς την εκάστοτε χώρα ώστε να αποφασίσει να ευνοήσει την κάποιο συγκεκριμένο σχήμα</strong>.<br /> Έτσι, η έρευνα για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου πραγματοποιείται βάσει συγκεκριμένων συμβάσεων μίσθωσης & παραχώρησης δικαιωμάτων από την κυβέρνηση προς τις πετρελαϊκές εταιρείες. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως οι όροι και οι προϋποθέσεις των εν λόγω συμβάσεων ορίζονται από το νόμο του εκάστοτε κράτους αλλά «όλα τα λεφτά» είναι στην εξειδίκευση μέσω διαπραγματεύσεων ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των περιοχών (χερσαία ή θαλάσσια, με εύκολη ή δύσκολη γεωλογία), και εκεί υπάρχουν οι διαφοροποιήσεις. Μια σημαντική πτυχή των παραπάνω ρυθμίσεων αφορά το ύψος του μισθώματος & του αντίστοιχου φόρου εισοδήματος από το οποία σε τελική ανάλυση καθορίζεται το συνολικό μερίδιο εσόδων του δημοσίου (<strong>Government</strong><strong> </strong><strong>Take</strong>) & το αντίστοιχο μερίδιο εσόδων της εταιρείας (<strong>Company</strong><strong> </strong><strong>Take</strong>).<br /> <br /> <strong>Σε γενικές γραμμές το μερίδιο του κράτους (Government Take) από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων ορίζεται ως το συνολικό μερίδιο της χώρας από τα κέρδη ή έσοδα των υδρογονανθράκων που δεν συνδέονται με την ανάκτηση του κόστους της επένδυσης</strong>. Ανάλογα λοιπόν με τα χαρακτηριστικά (θαλάσσιο βάθος, εύκολη ή δύσκολη γεωλογία) παραχωρηθείσης θαλάσσιας περιοχής (οικοπέδου) καθορίζονται και όροι προκήρυξης διαγωνισμού προς υποβολή προσφορών εκ μέρους των εταιρειών πετρελαίου. <strong>Οι όροι αυτοί είναι εκείνοι που κατά κύριο λόγο καθορίζουν των επιμερισμό των μελλοντικών εσόδων από τυχόν παραγωγή υδρογονανθράκων</strong>. Επειδή δε ο ανταγωνισμός στην προσέλκυση επενδύσεων σε παγκόσμια είναι πολύ μεγάλος υπάρχει ανάγκη ο επιμερισμός των εσόδων αυτών να είναι ανταγωνιστικός. <strong> </strong><br /> <strong>Σε παγκόσμια κλίμακα το μέσο συνολικό μερίδιο εσόδων του Δημοσίου από εκμετάλλευση κοιτασμάτων είναι της τάξης του 64% αφού τα μερίδια των περισσοτέρων κρατών βρίσκονται μεταξύ 40% & 84%. Είναι προφανές πως η στάση του κράτους, η προκήρυξη του διαγωνισμού και η διαπραγματευτική δεινότητα αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για το πόσο μεγαλύτερο ποσοστό μπορεί να αποσπάσει από τη συμφωνία που θα υπογράψει.</strong><br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a></span>

Ιδού τα ποσοστά που θα λάβει η χώρα μας από τους υδρογονάνθρακες

Τη στιγμή που τα ερευνητικά σκάφη της PGS κατευθύνονται προς τα «φιλέτα», δηλαδή στη περιοχή νότια της Κρήτης, και τη στιγμή που η πρώτη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Α.Ρωσσώνης: Ο "άγνωστος" της λίστας Λαγκάρντ

<center> <img border="0" height="290" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/OTOMELARAXL.JPEG" width="460" /></center> <br /> <strong> </strong><b><span style="color: #990000;">Είναι ο ... άρχων των εξοπλισμών του Π.Ν.!</span></b><strong> </strong><br /> <strong><br /></strong> <strong>Ο άρχων των προμηθειών του Πολεμικού Ναυτικού ήταν επί πολλά χρόνια ο Ανδρέας Ι.Ρωσσώνης, ο σύζυγος της εξαδέλφης του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, Μαρίνας Παπακωνσταντίνου, του οποίου το όνομα με τις καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ, είχε σβηστεί από την λίστα Λαγκάρντ.</strong><br /> Ο Α.Ρωσσώνης ένας ψηλός κατάξανθος ευθυτενής τύπος, κλασική εμφάνιση εκπροσώπου «μεγάλου τζακιού» της Ελλάδας, συνεργαζόταν με τον Ι.Μοδιάνο, επί πολλά χρόνια και κυριαρχούσαν στις προμήθειες του Πολεμικού Ναυτικού, έχοντας διάφορες αντιπροσωπείες, αλλά μία απ’όλες ξεχώριζε και ήταν αυτή που είχε δώσει την μεγάλη δύναμη στην εταιρεία τους: Ο ιταλικός οίκος πυροβόλων OTO Melara.<br /> Δεν υπάρχει πλοίο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που να μην έχει επάνω πυροβόλο ΟΤΟ Melara. Φρεγάτες, πυραυλάκατοι, κανονιοφόροι, όλα. Ακόμα και τα αρματαγωγά κλάσης ΙΑΣΩΝ έχουν επάνω πυροβόλα OTO Melara!<br /> Με «πασπαρτού» την εταιρεία αυτή που κέρδιζε με «κλειστά μάτια» όλους τους διαγωνισμούς του ΠΝ ο Ρωσσώνης και ο Μοδιάνο, είχαν δημιουργήσει μια<strong> «ναυτική» αυτοκρατορία μέσα στο ΓΕΝ </strong>και από εκεί και πέρα όλα ήταν εύκολα:<br /> <strong>Οι ίδιοι που αποφάσιζαν για τα πυροβόλα, αποφάσιζαν και για άλλες προμήθειες, οπότε η μία δουλειά έφερνε την άλλη. Έχοντας νυμφευθεί και την κόρη ενός υπουργού Εξωτερικών επί κυβερνήσεων ΝΔ του Μ.Παπακωνσταντίνου και όντας εξαδέλφη του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα υπουργού Οικονομικών, όλα ήταν σχετικά εύκολα σε ότι αφορά διασυνδέσεις και «πλάτες».</strong><br /> Το 2004 ανέλαβαν την αντιπροσωπεία της κοινοπραξίας Αlenia Westinghouse και προωθούσαν στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας την τορπίλη βαρέως τύπου Blackshark απέναντι στο μεγάλο φαβορί την τορπίλη DM2Α4. Παρά το γεγονός ότι χρειαζόταν πιστοποίηση η Blackshark,<strong> εν τούτοις ο Ρωσσώνης «κτύπησε» την προμήθεια με όλη του την δύναμη και μπορεί να μην την πήρε αλλά «χάλασε» τον διαγωνισμό. Μέχρι σήμερα τα υποβρύχια δεν έχουν τορπίλες…</strong><br /> <strong>Ας δούμε και το σχετικό εισαγγελικό έγγραφο, όπου φαίνεται ότι είναι ένα από τα ονόματα που σβήστηκαν από την λίστα Λαγκάρντ:</strong><br /> <strong><img alt="" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/GALLERY/ROSSONISLarge1.jpg" style="height: 493px; width: 768px;" /></strong><br /> <br /> <br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a></span>

Α.Ρωσσώνης: Ο "άγνωστος" της λίστας Λαγκάρντ

  Είναι ο ... άρχων των εξοπλισμών του Π.Ν.!   Ο άρχων των προμηθειών του Πολεμικού Ναυτικού ήταν επί πολλά χρόνια ο Ανδρέας Ι.Ρωσσώνης...

Διαβάστε την συνέχεια