Foreign Policy: Ήρθε η ώρα να αφήσουμε την Τουρκία

<img height="320" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/12/c885024b52ed9378693962d653f587d8.jpg" width="640" /><br /><br />Ως ένα αργό ναυάγιο που έχει ήδη μπει στις ράγες του τραίνου χαρακτηρίζει τις σχέσεις Άγκυρας-Ουάσινγκτον o Nicholas Danforth σε άρθρο του στο Foreign Policy με τίτλο «It is time to Let Turkey Go». Ο ερευνητής του German Marshall Fund σκιαγραφεί τις επερχόμενες προκλήσεις στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ και την στάση που οφείλει να κρατήσει ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν απέναντι στις φιλοδοξίες του Ερντογάν.<br /><br />Σημαντικό μέρος της ανάλυσης αναφέρεται στον ρόλο της αντιπολίτευσης της Τουρκίας και τους τρόπους με τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μπορούν να βγουν κερδισμένες από την συγκρουσιακή σχέση με την Άγκυρα.<br /><br />Ακολουθεί μετάφραση του άρθρου<br /><br />Για τον Μπάιντεν, η πρόκληση θα είναι να ελαχιστοποιηθεί η ζημιά που μπορεί να κάνει η Τουρκία στα συμφέροντα των ΗΠΑ χωρίς να προκαλέσει νέες συγκρούσεις ή να αποκλείσει τη δυνατότητα μελλοντικής συνεργασίας. Το έργο του πρέπει να ξεκινήσει με την αναγνώριση ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να σώσει μεμονωμένα την αμερικανικο-τουρκική συμμαχία, ούτε ο Ερντογάν ποτέ θα προσφέρει πραγματική αποκατάσταση των σχέσεων- ανεξάρτητα από το πόσες φορές φαίνεται να το κάνει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία θα συνεχίσουν να εργάζονται σε πολλαππλά επίπεδα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν περισσότερες κρίσεις. Εάν όλοι είναι τυχεροί, θα υπάρξουν επίσης περίοδοι ανάπαυλας και κάποια πρόοδος σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος.<br /><br /> Για την καλύτερη πλοήγηση σε αυτήν την κατάσταση χωρίς νίκη, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη για τον ρόλο της Τουρκίας στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, καθώς και για τον δικό της ρόλο στην εσωτερική τουρκική πολιτική: Θα είναι σχεδόν αδύνατο να συνεργαστεί με την Τουρκία όταν η τουρκική κυβέρνηση βλέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες Κράτη ως απειλή, και θα είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε την τουρκική δημοκρατία όταν το κάνει και η αντιπολίτευση της Τουρκίας.<br /><br />Έχει δοθεί μια σειρά εξηγήσεων σχετικά με το γιατί η Τουρκία έχει υιοθετήσει μια πιο μαχητική προσέγγιση έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και των άλλων δυτικών συμμάχων της τα τελευταία χρόνια. Ορισμένοι αναλυτές έχουν επισημάνει τα εγχώρια πολιτικά οφέλη που αντλεί ο Ερντογάν από την αντι-δυτική του στάση, ιδιαίτερα τώρα που βρίσκεται σε μια εκλογική συμμαχία με το υπερ-εθνικιστικό κόμμα της Τουρκίας. Άλλοι έχουν τονίσει το ρόλο της ισλαμιστικής ιδεολογίας και των φιλοδοξιών του Ερντογάν για ηγεμονία στον μουσουλμανικό κόσμο. Ακόμα άλλοι επισημαίνουν μια σειρά από συγκεκριμένα τουρκικά παράπονα, όπως η υποστήριξη της Ουάσιγκτον για τους Κούρδους μαχητές στη Συρία ή την άρνησή της να εκδώσει τον Τούρκο ιεροκήρυκα Φετγκιουλάχ Γκιουλέν πίσω στην Τουρκία, και υποστηρίζει ότι αυτά εξηγούν ή δικαιολογούν την τουρκική εχθρότητα.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Foreign Policy: Ήρθε η ώρα να αφήσουμε την Τουρκία

Ως ένα αργό ναυάγιο που έχει ήδη μπει στις ράγες του τραίνου χαρακτηρίζει τις σχέσεις Άγκυρας-Ουάσινγκτον o Nicholas Danforth σε άρθρο του σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιοι προωθούν το σβήσιμο της μνήμης και των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα

<img height="371" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/12/nb_kalavryta_sfagi-1068x619.jpg" width="640" /><br /><br />Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα τελευταία χρόνια διάφορα... ευαγή ιδρύματα με εξωτικές επωνυμίες και φαινομενικά καλοκάγαθους στόχους<br /><br />Συμπληρώθηκαν την Κυριακή 77 χρόνια από την ημέρα που η 117η Μεραρχία των ναζί «κυνηγών» αφάνισε τα Καλάβρυτα αφήνοντας πίσω της στάχτες και αποκαΐδια (13 Δεκεμβρίου 1943).<br /><br />Από τον <b>Γιώργο Χατζηδημητρίου</b><br /><br />Το ρολόι της κεντρικής πλατείας της πόλης έχει σταματήσει από τότε στην απόκοσμη ένδειξη «2.34 μ.μ.», υπενθυμίζοντας επίμονα ένα χρέος που εδώ και οκτώ δεκαετίες παραμένει ανεκπλήρωτο.<br /><br />Οι φονιάδες της μεγαλύτερης μαζικής σφαγής στην Ελλάδα και μιας από τις μεγαλύτερες στην εμπόλεμη Ευρώπη δεν πλήρωσαν ποτέ για το ειδεχθές έγκλημά τους, ενώ η μεταπολεμική Γερμανία, πέρα από υποκριτικά λόγια συμπόνοιας και κατανόησης, αρνείται να αναγνωρίσει τις βαριές ευθύνες της.<br /><br />Το σκαιό γερμανικό κράτος, που, όποτε το συμφέρει, επικαλείται την ισχύ των κανόνων και την άκαμπτη τήρησή τους, απορρίπτει βλοσυρά το αίτημα που υποβάλλουν φοβισμένες και για προεκλογικούς κυρίως λόγους οι ελληνικές κυβερνήσεις, αξιώνοντας την έναρξη διαπραγματεύσεων για τον προσδιορισμό των γερμανικών αποζημιώσεων από τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.<br /><br />Είναι προφανές ότι η κραταιά γερμανική ελίτ που στήριξε τον Χίτλερ και σήμερα εφαρμόζει το δόγμα του Δ’ Οικονομικού Ράιχ δεν επιθυμεί ενοχλητικές ιστορικές εκκρεμότητες. Για τον σκοπό αυτόν, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα τελευταία χρόνια διάφορα… ευαγή ιδρύματα με εξωτικές επωνυμίες και φαινομενικά καλοκάγαθους στόχους, που σε ένα κλίμα χαζοχαρούμενης ανταλλαγής επισκέψεων με μικροανταλλάγματα προς τους Έλληνες ιθαγενείς και σε ατμόσφαιρα δήθεν αμοιβαίων φιλοφρονήσεων προωθούν συστηματικά την άμβλυνση των πατριωτικών αντιστάσεων και τη βάναυση παραχάραξη και αλλοίωση της ιστορικής μνήμης.<br /><br />Με κέντρα αναφοράς τη γερμανική πρεσβεία και το προξενείο της Θεσσαλονίκης, αλλά και εγχώριους βραχίονες, όπως το Ιδρυμα Γκαίτε, το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», ενισχύουν τη συλλογική λήθη, ώστε να ξεχαστούν οι απαράγραπτες αξιώσεις που προκύπτουν από τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα και δεν ξεγράφονται με ατιμωτικά φιλοδωρήματα.<br /><br />Η… χαλαρή άποψη που επιχειρούν να τεκμηριώσουν, αποφεύγοντας όπως ο διάβολος το λιβάνι τα αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα, είναι πως «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», ότι γενικώς «νοιάζονται για την κοινή πρόοδο» και ότι επιτέλους πρέπει να ενταφιάσουμε το παρελθόν, διότι «οι γνώμες, βρε αδελφέ, διίστανται» -«αυτά υπάγονται στην αρμοδιότητα της πολιτικής»- και στο κάτω κάτω η κατάσταση μεταξύ των δύο χωρών τότε ήταν εμπόλεμη και οι Γερμανοί στρατιώτες στα Καλάβρυτα, στη Βιάννο, στο Ηράκλειο και το Δίστομο, λόγου χάρη, προκλήθηκαν οι κακότυχοι και πυροβολούσαν όσους επιχειρούσαν να αποδράσουν.<br /><br />Έτσι τουλάχιστον το δικαιολόγησε, μεταξύ άλλων και ο τότε νεαρός αξιωματικός και μετέπειτα γ.γ. του ΟΗΕ Κουρτ Βαλντχάιμ, που υπηρετούσε στη διεύθυνση προπαγάνδας της γερμανικής στρατιάς.<br />Υποχθόνια «ιδρύματα»<br />Πρώτο στον σχετικό κατάλογο, όπως αναφέρει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο Σαράντος Θεοδωρόπουλος, έγκριτος νομικός και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Γερμανικών Οφειλών, εμφανίζεται το «Ελληνογερμανικό Ιδρυμα για το μέλλον», το οποίο, όμως, δεν είναι καν ίδρυμα. <div><br /></div><div>Υπάγεται απευθείας στη γραμμή χρηματοδότησης του γερμανικού ΥΠΕΞ με προϋπολογισμό 1.200.000 ευρώ ετησίως και στόχος του είναι η τουριστική πρόσκληση νέων Ελλήνων από μαρτυρικά χωριά (Δίστομο, Χορτιάτης, Κάνδανος, Κλεισούρα κ.ά.), ώστε να «έλθουν πιο κοντά» και να αποκτήσουν κοσμοπολίτικο αέρα γνωρίζοντας τις χάρες του γερμανικού θαύματος.</div><div><br />Ακολουθεί το Ελληνογερμανικό Ιδρυμα Νεολαίας, το οποίο είναι απόλυτα ενταγμένο στις γερμανικές αποστολές στην Ελλάδα. Η διμερής συμφωνία συνεργασίας υπογράφηκε το 2017, παρουσία του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας (και γερμανομαθούς) Κάρολου Παπούλια καθώς και νέων από μαρτυρικά χωριά στο πλαίσιο της προσπάθειας για βελτίωση της αλληλοκατανόησης μεταξύ των νέων στις δύο χώρες. Ακούστηκε, μάλιστα, ότι μετά την τελευταία επίσκεψη γερμανικής αντιπροσωπίας στην Κλεισούρα Καστοριάς, ο τοπικός βουλευτής Ζήσης Τζηκαλάγιας, μάλλον από απλή και άδολη… άγνοια -διότι αν γνώριζε τα πράγματα γι΄ αυτόν θα ήταν ακόμα χειρότερα-, ζήτησε να μεταφερθεί η έδρα του ιδρύματος από τη Γερμανία στην ακριτική πόλη.</div><div><br />Στον ίδιο κατάλογο φιγουράρει και η Ενωση Ελληνογερμανικών Εταιρειών, η οποία (κάτι που συνιστά όνειδος) αντικατέστησε τον θεσμό των ελληνικών κοινοτήτων στη Γερμανία! Επικεφαλής φέρεται η κυρία Γκαμπρέλις – Σπερκ, σύζυγος του Έλληνα συνδικαλιστή του αντιδικτατορικού αγώνα στη Γερμανία Δ. Γκαμπρέλη, η οποία είχε συνοδέψει τον Μάρτιο του 2014 τον Γερμανό πρόεδρο Γιοάχιμ Γκάουκ στους επίσης μαρτυρικούς Λιγκιάδες Ιωαννίνων παρέα με τον Χάγκεν Φλάισερ, ομότιμο καθηγητή πλέον του Πανεπιστημίου Αθηνών.</div><div><br />Κομβικός στην όλη ιστορία είναι ο ρόλος της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, που ιδρύθηκε τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, το 2012, με διορισμένο τον ανεκδιήγητο Χανς Φούχτελ (ύστερα από έξι χρόνια παρέδωσε τη σκυτάλη στον Νόρμπερτ Μπάρτλε) και με το αξίωμα του υφυπουργού στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Σε συνεργασία με τα παραπάνω διόλου ευαγή ιδρύματα, ο Σύνδεσμος οργάνωσε ένα πυκνό πλέγμα σχέσεων των γερμανικών υπουργείων και κομμάτων από τους Χριστιανοδημοκράτες μέχρι τους Σοσιαλιστές και το… αριστερό Die Linke, καθώς και με τα οικονομικά ιδρύματα που αυτά διαθέτουν, με ιθαγενείς αυτοδιοικητικές υπηρεσίες και ελληνικά υπουργεία για έναν ευρύ κατάλογο έργων, που αφορούσαν το περιβάλλον, την αποκομιδή απορριμμάτων, την εναλλακτική ενέργεια, ΣΔΙΤ σε διάφορους τομείς, κεντρικά και στην Περιφέρεια, διαχείριση προσφυγικών ροών και ό,τι άλλο επικερδές φαντάζεται κανείς, ώστε τα κοινοτικά χρήματα να επιστρέφουν από άλλους δρόμους πίσω στο Βερολίνο. Το… αντίδωρο ήταν ο εκσυγχρονισμός του χιονοδρομικού κέντρου Καλαβρύτων, η αναπαλαίωση της Συναγωγής των Μοναστηριωτών στη Θεσσαλονίκη, η χρηματοδότηση της ταινίας «Το Φως που πυκνώνει» της Λυδίας Κώνστα για την Κατοχή και η αναπαλαίωση ενός κτιρίου στο Κομμένο Αρτας.</div><div><br />Ο ρόλος του Καποδιστριακού και του «Στ. Νιάρχος»<br /><br />Όπως έχει παρατηρήσει ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Μαργαρίτης μαζί με το γερμανικό ΥΠΕΞ και ελληνικά ιδρύματα στην Ελλάδα (το «Σταύρος Νιάρχος» και το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο) και με «βαρύ» προϋπολογισμό, δημιουργήθηκε και ψηφιακή πλατφόρμα με τίτλο «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα», όπου επιχειρείται μια νέα προσέγγιση της Ιστορίας, στη βάση προσωπικών προφορικών μαρτυριών επί του θέματος και στην ουσία η αναθεώρηση δυσάρεστων ιστορικών ντοκουμέντων με άμβλυνση των ευθυνών της Γερμανίας εκείνης της περιόδου.<br /><br />Στην πλατφόρμα αυτή θα διαβάσει κανείς ευθύνες για όλους τους άλλους εκτός από τους ναζί Γερμανούς. Ακόμα και για τον αφανισμό του εβραϊκού στοιχείου κατηγορούνται οι Έλληνες! Και βέβαια, όλοι αυτοί πρωταγωνίστησαν στη μαζική φυγή της αφρόκρεμας των Ελλήνων επιστημόνων από τη χώρα, σε βαθμό ώστε πρόπερσι ο Γερμανός υπουργός Υγείας να ευχαριστεί τους Έλληνες για τους γιατρούς που του έστειλαν!<br /><br />Τελευταίο επίτευγμα της υπουργού Παιδείας, κυρίας Κεραμέως, η οποία στο καταστροφικό για την τεχνική εκπαίδευση νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή περιέλαβε άρθρο που προβλέπει περαιτέρω την αιμορραγία χαμηλού εργατικού δυναμικού στη Γερμανία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιοι προωθούν το σβήσιμο της μνήμης και των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα

Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα τελευταία χρόνια διάφορα... ευαγή ιδρύματα με εξωτικές επωνυμίες και φαινομενικά καλοκάγαθους στόχους Συμπλη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα στο ελληνοτουρκικό πεδίο αντιπαράθεσης

<img height="360" src="https://i2.wp.com/ardin-rixi.gr/wp-content/uploads/2020/12/image2.jpg?resize=690%2C388&ssl=1" width="640" /><br /><br />Του <b>Νικόλα Τζήμου*</b><br />Ο πρόσφατος πόλεμος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και η συμβολή των Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων (Μ.Ε.Α.-UAV) στην εξάρθρωση της αρμενικής άμυνας, και το ουσιαστικό τέλος της «Δημοκρατίας του Αρτσάχ» έφερε στο ελληνικό προσκήνιο τη συζήτηση για τα Μ.Ε.Α., τις τουρκικές ικανότητες στον τομέα αυτό, και προκάλεσε ερωτηματικά για τις δυνατότητες της ελληνικής αεράμυνας απέναντί τους. Καθίστανται, λοιπόν, τα Μ.Ε.Α. μέσα “game changer” και η χρήση τους θα φέρει μια Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις (Revolution in Military Affairs – RMA); Μπορεί η ελληνική αεράμυνα να ανταποκριθεί στη νέα πρόκληση; Τέλος, μπορούν τα νέα μέσα να οδηγήσουν μελλοντικά σε μια νέου τύπου ένοπλη ελληνοτουρκική αντιπαράθεση;<div><br />Στο μέτωπο του Ναγκόρνο Καραμπάχ χρησιμοποιήθηκαν από τους Αζέρους και τα τρία βασικά είδη Μ.Ε.Α. τουρκικής και ισραηλινής προέλευσης: αναγνώρισης-επιτήρησης-συλλογής πληροφοριών, οπλισμένα-μάχης και αναλώσιμα «περιφερόμενα» πυρομαχικά (loitering munitions). Τα Μ.Ε.Α. έδωσαν στους Αζέρους τρία βασικά πλεονεκτήματα: α) πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, β) διαρκή (persistent) Εγγύς Αεροπορική Υποστήριξη, και γ) τη δυνατότητα να κάμψουν τη θέληση των αντιπάλων τους να μάχονται.</div><div><br />Οι προηγούμενες (σύντομες) ένοπλες αντιπαραθέσεις των αυτονομιστών του Αρτσάχ και των Αζέρων αφορούσαν πρωτίστως ανταλλαγές βολών πυροβολικού και όλμων, ελάχιστους αεροπορικούς βομβαρδισμούς –οι αεροπορικές δυνάμεις που συντηρούν οι δύο χώρες δεν έχουν καμία σχέση με τα νατοϊκά πρότυπα και τις αντίστοιχες δυνατότητες– και προσπάθειες διά ξηράς διείσδυσης πεζών με την υποστήριξη αρμάτων. Οποιοσδήποτε μπορεί, μέσα από ανοιχτές πηγές, να διαπιστώσει την οργάνωση του εδάφους των Αρμενίων: χαρακώματα, θέσεις μάχης (κύριες, εναλλακτικές και δευτερεύουσες), θέσεις κάλυψης των βαρέων όπλων. Η κρίσιμη διαφορά είναι ότι αυτές οι προετοιμασμένες θέσεις ήταν κατάλληλες για τον προηγούμενο πόλεμο –τον πόλεμο που μέχρι τότε είχαν πολεμήσει. Δεν προσέφεραν καμία κάλυψη και απόκρυψη από την εναέρια παρατήρηση και την από αέρος προσβολή.</div><div><br />Για τριτοκοσμικούς στρατούς, λοιπόν, η συστηματική χρήση Μ.Ε.Α. αποτελεί επανάσταση στον τρόπο που μπορούν να διεξάγουν επιχειρήσεις, ιδιαίτερα αντιανταρτικές (counterinsurgency). Μπορούν όμως να αποτελέσουν καταλυτικούς παράγοντες σε μια αντιπαράθεση δύο σύγχρονων στρατών;<br />Στον βαθμό που η αντιπαράθεση εξελιχθεί σε πλήρους κλίμακας, τέτοιες πλατφόρμες έχουν περιορισμένες πιθανότητες επιβίωσης. Στο μέτωπο του Ναγκόρνο Καραμπάχ τα ΜΕΑ κατόρθωσαν να έχουν τόσο καθοριστικό ρόλο διότι προσέδωσαν μια τρίτη διάσταση στον πόλεμο. Αντίθετα, η ελληνική αεράμυνα είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει μια ισχυρή νατοϊκού επιπέδου αεροπορική δύναμη. Γι’ αυτό είναι δομημένη σε αλλεπάλληλα επίπεδα έρευνας, με πολλαπλά συστήματα ραντάρ (επίγεια, εναέρια και θαλάσσια – των πλοίων), ενεργητικής άμυνας με χερσαία αντιαεροπορικά μέσα μεγάλου-μέσου-μικρού-πολύ μικρού βεληνεκούς (Patriot/ S-300, Hawk, Tor/ OSA/ Crotale/ ΒΕΛΟΣ, αντιαεροπορικά πυροβόλα/ ASRAD/ μεμονωμένοι πύραυλοι Stinger αντίστοιχα) και εναέρια μέσα με τα αεροσκάφη αναχαίτισης της Πολεμικής Αεροπορίας, όλα διασυνδεδεμένα μεταξύ τους σε ενιαίο Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου.</div><div><br />Εκεί που μπορούν να συνεισφέρουν ωστόσο τα Μ.Ε.Α. αναγνώρισης και ένοπλης κρούσης είναι στην προετοιμασία (συλλογή πληροφοριών) των επιχειρήσεων και στην εξαπόλυση ενός πρώτου αιφνιδιαστικού πλήγματος. Αντίθετα, τα αναλώσιμα «περιφερόμενα πυρομαχικά» μπορούν σε κάθε περίπτωση να συμβάλουν σε επιθέσεις κορεσμού εναντίον πλοίων του ΠΝ, των χερσαίων συστημάτων αεράμυνας και προετοιμασμένων τοποθεσιών. Επιπλέον, μπορούν να απειλήσουν και να διαταράξουν καίρια τη στρατηγική Διοικητική Μέριμνα και τις μετακινήσεις δυνάμεων και υλικών από τα μετόπισθεν προς τα πρόσω, ιδιαίτερα αν εμφανιστούν από μη αναμενόμενες περιοχές στις οποίες δεν είναι στραμμένη η ελληνική αεράμυνα. Γι’ αυτό είναι κρίσιμη η, από πλευράς της χώρας, διατήρηση των καλύτερων δυνατών σχέσεων με όλους τους βόρειους γείτονές της, αλλά και η απόκτηση αντίστοιχων μέσων επιτήρησης που θα παρακολουθούν στενά τις δραστηριότητες των δύο τουρκικών ελικοπτεροφόρων (Anadolu και Thrakiya), όταν καταστούν επιχειρησιακά.</div><div><br />Τι γίνεται όμως στην περίπτωση ενός περισσότερο ή λιγότερου θερμού επεισοδίου; Στην περίπτωση αυτή τα ΜΕΑ δίνουν στην Τουρκία, που διαθέτει πλέον δοκιμασμένο δόγμα χρήσης, ένα πραγματικό πολυεργαλείο προκλήσεων, χωρίς να διακινδυνεύει ανθρώπινες ζωές και χωρίς να κλιμακώνει την αντιπαράθεση.</div><div><br />Μπορεί αυτός ο περιορισμός του ρίσκου των ανθρώπινων απωλειών να αλλάξει τον χαρακτήρα μιας πιθανής ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης και να εισέλθουμε ευκολότερα στο «φρενοκομείο»;<br />Σήμερα η ελληνική αεράμυνα δεν εμπλέκει ένα τουρκικό στρατιωτικό αεροσκάφος που πραγματοποιεί υπερπτήση άνωθεν μιας ελληνικής νήσου. Θα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο απέναντι σε ένα πιθανώς οπλισμένο ΜΕΑ; Θα ρισκάρει να δεχτεί ένα αιφνιδιαστικό πρώτο πλήγμα ή να επιτρέψει μια ανενόχλητη από αέρος παρατήρηση του εδάφους και άμεση αποστολή εικόνας στα απέναντι κέντρα επιχειρήσεων;</div><div><br />Η Άγκυρα επιθυμεί να προκαλεί, χωρίς να αναγκαστεί να πατήσει πρώτη τη σκανδάλη. Τυχόν αντίδραση της ελληνικής αεράμυνας θα σημαίνει ότι η χώρα θα πρέπει να επωμιστεί διπλό άχθος: τη διεθνή κατακραυγή και την εμπλοκή σε ένα τοπικό θερμό επεισόδιο –που θέλει πάση θυσία να αποφύγει– διότι αφενός δεν θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, αφετέρου δεν μπορεί να διατηρεί συνεχώς τις ένοπλες δυνάμεις της σε κατάσταση ετοιμότητας ανάληψης επιχειρήσεων πλήρους κλίμακας.</div><div><br />Τα Μ.Ε.Α. ενισχύουν και διευρύνουν το κλασικό τρίπτυχο της πολεμικής επιτυχίας: α) την επίγνωση της κατάστασης, β) την άσκηση διοίκησης και ελέγχου, και γ) την ανάληψη και διατήρηση της πρωτοβουλίας, άρα αποτελούν μια ακόμη Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις, όπως τόσες άλλες νωρίτερα. Θα μετασχηματίσουν τον τρόπο διεξαγωγής επιχειρήσεων. Θα μειώσουν την έκθεση του προσωπικού σε περιττές διακινδυνεύσεις. Θα καταστήσουν τη χρήση βίας περισσότερο αποτελεσματική, αλλά και ελκυστική. Η εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων και η ανάπτυξη ενός δόγματος χρήσης και αντιμετώπισης όλων των Μη Επανδρωμένων Συστημάτων αποτελεί μια νέα πραγματικότητα την οποία δεν πρέπει να παραγνωρίσουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.</div><div><br /><b><i>*Διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://ardin-rixi.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα στο ελληνοτουρκικό πεδίο αντιπαράθεσης

Του Νικόλα Τζήμου* Ο πρόσφατος πόλεμος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και η συμβολή των Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων (Μ.Ε.Α.-UAV) στην εξάρθρωση της α...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμυντικές δαπάνες-Εξοπλισμοί: Η απουσία της αμυντικής βιομηχανίας και τα παράδοξα που επιβάλουν έλεγχο!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/MIRAGE_2000_24501963657_e6d8e27a34_k.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/04/MIRAGE_2000_24501963657_e6d8e27a34_k-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><br />Η αύξηση των αμυντικών δαπανών που προβλέπονται στον προϋπολογισμό δεν θα ΄ναι βεβαίως αρκετές για να λύσουν τα πολλά προβλήματα των ελληνικών ΕΔ. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι κυρίως αυτό. Το θέμα είναι πως θα αξιοποιηθούν τα κονδύλια, τα οποία ακριβώς επειδή είναι περιορισμένα θα πρέπει να αξιοποιηθούν σωστά μέχρι το τελευταίο ευρώ. Από τα δείγματα που έχει δώσει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση με αποφάσεις που έχει πάρει και τις κινήσεις της , δεν υπάρχει η παραμικρή εμπιστοσύνη ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί.<br /><br />Για να τα βάλουμε σε σειρά:<br /><br />•Ακόμη και η ορθότατα απόφαση για την αγορά των 18 Rafale έγινε …από σπόντα. Όταν τον περασμένο Ιούλιο τελείως αιφνιδιαστικά και με αστεία δικαιολογία -τα αναδρομικά των συνταξιούχων- η κυβέρνηση “πάγωσε” την ολοκλήρωση της συμφωνίας των γαλλικών φρεγατών και μαζί την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, αμέσως τέθηκε το θέμα “εξευμενισμού” των Γάλλων. Έτσι προέκυψαν -ευτυχώς επαναλαμβάνουμε- τα Rafale.<br /><br />•Από τη μία αποφασίτηκαν τα Rafale και από την άλλη ,αμέσως μετά κάποιοι άρχισαν να εισηγούνται την επέκταση εκσυγχρονισμού των F-16, την ώρα που το πρόγραμμα για τα 84 αεροσκάφη αυτού του τύπου ακόμη δεν έχει ξεκινήσει! Δηλαδή από τη μία “γυρνάς σελίδα” επιλέγοντας ένα αεροσκάφος που μπορεί να φέρει όπλα που θα κάνουν τη διαφορά με την Τουρκία και την ίδια ώρα επιλέγεις να δώσεις εκατοντάδες εκατομμύρια σε αεροσκάφη που θα ΄πρεπε να χουν ήδη εδώ και χρόνια εκσυγχρονιστεί και μέχρι σχετικά πρόσφατα έλεγαν ότι δεν συμφέρει να εκσυγχρονιστούν. Κάτι δεν πάει καλά…<br /><br />• Δεν θα αναφερθούμε στη σεναριολογία περί F-35. Όσοι την δημιούργησαν έχουν προς το παρόν κάνει πίσω, αλλά και μόνο η διαρροή τους είναι δείγμα ότι το θέμα εξοπλισμός των ΕΔ αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση με οποιοδήποτε άλλο κριτήριο πλην των επιχειρησιακών.<br /><br />•Μέγα λάθος η νέα αναβολή απόφασης για την ενίσχυση του Στόλου! Από το 2009 οι κυβερνήσεις “το παιδεύουν” και πάντα το τινάζουν στον αέρα. Αυτό έγινε και με τις γαλλικές φρεγάτες. Αυτό όμως ήταν το λιγότερο. Από το πουθενά προέκυψαν οι αμερικανικές για τις οποίες όλες οι πληροφορίες και οι αναλύσεις από τις ΗΠΑ είναι απογοητευτικές. Κι όμως υπάρχει επιμονή ανεξήγητη με την δικαιολογία ότι έτσι “θα σωθούν τα ναυπηγεία”. Δεν μπορεί να ΄ναι αυτό το μοναδικό ή το κυρίαρχο κριτήριο για τον εξοπλισμό του Στόλου.<br /><br />•Και αν υπάρχει υποτίθεται ανησυχία για τα ναυπηγεία, δεν την διαπιστώνουμε σε κανένα από τα σχέδια της κυβέρνησης για την αμυντική βιομηχανία.<br /><br />Αν σ΄ όλα αυτά προσθέσουμε και τα πολλά παράδοξα με τους αγωγούς της ΠΑ και πολλά άλλα, είναι προφανές ότι θα πρέπει να υπάρχει ιδιαίτερη προσοχή για να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος που τα πληρώσαμε πανάκριβα.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμυντικές δαπάνες-Εξοπλισμοί: Η απουσία της αμυντικής βιομηχανίας και τα παράδοξα που επιβάλουν έλεγχο!

Η αύξηση των αμυντικών δαπανών που προβλέπονται στον προϋπολογισμό δεν θα ΄ναι βεβαίως αρκετές για να λύσουν τα πολλά προβλήματα των ελληνικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρόταση οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Τουρκίας – Ισραήλ : To τέλος της λογικής;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/08/turkey_israel_Screenshot-2020-12-12-at-9.34.58-PM.png"><img height="384" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/08/turkey_israel_Screenshot-2020-12-12-at-9.34.58-PM-696x418.png" width="640" /></a><br /><br />Ο τυχοδιωκτισμός της Τουρκίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου τα τελευταία χρόνια έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Με εμπνευστή τον απόστρατο πλέον ναύαρχο του πολεμικού ναυτικού Τζιχάτ Γιαϊτζί, η γείτων παρουσίασε το 2012 μια υποτιθέμενη μελέτη όπου με τρεις χάρτες, επιχειρούσε να ανατρέψει το σύνολο των συμφωνιών οριοθέτησης της Κύπρου με τις γειτονικές της χώρες. Η Μεγαλόνησος έχει ήδη συνάψει συμφωνίες με την Αίγυπτο από το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Όλες βασισμένες στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και με αλληλοσεβασμό, έβαλαν τα θεμέλια της ειρηνικής συνύπαρξης και της δίκαιης αξιοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων που υπάρχουν στο υπέδαφος της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Όμως η «φίλη» μας Τουρκία δεν ένιωσε άνετα με αυτές τις συμφωνίες και μέσω του Γιαϊτζί επιχείρησε να τις ανατρέψει συνολικά. Η αυθαίρετη επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί βασίζεται στο ότι όλες οι περιοχές από τον 28ο (αλλά και δυτικότερα αυτού σε κάποιες περιπτώσεις) μέχρι τον 32ο μεσημβρινό ανήκουν στην τουρκική υφαλοκρηπίδα, στο ότι η Κύπρος, η Κρήτη, η Ρόδος, η Κάρπαθος η Κάσος και το Καστελόριζο διαθέτουν μόνο χωρικά ύδατα, οπότε και πρέπει να αγνοούνται κατά την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και άλλες τέτοιες «σοβαρές» αιτιάσεις. Με αυτή τη συλλογιστική επιχείρησε πρόσφατα να «ανοίξει τα μάτια» της Αιγύπτου και να την πείσει ότι κακώς υπέγραψε ΑΟΖ με τη Χώρα μας, αφού μία αντίστοιχη συμφωνία με την Τουρκία θα ήταν πολύ πιο συμφέρουσα γι’ αυτήν.<br /><br /> Όμως η πρόταση οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με το Ισραήλ είναι η πιο ακραία από τις τρεις, σε σημείο που να θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την κοινή λογική. Η Τουρκία βασίζεται σε ένα μικρό τμήμα της ακτογραμμής της για να αμφισβητήσει ευθέως την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την κυπριακή ΑΟΖ. Ο Γιαϊτζί μάλιστα, σε επικαιροποιημένο άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα επιχειρεί μία ευρύτερη ανάλυση της εκτός τόπου και χρόνου συλλογιστικής του.<br /><br />Αρχικά, αφού επιχειρεί να απαξιώσει την δημιουργία του αγωγού EastMed μόνο και μόνο επειδή η Τουρκία δεν συμμετέχει σε αυτόν, ακολούθως εστιάζει στο οικόπεδο 12 και το κοίτασμα υδρογονανθράκων με την ονομασία «Αφροδίτη». Ο λόγος είναι απλός, αφού όπως ισχυρίζεται, αυτό αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ με την παρούσα διευθέτηση, ενώ αν το τελευταίο υιοθετήσει την «έξυπνη» λύση της συμφωνίας με την Τουρκία, το κοίτασμα θα ανήκει εξ’ ολοκλήρου στο Ισραήλ. Η πλέον «δημιουργική» δηλαδή υλοποίηση της τουρκικής εκδοχής του καζάν-καζάν! Το υπόλοιπο του άρθρου αναλώνεται σε μία κουραστική παρουσίαση αρχών του διεθνούς δικαίου πάνω στις οποίες υποτίθεται ότι εδράζεται η πρόταση του Γιαϊτζί και κατ’ επέκταση της Τουρκίας. Και είναι όντως πολύ εντυπωσιακό ότι η γείτων αρχίζει να μαθαίνει το διεθνές δίκαιο και τις αρχές που το διέπουν, έστω και καθυστερημένα! Με μία λίγο πιο ευρεία και αφαιρετική ερμηνεία του μάλιστα θα μπορέσει να οριοθετήσει ΑΟΖ και με τη Σελήνη, σύμφωνα και με μία εύθυμη εικόνα που έχει κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο!<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/turkey_aoz_madness.png"><img height="289" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/turkey_aoz_madness.png" width="640" /></a><br /><br /> Πέρα από τα αστεία όμως, αυτό που σε κάθε ευκαιρία τονίζεται μέσα στο άρθρο είναι το δέλεαρ για το Ισραήλ. Και ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά ότι με την προτεινόμενη νέα οριοθέτηση, θα κερδίσει 16000 τετρ. χιλιόμετρα, ένας αριθμός που για να τονιστεί, επαναλαμβάνεται από τον Γιαϊτζί πέντε φορές! Επίσης δεν παραλείπει να προπαγανδίσει και να προκαλέσει την κοινή γνώμη του Ισραήλ, ισχυριζόμενος ότι με την παρούσα συμφωνία με την Κύπρο, το Ισραήλ έχασε 4600 τετρ. χιλιόμετρα, μία δήλωση που επαναλαμβάνεται στο άρθρο άλλες τέσσερις …<br /><br />Η Τουρκία με τον πλέον ξεδιάντροπο και προκλητικό τρόπο θέλει να ανατρέψει τις ισορροπίες και να δυναμιτίσει τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν διστάζει να παζαρέψει κατόπιν εορτής, θαλάσσιες εκτάσεις που δεν της ανήκουν για να δελεάσει άλλες χώρες και εν προκειμένω το Ισραήλ. Όμως λησμονά ότι υποπίπτει σε μεγάλο ατόπημα, αφού η αμφισβήτηση συμφωνημένων θαλάσσιων ορίων σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο είναι στην ουσία αμφισβήτηση χαραγμένων θαλάσσιων συνόρων. Το Ισραήλ από την άλλη, προφανώς είναι ένα σοβαρό κράτος που εδώ και καιρό έχει αντιληφθεί τον καιροσκοπισμό που διέπει τη ρητορική και τις ενέργειες της Τουρκίας και είναι πλέον εξαιρετικά επιφυλακτικό απέναντι της. Και όχι μόνο αυτό βεβαίως. Όσο η Τουρκία συνεχίζει τους γεωπολιτικούς ακροβατισμούς τόσο θα αυξάνονται οι επιφυλάξεις. Και ο χρόνος που θα κατονομαστεί οριστικά αναξιόπιστη πλησιάζει, και όταν αυτό συμβεί μετά δεν υπάρχει επιστροφή όσο και να προσπαθήσεις. Τα ιστορικά διδάγματα επ’ αυτού είναι πολλά και χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά και η Γερμανία στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ανέχτηκαν για πολύ καιρό και της συγχώρεσαν πολλά. Μέχρι ενός σημείου όμως… και τα υπόλοιπα είναι γνωστά!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πρόταση οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Τουρκίας – Ισραήλ : To τέλος της λογικής;

Ο τυχοδιωκτισμός της Τουρκίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου τα τελευταία χρόνια έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Με εμπνευστή τον...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντί να καταρρεύσει, η τουρκική οικονομία πρώτη σε ανάπτυξη διεθνώς!

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/erdogan-slpress.gr_-1.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/erdogan-slpress.gr_-1-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα επιμένουν να αναλύουν την οικονομική κατάσταση στην Τουρκία σαν να είναι μία τυπική δυτική χώρα. Για να έχουμε όμως αξιόπιστες αναλύσεις για την τουρκική οικονομία, πρέπει να λάβουμε υπόψη τα δεδομένα που ισχύουν στη γειτονική χώρα. Ας δούμε λοιπόν κάποια στοιχεία, τα οποία έγιναν γνωστά στις Αγορές πριν μερικές ημέρες, αλλά δεν έτυχαν ανάλογης προβολής στην Ελλάδα.<br /><br />Είναι ένδειξη του λανθασμένου τρόπου που εξετάζουμε πολλές φορές τις πολιτικές του Ερντογάν στην ομάδα G-20 (20 ισχυρότερα κράτη του πλανήτη), όπου βρίσκεται και η Τουρκία, όλα τα κράτη παρουσίασαν αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης κατά το 3ο τρίμηνο του 2020 εκτός από δύο: την Κίνα και την Τουρκία. Όπως βλέπετε στο παρακάνω σχεδιάγραμμα η Τουρκία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην ανάπτυξη κατά το 3ο τρίμηνο με ποσοστό 6,7% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2019.<br /><br />Το ποσοστό είναι μεγάλο ακόμα κι αν δεν υπήρχε η πανδημία. Ακολουθεί η Κίνα με ανάπτυξη 4,9% . Τα υπόλοιπα κράτη όπως και η Ευρωζώνη, παρουσίασαν το 3ο τρίμηνο ύφεση: η Ρωσία -3,6%, η Ευρωζώνη -4,4% και το Μεξικό -8,6%.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/1-8.jpg"><img height="342" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/1-8.jpg" width="640" /></a><br /><br />Το 2ο τρίμηνο του 2020 η Τουρκία είχε παρουσιάσει ύφεση (πτώση στο ΑΕΠ της) κατά -9,9%. Κι αν κανείς προσαρμόσει τα αριθμητικά δεδομένα των δύο τριμήνων με βάση τις εργάσιμες ημέρες, τότε η συνολική ανάκαμψη της Τουρκίας από το 2ο στο 3ο τρίμηνο, ανέρχεται σε 15,6%, αύξηση εξωπραγματική για τα δεδομένα της πανδημίας.</div><div><br />Τουρκική ανάπτυξη και αναγκαστικές συγκρίσεις<br /><br />Ας συγκρίνουμε τις επιδόσεις αυτές με τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας την αντίστοιχη περίοδο. Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ στο 3ο τρίμηνο του 2020 η ύφεση στην Ελλάδα είναι -9,6% σε σύγκριση με το ίδιο αντίστοιχο τριμήνου του 2019.<br /><br />Η σύγκριση αυτή, δεν έχει αναλυθεί στην Ελλάδα, παρά του γεγονότος ότι όλα αυτά τα στοιχεία έχουν δει το φως της δημοσιότητας εδώ και δέκα μέρες τουλάχιστον. Οι λόγοι νομίζω είναι προφανείς! Η σύγκριση των επιδόσεων στην οικονομία που κατάφερε η κυβέρνησή μας με τις επιδόσεις του Ερντογάν, είναι κάτι που δεν συμφέρει κανέναν. Ούτε τους πολιτικούς μας αλλά ούτε όσους έχτισαν καριέρες πάνω στην θεωρία της «κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας από ώρα σε ώρα»!<br /><br />Είναι γεγονός ότι η Τουρκία έχει θυσιάσει την Λίρα της προς όφελος της ανάπτυξης του ΑΕΠ. Τι συνέβη όμως στην πραγματικότητα στην γειτονική μας χώρα, και κατέστη πρωταθλήτρια παγκοσμίως σε ρυθμούς ανάπτυξης, την στιγμή μάλιστα που το νόμισμά της καταρρέει και το ιδιωτικό της χρέος σκαρφάλωσε στα ύψη; Τι έκανε ο Ερντογάν και δεν θέλουμε να το συζητήσουμε καν εδώ στην χώρα μας γιατί προφανώς μας … πονάει η σύγκριση; Πού έχει καλά κρυμμένο το «μυστικό» του ο Σουλτάνος;<br /><br />Είναι γεγονός ότι η Τουρκία με το ΑΕΠ των 736 δισ. δολαρίων (τιμές 2019) ξεπέρασε όλα τα κράτη του G-20 σε ρυθμό ανάπτυξης, ακόμα και την καλπάζουσα Κίνα, ενώ εμείς πιάσαμε πάτο. Μια βαθύτερη ματιά σε επιμέρους δείκτες της Τουρκικής Οικονομίας, μας δείχνει ότι οι εξαγωγές παρουσίασαν μείωση σε ετήσια βάση κατά -22%. Πως είναι δυνατόν λοιπόν μέσα σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον, όπου η λίρα πέφτει, οι εξαγωγές μειώνονται, ο Τουρισμός πάτωσε, η Τουρκία να παρουσιάζει τόσο μεγάλο άλμα στην αύξηση του ΑΕΠ της;<br /><br />Σανίδα σωτηρίας από Ερντογάν<br /><br />Κατ αρχάς, ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου των επιχειρήσεων αυξήθηκε ετησίως κατά 23% στην Τουρκία. Κάτι που τις κράτησε όρθιες στον Αρμαγεδδώνα που ακολούθησε. Ενώ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, οι εισαγωγές στην Τουρκία είχαν μειωθεί σχεδόν στο μισό.<br /><br />Ο Ερντογάν λοιπόν είδε ότι πρέπει να αποφύγει πάση θυσία, την σύσπαση στην οικονομία του από τυχών συρρίκνωση του δείκτη της κατανάλωσης. Κάτι που φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι διότι αυτό που τον απασχολεί πάνω απ όλα, είναι η διάθεση των προϊόντων που παράγει η οικονομία του. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να στηρίξει την κατανάλωση πάση θυσία. Παρά του γεγονότος ότι είχε ήδη "κόκκινα δάνεια" από το 2019, με την κρίση του κορονοϊού, αποφάσισε να στηρίξει τα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις.<br /><br />Υποχρέωσε λοιπόν τις τράπεζες στην χώρα, να προβούν σε αύξηση των δανείων προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Όχι με μεγάλα θαλασσοδάνεια που σκορπάνε οι μεγαλοκαρχαρίες αλλά με μικρά δάνεια, τα οποία στόχο είχαν να σπρώξουν τους Τούρκους στην κατανάλωση αλλά και να δώσει μια "σανίδα σωτηρίας" στους μικροεπιχειρηματίες.<br />Όπως βλέπετε στο παρακάτω διάγραμμα, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ο Ερντογάν, έσπρωξε πολύ χρήμα στην εγχώρια αγορά!<br /><br /><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/2-8.jpg"><img height="332" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/2-8.jpg" width="640" /></a><br /><br /><br />Ενώ μέχρι το τελευταίο τρίμηνο του 2019 το σύνολο τέτοιων δανείων ήταν περί τα 2.5 τρισεκατομμύρια τουρκικές λίρες, ξαφνικά με το που ξεκινά η πανδημία, οι τράπεζες αρχίζουν και αυξάνουν τις χορηγήσεις δανείων, φτάνοντας στο Γ τρίμηνο του 2020, τα δάνεια αυτά να ξεπερνούν τα 3.5 τρισεκατομμύρια λίρες!<br /><br />Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να ενισχύσει τον εσωτερικό τουρισμό μιας και όποιος ήθελε πήρε τότε ένα μικροδάνειο. Παράλληλα, ενίσχυσε κατακόρυφα την ζήτηση συνολικά ανεβάζοντας κατά πολύ τον δείκτη κατανάλωσης. Μάλιστα το Γ τρίμηνο, η αύξηση της ζήτησης σε καταναλωτικά προϊόντα, έφτασε να είναι κατά 9 μονάδες μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του Γ τριμήνου του 2019.<br />Πολιτική υψηλού ρίσκου<br /><br />Φυσικά, με όλα αυτά τα δάνεια, στήριξε τα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις, σε τέτοιο βαθμό που κατάφερε να εκτοξεύσει την κατανάλωση ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες του έτους! Είναι βέβαιον κατά την άποψή μου, ότι στο Δ' τρίμηνο θα μειώσει κατά πολύ τα καταναλωτικά δάνεια γιατί πέτυχε αυτό που ήθελε. Στο Δ τρίμηνο, θα στοχεύσει σε αύξηση των εξαγωγών του κάνοντας προσφορές σε ελκυστικότερες τιμές των προιόντων του διεθνώς. Προφανώς με κάποιο μέτρο μείωσης των φόρων στα προιόντα που εξάγει. Ενώ θα βάλει φρένο στις χορηγήσεις μικρών δανείων.<br /><br />Σίγουρα στο Δ' τρίμηνο δεν θα "πιάσει" τέτοιες υψηλές επιδόσεις. Προσπαθεί λοιπόν να κλείσει συνολικά το έτος της πανδημίας με θετικό πρόσημο. Ή στην χειρότερη περίπτωση να βρίσκεται κοντά στο σημείο μηδέν. Και να "καταλάβει" παγκοσμίως, αν όχι την πρώτη θέση, την δευτερη σε ρυθμούς ανάπτυξης και να δώσει την εικόνα της οικονομικής υπερδύναμης που κοντράρει ακόμα και την Κίνα.<br /><br />Η πολιτική που ακολουθεί ο Ερντογάν είναι πραγματικά μια οικονομική πολιτικού υψηλού ρίσκου. Διότι στο κέντρο της οικονομικής πολιτικής του Σουλτάνου, βρίσκεται η παραδοχή ότι θα καταφέρνει να διαθέτει το σύνολο της παραγωγής του, είτε στο εσωτερικό της Τουρκίας είτε στο Εξωτερικό. Κι όταν μιλάμε για Εξωτερικό εννοούμε στους μεγάλους καταναλωτές του πλανήτη, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Προφανώς λοιπόν ο Ερντογάν, με κάποιο τρόπο γνωρίζει εδώ και καιρό, ότι οι Ευρωπαίοι και οι ΗΠΑ, δεν πρόκειται να επιβάλουν πραγματικές οικονομικές κυρώσεις στα προϊόντα της Τουρκίας. Άλλωστε το διαπιστώσαμε όλοι στην πρόσφατη σύνοδο της ΕΕ.<br /><br />Όπως και την άρνηση του Τραμπ να υπογράψει κυρώσεις κατά της Τουρκίας βάζοντας βέτο. Ο Σουλτάνος λοιπόν, κατάφερε και κέρδισε πολύτιμο χρόνο στην μάχη με τον κρίση του κορονοϊού. Κι όχι απλά κέρδισε χρόνο, αλλά κατάφερε να παρουσιάσει στο Γ’ τρίμηνο, όλα τα απαραίτητα στοιχεία που κατατάσσουν την Τουρκία, πρώτη χώρα διεθνώς σε ρυθμούς ανάπτυξης, την ώρα που οι υπόλοιποι παλεύουν με τα αρνητικά νούμερα που έφερε η Πανδημία!</div><div><br />Ήρθε η στιγμή<br /><br />Εν κατακλείδι, σαφώς και η Τουρκική οικονομία αντιμετωπίζει αρκετά σοβαρά προβλήματα, δύο εκ των οποίων είναι τα κρισιμότερα. Ένα το γνωστό νομισματικό κι ένα λιγότερο γνωστό με το υπέρογκο ιδιωτικό χρέος. Φαίνεται όμως ότι ο Ερντογάν καταφέρνει και μοχλεύει πολλά πράγματα ταυτόχρονα στην οικονομία του και σε συνδυασμό με την μεγάλη παραγωγική βάση στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, ξεφεύγει διαρκώς από την οικονομική αγχόνη.<br /><br />Γίνεται πλέον αντιληπτό, ότι δεν ακροβατεί πάνω στην πολιτική υψηλού ρίσκου επειδή έτσι του "κάπνισε" αλλά κυρίως διότι έχει τις διαβεβαιώσεις των ΗΠΑ, Ρωσίας και Γερμανίας, ότι οι πολίτες των χωρών αυτών, θα συνεχίζουν να καταναλώνουν τουρκικά προϊόντα! Συνεπώς, ήρθε η στιγμή η πολιτική ελίτ στην Ελλάδα, να πάψει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και να δει την αλήθεια κατάματα. Και κυρίως, να ενημερώσει τους Έλληνες πολίτες για τις πραγματικές διαθέσεις των συμμάχων μας.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αντί να καταρρεύσει, η τουρκική οικονομία πρώτη σε ανάπτυξη διεθνώς!

Αδαλής Γιώργος Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα επιμένουν να αναλύουν την οικονομική κατάσταση στην Τουρκία σαν να είναι μία τυπική δυτική χώρα. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η εσωτερική ρίζα της διπλωματικής ήττας στη Σύνοδο Κορυφής

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/maximou-slpress.gr_.jpg"><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/maximou-slpress.gr_-696x367.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Η ομόφωνη απόφαση της τελευταίας συνόδου των ηγετών των κρατών-μελών της ΕΕ έκλεισε, μεταξύ άλλων, έναν κύκλο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κατέδειξε, με τον πιο πειστικό τρόπο, το ανεδαφικό των προσδοκιών της ελληνικής κυβέρνησης περί σωτήριας –ή έστω κατευναστικής– παρέμβασης της ΕΕ στην μεθοδική επίθεση που δέχονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.<br /><br />Το ερώτημα εάν η "ένωση ισοτίμων" δεν μπορεί ή δεν θέλει να εμπλακεί σε μια υπόθεση που καταρρακώνει το διεθνές κύρος και πλήττει ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα δύο κρατών-μελών της, παραμένει καθαρά φιλολογικό και πολιτικά αδιάφορο. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έδειξε συντετριμμένη από αυτήν την εξέλιξη. Θα έλεγε κανείς ότι είχε εργαστεί γι' αυτήν.<br /><br />Πότε με μισόλογα του τύπου "η επιβολή κυρώσεων δεν είναι αυτοσκοπός", πότε με έμπρακτες υποχωρήσεις-προσαρμογές επί του πεδίου, πότε αναλαμβάνοντας τον ρόλο ανοικτού απολογητή της ευρωπαϊκής αδιαφορίας –«η Ευρώπη κάνει ένα βήμα τη φορά»– πιστοποίησε και στον πλέον ανήσυχο εταίρο την απροθυμία της να διεκδικήσει στο πλαίσιο Ενώσεων και Συμμαχιών τα εθνικά της δίκαια. Τη στιγμή που μόνο με υποτονικό τρόπο –υπολειπόμενο κατά πολύ της δραστήριας τουρκικής παρέμβασης– θέτει το ζήτημα σε οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, θα ήταν αφύσικο να περιμένει κανείς περισσότερα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Πρόκειται για ένα είδος παραίτησης.<br /><br />Η παραίτηση αυτή συνδέεται μάλλον με τις έντονες ανησυχίες της κυβέρνησης της ΝΔ για το εσωτερικό, το κοινωνικό μέτωπο. Σε μερικούς μήνες, μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος της πανδημίας με το εμβόλιο ή χωρίς αυτό, θα έρθει στην επιφάνεια η έκταση της οικονομικής καταστροφής που σφράγισε το απερχόμενο 2020. Οι προειδοποιήσεις και οι συνακόλουθες πιέσεις για ακόμα πιο βαθιές προσαρμογές της οικονομίας και της κοινωνίας στις επιθυμίες των ισχυρών οργανισμών, κρατών και καπιταλιστικών ομίλων έχουν ήδη ξεκινήσει. Προχθές "ανησυχούσε" το ΔΝΤ, οι δε "επιφυλάξεις" των διαφόρων "οίκων αξιολόγησης" εντείνονται. Όλα αυτά καταλήγουν στην ανάγκη υιοθέτησης μιας ακόμα πιο επιθετικής πολιτικής ενάντια σε ευρύτατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, με αρχή, όπως πάντα, τον κόσμο της εργασίας.<br />Το αυταρχικό πλαίσιο<br /><br />Καθώς στενεύουν τα χρονικά περιθώρια που χωρίζουν το προβληματικό σήμερα από το εκρηκτικό αύριο, η κυβερνητική μέριμνα στρέφεται, σχεδόν αποκλειστικά, σε προετοιμασίες αντιμετώπισης της επερχόμενης κρίσης. Η επιχειρούμενη δημιουργία ενός πυκνού νομικού και επιχειρησιακού πλέγματος καταστολής –στα όρια της άσκησης τρομοκρατίας– είναι μια πλευρά της προετοιμασίας αυτής.<br /><br />Είναι αμφίβολο εάν τα μέτρα αυτά θα αποδώσουν, δημιουργώντας κλίμα υποταγής και παραίτησης σε μια καθημαγμένη κοινωνία. Από την άλλη υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να αποτελέσουν τα ίδια τα μέτρα αυτά ένα είδος θρυαλλίδας που θα συνενώσει την κοινωνική δυσαρέσκεια σε ενιαίο κίνημα διαμαρτυρίας και εξέγερσης, αντιστρέφοντας τις κυβερνητικές προσδοκίες. Είναι κάτι που έχει πολλές φορές συμβεί στο παρελθόν.<br /><br />Πέρα όμως από τη δημιουργία ενός αυταρχικού πλαισίου, το απολύτως απαραίτητο εφόδιο είναι η ύπαρξη ενός οικονομικού αποθέματος που θα επιτρέψει ελιγμούς στην πιεζόμενη κυβέρνηση. Το απόθεμα αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο μέσα από τους μηχανισμούς της ΕΕ – αυτά τα πολυαναμενόμενα 32 δισ. που θα λειτουργήσουν ως ένα είδος πολιτικής εξασφάλισης.<div><br />Υποταγή στις Βρυξέλλες<br /><br />Σε περίπτωση που αυτά λείψουν ή καθυστερήσουν ο κίνδυνος να βρεθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμέτωπη με το απόλυτο κενό είναι ορατός. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο η οποιαδήποτε ανυπακοή, διαφωνία, αντίδραση στις θελήσεις και τις αποφάσεις των ισχυρών χωρών της ΕΕ, απλά απαγορεύονται στην ελληνική πλευρά. Η απόλυτη αυτή προσαρμογή-υποταγή συμπεριλαμβάνει και τα όσα σχετίζονται με τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.<br /><br />Στις συνόδους της ΕΕ –αλλά και του ΝΑΤΟ– η δυσχερής θέση, στην οποία βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση, είναι απόλυτα ορατή. Ως επακόλουθο ουδείς ανησυχεί για τυχόν αντιδράσεις της Ελλάδας ακόμα και στα πλέον δυσμενή γι' αυτήν σενάρια. Διπλωματικά, πολιτικά, η Ελλάδα απλώς δεν υπάρχει στον μηχανισμό της λήψης αποφάσεων.<br /><br />Ουδείς ασχολείται με αυτήν ει μη μόνο για την έκφραση κάποιας συμπάθειας – έκφραση για την οποία πανηγυρίζουν στην Αθήνα. Εκ των πραγμάτων η χώρα έχει μεταβληθεί σε ένα είδος προτεκτοράτου, κάτι σαν την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου όμως οι εθνικές γέφυρες των κατοίκων της με γειτονικά κράτη, της επιτρέπουν κάποια ψήγματα αυτόβουλης πολιτικής ύπαρξης. Στην Ελλάδα δυστυχώς, ούτε αυτό υπάρχει.<br /><br />Η αόρατη παρουσία της χώρας μας στον ευρωπαϊκό, ατλαντικό, δυτικό ορίζοντα, δεν είναι κάτι χωρίς συνέπειες και κόστος. Με το να είναι πλέον δέσμιος παρά σύμμαχος και εταίρος, ο ελληνικός παράγοντας προβάλλει ως κενός χώρος σε μια ιδιαίτερα στρατηγική περιοχή. Περιοχή όπου εκδηλώνονται έντονα όλα τα φαινόμενα ανατροπής της τάξης του κόσμου, όπως την γνωρίζαμε ως και δέκα χρόνια πριν.</div><div><br />Πατροπαράδοτος φόβος<br /><br />Ολοένα και περισσότερο ο κενός αυτός χώρος γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ χωρών και δυνάμεων με απουσία της Ελλάδας. Οι συζητήσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, που κατέληξαν σε αποτύπωση σχεδιασμών πάνω στον χάρτη, ή η σχεδιαζόμενη πολυεθνική διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο, όπου θα κυριαρχήσουν η Γαλλία και η Τουρκία, καταδεικνύουν τις επικρατούσες τάσεις.<br /><br />Ο καθορισμός προτεραιοτήτων από την ελληνική κυβέρνηση εδράζεται πάνω στον "πατροπαράδοτο" ιστορικά φόβο των κοινωνικών εντάσεων και αντιδράσεων. Πέρα από την ζοφερή πραγματικότητα, οι ιστορικές καταβολές της παράταξης που κυβερνά συνηγορούν στην ιεράρχηση αυτή. Οι εξελίξεις στο ορατό μέλλον, όμως, ίσως φέρουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι πλέον δυσοίωνες διαγράφονται ήδη στον ορίζοντα ως απόλυτη καταιγίδα.<br /><br />Η γειτονική Τουρκία έχει αντιληφθεί δυνατότητες και προθέσεις της ελληνικής πλευράς και δεν έχει κανένα λόγο να διακόψει, ή να περιορίσει την ως τώρα άκρως πετυχημένη πολιτική της. Σε λίγους μήνες –έχει αναγγελθεί– μπορεί να δούμε γεωτρύπανο σε θάλασσες καθόλου αδιάφορες για την ελληνική πλευρά. Πλανάται δε το ερώτημα. Έχουν αντιληφθεί οι ιθύνοντες της Αθήνας ότι πολύ γρήγορα μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με μια πολυεπίπεδη κρίση; Όπου θα έχουν να αντιμετωπίσουν το εκρηκτικό κοινωνικό ζήτημα παράλληλα με την έμπρακτη εξωτερική απειλή;<br /><br />Έχουν υποψιαστεί άραγε ότι οι προσπάθειές τους να εξασφαλίσουν εργαλεία αντιμετώπισης της μίας απειλής είναι πολύ πιθανό να τους αφήσουν χωρίς πολιτικά εργαλεία και στη μία και στην άλλη περίπτωση; Έχουν αντιληφθεί ότι σε μια τέτοια πολύ πιθανή περίπτωση θα καταστρέψουν εκτός από τον εαυτό τους και τη χώρα; Μήπως το καλοκαίρι του 1974 έχει κάτι να τους πει πάνω σε όλα αυτά;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η εσωτερική ρίζα της διπλωματικής ήττας στη Σύνοδο Κορυφής

Μαργαρίτης Γιώργος Η ομόφωνη απόφαση της τελευταίας συνόδου των ηγετών των κρατών-μελών της ΕΕ έκλεισε, μεταξύ άλλων, έναν κύκλο στις ελληνο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραήλ – Mossad: Αλλαγή φρουράς… ο “θρύλος” Γιόσι Κοέν για διάδοχος του Νετανιάχου;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/NETANYAH-YOSSI-COHEN-790x400.jpg" /><br /><br />Η εξαιρετικά επιτυχημένη θητεία του Γιόσι Κοέν, επικεφαλής της ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας εξωτερικού Mossad, φθάνει στο τέλος της. Κανονικά θα έπρεπε να περατωθεί τον ερχόμενο Ιανουάριο. Ωστόσο, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου προχώρησε στην παράτασή της μέχρι τον Ιούνιο. Καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής του διαδόχου; Ή υπάρχει κάποιο “project” η επιτυχής ολοκλήρωση του οποίου προϋποθέτει την παραμονή του “μαέστρου” για λίγους ακόμα μήνες; Κοντός ψαλμός…<br /><br />Γράφει ο <b>ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br /><br />Προς το παρόν, διάδοχος του Κοέν στην ηγεσία της διαβόητης μυστικής υπηρεσίας θα είναι ο αναπληρωτής του, γνωστός ως “Dalet“, καθώς η ταυτότητά του παραμένει μυστική. Η δουλειά του κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι. Ο πήχης έχει τοποθετηθεί πολύ ψηλά.<br /><br />Όμως γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τις προκλήσεις. Ήταν εκεί, δεξί χέρι του Γιόσι Κοέν. Συμμετείχε στον σχεδιασμό. Άρα συνιστά μια απόλυτα επιχειρησιακά λογική επιλογή διαδοχής, παρότι τα “politics” είναι πανταχού παρόντα σε ολόκληρη την υφήλιο. Ο Νετανιάχου δεν θα έχει έναν ανέφελο βίο όταν αποχωρήσει από την πολιτική. Και η Mossad έχει τρόπους επηρεασμού ή και καθορισμού των εξελίξεων με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο…<br /><br />Δεν αναμένονται δυσκολίες στην έγκριση της υποψηφιότητας από την αρμόδια επιτροπή (Goldberg Commission), καθώς ο εταίρος στην κυβέρνηση και υπουργός Άμυνας, πρώην αρχηγός των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, Μπένι Γκαντζ, έδωσε ευθέως τη συγκατάθεσή του.<br /><br />ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ<br />Η “κουλτούρα ασφαλείας” στο εβραϊκό κράτος διαφέρει σημαντικά από αυτή στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια… εκεί υφίσταται. Ο Μπένι Γκαντζ είχε λόγους να “παρεξηγηθεί πολιτικά”, καθώς οι κόντρες του τελευταίου διαστήματος με τον Νετανιάχου, οδήγησε τον πρωθυπουργό στην απόφαση να μην ενημερώσει – συμβουλευθεί τον κυβερνητικό του εταίρο για την απόφαση. Τυπικά είναι καλυμμένος, καθώς δεν υποχρεούται να τον ενημερώσει. Ωστόσο, η πρακτική που ακολουθείται είναι να υπάρχει διαβούλευση.<br /><br />Η αποδοχή του Γιόσι Κοέν είναι σχεδόν καθολική. Υπήρξε το πρόσωπο πίσω από πληθώρα συγκεκαλυμμένων επιχειρήσεων, “μαύρων” ή πιο… ανοιχτόχρωμης απόχρωσης για την προστασία της ασφάλειας του εβραϊκού κράτους. Οι ισορροπίες στη Μέση Ανατολή και η διαχείριση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερης για τα ισραηλινά συμφέροντα προεδρίας, αυτής του Ντόναλντ Τραμπ ήταν συνεχώς προτεραιότητα νούμερο ένα.<br /><br />Στην παράμετρο “Ουάσιγκτον” παρατηρητές μιλούν για “χρυσή εποχή” της ισραηλινής επιρροής στον Λευκό Οίκο, ακόμα και σε… βαθμό παρεξηγήσεως. Ως δικαιολογία χρησιμοποιούν την παρουσία και τη δράση του προεδρικού γαμβρού, Τζάρεντ Κούσνερ, σύζυγο της προεδρικής θυγατέρας, Ιβάνκα Τραμπ. Διορίστηκε ως προεδρικός απεσταλμένος στη Μέση Ανατολή. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους…<div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/palestinii-to-dikeoma-stin-epistrofi-pai-peripato-apo-ton-trab/netanyahu-kushner"><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/08/Netanyahu-Kushner.jpg" /></a><br /><br />ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ<br />Ίσως ήταν η φοβία των σουνιτικών αραβικών χωρών να επανέλθουν στο προσκήνιο η πολιτική προσέγγισης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από την κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα, που οδήγησε στην επιτάχυνση των εξελίξεων. Από τη μία θα έδινε στην κυβέρνηση Τραμπ επιτυχίες στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής για να την ενισχύσει στην προσπάθεια εξασφάλισης μιας δεύτερης θητείας στον Λευκό Οίκο. Κι αν αυτό δεν επιτευχθεί, το συνολικό πλαίσιο θα έχει αλλάξει οριστικά..<br /><br />Ο κορονοϊός αποδείχθηκε ανίκητος αντίπαλος… Όμως, όσα έγιναν και γίνονται πριν την ανάληψη της ευθύνης διακυβέρνησης των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάιντεν, συνιστούν τετελεσμένα γεγονότα που δεν μπορεί να αναστρέψει οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση. Θα πρέπει συνεπώς να αναπροσαρμόσει τις όποιες σκέψεις της για τη μεσανατολική της πολιτική στα νέα δεδομένα. Σε ένα “κεκτημένο” που θα ήταν καταστρεπτικό για πολλούς να χαθεί…<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι η αντιπρόεδρος του Τζο Μπάιντεν -που τελικά επικράτησε στις αμερικανικές εκλογές- η Κάμαλα Χάρις, έχει αποκληθεί “θηλυκός Ομπάμα” και τρομάζει τη Μέση Ανατολή ίσως πιο πολύ και από την Χίλαρι Κλίντον. Σίγουρα πάντως τρομάζει περισσότερο από την όχι και τόσο φυσιολογική συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ. Μια συμπεριφορά που αποδείχθηκε στην πράξη ελεγχόμενη…<br /><br />Κάπου εδώ εισέρχεται στην εικόνα η σύγχρονη εικόνα της Μέσης Ανατολής. Επί της ουσίας οι σχέσεις του Ισραήλ με τα σουνιτικά καθεστώτα που θεωρούν το εβραϊκό κράτος ως τον μοναδικό αξιόπιστο σύμμαχο για να προστατευθούν από το Ιράν. Αυτό άλλαξε εκ βάθρων τα δεδομένα της μεσανατολικής εξίσωσης από την περίοδο που ακολούθησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Οι αραβικές χώρες άρχισαν η μία μετά την άλλη να ανακοινώνουν συμφωνίες εξομάλυνσης των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ. Αυτή ήταν μια εξέλιξη στην οποία ο αρχηγός της Mossad είχε διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο, με συνεχή ταξίδια σε αραβικές πρωτεύουσες και όχι μόνο, όπου συναντιόταν με ανώτατα στελέχη του μηχανισμού λήψης αποφάσεων, αλλά και με τους ίδιους τους ηγέτες.<br /><br />Τελευταία εμφάνισή του στις ειδήσεις, το ταξίδι στη Σαουδική Αραβία που συνόδευε τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, όπου συνάντησαν τον ισχυρό άνδρα του βασιλείου, τον MbS, τον πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, αλλά και τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο. Αντικείμενο ήταν φυσικά η επισημοποίηση της εξομάλυνσης των σχέσεων του Ισραήλ με το βασίλειο των Σαούντ.<br /><br />Πώς θα μπορούσε να λείπει από τη συνάντηση ο αρχιτέκτονας του παρασκηνίου; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Νετανιάχου τον αξιοποιούσε πάντα ως πολλαπλασιαστή ισχύος της χώρας και πιο στενά της κυβερνητικής πολιτικής… Όλα δείχνουν ότι αυτό απηχεί την πραγματικότητα και δεν συνιστά υπερβολή. Η παρουσία του στη συνάντηση έκανε τον πρωθυπουργό να αισθάνεται μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.</div><div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/quot-stekei-quot-i-theoria-toy-iran-gia-ti-dolofonia-toy-pyrinikoy-epistimona/mohsen-fakhrizadeh_iran_slpress-gr"><img height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/mohsen-fakhrizadeh_iran_slpress.gr_.jpg" width="640" /></a><br /><br />Η ΠΙΕΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΚΑΙ Η ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΗ “ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ”<br />Στη θητεία του Γιόσι Κοέν συντηρήθηκε η πίεση στο Ιράν. Το σύνολο των αλλαγών στη Μέση Ανατολή έχει οδηγήσει ακόμα και σε εικασίες – εκτιμήσεις ότι η δολοφονία του “πατέρα” του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, Φαχριζαντέχ, παραπέμπει στο Ισραήλ με πολύ προφανή τρόπο για να αληθεύει η κατηγορία. Αυτό μπορεί αν είναι μέρος της στρατηγικής για κάλυψη του Ισραήλ από την κατηγορία.<br /><br />“Δεν είμαστε ούτε ερασιτέχνες ούτε ανόητοι να αφήσουμε ισραηλινό όπλο στο σημείο της επιχείρησης”, αναφέρουν. Αυτό όμως θα μπορούσε να έγινε επίτηδες για να δώσει χώρο στο να προβληθεί επικοινωνιακά αυτός ο εξαιρετικά λογικός και αληθοφανής ισχυρισμός!<br /><br />Υπάρχουν και πιο “διεισδυτικές” ερμηνείες, πιο σκοτεινά σενάρια: Τον Φαχριζαντέχ τον “έφαγαν” οι ίδιοι οι Ιρανοί για να στείλουν μήνυμα σε ΗΠΑ και Ισραήλ ότι αναζητούν αποκλιμάκωση και συνδιαλλαγή, εν όψει της ανάληψης της κυβέρνησης Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο. Άβυσσος η “ψυχή” των κρατών στην Ιστορία.<br /><br />Παρά τη διακηρυκτική πολιτική των Ισραηλινών, μπορεί ποτέ κανείς να είναι σίγουρος για το ποια είναι η πραγματική τους πολιτική; Ακόμα και να επιθυμούν και αυτοί αποκλιμάκωση, δεν είναι διόλου παράλογο να συνεχίσουν να πιέζουν περισσότερο από ποτέ για να μη χαλαρώσει ο αντίπαλος, λαμβάνοντας λανθασμένα μηνύματα…</div><div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/%ce%b1%cf%85%ce%bb%ce%b1%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%ce%b1%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%ad%cf%83/omar-suleiman"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/07/omar-suleiman.jpg" width="640" /></a><br /><br />Ο ΑΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΘΡΥΛΟΣ ΟΜΑΡ ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ…<br />Η Μέση Ανατολή έχει μεγάλη παράδοση στο να διευθετούνται ακόμα και οι δυσκολότερες υποθέσεις από τους επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, σε ανεπίσημα κανάλια επικοινωνίας που διατηρούνται. Παράδειγμα ο εκλιπών στρατηγός Ομάρ Σουλεϊμάν, επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αιγύπτου, επί Χόσνι Μουμπάρακ.<br /><br />Είχε τον απόλυτο έλεγχο της χώρας και των ισορροπιών της έχοντας κατορθώσει να οικοδομήσει τη φήμη ενός ακέραιου και μη διεφθαρμένου, ευφυούς Αιγύπτιου στρατιωτικού αξιωματούχου, ο οποίος έχαιρε βαθιάς εκτίμησης σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Ακόμα περισσότερο στο Ισραήλ το ίδιο, τον αιώνιο εχθρό.<br /><br />…ΚΑΙ ΤΟ “ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΡΧΙΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ”<br />Η “κρυφή” κυβέρνηση” της Μέσης Ανατολής που αποτελείται από το… “Κολλέγιο των αρχικατασκόπων” ελέγχουν την κατάσταση με στόχο την αποφυγή της εκτροπής. Στη συνέχεια έρχονται οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας για τις τελετές με τις χειραψίες, τα χαμόγελα και δεξιώσεις για να δημοσιοποιήσουν και να σφραγίσουν τα συμφωνηθέντα στα παρασκήνια της διεθνούς πολιτικής.<br /><br />Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση, όλα αυτά τα χρόνια που οι σχέσεις του Ισραήλ με τις σουνιτικές νομαρχίες είχαν αποκατασταθεί παρασκηνιακά, πολλοί Ισραηλινοί διπλωμάτες αποσπάσθηκαν στις χώρες αυτές και έπαιξαν κομβικό ρόλο, λειτουργώντας με τρόπο που έμοιαζε αρκετά με αυτόν των πρακτόρων της Mossad. Ο ρόλος τους αναγνωρίζεται και έρχονται σιγά σιγά στο προσκήνιο. Με τον καιρό θα έχουν πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθούν.<br /><br />Η “ΜΟΙΡΑ” ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ…<br />Ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών είναι εξ ορισμού κρυφός. Άλλοι θα πάρουν συνήθως τα συχαρίκια, ενώ στις αποτυχίες τους, οι περισσότεροι θα συναγωνίζονται ποιος θα ρίξει πρώτος το ανάθεμα… Ας το θυμόμαστε αυτό πότε πότε και στην Ελλάδα. Κάνοντας ασφαλώς “λογικές αφαιρέσεις”. Στο Ισραήλ υπάρχει κουλτούρα ασφαλείας και υπέρ-επαρκής επένδυση, πολιτική και οικονομική, στον τομέα των μυστικών υπηρεσιών. Έχει νόημα να ανοίξουμε εδώ τέτοια θέματα για την Ελλάδα;<br /><br />Δεν έχει άλλωστε αποκληθεί τυχαία η κατασκοπεία ως η “κρυφή διάσταση της Ιστορίας” (the hidden dimension of historty)… Και στον τομέα αυτόν, ο Γιόσι Κοέν φαίνεται πως διέπρεψε, αποδεικνύοντας εαυτόν σε άξιο συνεχιστή της φήμης που έχει χτίσει η πατρίδα του.<br /><br />Μια φήμη που είναι καθοριστική παράμετρος στη συνολική αποτρεπτική στρατηγική του Ισραήλ. Για τον λόγο αυτό, όλα δείχνουν ότι η καριέρα του στη δημόσια σφαίρα της χώρας του, δεν φαίνεται να ολοκληρώνεται εδώ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ισραήλ – Mossad: Αλλαγή φρουράς… ο “θρύλος” Γιόσι Κοέν για διάδοχος του Νετανιάχου;

Η εξαιρετικά επιτυχημένη θητεία του Γιόσι Κοέν, επικεφαλής της ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας εξωτερικού Mossad, φθάνει στο τέλος της. Κα...

Διαβάστε την συνέχεια