Ενώ ο πρόεδρος Τραμπ δήλωσε χθες απογοητευμένος από τον Βλαντιμίρ και απείλησε τη Ρωσία με ισοπεδωτικούς δασμούς, πολλά Αμερικανικά Μέσα Ενμέρωσης αμφισβητούν την τακτική του και στο θέμα της Ουκρανίας και τον κατηγορούν για θεατρικές κινήσεις που στοχεύουν περισσότερο στην καλή εικόνα του και λιγότερο στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
Στο άρθρο του MSNBC που ακολουθεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποδομείται με μια σειρά επιχειρημάτων.
Η ανάλυση του MSNBC
Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να είναι απογοητευμένος με τον Ρώσο ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και εξετάζει νέες κυρώσεις και έμμεση στρατιωτική υποστήριξη μέσω πωλήσεων σε χώρες του ΝΑΤΟ. Ωστόσο – επισημαίνει το Αμερικανικό δίκτυο MSNBC – έξι μήνες από τότε που επέστρεψε στην εξουσία, η πολιτική των ΗΠΑ, συνολικά, έχει μετατοπιστεί σε μια κατεύθυνση κατά της Ουκρανίας, κατά της δημοκρατίας, κατά του ΝΑΤΟ, υπέρ του αυταρχισμού και υπέρ της Ρωσίας.
«Δεχόμαστε πολλές “ύβρεις” από τον Πούτιν», δήλωσε ο Τραμπ σε δημοσιογράφους σε συνάντηση στον Λευκό Οίκο. «Ενώ είναι πολύ ευγενικός μαζί μας όλη την ώρα, στην ουσία αποδεικνύεται ότι η στάση του είναι χωρίς νόημα».
Αλλά – σημειώνει το MSNBC – αυτό ίσχυε πάντα. Οι οπαδοί της Ουκρανίας το έλεγαν από την αρχή (αυτός είναι ένας από τους λόγους που επέλεξαν άλλωστε οι Ευρωπαίοι να υποστηρίξουν την Ουκρανία). Τώρα, ο Τραμπ είναι απογοητευμένος, αλλά με τι;
Όταν ο Πούτιν διέταξε κάτι τέτοιο πριν από τρία χρόνια, ο Τραμπ δήλωσε με ενθουσιασμό ότι ήταν «έξυπνο» και «ιδιοφυές». Ποτέ δεν κατήγγειλε την επίθεση της Ρωσίας ως επιθετική, παράνομη ή λανθασμένη, ούτε εξέφρασε την υποστήριξή του στην ανεξαρτησία και την κυριαρχία επί της αρχής. Αν μη τι άλλο, έκανε το αντίθετο, καθώς απειλεί τους συμμάχους και τους εταίρους των ΗΠΑ , λέγοντας ότι θα πάρει τη Γροιλανδία από τη Δανία ή τη διώρυγα από τον Παναμά, και τα δύο κατά παράβαση υπογεγραμμένων συνθηκών.
Ούτε ο Τραμπ απογοητεύεται που η Ρωσία συχνά σκοτώνει αμάχους. Ο Τραμπ μερικές φορές θρηνεί για την καταστροφικότητα του πολέμου, αλλά πάντα γενικά, χωρίς να κατηγορεί τη Ρωσία, όπως ο τρόπος που μιλάνε οι άνθρωποι για τις φυσικές καταστροφές.
Για να αναφέρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα, ο Τραμπ είπε ανεπισήμως: «Τόσοι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν σε αυτό το χάος». Σε συνάντηση τους ωστόσο τον Φεβρουάριο στον Λευκό Οίκο με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Τραμπ και ο αντιπρόεδρος Τζ. Ντ. Βανς επανέλαβαν τη ρωσική προπαγάνδα, κατηγορώντας την Ουκρανία για τον πόλεμο και δυσφημώντας τις προσπάθειες του Ζελένσκι να αναδείξει τα βάσανα των Ουκρανών.
Αν ο Τραμπ όντως ενδιαφερόταν για τη Ρωσία που σκοτώνει αμάχους, δεν θα είχε ποτέ μπλοκάρει την βοήθεια για την αεράμυνα . Όταν ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου, όπου εξέφρασε την απογοήτευσή του για τον Πούτιν που διέταξε την παύση, ο Τραμπ απάντησε: «Δεν ξέρω. Γιατί δεν μου λέτε;»
Η υποστήριξη προς την Ουκρανία αργότερα επανήλθε (προς το παρόν), αν και αυτή φαίνεται να στοχεύει κυρίως στη διαχείριση της εικόνας του Τραμπ. Το κύριο παράπονό του είναι ότι ο Πούτιν δεν τον έχει φερθεί δίκαια, όχι ότι ο πόλεμος της Ρωσίας είναι παράνομος.
Τα γεγονότα δεν ακολουθούν το σενάριο των ριάλιτι
Πιθανότατα, αυτό που απογοητεύει τον Τραμπ είναι ότι τα γεγονότα δεν ακολουθούν το σενάριο των ριάλιτι που υποστήριζε ή τις θεωρίες συνωμοσίας που έδειχναν συμπάθεια προς τη Ρωσία. Υποσχέθηκε ότι θα τελείωνε τον πόλεμο την πρώτη μέρα της επιστροφής του στην εξουσία, ασκώντας πίεση στους Ουκρανούς και την προσωπική του σχέση με τον Πούτιν για να σταματήσει τις μάχες και να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα, αυτή η αυτο- προβαλόμενη εξωραϊστική φαντασίωση στην πραγματικότητα καταρρέει .
Ο Τραμπ έβαλε τον Πούτιν πάνω από τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ και ο Πούτιν δεν του ανταπέδωσε την χάρη. Αντί να δίνει προτεραιότητα στη δημιουργία εικόνας από τον Τραμπ, ο Πούτιν συνεχίζει να δίνει προτεραιότητα στην εθνική δύναμη της Ρωσίας. Ο Πούτιν δεν θα χρειαζόταν καν να κάνει πολλά – θα μπορούσε απλώς να πει ότι όλα αυτά ήταν λάθος του Τζο Μπάιντεν και να δώσει στον Τραμπ κάτι αδύναμο που μπορεί να ονομάσει συμφωνία – αλλά ο Πούτιν δεν θα κάνει ούτε αυτό. Αν μη τι άλλο, ο Πούτιν φαίνεται να απολαμβάνει αυτές τις επιδείξεις κυριαρχίας, παίζοντας με τον Τραμπ αντί να του δίνει φύλλο συκής.
Η απογοήτευση και οι “κυρώσεις”
Ο Τραμπ φέρεται να θα εγκρίνει αυξημένες πωλήσεις όπλων σε χώρες του ΝΑΤΟ , γνωρίζοντας ότι κατευθύνονται προς την Ουκρανία. Αν το κάνει αυτό, θα βελτιώσει τη θέση της Ουκρανίας, αν και ακόμη και σε αυτό το θετικό σενάριο δεν θα επανορθώσει τη ζημιά από έξι μήνες διαπραγματεύσεων – φάρσας.
Στα τέλη Μαΐου, ο Τραμπ εξέφρασε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι οι συνομιλίες δεν είχαν οδηγήσει σε συμφωνία και δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ενδέχεται να επιβάλει νέες κυρώσεις στη Ρωσία. Στη συνέχεια, δεν το έκανε, υποτίθεται επειδή κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε τις διαπραγματεύσεις. Αλλά είχε ήδη χαλαρώσει την επιβολή των κυρώσεων , μειώνοντας την επιρροή επί της Ρωσίας πριν καν ξεκινήσουν οι συνομιλίες.
Το Κογκρέσο εξετάζει ένα νέο πακέτο κυρώσεων, αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα το κάνουν χωρίς την έγκριση του Τραμπ. Ακόμα κι αν το ψηφίσουν, η εφαρμογή του θα μπορούσε να είναι χαλαρή και τυχαία, και να εξαρτάται από τις διαθέσεις του προέδρου.
Η καλλιέργεια της εικόνας του προέδρου
Η καλλιέργεια της εικόνας του προέδρου είναι ένας διαφορετικός στόχος από τον τερματισμό του πολέμου. Εκείνο όμως που χρειάζεται είναι μια ενέργεια με την οποία ο Τραμπ θα προωθήσει την ειρήνη βραχυπρόθεσμα. Και όχι κάτι σαν κι αυτό που κάνει ο Αμερικανός πρόεδρος με τους εμπορικούς πολέμους του, όπου επιδιώκει να διαφημίσει «συμφωνίες» που τάχα «κέρδισε» αντί να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ο Τραμπ θα μπορούσε να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία -αυτή τη στιγμή είναι μία από τις λίγες χώρες που εξαιρούνται από τους λεγόμενους αμοιβαίους δασμούς του- αλλά θα χρειαστεί δουλειά για να επιστρέψει κανείς στο επίπεδο της πίεσης που ασκήθηκε από τον Μπάιντεν. Βραχυπρόθεσμα, η ανακοίνωση περισσότερων πωλήσεωνστρατιωτικού υλικού στην Ευρώπη μπορεί να αποτελεί μια διπλωματική αντίδραση από τον Τραμπ, αλλά δεν θα αλλάξει την ισχύ της Ρωσίας και, ακόμη, θα χρειαστεί χρόνος για να επηρεάσει τις συνθήκες επί του πεδίου.
Η περιστασιακή παύση και η συνολική μείωση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία ενθάρρυνε τη Ρωσία να αρνείται επί της ουσίας τις διαπραγματεύσεις, καθώς τα κέρδη στο πεδίο της μάχης βελτιώνουν τη θέση της στις συνομιλίες.
Αυτό ισχύει ακόμη και όταν κάποια στρατιωτική βοήθεια επαναλαμβάνεται, επειδή οι καθυστερήσεις εμποδίζουν την ικανότητα της Ουκρανίας να πολεμήσει και κάνουν τη Ρωσία να πιστεύει ότι η Ουκρανία θα είναι πιο αδύναμη στο μέλλον. Ο μόνος τρόπος για να στείλουμε ένα διαφορετικό μήνυμα θα ήταν μια μεγάλη αύξηση και μια αξιόπιστη επιστροφή της αμερικανικής πολιτικής σε μια σαφώς φιλοουκρανική στάση, με ανεπιφύλακτη αντίθεση στην ρωσική επιθετικότητα.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου