Παζαρεύουν την εθνική ασφάλεια. Η Ελλάδα παραδίδει ρωσικά S-300 και Tor στην Αρμενία για να χτίσει αεράμυνα Made in Israel.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/bb8f699b0c5d94acf5c3f4a12aa2fa44_XL.jpg?v=2" width="701" /><br /><br /><div>Eίναι αρκετά πιθανό η Ελλάδα να παραδώσει στην Αρμενία τα συστήματα αεράμυνας S-300 και Tor, που είναι ρωσικής κατασκευής, όπως αποκαλύπτει το ουκρανικό Defense Express<br /><br />Μέχρι το 2020, η Αρμενία βρισκόταν ανάμεσα στους «παραδοσιακούς» αποδέκτες ρωσικών όπλων, ωστόσο με τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα η χώρα του Καυκάσου έχει στραφεί σε εναλλακτικές πηγές προμήθειας, όπως η Ελλάδα, γεγονός που καταδεικνύει την απόπειρα υππονόμευσης του ρόλου του Κρεμλίνου στην περιοχή.<br />Έτσι, είναι αρκετά πιθανό η χώρα μας να παραδώσει στην Αρμενία τα συστήματα αεράμυνας S-300 και Tor, που είναι ρωσικής κατασκευής, όπως αποκαλύπτει το ουκρανικό Defense Express.<br />Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Γαλλία και η Ινδία προμηθεύουν ήδη ενεργά την Αρμενία με τα δικά τους όπλα, όπως υπογραμμίζουν οι συντάκτες του IISS (Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών) σε μια νέα δημοσίευση στο Military Balance Blog.<br />Οι συντάκτες του IISS συγκέντρωσαν όλα τα διαθέσιμα δεδομένα για τις ολοκληρωμένες παραδόσεις όπλων από την Ινδία και τη Γαλλία στην Αρμενία, τα οποία καταγράφονται στον παρακάτω πίνακα.<br /><br />Αλλάζει ριζικά ο γεωπολιτικός χάρτης των οπλικών συστημάτων<br /><br /><br /><img height="640" src="https://www.bankingnews.gr/image/0ae687612f0ecc35.webp" width="586" /><br /><br />Από την αρχή, μπορεί να αναδειχθεί ένα ενδιαφέρον σημείο: το 2022, η Ινδία προμήθευσε την Αρμενία με, μεταξύ άλλων, τους ρωσικής σχεδίασης πυραύλους κατά αρμάτων Konkurs-M, αν και η ινδική κρατική εταιρεία άμυνας αναφέρεται ως προμηθευτής.<br />Όσον αφορά τα όπλα που κατασκευάζονται άμεσα στην Ινδία, έχουν ανακοινωθεί παραδόσεις για την Αρμενία με ένα αρκετά ευρύ φάσμα, όπως το σύστημα πυραύλων πολλαπλών εκτοξευτών Pinaka MLRS, τα συρόμενα πυροβόλα 155 χιλιοστών ATAGS και τα αυτοκινούμενα πυροβόλα MArG, τα συστήματα αντιαεροπορικών πυραύλων Akash (15 εκτοξευτές) και τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας Zen.<br /><br />Αντίστοιχα, η Γαλλία προμήθευσε τρεις ραντάρ Ground Master 200 και περίπου 50 θωρακισμένα οχήματα Bastion.<br />Ο αριθμός των συμβολαιοποιημένων αυτοκινούμενων πυροβόλων CAESAR ανέρχεται σε 36 μονάδες και, επιπλέον, η Αρμενία πρόκειται να παραλάβει συρόμενα πυροβόλα 155 χιλιοστών Trajan, σχεδίασης Ινδο-Γαλλικής συνεργασίας.<br /><br />Διπλωματικό τρίγωνο απέναντι στον άξονα Τουρκίας - Αζερμπαϊτζάν<br /><br />Αν μιλήσουμε για τη μορφή των γεωπολιτικών κινήτρων στην ευρύτερη περιοχή, η κατάσταση διαμορφώνεται ως εξής: η Γαλλία και η Ελλάδα, ως «ήσσονες εταίροι», διαθέτουν μακρά ιστορία αντιπαράθεσης με την Τουρκία, η οποία με τη σειρά της υποστηρίζει συστηματικά το Αζερμπαϊτζάν.<br />Στο πλαίσιο αυτό, η συνεργασία του Παρισιού και της Αθήνας με το Γερεβάν φαίνεται αρκετά λογική, με την αρχή του «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».<br /><br />Η Ρωσία θα απαιτήσει επίσημο αίτημα από την Ελλάδα<br /><br />Από την άλλη πλευρά, το Αζερμπαϊτζάν διατηρεί στενές αμυντικές επαφές με το Πακιστάν, το οποίο αποτελεί αντίπαλο της Ινδίας.<br />Και καθώς η Αρμενία δείχνει πίστη στην Ινδία στις εξωτερικές της πολιτικές δράσεις, αυτό έχει γίνει ουσιαστικά το κύριο κίνητρο για την προμήθεια ινδικών όπλων στον αρμενικό στρατό.<br />Ωστόσο, θα πρέπει να τονιστεί ότι η δυνατότητα μεταφοράς των συστημάτων S-300 και Tor από την Ελλάδα στην Αρμενία δεν έχει δρομολογηθεί επίσημα.<br />Κι αυτό διότι η Ρωσική Ομοσπονδία είχε δηλώσει ήδη από τον Δεκέμβριο του 2024 ότι, σε περίπτωση μεταφοράς των συστημάτων αεράμυνας στην Αρμενία, η Ελλάδα θα έπρεπε να αποστείλει σχετικό επίσημο αίτημα, κάτι που δεν έχει συμβεί ακόμη.<br /><br />Το νέο αμυντικό δόγμα της Ελλάδας<br /><br />Ως προς τη χώρα μας, η εν λόγω εξοπλιστική στροφή από τη Ρωσία προς το Ισραήλ είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ακολουθεί μια μακρά περίοδο δημοσιονομικών περιορισμών κατά την οικονομική κρίση της περιόδου 2010–2018.<br />Η Ελλάδα αποτελεί μία από τις λίγες χώρες του NATO που ήδη δαπανούν πάνω από 3% του ΑΕΠ για την άμυνα, μαζί με την Πολωνία, την Εσθονία και τη Λετονία.<br />Το 2009 η χώρα δαπανούσε 10,6 δισ. δολάρια (3,22% του ΑΕΠ), όμως έως το 2015 οι δαπάνες είχαν μειωθεί στα 4,82 δισ. δολάρια (2,46%).<br />Ωστόσο, οι χρόνιες ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο και η αυξανόμενη τουρκική δραστηριότητα στην Ανατολική Μεσόγειο ανάγκασαν την Αθήνα να δώσει ξανά προτεραιότητα στην άμυνα.<br />Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλόδοξο πρόγραμμα επανεξοπλισμού 27 δισ. δολαρίων για την περίοδο έως το 2036.<br /><br />Στροφή στο Ισραήλ, μέσω... Αχιλλέα <br /><br />Πρόκειται για το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα του σχεδίου, με στόχο την εγκατάσταση πολυεπίπεδης άμυνας που θα καλύπτει αντιπυραυλική, αντιαεροπορική, αντιβαλλιστική, ανθυποβρυχιακή, αντιπλοϊκή και αντι-drone προστασία.<br />Το κόστος της Ασπίδας του Αχιλλέα υπολογίζεται στα 2,8 δισ. ευρώ (3 δισ. δολάρια ΗΠΑ), με ορίζοντα λειτουργίας το 2027.<br />Σύμφωνα με ελληνικά ΜΜΕ που επικαλείται το Eurasian Times, η Αθήνα βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ για την απόκτηση του αντίστοιχου «αμυντικού θόλου».<br />Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο Τελ Αβίβ ως στρατηγικό εταίρο για την ενίσχυση των αντιαεροπορικών δυνατοτήτων της χώρας.<br />«Η Ελλάδα διαθέτει ήδη τα αμερικανικά συστήματα Patriot. Αν επρόκειτο να αγοράσουμε νέα, ο χρόνος αναμονής θα ήταν τέσσερα με πέντε χρόνια. Οι ευρωπαϊκές δυνατότητες είναι περιορισμένες. Το Ισραήλ, με το οποίο διατηρούμε στρατηγική συμμαχία, μπορεί να προσφέρει λύσεις συντομότερα», εξήγησε ο Κ. Μητσοτάκης.<br />Εκτός από το Ισραήλ, πιθανοί προμηθευτές αναφέρονται η France, η Italy, η Norway, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες του Eurasian, η Ελλάδα εξετάζει και το ισραηλινό σύστημα BARAK, ως αντικαταστάτη των σοβιετικών S-300.<br />Το BARAK είναι πυραυλικό σύστημα μικρού βεληνεκούς, σχεδιασμένο για προστασία πλοίων από αεροσκάφη, πυραύλους και UAVs, ενώ χώρες όπως η Γερμανία και η Φινλανδία έχουν ήδη παραγγείλει παρόμοια ισραηλινά συστήματα.<br /><br />Ελληνική συμμετοχή και βιομηχανική βάση<br /><br />Παρότι η προμήθεια βασίζεται σε εξωτερικούς προμηθευτές, ελληνικές εταιρείες αναμένεται να συμμετάσχουν ενεργά στην υλοποίηση της Ασπίδας του Αχιλλέα, χωρίς να είναι ακόμη σαφές το εύρος της εμπλοκής τους.<br />Ο Νίκος Δένδιας δήλωσε πρόσφατα ότι κάθε νέα σύμβαση εξοπλιστικού προγράμματος με ξένες εταιρείες θα πρέπει να περιλαμβάνει 25% ελληνική συμμετοχή.<br />«Με την 'Ασπίδα του Αχιλλέα', εφαρμόζουμε ένα πλήρες, πολυεπίπεδο πλέγμα άμυνας σε όλη την επικράτεια. Αξιοποιούμε ένα εξελιγμένο και οικονομικά αποδοτικό δίκτυο κρυφών και AI-καθοδηγούμενων πυραυλικών συστημάτων, υπό ενιαία διοίκηση και έλεγχο, απέναντι σε απειλές από πυραύλους, αεροσκάφη, drones, πλοία και υποβρύχια», κατέληξε ο υπουργός.<br /><br />Η Τουρκία φέρνει πιο κοντά το Ισραήλ και την Ελλάδα<br /><br />Η γεωπολιτική στη Μεσόγειο και τη Δυτική Ασία υφίσταται έντονες ανακατατάξεις.<br />Ο πόλεμος Ισραήλ–Γάζας, οι επιθέσεις των Houthi στην Ερυθρά Θάλασσα, η πιθανότητα μιας μεγάλης σύρραξης με το Ιράν, καθώς και η αυξανόμενη ένταση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας για την επιρροή στη Συρία, έχουν μετατρέψει την ήδη εύθραυστη περιοχή σε πυριτιδαποθήκη.<br />Σε αυτό το πλαίσιο προστίθενται οι αυξανόμενες φιλοδοξίες της Τουρκίας να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης, μετά την επίλυση του πολέμου Ρωσίας–Ουκρανίας.<br />Η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της βασικό παίκτη, λόγω της στρατηγικής της γεωγραφικής θέσης στη Μεσόγειο και στα όρια της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και της συμμετοχής της στο NATO.<br />Η Τουρκία, εξάλλου, διαθέτει τον μεγαλύτερο σε αριθμό προσωπικού στρατό στο NATO μετά τις ΗΠΑ, και τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη, μετά τη Ρωσία και την Ουκρανία.<br />Ύστερα από χρόνια στασιμότητας, η Τουρκία αναζωπύρωσε εκ νέου το αίτημά της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο έχει ήδη λάβει ρητή στήριξη από την Πολωνία.<br />Η αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Δυτική Ασία, προκαλεί ανησυχία σε Ελλάδα και Ισραήλ.<br /><br />Ρητορική πόλωσης από Άγκυρα και Τελ Αβίβ<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdoğan επιτέθηκε φραστικά στο Ισραήλ, την Κυριακή, κατά τη διάρκεια ομιλίας του μετά το τέλος των προσευχών για το Ραμαζάνι.<br />«Ζήσαμε ένα υπέροχο Ραμαζάνι. Φυσικά, γνωρίζουμε και βλέπουμε τι συμβαίνει στο Ισραήλ. Ο Θεός να καταστρέψει, να εξαφανίσει το σιωνιστικό Ισραήλ», δήλωσε ο Erdoğan.<br />Άμεση ήταν η απάντηση του Υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ, Gideon Sa’ar, ο οποίος σχολίασε:<br />«Ο δικτάτορας Erdoğan αποκάλυψε το αντισημιτικό του πρόσωπο. Είναι επικίνδυνος για την περιοχή, αλλά και για τον ίδιο του τον λαό, όπως απέδειξαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών».<br />Η ένταση Ισραήλ–Τουρκίας εκτείνεται και στο μέτωπο της Συρίας, όπου η Άγκυρα στηρίζει την κυβέρνηση στη Δαμασκό, ενώ το Ισραήλ έχει καταλάβει εδάφη και αυξάνει την επιρροή του στο νότιο τμήμα της χώρας.<br />Στις 3 Απριλίου, ο σύμμαχος του Erdoğan και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Devlet Bahçeli, προειδοποίησε:<br />«Όσοι απειλούν τη Συρία και έχουν βλέψεις στη Δαμασκό, θα δεχτούν το ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ στο Tel Aviv και την Ιερουσαλήμ!»<br />Την Τετάρτη, το Ισραήλ εξαπέλυσε αεροπορικά πλήγματα στη Δαμασκό, ενώ αργότερα μέσα στην ημέρα, ισραηλινή φάλαγγα δέχτηκε επίθεση ενέδρας κοντά στην Dara’a, στη νότια Συρία.<br /><br />Οι ελληνοτουρκικές εντάσεις φέρνουν Αθήνα και Τελ Αβίβ πιο κοντά<br /><br />Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν μακρά ιστορία διαφορών, ιδιαίτερα όσον αφορά εδαφικά ζητήματα και το ζήτημα της Κύπρου, που οδήγησε σε πόλεμο το 1974.<br />Οι εντάσεις με την Τουρκία είναι ο παράγοντας που φέρνει σήμερα πιο κοντά το Ισραήλ και την Ελλάδα.<br />Νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε στο Tel Aviv με τον Benjamin Netanyahu.<br />Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο ηγέτες συζήτησαν το έργο Great Sea Interconnector, ένα υποθαλάσσιο ηλεκτρικό καλώδιο που θα συνδέει την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ.<br />Παράλληλα, Ελλάδα και Ισραήλ συμμετέχουν στον φιλόδοξο διάδρομο India-Middle East-Europe Corridor (IMEC), που στοχεύει να ενώσει την Ινδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Ευρώπη.<br />Η Τουρκία έχει εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή της στο εν λόγω εγχείρημα, καθώς παρακάμπτει την Άγκυρα, η οποία θεωρεί ότι κανένας μεσογειακός εμπορικός δρόμος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη δική της εμπλοκή.<br /><br />Ενεργειακές διαφορές και συμμαχίες αμυντικού χαρακτήρα<br /><br />Εκτός από τα γεωπολιτικά, Ελλάδα και Τουρκία έχουν σημαντικές διαφωνίες για τις υποθαλάσσιες έρευνες φυσικού αερίου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br />Οι συγκρούσεις αυτές ώθησαν την Αθήνα να αυξήσει σημαντικά τις αμυντικές δαπάνες της, να επενδύσει σε προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα και να ενισχύσει τις σχέσεις της με χώρες που επίσης έχουν ταραχώδεις σχέσεις με την Τουρκία, όπως το Ισραήλ και η Ινδία.<br />Μάλιστα, η Ινδική Πολεμική Αεροπορία συμμετείχε πρόσφατα στην άσκηση Ηνίοχος 2025, μια πολυεθνική αεροπορική άσκηση που διεξάγεται ετησίως από την Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας.<br />Η πρόσφατη αμυντική αναβάθμιση της Ελλάδας, σε συνδυασμό με τη σύσφιξη των σχέσεων με χώρες όπως η Ινδία και το Ισραήλ, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει ανησυχία στην Άγκυρα.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Παζαρεύουν την εθνική ασφάλεια. Η Ελλάδα παραδίδει ρωσικά S-300 και Tor στην Αρμενία για να χτίσει αεράμυνα Made in Israel.

Eίναι αρκετά πιθανό η Ελλάδα να παραδώσει στην Αρμενία τα συστήματα αεράμυνας S-300 και Tor, που είναι ρωσικής κατασκευής, όπως αποκαλύπτει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιστορική αλήθεια. Απόλυτα δικαιολογημένη η οργή της Ρωσίας και η απόφαση να πολεμήσει. Η Δύση είναι δόλια επιτιθέμενος

<img height="357" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/8b43524a26d8f8ca4f109fd5dbe10ac3_XL.jpg?v=2" width="702" /><br /><br /><div>Οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν αφορούν μόνο το εγώ ή την αυτοκρατορική νοσταλγία του Putin - Είναι ο καρπός των σπόρων που φυτεύτηκαν το 1990, το 1999, το 2008 και το 2014<br /><br />Υπάρχει μια ιστορική αλήθεια πίσω από την οργή της Ρωσίας προς την Δύση…<br />Με βάση την προπαγάνδα η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία αλλά στην πραγματικότητα η Δύση επιτίθεται στην Ρωσία εδώ και 10ετίες προκλητικά, δόλια και πλέον η Ρωσία δεν είχε άλλη επιλογή από το να πολεμήσει.<br /><br />Ορισμένες πικρές αλήθειες<br /><br />Οι πόλεμοι συχνά γεννιούνται από πληγές.<br /><br />Και αν θέλουμε να σταματήσουμε τον επόμενο πόλεμο, πρέπει να κοιτάξουμε —όχι μόνο τη φωτιά — αλλά και το ξερό χορτάρι και τα ξεχασμένα σπίρτα που προηγήθηκαν.<br /><br />Αυτή είναι μια ιστορία παράπονου. Προδοσίας. Μνήμης. Και φόβου, από την ματιά της Ρωσίας.<br /><br />Μια Υπόσχεση που δεν σεβάστηκε η Δύση…<br /><br />Το 1990, καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωνε, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ James Baker φέρεται να είπε στον Σοβιετικό ηγέτη Mikhail Gorbachev ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν «ούτε εκατοστό προς τα ανατολικά».<br />Ειπώθηκε στο πλαίσιο της επανένωσης της Γερμανίας.<br />Δεν υπογράφηκε καμία συνθήκη.<br />Δεν υπογράφηκε καμία επίσημη δέσμευση.<br /><br />Αλλά μερικές φορές η ιστορία δεν διαμορφώνεται από συμβόλαια - διαμορφώνεται από την εμπιστοσύνη.<br /><br />Και η Ρωσία πίστευε ότι το ΝΑΤΟ - η στρατιωτική συμμαχία που δημιουργήθηκε για να περιορίσει τη Σοβιετική Ένωση - δεν θα συνέχιζε να πλησιάζει όλο και περισσότερο μετά την παύση της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης.<br />Κι όμως, το έκανε.<br />Το 1999: η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία.<br />Το 2004: οι χώρες της Βαλτικής - Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία - που κάποτε ήταν μέρος της ίδιας της Σοβιετικής Ένωσης.<br />Με την πάροδο του χρόνου, το ΝΑΤΟ κατάπιε 14 νέα μέλη, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στην καρδιά της Ρωσίας.<br />Για τους Αμερικανούς, αυτή η επέκταση ονομάστηκε αμυντική. Εθελοντική. Προστατευτική. Αλλά για το Κρεμλίνο, έμοιαζε με προδοσία ντυμένη με διπλωματία.<br />Και η προδοσία, όταν γίνει αισθητή, δεν ξεχνιέται.<br /><br />Κοσσυφοπέδιο: Η πρώτη βαθιά τομή<br /><br />Το 1999, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Σερβία - στενό σύμμαχο της Ρωσίας - χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ, ισχυριζόμενο ότι αυτό έγινε για να σταματήσει τη γενοκτονία στο Κοσσυφοπέδιο.<br />Ίσως όντως συνέβη.<br />Αλλά για τη Ρωσία, έμοιαζε με έναν ακόμη κανόνα που ξαναγράφτηκε από τη Δύση.<br />Ένας ακόμη πόλεμος που διεξήχθη χωρίς παγκόσμια συναίνεση. Ένα ακόμη παράδειγμα του «η δύναμη κάνει το σωστό».<br />Όταν το Κόσσοβο κήρυξε την ανεξαρτησία του το 2008 και η Δύση το αναγνώρισε, η Ρωσία το θυμήθηκε.<br />Έδωσαν συνέχεια εκείνη τη στιγμή.<br />Χρόνια αργότερα, όταν προσάρτησαν την Κριμαία, θα επικαλεστούν το Κόσσοβο ως προηγούμενο.<br />«Εσείς θέσατε τους κανόνες», φαινόταν να λένε. «Τώρα μην κλαίτε όταν τους ακολουθούμε».<br /><br />Οι Έγχρωμες Επαναστάσεις: Δημοκρατία ή Αποσταθεροποίηση;<br /><br />Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, δημοκρατικές εξεγέρσεις σάρωσαν τη Γεωργία, την Ουκρανία και το Κιργιστάν.<br />Η Δύση τις γιόρτασε ως νίκες ελευθερίας.<br />Αλλά για τη Ρωσία, έμοιαζαν με μαριονέτες της CIA που ανατρέπουν κυβερνήσεις κατά μήκος των συνόρων τους.<br />Έβλεπαν τις πορτοκαλί και ροζ επαναστάσεις όχι ως λαχτάρα της βάσης, αλλά ως δυτική παρέμβαση με τον μανδύα του ιδεαλισμού. Στα μάτια τους, η Αμερική δεν διέδωσε τη δημοκρατία.<br />Διέδωσε την αλλαγή καθεστώτος - και πλησίαζε.<br /><br />Η πρόκληση του 2008<br /><br />Το 2008, το ΝΑΤΟ έδωσε μια αόριστη υπόσχεση ότι η Ουκρανία και η Γεωργία θα γίνονταν κάποια μέρα μέλη.<br />Αυτό ήταν ένα σημείο καμπής.<br />Ο Putin προειδοποίησε τότε τον George Bush:<br />Η Ουκρανία δεν είναι απλώς ένας γείτονας - είναι μέρος μας. Πολιτισμικά, ιστορικά, συναισθηματικά.<br />Για τη Ρωσία, ήταν σαν να παρακολουθούσε έναν ξένο να προσπαθεί να υιοθετήσει το παιδί του.<br /><br />Όταν ο καθρέφτης ραγίζει<br /><br />Το 2014, μια επανάσταση στην Ουκρανία ανέτρεψε τον φιλορώσο πρόεδρο Viktor Yanukovych.<br />Οι δυτικοί ηγέτες επευφημούσαν.<br />Αλλά για τη Ρωσία, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.<br />Το είδαν ως πραξικόπημα, ενορχηστρωμένο και υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.<br />Φοβόντουσαν μήπως χάσουν την Κριμαία, έδρα του στόλου τους στη Μαύρη Θάλασσα.<br />Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν και την προσάρτησαν.<br /><br />Ακολούθησαν κυρώσεις.<br />Οι καταδίκες έπεσαν καταρρακτωδώς.<br />Αλλά ο Putin δεν δίστασε.<br />Από την άποψή του, δεν ξεκινούσε έναν νέο πόλεμο - απαντούσε σε έναν που ερχόταν εδώ και δεκαετίες.<br /><br />Η Μνήμη των Πυραύλων: Η Κούβα αντεστραμμένη<br /><br />Το 1962, οι ΗΠΑ παραλίγο να εμπλακούν σε πυρηνικό πόλεμο για τους σοβιετικούς πυραύλους στην Κούβα περίπου 90 μίλια από τη Φλόριντα.<br />Το χαρακτήρισαν οι ΗΠΑ ως υπαρξιακή απειλή.<br />Απαίτησαν οι Αμερικάνοι την απομάκρυνση των πυραύλων.<br />Και έγινε.<br />Τώρα φανταστείτε τη Ρωσία να παρακολουθεί το ΝΑΤΟ να εγκαθιστά πυραυλικά συστήματα στην Πολωνία και τη Ρουμανία.<br />Φανταστείτε να ακούνε τους ηγέτες της Ουκρανίας να εκλιπαρούν για ένταξη στο ΝΑΤΟ.<br />Φανταστείτε πώς φαινόταν αυτό μέσα από το πρίσμα της Κούβας - μόνο που τώρα οι πύραυλοι θα βρίσκονταν στα σύνορα της Ρωσίας, όχι 90 μίλια από τις ακτές της.<br /><br />Είναι παράνοια; Όχι.<br />Αλλά η αμερικανική ιστορία λέει ότι όπως οι Αμερικανοί αισθάνθηκαν απειλούμενοι, έτσι και οι Ρώσοι σήμερα και χθες αισθάνονται απειλούμενοι<br /><br />Το τελικό χτύπημα<br /><br />Μέχρι τα τέλη του 2021, η Ρωσία εξέδωσε τελεσίγραφα:<br />Το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να δεχτεί την Ουκρανία.<br />Η Δύση αρνήθηκε.<br />Τον Φεβρουάριο του 2022, τα τανκς μίλησαν….<br />Ήταν λυπηρό... Αλλά ήταν, στα μάτια των Ρώσων, αναπόφευκτο.<br /><br />Τι πρέπει να κατανοήσουμε<br /><br />Το να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου δεν σημαίνει ότι συμφωνείς μαζί του.<br />Σημαίνει ότι τον καταλαβαίνεις.<br />Και η κατανόηση, ακόμη και στην πιο σκοτεινή ώρα, είναι αυτή που γεννά την ειρήνη.<br /><br />Ζούμε σε μια εποχή συνθημάτων.<br />«Απρόκλητος πόλεμος».<br />«Αυτοκρατορία του κακού».<br />«Μαχητής της ελευθερίας».<br />Αλλά η ζωή δεν συμβαίνει μέσα σε συνθήματα.<br />Συμβαίνει στις σκιώδεις χώρες - στις σιωπηλές προδοσίες και στις καταπατημένες υποσχέσεις και στους απεγνωσμένους λανθασμένους υπολογισμούς.<br /><br />Δεν είναι αυτοκρατορική νοσταλγία<br /><br />Οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν αφορούν μόνο το εγώ ή την αυτοκρατορική νοσταλγία του Putin.<br />Είναι ο καρπός των σπόρων που φυτεύτηκαν το 1990, το 1999, το 2008 και το 2014.<br />Σπόροι που η Δύση βοήθησε να σκορπιστούν - κάποιοι απρόσεκτα, κάποιοι αλαζονικά και κάποιοι με καλές προθέσεις που απέδωσαν πικρούς καρπούς.<br />Πρέπει να τα υπολογίσουμε όλα.<br />Όχι για να αποδώσουμε ευθύνες, αλλά επειδή η κατανόηση είναι o μόνος τρόπος για να καρποφορήσει η ειρήνη.<br /><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a> <br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ιστορική αλήθεια. Απόλυτα δικαιολογημένη η οργή της Ρωσίας και η απόφαση να πολεμήσει. Η Δύση είναι δόλια επιτιθέμενος

Οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν αφορούν μόνο το εγώ ή την αυτοκρατορική νοσταλγία του Putin - Είναι ο καρπός των σπόρων που φυτεύτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Λιβύη: Το μωσαϊκό με τα φέουδα και οι διεθνείς απολήξεις του.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/07/225070914802.png"><img height="510" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/07/225070914802.png.pagespeed.ce.XGME4zblOG.png" width="700" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Αντίπαλες ομάδες ενόπλων διαγκωνίζονται διεκδικώντας εξουσία, επιρροή και χρήματα. Αν και αντιμαχόμενες, πολλές εξ αυτών πληρώνονται, σαν να απασχολούν «δημόσιους υπαλλήλους», από τον ίδιο κρατικό προϋπολογισμό (πρόκειται για ένα από τα πολλά παράδοξα της σύγχρονης μετά-Καντάφι Λιβύης).<br /><br />Επισήμως, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα στη σύγχρονη Λιβύη είναι δύο: εκείνο της Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNU) στα δυτικά (Τρίπολη) υπό τον Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπέιμπα· και εκείνο της Κυβέρνηση Εθνικής Σταθερότητας (GNS) στα ανατολικά (Βεγγάζη) υπό τον Οσάμα Χαμάντ με το οποίο συμπαρατάσσονται οι ένοπλες δυνάμεις του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) υπό τον Χαλίφα Χαφτάρ και η Βουλή των Αντιπροσώπων (HoR) που έχει την έδρα της στο Τομπρούκ υπό τον Ακίλα Σάλεχ.<br /><br />Με βάση τη μεγάλη εικόνα, η Λιβύη παρουσιάζεται ωστόσο να είναι χωρισμένη σε όχι δύο αλλά τρεις περιοχές ελέγχου: τη δυτική (GNU, Ντμπέιμπα), την ανατολική (GNS, LNA, οικογένεια Χαφτάρ) και τη νότια (όπου δρουν διαφορετικές παραστρατιωτικές ομάδες, φυλές κ.ά.)<br /><br />Παράλληλα ωστόσο, στην σκιά των κατά βάση δύο προαναφερθέντων βασικών πόλων ανατολής-δύσης, υπάρχουν κι άλλες επί μέρους παραστρατιωτικές ομάδες ενόπλων, άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο επίσημες, που διαγκωνίζονται μεταξύ τους για περιοχές ελέγχου και έσοδα (από το λαθρεμπόριο πετρελαίου για παράδειγμα, την κατανομή των κρατικών πόρων, τις πληρωμές της λιβυκής Κεντρική Τράπεζα κ.ά.).<br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/07/22570914716.png"><img height="640" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/07/22570914716-929x1024.png" width="581" /></a><br /><br />Ενδεικτικά, χάρτης του 2024 παρουσίαζε περί τις 10 τέτοιες μιλίτσιες να ελέγχουν διαφορετικές περιοχές μόνον στην Τρίπολη. Δύο εξ αυτών βρέθηκαν μάλιστα να ανταλλάσσουν πραγματικά πυρά τον περασμένο Μάιο στο πλαίσιο συγκρούσεων κατά τη διάρκεια των οποίων είχε πέσει νεκρός ο Αμπντούλ Γκάνι αλ Κίκλι, γνωστός και ως «Γκνέιουα», ο καλούμενος και «δήμαρχος της Τρίπολης» λόγω της ντε-φάκτο επιρροής που είχε πάνω στη λιβυκή πρωτεύουσα.<br /><br />Ο αλ Κίκλι ηγούνταν της παραστρατιωτικής ομάδας Stability Support Apparatus-SSA. Σύμφωνα με το κυρίαρχο σενάριο, βρέθηκε στο στόχαστρο της αντίπαλης παραστρατιωτικής ομάδας 444 Brigade από την οποία όμως έσπευσαν να πάρουν αποστάσεις άλλες ομάδες όπως για παράδειγμα εκείνες των δυνάμεων αποτροπής RADA.<br /><br />Σημειώνεται ότι κάθε μια από αυτές τις ομάδες έδειχνε να συνδέεται και με ένα διαφορετικό υπουργείο ή πόλο εξουσίας στα δυτικά, η SSA με το προεδρικό συμβούλιο και το υπουργείο Εσωτερικών, η RADA επίσης με το υπουργείο Εσωτερικών, η 444 Brigade με το υπουργείο Αμυνας…<br /><br />«Σχεδόν όλες οι ένοπλες ομάδες λειτουργούν υπό την κάλυψη της κρατικής νομιμότητας, είτε εντός νεοσύστατων θεσμών είτε απλώς ως μονάδες των υπουργείων Εσωτερικών ή Άμυνας. Στην πραγματικότητα ωστόσο, υπερασπίζονται κυρίως τα συμφέροντα των ηγετών τους, των μελών τους ή της κοινωνικής τους βάσης, ενώ σε μεγάλο βαθμό αποφεύγουν τον κρατικό έλεγχο», εξηγούσε ο Βόλφραμ Λάχερ το 2023 σε ανάλυσή του που δημοσιεύθηκε από το γερμανικό ινστιτούτο εξωτερικής πολιτικής SWP.<br /><br />Σύμφωνα με όσα έγραφε τότε ο Λάχερ: «Οι ένοπλες ομάδες που σχηματίστηκαν στη Λιβύη μετά το 2011 σταδιακά κατέλαβαν το κράτος. Βρίσκονται σε μια διαδικασία θεσμοποίησης και οι εκπρόσωποί τους φτάνουν στα ανώτατα κλιμάκια του στρατού, των μηχανισμών ασφαλείας και της πολιτικής κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, ασκούν τεράστια επιρροή στα μέτωπα των διορισμών και της κατανομής των κρατικών πόρων».<br /><br />Ειρήσθω εν παρόδω, η Λιβύη ξεχωρίζει από όλα τα άλλα κράτη της Αφρικής ως η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου (που διαχειρίζεται η NOC) αλλά και με τα μεγαλύτερα αποθέματα σε συνάλλαγμα (που διαθέτει η λιβυκή Κεντρική Τράπεζα). Με άλλα λόγια, «χρήματα υπάρχουν».<br /><br />Το μωσαϊκό αυτό με τα «φέουδα» έχει σημασία όμως όχι μόνο για τους «μέσα» αλλά και για τους «έξω», καθώς επηρεάζει αποφασιστικά δύο στοιχεία: τον τρόπο με τον οποίο οι λιβυκές κυβερνήσεις διαπραγματεύονται με τις άλλες χώρες της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης· και τον τρόπο με τον οποίο ξένοι δρώντες (η Τουρκία, η Ρωσία κ.ά.) αποκτούν ερείσματα εντός των λιβυκών συνόρων συνδαυλίζοντας τους εσωτερικούς διχασμούς σε μια προσέγγιση τύπου «διαίρει και βασίλευε».<br /><br />Τα εν λόγω στοιχεία βγήκαν -και τα δύο- στο προσκήνιο την περασμένη Τρίτη, όταν οι αρχές της Ανατολικής Λιβύης «απέλασαν», επικαλούμενες ως αφορμή ένα ζήτημα πρωτοκόλλου, την ευρωπαϊκή αποστολη (την αποτελούμενη από τον επίτροπο Μετανάστευσης Μάγκνους Μπρούνερ και τους υπουργούς Μετανάστευσης Ελλάδας, Ιταλίας και Μάλτας) που είχε ταξιδέψει στη Βεγγάζη με σκοπό να συναντήσει τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.<br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/07/22507093103-2.png"><img height="631" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/07/22507093103-2-1024x1009.png" width="640" /></a><br /><br />Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι υποτίθεται ότι είχαν κανονίσει να μεταβούν στην Ανατολική Λιβύη για να διαπραγματευθούν τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών που έχουν γιγαντωθεί το τελευταίο διάστημα προς την Κρήτη και τη Γαύδο, προφανώς με την ανοχή ή ακόμη και την ενθάρρυνση των λιβυκών αρχών.<br /><br />Τελικώς, κατέληξαν να συζητούν για θέματα πρωτοκόλλου, προτού κληθούν να αποχωρήσουν ως «ανεπιθύμητοι» χωρίς να έχουν καν συναντήσει τον Χαφτάρ.<br /><br />Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά (και επί της ουσίας δεν έχουν διαψευστεί), η μη αναγνωρισμένη από την ΕΕ Κυβέρνηση Εθνικής Σταθερότητας (GNS) του Οσάμα Χαμάντ επιχείρησε να θέσει προ τετελεσμένου στο αεροδρόμιο τον Ευρωπαίο επίτροπο Μετανάστευσης και τους υπουργούς που τον συνόδευαν, πιέζοντας για συναντήσεις με τοπικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως πολιτική αναγνώριση της ιδίας από την πλευρά της ΕΕ.<br /><br />Ενας τέτοιου τύπου αιφνιδιασμός ωστόσο, προφανώς δεν θα είχε νόημα εάν η πλευρά του Χαμάντ δεν προσπαθούσε να ενισχυθεί απέναντι στις αρχές της δυτικής Λιβύης και στη διεθνώς αναγνωρισμένη -αν και προσωρινή- κυβέρνηση του Ντμπέιμπα.<br /><br />Επιπλέον, μια τέτοια «ενέδρα» ίσως να μην είχε περιθώρια «επιτυχίας» εάν η πλευρά του Χαλίφα Χαφτάρ που στηρίζει τις διοικήσεις σε Βεγγάζη και Τομπρούκ δεν είχε στα χέρια της παράλληλα ως διαπραγματευτικό χαρτί και μοχλό πίεσης την στήριξη που της παρέχουν δυνάμεις όπως είναι εκείνες της Ρωσίας, της Αιγύπτου, των ΗΑΕ αλλά και της Τουρκίας της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η οποία άλλοτε στήριζε την Τρίπολη ενάντια στον Χαφτάρ αλλά πλέον (από το 2023 και έπειτα) παίζει σε δύο ταμπλό στηρίζοντας και τους μεν και τους δε.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Λιβύη: Το μωσαϊκό με τα φέουδα και οι διεθνείς απολήξεις του.

Γιώργος Σκαφιδάς Αντίπαλες ομάδες ενόπλων διαγκωνίζονται διεκδικώντας εξουσία, επιρροή και χρήματα. Αν και αντιμαχόμενες, πολλές εξ αυτών πλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η χιονοστιβάδα σκανδάλων και γιατί μπορεί τον Αύγουστο να έχουμε «εκλογικές ειδήσεις»

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/07/mitsotakis_pierrakakis-930x550.png" width="701" /><br /><br /><b>ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ</b><br /><br />Ο Μητσοτάκης και ο Νόμος του Μέρφυ<br /><br />Δεν μπορώ να θυμηθώ ,για τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες, άλλη κυβέρνηση που να βρέθηκε αντιμέτωπη με τέτοια αλληλουχία σκανδάλων, και κυρίως με μία αλληλουχία τέτοιων καταστροφικών αποτελεσμάτων από την ίδια της τη διακυβέρνηση!<br /><br />Όμως αυτή η «χιονοστιβάδα» που κυνηγάει αυτήν την κυβέρνηση κατά πόδας, είναι μάλλον η «κορυφή του παγόβουνου».<br /><br />Απ’ ότι φαίνεται κι άλλα σκάνδαλα -τουλάχιστον από πλευράς Ευρωπαίων Εισαγγελέων- πρόκειται να βγουν στο φως.<br /><br />Επίσης ,σοβαροί τομείς της κυβερνητική πολιτικής, όπως τα εξωτερικά και την οικονομία, δείχνουν σαν να έχουν αυτονομηθεί από κάθε έλεγχο, παρωθώντας έτσι την ανεπάρκεια και την ανικανότητα της κυβέρνησης σε αχαρτογράφητα νερά.<br /><br />Η κυβέρνηση δεν ξέρει τι της ξημερώνει, και η χώρα δεν ξέρει τι την περιμένει.<br /><br />Το σενάριο ότι μετά από την Έκθεση της Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός θα εξαγγείλει εκλογές προβάλλει όλο και πιο ισχυρό -αν και εγείρεται πλέον το ερώτημα, αν έως τότε θα έχει την πρωτοβουλία.<br /><br />Όλα αυτά προκαλούν μια κινητικότητα στις πολιτικές δυνάμεις της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, πλην όμως σε επίπεδο μια μόχλευσης της «σούπας».<br /><br />Μάλιστα, υπάρχει το ενδεχόμενο , ακόμα και μετά τις επόμενες εκλογές, αυτή η «σούπα» να μην έχει μορφοποιηθεί, οπότε οι δεύτερες εκλογές θα είναι αναπόφευκτες, ώστε επιτέλους να αποκρυσταλλωθεί ένα πολιτικό σκηνικό πάνω στο οποίο το ( εξωχώριο κι εγχώριο) Σύστημα θα μπορεί να βασισθεί.<br /><br />Ως τότε όμως θα κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του Τίβερη, με τις μεταβλητές για την τύχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αυξάνονται και να πληθύνονται.<br /><br />Κάθε μέρα του βγάζουν κι ένα νέο «φυστίκι» (με επιδότηση) -φαίνεται σαν έχει χάσει την εμπιστοσύνη των Ανθυπάτων απ’ το εξωτερικό και ορισμένων από τους Δυνατούς στο εσωτερικό.<br /><br />Συνεπώς μπορεί «να έχουμε ειδήσεις τον Αύγουστο»…<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/07/STATHIS_16_7_25-930x550.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="930" height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/07/STATHIS_16_7_25-930x550.png" width="640" /></a></div><br /><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η χιονοστιβάδα σκανδάλων και γιατί μπορεί τον Αύγουστο να έχουμε «εκλογικές ειδήσεις»

ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Ο Μητσοτάκης και ο Νόμος του Μέρφυ Δεν μπορώ να θυμηθώ ,για τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες, άλλη κυβέρνηση που να ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ολόκληρη πλέον η Λιβύη στα δίκτυα της Τουρκίας.

<img height="379" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/xaris-libyi-rhmatiki-diakoinosi-SLpress-825x600.jpg" width="700" /><br /><b><br /></b><div><b>ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΚΗΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ</b><br />Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι του μνημονίου συνεργασίας της Λιβύης με την Τουρκία σχετικής με την παραχώρηση προς αυτήν τεσσάρων θαλάσσιων περιοχών για έρευνα υδρογονανθράκων, και πριν κοπάσουν οι στεναγμοί ανακούφισης από την Ελλάδα και τρίτους, που οι περιοχές αυτές φαινόταν ότι σεβόταν την μέση γραμμή, ανακοινώθηκε επίσημα η ρηματική ανακοίνωση της Λιβύης της 20ης Ιουνίου 2025, η οποία και κατατέθηκε στον ΟΗΕ στις 3 Ιουλίου 2025 (UN Α79/960), που αμφισβητεί την οριογραμμή που χάραξε η Ελλάδα, συνοδεύοντάς την με εξωφρενικό χάρτη αυθαίρετων διεκδικήσεων.<br /><br />Θα ήταν ίσως κωμικό για ένα κράτος, όπως η Λιβύη, να προβάλλει διαχρονικά τέτοιου είδους αλληλοαναιρούμενες ανακοινώσεις, σχετικές με το καθεστώς των θαλάσσιων ζωνών, αλλά είναι δυστυχώς αληθινό και συνάμα τραγικό. Και αυτό διότι η παλινδρόμηση αυτή δείχνει πόσο βαθιά εξαρτημένο είναι το κράτος αυτό από την Τουρκία, η οποία χρησιμοποιώντας το σαν μαριονέτα προσπαθεί να εδραιώσει μέσω τρίτων τις δικές της αξιώσεις στην θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης και όχι μόνον.<br /><br />Θα ήταν, όμως, χρήσιμο να εξετάσουμε τι προκύπτει από την ανάγνωση της πρόσφατης ρηματικής διακοίνωσης, που, ενώ είχε ανακοινωθεί στις 20 Ιουνίου 2025, εχθές επισημοποιήθηκε συνοδευόμενη και από δύο χάρτες που παρουσιάζονται πιο κάτω. Οι χάρτες αυτοί είναι στην ουσία ίδιοι, απλά ο δεύτερος εμφανίζει και τα θαλασσοτεμάχια της EXXON-MOBIL, συγχρόνως με τα αντίστοιχα που ζήτησε η CHEVRON, που παρουσιάζει αυτόνομα ο πρώτος.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/Screenshot_439.png" /><br /><br />Ιδιαίτερη βέβαια σημασία στους πιο πάνω χάρτες έχει η διακεκομμένη γραμμή με τον χαρακτηρισμό “Border Line”, που κατά την Λιβύη αποτελεί το όριο της δικής της θάλασσας και το οποίο οι παραχωρήσεις της Ελλάδας παραβιάζουν. Είναι η πρώτη φορά που η Λιβύη παρουσιάζει μια τέτοια διεκδικητική γραμμή, η οποία σημειωτέον έχει υπογράψει την σύμβαση για το δίκαιο των θαλασσών του 1982, χωρίς μέχρι σήμερα να την έχει επικυρώσει, λόγω των γνωστών γεγονότων που εξελίσσονται στην χώρα από το 2011.<br /><br />Η γραμμή αυτή φέρνει εύκολα στον νου ένα χάρτη που είχε αναρτηθεί στο φόντο της αίθουσας υπογραφής του μνημονίου Λιβύης –Τουρκίας για την παραχώρηση από την πρώτη στην δεύτερη τεσσάρων περιοχών για έρευνα υδρογονανθράκων (φωτ. 1, σχ. 2).<br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/Screenshot_440.png" /><br /><br />Λόγω έλλειψης συντεταγμένων για την μαθηματική σύγκριση των δύο χαρτών, γίνεται μια επίθεση με κατάλληλη κλίμακα του χάρτη 1 της διακοίνωσης στον πιο πάνω, ώστε να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα.<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/foto3.jpg" /><br /><i>Σχ. 3: Επίθεση του χάρτη της ρηματικής διακοίνωσης στον χάρτη 2 (κόκκινες γραμμές).</i><br /><br />Στο σχέδιο 3 φαίνεται με ευκολία ότι ο χάρτης της ρηματικής ανακοίνωσης (κόκκινες γραμμές) ταυτίζεται και έχει σαν βάση τον χάρτη 3. Ανατολικά σταματά, αφού περιλάβει το μικρό τμήμα 1 (σχ.3), το οποίο στην ουσία είναι το όριο του Τουρκολιβυκού μνημονίου και δυτικά σταματά σε ένα σημείο της οριοθετικής γραμμής Λιβύης –Τυνησίας. Είναι προφανές ότι ο χάρτης αυτός δεν σέβεται ούτε και στο ελάχιστο τον κανόνα της μέσης γραμμής, όπως είχε αναφερθεί και σε παλαιότερη μελέτη μου, ένα γενικό σχέδιο της οποίας παρουσιάζεται κατωτέρω (σχ.4).</div><div><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/foto4.jpg" /><br /><i>Σχήμα 4: Γενική θεώρηση του χάρτη και με τα θαλασσοτεμάχια Λιβύης, CHEVRON, EXXON.</i><br /><br />Αποστερεί αυθαίρετα από την εν δυνάμει ΑΟΖ της Ελλάδας μια περιοχή περίπου 50.000 τετρ. χλμ., τοποθετώντας το μεγαλύτερο εύρος της έκτασης (>85%) των θαλασσοτεμαχίων, που ζήτησε η CHEVRON, στην δική της θαλάσσια δικαιοδοσία, δεν σέβεται την θέση του μελλοντικού τριεθνούς σημείου οριοθέτησης μεταξύ Ελλάδας-Λιβύης και Ιταλίας, στερώντας ακόμη ένα τμήμα Ελληνικής ΑΟΖ εμβαδού περίπου 4.000 τετρ. χλμ.(σχ.4 σε κίτρινο κύκλο στα βορειοδυτικά), και τέλος φαίνεται ότι δεν σέβεται και την αρχή της μέσης γραμμής μεταξύ Σικελίας – Λιβύης, δίνοντας μειωμένη επήρεια και σε αυτήν, θεωρώντας την πιθανόν νησί, εξασφαλίζοντας για τον εαυτό της μεγαλύτερο μερίδιο ΑΟΖ.<br /><br />Είναι περιττό να αναφερθεί ότι δεν γίνεται καθόλου λόγος για την νόμιμη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου μεταξύ των μεσημβρινών των 26 και 28 μοιρών, που στην ουσία καταργεί το Τουρκολιβυκό μνημόνιο.<br /><br />ΣυμπεράσματαΑν και στην ρηματική διακοίνωση δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη ΑΟΖ, αλλά μόνον περιοχή θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Λιβύης, στην ουσία από αρκετούς εκτιμάται ότι μέσω αυτής γίνεται μια ανακήρυξη ΑΟΖ, έστω και αν δεν συνοδεύεται από συντεταγμένες.<br />Παρουσιάζεται μια περιοχή θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Λιβύης συνολικής έκτασης περίπου 423.000 τετρ.χλμ., όταν στους επίσημους πίνακες προσδιορισμού των εκτάσεων των ΑΟΖ των χωρών αναφέρεται με μέγεθος περίπου 352.000 τετρ. χλμ.<br />Αν και στην πέμπτη παράγραφο της διακοίνωσης αφήνει ελπίδα εποικοδομητικού διαλόγου και διαπραγματεύσεων για την επίλυση της διαφοράς, στην πραγματικότητα θέλει να καθυστερήσει την οριοθέτηση, ώστε να υπάρξει ένα καθεστώς αβεβαιότητας ορίων στα θαλασσοτεμάχια των εταιριών EXXON, CHEVRON κλπ. Είναι γνωστό ότι ένα σταθερό και αποσαφηνισμένο καθεστώς κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι απαραίτητη προϋπόθεση των πετρελαϊκών εταιριών για την προώθηση των μακρόπνοων σχεδιασμών ανακάλυψης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.</div><div><br />Η εξάρτηση της ρηματικής διακοίνωσης από τις πρόνοιες του Τουρκολιβυκού μνημονίου είναι σαφείς και αποδεικνύει όχι μόνον την εξάρτηση από την Τουρκία, αλλά σχεδόν υποταγή στις υποδείξεις της. Ίσως και να αποτελεί μια πρόκληση για να μελετήσει τις αντιδράσεις της Ελλάδας, ώστε σε μια χλιαρή απάντηση να επιχειρήσει να ορίσει νέα ερευνητικά θαλασσοτεμάχια βόρεια της μέσης γραμμής δημιουργώντας τετελεσμένα.<br />Προσπαθεί να απονευρώσει από την αρχή κάθε πιθανή συμφωνία, επισημοποιώντας μέσω του ΟΗΕ τις παράλογες αξιώσεις της.</div><div><br />Ίσως δίνεται τώρα μια σημαντική ευκαιρία για την Ελλάδα να αντιδράσει σαν σύνολο με σοβαρότητα και δύναμη στις εξωφρενικές παλινδρομήσεις ενός ανυπόληπτου και αδύναμου κράτους, εξασφαλίζοντας παράλληλα μια δήλωση ή μια κίνηση από τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες, ότι οι διακοινώσεις αυτού του είδους δεν επηρεάζουν τον προγραμματισμό τους.<br />Προκαλεί, πάντως, ιδιαίτερο ενδιαφέρον η έλλειψη αντίδρασης μέχρι σήμερα και από την Αίγυπτο, αλλά και από την Ιταλία στις παράλογες διεκδικήσεις της Λιβύης, ίσως και από την ΕΕ, γεγονός που πρέπει να μας καθιστά επιφυλακτικούς και να μας ωθεί να προκαλέσουμε τις απόψεις τους, που θα φωτογραφίσουν και τις επιδιώξεις τους, έχοντας πάντα κατά νου το ύψιστο εθνικό συμφέρον.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ολόκληρη πλέον η Λιβύη στα δίκτυα της Τουρκίας.

ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΚΗΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι του μνημονίου συνεργασίας της Λιβύης με την Τουρκία σχετικής με την παραχώρηση προς...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Αμερικανικός κόλαφος για τα παιχνίδια του Τραμπ. Οι “κωλοτούμπες” και το “ριάλιτι” του Λευκού Οίκου.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/05/Trump-poutin.avif"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/05/Trump-poutin-696x392.avif" /></a><br /><br />Ενώ ο πρόεδρος Τραμπ δήλωσε χθες απογοητευμένος από τον Βλαντιμίρ και απείλησε τη Ρωσία με ισοπεδωτικούς δασμούς, πολλά Αμερικανικά Μέσα Ενμέρωσης αμφισβητούν την τακτική του και στο θέμα της Ουκρανίας και τον κατηγορούν για θεατρικές κινήσεις που στοχεύουν περισσότερο στην καλή εικόνα του και λιγότερο στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br />Στο άρθρο του <a href="https://www.msnbc.com/opinion/msnbc-opinion/trump-putin-ukraine-russia-nato-weapons-peace-deal-rcna218117">MSNBC</a> που ακολουθεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποδομείται με μια σειρά επιχειρημάτων.<br /><br />Η ανάλυση του MSNBC<br /><br />Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να είναι απογοητευμένος με τον Ρώσο ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και εξετάζει νέες κυρώσεις και έμμεση στρατιωτική υποστήριξη μέσω πωλήσεων σε χώρες του ΝΑΤΟ. Ωστόσο – επισημαίνει το Αμερικανικό δίκτυο MSNBC – έξι μήνες από τότε που επέστρεψε στην εξουσία, η πολιτική των ΗΠΑ, συνολικά, έχει μετατοπιστεί σε μια κατεύθυνση κατά της Ουκρανίας, κατά της δημοκρατίας, κατά του ΝΑΤΟ, υπέρ του αυταρχισμού και υπέρ της Ρωσίας.<br /><br />«Δεχόμαστε πολλές “ύβρεις” από τον Πούτιν», δήλωσε ο Τραμπ σε δημοσιογράφους σε συνάντηση στον Λευκό Οίκο. «Ενώ είναι πολύ ευγενικός μαζί μας όλη την ώρα, στην ουσία αποδεικνύεται ότι η στάση του είναι χωρίς νόημα».<br /><br /><br />Αλλά – σημειώνει το MSNBC – αυτό ίσχυε πάντα. Οι οπαδοί της Ουκρανίας το έλεγαν από την αρχή (αυτός είναι ένας από τους λόγους που επέλεξαν άλλωστε οι Ευρωπαίοι να υποστηρίξουν την Ουκρανία). Τώρα, ο Τραμπ είναι απογοητευμένος, αλλά με τι;<br /><br />Όταν ο Πούτιν διέταξε κάτι τέτοιο πριν από τρία χρόνια, ο Τραμπ δήλωσε με ενθουσιασμό ότι ήταν «έξυπνο» και «ιδιοφυές». Ποτέ δεν κατήγγειλε την επίθεση της Ρωσίας ως επιθετική, παράνομη ή λανθασμένη, ούτε εξέφρασε την υποστήριξή του στην ανεξαρτησία και την κυριαρχία επί της αρχής. Αν μη τι άλλο, έκανε το αντίθετο, καθώς απειλεί τους συμμάχους και τους εταίρους των ΗΠΑ , λέγοντας ότι θα πάρει τη Γροιλανδία από τη Δανία ή τη διώρυγα από τον Παναμά, και τα δύο κατά παράβαση υπογεγραμμένων συνθηκών.<br /><br />Ούτε ο Τραμπ απογοητεύεται που η Ρωσία συχνά σκοτώνει αμάχους. Ο Τραμπ μερικές φορές θρηνεί για την καταστροφικότητα του πολέμου, αλλά πάντα γενικά, χωρίς να κατηγορεί τη Ρωσία, όπως ο τρόπος που μιλάνε οι άνθρωποι για τις φυσικές καταστροφές.<br /><br />Για να αναφέρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα, ο Τραμπ είπε ανεπισήμως: «Τόσοι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν σε αυτό το χάος». Σε συνάντηση τους ωστόσο τον Φεβρουάριο στον Λευκό Οίκο με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Τραμπ και ο αντιπρόεδρος Τζ. Ντ. Βανς επανέλαβαν τη ρωσική προπαγάνδα, κατηγορώντας την Ουκρανία για τον πόλεμο και δυσφημώντας τις προσπάθειες του Ζελένσκι να αναδείξει τα βάσανα των Ουκρανών.<br /><br />Αν ο Τραμπ όντως ενδιαφερόταν για τη Ρωσία που σκοτώνει αμάχους, δεν θα είχε ποτέ μπλοκάρει την βοήθεια για την αεράμυνα . Όταν ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου, όπου εξέφρασε την απογοήτευσή του για τον Πούτιν που διέταξε την παύση, ο Τραμπ απάντησε: «Δεν ξέρω. Γιατί δεν μου λέτε;»<br /><br />Η υποστήριξη προς την Ουκρανία αργότερα επανήλθε (προς το παρόν), αν και αυτή φαίνεται να στοχεύει κυρίως στη διαχείριση της εικόνας του Τραμπ. Το κύριο παράπονό του είναι ότι ο Πούτιν δεν τον έχει φερθεί δίκαια, όχι ότι ο πόλεμος της Ρωσίας είναι παράνομος.<br /><br />Τα γεγονότα δεν ακολουθούν το σενάριο των ριάλιτι<div><br />Πιθανότατα, αυτό που απογοητεύει τον Τραμπ είναι ότι τα γεγονότα δεν ακολουθούν το σενάριο των ριάλιτι που υποστήριζε ή τις θεωρίες συνωμοσίας που έδειχναν συμπάθεια προς τη Ρωσία. Υποσχέθηκε ότι θα τελείωνε τον πόλεμο την πρώτη μέρα της επιστροφής του στην εξουσία, ασκώντας πίεση στους Ουκρανούς και την προσωπική του σχέση με τον Πούτιν για να σταματήσει τις μάχες και να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα, αυτή η αυτο- προβαλόμενη εξωραϊστική φαντασίωση στην πραγματικότητα καταρρέει .<br /><br />Ο Τραμπ έβαλε τον Πούτιν πάνω από τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ και ο Πούτιν δεν του ανταπέδωσε την χάρη. Αντί να δίνει προτεραιότητα στη δημιουργία εικόνας από τον Τραμπ, ο Πούτιν συνεχίζει να δίνει προτεραιότητα στην εθνική δύναμη της Ρωσίας. Ο Πούτιν δεν θα χρειαζόταν καν να κάνει πολλά – θα μπορούσε απλώς να πει ότι όλα αυτά ήταν λάθος του Τζο Μπάιντεν και να δώσει στον Τραμπ κάτι αδύναμο που μπορεί να ονομάσει συμφωνία – αλλά ο Πούτιν δεν θα κάνει ούτε αυτό. Αν μη τι άλλο, ο Πούτιν φαίνεται να απολαμβάνει αυτές τις επιδείξεις κυριαρχίας, παίζοντας με τον Τραμπ αντί να του δίνει φύλλο συκής.</div><div><br />Η απογοήτευση και οι “κυρώσεις”<br /><br />Ο Τραμπ φέρεται να θα εγκρίνει αυξημένες πωλήσεις όπλων σε χώρες του ΝΑΤΟ , γνωρίζοντας ότι κατευθύνονται προς την Ουκρανία. Αν το κάνει αυτό, θα βελτιώσει τη θέση της Ουκρανίας, αν και ακόμη και σε αυτό το θετικό σενάριο δεν θα επανορθώσει τη ζημιά από έξι μήνες διαπραγματεύσεων – φάρσας.<br /><br />Στα τέλη Μαΐου, ο Τραμπ εξέφρασε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι οι συνομιλίες δεν είχαν οδηγήσει σε συμφωνία και δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ενδέχεται να επιβάλει νέες κυρώσεις στη Ρωσία. Στη συνέχεια, δεν το έκανε, υποτίθεται επειδή κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε τις διαπραγματεύσεις. Αλλά είχε ήδη χαλαρώσει την επιβολή των κυρώσεων , μειώνοντας την επιρροή επί της Ρωσίας πριν καν ξεκινήσουν οι συνομιλίες.<br /><br />Το Κογκρέσο εξετάζει ένα νέο πακέτο κυρώσεων, αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα το κάνουν χωρίς την έγκριση του Τραμπ. Ακόμα κι αν το ψηφίσουν, η εφαρμογή του θα μπορούσε να είναι χαλαρή και τυχαία, και να εξαρτάται από τις διαθέσεις του προέδρου.</div><div><br />Η καλλιέργεια της εικόνας του προέδρου<br /><br />Η καλλιέργεια της εικόνας του προέδρου είναι ένας διαφορετικός στόχος από τον τερματισμό του πολέμου. Εκείνο όμως που χρειάζεται είναι μια ενέργεια με την οποία ο Τραμπ θα προωθήσει την ειρήνη βραχυπρόθεσμα. Και όχι κάτι σαν κι αυτό που κάνει ο Αμερικανός πρόεδρος με τους εμπορικούς πολέμους του, όπου επιδιώκει να διαφημίσει «συμφωνίες» που τάχα «κέρδισε» αντί να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.<br /><br />Ο Τραμπ θα μπορούσε να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία -αυτή τη στιγμή είναι μία από τις λίγες χώρες που εξαιρούνται από τους λεγόμενους αμοιβαίους δασμούς του- αλλά θα χρειαστεί δουλειά για να επιστρέψει κανείς στο επίπεδο της πίεσης που ασκήθηκε από τον Μπάιντεν. Βραχυπρόθεσμα, η ανακοίνωση περισσότερων πωλήσεωνστρατιωτικού υλικού στην Ευρώπη μπορεί να αποτελεί μια διπλωματική αντίδραση από τον Τραμπ, αλλά δεν θα αλλάξει την ισχύ της Ρωσίας και, ακόμη, θα χρειαστεί χρόνος για να επηρεάσει τις συνθήκες επί του πεδίου.<br /><br />Η περιστασιακή παύση και η συνολική μείωση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία ενθάρρυνε τη Ρωσία να αρνείται επί της ουσίας τις διαπραγματεύσεις, καθώς τα κέρδη στο πεδίο της μάχης βελτιώνουν τη θέση της στις συνομιλίες.<br /><br />Αυτό ισχύει ακόμη και όταν κάποια στρατιωτική βοήθεια επαναλαμβάνεται, επειδή οι καθυστερήσεις εμποδίζουν την ικανότητα της Ουκρανίας να πολεμήσει και κάνουν τη Ρωσία να πιστεύει ότι η Ουκρανία θα είναι πιο αδύναμη στο μέλλον. Ο μόνος τρόπος για να στείλουμε ένα διαφορετικό μήνυμα θα ήταν μια μεγάλη αύξηση και μια αξιόπιστη επιστροφή της αμερικανικής πολιτικής σε μια σαφώς φιλοουκρανική στάση, με ανεπιφύλακτη αντίθεση στην ρωσική επιθετικότητα.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουκρανία: Αμερικανικός κόλαφος για τα παιχνίδια του Τραμπ. Οι “κωλοτούμπες” και το “ριάλιτι” του Λευκού Οίκου.

Ενώ ο πρόεδρος Τραμπ δήλωσε χθες απογοητευμένος από τον Βλαντιμίρ και απείλησε τη Ρωσία με ισοπεδωτικούς δασμούς, πολλά Αμερικανικά Μέσα Ενμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραηλινό χτύπημα στην καρδιά της Δαμασκού: Στα άκρα η σύγκρουση Ισραήλ-Συρίας!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newmoney.gr/wp-content/uploads/2024/10/israil-hamas-epithesi-1-1-1280x603.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="603" data-original-width="1280" height="302" src="https://www.newmoney.gr/wp-content/uploads/2024/10/israil-hamas-epithesi-1-1-1280x603.png" width="721" /></a></div><div><br /></div>Η επίθεση στην πρωτεύουσα της Συρίας έρχεται σε συνέχεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στην επαρχία Σουέιντα<br /><br />Οι ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) έπληξαν το αρχηγείο του συριακού στρατού στην περιοχή της Δαμασκού, σε μια επίθεση με έντονο πολιτικό και στρατηγικό μήνυμα. Σύμφωνα με τις ισραηλινές αρχές, ο στόχος βρισκόταν σε άμεση σχέση με τις ενέργειες του συριακού καθεστώτος κατά αμάχων Δρούζων στη νότια Συρία.<br /><br /><img height="640" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2025/07/519496547_1390243685615809_668114101002083121_n.jpg" width="480" /><br /><br />Το Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ επιβεβαίωσε την επίθεση, σημειώνοντας ότι «ο συριακός στρατός πρέπει να αποσυρθεί από τη Σουέιντα και να σταματήσει να επιτίθεται στους Δρούζους». Ο Ισραηλινός Υπουργός Άμυνας, Ισραέλ Κατζ, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Όπως έχουμε προειδοποιήσει, το Ισραήλ δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τους Δρούζους της Συρίας. Θα συνεχίσουμε τα πλήγματα κατά των δυνάμεων του καθεστώτος μέχρι να αποσυρθούν — και αν το μήνυμά μας δεν γίνει κατανοητό, η απάντησή μας θα κλιμακωθεί πολύ σύντομα».<br /><br /><div class="embed-twitter" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: cf_asty_st; font-size: 19px; margin: 20px auto;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1945422844420137288" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=newsbreakGR&dnt=true&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1945422844420137288&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.newsbreak.gr%2Fkosmos%2F900684%2Fisrailino-chtypima-stin-kardia-tis-damaskoy-sta-akra-i-sygkroysi-israil-syrias%2F&sessionId=6cea44fac641d96e78b92697ae6d97e689c0f96e&siteScreenName=newsbreakGR&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 673px; max-width: 100%; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div>Η επίθεση στην πρωτεύουσα της Συρίας έρχεται σε συνέχεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στην επαρχία Σουέιντα, όπου τις τελευταίες ημέρες έχουν σημειωθεί σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα σε ένοπλες ομάδες Δρούζων και συριακές κυβερνητικές δυνάμεις, με δεκάδες νεκρούς.<br /><br />Το Ισραήλ δηλώνει ότι παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και τις κινήσεις του συριακού καθεστώτος εναντίον αμάχων και παραμένει σε πλήρη ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο. Η ισραηλινή ηγεσία τονίζει ότι η πολιτική της αποστρατιωτικοποίησης της περιοχής νότιας Συρίας θα εφαρμοστεί με κάθε μέσο, προκειμένου να προστατευτεί η Δρούζικη κοινότητα.<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ισραηλινό χτύπημα στην καρδιά της Δαμασκού: Στα άκρα η σύγκρουση Ισραήλ-Συρίας!

Η επίθεση στην πρωτεύουσα της Συρίας έρχεται σε συνέχεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στην επαρχία Σουέιντα Οι ισραηλινές Ένοπλε...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξεταστική: Κατατέθηκε η πρόταση της ΝΔ με μόλις 60 οι υπογραφές. Λέξη για τα «γαλάζια» στελέχη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.documentonews.gr/wp-content/uploads/2025/06/opekepe_2-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="412" src="https://www.documentonews.gr/wp-content/uploads/2025/06/opekepe_2-1.jpg" width="692" /></a></div><div><br /></div>Η ΝΔ επιμένει να μιλά για «διαχρονικό πρόβλημα»<br /><br />Με μόλις 60 υπογραφές – δηλαδή τις απολύτως απαραίτητες – κατατέθηκε το αίτημα της ΝΔ να συσταθεί Εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ από το 1998. Η ΝΔ επιμένει να μιλά για «διαχρονικό πρόβλημα» και ζητά να ερευνηθούν τα πρόστιμα των 2,7 δισ., οι έλεγχοι στα ΑΦΜ, η «τεχνική λύση» και οι δύο εταιρείες που ήταν τεχνικοί σύμβουλοι.<br /><br />Πάντως ενώ η ΝΔ αναφέρεται εκτενώς στους διαλόγους των «γαλάζιων» που περιλαμβάνονται στην ποινική δικογραφία, δεν αξιολογεί το ότι είναι όλοι στελέχη της! Στην πρότασή της αναφέρει γενικόλογα ότι από το περιεχόμενο των συνομιλιών, φαίνεται να προκύπτουν ενδείξεις εκτεταμένης διαφθοράς εντός του Οργανισμού, με συνεχείς συνομιλίες υψηλόβαθμων υπηρεσιακών παραγόντων του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. μεταξύ τους, με ισχυρούς γεωργοκτηνοτρόφους αλλά και με όσους εκμεταλλεύονται Κέντρα Υποβολής Δηλώσεων, με σκοπό την παράνομη λήψη επιδοτήσεων.<br /><br />Επισημαίνεται ότι η ΝΔ ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος παραγραφής αδικημάτων, όπως προειδοποιεί η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, με το επιχείρημα πως «με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2019 καταργήθηκε η ειδική αποσβεστική προθεσμία για τα αδικήματα των μελών της Κυβέρνησης και των Υφυπουργών και η σχετική συνταγματική διάταξη εφαρμόζεται απευθείας».<br />Επτά σημεία<br /><br />Συγκεκριμένα η ΝΔ εστιάζει σε επτά σημεία:<br /><br />Προς αυτή την κατεύθυνση απαιτείται, μεταξύ άλλων:<br /><br />1) να αποσαφηνισθεί το εύρος των παθογενειών στη λειτουργία του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε.<br /><br />2) να εξετασθεί γιατί επελέγη και παρέμεινε σε ισχύ επί σημαντικό χρονικό διάστημα η λεγόμενη «τεχνική λύση» για τον καθορισμό των ενισχύσεων στους κτηνοτρόφους σε συνδυασμό και με την καθυστέρηση στην υλοποίηση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης.<br /><br />3) να διερευνηθεί πώς αξιοποιούνται τα νέα ψηφιακά εργαλεία, το δασολόγιο και το κτηματολόγιο στο ελεγκτικό έργο.<br /><br />4) να εξετασθούν τα πεπραγμένα των εκάστοτε διοικήσεων του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. και πολιτικών ηγεσιών του αρμόδιου Υπουργείου για την αντιμετώπιση των παθογενειών αυτών, τη λειτουργία αποτελεσματικού συστήματος εσωτερικού ελέγχου και τη διαβίβαση υποθέσεων απάτης στις αρμόδιες δικαστικές αρχές.<br /><br />5) να ελεγχθεί ποιοι ζήτησαν και έκαναν διασταυρωτικούς ελέγχους, πόσοι τέτοιοι έλεγχοι έγιναν και ποιο ήταν το αποτέλεσμά τους και η διάρκειά τους, όπως επίσης ποιο ήταν το σύστημα επιλογής ελέγχων και αν εφαρμοζόταν με συνέπεια.<br /><br />6) να εξετασθεί η σχέση του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. με τον Τεχνικό Σύμβουλο και οι αιτίες της σχέσης αυτής, οι ενέργειες που έγιναν ή δεν έγιναν για να μπορέσει ο Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. να λειτουργήσει με μεγαλύτερη αυτάρκεια καθώς και η τυχόν ύπαρξη οικονομικών ή άλλων συμφερόντων που διεκδικούν συμμετοχή στη λειτουργία του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. και ασκούν διαχρονικά αθέμιτη επιρροή σε αυτή.<br /><br />7) να διερευνηθούν τα αίτια για την επιβολή των δημοσιονομικών διορθώσεων στον Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε..<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εξεταστική: Κατατέθηκε η πρόταση της ΝΔ με μόλις 60 οι υπογραφές. Λέξη για τα «γαλάζια» στελέχη

Η ΝΔ επιμένει να μιλά για «διαχρονικό πρόβλημα» Με μόλις 60 υπογραφές – δηλαδή τις απολύτως απαραίτητες – κατατέθηκε το αίτημα της ΝΔ να συσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ζβι Γεχεζκέλι: Ο Γκολάνι «είναι το ISIS με κοστούμι και γραβάτα».

<img height="371" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/03/GOLANI-1-630x371.jpg" width="697" /><br /><br />Ο Ισραηλινός ειδικός σε αραβικά ζητήματα Ζβι Γεχεζκέλι προειδοποίησε για το νέο καθεστώς στη Συρία: «Στο πεδίο, μοιάζουν με τη Χαμάς. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν μπορούν να γίνουν συμφωνίες μαζί τους. Κατά τη γνώμη μου, όχι».<br /><br />Εν μέσω κλιμάκωσης των εντάσεων στη Συρία και της στρατιωτικής ανταπόκρισης του Ισραήλ, ο σχολιαστής αραβικών θεμάτων Ζβι Γεχεζκέλι έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον de facto ηγέτη της Συρίας, Άχμεντ αλ-Σαράα, γνωστό παλαιότερα ως Αμπού Μοχάμαντ αλ-Γκολάνι.<br /><br />«Το ερώτημα είναι τι επικρατεί τελικά – ο γυαλισμένος άνθρωπος με το κοστούμι, που απαλλάχθηκε από τις κυρώσεις χάρη στον Πρόεδρο Τραμπ, ή το DNA του ISIS που δεν ανέχεται τις μειονότητες και τις σφαγιάζει;» δήλωσε ο Γεχεζκέλι στο i24NEWS.<br /><br />Περιέγραψε τους άντρες του Γκολάνι ως «τους ίδιους τρομοκράτες που κατέκτησαν τη Συρία», οι οποίοι τώρα επιδιώκουν εκδίκηση εναντίον των Δρούζων που υποστήριξαν τον Μπασάρ Αλ-Άσαντ κατά τον εμφύλιο πόλεμο.<br /><br />«Δεν το έχουν ξεχάσει αυτό, και γι’ αυτό στοχοποιούν τώρα τους Δρούζους.<br /><br />»Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν το Ισραήλ μπορεί πραγματικά να εγγυηθεί την ασφάλειά τους.<br /><br />»Είναι ζωτικής σημασίας να δείξουμε στην περιοχή ότι στεκόμαστε δίπλα στους Δρούζους, αλλά αυτό πρέπει να εκφραστεί με αποφασιστική δράση – όχι μόνο με αεροπορικές επιδρομές».<br /><br />Σύμφωνα με τον Γεχεζκέλι, το Ισραήλ βλέπει πλέον την αληθινή φύση του Γκολάνι.<br /><br />«Υποστηρίζω ότι η σύναψη ειρηνευτικής συμφωνίας με έναν άνθρωπο που κατέλαβε την εξουσία με τη βία και δεν εκλέχθηκε ποτέ πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεγάλη προσοχή.<br /><br />»Πρέπει να αποδείξει ότι είναι άξιος – και με τις σημερινές του ενέργειες αποδεικνύει το αντίθετο.<br /><br />»Ήξερε ότι το Ισραήλ θα απαντούσε στρατιωτικά, κι όμως εξαπέλυσε τις δυνάμεις του».<br /><br />«Το Ισραήλ πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσει αυτή τη σφαγή [των Δρούζων], αν δεν είναι ήδη πολύ αργά», πρόσθεσε.<br /><br />«Ταυτόχρονα, η Ιερουσαλήμ πρέπει να καταστήσει σαφές στον Γκολάνι ότι ολόκληρες περιοχές της Συρίας δεν μπορούν να παραμένουν υπό τον αποκλειστικό του έλεγχο.<br /><br />»Αν το Ισραήλ δεν σταθεί αποφασιστικά τώρα, θα χάσει τη διαπραγματευτική του ισχύ αργότερα – ιδιαίτερα έναντι της Τουρκίας, που είναι η πραγματική περιφερειακή δύναμη.<br /><br />»Αν το Ισραήλ επιλέξει να προστατεύσει τους Δρούζους, πρέπει να το κάνει πλήρως».<br /><br />Ο Γεχεζκέλι κατέληξε προειδοποιώντας ότι οι άνθρωποι του Γκολάνι λειτουργούν ως τρομοκρατική οργάνωση.<br /><br />«Στο πεδίο, η συμπεριφορά τους δεν διαφέρει από τη Χαμάς. Το ερώτημα είναι αν είναι δυνατόν να επιτευχθούν συμφωνίες μαζί τους. Κατά την άποψή μου, καθόλου. Το Ισραήλ πρέπει να θέσει πρώτα τα συμφέροντα ασφαλείας του, να επιβάλει τον έλεγχο και να μην βασίζεται στον Γκολάνι, που ουσιαστικά είναι το ISIS με κοστούμι και γραβάτα».<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ζβι Γεχεζκέλι: Ο Γκολάνι «είναι το ISIS με κοστούμι και γραβάτα».

Ο Ισραηλινός ειδικός σε αραβικά ζητήματα Ζβι Γεχεζκέλι προειδοποίησε για το νέο καθεστώς στη Συρία: «Στο πεδίο, μοιάζουν με τη Χαμάς. Το κρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Γεραπετρίτης – Λιβύη: Άνθρακες ο θησαυρός, αποτυχία.

<a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/07/f52bd5822c5646f294762dfa18e89971_Gv6OH4yX0AADa-I-1-1.jpg?v=1752637580"><img height="370" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/07/f52bd5822c5646f294762dfa18e89971_Gv6OH4yX0AADa-I-1-1-660x370.jpg?v=1752637581" width="701" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ακαμπτη η Τρίπολη για το τουρκολιβυκό μνημόνιο</span></h3><b>Βασίλης Νέδος</b><br />Τι συζητήθηκε κατά την επίσκεψη του Γιώργου Γεραπετρίτη στη Λιβύη<br /><br />Tην κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα με τη ραγδαία αύξηση των μεταναστευτικών ροών από Τομπρούκ προς Κρήτη παρουσίασε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης κατά την επίσκεψή του στη Λιβύη.<br /><br />Δίχως κάποια ουσιαστική εξέλιξη στο βασικό ζήτημα που αφορά τις σχέσεις της Ελλάδας με την κυβέρνηση της Τρίπολης, δηλαδή την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μακριά από τη λογική του τουρκολιβυκού μνημονίου, διεξήχθη χθες η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη στην πρωτεύουσα της Λιβύης, όπου συναντήθηκε διαδοχικά με τον πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης Μοχάμεντ Μένφι, τον πρωθυπουργό Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα και τον ασκούντα χρέη υπουργού Εξωτερικών Ταχέρ αλ Μπαούρ.<br /><br />Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο κ. Γεραπετρίτης τόνισε ότι η Ελλάδα επιδιώκει να επιλύσει κάθε ζήτημα οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με γειτονικές της χώρες, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν, μάλιστα, ότι συμφωνήθηκε η «ετοιμότητα Ελλάδας και Λιβύης, ως κράτη με αντικείμενες ακτές, να συζητήσουν για οριοθέτηση ΑΟΖ στο προσεχές μέλλον». Επί της ουσίας, πάντως, δεν ανακοινώθηκε κάτι πρακτικό, όπως για παράδειγμα η συγκρότηση τεχνικών επιτροπών ή κάποιο άλλο προκαταρκτικό βήμα, ώστε Αθήνα και Τρίπολη να επιστρέψουν στις συζητήσεις που διακόπηκαν το 2010 για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Ενώ, επιπλέον, οι διπλωματικές πηγές της Αθήνας δεν κατέγραψαν κάποια συγκεκριμένη πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση από την πλευρά των τριών Λίβυων συνομιλητών του κ. Γεραπετρίτη. Οι υπεκφυγές εκ μέρους της Τρίπολης καταμαρτυρούν ότι, παρά τον κλυδωνισμό της, η προσωρινή κυβέρνηση υπό τον κ. Ντμπέιμπα επιμένει στη σταθερή γραμμή υποστήριξης του τουρκολιβυκού μνημονίου.<div><br />Οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι ως προς την προκήρυξη διαγωνισμού για τις έρευνες εξόρυξης σε δύο οικόπεδα στα νότια της Κρήτης, ο κ. Γεραπετρίτης υπογράμμισε ότι η Ελλάδα ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα βάσει διεθνούς δικαίου και δεν ενεργεί εις βάρος τρίτων. Με βάση όλα όσα έγιναν γνωστά από την Τρίπολη, κανείς από τους αξιωματούχους με τους οποίους συνομίλησε ο υπουργός Εξωτερικών δεν αντέδρασε με κάποιο θετικό τρόπο σε αυτή την τοποθέτηση. Αλλωστε κάτι τέτοιο ήταν περιττό, καθώς μόλις πριν από λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση της Τρίπολης είχε καταγράψει την αντίθεσή της με τον πλέον επίσημο τρόπο, με τη ρηματική διακοίνωση που κοινοποιήθηκε στον ΟΗΕ, και κατήγγειλε την επιλογή της Αθήνας να προκηρύξει οικόπεδα προς έρευνα στα νότια της Κρήτης, κινούμενη σαφώς στη λογική του τουρκολιβυκού μνημονίου.<br /><br /></div><div>Διπλωματικές πηγές ανέφεραν ότι συμφωνήθηκε η «ετοιμότητα Ελλάδας και Λιβύης, ως κράτη με αντικείμενες ακτές, να συζητήσουν για οριοθέτηση ΑΟΖ στο προσεχές μέλλον».<br /><br />Σε δύσκολη θέση<br /><br />Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός της Τρίπολης, Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα, είναι εξαιρετικά επίφοβη, καθώς η ομάδα του πιο ισχυρού πολέμαρχου που υποστήριζε με άνδρες και στρατιωτικά μέσα το καθεστώς έχει αποσυρθεί από την υπεράσπιση της κυβέρνησης, η οποία δεν διαθέτει επαρκείς δυνάμεις να υπερασπιστεί τον εαυτό της, ενώ δέχεται πιέσεις από άλλες φατρίες της Δυτικής Λιβύης.<br /><br />Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά από τις ελληνικές διπλωματικές πηγές, ο κ. Γεραπετρίτης παρουσίασε στους συνομιλητές του την κατάσταση στην Ελλάδα με τη ραγδαία αύξηση των μεταναστευτικών ροών από Τομπρούκ προς Κρήτη. Οι ίδιες πηγές υπογράμμιζαν ότι ο κ. Γεραπετρίτης και οι συνομιλητές του συμφώνησαν ότι πρέπει να υπάρξει συνεννόηση ως προς τον έλεγχο χερσαίων και θαλασσίων συνόρων και η λιβυκή πλευρά ζήτησε τη συνδρομή της Ελλάδας τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο της Ε.Ε. και του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.<br /><br />«Οι συζητήσεις έγιναν σε ιδιαίτερα παραγωγικό κλίμα και αποφασίσαμε από κοινού να επανατοποθετήσουμε σε τροχιά τα μείζονα ζητήματα που μας αφορούν, το μεταναστευτικό, το διμερές εμπόριο και βεβαίως την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών», ανέφερε, μεταξύ άλλων, μετά το πέρας της επίσκεψής του στην Τρίπολη ο κ. Γεραπετρίτης.<br />Σε επίπεδο Ε.Ε. αναδεικνύει η Ελλάδα το πρόβλημα με Λιβύη<br /><br />Της <b>Αλεξάνδρας Βουδούρη</b><br /><br />ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Εκ νέου το ζήτημα της Λιβύης έθιξε και μάλιστα, μόνον, η Ελλάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τόσο σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των αυξημένων μεταναστευτικών ροών, όσο και για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, στον απόηχο της ρηματικής διακοίνωσης στον ΟΗΕ με την οποία η Τρίπολη οριοθετεί τη λιβυκή ΑΟΖ. Αφορμή στάθηκε η διοργάνωση δείπνου μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης με ομολόγους τους των χωρών της Νότιας Γειτονίας, τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, αλλά και το χθεσινό συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, με βασικό θέμα την εξέταση των σχέσεων Ε.Ε. – Ισραήλ στη «σκιά» της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα.<br /><br />Τη χώρα μας εκπροσώπησε η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, όπου στη διάρκεια του δείπνου της Δευτέρας αναφέρθηκε στο ζήτημα των αυξημένων ροών από την ανατολική πλευρά της Λιβύης, ενώ έθιξε το ζήτημα του τουρκολιβυκού μνημονίου, ζητώντας σεβασμό του διεθνούς δικαίου, κάτι που επανέλαβε και στη διάρκεια της χθεσινής συζήτησης στην ειδική ενότητα για τη Μεσόγειο.<br /><br />Η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε στις μεταναστευτικές ροές και στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, στο πλαίσιο του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών.<br /><br />Το ζήτημα του τουρκολιβυκού μνημονίου έχει θέσει η Αθήνα επανειλημμένως στις Βρυξέλλες, ενώ στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προστέθηκε η αναφορά ότι «το μνημόνιο συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών στη Μεσόγειο παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να έχει νομικές συνέπειες για τρίτα κράτη».<br /><br />Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι η Ιταλία δεν έκανε καμία αναφορά χθες στο θέμα και παρά το ότι ο υπουργός Εξωτερικών Αντόνιο Ταγιάνι είχε ζητήσει ειδική συζήτηση στο συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων τον Ιούνιο περιγράφοντας τη Λιβύη ως «κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει από κοινού». Σε κάθε περίπτωση, η Κομισιόν δρομολογεί νέα ευρωπαϊκή αποστολή στη Βεγγάζη, μετά το πρόσφατο διπλωματικό επεισόδιο, όπως συμφωνήθηκε από την πρόεδρό της και τους πρωθυπουργούς Ελλάδας, Ιταλίας και Μάλτας, την περασμένη εβδομάδα.<br /><br />Χθες, εν τω μεταξύ, το συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων δεν κατέληξε σε συμφωνία σχετικά με την αναθεώρηση του άρθρου 2 της συμφωνίας σύνδεσης Ε.Ε. – Ισραήλ στο πλαίσιο των επιλογών, που παρουσίασε η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάγια Κάλας, ανάμεσα στις οποίες ήταν εμπορικές κυρώσεις ή ακόμα και πλήρης αναστολή της συμφωνίας, λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα. «Στόχος μας δεν είναι να τιμωρηθεί το Ισραήλ», τόνισε η Κάλας μετά τη συνεδρίαση, αλλά να παρακολουθήσουμε την πλήρη εφαρμογή της πρόσφατης συμφωνίας, που πέτυχε η Ε.Ε. με τη χώρα όσον αφορά την πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Αρκετά κράτη-μέλη, όπως και η Ελλάδα, τάχθηκαν υπέρ της διατήρησης διαύλων επικοινωνίας με το Ισραήλ, υπέρ της κατάπαυσης του πυρός, της πρόσβασης ανθρωπιστικής βοήθειας, της επιστροφής των Ισραηλινών ομήρων και του τερματισμού της δράσης των εποίκων στη Δυτική Οχθη.<br /><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γεραπετρίτης – Λιβύη: Άνθρακες ο θησαυρός, αποτυχία.

Ακαμπτη η Τρίπολη για το τουρκολιβυκό μνημόνιο Βασίλης Νέδος Τι συζητήθηκε κατά την επίσκεψη του Γιώργου Γεραπετρίτη στη Λιβύη Tην κατάσταση...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Ισραηλινά drones πλήττουν σκληρά τις δυνάμεις του Σάρα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ5d7Vj_BSZ5sYws3au1I8eMGZZzhyXgrDBpw&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ5d7Vj_BSZ5sYws3au1I8eMGZZzhyXgrDBpw&s" width="697" /></a></div><div><br /></div>Ισραηλινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) έθεσαν σήμερα στο στόχαστρο, για δεύτερη μέρα, την πόλη Σουέιντα όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι Δρούζοι, στη νότια Συρία, όπου αναπτύχθηκαν χθες οι κυβερνητικές δυνάμεις παρά τις προειδοποιήσεις του Ισραήλ, μετέδωσε το συριακό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SANA.<br /><br />“Τα drones της Πολεμικής Αεροπορίας της ισραηλινής κατοχικής δύναμης στοχοθετούν την πόλη Σουέιντα”, ανέφερε το πρακτορείο. Το Ισραήλ προειδοποίησε σήμερα ότι θα αυξήσει τα πλήγματά του εναντίον των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων αν δεν αποσυρθούν από τη νότια Συρία και ιδιαίτερα από τη Σουέιντα.<br /><br />Το SANA μετέδωσε εξάλλου ότι ακούστηκε ο ήχος μιας ισχυρής έκρηξης στη συριακή πρωτεύουσα Δαμασκό η φύση της οποίας βρίσκεται ακόμη υπό διερεύνηση, ενώ ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι επιτέθηκε στην πύλη εισόδου του αρχηγείου του συριακού στρατού στη Δαμασκό. Δύο συριακές πηγές ασφαλείας δήλωσαν στο Ρόιτερς πως το Ισραήλ έπληξε το υπουργείο Άμυνας στην πρωτεύουσα.<div><br /></div><div><a href="https://www.amna.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Συρία: Ισραηλινά drones πλήττουν σκληρά τις δυνάμεις του Σάρα.

Ισραηλινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) έθεσαν σήμερα στο στόχαστρο, για δεύτερη μέρα, την πόλη Σουέιντα όπου η πλειονότητα των κατοίκων...

Διαβάστε την συνέχεια

Σύγκλιση Τουρκίας – Αιγύπτου στο πρόγραμμα του αεροσκάφους ‘Kaan’ ως κατασκευαστικού εταίρου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.atlanticcouncil.org/wp-content/uploads/2025/01/2024-02-21T160629Z_1310489572_MT1EYEIM262695_RTRMADP_3_TURKEY-HISTORICAL-FLIGHT-OF-WARPLANE-KAAN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="360" src="https://www.atlanticcouncil.org/wp-content/uploads/2025/01/2024-02-21T160629Z_1310489572_MT1EYEIM262695_RTRMADP_3_TURKEY-HISTORICAL-FLIGHT-OF-WARPLANE-KAAN.jpg" width="697" /></a></div><br /><div>Σε μια αξιοσημείωτη εξέλιξη που αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη σύγκλιση στην αμυντική βιομηχανία μεταξύ Άγκυρας και Καΐρου, η Τουρκία ενέκρινε επίσημα τη συμμετοχή της Αιγύπτου στο έργο ανάπτυξης μαχητικών πέμπτης γενιάς KAAN ως εταίρου παραγωγής, σύμφωνα με τον αιγυπτιακό ιστότοπο πληροφοριών Tactical Report.</div><br />Μάλιστα, αναμένεται να υπογραφεί μνημόνιο συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών στα τέλη του 2025, ανοίγοντας το δρόμο για την ενεργοποίηση κοινής τεχνικής και κατασκευαστικής συνεργασίας στο πλαίσιο αυτού του φιλόδοξου έργου.<br /><br />Αυτή η κίνηση αποτελεί σαφή ένδειξη της επιθυμίας της Αιγύπτου να ενταχθεί στον σύλλογο των χωρών που παράγουν προηγμένη αεροπορική τεχνολογία, ενισχύοντας παράλληλα τις μακροπρόθεσμες ικανότητές της στον τομέα της αεράμυνας.<br /><br /> Η τουρκική έγκριση έρχεται επίσης μετά την επιθεώρηση από αντιπροσωπεία εμπειρογνωμόνων της Αιγυπτιακής Πολεμικής Αεροπορίας του πρωτοτύπου του μαχητικού, το οποίο βρίσκεται ακόμη σε στάδιο αρχικών δοκιμών και αναμένεται να τεθεί σε ενεργό υπηρεσία το 2030.<br /><br />Το Project Kaan θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος στις προσπάθειες της Τουρκίας να επιτύχει τεχνολογική ανεξαρτησία στην αμυντική βιομηχανία και η συμμετοχή της Αιγύπτου θα άνοιγε νέους ορίζοντες για περιφερειακή συνεργασία στην προηγμένη στρατιωτική αεροπορία.<br /><br />Μαχητικό αεροσκάφος KAAN<br /><br />Τον Φεβρουάριο του 2024, η πρώτη πτήση του μαχητικού πέμπτης γενιάς της Τουρκίας, του Kaan, σηματοδότησε μια κομβική στιγμή στην ιστορία της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, όχι μόνο ως προηγμένο τεχνολογικό επίτευγμα, αλλά και ως επίσημη διακήρυξη της εισόδου της Τουρκίας στον κόσμο των μεγάλων αεροπορικών δυνάμεων και επιβεβαίωση των αυξανόμενων φιλοδοξιών της τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε γεωπολιτικό επίπεδο.<div><br /></div><div><img src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/07/kaadasfrkanewopayt6y.jpg?resize=605%2C151&ssl=1" /><br /><br />Αυτό το έργο, το οποίο στοχεύει στην αντικατάσταση των παλαιών μαχητικών F-16, αντικατοπτρίζει έναν στρατηγικό προσανατολισμό προς την επίτευξη εθνικής κυριαρχίας στον κλάδο της αεροπορίας και την απελευθέρωση των αμυντικών αποφάσεων από οποιαδήποτε εξωτερική εξάρτηση.<br /><br />Η απόφαση της Τουρκίας να ξεκινήσει ένα εγχώριο πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών χρονολογείται από το 2010, όταν η Άγκυρα άρχισε να συνειδητοποιεί τους περιορισμούς των δυνατοτήτων του αεροπορικού στόλου της απέναντι στις σύγχρονες απειλές.<br /><br />Έκτοτε, έχει καταρτιστεί ένα σχέδιο για την ανάπτυξη ενός μαχητικού stealth πέμπτης γενιάς που να πληροί τα πιο πρόσφατα διεθνή πρότυπα.<br /><br />Το πρόγραμμα TF-X ξεκίνησε επίσημα το 2011 και το πρώτο πρωτότυπο παρουσιάστηκε στην Αεροπορική Έκθεση του Παρισιού το 2019, μια τολμηρή επίδειξη των τεχνολογικών φιλοδοξιών της Τουρκίας.<br /><br /> Ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη ανατέθηκαν στην Τουρκική Αεροδιαστημική Βιομηχανία (TAI), με περιορισμένη τεχνική υποστήριξη από τη βρετανική εταιρεία BAE Systems.<br /><br /> Στον τομέα των κινητήρων, παρά το γεγονός ότι προσωρινά βασίζεται στον αμερικανικό κινητήρα F110 που παράγεται από την General Electric, η Άγκυρα αναπτύσσει ταυτόχρονα τον δικό της εγχώριο κινητήρα, τον TF35000.<br /><br />Το μαχητικό Kaan, ένα δικινητήριο αεροσκάφος μήκους 21 μέτρων με άνοιγμα φτερών 14 μέτρων, έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τις προδιαγραφές πέμπτης γενιάς.<br /><br />Χρησιμοποιεί σύνθετα υλικά για τη μείωση του υπογραφικού ραντάρ του και περιλαμβάνει εσωτερικούς χώρους όπλων, ενισχύοντας την ικανότητά του να εκτελεί αποστολές βαθιάς διείσδυσης σε περιβάλλοντα υψηλής απειλής.<br /><br /> Το σύστημα μάχης του είναι ενσωματωμένο με ένα προηγμένο ραντάρ AESA που αναπτύχθηκε από την Aselsan, εκτός από συστήματα ανίχνευσης υπέρυθρων και οπτικούς αισθητήρες ενσωματωμένους στο κράνος του πιλότου. Το μαχητικό έχει επίσης σχεδιαστεί για να ενσωματώνεται με drones μέσω μιας διεπαφής λειτουργίας που επιτρέπει συντονισμένες αποστολές ανθρώπου-μηχανής, έναν τομέα στον οποίο η Τουρκία σημειώνει σημαντική πρόοδο.<br /><br />Προσπάθεια υπεροχής έναντι της Ελλάδας<br /><br />Η Τουρκία βασίζεται σε αυτό το έργο για την ενίσχυση των εγχώριων δυνατοτήτων της και την ανάπτυξη των αμυντικών της βιομηχανιών. Αναμένεται να παραγγείλει περίπου 250 αεροσκάφη για την πολεμική αεροπορία της, με σκοπό την εξαγωγή τους σε ξένους σε ανταγωνιστικές τιμές σε σύγκριση με τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F-35 και υπό λιγότερο περιοριστικούς όρους.<br /><br />Αυτό το μαχητικό αναμένεται να συμβάλει στην ανατροπή της πλάστιγγας υπέρ της Τουρκίας στην περιφερειακή εξίσωση αποτροπής, ιδίως υπό το πρίσμα της συνεχιζόμενης έντασης με την Ελλάδα και της πιθανής ανισορροπίας της αεροπορικής ισχύος μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Με το έργο Kaan, η Τουρκία εντάσσεται σε μια επιλεγμένη ομάδα χωρών ικανών να σχεδιάζουν και να κατασκευάζουν μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία και την Κίνα.<br /><br />Με αυτόν τον τρόπο, η Άγκυρα εδραιώνει τη θέση της ως ανερχόμενη βιομηχανική και στρατιωτική δύναμη σε έναν ολοένα και πιο πολωμένο και πολύπλοκο κόσμο.<br /><br /> Αυτό το μαχητικό δεν είναι απλώς ένα νέο αεροσκάφος. Είναι σύμβολο μιας τουρκικής στρατηγικής μετατόπισης, η οποία χαρακτηρίζεται από αμυντική κυριαρχία και ανεξάρτητη γεωπολιτική τοποθέτηση.</div><div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σύγκλιση Τουρκίας – Αιγύπτου στο πρόγραμμα του αεροσκάφους ‘Kaan’ ως κατασκευαστικού εταίρου.

Σε μια αξιοσημείωτη εξέλιξη που αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη σύγκλιση στην αμυντική βιομηχανία μεταξύ Άγκυρας και Καΐρου, η Τουρκία ενέκρι...

Διαβάστε την συνέχεια