Διαψεύδονται οι μεγάλες προσδοκίες από ΗΠΑ – Ανώμαλη προσγείωση της Αθήνας

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/panagiwtopoulos_hpa_nato_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας από τη μία πλευρά και η αμερικανική πρεσβεία από την άλλη προσανατολίζονται τελικά σε μικρή αύξηση της παρουσίας των ΗΠΑ σε ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, συγκριτικά με τις προ μηνών υψηλές προσδοκίες της κυβέρνησης για ευρύτατη αναθεώρηση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA), με μεγάλο αριθμό βάσεων και γενναία οικονομική βοήθεια.<br /><br />Ο υπουργός Άμυνας προανήγγειλε, εμμέσως πλην σαφώς, το “μικρό πακέτο” συμφωνίας στην πρόσφατη παρέμβασή του σε εκδήλωση του ινστιτούτου CSIS. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, αφού προέβλεψε ότι οι διαπραγματεύσεις ίσως ολοκληρωθούν εντός διμήνου, αναφέρθηκε στα εναλλακτικά σενάρια είτε επέκτασης της παρουσίας των ΗΠΑ σε νέες τοποθεσίες είτε περαιτέρω βελτίωσης των υφιστάμενων υποδομών.<br /><br />Κατά την εκτίμησή του, το πιθανότερο είναι να υπάρξει μόνο αναβάθμιση των στρατηγικά επιλεγμένων εγκαταστάσεων που ήδη λειτουργούν σε διάφορες περιοχές της ελληνικής επικράτειας. Σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές, οι διαπραγματευτικές ομάδες Ελλάδας-ΗΠΑ συζητούν πλέον επί μονοψήφιου (μάλιστα μικρού μονοψήφιου) αριθμού εγκαταστάσεων και έργων αναβάθμισής τους, αντί των περισσότερων των 20 τοποθεσιών που συζητούνταν στα τέλη του 2020.<br /><br />Προς απάντηση της μακράς αμερικανικής λίστας, η ελληνική πλευρά είχε υποβάλει εξίσου μεγάλο κατάλογο αιτημάτων για αξιοποίηση βάσεων –στρατηγικού και διπλωματικού ενδιαφέροντος– στο Αιγαίο, προμήθεια οπλικών συστημάτων και τεράστια αύξηση της οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας από τις ΗΠΑ.<br /><br />Ωστόσο, αν και οι διμερείς σχέσεις βρίσκονται σε άριστο επίπεδο και ίσως το φθινόπωρο υπάρξουν πανηγυρικοί τόνοι με επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον, η ελληνική πλευρά δεν πρόκειται να λάβει τα προσδοκώμενα ανταλλάγματα. Στο παρόν στάδιο συνομιλιών δεν φαίνεται εφικτή ούτε η ένταξη εγγυήσεων ασφαλείας από τις ΗΠΑ στο καθαυτό κείμενο της Αμυντικής Συμφωνίας MDCA ούτε και η έκδοση ξεχωριστής αμερικανικής ανακοίνωσης για ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής.<br /><br />Ανοιχτή Διαπραγματευση<br /><br />Αντίθετα, παραμένει ανοιχτή η διαπραγμάτευση επί μιας πολιτικής δήλωσης, αντιγράφοντας τη διαδικασία υπογραφής της Αμυντικής Συμφωνίας MDCA του 1990, με επιστολή του τότε πρεσβευτή Michael Sotirhos προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά. Η επιστολή είχε ενταχθεί, ως συνοδευτικό κείμενο, στην κύρωση της Συμφωνίας MDCA από τη Βουλή (νόμος 1893/90), αλλά είναι νωρίς να προβλεφθεί αν η αμερικανική πλευρά θα αποδεχθεί κάτι παρόμοιο και φέτος.<br /><br />Παράλληλα, δεν κρίνεται εφικτή ούτε η αύξηση της οικονομικής βοήθειας, την οποία ορισμένοι παράγοντες του υπουργείου Άμυνας και του ΓΕΕΘΑ υπολόγιζαν, πριν από μερικούς μήνες, και σε δισεκατομμύρια(!), αντιγράφοντας μη συγκρίσιμες ρυθμίσεις της συνεργασίας των ΗΠΑ με χώρες της Μέσης Ανατολής και του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Όσοι είχαν τέτοιες σκέψεις αγνοούσαν προφανέστατα την πολιτική των ΗΠΑ ή έλαβαν τοις μετρητοίς τις επικοινωνιακές διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου για υπερ-προνομιακούς διαύλους με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τον προκάτοχό του Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Είχαν δημοσιευτεί μέχρι και φωτογραφίες “κρυπτοτηλεφώνου” που χορηγήθηκε στο Μαξίμου, δήθεν λόγω ειδικής σχέσης, ενώ η πραγματικότητα είναι πως η αμερικανική πλευρά δεν εμπιστεύεται τα ελληνικά τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, λόγω της χρήσης εξοπλισμού και υπηρεσιών από “μη ασφαλείς προμηθευτές”, όπως οι κινεζικές Huawei και ZTE. Όμως, ακόμα κι αν υπήρχε προνομιακή σχέση και ο Λευκός Οίκος, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο όντως επιθυμούσαν τη χορήγηση δισεκατομμυρίων ή εκατοντάδων εκατομμυρίων, δεν υπήρχε περίπτωση έγκρισής τους από τις Επιτροπές Πιστώσεων και Εξωτερικών Σχέσεων στο Κογκρέσο.<br /><br />Λανθασμένες επιλογές<br /><br />Η νομοθεσία των ΗΠΑ εντάσσει την Ελλάδα στις αναπτυγμένες χώρες της ΕΕ και είναι χαρακτηριστικό ότι προ μηνών δεν υπήρξε νομοθετική έγκριση ούτε για μόλις 3.000.000 δολάρια, στο πλαίσιο της νέας νομοθεσίας για την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης, κρίνεται μεγάλη η βοήθεια των 200.000.000 δολαρίων, που χορηγήθηκε τα τελευταία χρόνια υπό τη μορφή παραχώρησης πλεονάζοντος υλικού (ελικόπτερα ΟΗ-58 Kiowa κ.λπ.).<br /><br />Ασφαλώς, η διαπραγμάτευση δεν έχει ολοκληρωθεί και η Αθήνα διαθέτει κάποια περιθώρια πίεσης προς ικανοποίηση επιμέρους αιτημάτων τις προσεχείς εβδομάδες. Το κύριο συμπέρασμα, πάντως, είναι ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία ουσιαστικής στήριξης από τις ΗΠΑ, καθώς το Μέγαρο Μαξίμου (και όχι τα υπουργεία Εξωτερικών και ¨Αμυνας) έκανε λανθασμένες επιλογές.<br /><br />Λίγο μετά τις εκλογές του 2019 προτιμήθηκε η ετήσια μόνο ανανέωση της MDCA με επέκταση δικαιωμάτων χρήσης από τις ΗΠΑ στις βάσεις Σούδας, Στεφανοβικίου Μαγνησίας και Μαραθίου Χανίων και στον λιμένα Αλεξανδρούπολης, ενώ ήταν ρεαλιστικότατη η επιδίωξη συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται ότι έκρινε τότε πως «υπάρχει καιρός για διαπραγμάτευση με περισσότερα ανταλλάγματα αργότερα», αλλά η πραγματικότητα του 2021 τον διαψεύδει.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διαψεύδονται οι μεγάλες προσδοκίες από ΗΠΑ – Ανώμαλη προσγείωση της Αθήνας

Τάρκας Αλέξανδρος Τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας από τη μία πλευρά και η αμερικανική πρεσβεία από την άλλη προσανατολίζονται τελικά σε μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το χρονικό του Αιγαίου από το 1973 έως σήμερα - Οι δύο σχολές των ελληνοτουρκικών

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/05/DOC-20210507-10601175-320x200.jpg" width="640" /><div><br /></div><div>Βρυξέλλες, 31.5.1975. Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής (δεξιά) και της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ συναντώνται στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ. Είναι η πρώτη ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής μετά την κυπριακή κρίση και κύριο θέμα των συνομιλιών τους η ένταση στο Αιγαίο. <br /><b>Παύλος Παπαδόπουλος</b><br />Το ζήτημα του Αιγαίου είναι τόσο δαιδαλώδες όσο και ο χάρτης του Αιγαίου με τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα νησιά. Ας επιχειρήσουμε να το αποκωδικοποιήσουμε με αφορμή την πρόσφατη «διένεξη» Σημίτη – Καραμανλή, που θύμισε σε αρκετούς, όχι χωρίς κάποια νοσταλγία, τις εποχές που η πολιτική ατζέντα προσδιοριζόταν, σχεδόν σε καθημερινή βάση, από τις διαφωνίες των δύο ηγετών. Στην τοποθέτηση του Κώστα Καραμανλή της 8ης Απριλίου 2021 για το ελληνοτουρκικό σκέλος της συμφωνίας του Ελσίνκι αποτυπώνεται η έντονη διαφωνία του απέναντι στην πολιτική Σημίτη στα ελληνοτουρκικά. Η αφορμή ήταν ένα νέο κείμενο του κ. Σημίτη για τη συμφωνία του Ελσίνκι, που περιλαμβάνεται στον συλλογικό τόμο «Η Στρατηγική του Ελσίνκι» (εκδ. Ι. Σιδέρης) στο οποίο επικρίνεται ο κ. Καραμανλής για τη μη εφαρμογή του οδικού χάρτη για τα ελληνοτουρκικά που προσδιόριζε η συμφωνία αυτή. Στην αντιπαράθεση των δύο πρώην πρωθυπουργών αντανακλώνται με εντυπωσιακή καθαρότητα οι δύο γραμμές για τα ελληνοτουρκικά που διχάζουν την πολιτική τάξη, υπήρχαν πριν από το Ελσίνκι και διατηρούνται ακέραιες μέχρι σήμερα. Η «Κ» συνομίλησε με προσωπικότητες και των δύο πλευρών και παρουσιάζει την ιστορία των ελληνοτουρκικών μέσα από τη σύγκρουση των δύο φιλοσοφιών.</div><div><br />Ο πυρήνας της διαφωνίας Καραμανλή με την πολιτική Σημίτη εντοπίζεται σε δύο φράσεις που ενσωματώθηκαν σε δύο κείμενα συμπερασμάτων: στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στις 8 Ιουλίου 1997 και στη σύνοδο της Ε.Ε. στο Ελσίνκι στις 11 και 12 Δεκεμβρίου 1999. Στη Μαδρίτη, δημοσιοποιήθηκε κοινό ανακοινωθέν Ελλάδας – Τουρκίας, όπου υπάρχει η διατύπωση ότι η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν «νόμιμα (θεμιτά ή εύλογα), ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους». Παράλληλα, υπογραμμίζεται η δέσμευση για αποφυγή μονομερών ενεργειών. Στο κείμενο συμπερασμάτων του Ελσίνκι υπάρχει η διατύπωση ότι οι εκκρεμείς συνοριακές διαφορές Ελλάδας – Τουρκίας και άλλα συναφή θέματα (outstanding border disputes and other related issues) θα έπρεπε να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) αν δεν επέλθει συμφωνία για την επίλυσή τους με διμερή διαπραγμάτευση έως το τέλος του 2004.</div><div><br />Ο κ. Καραμανλής υπενθύμισε με τη δήλωσή του στις 8 Απριλίου 2021 την ερμηνεία που ανέκαθεν απέδιδε στις διατυπώσεις αυτές: ότι η Αθήνα αναγνώρισε δικαιώματα κυριαρχίας της Τουρκίας στο Αιγαίο, πέραν της χάραξης της υφαλοκρηπίδας, και ότι συναίνεσε στο ότι οι διαφωνίες επί των δικαιωμάτων αυτών θα μπορούσαν να επιλυθούν από το ΔΔΧ ακόμη και έπειτα από μονομερή προσφυγή της Τουρκίας χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας. Ο κ. Καραμανλής πρόσθεσε ότι η Ελλάδα θα ήταν υποχρεωμένη να αποδεχθεί οποιοδήποτε αποτέλεσμα της δικαστικής διαδικασίας, ακόμη και αν διαφωνούσε με την προσφυγή και με το περιεχόμενό της.</div><div><br />Η πλευρά Σημίτη θεωρεί ότι η ερμηνεία του κ. Καραμανλή δεν είναι σωστή. Η διατύπωση στο ανακοινωθέν Μαδρίτης είναι η νοητή συνέχεια του πρακτικού της Βέρνης τον Νοέμβριο 1976 και του ανακοινωθέντος του Νταβός του Φεβρουαρίου 1988, που επικύρωσαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, αντίστοιχα. Επειτα από δύο θερμά επεισόδια (έξοδος στο Αιγαίο του «Σισμίκ» (Χόρα) τον Αύγουστο 1976 και του «Πίρι Ρέις» τον Μάρτιο του 1987), οι δύο ηγέτες συμφώνησαν με τους ομολόγους τους, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και Τουργκούτ Οζάλ αντίστοιχα, στο ίδιο πράγμα: ότι οι δύο χώρες δεν θα προβαίνουν σε σεισμικές έρευνες πέρα από το όριο των χωρικών υδάτων των 6 μιλίων που και οι δύο διατηρούσαν (και διατηρούν μέχρι σήμερα), ώσπου να πραγματοποιηθεί η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.</div><div><br />Η διαφορά του 1976 και του 1988 με το 1997 και το 1999 είναι ότι, το 1994 προστέθηκε στο διεθνές δίκαιο η δυνατότητα κάθε χώρας να επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Η Ελλάδα επικύρωσε αυτή τη δυνατότητα στο εθνικό δίκαιο και η τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε νόμο το 1995 αντιδρώντας ότι αν η Ελλάδα προβεί σε κάτι τέτοιο, τότε θα είναι αιτία πολέμου και εξουσιοδότησε την κυβέρνηση να προβεί στα ενδεδειγμένα μέτρα. Το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια δεν αποτελεί πρόβλημα σε χώρες με ανοιχτές θάλασσες, αλλά σε ορισμένες περιοχές της Γης, ιδίως εκεί όπου η εμπιστοσύνη δεν περισσεύει, η πρόβλεψη αυτή μπορεί να περιπλέξει τις διαφορές. Οταν η υφαλοκρηπίδα μπορεί δυνητικά να οριστεί διά της πλαγίας οδού, μέσα από μονομερείς επεκτάσεις χωρικών υδάτων, τότε μπορεί να ανακύπτουν νόμιμα (θεμιτά ή εύλογα), ζωτικά συμφέροντα, συνοριακές διαφορές και συναφή θέματα.</div><div><br />Η μονομερής προσφυγή</div><div><br />Μπορούσε η Τουρκία να «πατήσει» στη διατύπωση του Ελσίνκι, να παραπέμψει μονομερώς στη Χάγη αυτά τα ζητήματα και εμείς να πρέπει να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα του Δικαστηρίου; Η απάντηση του κ. Καραμανλή είναι «ναι». «Η Τουρκία θα προσδιόριζε μόνη της τα επίδικα θέματα», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός. Η πλευρά Σημίτη απορρίπτει κατηγορηματικά ότι η Τουρκία είχε αυτήν τη δυνατότητα. Ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου Πειραιώς Πέτρος Λιάκουρας, που ήταν μέλος της ελληνικής ομάδας στις διερευνητικές επαφές και συμμετέχει στον συλλογικό τόμο «Η Στρατηγική του Ελσίνκι» με ένα εμβριθές κείμενο, εξηγεί στην «Κ» ότι μια χώρα μπορεί να προσφύγει μονομερώς στο Διεθνές Δικαστήριο κατά μιας άλλης μόνον εάν α) υπάρχει ένα νομικό κείμενο συμφωνίας σε κάποιο θέμα και έχει προβλεφθεί ότι εάν ανακύψει διαφορά ερμηνείας ή εφαρμογής, τότε μπορεί να προσφύγει όποια πλευρά κατά της άλλης, ή β) εάν υπάρχει δήλωση από την οποία προκύπτει πρόθεση παραπομπής, ή γ) εάν και οι δύο χώρες έχουν αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία της Χάγης χωρίς επιφύλαξη για το θέμα αυτό.</div><div><br />Τέτοιο κείμενο δεν υπήρχε. Το κείμενο του Ελσίνκι ήταν ένα γενικό πολιτικό κείμενο και όχι ένα νομικό κείμενο μιας ειδικής συμφωνίας. Ηταν το πλαίσιο στο οποίο επρόκειτο να κινηθεί η Ε.Ε. έναντι της υποψηφιότητας της Τουρκίας έως το 2004. Πιο συγκεκριμένα, για να εκδικάσει η Χάγη, π.χ., τις γκρίζες ζώνες, δεν αρκεί το γεγονός ότι η Ελλάδα αναγνώρισε το 1994 τη γενική δικαιοδοσία της Χάγης να δικάζει όλα τα θέματα (πλην αυτών της άμυνας) με άλλες χώρες που επίσης έχουν αποδεχθεί τη γενική δικαιοδοσία της Χάγης. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα συγκεκριμένο κείμενο συμφωνίας με την Τουρκία περί παραπομπής για τις γκρίζες ζώνες. Θα έπρεπε επιπλέον μέσα στο κείμενο αυτό να υπήρχε η πρόβλεψη ότι το κάθε μέρος θα είχε το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής σε περίπτωση αθέτησης κάποιου όρου της συμφωνίας. Και φυσικά, η Τουρκία θα έπρεπε να είχε αποδεχθεί τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.</div><div><br />Οι διερευνητικές επαφές της περιόδου 2002-2003</div><div><br /></div><div><img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/05/DOC-20210507-10601174.jpg?1620484431602" width="640" /></div><div><i>Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, Κώστας Σημίτης και Κώστας Καραμανλής, αντιμετώπισαν με διαμετρικά αντίθετες φιλοσοφίες τα ελληνοτουρκικά. (Φωτ. ΑΠΕ/ΣΑΪΤΑΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ)</i></div><div><i><br /></i></div><div>Στο θέμα της προσφυγής στη Χάγη υπάρχει ακόμη ένα «μυστικό»: Oπως διαβεβαιώνει την «Κ» ασφαλής πηγή, μία από τις ελληνικές προτάσεις στην Τουρκία κατά τη διάρκεια των διερευνητικών επαφών του 2003 ήταν, στο κοινό ανακοινωθέν που θα σηματοδοτούσε τη λήξη των επαφών και την έναρξη της διαπραγμάτευσης για την υφαλοκρηπίδα, να συμπεριληφθεί πράγματι η πρόβλεψη ότι, σε περίπτωση μη συμφωνίας έως το τέλος του 2004, θα μπορούσε η κάθε χώρα να προσφύγει μονομερώς στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα. Η μονομερής προσφυγή ήταν ελληνική πρόταση που η Τουρκία απέρριψε κατηγορηματικά. Δεν ήθελε, σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, να βρεθεί στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα χωρίς να έχει συμφωνήσει σε αυτό. Hθελε η πιθανή προσφυγή στη Χάγη έπειτα από αποτυχία των διαπραγματεύσεων να γίνει μόνο από κοινού, μέσα από τη σύναψη ενός «συνυποσχετικού» που θα επικυρωνόταν από τα δύο Κοινοβούλια. Κατά συνέπεια, όχι μόνο η Τουρκία δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να προσφύγει μονομερώς στη Χάγη για κανένα ζήτημα που δεν είχε ρητά συμφωνηθεί ότι είναι μέρος της διαπραγμάτευσης, αλλά και για το μόνο ζήτημα που η ελληνική πλευρά πρότεινε τη δυνατότητα της μονομερούς προσφυγής, η Τουρκία απέρριψε την επιλογή αυτή.<br />Στο τραπέζι των «διερευνητικών επαφών» μπορούσε η κάθε πλευρά να θέσει οτιδήποτε την απασχολούσε. Δεν σημαίνει όμως ότι όλα όσα θα συζητούνταν θα γίνονταν αποδεκτά από την άλλη πλευρά ως κομμάτι της διαπραγμάτευσης που θα άρχιζε όταν θα τελείωναν οι διερευνητικές επαφές. Τι έγινε στην πράξη: σύμφωνα με πηγές με άριστη γνώση των διερευνητικών επαφών του 2002-03, οι Τούρκοι έθεσαν το θέμα της μειονότητας στη Θράκη, το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών και το θέμα των γκρίζων ζωνών (δηλαδή το ερώτημα αν οι βραχονησίδες που δεν αναφέρονται ρητά στις Συνθήκες ανήκουν ή όχι στην Τουρκία ως διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας). Η ελληνική πλευρά απάντησε ότι αυτά είναι «μη θέματα» και δεν μπορούν να περιληφθούν στη διαπραγμάτευση. Η τουρκική πλευρά συμφώνησε.</div><div><br />Οι έγκριτοι Τούρκοι νομικοί και διπλωμάτες που λάμβαναν μέρος στις συναντήσεις των διερευνητικών επαφών προφανώς γνώριζαν ότι η χώρα τους δεν έχει ουσιαστικό νομικό έρεισμα για να επιμείνει στα θέματα αυτά και ότι προτιμότερο θα ήταν να επικεντρωθούν εκεί που πράγματι υπάρχει έρεισμα, δηλαδή στη διεκδίκηση μέρους της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Επίσης, επειδή οι διερευνητικές επαφές διενεργούνταν στο πλαίσιο της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας και ο χρόνος έτρεχε, η Αγκυρα δεν ήθελε να εμφανίζεται ότι εμμένει σε «μη θέματα», στάση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως αντιπαραγωγική και «αντιευρωπαϊκή». Οπότε, έως το 2003, είχε καταστεί σαφές από την Τουρκία ότι οι γκρίζες ζώνες, η Θράκη και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών δεν θα υπήρχαν στην ατζέντα της επερχόμενης διαπραγμάτευσης. Μόνο θέμα θα ήταν η υφαλοκρηπίδα.</div><div><br />Αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε μια άλλη παλιά ιστορία. Προς εφαρμογή του άρθρου 6 του πρακτικού της Βέρνης, το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) τον Ιανουάριο του 1978 εκδίδει διαταγή με την οποία απαγορεύει στην κοινοπραξία της αμερικανικής εταιρείας Oceanic με το ελληνικό Δημόσιο να προβεί σε γεωτρήσεις ανατολικά της Θάσου, πέραν των έξι μιλίων, ώσπου να ολοκληρωθεί η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Δέκα μίλια ανατολικά της Θάσου βρίσκεται η περιβόητη θέση «Μπάμπουρας» που θεωρείται πλούσια σε υδρογονάνθρακες. Οι συζητήσεις για την υφαλοκρηπίδα ατόνησαν και σταμάτησαν το 1980, αλλά η απαγόρευση του ΓΕΝ διατηρούνταν. Η Oceanic έθεσε το θέμα επανέναρξης μελετών στον τότε υπουργό Ενέργειας Στέφανο Μάνο, ο οποίος με τη σειρά του ρώτησε τον τότε υπουργό Αμυνας Ευάγγελο Αβέρωφ αν εξακολουθεί να συντρέχει ο λόγος της απαγόρευσης. Ο Αβέρωφ απάντησε αρνητικά και ο Μάνος στις 24 Αυγούστου 1981 ενημέρωσε την κοινοπραξία ότι θα μπορούσε να προχωρήσει σε έρευνες μετά τις 30 Νοεμβρίου 1981. Φυσικά αυτό δεν συνέβη ποτέ, καθώς η εκκρεμότητα της υφαλοκρηπίδας διατηρεί τον «Μπάμπουρα» απροσπέλαστο μέχρι σήμερα. Υπογραμμίζεται ότι το μονομερές δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια δεν υπήρχε τότε στο δίκαιο της θάλασσας, καθώς ενσωματώθηκε μόλις το 1994 προκαλώντας το προληπτικό τουρκικό casus belli…</div><div><br />Η Τουρκία και η Χάγη</div><div><br />Η Ελλάδα αναγνώρισε το 1994 την «υποχρεωτική δικαιοδοσία» της Χάγης έναντι οποιουδήποτε άλλου κράτους έχει αναλάβει την ίδια υποχρέωση για όλες τις νομικές διαφορές (με εξαίρεση εκείνες που προκύπτουν από τη λήψη στρατιωτικών μέτρων αμυντικού χαρακτήρα για λόγους εθνικής άμυνας). Η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία της Χάγης για κανένα θέμα και δεν έχει δικαίωμα μονομερούς προσφυγής. Ακόμη και αν αιφνιδιαστικά αναγνώριζε η Τουρκία τη δικαιοδοσία της Χάγης για «συνοριακό θέμα με την Ελλάδα», η Αθήνα θα μπορούσε να καταθέσει «επιφυλάξεις» και να αφαιρέσει από τη Χάγη το δικαίωμα να αποφασίσει για το θέμα αυτό. Ή θα μπορούσε να προσφύγει για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αφού η Τουρκία –αν «άνοιγε» τα συνοριακά θέματα– θα επέτρεπε πλέον αυτή τη δυνατότητα. Ακριβώς γι’ αυτό ήταν πολύ απίθανο να προχωρήσει η Αγκυρα σε μια τέτοια ενέργεια, διότι έτσι αυτομάτως θα βρισκόταν εκτεθειμένη σε οποιαδήποτε αντίρροπη προσφυγή. Η Τουρκία δεν απορρίπτει τη Χάγη, αλλά μόνο με κοινή προσφυγή (συνυποσχετικό).<br />Αρα, η Ελλάδα δεν εκτέθηκε ποτέ στον κίνδυνο μιας μονομερούς προσφυγής. Αλλωστε, αν η χώρα διέτρεχε τέτοιο κίνδυνο, τότε η κυβέρνηση Καραμανλή θα είχε περιορίσει τις προβλέψεις του 1994 για τη δικαιοδοσία της Χάγης ήδη από το 2004 και δεν θα χρειαζόταν να το κάνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον Ιανουάριο του 2015 (εισπράττοντας έπαινο από τον κ. Καραμανλή το 2021). Ο κ. Βενιζέλος, ως υπουργός Εξωτερικών, προχώρησε στην κατάθεση «επιφυλάξεων» και αφαίρεσε τα συνοριακά ζητήματα από την αυτόματη δικαιοδοσία της Χάγης ως μια πρόσθετη ασφαλιστική δικλίδα απέναντι στο ενδεχόμενο οι Τούρκοι να επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την απειρία της επερχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που προετοιμαζόταν να συγκρουστεί με την Ευρώπη.</div><div><br />Πώς το Αιγαίο έγινε «πρόβλημα» με την Τουρκία</div><div><br /></div><div><i><img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/05/DOC-20210507-10601185.jpg?1620484732042" width="640" /></i></div><div><i>Η παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης πετρελαίου στο κοίτασμα «Πρίνος» από τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο τον Οκτώβριο του 1973 (στη φωτ., σύγχρονες εγκαταστάσεις) προκάλεσε την πρώτη αντίδραση της Τουρκίας. (Φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΧΑΡΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ)</i></div><div><i><br /></i></div><div>Το «πρόβλημα του Αιγαίου» δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1973, ένα μήνα πριν από το Πολυτεχνείο, όταν ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος παραχώρησε δικαιώματα εκμετάλλευσης πετρελαίου (κοίτασμα «Πρίνος»). Η Τουρκία αντέδρασε με διάβημα στον ΟΗΕ και υποστήριξε με τη συμβολή της Τυνησίας ότι «τα νησιά αποτελούν ειδικές περιπτώσεις». Ο ΟΗΕ απέρριψε την τουρκική θέση, αλλά η Τουρκία παραχώρησε και αυτή δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων, δυτικά των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου.</div><div><br />Στις αρχές Ιουνίου 1974, λίγες εβδομάδες πριν πέσει η χούντα λόγω του «Αττίλα Ι», το τουρκικό υδρογραφικό «Τσανταρλί» έπλευσε στο Αιγαίο με συνοδεία 32 πολεμικών πλοίων. Ο στόχος της Τουρκίας ήταν να περιορίσει την Ελλάδα στα χωρικά ύδατα των 6 μιλίων. Στις 14 Αυγούστου 1974, η δημοκρατία έχει αποκατασταθεί και η Ελλάδα αποχωρεί με απόφαση Καραμανλή από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ διαμαρτυρόμενη για τον «Αττίλα ΙΙ» που δεν απέτρεψε η Συμμαχία. Ομως, είδαμε σύντομα τις τουρκικές διεκδικήσεις να απλώνονται στο Αιγαίο με την ανοχή του ΝΑΤΟ. Για να μην επεκταθούν οι αμφισβητήσεις, η Ελλάδα έπρεπε το συντομότερο δυνατό να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ και να ενταχθεί στην τότε ΕΟΚ.</div><div><br />Στο πλαίσιο αυτό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μόλις κέρδισε τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974 με 54,37%, δεν δίστασε να αποφασίσει την έναρξη ενός άτυπου διπλωματικού διαλόγου με την Τουρκία για όλα τα θέματα και να αποδεχθεί επίσημα ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είναι υπαρκτό ζήτημα. Στις αρχές του 1975 η Ελλάδα πρότεινε στην Τουρκία να παραπεμφθεί η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη. Η Τουρκία αποδέχθηκε την πρόταση Καραμανλή για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά επισήμανε ότι συναρτάται με άλλα ζητήματα, όπως η αιγιαλίτιδα ζώνη και ο εναέριος χώρος. Τον Μάιο του 1975 έγινε συνάντηση στη Ρώμη των υπουργών Εξωτερικών Δημήτρη Μπίτσιου και Ιχσάν Σαμπρί Τσαγλαγιαγκίλ. Η Ελλάδα παρουσίασε πρόταση συνυποσχετικού (που ισοδυναμεί με έγγραφο συμφωνίας για παραπομπή στη Χάγη). Η Τουρκία επιφυλάχθηκε.<br />Ακολούθησε η συνάντηση Καραμανλή – Ντεμιρέλ στις Βρυξέλλες στις 31 Μαΐου 1975, που δημιούργησε ελπίδες επίλυσης. Ο Ντεμιρέλ αρχικώς δέχθηκε ότι αρμόδιο να αποφασίσει είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αλλά σύντομα υπαναχώρησε. «Μόλις επέστρεψε στην Αγκυρα, ο Ντεμιρέλ άλλαξε γνώμη», έχει πει διπλωμάτης που έλαβε μέρος στη συνάντηση των Βρυξελλών. Η Τουρκία υποστήριξε ότι η υφαλοκρηπίδα συναρτάται και με άλλα ζητήματα και ότι η παραπομπή στη Χάγη είναι ένας από τους τρόπους για τη διευθέτησή τους και όχι ο μοναδικός. Ακολούθησε ένα κοινό ανακοινωθέν, τον Οκτώβριο 1975, στο οποίο κατεγράφη η πρόθεση για τη σύναψη συνυποσχετικού.<br />Ο επόμενος σταθμός ήταν η έξοδος του «Σισμίκ» (Χόρα) στο Αιγαίο στις 5 Αυγούστου 1976, λίγο μετά κάποιες ελληνικές κινήσεις για έρευνες ανατολικά της Θάσου που έδειξαν ότι τα κοιτάσματα είναι δύο, χωρισμένα με τάφρο. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις Ελλάδας – ΕΟΚ είχαν αρχίσει μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα, στις 27 Ιουλίου 1976. </div><div><br /></div><div>Ο Καραμανλής ανησυχούσε ότι η ΕΟΚ δεν θα ήθελε να μεταφερθούν στους κόλπους της οι ελληνοτουρκικές διαφορές. Για να δείξει την προσήλωσή της στο διεθνές δίκαιο, λίγες ημέρες μετά την αποσόβηση της κρίσης, η Ελλάδα προσέφυγε μονομερώς στο ΔΔΧ για να οριστεί η υφαλοκρηπίδα όπως είχε συμφωνηθεί στο κοινό ανακοινωθέν των Βρυξελλών του Μαΐου 1975. Παράλληλα, προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η προσφυγή στον ΟΗΕ υποστηρίχθηκε και από τη Σοβιετική Ενωση. Η απόφαση 395 του Συμβουλίου Ασφαλείας (25.8.1976) περιέχει την προτροπή του ΟΗΕ για την έναρξη συνομιλιών. Η προσφυγή στη Χάγη εκδικάστηκε το 1978 και δεν είχε αποτέλεσμα. Ο λόγος είναι ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν ήδη υπερβεί το κοινό ανακοινωθέν του Μαΐου 1975. Είχαν προχωρήσει τον Οκτώβριο του 1975 στο προαναφερόμενο κοινό ανακοινωθέν με την πρόθεση σύναψης συνυποσχετικού και είχαν συμφωνήσει τον Νοέμβριο του 1976 στο Πρακτικό της Βέρνης, το οποίο προέβλεπε να μην προχωρούν οι δύο χώρες σε έρευνες στο Αιγαίο πέραν των χωρικών υδάτων των 6 ναυτικών μιλίων (το γνωστό «μορατόριουμ στο Αιγαίο»).</div><div><br />Το ΔΔΧ θεώρησε ότι Ελλάδα και Τουρκία θεμελίωσαν με το κοινό ανακοινωθέν του Οκτωβρίου 1975 και με το Πρακτικό της Βέρνης του Νοεμβρίου 1976 την αφετηρία επίλυσης του προβλήματος, και δεν ίσχυε πλέον το πρώτο ανακοινωθέν του Μαΐου 1975 που θα μπορούσε να αποτελέσει δικαιοδοτική βάση για την εκδίκαση μιας μονομερούς προσφυγής εφόσον δεν προέβλεπε την προϋπόθεση ύπαρξης συμφωνίας (συνυποσχετικό) ως βάσης για την παραπομπή. Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη γιατί το ΔΔΧ υπογράμμισε, πρώτον, ότι είναι αρμόδιο να ασχοληθεί με το ζήτημα (έπειτα από κοινή προσφυγή) και, δεύτερον, ότι η δραστηριότητα του τουρκικού σεισμογραφικού δεν θεμελιώνει δικαιώματα υπέρ της Τουρκίας.</div><div><br />Σύγκρουση ερμηνειών</div><div><br />Σύμφωνα με την ερμηνεία της πλευράς Σημίτη, αλλά και προσώπων που συνεπικουρούν τη σημερινή κυβέρνηση, η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας ήδη από το 1975 και το 1976 (Βρυξέλλες και Βέρνη) και ανανεώνει τακτικά την αναγνώριση αυτή, όχι μόνο γιατί η Τουρκία τα υπενθυμίζει (με το «Σισμίκ» το 1987 ή άλλα συμβάντα μικρότερης δημοσιότητας), αλλά και γιατί κάποια από αυτά εκπορεύονται από το Δίκαιο της Θάλασσας, που αποδίδει υφαλοκρηπίδα (προβολή) στο Αιγαίο τόσο στα ελληνικά νησιά όσο και στην ηπειρωτική Τουρκία. Αυτή την πραγματικότητα αποτύπωσαν τα πολιτικά κείμενα συμπερασμάτων της δεκαετίας του ’90 στη Μαδρίτη και στο Ελσίνκι ως αφετηρία λύσης. Η πλευρά Καραμανλή διαφωνεί και θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να επιμένει στη «μία διαφορά», γιατί οι διατυπώσεις της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, ακόμη και αν ήταν επιβεβλημένες διπλωματικά, εξοικειώνουν τον διεθνή παράγοντα με την ιδέα της αποδοχής μιας αυξανόμενης ατζέντας διαφορών και υπό ακραίες συνθήκες μπορούν να αξιοποιηθούν ακόμη και δικαστικά, έστω και αν έχουν μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας.<br /><br /></div><div><a href="www.kathimerini.gr ">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το χρονικό του Αιγαίου από το 1973 έως σήμερα - Οι δύο σχολές των ελληνοτουρκικών

Βρυξέλλες, 31.5.1975. Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής (δεξιά) και της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ συναντώνται στο περιθώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Την πατρίδα μ΄ έχασα

<img height="427" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/60a4c5f31e0000697e102088.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">19 Μαΐου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων - Ο πόνος και το κλάμα για την απώλεια της Πατρίδας είναι διαχρονικά ίδια.</span></h3><b>Ηλίας Γιαννακόπουλος</b> Φιλόλογος, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.<br /><br /><br />α<i>.«Τί γαρ ου πάρα μοι μελέα στενάχειν,<br /><br />ή πατρίς έρρει και τέκνα και πόσις;»</i><br /><br />(«Τρωάδες»)<br /><br /><br />β<i>. «Την πατρίδα μ’ έχασα,/ έκλαψα και πόνεσα./<br /><br />Λύουμαι κι αροθυμώ, όι, όι,/ ν’ ανασπάλω κι επορώ» </i><br /><br />(Ποντιακό παραδοσιακό τραγούδι, «Την πατρίδα μ’ έχασα»)<br /><br />Ο πόνος και το κλάμα για την απώλεια της Πατρίδας είναι διαχρονικά ίδια. Και δεν είναι μόνον οι καταστροφές (υλικές…), οι σωματικές κακουχίες, οι θάνατοι των ανθρώπων, ο εκπατρισμός και η προσφυγιά που πληγώνουν, αλλά και η νοσταλγία για την χαμένη πατρίδα.<br /><br />Η μνήμη και η νοσταλγία συνοδεύουν όλους εκείνους τους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους με βίαιο τρόπο.<br /><br />Ο Ευριπίδης στο έργο του «Τρωάδες» καταγγέλλει τον πόλεμο και υψώνει μία διαμαρτυρία εναντίον της αγριότητας και της αυθαιρεσίας των νικητών προς τους ηττημένους.<br /><br />Οι αιχμάλωτες γυναίκες της Τροίας βιώνουν την αγριότητα του πολέμου. Τραγική μορφή η Εκάβη που αναπολεί το παρελθόν και θρηνεί για τις συμφορές που ακολούθησαν την πτώση της Τροίας. Η χαμένη πατρίδα – η Τροία – ματώνει ψυχικά τις αιχμάλωτες καθιστώντας έτσι πιο οδυνηρή τη θέση τους. Πρόκειται για ένα θάνατο χωρίς τέλος.<br /><br />«Ο θάνατος ξεκινά με την απώλεια των πόλεών μας κι ολοκληρώνεται<br /><br />με την απώλεια της πατρίδας μας»<br /><br />(«Αντίο γλυκιά μου Πατρίδα», Αχμέτ Ουμίτ)<br />Η νοσταλγία των Ποντίων<br /><br /><i>«Τα ταφία μ’ έχασα/ ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα./<br /><br /> Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι/ όι και ‘ς σο ψυόπο μ’/ κουβαλώ» <br /><br />(«Έχασα τους τάφους μου/ αυτούς που έθαψα και δεν/ ξέχασα./<br /><br />Θυμάμαι τους δικούς μου, όι/ όι/ και στην ψυχή μου τους/ κουβαλώ»</i><br /><br />Παραδοσιακό Ποντιακό τραγούδι)<br /><br />Η γενοκτονία των Ποντίων σκόρπισε το θάνατο 350.000 αθώων ανθρώπων και ξερίζωσε χιλιάδες άλλους. Ωστόσο ο πόνος και η μνήμη βασανίζουν ακόμη τους ζωντανούς αφού η «χαμένη» πατρίδα τους κρύβει στα σπλάχνα της τους προγόνους.<br /><br />Οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο με την καθημερινότητα του παρόντος, αλλά κουβαλούν τις μνήμες του παρελθόντος.<br /><br />Αυτή η μνήμη και η νοσταλγία τούς κρατά όρθιους – όχι για την εκδίκηση – γιατί οι επόμενες γενιές χρειάζονται έναν σύνδεσμο.<br /><br />Κι αυτός ο σύνδεσμος δεν μπορεί να είναι άλλος παρά ο πολιτισμός με τις πολλαπλές εκφάνσεις του, όπως: Ήθη και έθιμα, τραγούδια και περισσότερο η γλώσσα.<br /><br />Το καλύτερο μνημόσυνο γι’ αυτούς που χάθηκαν «ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα./ Τ’ εμετέρτς αναστορώ» είναι η ιστόρηση των γεγονότων με την γλώσσα τους.<br /><br />Όσο θα μείνει η γλώσσα ζωντανή, τόσο οι λέξεις θα γίνονται ο ιμάντας που συνδέει τα γεγονότα της γενοκτονίας με τη διδαχή της νέας γενιάς. Κι αυτό γιατί το τραγούδι και οι λέξεις είναι η διαχρονική τους πατρίδα.<br /><br /><i>«Μία πατρίδα έχουμε από λέξεις. Μίλα. Μίλα το δρόμο μου με πέτρα πάνω στην πέτρα να στρώσω»<br /></i><br />(Μαχμούτ Νταρουίς)<br />Χωρίς πατρίδα… Ένας ακοίμητος πόνος<br /><br />Τί μπορεί να σημαίνει, όμως, για έναν σύγχρονο «Ζω χωρίς πατρίδα»; Γιατί η απώλεια της πατρίδας μάς σημαδεύει τόσο πολύ; Γιατί η νοσταλγία της «χαμένης πατρίδας» άλλοτε μάς ταράζει συναισθηματικά και άλλοτε μάς ηρεμεί;<br /><br />Πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για έναν «μυθικό σύνδεσμο με τη γη», για μία μυστηριώδη και λογικά ανερμήνευτη σχέση με την πατρώα Γη και ιδιαίτερα των παιδικών μας χρόνων.<br /><br />Αυτή η σχέση πηγάζει κι από την αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων που θεωρούσαν τη Γη ως Μητέρα – Γαία. Εξάλλου οι όροι γηγενής και αυτόχθων τον παραπάνω σύνδεσμο πιστοποιούν.<br /><i><br />«Αλλ’ αυτόχθονες όντες την αυτήν εκέκτηντο μητέρα και πατρίδα»</i><br /><br />(Λυσίου, Επιτάφιος 17-19)<br /><br />Το αίσθημα της απώλειας της πατρίδας είναι περισσότερο έντονο και οδυνηρό όταν είναι προϊόν όχι μόνον ενός προσωπικού βιώματος αλλά ενός συλλογικού τραύματος.<br /><br />Τέτοιο τραύμα είναι και οι γενοκτονίες ή οι εθνοκαθάρσεις. Σε αυτές τις πράξεις υπολανθάνει η αδικία, η απανθρωπιά, η βαρβαρότητα και η αβίαστη έκφραση του ζωώδους στοιχείου της ανθρώπινης φύσης.<br /><br />Εξάλλου η αγριότητα των γενοκτονιών αποκαλύπτει και την ύβρη των πρωταγωνιστών που ξεχνούν πως το τραγικό σχήμα «Ύβρις – Τίσις» έχει διαχρονική ισχύ.<br /><br />Ο Ευριπίδης στις Τρωάδες το είχε επισημάνει εύστοχα με τις παρεπόμενες προειδοποιήσεις για όσους φιλοδοξούν να χτίσουν το δικό τους βασίλειο στον πόνο των ηττημένων:<br /><br /><i>«μώρος δε θνητών όστις εκπαρθεί πόλεις,/ ναούς τε τύμβους θ’ ιερά των κεκμηκότων,/ ερημία δους αυτός ώλεθ’ ύστερον»</i><br /><br />(Λόγια του Ποσειδώνα)<br />Μνησιπήμων πόνος<br /><br />Οι μνήμες των επιζώντων και των απογόνων της γενοκτονίας των Ποντίων (1914-23) είναι για τους υπόλοιπους μία υπενθύμιση, πως οι καιροί μπορεί να άλλαξαν, αλλά κάποιες συμπεριφορές και κάποια συμφέροντα εξακολουθούν να μάς απειλούν και ως ανθρώπους και ως έθνος.<br /><br />Ο πόνος και το δάκρυ των Ποντίων είναι ένας «μνησιπήμων πόνος», όπως τον κατέγραψε ο Αισχύλος στον «Αγαμέμνονα»:<br /><i><br />«Στάζει δ’ ανθ’ ύπνου προ καρδίας μνησιπήμων πόνος» .</i><br /><br />Ο «Μνησιπήμων πόνος» των Ποντίων είναι το θερμό δάκρυ και ο πόνος που μάς υπενθυμίζει και εξιστορεί τα εθνικά μας παθήματα. Είναι η θλιβερή ανάμνηση των συμφορών μας ως έθνους.<br /><br />Είναι ο πόνος που μπορεί και πρέπει να μετασχηματίσει τα εσωτερικά μας ερείπια σε ισχυρά οχυρά.<br /><br />Είναι ο πόνος αυτών που, αν και ρίχτηκαν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, επέζησαν παλεύοντας και θυμούνται ακόμη…<br /><br />«Την πατρίδα μ’ έχασα» δεν είναι μόνο ένα τραγούδι παραδοσιακό που μας συγκλονίζει με την αυθεντικότητα και το συναισθηματισμό του, αλλά κι ένα σάλπισμα για εθνική ανάταση.<br /><br />Ο πόνος βαδίζει μαζί με την ελπίδα. Το τραγούδι και το κλάμα πάντα έχουν έναν απελευθερωτικό χαρακτήρα.<br /><br />Είναι η συνέχεια του θρήνου των Τρωάδων:<br /><br /><i>«μελέων/ επί τους αιεί δακρύων ελέγους,/ μούσα δε χαύτη τοις δυστήνοις/ άτας κελαδείν αχορεύτους» .<br /></i><br />Οι εθνικοί θρήνοι και το προσωπικό κλάμα συντηρούν τη μνήμη κι αποτελούν παρηγορητικό λόγο, αλλά και σάλπισμα εθνικής εγρήγορσης και ατομικής αντοχής.<br /><br />Ο μνησιπήμων πόνος είναι το σπαθί μας και όχι η ευκαιρία να δικαιολογήσουμε την απραξία και την ηττοπάθειά μας.<br /><br />Ο Γ. Σεφέρης απέδωσε με φιλοσοφικό τρόπο την επίδραση αυτού του πόνου.<br /><br /><i>«Ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων/ το μυαλό μας./ …κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή/ γιατί είναι αμίλητη και προχωράει./ Στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο/ μνησιπήμων πόνος…»</i><div><i><br /><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="354" src="https://www.youtube.com/embed/D-samYnw3Ng" title="YouTube video player" width="630"></iframe></center></i><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Την πατρίδα μ΄ έχασα

19 Μαΐου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων - Ο πόνος και το κλάμα για την απώλεια της Πατρίδας είναι διαχρονικά ίδια. Ηλίας Γιαννακόπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πανικός στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Ντιάρμπακιρ: Πρωτοφανής στην Τουρκία επίθεση με drone βίντεο

<img height="348" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/05/210519105557_11111111111.jpg" width="640" /><br /><br />Επίθεση από drone δέχθηκε το βράδυ της Τρίτης η αεροπορική βάση του Ντιγιάρμπακιρ στην Τουρκία προκαλώντας συναγερμό στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.<br /><br />Σημειώνεται ότι το Ντιαρμπακιρ αποτελεί σχεδόν αμιγώς κουρδική περιοχή. Για το λόγο αυτό πολλοί στην Τουρκία είναι βέβαιοι ότι την επίθεση εξαπέλυσαν «γκερίλα» του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK).<br /><br />Δείτε το βίντεο όπου η φρουρά του αεροδρομίου πυροβολεί προσπαθώντας να αναχαιτίσει το μη επανδρωμένο όχημα.<div><br /><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/UOpUjgXtl1Y" title="YouTube video player" width="690"></iframe></center><br />Το ενδεχόμενο το PKK να έχει εξοπλιστεί με drone, σύμφωνα με πληροφορίες, προβληματίζει βαθύτατα τα στρατιωτικά επιτελεία της Τουρκίας, καθώς οι επιχειρησιακές δυνατότητες του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος αυξάνονται κατακόρυφα.<br /><br />Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας με ανακοίνωσή του διευκρίνισε πως η επίθεση έγινε στις 00:30 και δεν σημειώθηκαν τραυματισμοί ή ζημιές, ενώ αυξήθηκαν τα μέτρα ασφαλείας τόσο στο Ντιγιάρμπακιρ όσο και σε άλλες τουρκικές βάσεις.<br /><br /><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1394792760897572866" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=HellasJournal&dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3R3ZWV0X2VtYmVkX2NsaWNrYWJpbGl0eV8xMjEwMiI6eyJidWNrZXQiOiJjb250cm9sIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1394792760897572866&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fhellasjournal.com%2F2021%2F05%2Fpanikos-sto-stratiotiko-aerodromio-ntiarmpakir-stin-tourkia-protofanis-epithesi-me-drone-dite-to-vinteo%2F&sessionId=feb231892b2e7d3ef371be71bd9f56ba12ccc567&siteScreenName=HellasJournal&theme=light&widgetsVersion=82e1070%3A1619632193066&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 652px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-x: hidden;"></p><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πανικός στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Ντιάρμπακιρ: Πρωτοφανής στην Τουρκία επίθεση με drone βίντεο

Επίθεση από drone δέχθηκε το βράδυ της Τρίτης η αεροπορική βάση του Ντιγιάρμπακιρ στην Τουρκία προκαλώντας συναγερμό στις ένοπλες δυνάμεις τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συγκλονιστική συνέντευξη “Τούρκου” για την Ποντιακή Γενοκτονία

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-05/bf9d7bcd5646829008b9ad63ea0a8eb8_XL.jpg?itok=RdoYSKKY" width="640" /><br /><br />Προβλήθηκε στα πλαίσια των διαδικτυακών εκδηλώσεων της Ένωσης Ποντιακής Νεολαίας Αττικής<br />Ένας Πόντιος, “τούρκος”, σήμερα, δεν ξεχνά την καταγωγή του και μιλά για την Ποντιακή Γενοκτονία.<br /><br />Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης του ακτιβιστή, ερευνητή και συγγραφέα Tamer Çilingir, που προβλήθηκε στα πλαίσια των διαδικτυακών εκδηλώσεων (16-19/05/2020) της Ένωσης Ποντιακής Νεολαίας Αττικής για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.<div>  <center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/PDFLJyiYQU4" title="YouTube video player" width="690"></iframe></center><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Συγκλονιστική συνέντευξη “Τούρκου” για την Ποντιακή Γενοκτονία

Προβλήθηκε στα πλαίσια των διαδικτυακών εκδηλώσεων της Ένωσης Ποντιακής Νεολαίας Αττικής Ένας Πόντιος, “τούρκος”, σήμερα, δεν ξεχνά την κατα...

Διαβάστε την συνέχεια

Στριμώχνει ο Πούτιν τον Ερντογάν με όπλο την Aeroflot

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/erdogan_putin_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Πρωτόπαπας Γιώργος</b><br />Ο τουρισμός αποτελεί σημαντικότατο έσοδο για την τουρκική οικονομία, που καταγράφει πτωτική πορεία από την πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν και την εξάπλωση της πανδημίας. Το γεγονός αυτό δεν περνάει απαρατήρητο από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που γνωρίζει καλά την εξάρτηση της τουρκικής οικονομίας από τους Ρώσους τουρίστες. Η απόφασης της ρωσικής αεροπορικής εταιρείας Aeroflot να ακυρώσει τις περισσότερες πτήσεις προς την Τουρκία, θεωρείται, στο πλαίσιο αυτό, μοχλός άσκησης πίεσης στον Ερντογάν, για πολιτικούς λόγους.<br /><br />Οι ρωσικές εθνικές αερογραμμές ακύρωσαν πτήσεις που είχαν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο παρά τις προσπάθειες της Άγκυρας να διαπραγματευτεί την άρση της απαγόρευσης για ταξίδια που έχει επιβάλλει η Μόσχα. Η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη καθώς ο εκπρόσωπος της τουρκικής Προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν και ο υπουργός Τουρισμού Μεχμέτ Ερσόι επισκέπτονταν τη Μόσχα.<br /><br />Η Τουρκία αποτελεί κορυφαίο προορισμό για τους Ρώσους τουρίστες τα τελευταία χρόνια, με τους περισσότερους να επισκέπτονται την Αττάλεια και τα περίχωρά της. Η Ρωσία επέβαλε την απαγόρευση ταξιδιών στην Τουρκία τον Απρίλιο με την αιτιολογία των αυξανόμενων κρούσματα κορονοϊού. Η αναστολή πτήσεων ίσχυε για την περίοδο μεταξύ 15 Απριλίου και 1 Ιουνίου.<br /><br />Η Aeroflot σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «σταματήσαμε τις πωλήσεις και ακυρώσαμε όλες τις πτήσεις προς την Τουρκία για τον Ιούνιο, με εξαίρεση δύο πτήσεις την εβδομάδα που επιτρέπονται από την task force για τον κορονοϊό, για να μην ενοχληθούν οι επιβάτες λόγω πιθανών ακυρώσεων». Επίσης, μια ακόμα ρωσική εταιρεία, οι S7 Airlines ακολούθησαν την πολιτική της Aeroflot προς την Τουρκία. Σε ανακοίνωσή τους, ανέφεραν ότι «θα είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε τις πωλήσεις μόλις σταθεροποιηθεί η επιδημιολογική κατάσταση και επαναληφθούν εκ νέου οι πτήσεις».<br /><br />Η Τουρκία βασίζεται στον τουρισμό για να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη και να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών της, το οποίο ανέρχεται στο 5% περίπου του ΑΕΠ. Η πτώση του τουριστικού εισοδήματος είχε αρνητικές επιπτώσεις και στην τουρκική λίρα, που έφτασε σε χαμηλό επίπεδα έναντι των ξένων νομισμάτων, προκαλώντας πληθωρισμό.<br /><br />Θέμα Ουκρανίας<br /><br />Η Άγκυρα δήλωσε ότι η απόφαση της Μόσχας να σταματήσει τις περισσότερες πτήσεις μέχρι την 1η Ιουνίου είχε ως αποτέλεσμα τoν αποκλεισμό 500.000 τουριστών, σε σύγκριση με τους συνολικά 2,1 εκατομμύρια Ρώσους που ήρθαν πέρυσι και τα 6 εκατομμύρια πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας.<br /><br />Επισημαίνεται, ότι σημειολογικά η απαγόρευση των πτήσεων προς την Τουρκία ανακοινώθηκε μόλις δύο μέρες μετά την συνάντηση του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι με τον Ερντογάν στην Άγκυρα, στο πλαίσιο του Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας Τουρκίας-Ουκρανίας. Κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου στις 10 Απριλίου, ο Ερντογάν εξέφρασε την υποστήριξη της Τουρκίας για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, την οποία η Ρωσία έχει προσαρτήσει.<br /><br />Η συνάντηση των δύο ηγετών πραγματοποιήθηκε την περίοδο, που η Ρωσία μετέφερε στρατεύματα στα σύνορα της Κριμαίας. Ωστόσο, το Κρεμλίνο αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση μεταξύ της απαγόρευσης πτήσεων και της επίσκεψης του Ζελένσκι στην Τουρκία. Όμως, ο Πούτιν έχει ξαναχρησιμοποιήσει τον τουρισμό για να συνετίσει τον Ερντογάν, γεγονός που αποδεικνύεται το 2015 με την κρίση που προκλήθηκε, όταν τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος κατέρριψε ρωσικό βομβαρδιστικό πάνω από τη Συρία.<br /><br />Μοχλός πίεσης<br /><br />Η Τουρκία ήταν ο κορυφαίος ξένος προορισμός για Ρώσους τουρίστες πριν από την κρίση με το αεροπλάνο. Σύμφωνα με στοιχεία του 2014, Ρώσοι της μεσαίας τάξης δαπάνησαν πάνω από 6,6 δισεκατομμύρια δολάρια για ταξιδιωτικές υπηρεσίες στην Τουρκία, ποσό που υπολογίστηκε ότι αντιστοιχούσε σχεδόν στο 1% του συνολικού ετήσιου ΑΕΠ της Τουρκίας.<br />Μέχρι το τέλος του 2019, τα έσοδα από τον ρωσικό τουρισμό στην Τουρκία δεν είχαν ακόμη ανακάμψει στα επίπεδα πριν από την κρίση με τη Μόσχα.<br /><br />Στη συνέχεια, η πανδημία είχε καταλυτικές επιπτώσεις καθώς μείωσε περαιτέρω τα ταξίδια μεταξύ δύο χωρών, όπως συνέβη παγκοσμίως. Οι ταξιδιωτικές κυρώσεις του 2015 που επέβαλε Ρωσία πέτυχαν το στόχο τους καθώς είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην τουρκική οικονομία. Μετά από μήνες ο Ερντογάν τελικά ζήτησε συγγνώμη από τη Ρωσία για το περιστατικό με το ρωσικό μαχητό. Ο Πούτιν πέτυχε μια νίκη εναντίον του Ερντογάν, και μάλλον επιδιώκει να κάνει το ίδιο με την τωρινή απαγόρευση των πτύσεων.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στριμώχνει ο Πούτιν τον Ερντογάν με όπλο την Aeroflot

Πρωτόπαπας Γιώργος Ο τουρισμός αποτελεί σημαντικότατο έσοδο για την τουρκική οικονομία, που καταγράφει πτωτική πορεία από την πολιτική του Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν τινάζει τη γέφυρα που ο ίδιος έριξε στον Μπάιντεν…

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/erdogan_biden_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, το ‘φαγε και ο γάιδαρος! Η λαϊκή παροιμία ταιριάζει γάντι στη σχέση του Αμερικανού προέδρου με τον Τούρκο ομόλογό του, με φόντο τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή. Η επικοινωνία τους ήταν ανέκαθεν περιορισμένη και προβληματική. Ο Ερντογάν χαμήλωσε για λίγο τους τόνους και έριξε γέφυρα συμφιλίωσης προς την Ουάσιγκτον.<br /><br />Λίγο η παγωμάρα που εισέπραξε από το νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, λίγο η εμμονή του στις υπέρμετρα επεκτατικές επιδιώξεις του, το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Η ανάφλεξη στο Παλαιστινιακό, μάλιστα, φαίνεται να βαθαίνει ακόμα περισσότερο το χάσμα που χωρίζει τους δύο ηγέτες.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει αυτοχριστεί προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων και “πατερούλης” των Παλαιστινίων. Κατέστη σαφές ότι τα επεισόδια στην Ανατολική Ιερουσαλήμ που οδηγήσαν στη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς αντιμετωπίστηκαν από την Άγκυρα ως ιδανική ευκαιρία να ισχυροποιήσει τη θέση του στον μουσουλμανικό κόσμο και να πλήξει το Νετανιάχου. Με ένα σμπάρο δύο τρυγώνια!<br /><br />Μέχρι τώρα, πάντως, δεν του έχει βγει. Δεν δίστασε, πάντως, να επιτεθεί σφοδρά εναντίον του Μπάιντεν για τη στάση του: «Σήμερα είδαμε πως ο κύριος Μπάιντεν ενέκρινε την πώληση όπλων στο Ισραήλ, 850.000 όπλα. Κύριε Μπάιντεν, στη δήθεν γενοκτονία των Αρμενίων σταθήκατε δίπλα στους Αρμένιους. Τώρα στο γεγονός στη Γάζα που προκαλεί τον θάνατο ανθρώπων εσείς γράφετε ιστορία με τα αιματοβαμμένα χέρια σας. Μας αναγκάσατε να το πούμε αυτό», κατέληξε.<div><br />Ο Ερντογάν έχασε το μέτρο<br /><br />Ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου Ιμπραήμ Καλίν υιοθέτησε ακόμα πιο σκληρούς τόνους: «Το να αναφέρουμε τον Πρόεδρό μας, ο οποίος φέρει την παλαιστινιακή υπόθεση ως ιερό λείψανο, και τον Νετανιάχου, τον δολοφόνο βρεφών, στην ίδια πρόταση, μόνο τους Σιωνιστές κάνει χαρούμενους. Αυτή η ιερή αναλογία δεν είναι πολιτική, αλλά αφορά στο νου και την συνείδηση», έγραψε στο Twitter.<br /><br />Το εκρηκτικό αυτό κλίμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, μάλιστα, εγείρει ερωτήματα ακόμα και για την προγραμματισμένη συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν τον επόμενο μήνα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Μία συνάντηση που αξίζει να θυμίσουμε ότι εξασφάλισε ο Τούρκος πρόεδρος με πολλές πιέσεις.<br /><br />Έχοντας εισέλθει στη δεύτερη εβδομάδα συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, η κυβέρνηση Μπάιντεν ενέκρινε την πώληση στο Ισραήλ κατευθυνόμενων όπλων ακριβείας, ύψους 735 εκατομμυρίων δολαρίων. Το Κογκρέσο ενημερώθηκε επισήμως στις 5 Μαΐου και η διαδικασία έγκρισης περιλαμβάνει μία περίοδο 15 ημερών, κατά τη διάρκεια της οποίας το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εναντιωθεί στην πώληση. Το ενδεχόμενο αυτό, ωστόσο, μοιάζει απίθανο.<br /><br />Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνήθηκε να σχολιάσει περαιτέρω την αγοροπωλησία. Αρκέστηκε στην εξής δήλωση: «Παραμένουμε βαθύτατα ανήσυχοι για τη βία και εργαζόμαστε για την επίτευξη μιας βιώσιμης εκεχειρίας». Την ίδια προσέγγιση υιοθέτησε και ο Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος για ακόμα μία φορά εξέφρασε την σύστασή του για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. «Ο Πρόεδρος εξέφρασε την υποστήριξή του στην πρόταση για κατάπαυση του πυρός» αναφέρεται σε επίσημη ανακοίνωση του Λευκού Οίκου. Στους κύκλους του κόμματός του πάντως πληθαίνουν οι φωνές που τον σπρώχνουν να παρέμβει πιο αποφασιστικά με στόχο τον τερματισμό των συγκρούσεων.<br /><br />ΑΟΖ με Γάζα<br /><br />Ο Τούρκος απόστρατος ναύαρχος Τσιχάτ Γιαϊτσί ξεπέρασε κάθε όριο, προτείνοντας με δημοσίευμά του στην κυβερνητική εφημερίδα Yenic Safak την υπογραφή συμφωνίας για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λωρίδας της Γάζας. Ο Γιαϊτσί δήλωσε στην εφημερίδα ότι οι δύο χώρες (Τουρκία και Παλαιστίνη) πρέπει να συνάψουν μία «αμοιβαία επωφελή συμφωνία», αφού «καμία χώρα στη περιοχή της Μεσογείου δεν θα ήταν αντίθετη σε μία τέτοια προοπτική που θα ενίσχυε τη θέση της Παλαιστίνης»!<br /><br />Συνέχισε λέγοντας ότι «υπογράφοντας μία τέτοια συμφωνία, ο παλαιστινιακός λαός θα έπαιρνε υπό τον έλεγχό του πάνω από 10.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλασσίων ζωνών, που θα έστρωνε τον δρόμο να χρησιμοποιήσουν όλους τους θαλάσσιους πόρους». Στην πραγματικότητα, ο απόστρατος ναύαρχος που θεωρείται πατέρας του δόγματος της “Γαλάζιας Πατρίδας”, επιδιώκει να επαναλάβει την παράνομη συμφωνία Άγκυρας-Τρίπολης.<br /><br />Η πρόταση αυτή είναι εκτός διεθνούς δικαίου, αλλά και κοινής λογικής για πολλούς λόγους. Μεταξύ αυτών, είναι ότι αγνοείται η Κύπρος, παραβιάζονται οι συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ που έχει υπογράψει η Κυπριακή Δημοκρατία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ και το γεγονός ότι η Λωρίδα της Γάζας δεν είναι αναγνωρισμένο κράτος.<br /><br />Το γεγονός ότι η εφημερίδα που θεωρείται ανεπίσημη φωνή του Ερντογάν δημοσίευσε την παρανοϊκή αυτή πρόταση, δείχνει ότι στην Άγκυρα έχουν χάσει το μέτρο. Αυτό φάνηκε και από την επιθετική ρητορική του Τούρκου προέδρου προς τον Αμερικανό ομόλογό του. Κι όλα αυτά, όταν υποτίθεται ότι στόχος του είναι να τα βρει με τις ΗΠΑ, χωρίς να τα σπάσει με τη Ρωσία. Από ό,τι φαίνεται, όμως, ο σχοινοβάτης Ερντογάν κινδυνεύει να πέσει στο κενό, εάν δεν έχει ήδη πέσει…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν τινάζει τη γέφυρα που ο ίδιος έριξε στον Μπάιντεν…

Λυγερού Νεφέλη Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, το ‘φαγε και ο γάιδαρος! Η λαϊκή παροιμία ταιριάζει γάντι στη σχέση του Αμερικανού προέδρου με...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία στην κρίση της Μέσης Ανατολής

<img height="369" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=elladatourkia_3.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Κωνσταντίνος Φίλης*</b><br />Η Ελλάδα εμφανίζεται ως ένας παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή. Άρα δεν μπορεί να είναι αδιάφορη όταν προκύπτουν κρίσεις.<br /><br />Βέβαια, η δεξιότητα της διαμεσολάβησης δεν αναπτύσσεται από τη μία στιγμή στην άλλη, ωστόσο είναι σημαντικό ότι στην προκειμένη περίπτωση δείχνουμε μία διάθεση να εμπλακούμε σε μία πρωτοβουλία, αν δεν είναι δική μας. Είναι εν προκειμένω Αιγυπτίων και των Ιορδανών. Προφανώς, έχουν την υποστήριξη και του αμερικανικού παράγοντα. Αλλά είναι σημαντικό για την Ελλάδα να έχει ένα αποτύπωμα σε αυτή την κατάσταση.<br /><br />Επίσης, είναι χρήσιμο να δείχνουμε τη διαφορά ότι λειτουργούμε υπέρ της ειρήνης και της σταθερότητας, σε αντιδιαστολή με την Τουρκία, η οποία την τελευταία εβδομάδα, για τους λόγους που ο Ερντογάν προκρίνει, επιλέγει να ρίχνει όλο και περισσότερο λάδι στη φωτιά και να επενδύει στην κρίση και όχι στην αποκλιμάκωση της κατάστασης. <br /><br />Κορυφαίο παράδειγμα των αντίθετων δρόμων που ακολουθούν Αθήνα και Άγκυρα είναι πως τη στιγμή που εμείς προτείνουμε τη λύση δύο κρατών με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, η τουρκική πλευρά εισηγείται την τριχοτόμηση της Ιερουσαλήμ και τη μεταβίβαση της διοίκησης στις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες.<br /><br />Ταυτόχρονα ο Ερντογάν, θέλοντας να αναδείξει τη δήθεν ηθική υπεροχή του Ισλάμ, δημιουργεί εντάσεις, τεχνητές και ρητορικές, προκειμένου να διευρύνει την απήχηση του λόγου του στις μάζες, όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και συνολικά στον σουνιτικό μουσουλμανικό κόσμο. Για αυτό εξάλλου, προτείνει ανεφάρμοστες λύσεις (π.χ. αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στην Ιερουσαλήμ), μόνο και μόνο για να δείξει ότι η Άγκυρα κινείται και υψώνει το ανάστημα της απέναντι στο Ισραήλ, τους δυτικούς προστάτες του και τις αραβικές ηγεσίες που δεν υπερασπίζονται τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, τέτοιου είδους δραστηριότητες εκ μέρους μας θα πρέπει πάντα να γίνoνται με τη δέουσα προσοχή, με την αίσθηση του μέτρου και των δυνατοτήτων της χώρας ώστε να αποφεύγονται παγίδες, οι οποίες μπορούν να προκύψουν στην πορεία.<br /><br />Δεν φαίνεται για την ώρα να είναι καθοριστικός ο ρόλος της Ελλάδας για να κινδυνεύουμε να χρεωθούμε κάποια τυχόν αποτυχία. Εντούτοις και μόνο το γεγονός ότι από ευρωπαϊκής πλευράς, με εξαίρεση τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, που συνομίλησε χθες με τους προέδρους της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα η οποία φαίνεται να κινείται, ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι μία ενθαρρυντική εξέλιξη.<br /><br />Επαναλαμβάνω πως όταν διατεινόμαστε ότι είμαστε πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή, αυτό θα πρέπει να το αποδεικνύουμε και στην πράξη<br /><br /><b><i>* O Κωνσταντίνος Φίλης είναι Εκτελεστικός Διευθυντής ΙΔΙΣ & αναλυτής διεθνών θεμάτων του AΝΤ1</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία στην κρίση της Μέσης Ανατολής

Κωνσταντίνος Φίλης* Η Ελλάδα εμφανίζεται ως ένας παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή. Άρα δεν μπορεί να είναι αδιάφορη όταν προκύπτουν κρίσ...

Διαβάστε την συνέχεια