Πόσο “τρομερό” είναι πραγματικά το Bayraktar;

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/03/TB-2-Bayraktar-UCAV-MAM-L-sea-target-2-1024x576-1-780x470.jpg" width="640" /><br /><br />Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Στις 4 Μαρτίου, στο πλαίσιο της τουρκικής ασκήσεως MAVI VATAΝ 2021 πραγματοποιήθηκε άσκηση βολών στην οποία Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος Bayraktar TB2S πραγματοποίησε βολή βλήματος MAM-L εναντίον στόχου πλησίον ακτής και αμέσως μετά ανάλογη βολή πυραύλου HELLFIRE εκτέλεσε ελικόπτερο S-70B.<br /><br />Οι βολές προσομοίωναν επίθεση σε αγκιστρωμένο σε βραχώδη ακτή μικρό σκάφος, τυπική τακτική<br />“αποκρύψεως” που εφαρμόζουν πυραυλάκατοι (ΤΠΚ) για αιφνιδιαστικές επιθέσεις. Όπως αναφέρθηκε, πληροφορίες για τον στόχο μετέδωσαν σκάφη επιφανείας στον Επίγειο Σταθμό Ελέγχου του UAV, το οποίο εν συνεχεία προέβη στην καταύγαση του στόχου με ακτίνα λέιζερ και άφεση του όπλου. Στις εικόνες από την προσβολή του στόχου, ήταν φανερή η μικρή ισχύς της πολεμικής κεφαλής του MAM-L. Όπως υποστηρίχθηκε, η επιχειρησιακή εκμετάλλευση οπλισμένων UAV υποχρεώνει τις ναυτικές δυνάμεις να αλλάξουν τακτικές των μικρών μονάδων κρούσεως σε παράκτιο περιβάλλον, επειδή αυτές πλέον είναι δύσκολο να αποκρυφτούν.<br /><br />Δύο ήταν τα ενδιαφέροντα στοιχεία:<br /><br />α) Το Bayraktar TB2S ανήκε στο Τουρκικό Ναυτικό και επιχειρεί από την αεροπορική βάση του Νταλαμάν.<br /><br />β) Όπως ανακοίνωσε το τουρκικό Υπουργείο Αμύνης, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη σε απόσταση βολή MAM-L από οπλισμένο UAV. Προφανώς επιβεβαιώνονται αναφορές τον περασμένο Ιανουάριο περί αυξήσεως του βεληνεκούς του ΜAM-L με κατεύθυνση λέιζερ από 8 σε 15 χλμ. μέσω διπλού αισθητήρα που εξασφαλίζει ικανότητα κρούσεως σε συνθήκες παντός καιρού.<br /><br />Είναι έτσι τα πράγματα, όπως τα παρουσιάζουν οι Τούρκοι; Είναι “Game changer” το Bayraktar στον ναυτικό αγώνα;<br /><br />Προ ημερών έγινε γνωστό ότι αυξήθηκε το βάρος οφέλιμου φορτίου του Bayraktar από 200 σε 250 κιλά. Σύμφωνα με τουρκικές πηγές επίσης, αναπτύσσεται τετραπλός φορέας εκτοξεύσεως MAM-L για τα UAV. Με βάρος πυραύλου 22 κιλά, ένα φορτίο 4 MAM-L αντιστοιχεί σε 88 κιλά και 8 θα αναλογεί σε 172 κιλά, αφήνοντας μικρά περιθώρια για ποσότητα καυσίμου στο Bayraktar. Πιο ρεαλιστική φαίνεται η μεταφορά 6 MAM-L ενώ 8 θα μπορούν να μεταφερθούν πιο άνετα από το μεγαλύτερο Anka S.<br /><br /><img height="360" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/03/VbKcM7Xm297JNWW8-1024x576.jpg" width="640" /><br /><br />Η αύξηση του βεληνεκούς του κύριου πυρομαχικού του Bayraktar TB2S συνιστά σημαντικό πλεονέκτημα και θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι προέκυψε από τα διδάγματα που έχουν εξαχθεί μέχρι σήμερα από την συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις. Όσο πιο μακριά παραμένει το UAV από επικίνδυνα πυραυλικά αντιαεροπορικά συστήματα, τόσο αυξάνει η επιβιωσιμότητά του. Ως εκ τούτου, το βελτιωμένο MAM-L επιτρέπει στο Bayraktar TB2S να παραμένει εκτός βεληνεκούς των Αντιαεροπορικών Συστημάτων Βραχέως Βεληνεκούς (SHORADS) που χρησιμοποιούν βλήματα με τυπικό βεληνεκές λίγο μεγαλύτερο των 10 χλμ. <br /><br />Ωστόσο, η απόσταση εμπλοκής δεν είναι η μόνη παράμετρος. Σημαντική παράμετρος είναι και το υψόμετρο πτήσεως του UAV, επειδή ο φάκελος επιδόσεων των βλημάτων των αντιαεροπορικών συστημάτων ως προς το υψόμετρο εμπλοκής είναι συγκεκριμένος. Επίσης, είναι γνωστό ότι η επίδοση βεληνεκούς του όπλου που αφήνει το UAV, συναρτάται από το υψόμετρο αφέσεως, συνεπώς για βολή στο μέγιστο βεληνεκές απαιτείται πτήση στο μέγιστο επιχειρησιακό υψόμετρο.<br /><br />Το Bayraktar, μπορεί να διαφημίζεται ότι έχει μέγιστη οροφή τα 27.000 πόδια (8.229 μέτρα) ωστόσο, πρόκειται για την μέγιστη επίδοση που έχει επιτευχθεί σε πτήση, για την ακρίβεια 27.030 πόδια. Η επιχειρησιακή οροφή όπως ορίζεται και από τον κατασκευαστή, είναι 18.000 πόδια (5.486 μέτρα). Η επιχειρησιακή οροφή επηρεάζεται από το φορτίο όπλων και την αυξημένη ποσότητα καυσίμου, προς επίτευξη συγκεκριμένων επιδόσεων αυτονομίας αποστολών. Κατά πάσα πιθανότητα, αφορά την “απλή” διαμόρφωση του UAV, δηλαδή την έκδοση επιτηρήσεως, χωρίς ικανότητα μεταφοράς όπλων. Σε αυτή την περίπτωση, η επιχειρησιακή οροφή του οπλισμένου TB2S, είναι ακόμη μικρότερη. <br /><br />Αυτά δείχνουν, ότι το Bayraktar TB2S δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο. Ενδεικτικώς, το βλήμα 57E6-E του ρωσικού Pantsir έχει βεληνεκές 18 χλμ. και υψόμετρο εμπλοκής 49.000 πόδια (15.000 μέτρα) ενώ στο βελτιωμένο 57Ε6Μ-Ε οι επιδόσεις είναι αντιστοίχως 30 χλμ. και 57.550 πόδια (18.000 μέτρα). Γενικώς, οι απώλειες Bayraktar σε Συρία, Λιβύη και Ναγκόρνο Καραμπάχ, δεν οφείλονται στην απλή τύχη, ούτε σε ηλεκτρονικές παρεμβολές όπως πιστεύουν πολλοί.<br /><br /><img height="372" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/03/bayraktar-tb2-sihaya-yeni-sistem-qCXq2SgU.jpg" width="640" /><br /><br />Συγκριτικώς, το βλήμα 9Μ330 του Tor M1 που διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός έχει βεληνεκές 12 χλμ. και δύναται να εμπλέξει στόχους σε υψόμετρο 32.808 ποδών (10.000 μέτρα) ενώ το βλήμα 9M33M2 του OSA-AK διακρίνεται από βεληνεκές 12 χλμ. και οροφή εμπλοκής 16.400 πόδια (5.000 μέτρα). <br /><br />Καθίσταται φανερό ότι όπως έχουμε αναλύσει και στο παρελθόν, η επιτυχία του Bayraktar TB2S έναντι γενικότερα των πυραυλικών αντιαεροπορικών συστημάτων, στηρίζεται κατά τα φαινόμενα πρωταρχικώς στην συνδυασμένη δράση Ηλεκτρονικού Πολέμου για τον ακριβή εντοπισμό των θέσεών τους κι εν συνεχεία την εξουδετέρωση των ραντάρ τους με παρεμβολές. Με “τυφλά” τα αντιαεροπορικά συστήματα, μειώνεται δραστικώς η τρωτότητα των οπλισμένων UAV και αυτά αναδεικνύονται σε πρωταγωνιστή που αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού, πάντα όμως σε ανεκτικό περιβάλλον, όπου δεν υφίστανται απειλές από εχθρική αεροπορία. <br /><br />Στο Αιγαίο τώρα, όπου η τουρκική προπαγάνδα προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις. Εάν προσέξουμε στο βίντεο που δημοσιοποιήθηκε από την βολή του Bayraktar TB2S, έχοντας ως σημείο αναφοράς την στεριά της Αττάλειας που διακρίνεται στο βάθος, μπορούμε να προβούμε σε μια πολύ πρόχειρη εκτίμηση ότι το υψόμετρο πτήσεως είναι κάπου 5.000 πόδια (1.524 μέτρα) και πάντως σαφώς μικρότερο των 10.000 ποδών (3.048 μέτρα). Εφόσον έγινε μία βολή, υποθέτουμε βασίμως ότι τα στιγμιότυπα είναι από την βολή στα 15 χλμ. Σημειώνεται ότι σε στιγμιότυπο της βολής από άλλη γωνία, φαίνεται καθαρά ότι το UAV πετούσε με δύο MAM-L.<br /><br /><img height="281" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/03/bayraktar-1068x511-1-1024x450.png" width="640" /><br /><br />Είναι σαφές ότι πετώντας σε υψόμετρο της τάξεως των 10.000 ποδών ή και κάτω από αυτό, το Bayraktar TB2S είναι ιδιαιτέρως τρωτό σε αντιαεροπορικά βλήματα. Eπειδή στόχοι όπως τα αντιαεροπορικά συστήματα και οι εφεδρείες δεν βρίσκονται επί του Προσθίου Ορίου Τοποθεσίας (ΠΟΤ), οι χειριστές του Bayraktar, θα επιδιώκουν πάντα να εκμεταλλεύονται το μέγιστο βεληνεκές του MAM-L αλλά η μεγιστοποίηση αξιοποιήσεως αυτού του πλεονεκτήματος, προϋποθέτει είτε προηγούμενη ακριβή γνώση της θέσεως του στόχου είτε τον έγκαιρο εντοπισμό του από πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Το υψόμετρο αποστολής, θα αποτελεί πάντα πηγή ανησυχίας. Ενδεικτικώς, για καθαρά θεωρητικούς λόγους, αναφέρουμε ότι ο φορητός FIM-92 Stinger με βεληνεκές 5 χλμ. μπορεί να εμπλέκει στόχους σε μέγιστο υψόμετρο 11.000 ποδών (3.800 μέτρα). Εν τούτοις, σε Αρχιπελαγικό περιβάλλον, όπου δεν υφίσταται ΠΟΤ με την κλασική έννοια, ευνοείτα μια “διείσδυση” του Bayraktar για προσβολή ναυτικών στόχων. Η ύπαρξη αντιαεροπορικών συστημάτων μέσου βεληνεκούς στις νήσους, μπορεί να καταστήσει πιο απαγορευτικό το περιβάλλον, αποτρέποντας τέτοιες “διεισδύσεις”.<br /><br />Ως προς το Πολεμικό Ναυτικό, σε τυπικά αντιαεροπορικά όπλα μονάδων κρούσεως όπως μία ΤΠΚ, στο βλήμα RIM116 του RAM που φέρουν και οι ΤΠΚ τύπου Super Vita, η επίδοση βεληνεκούς υπερβαίνει τα 10 χλμ. ενώ το υψόμετρο εμπλοκής ανέρχεται σε 18.500 πόδια (6.100 μέτρα) για την έκδοση Block 1 και σε 25.100 πόδια (8.100 μέτρα) για την έκδοση Block 2. Υπό προϋποθέσεις λοιπόν, το Bayraktar TB2S είναι τρωτό σε αυτό το όπλο. Το αμέσως επόμενο αντιαεροπορικό όπλο, το βλήμα ESSM που φέρουν οι φρεγάτες, διακρίνεται από επιδόσεις βεληνεκούς και υψομέτρου εμπλοκής, που δεν αφήνουν περιθώρια στο Bayraktar TB2S.<br /><br />Υπ’ όψιν ότι το ίχνος ραντάρ του Bayraktar δεν είναι αμελητέο και υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα συστήματα ραντάρ των μονάδων επιφανείας μπορούν να το εντοπίσουν σε ικανές αποστάσεις.<br /><br />Συνοπτικώς, το Bayraktar TB2S, παρά τις βελτιώσεις σε οπλικό φορτίο, εξακολουθεί να είναι τρωτό ιδίως σε μη ανεκτικό περιβάλλον από πλευράς απειλών και σε επιχειρήσεις υψηλής εντάσεως στο Αιγαίο ή τον Έβρο, δεν μπορεί να δράσει “ανέμελα”. Η υποστήριξη της δράσεώς του από Ηλεκτρονικό Πόλεμο, μπορεί να επιτρέψει κάποιες ευκαιρίες για δράση ωστόσο, η χαμηλή ταχύτητά του και το γεγονός ότι οι ηλεκτρονικές παρεμβολές δεν μπορούν να διαρκέσουν επί ώρες, δεν αφήνουν μεγάλα χρονικά “παράθυρα” για αναζήτηση και επιθέσεις σε θηράματα, ιδίως δε ναυτικούς στόχους.<div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο “τρομερό” είναι πραγματικά το Bayraktar;

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Στις 4 Μαρτίου, στο πλαίσιο της τουρκικής ασκήσεως MAVI VATAΝ 2021 πραγματοποιήθηκε άσκηση βολών στην οποία Μη Επανδρω...

Διαβάστε την συνέχεια

Διερευνώντας την… άβυσσο

<a href="https://www.topontiki.gr/2021/03/18/dierevnontas-tin-avisso/"><img height="258" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2021/03/turkishnavy-new-1024x412.png" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Διαβατήριο» για την Άγκυρα οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες</span></h3>Από<b> Δημήτρης Μηλάκας</b><div>Στον 62ο γύρο των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συνομιλιών, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη στην Αθήνα, σφραγίστηκε για μία ακόμη φορά το τουρκικό «πάσο» που εμφανίζει την Άγκυρα ως αξιόπιστο συνομιλητή και δόθηκε, ταυτόχρονα, το πρόσχημα στους Ευρωπαίους (Γερμανούς) να συνεχίσουν την πολιτική ανοχής στην τουρκική πειρατική συμπεριφορά στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Το ενδιαφέρον στοιχείο σ’ αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων που παίζεται στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συνομιλιών είναι ότι η Τουρκία δεν καταβάλλει ούτε την ελάχιστη προσπάθεια για την τήρηση των προσχημάτων. Με άλλα λόγια, η Άγκυρα κάθεται στο τραπέζι των συνομιλιών εξασφαλίζοντας την έξωθεν καλή μαρτυρία και ταυτόχρονα συνεχίζει προσηλωμένη την έμπρακτη υποστήριξη των μαξιμαλιστικών της θέσεων στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.<br />Τουρκική υπενθύμιση<br /><br />Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι μόλις μία μέρα πριν από την έναρξη των διερευνητικών συνομιλιών η Άγκυρα, με διπλωματική νότα προς την Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ισραήλ, ξεκαθαρίζει ότι αυτή είναι το «αφεντικό» στην ανατολική Μεσόγειο. Για την ακρίβεια, με τη διπλωματική νότα που εξέδωσε η Άγκυρα απαιτεί να της ζητηθεί η άδεια για «δραστηριότητες στην “υφαλοκρηπίδα της”» στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο (TRT Haber), αφορμή της διπλωματικής υπενθύμισης που εξέδωσε η Άγκυρα στάθηκε το μνημόνιο που υπεγράφη στις 8 Μαρτίου και προβλέπει τη δημιουργία συνδέσεων ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.<br /><br />Σύμφωνα με την τουρκική οπτική περί διεθνούς δικαίου, εάν οι καλωδιακές δραστηριότητες απαιτούν μια προκαταρκτική ερευνητική μελέτη θα πρέπει να ζητηθεί η άδεια της Τουρκίας για τη διεξαγωγή αυτών των ερευνών στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Στην περίπτωση που δεν απαιτείται προκαταρκτική εργασία η Τουρκία θα πρέπει να ενημερωθεί για τις δραστηριότητες τοποθέτησης καλωδίων και το εύρος τους σε εύλογο χρονικό διάστημα.<br /><br />Αξίζει να επαναλάβουμε ότι η τουρκική διπλωματική υπενθύμιση διατυπώθηκε ακριβώς μία ημέρα πριν από τον 62ο γύρο των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη για κανέναν λόγο να γκρεμίσει τα όσα έχει χτίσει στο πεδίο, αμφισβητώντας έμπρακτα την αναγνωρισμένη κυπριακή ΑΟΖ καθώς και τις θαλάσσιες περιοχές ελληνικού ενδιαφέροντος νότια του Καστελλόριζου.<br /><br />Γιατί μιλάμε;<br /><br />Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται αφορά στην ελληνική κυβέρνηση και συνοψίζεται ως εξής: ποιος είναι ο λόγος (ή το κέρδος) που η Αθήνα συνεχίζει τις διερευνητικές συνομιλίες από τη στιγμή που η Άγκυρα εξακολουθεί, όχι απλώς ρητορικά αλλά στην πράξη, να καταπατά την κυριαρχία ενός κράτους μέλους της Ε.Ε. (κυπριακή ΑΟΖ) και να δημιουργεί τετελεσμένα στην περιοχή μεταξύ Καστελλόριζου – Ρόδου – Κρήτης;<br /><br />Στο συναφές ερώτημα γιατί η Τουρκία συντηρεί στη ζωή τη διαδικασία των διερευνητικών συνομιλιών η απάντηση είναι απλούστερη: Στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών συνομιλιών βρίσκονται μόνο τουρκικές απαιτήσεις. Υπό αυτήν την έννοια, η ελληνική πλευρά μόνο να χάσει έχει ενώ η τουρκική ακόμη και τίποτε να μην εξασφαλίσει άμεσα έχει καταγράψει τις απαιτήσεις της και μέσα στο διπλωματικό πλαίσιο, πέρα από την έμπρακτη καταγραφή τους στο πεδίο με τις έρευνες του «Ορούτς Ρέις» μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές Καστελλόριζου και Ρόδου.<br /><br />Ένα ακόμη απτό κέρδος για την Άγκυρα από τις διερευνητικές συνομιλίες είναι αυτή καθ’ εαυτήν η συμμετοχή της σε μια διαδικασία ειρηνικής επίλυσης διαφορών, γεγονός που προφανώς θα επισημανθεί στην έκθεση του ύπατου εκπροσώπου της Ε.Ε. Ζοσέπ Μπορέλ που ετοιμάζεται ενόψει της Συνόδου στις 25-26 Μαρτίου με θέμα την προώθηση των πολιτικών, οικονομικών και εμπορικών σχέσεων της Ένωσης με την Τουρκία.</div><div><br /><img height="453" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2021/03/skitso-2-1024x724.jpg" width="640" /><br />Κοστίζει ο χρόνος<br /><br />Για την ελληνική κυβέρνηση είναι προφανές ότι οι διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια προσπάθεια αγοράς χρόνου. Η Αθήνα γνωρίζει ότι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την Άγκυρα στο πεδίο – εκεί δηλαδή που καταγράφονται ωμά οι δυνατότητες ισχύος. Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να πει ότι η ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε στο τραπέζι των συνομιλιών ύστερα από την επίδειξη δύναμης που έκανε η Τουρκία το τετράμηνο Αυγούστου – Νοεμβρίου του περασμένου χρόνου.<br /><br />Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι ακριβώς κατά την περίοδο που το τουρκικό ερευνητικό με συνοδεία στολίσκου πολεμικών όργωνε την ελληνική υφαλοκρηπίδα «αγγίζοντας» Καστελλόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο και Κρήτη, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε για τη συμμετοχή της σε διπλό πλαίσιο ελληνοτουρκικών συνομιλιών:<br /><br />● στον μηχανισμό αποσυμπίεσης του ΝΑΤΟ,<br /><br />● στην επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών.<br /><br />Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που βρίσκεται στο τραπέζι προς διαπραγμάτευση είναι θέματα ελληνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Από το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων μέχρι την κυριότητα νησιών, νησίδων, βραχονησίδων και το δικαίωμα άμυνας (αποστρατιωτικοποίηση) των ελληνικών νησιών που βρίσκονται κοντά στις τουρκικές ακτές.<br /><br />Ο χρόνος, τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι αγοράζει συνομιλώντας με την Τουρκία, μπορεί να είναι ωφέλιμος με όρους εσωτερικών μικροπολιτικών υπολογισμών καθότι μπορεί να συμβάλει αποτρεπτικά της έκρηξης της ελληνοτουρκικής βόμβας στα χέρια της.<br /><br />Ωστόσο, μακροπρόθεσμα και επί της ουσίας αυτό που μένει απτό στο πέρασμα του χρόνου είναι η θέση της Άγκυρας ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει στην ανατολική Μεσόγειο χωρίς την άδειά της!<br /><br />ΥΓ.: Τα όσα υποστηρίζουν οι κυβερνητικοί μηχανισμοί ότι ο χρόνος που αγοράζεται συμβάλλει στην εμβάθυνση των συμμαχιών της χώρας με ΗΠΑ – Γαλλία – Ισραήλ – Αίγυπτο – Σαουδική Αραβία κ.λπ., καθώς και στην προώθηση των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων, είναι απλώς λόγια…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διερευνώντας την… άβυσσο

«Διαβατήριο» για την Άγκυρα οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες Από Δημήτρης Μηλάκας Στον 62ο γύρο των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συνομιλιών, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το καταλυτικό επιχείρημα που διαλύει τον μύθο της «γαλάζιας πατρίδας»

<a href="https://media.enikos.gr/data/photos/resized/720_671221_d984a35055-b0d85736db47b1c3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="360" src="https://media.enikos.gr/data/photos/resized/720_671221_d984a35055-b0d85736db47b1c3.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πού πρέπει να δώσει έμφαση η Ελλάδα καθώς πλησιάζουμε στην επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής Η παραπληροφόρηση, τα σχέδια της Αγκυρας και η ιδιοκτησία των νησιών του Αιγαίου.</span></h3>Γράφει ο <b>Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος.</b><br />«Ο Προφήτης και η Πανδημία» είναι το τελευταίο βιβλίο του Γάλλου καθηγητή Γεωπολιτικής Ζιλ Κεπέλ, βαθύτατου γνώστη της ισλαμικής πραγματικότητας και των καυτών συνθηκών που πολλές δεκάδες χρόνια επικρατούν στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σε συνέντευξή του στο δίκτυο CNEWS, ο διαπρεπής καθηγητής αναφέρεται στον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή μας και τονίζει ότι η γειτονική μας χώρα κλυδωνίζεται σε ισχυρό βαθμό και βρίσκεται στον δρόμο του «ισλαμο-φασισμού», φαινόμενο που θα μπορούσε να προσλάβει επικίνδυνες διαστάσεις. Διότι μια «ισλαμο-φασιστική» Τουρκία θα οδηγούσε στην αποσύνθεση του κόσμου της Ανατολής και σε αναπόφευκτη σύγκρουση με την Ελλάδα πρωτίστως, προπύργιο της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σε άλλη του συνέντευξη, ο Ζιλ Κεπέλ, αναφερόμενος στον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και γενικότερα στη ΝΑ Ευρώπη, είπε μεταξύ άλλων ότι η Τουρκία, στο πλαίσιο μιας πανισλαμικής αντίληψης που έχει για τον γεωπολιτικό της ρόλο, «από την Αθήνα δεν απαιτεί τίποτε λιγότερο από την επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης..., η οποία παραχωρούσε τον έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, ως αντάλλαγμα για την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τους παλαιούς ελληνικούς και χριστιανικούς πληθυσμούς της».<br /><br />Για το ίδιο θέμα, ο φιλόσοφος-θεολόγος Jean Francois Colosimo επισημαίνει ότι «καθώς πλησιάζει η εκατοστή επέτειος από τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο πρόεδρος Ερντογάν απορρίπτει κάθε συνοριακή γραμμή που σχεδιάστηκε το 1923».<br /><br />Κατά τον επίσης καθηγητή Γεωπολιτικής κ. Γιώργο Πρεβελάκη, μόνιμο Έλληνα αντιπρόσωπο στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), το θέμα που θίγουν οι δύο Γάλλοι συνάδελφοί του έχει καταλυτική ιστορική σημασία. Ιδιαίτερα δε στη σημερινή εποχή των ανακατατάξεων και της ισλαμικής επιθετικότητας έναντι της Δύσης.<br /><br />Και από την άποψη αυτή είναι περίεργη η από ελληνικής πλευράς μη προβολή της ιστορικής απάτης που επιχειρεί η Τουρκία με την έκφραση «Γαλάζια Πατρίδα». Διότι την ώρα που ο τουρκικός αναθεωρητισμός για το Αιγαίο στηρίζεται σε γεωγραφική επιχειρηματολογία, η ιστορική εξέλιξη της πραγματικότητας είναι πολύ πιο σύνθετη και διαφορετική βέβαια. Ανάγεται, κατά τον καθηγητή Γ. Πρεβελάκη και όχι μόνον, στη ναζιστική ψευδεπίγραφη γεωπολιτική, σύμφωνα με την οποία τα γεωγραφικά δεδομένα είναι πάγια -ώστε, με την αντίληψη αυτή, να προωθούνται άκρως αμφισβητήσιμες αξιώσεις.<br /><br />Η γεωγραφική αναπαράσταση την οποία προωθεί η Τουρκία παραπέμπει σε ένα σχήμα με μεγάλη διείσδυση στα κράτη τα οποία συγκροτήθηκαν σε εδαφική βάση όπως η Γαλλία και η Γερμανία.<br /><br />Σύμφωνα με το σχήμα αυτό, το Αιγαίο είναι μια ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα σε δύο εδαφικά σύνολα, την Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Θα έπρεπε, επομένως, να μοιράζεται στα δύο. Η μονομερής ελληνική κατοχή καταγγέλλεται ως «γεωγραφική αδικία».<br /><br />Είναι περίεργη η σιωπή μας σε αυτή την εξόφθαλμη παραπληροφόρηση· ίσως ανάγεται στην ψυχολογία του αυτο-ενοχοποιούμενου θύματος. Είναι, όμως, καιρός για μια εθνική «γεωπολιτική» ψυχανάλυση -καθώς μάλιστα πλησιάζει η τραγική επέτειος της Μικρασιατικής Καταστροφής.<br /><br />Ο γεωπολιτικός Michel Foucher υπενθυμίζει ότι «... η τρέχουσα γεωπολιτική διαμόρφωση του Αιγαίου είναι αποτέλεσμα μιας συνθήκης την οποία διαπραγματεύθηκαν και αποδέχθηκαν και τα δύο μέρη. Τα νησιά αυτά είναι ελληνικά, διότι δύο εκατομμύρια άτομα, τα οποία κατοικούσαν στη Μικρά Ασία, μεταφέρθηκαν βιαίως στην Ελλάδα. Έναντι της εκδίωξης των Ελλήνων από τα παράλια της Μικράς Ασίας, η Τουρκία αναγνώρισε την κυριαρχία τους στα νησιά του Αιγαίου.<br /><br />Το ιστορικό επιχείρημα είναι καταλυτικό. Οι Έλληνες, για να κυριαρχήσουν στο Αιγαίο, πλήρωσαν ακριβό τίμημα στον τουρκικό εθνικισμό. Το ιστορικό επιχείρημα όχι μόνον ανατρέπει το σαθρό γεωγραφικό, αλλά ταυτοχρόνως μετασχηματίζει πλήρως την προωθούμενη γεωγραφική εικόνα. Οι Έλληνες κατείχαν τα νησιά και τα περιβάλλοντα παράλια συγκροτώντας από την αρχαιότητα έναν ενιαίο χώρο. Η αρχιπελαγική φύση του χώρου αυτού αποτελεί το υπόβαθρο για τη διδασκαλία της Ιστορίας στον πολιτισμένο κόσμο. Είμαστε μακριά από την εικόνα μιας αβίου θάλασσας, απλού αντικειμένου διανομής ανάμεσα σε δύο ενεργά εδάφη.<br /><br />Είναι καιρός, από την άποψη αυτή, να υπενθυμίζουμε πιο τακτικά στους δυτικούς φίλους μας ότι από την Ιωνία ξεκίνησε ο Ορθός λόγος για τον οποίον τόσο υπερήφανη είναι η δυτική φιλοσοφική παράδοση. Οι Οθωμανοί ως κατακτητές εισέβαλαν στην περιοχή αυτή και σε κάποια φάση η αυτοκρατορία τους κατέρρευσε.<br /><br />Παράλληλα μέσα από οδυνηρές συνθήκες για την Ελλάδα, η ήττα του 1922 οδήγησε στον ακρωτηριασμό του Αρχιπελάγους, εισάγοντας μια τεκτονική γεωπολιτική τομή στην Ιστορία της ανθρωπότητος. Η Τουρκία, στον βωμό της οποίας συντελέστηκε αυτό το έγκλημα, εμφανίζεται σήμερα ως κατήγορος και θύμα μιας «γεωγραφικής αδικίας». Με αυτή την επιχειρηματολογία διεκδικεί τον περαιτέρω γεωγραφικό ακρωτηριασμό.<br /><br />«Επείγει να συγκροτηθεί η αντίδραση της Ελλάδας στην παραπληροφόρηση, καθώς συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Χωρίς θυματοποίηση, χωρίς αντιτουρκισμό, με καθαρό επιστημονικό λόγο, πρέπει να παρουσιαστεί η οικουμενική σημασία της ελληνικής ήττας το 1922. Να εξηγηθεί ως μία τεράστια οπισθοδρόμηση του πολιτισμού, ως προάγγελος της ναζιστικής θηριωδίας και ως αρχική φάση της σημερινής αποσύνθεσης του κόσμου της Ανατολής -στην οποία συμβάλλει αποφασιστικά η σημερινή κλυδωνιζόμενη, «ισλαμο-φασιστική», κατά τον Gilles Kepel, Τουρκία. Πολλές δυνάμεις από τον παγκόσμιο ακαδημαϊκό χώρο θα συνταχθούν μαζί μας. Η νοσταλγία για τον πλούσιο πολυπολιτισμικό κόσμο, την καταστροφή του οποίου εγκαινίασε η δική μας Μεγάλη Καταστροφή, συνεχώς διευρύνεται», προτείνει ο Γ. Πρεβελάκης και η πρότασή του έχει ιδιαίτερο ιστορικό και φιλοσοφικό βάθος, για όσους θέλουν να δουν μακριά στον ορίζοντα.<br /><br /><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Το καταλυτικό επιχείρημα που διαλύει τον μύθο της «γαλάζιας πατρίδας»

Πού πρέπει να δώσει έμφαση η Ελλάδα καθώς πλησιάζουμε στην επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής Η παραπληροφόρηση, τα σχέδια της Αγκυρας κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η γιγαντιαία απόβαση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη (βίντεο)

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/6551.jpg?itok=k3ZCf9vl" width="640" /><br /><br />Μεγάλες μετακινήσεις αμερικανικών στρατευμάτων στο Βισμπάντεν (WIESBADEN) της Γερμανίας αλλά και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με αφορμή του 7ου rotation των αεροπορικών δυνάμεων για την υποστήριξη της συμμαχικής άσκησης Atlantic Resolve.<br /><br />Η 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Μάχης (1st Combat Aviation Brigade), 1η Διεύθυνση Πεζικού (1st Infantry Division), από το Fort Riley του Κάνσας, θα αντικαταστήσει την Ταξιαρχία Αεροπορίας της 101ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας (Airborne Division) τον Απρίλιο του 2021. Αυτή είναι η δεύτερη εναλλαγή (rotation) της μονάδας προς υποστήριξη του Atlantic Resolve. Τον Φεβρουάριο του 2019, περίπου 1.800 στρατιώτες αναπτύχθηκαν στο Ίλεσχάιμ (Illesheim) της Γερμανίας, όπου ανέπτυξαν τις δεξιότητές τους ως ταξιαρχία ενώ εκπαιδεύονταν μαζί με συμμαχικές ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις.<br /><br />Η ταξιαρχία θα υποστηρίξει την Στρατιά Ευρώπης και Αφρικής των ΗΠΑ (U.S. Army Europe and Africa's Atlantic Resolve), με προσωπικό σε διάφορα έθνη, να εκπαιδεύσει μαζί με συμμάχους και εταίρους για να αποδείξει τη δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή.<div><br /><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/o7fGnazwf1M" width="700"></iframe></center><br />Κατά την διάρκεια εναλλαγής των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων θα εμπλακούν περίπου 1.800 άτομα, 50 ελικόπτερα UH-60 και HH-60 Black Hawks, 10 CH-47 Chinooks, 25 AH-64 Apaches και 1.800 τροχοφόρα οχήματα και κομμάτια εξοπλισμού.<br /><br />Ο εξοπλισμός τους έχει προγραμματιστεί να αρχίσει να φθάνει στα τέλη Φεβρουαρίου στα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης, στην Ελλάδα και στο Dunkirk της Γαλλίας. Η πλειοψηφία του εξοπλισμού και του προσωπικού θα τοποθετηθεί στη Γερμανία, με παρουσία προς τα εμπρός στη Λετονία, τη Ρουμανία και την Πολωνία.<br /><br />Ταυτόχρονα λαμβάνονται όλα τα μέτρα προστασίας για τον κορονοϊό COVID-19. Η ταξιαρχία θα διενεργήσει ελέγχους, δοκιμές και απαιτήσεις καραντίνας στο Grafenwoehr Training Area προτού μετακομίσει σε προωθημένες τοποθεσίες μαζί με συμμάχους και εταίρους.<br /><br />Από τον Απρίλιο του 2014, η Στρατιά Ευρώπης και Αφρικής των ΗΠΑ (U.S. Army Europe and Africa's Atlantic Resolve) ηγήθηκε των προσπαθειών του Υπουργείου Άμυνας για την υποστήριξη της Atlantic Resolve φέρνοντας μονάδες με έδρα τις ΗΠΑ στην Ευρώπη για 9 μήνες κάθε φορά. Η ανάπτυξη έτοιμων, αξιόπιστων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη για την υποστήριξη του Atlantic Resolve αποτελεί απόδειξη της ισχυρής και αδιάκοπης δέσμευσης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και την Ευρώπη. Μέσω της διμερούς, κοινής και πολυεθνικής εκπαίδευσης, το Atlantic Resolve χτίζεται ετοιμότητα, αυξάνεται η διαλειτουργικότητα και ενισχύει τον δεσμό μεταξύ συμμαχικών και συνεργαζόμενων στρατευμάτων.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Η γιγαντιαία απόβαση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη (βίντεο)

Μεγάλες μετακινήσεις αμερικανικών στρατευμάτων στο Βισμπάντεν (WIESBADEN) της Γερμανίας αλλά και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με αφορμή το...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάτι “ψήνεται” στο μέτωπο ΗΠΑ-Τουρκίας – Στον πάγο οι κυρώσεις της ΕΕ

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/mpainten_erntogan.jpg" width="640" /><br /><br />Στον πάγο μπαίνουν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις προς την Τουρκίας και, όπως φαίνεται από δηλώσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών διπλωματών, μία εβδομάδα πριν τη Σύνοδο Κορυφής. Πολλοί Ευρωπαίοι και κυρίως η Μέρκελ δεν ήθελαν ποτέ τις κυρώσεις στον Ερντογάν. Οι δηλώσεις διπλωματών όμως, οι οποίοι αφήνουν να εννοηθεί ότι προς την κατεύθυνση αυτή υπήρξε και αμερικανική “παρέμβαση” αλλάζει τα δεδομένα.<br /><br />Σύμφωνα με απόκλειστικό δημοσίευμα του Reuters, η ΕΕ έχει παγώσει τον σχεδιασμό της για κυρώσεις σε βάρος και άλλων ανώτατων στελεχών της Τουρκικής Κρατικής Εταιρίας Πετρελαίου (TPAO), παρά το γεγονός ότι τις είχε προτείνει στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου και συμφώνησε να τις επανεξετάσει τον Μάρτιο. Στην αλλαγή αυτή, όπως είπαν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί διπλωμάτες, συνέβαλλαν πολλοί παράγοντες, κυρίως ο πιο εποικοδομητικός τόνος του Ερντογάν, η περισσότερο συμβιβαστική προσέγγιση της Μέρκελ και η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας.<br /><br />Οι διπλωμάτες ανέφεραν ωστόσο, ότι και η νέα κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν κάλεσε τις Βρυξέλλες να μην επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία, σε μια περίοδο που η Άγκυρα εμφανίζεται διατεθειμένη να συμβιβαστεί. Αυτό το τελευταίο ανεβάζει την προγραμματισμένη για τη Σύνοδο της Πέμπτης αξιολόγηση της τουρκικής συμπεριφοράς σε άλλο επίπεδο, το οποίο ξεφεύγει από το πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο γεωπολικό πεδίο. Ειδικά την ώρα που έχει ανοίξει ένα μέτωπο έντονης αντιπαράθεσης ανάμεσα στον Μπάιντεν και τον Πούτιν, ο οποίος έχει προχωρήσει τα τελευταία χρόνια σε μια ιδιότυπη συμμαχία με τον Ερντογάν.<div><br />Οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας<br /><br />«Οι διαδικασίες για επιπλέον ένταξη στις λίστες Τούρκων ιδιωτών έχει σταματήσει, και δεν συζητάμε πλέον οικονομικές κυρώσεις» είπε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης, ενώ ένας δεύτερος σημείωσε ότι η διαδικασία δεν «ξεκίνησε ποτέ». Ένας τρίτος διπλωμάτης φέρεται να είπε επίσης ότι πλέον «δίνεται προτεραιότητα στην διπλωματική οδό». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα οι εξελίξεις είναι αποτέλεσμα των αλλαγών στις οποίες προχώρησε η τουρκική διπλωματία, οι οποίες σηματοδοτήθηκαν κατά την τηλεδιάσκεψη του Ερντογάν με την επικεφαλής της Κομισιόν, καθώς και στις συνομιλίες του Τσαβούσογλου με τον Ζοζέπ Μπορέλ και τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ.<br /><br />Νωρίτερα είχε γίνει γνωστό, ότι ο Τούρκος πρόεδρος θα συνομιλήσει, αύριο Παρασκευή, με την πρόεδρο της Κομισιόν και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μέσω τηλεδιάσκεψης. Την ίδια ώρα, διπλωμάτες και αξιωματούχοι έκριναν ότι οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία εξακολουθούν να εκτιμώνται ως δύσκολες, σημείωναν ωστόσο, ότι παρατηρείται, από την αρχή του έτους, μια απουσία αρνητικών ενδείξεων εκ μέρους της Τουρκίας.<br /><br />Πρόσθεταν επίσης ότι η ΕΕ δεν πρέπει να επιδείξει αφέλεια, αλλά αντιθέτως να επαγρυπνεί σε σχέση με τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας. Και αυτό γιατί, όπως επισημαίναν, υπάρχουν παράγοντες που εξηγούν αυτήν την αλλαγή συμπεριφοράς από την Άγκυρα. Ανέφεραν δε τους γνωστούς λόγους, που είναι η αλλαγή προέδρου στις Ηνωμένες Πολιτείες, η δύσκολη κατάσταση της τουρκικής οικονομίας και οι συνέπειες που θα είχαν ενδεχόμενες ευρωπαϊκές κυρώσεις.</div><div><br />Οι ντρίμπλες του Ερντογάν<br /><br />Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν παρέλειψε να τονίσει ότι η ΕΕ θα πρέπει να αναγνωρίσει αυτήν την αλλαγή και να ενθαρρύνει τον πολιτικό διάλογο με την Τουρκία, καθώς και ένα σταδιακό άνοιγμα στις οικονομικές σχέσεις και την τελωνειακή ένωση. Προειδοποίησε, ωστόσο, ότι «αν η κατάσταση επιδεινωθεί εκ νέου ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, στο θέμα της Κύπρου ή σε άλλα θέματα, θα πρέπει η ΕΕ να ξαναφύγει προς την άλλη κατεύθυνση».<br /><br />Η ΕΕ μένει βέβαια μόνο στο γεγονός ότι η Τουρκία έχει προσέλθει στις διερευνητικές και στο γεγονός ότι δεν προκαλεί αυτό το διάσημα με ενέργειες όπως εκείνες που την έφεραν, πριν μερικούς μήνες στα πρόθυρα πολέμου με την Ελλάδα. Η Άγκυρα όμως συνεχίζει όλο αυτό το διάστημα να τορπιλίζει τον διάλογο, παράλληλα με την προπαγάνδα υπέρ των ανυπόστατων αιτιάσεών της σχετικά με αυτόν.<br /><br />Ακόμα και σήμερα, δύο εικοσιτετράωρα μετά τις συζητήσεις που έγιναν στην Αθήνα και τη δρομολόγηση μιας συνάντησης Δένδια-Τσαβούσογλου, η Άγκυρα συνεχίζει τις προσπάθειες αλλοίωσης του περιεχομένου των διερευνητικών επαφών. Δεν ήταν λίγα τα δημοσιεύματα τουρκικών Μέσων τα οποία, την ώρα των διερευνητικών συνομιλιών στην Αθήνα και της πολιτικής διαβούλευσης που ακολούθησε, επανέφεραν το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών και έκαναν λόγο για μη επακριβώς καθορισμένο καθεστώς. Ανάλογες προκλητικές δηλώσεις έγιναν και από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας, Χουλουσι Ακάρ, ο οποίος χρέωσε για άλλη μία φορά στην Ελλάδα ευθύνες για την ένταση.</div><div><br />“Καρότο” αντι για κυρώσεις<br /><br /><br />Πριν τη Σύνοδο Κορυφής, το θέμα των ευροτουρκικών σχέσεων θα συζητηθεί στο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών, την ερχόμενη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, όπου ο Ζοζέπ Μπορέλ αναμένεται να κάνει και τις τελευταίες συστάσεις του. Το κλίμα πάντως είναι λίγο πολύ γνωστό, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη κοινή τηλεδιάσκεψη για το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης, όπου η εκτίμηση όλων ήταν πως πρέπει να επεκταθεί η συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ για το μεταναστευτικό.<br /><br />Η ΕΕ θα επιμείνει στη λογική “μαστίγιο και καρότο”, δείχνοντας για άλλη μία φορά στην Τουρκία, μόνο το “καρότο”, δηλαδή την θετική ατζέντα που προωθούν οι Βρυξέλλες και ιδιαίτερα το Βερολίνο. Στην κατεύθυνση αυτή συμβάλλει και η στάση της Αθήνας, η οποία στην προσπάθειά της να μην χρεωθεί το ναυάγιο των διερευνητικών, αποδέχθηκε ουσιαστικά την αναβάθμιση σε πολιτικό διάλογο που επιζητούσε η Άγκυρα.<br /><br />Έτσι, δρομολογήθηκε ήδη για τις 14 Απριλίου η συνάντηση Δένδια-Τσαβούσογλου και πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν μια ακόμα πιο δυναμική αναβάθμιση του διαλόγου με μια ενδεχόμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν. Η Αθήνα πάντως και προσωπικά ο πρωθυπουργός, αν και δεν είναι κατά της ιδέας, κρατά μία στάση αναμονής, ειδικά μετά την κριτική που δέχθηκε ως “βιαστική και απροετοίμαστη”η πρώτη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο στο περιθώριο Συνόδου του ΝΑΤΟ.<br /><br />«Ο πρωθυπουργός έχει διαμηνύσει ότι επιθυμεί ανοιχτούς διαύλους και δεν είναι είδηση μια συνάντηση σε ανώτατο επίπεδο. Ας γίνει πρώτα η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών και εδώ είμαστε να το δούμε» είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος όταν ρωτήθηκε σχετικά με ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αναφερόμενη στη επικείμενη Σύνοδο Κορυφής, η κα. Πελώνη είπε ότι θα συζητηθεί η έκθεση Μπορέλ για την συμπεριφορά της Άγκυρας, ενώ στο ερώτημα αν η Ελλάδα θα θέσει θέμα κυρώσεων απάντησε ότι «η Τουρκία κρίνεται και αξιολογείται σε όλα τα επίπεδα».<br /><br />Η κυβερνητική εκπρόσωπος ανέφερε επίσης ότι στις προηγούμενες Συνόδους υπήρχε ο όρος της αποκλιμάκωσης της έντασης για να συνεχιστούν οι συζητήσεις στα ελληνοτουρκικά και ότι η Αθήνα αναμένει πως αυτό ο όρος θα επαναληφθεί. Πρόσθεσε πάντως, ότι η Τουρκία θα κριθεί στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο πλαίσιο της ευρωτουρκικής ατζέντας.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κάτι “ψήνεται” στο μέτωπο ΗΠΑ-Τουρκίας – Στον πάγο οι κυρώσεις της ΕΕ

Στον πάγο μπαίνουν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις προς την Τουρκίας και, όπως φαίνεται από δηλώσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών διπλωματών, μία εβδομάδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Λιβύη: Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη;

<a href="https://www.dw.com/el/%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%8D%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%BA%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%85%CE%B2%CE%B4%CE%B7/a-56924532#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/44603162_303.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Δέκα χρόνια από τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς η χώρα ταλανίζεται από τις επιπτώσεις ενός αιματηρού εμφυλίου. Οι προσδοκίες του διεθνούς παράγοντα δεν εκπληρώθηκαν.</span></h3>«Ελπίζουμε μετά από δικτατορία πολλών δεκαετιών να μπορέσουν τώρα οι κάτοικοι της Λιβύης να ανοίξουν ένα νέο, ειρηνικό και δημοκρατικό κεφάλαιο για τη χώρα τους». Δήλωση ανακούφισης του γερμανού υπουργού Εξωτερικών Γκίντο Βέστερβέλε στις 20 Δεκεμβρίου του 2011 λίγο μετά τον βίαιο θάνατο του Μουαμάρ Καντάφι, που κυβέρνησε τη Λιβύη επί δεκαετίες με σιδηρά πυγμή και μέσα στο αίμα. Είχαν προηγηθεί, σαν σήμερα πριν από δέκα χρόνια, συντονισμένοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ κατά της χώρας με συμμετοχή των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας για να στηριχθούν οι επαναστατικές δυνάμεις κατά του Καντάφι.<br /><br />«Κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων»<div><br /><a href="https://www.dw.com/el/%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%8D%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%BA%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%85%CE%B2%CE%B4%CE%B7/a-56924532#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/53146127_404.jpg" width="640" /></a><br /><i>Κέντρα κράτησης προσφύγων στην Τρίπολη<br /></i><br />«Η επέμβαση του ΝΑΤΟ προφανώς οδήγησε στο να σταματήσουν οι άμεσες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Καντάφι και του καθεστώτος του» υποστηρίζει ο Τόμας Κλάες, επικεφαλής πρότζεκτ στη Λιβύη από το Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ στην Τύνιδα. «Έσωσε ανθρώπινες ζωές. Αλλά δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει μακροπρόθεσμα τη χώρα και να την εκδημοκρατίσει». Στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν η χώρα βυθίστηκε σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Τα τελευταία χρόνια πλημμύρισε από πρόσφυγες και μετανάστες από την Υποσαχάρια Αφρική που αρχικά είδαν στην πολιτική αλλαγή μια ευκαιρία να εγκατασταθούν και να δουλέψουν σε μια χώρα με τεράστια αποθέματα πετρελαίου.<br /><br />Απογοητευμένοι όμως από αυτό που αντίκρυσαν, πολλοί από αυτούς επιχείρησαν μέσα από τα κρύα νερά της Μεσογείου να φτάσουν στην Ευρώπη. Η λιβυκή ακτοφυλακή τους έπιασε και τους φυλάκισε σε πρόχειρα κέντρα κράτησης. «Υπάρχουν εκθέσεις για κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» λέει ο Τόμας Κλάες. «Εκτός από αυτά τα κέντρα υπάρχουν κι άλλα πoυ διαχειρίζονται ένοπλες ομάδες. Και εκεί οι παραβιάσεις είναι μαζικές. Έλεγχος δεν μπορεί να γίνει. Συνολικά η κατάσταση των προσφυγών από την αρχή της πανδημίας λόγω αύξησης των τιμών ή "στεγανοποίησης" των συνόρων της ΕΕ έχει επιπλέον επιβαρυνθεί».<br /><br />Συνέχιση τηςδιαφθοράς;</div><div><br /><a href="https://www.dw.com/el/%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%8D%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%BA%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%85%CE%B2%CE%B4%CE%B7/a-56924532#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/56853317_404.jpg" width="640" /></a><br /><i>Θα τα καταφέρει ο νέος μεταβατικός πρωθυπουργός Αμπντέλ Χαμίντ Μοχάμεντ Ντμπεϊμπά;</i><br /><br />Ποιό είναι το μέλλον της Λιβύης; Η χώρα έχει γίνει άθυρμα στα χέρια ξένων δυνάμεων, όπως η Τουρκία και η Ρωσία. Αλλά αρχές Φεβρουαρίου ο διεθνής παράγων υπό την αιγίδα των ΗΕ κατάφερε να δημιουργήσει συνθήκες που ίσως οδηγήσουν σε εκλογές τέλος του χρόνου. Μέχρι τότε ο νέος μεταβατικός πρωθυπουργός Αμπντέλ Χαμίντ Μοχάμεντ Ντμπεϊμπά πρέπει να προετοιμάσει νέο σύνταγμα και νέο εκλογικό νόμο. Η κατεύθυνση είναι σωστή, αλλά υπάρχει μια σειρά από προβλήματα. Ο νέος πρωθυπουργός βρίσκεται αντιμέτωπος με σειρά κατηγοριών για διαφθορά. Κατηγορείται ότι εξαγόρασε την ψήφο εμπιστοσύνης των βουλευτών.<br /><br />Εάν επαληθευτεί, ίσως θελήσει να μείνει στην καρέκλα του και μετά τον Δεκέμβριο. Επίσης δεν αποκλείεται οι βουλευτές να πιέσουν, έτσι ώστε να διατηρήσουν την έδρα τους και μετά τις εκλογές. Με άλλα λόγια, η συνέχιση της διαφθοράς, που ήταν πάντα κομμάτι του συστήματος.<br /><b><i>Κέρστεν Κνιπ</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Λιβύη: Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη;

Δέκα χρόνια από τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς η χώρα ταλανίζεται από τις επιπτώσεις ενός αιματηρού εμφυλίου. Οι προσδοκίες του διεθνούς παράγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι επιδιώκει ο Ερντογάν απαγορεύοντας το ΗDP;

<a href="https://www.dw.com/el/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BA%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B7dp/a-56921927#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/56906312_303.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ούτε οι συλλήψεις ούτε οι κατηγορίες για «τρομοκρατία» δεν μειώνουν την δημοτικότητα του φιλοκουρδικού κόμματος. Τώρα η δικαιοσύνη εξετάζει την απαγόρευσή του.</span></h3>Εδώ και εβδομάδες η τουρκική κυβέρνηση αυξάνει την πίεση στο φιλοκουρδικό Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP). Ο στιγματισμός του ως «τρομοκρατικό κόμμα» και οι απαιτήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων για απαγόρευσή του έχουν ενταθεί. Τώρα σειρά έχει μία νέα επίθεση στο τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο τουρκικό κοινοβούλιο: Η Εισαγγελία Κων/πολης υπέβαλε αίτημα στο Ανώτατο Δικαστήριο της Τουρκίας για απαγόρευση του HDP.<div><br /><a href="https://www.dw.com/el/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BA%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B7dp/a-56921927#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/56905661_404.jpg" width="640" /></a><br /><i>Σκηνή από την άρση της ασυλίας του βουλευτή του HDP Φαρούκ Γκεργερλίογλου</i><br /><br />Η Εισαγγελία ζητά επιπλέον να τεθούν εκτός πολιτικής για πέντε χρόνια 687 πολιτικοί του κόμματος - μεταξύ αυτών κορυφαίοι πολιτικοί, όπως η συμπροέδρος του HDP Περβίν Μπουλντάν και οι φυλακισμένοι επίσης συμπρόεδροι Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Φιφκέν Γιουκσεκνταγκ. Ως αιτιολογική βάση προβάλλεται ότι μέλη του HDP με δηλώσεις και ενέργειές τους υπονομεύουν την ακεραιότητα του κράτους και συμμετείχαν σε τρομοκρατικές δραστηριότητες. <br /><br />Την ίδια στιγμή υπάρχουν αντιδράσεις και από τη Γερμανία. Μετά την έναρξη της δικαστικής διερεύνησης για ενδεχόμενη απαγόρευση του φιλοκουρδικού κόμματος, η γερμανική κυβέρνηση εξέφρασε σαφείς αμφιβολίες για την κατάσταση του κράτους δικαίου στην Τουρκία. «Η περίπτωση του ΗDP δημιουργεί σημαντικές αμφιβολίες για την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας» ανέφερε την Πέμπτη εκπρόσωπος του γερμανικού υπ. Εξωτερικών. Το γερμανικό υπ. Εξωτερικών υπενθύμισε στην Άγκυρα ότι η απαγόρευση κομμάτων «θα ήταν μόνο η τελευταία λύση σε μια δημοκρατία».<br /><br />H ανοδική πορεία του HDΡ</div><div><br /><a href="https://www.dw.com/el/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BA%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B7dp/a-56921927#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/51945614_404.jpg" width="640" /></a><br /><i>Ο φυλακισμένος συμπρόεδρος του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς</i><br /><br />Στις δημοτικές εκλογές του 2019 το φιλοκουρδικό κόμμα αποτέλεσε το κλειδί της επιτυχίας και για το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα CHP. Το φιλουρκουρδικό κόμμα σε ορισμένες κρίσιμες πόλεις δεν κατέβασε δικούς του υποψηφίους και στήριξε το CHP. Χωρίς την υποστήριξη του HDP η νίκη του CHP δεν θα ήταν εκεί εφικτή. Αυτή όμως την κίνηση πλήρωσε λίγους μήνες αργότερα το HDP. Σε περισσότερες από τις 65 επαρχίες στις οποίες το HDP κέρδισε τις εκλογές,δήμαρχοι και κοινοτικά συμβούλια απολύθηκαν και αντικαταστάθηκαν από διοικητές διορισμένους από την Άγκυρα. Το κόμμα κατάφερε να διατηρήσει την επικράτησή του μόνο σε έξι μικρoύς δήμους.<br /><br />«Ένα κόμμα που δεν ορίζει το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση και δεν αποστασιοποιείται από αυτό δεν μπορεί να είναι πολιτικό κόμμα σε αυτήν τη χώρα» δήλωσε από την πλευρά του ο τούρκος υπ. Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϋλού. Το HDP κατηγορείται ότι έχει δεσμούς με το απαγορευμένο Κουρδικό Εργατικό Κόμμα PKK, το οποίο ΗΠΑ και ΕΕ χαρακτηρίζουν επίσης τρομοκρατική οργάνωση. Ωστόσο, σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις τα αποδεικτικά στοιχεία είναι ελάχιστα ή αυθαίρετα. Στις αρχές Μαρτίου, ο κυβερνητικός εταίρος Ντεβλέτ Μπαχτσελί, επικεφαλής του εθνικιστικού MHP, κάλεσε δημόσια το Ανώτατο Δικαστήριο να απαγορεύσει το φιλοκουρδικό κόμμα το συντομότερο δυνατό. Για πολλούς επικριτές, η κίνηση αυτή ήταν μια προσπάθεια επηρεασμού της τουρκικής δικαιοσύνης.<br /><br />Εκλογικοί τακτικισμοί;</div><div><br /><a href="https://www.dw.com/el/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BA%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B7dp/a-56921927#"><img height="360" src="https://static.dw.com/image/55726332_404.jpg" width="640" /></a><br /><i>O Toύρκος πολιτικός επιστήμονας Μπερκ Εσέν</i><br /><br />Σύμφωνα με τον καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Μπερκ Εσέν από το Πανεπιστήμιο Σαμπανσί πρόκειται πάντως για κινήσεις εκλογικής τακτικής.Όπως λέει: «Τα καλά εκλογικά αποτελέσματα του HDP είναι υπεύθυνα για το γεγονός ότι το ισλαμο-συντηρητικό AKP δεν μπόρεσε να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2015».Για τον λόγο αυτό θέλει τώρα με κάθε τρόπο να το ωθήσει κάτω από το 10%. Την ίδια ώρα και το MHP, ο κυβερνητικός εταίρος του ΑΚΡ, βρίσκεται σε κρίση διότι δεν φαίνεται να υπερβαίνει το κρίσιμο όριο του 10%. Στην Τουρκία εικάζεται ότι ο Ερντογάν θα μπορούσε να αντικαταστήσει στη θέση του κυβερνητικού εταίρου το ΜΗΡ μελλοντικά με το επίσης εθνικιστικό κόμμα IYI.<br /><br />Tαυτόχρονα ανεξάρτητοι παρατηρητές στην Τουρκία, μεταξύ αυτών και ο Μπερκ Εσέν, θεωρούν ότι η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να διασπάσει συλλήβδην την τουρκική αντιπολίτευση ποινικοποιώντας το HDP. Με τον τρόπο αυτόν, κατά το ΑΚΡ, θα μπορούσε πιθανώς να αποφευχθεί μελλοντικά μια πιθανή συνεργασία των κομμάτων της αντιπολίτευσης με το φιλοκουρδικό κόμμα.<br /><b><i>Ντάνιελ Ντέρυα Μπελούτ</i></b></div><div><br /><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι επιδιώκει ο Ερντογάν απαγορεύοντας το ΗDP;

Ούτε οι συλλήψεις ούτε οι κατηγορίες για «τρομοκρατία» δεν μειώνουν την δημοτικότητα του φιλοκουρδικού κόμματος. Τώρα η δικαιοσύνη εξετάζει ...

Διαβάστε την συνέχεια

To “Χαλιφάτο” έπεσε μεν, το Ισλαμικό Κράτος παραμένει και απειλεί, δε!

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/08/islamic-state-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Ήταν Μάρτιος του 2019 όταν οι κουρδικές δυνάμεις ανακοίνωσαν το τέλος “του χαλιφάτου” που είχε κηρύξει το Ισλαμικό Κράτος. Δύο χρόνια αργότερα η τζιχαντιστική οργάνωση, η πιο βίαιη στη σύγχρονη ιστορία, παραμένει ενεργή και επικίνδυνη, αναμφίβολα για καιρό ακόμη. Αν και δεν ελέγχει πλέον, όπως στο απόγειό της, μια περιοχή στο μέγεθος της Βρετανίας μεταξύ του Ιράκ και της Συρίας, το ΙΚ διατηρεί την ικανότητά του να εξαπολύει επιθέσεις και να βλάπτει.<br /><br />“Προς το παρόν σιωπά, αλλά το σχέδιό του είναι να διατηρήσει την εξέγερση στο Ιράκ και στη Συρία καθώς και παρουσία στο διαδίκτυο, ενώ παράλληλα να συνεχίσει να έχει και φυσική παρουσία, η οποία του επιτρέπει να εξαπολύει τρομοκρατικές επιθέσεις”, είχε δηλώσει τον Φεβρουάριο ο επικεφαλής της CentCom στρατηγός Κένεθ Μακένζι. Λίγο αργότερα η Γαλλία είχε ζητήσει συνάντηση του διεθνούς συνασπισμού, υπό τη διοίκηση των ΗΠΑ, επισημαίνοντας “την ισχυρή επανεμφάνιση του Νταές” (αραβικό ακρωνύμιο του ΙΚ).<br /><br />Η ανησυχία του Παρισιού δεν είναι αβάσιμη. Μετά την πτώση της Μπαγκούζ στη Συρία στις 23 Μαρτίου 2019 και έως τα τέλη Φεβρουαρίου του 2021, το ΙΚ ανέλαβε την ευθύνη για 5.665 στρατιωτικές επιχειρήσεις σε 30 χώρες, δηλαδή οκτώ ημερησίως, σύμφωνα με ειδικό αναλυτή της οργάνωσης, ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία και δημοσιεύει τις έρευνες του στον λογαριασμό Twitter Mister_Q.<br /><br />Η παρουσία του ΙΚ παραμένει ισχυρή στο Ιράκ και στη Συρία, όπως μαρτυρά η βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας η οποία προκάλεσε τον θάνατο περισσότερων από 30 ανθρώπων στη Βαγδάτη τον Ιανουάριο. Όμως πέρα από τις χώρες αυτές, η τζιχαντιστική οργάνωση έχει παρουσία από τη Μοζαμβίκη μέχρι την Αίγυπτο και από το Μαλί μέχρι τη Σρι Λάνκα, περνώντας από τον Καύκασο και τη νοτιοανατολική Ασία. Τον επικεφαλής της οργάνωσης Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, ο οποίος σκοτώθηκε στα τέλη του 2019 σε αμερικανική επιχείρηση, διαδέχθηκε ο Άμιρ Μοχάμεντ αλ Μαούλα. Οι στόχοι του παραμένουν άγνωστοι, αλλά η ισχύς του δικτύου του αδιαμφισβήτητη.<br /><br />Σταθερή στρατηγική<br /><br />“Το ΙΚ διατηρεί σταθερούς τους ρυθμούς του”, παρατηρεί ο Τσαρλς Λίστερ, διευθυντής του προγράμματος αντιτρομοκρατίας στο Middle East Institute. “Η απόφαση, που ελήφθη πριν από χρόνια, να κρυφτούν και να αποκεντρώσουν τη διοίκηση και τον έλεγχο, παραμένει σε ισχύ”, προσθέτει. Σύμφωνα με τον Mister_Q, τα παρακλάδια του ΙΚ όπου κι αν βρίσκονται εφαρμόζουν μια σταθερή στρατηγική: “αρχικά εκμεταλλεύονται την αστάθεια του κράτους επιτιθέμενα στις ένοπλες δυνάμεις σε ένα είδος πολέμου φθοράς, στη συνέχεια αναγκάζουν τους εχθρούς της οργάνωσης να εγκαταλείψουν την περιοχή ώστε αυτοί να εμφανιστούν ως οι εγγυητές της ασφάλειας του πληθυσμού”. Η τρίτη φάση, η ίδρυση του χαλιφάτου, ακολουθεί αργότερα. Όμως το ΙΚ δεν έχει πραγματικά ανάγκη να διοικεί μια περιοχή; “Στα μάτια των μελών του, το χαλιφάτο υπάρχει ακόμη σήμερα”, σημειώνει ο Λίστερ. “Η ιδέα ότι καταργήθηκε αποτελεί μόνο δυτική αντίληψη, άγνωστη για την ίδια την οργάνωση”.<br /><br />Κίνδυνος<br /><br />Το ΙΚ προοδευτικά αλλάζει γεωγραφικό χώρο, μεταφερόμενο προς τη δυτική Αφρική. Η οργάνωση είναι πιο ενεργή αυτή την περίοδο στην περιοχή της λίμνης Τσαντ. “Θα είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς αν αυτή η μετακίνηση θα φτάσει έως τα ανώτατα κλιμάκια της οργάνωσης”, σημειώνει ο Τορ Χάμινγκ, ερευνητής του τμήματος Ερευνών Πολέμου στο King’s College του Λονδίνου. Όμως προς το παρόν η διοίκηση του ΙΚ παραμένει στη Συρία και στο Ιράκ, όπου ο διεθνής συνασπισμός κατά των τζιχαντιστών υπέστη σημαντικά πλήγματα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και της πρόθεσης του τέως προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Μέση Ανατολή.<br /><br />Προς το παρόν είναι νωρίς για να γνωρίζουμε τα σχέδια του Τζο Μπάιντεν, όμως η Ουάσινγκτον θέλει να δει “τους περιφερειακούς της εταίρους να ενισχύονται προκειμένου να συνεχίσουν να μάχονται κατά του ΙΚ στις περιοχές τους και χωρίς εξωτερική βοήθεια”, εξήγησε ο στρατηγός Μακένζι. Η μαύρη σημαία των τζιχαντιστών, πρόσθεσε ο ίδιος, δεν έχει σταματήσει να κυματίζει εφόσον η ιδεολογία τους εξακολουθεί να υπάρχει.<br /><br />Στον καταυλισμό τζιχαντιστών κρατουμένων αλ Χολ στη Συρία, ο οποίος είναι υπό τον έλεγχο των Κούρδων, ζουν σύμφωνα με τον Αμερικανό αξιωματικό 62.000 άνθρωποι, εκ των οποίων τα δύο τρίτα είναι κάτω των 18 ετών, οι μισοί κάτω των 12 ετών. Μια γενιά νέων που μεγαλώνει μέσα στη μιζέρια, την καθημερινή βία, τον θρησκευτικό φανατισμό και το μίσος προς τη Δύση. “Ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος είναι η συστηματική κατήχηση του πληθυσμού αυτού”, σύμφωνα με τον στρατηγό Μακένζι, ο οποίος τόνισε ότι πρόκειται για μια βραδυφλεγή βόμβα. “Αν δεν διευθετηθεί αυτό, το ΙΚ δεν θα ηττηθεί ποτέ”, υπογράμμισε. “Αν το αγνοούμε, δεν θα εξαφανιστεί”.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

To “Χαλιφάτο” έπεσε μεν, το Ισλαμικό Κράτος παραμένει και απειλεί, δε!

Ήταν Μάρτιος του 2019 όταν οι κουρδικές δυνάμεις ανακοίνωσαν το τέλος “του χαλιφάτου” που είχε κηρύξει το Ισλαμικό Κράτος. Δύο χρόνια αργότε...

Διαβάστε την συνέχεια

Το “φονιάς” του Μπάιντεν στον Πούτιν ήταν μια υπολογισμένη… επιμελώς ενέργεια

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/03/joe-biden-interview-exclusive-abc-stefanopoulos-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Με μια ασυνήθιστης σφοδρότητας δήλωση, ο πρόεδρος Μπάιντεν επετέθη στον Ρώσο ομόλογό του, αποκαλώντας τον “φονιά” και προειδοποιώντας τον ότι “θα πληρώσει” το τίμημα πολύ σύντομα. Η δήλωση ξεφεύγει από το σύνηθες πλαίσιο αποδεκτής διπλωματικής συμπεριφοράς, ακόμα και μεταξύ αντιπάλων, με αποτέλεσμα να εγείρεται ζήτημα αξιολόγησής της.<br /><br />Σχολιάζει ο <b>ΖΑΧΑΡΙΑΣ Β. ΜΙΧΑΣ*</b><br /><br />Η δήλωση αυτή, παρότι απευθυνόταν στον ηγέτη της Ρωσίας, πρέπει να κινητοποίησε κι άλλους ηγέτες, του Ερντογάν συμπεριλαμβανομένου. Μία τέτοια δήλωση δεν μπορεί να προϊόν φραστικής υπερβολής, ή παρορμητισμού της στιγμής. Προηγήθηκε, άλλωστε, σχετική ερώτηση. Μάλλον, λοιπόν, δημιουργεί την εντύπωση ότι αποτελεί υπολογισμένη ενέργεια από τη νέα αμερικανική κυβέρνηση.<br /><br />Λόγω της πρωτοφανούς σφοδρότητάς της, η προσωπική επίθεση του Μπάιντεν κατά του Πούτιν προκάλεσε έκδηλη αμηχανία στη Μόσχα, η οποία απέφυγε βεβιασμένες αντιδράσεις, πριν αποκωδικοποιήσει τις προθέσεις του Λευκού Οίκου. Η ρωσική απάντηση ήρθε με καθυστέρηση σχεδόν μιας ημέρας και κινήθηκε σε “χλιαρό” επίπεδο.<br /><br />Σε μια πρώτη αξιολόγηση, η δήλωση Μπάιντεν αποτελεί επικύρωση του αντιρωσικού προσανατολισμού της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής επί Μπάιντεν. Αυτό δεν αποτελεί “κεραυνό εν αιθρία”. Οτιδήποτε ξέφευγε από την αντιρωσική γραμμή θα αποτελούσε έκπληξη. Να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται ήδη σε παρασκηνιακές διπλωματικές διαβουλεύσεις με τους Κινέζους, κάτι που δεν επελέγη στις σχέσεις με τους Ρώσους.<br /><br />Δεδομένου ότι η Ουάσιγκτον δείχνει να θεωρεί την Κίνα ως σοβαρότερη πρόκληση από τη Ρωσία, η δήλωση Μπάιντεν εμμέσως απευθύνεται και στο Πεκίνο με σκοπό να “ρυθμίσει” και την κινεζική στάση. Σε γενικές γραμμές, η παρέμβαση του νέου προέδρου σηματοδοτεί μια “επιθετική επανάκαμψη” των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή.<br /><br />Στέλνει το μήνυμα ότι η εποχή της αναδίπλωσης τελείωσε και μαζί της θέλει να τελειώσει και η περίοδος αμφισβήτησης της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας. Με άλλα λόγια αυτού του είδους η αμφισβήτηση δεν θα γίνεται πλέον ανεκτή. Όποιος την αμφισβητήσει θα εκθέτει τη χώρα του στην απειλή αντιμέτρων.<br /><br />Η τάση αυτή έγινε αρχικώς ορατή με την πολιτική που υιοθετήθηκε εξαρχής απέναντι στη Σαουδική Αραβία. Και σ’ αυτή την περίπτωση ερμηνεύθηκε ως δυνητικό μήνυμα και προς την Τουρκία. Η σφοδρή προσωπική επίθεση στον Πούτιν, όμως, συνιστά ποιοτική κλιμάκωση, επειδή θέτει σε συγκρουσιακή τροχιά τις σχέσεις των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων.<br /><br />Το μήνυμα εκ των πραγμάτων αφορά και κράτη που επιχειρούν να ελιχθούν διπλωματικά, προσεγγίζοντας τη Μόσχα, ως αποτέλεσμα διαφωνίας με τις κεντρικές επιλογές της Ουάσιγκτον. Για παράδειγμα, στέλνεται το μήνυμα ότι η προσέγγιση αραβικών κρατών του Κόλπου με τη Ρωσία και ενδεχόμενες συμφωνίες “τύπου S-400” θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις.<br /><br />Λογικά, η δήλωση Μπάιντεν πρέπει να “πάγωσε” τον Ερντογάν, δεδομένου ότι αυτός δεν έχει πίσω του τη ρωσική ισχύ. Από αυτή την άποψη, το πρόβλημα για την Τουρκία είναι μεγαλύτερο και δυσκολότερα διαχειρίσιμο. Εάν επικρατήσει τέτοιο “πολεμικό” κλίμα στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, οι πιέσεις που θα ασκηθούν στην Άγκυρα θα είναι ασφυκτικές και θα έχουν στόχο όχι κάποιον συμβιβασμό, αλλά την παράδοσή της.<br /><br />Επειδή ακριβώς, όμως, στη μεγάλη εικόνα κυριαρχεί ο στρατηγικός ανταγωνισμός ΗΠΑ-Ρωσίας, οι επιμέρους περιφέρειες είναι “σχετιζόμενα υποσύνολα”. Εάν η Τουρκία επιλέξει να αναδιπλωθεί, επιδιώκοντας να ανακτήσει τη σημασία της στη δυτική αρχιτεκτονική ασφαλείας, θεωρητικά θα άνοιγε τον δρόμο και για ανάκτηση της επιρροής της. Άρα και της σχετικής ισχύος στην προώθηση των γεωστρατηγικών της επιδιώξεων που στρέφονται εναντίον του Ελληνισμού.<br /><br />Είναι ρεαλιστική επιλογή για τον Ερντογάν, όμως, ένας συμβιβασμός που ουσιαστικά θα συνιστά παράδοση στους Αμερικανούς; Θα επιτρέψει στη Δύση να ανασυστήσει τα δίκτυα επιρροής που ο Τούρκος πρόεδρος κατάφερε να ξηλώσει με τεράστιες προσπάθειες; Τέλος, δεν θα φοβάται, ό,τι κι αν του υποσχεθούν, ότι οι Αμερικανοί στην πρώτη ευκαιρία θα τον ανατρέψουν με πολιτικά μέσα;<br /><br />Η Αθήνα, πάντως, οφείλει να είναι προετοιμασμένη για κάθε σενάριο εξελίξεων. Δεν αρκεί το γεγονός ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται σε ιστορικό υψηλό, κυρίως, επειδή η ελληνική πλευρά έχει δώσει ό,τι ζήτησαν οι Αμερικανοί και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα. Η επιλογή της Ουάσιγκτον, πάντως, να μετατρέψει σε διπλωματικό δόρυ το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσφέρει την ευκαιρία στην ελληνική διπλωματία να πλαγιοκοπήσει την Τουρκία, η οποία είναι διάτρητη σ’ αυτό το επίπεδο.<br /><br />Εν κατακλείδι, αν και πολλές κρίσεις γίνονται για την πρωτοφανή φραστική επίθεση του Μπάιντεν κατά του Πούτιν, το μόνο που δεν αμφισβητείται είναι ότι σηματοδοτεί την είσοδο σε μία νέα περίοδο στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, όπου θα κυριαρχεί το στοιχείο της πολιτικής σύγκρουσης με απροσδιόριστη κατάληξη. Κι όπως είναι αναπόφευκτο, το κλίμα στις αμερικανορωσικές σχέσεις επηρεάζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις ισορροπίες και στα περιφερειακά υποσυστήματα.<div><br /></div><div><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA<br /></i></b></div><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το “φονιάς” του Μπάιντεν στον Πούτιν ήταν μια υπολογισμένη… επιμελώς ενέργεια

Με μια ασυνήθιστης σφοδρότητας δήλωση, ο πρόεδρος Μπάιντεν επετέθη στον Ρώσο ομόλογό του, αποκαλώντας τον “φονιά” και προειδοποιώντας τον ότ...

Διαβάστε την συνέχεια