Ο τυχοδιωκτισμός της Τουρκίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου τα τελευταία χρόνια έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Με εμπνευστή τον απόστρατο πλέον ναύαρχο του πολεμικού ναυτικού Τζιχάτ Γιαϊτζί, η γείτων παρουσίασε το 2012 μια υποτιθέμενη μελέτη όπου με τρεις χάρτες, επιχειρούσε να ανατρέψει το σύνολο των συμφωνιών οριοθέτησης της Κύπρου με τις γειτονικές της χώρες. Η Μεγαλόνησος έχει ήδη συνάψει συμφωνίες με την Αίγυπτο από το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Όλες βασισμένες στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και με αλληλοσεβασμό, έβαλαν τα θεμέλια της ειρηνικής συνύπαρξης και της δίκαιης αξιοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων που υπάρχουν στο υπέδαφος της Ανατολικής Μεσογείου.
Όμως η «φίλη» μας Τουρκία δεν ένιωσε άνετα με αυτές τις συμφωνίες και μέσω του Γιαϊτζί επιχείρησε να τις ανατρέψει συνολικά. Η αυθαίρετη επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί βασίζεται στο ότι όλες οι περιοχές από τον 28ο (αλλά και δυτικότερα αυτού σε κάποιες περιπτώσεις) μέχρι τον 32ο μεσημβρινό ανήκουν στην τουρκική υφαλοκρηπίδα, στο ότι η Κύπρος, η Κρήτη, η Ρόδος, η Κάρπαθος η Κάσος και το Καστελόριζο διαθέτουν μόνο χωρικά ύδατα, οπότε και πρέπει να αγνοούνται κατά την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και άλλες τέτοιες «σοβαρές» αιτιάσεις. Με αυτή τη συλλογιστική επιχείρησε πρόσφατα να «ανοίξει τα μάτια» της Αιγύπτου και να την πείσει ότι κακώς υπέγραψε ΑΟΖ με τη Χώρα μας, αφού μία αντίστοιχη συμφωνία με την Τουρκία θα ήταν πολύ πιο συμφέρουσα γι’ αυτήν.
Όμως η πρόταση οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με το Ισραήλ είναι η πιο ακραία από τις τρεις, σε σημείο που να θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την κοινή λογική. Η Τουρκία βασίζεται σε ένα μικρό τμήμα της ακτογραμμής της για να αμφισβητήσει ευθέως την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την κυπριακή ΑΟΖ. Ο Γιαϊτζί μάλιστα, σε επικαιροποιημένο άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα επιχειρεί μία ευρύτερη ανάλυση της εκτός τόπου και χρόνου συλλογιστικής του.
Αρχικά, αφού επιχειρεί να απαξιώσει την δημιουργία του αγωγού EastMed μόνο και μόνο επειδή η Τουρκία δεν συμμετέχει σε αυτόν, ακολούθως εστιάζει στο οικόπεδο 12 και το κοίτασμα υδρογονανθράκων με την ονομασία «Αφροδίτη». Ο λόγος είναι απλός, αφού όπως ισχυρίζεται, αυτό αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ με την παρούσα διευθέτηση, ενώ αν το τελευταίο υιοθετήσει την «έξυπνη» λύση της συμφωνίας με την Τουρκία, το κοίτασμα θα ανήκει εξ’ ολοκλήρου στο Ισραήλ. Η πλέον «δημιουργική» δηλαδή υλοποίηση της τουρκικής εκδοχής του καζάν-καζάν! Το υπόλοιπο του άρθρου αναλώνεται σε μία κουραστική παρουσίαση αρχών του διεθνούς δικαίου πάνω στις οποίες υποτίθεται ότι εδράζεται η πρόταση του Γιαϊτζί και κατ’ επέκταση της Τουρκίας. Και είναι όντως πολύ εντυπωσιακό ότι η γείτων αρχίζει να μαθαίνει το διεθνές δίκαιο και τις αρχές που το διέπουν, έστω και καθυστερημένα! Με μία λίγο πιο ευρεία και αφαιρετική ερμηνεία του μάλιστα θα μπορέσει να οριοθετήσει ΑΟΖ και με τη Σελήνη, σύμφωνα και με μία εύθυμη εικόνα που έχει κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο!
Πέρα από τα αστεία όμως, αυτό που σε κάθε ευκαιρία τονίζεται μέσα στο άρθρο είναι το δέλεαρ για το Ισραήλ. Και ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά ότι με την προτεινόμενη νέα οριοθέτηση, θα κερδίσει 16000 τετρ. χιλιόμετρα, ένας αριθμός που για να τονιστεί, επαναλαμβάνεται από τον Γιαϊτζί πέντε φορές! Επίσης δεν παραλείπει να προπαγανδίσει και να προκαλέσει την κοινή γνώμη του Ισραήλ, ισχυριζόμενος ότι με την παρούσα συμφωνία με την Κύπρο, το Ισραήλ έχασε 4600 τετρ. χιλιόμετρα, μία δήλωση που επαναλαμβάνεται στο άρθρο άλλες τέσσερις …
Η Τουρκία με τον πλέον ξεδιάντροπο και προκλητικό τρόπο θέλει να ανατρέψει τις ισορροπίες και να δυναμιτίσει τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν διστάζει να παζαρέψει κατόπιν εορτής, θαλάσσιες εκτάσεις που δεν της ανήκουν για να δελεάσει άλλες χώρες και εν προκειμένω το Ισραήλ. Όμως λησμονά ότι υποπίπτει σε μεγάλο ατόπημα, αφού η αμφισβήτηση συμφωνημένων θαλάσσιων ορίων σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο είναι στην ουσία αμφισβήτηση χαραγμένων θαλάσσιων συνόρων. Το Ισραήλ από την άλλη, προφανώς είναι ένα σοβαρό κράτος που εδώ και καιρό έχει αντιληφθεί τον καιροσκοπισμό που διέπει τη ρητορική και τις ενέργειες της Τουρκίας και είναι πλέον εξαιρετικά επιφυλακτικό απέναντι της. Και όχι μόνο αυτό βεβαίως. Όσο η Τουρκία συνεχίζει τους γεωπολιτικούς ακροβατισμούς τόσο θα αυξάνονται οι επιφυλάξεις. Και ο χρόνος που θα κατονομαστεί οριστικά αναξιόπιστη πλησιάζει, και όταν αυτό συμβεί μετά δεν υπάρχει επιστροφή όσο και να προσπαθήσεις. Τα ιστορικά διδάγματα επ’ αυτού είναι πολλά και χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά και η Γερμανία στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ανέχτηκαν για πολύ καιρό και της συγχώρεσαν πολλά. Μέχρι ενός σημείου όμως… και τα υπόλοιπα είναι γνωστά!
Δημοσίευση σχολίου