Η “εύκολη λύση” της κατάρριψης τουρκικού UAV.

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/10/ba-780x470.jpg" width="736" /><br /><br />Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Στις 13 Οκτωβρίου, σε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό “ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5” ο επικεφαλής του ΠΡΑΤΤΩ και πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, υποστήριξε για την τουρκική παραβατική δραστηριότητα στο Αιγαίο με Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη: «Εγώ έχω την εξής γνώμη: ότι ένα drone -στο οποίο δεν υπάρχει μέσα πιλότος, προσωπικό, δεν θα σκοτωθεί άνθρωπος- το οποίο υπερίπταται επάνω από το ελληνικό έδαφος, πρέπει να το ρίξουμε. Και πρέπει να το ρίξουμε αφού πούμε στους συμμάχους μας, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην ίδια την Τουρκία, ότι μάγκες, μέχρι εδώ».<br /><br />Για να δείξει προφανώς ότι η ενέργεια αυτή είναι “λογική”, έφερε ως παράδειγμα την περίπτωση της καταρρίψεως ρωσικού μαχητικού αεροπλάνου στις 24 Νοεμβρίου 2015 από την Τουρκία, δηλαδή ενός επανδρωμένου πολεμικού αεροπλάνου του οποίου ένας εκ των δύο ιπταμένων φονεύθηκε.<br /><br />Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, δείχνει ότι αδυνατεί να διακρίνει πως η Ρωσία δεν απειλεί ή επιδιώκει πόλεμο με την Τουρκία κι ότι η είσοδος του ρωσικού αεροπλάνου στο τουρκικό FIR ήταν τυχαία. Αδυνατεί να διακρίνει επίσης ότι η Ρωσία, ούτε επιδιώκει να υποχρεώσει με κάποιον τρόπο στην έναρξη διαλόγου επί κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Τουρκίας. Θεωρεί ότι στο παράδειγμα που έφερε, μόνη διαφορά είναι ότι το ρωσικό Su-25 ήταν επανδρωμένο.<br /><br />Στα ελληνοτουρκικά, η Τουρκία, όχι μόνο είναι προσανατολισμένη για πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα αλλά επιδιώκει και να εκμεταλλευθεί οποιαδήποτε αφορμή ώστε να υποχρεώσει την Ελλάδα να διαπραγματευθεί την κυριαρχία της επί ελληνικών νησιωτικών εδαφών ή άλλα κυριαρχικά δικαιώματα. Ωστόσο, ο κ. Κοτζιάς πρέπει να είναι καλός γνώστης και της αντιλήψεως σε κορυφαία διπλωματικά κλιμάκια, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία δεν επιθυμεί να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις μέσω στρατιωτικής αναμετρήσεως αλλά μόνο με την απειλή πολέμου. Η αντίληψη αυτή, εκ πρώτης φαίνεται να ενισχύει την θέση ότι κατάρριψη UAV μπορεί να μην έχει περαιτέρω συνέπειες. Παραβλέπεται όμως η διάσταση, τελικώς η Ελλάδα να είναι αυτή που θα θεωρηθεί ότι προκάλεσε – πυροδότησε μία κατάσταση, που άπαντες παραδέχονται ότι πιθανώς θα έχει απρόβλεπτη εξέλιξη (όπως επισήμανε στην συνέντευξή του στο χθεσινό φύλλο της REAL NEWS και στον Γιώργο Σιαδήμα ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας) φέρνοντας πιθανώς στο τέλος, το αποτέλεσμα που επιδιώκει να αποφύγει η Αθήνα, δηλαδή να καθίσει στην τράπεζα διαπραγματεύσεων με την Τουρκία για θέματα πέραν της υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Ορθώς θέτει ο κ. Κοτζιάς κάποιες προϋποθέσεις όμως σε κάθε περίπτωση η τοποθέτησή του γίνεται εκ του ασφαλούς και με τον ίδιο εκτός θέσεως ευθύνης. Έχει σημασία πάντως, ότι η συστηματική δραστηριότητα των τουρκικών UAV στο FIR Αθηνών ξεκίνησε την άνοιξη του 2018, δηλαδή επί των ημερών του κ. Κοτζιά στο ΥΠΕΞ… Στις 5 Απριλίου 2018 ένα Anka εισήλθε στο FIR Αθηνών ανατολικώς Ρόδου και “αναχαιτίστηκε” από ζεύγος ελληνικών F-16.<br /><br />Το βασικό ζήτημα της ελληνικής πολιτικής έναντι των τουρκικών αναφυομένων μεθόδων, είναι ότι δεν φαίνεται να προβλέπει – διαβλέπει, κι ως εκ τούτου δεν σχεδιάζει προληπτικά, ώστε να αντιδράσει άμεσα σε κάποια νέα τουρκική μεθόδευση που θα γεννήσει νέα επιχειρησιακή κατάσταση. Αντιδρά απλώς παρακολουθηματικά.<br /><br />Οι Έλληνες αρμόδιοι, δεν διέβλεψαν κι αξιολόγησαν την δυνητική απειλή της χρησιμοποιήσεως UAV από την Τουρκία με ανεξέλεγκτες εισόδους στο FIR Αθηνών και την εν συνεχεία διαρκή εκτέλεση παραβιάσεων, ακόμη και υπερπτήσεων ελληνικών εδαφών. Μία δραστηριότητα, που εκμεταλλευόμενη την “πορώδη” γεωγραφική μορφή της ελληνοτουρκικής οριογραμμής στο Αιγαίο, αποβλέπει στην μετατροπή του σε ζώνη συνεχούς “εισβολής” τουρκικών δυνάμεων, όπως κατέστη το Βόρειο Ιράκ και η Βόρεια Συρία, δηλαδή (κατά την αντίληψη της Τουρκίας) ζώνης τουρκικής επιρροής – ελέγχου κι ως εκ τούτου, θεωρουμένης μειωμένης ελληνικής αρμοδιότητος – κυριαρχίας.<br /><br />Η εφαρμογή νέων τακτικών – πρακτικών στην κατεύθυνση αυτή, γίνεται κλιμακωτά – δοκιμαστικά, ώστε η Τουρκία να μην δώσει αφορμή στην Ελλάδα, για δυναμική αντιμετώπιση της νέας μεθοδεύσεως εν τη γενέσει της. Στις πρώτες εισόδους τουρκικών UAV στο FIR Αθηνών, αυτά έσπευδαν να αποχωρήσουν όταν τα προσέγγιζαν ελληνικά αεροπλάνα. Εν συνεχεία παρέμεναν και συνέχιζαν την πτήση, σε διεθνή εναέριο χώρο, ανατολικώς Ρόδου. Όταν επιβεβαιώθηκε – καθιερώθηκε, ότι η Ελλάδα αντιδρά με απλή αναγνώριση, από τις αρχές του 2019 άρχισαν να πυκνώνουν οι είσοδοι UAV κι από ένα σημείο και μετά, να προβαίνουν σε μεμονωμένες παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου για μικρό χρόνο. Σε επόμενη φάση, όταν η ελληνική αντίδραση δεν μεταβλήθηκε, τα τουρκικά UAV άρχισαν να πραγματοποιούν και υπερπτήσεις ενώ οι πτήσεις στο FIR Αθηνών διαφοροποιήθηκαν ποιοτικώς, με αποστολές μεγάλης διαρκείας που ξεκινούν με είσοδο ανατολικώς Ρόδου, διέλευση από τα στενά Καρπάθου και έξοδο κάπου στο Κεντρικό ή και Βόρειο Αιγαίο.<br /><br />Είναι ανέξοδη και εύκολη η προτροπή από οποιονδήποτε εκτός θέσεων ευθύνης και χωρίς πλήρη εικόνα δεδομένων, για κατάρριψη UAV. Εκτός πολιτικοδιπλωματικού πεδίου, παραγωγικό θα ήταν ίσως, να εξεταστούν στρατιωτικώς – επιχειρησιακώς οι τάσεις, ώστε να αναγνωρίσουμε πιθανές νέες μεθόδους που θα αποβλέπουν στην ενίσχυση της συγκεκριμένου τύπου τουρκικής δραστηριότητος και να αντιμετωπιστεί πριν γιγαντωθεί, με την κατάλληλη επιτελική εισήγηση.<br /><br />Τί μπορούμε να φανταστούμε στο εγγύς μέλλον;<br /><br />Αν προσέξουμε ότι τα UAV ήταν η πρώτη κατηγορία σε μη επανδρωμένες πλατφόρμες που αναπτύχθηκε διεθνώς για στρατιωτικούς σκοπούς, σήμερα το πεδίο εξελίσσεται και σε αντίστοιχες μη επανδρωμένες πλατφόρμες ξηράς (UGV) και θαλάσσης (USV). Επομένως, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι μελλοντικώς η προκλητική παρουσία των τουρκικών UAV στο Αιγαίο θα συνοδευτεί από ανάλογη παρουσία USV. <br /><br />Η ανεξέλεγκτη δράση τουρκικών UAV στο FIR Αθηνών και η πρόσφατη επίσημη παραδοχή ότι επιτηρούν τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στα ελληνικά νησιά, είναι μία ακόμη “επίδειξη ισχύος” της Τουρκίας προς άπαντες, ότι ασκεί ένα είδος “ελέγχου” στο Αιγαίο. Αυτή η κατάσταση, δεμένη με την αβάσιμη κατηγορία – έλεγχο ότι η Ελλάδα δήθεν παραβιάζει το καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως ελληνικών νήσων, επιδιώκει να προβάλει στην διεθνή κοινότητα ότι εξελίσσονται παράνομες δραστηριότητες εις βάρος της εθνικής ασφαλείας της Τουρκίας, κατ’ αναλογία με το Βόρειο Ιράκ και την Βόρειο Συρία.<br /><br />Η συγκεκριμένη περίπτωση, εκδηλούμενη στην παρούσα χρονική συγκυρία με την έντονα εχθρική προς την Ελλάδα τουρκική ρητορική που συνοδεύτηκε στο πεδίο με μαζικές εισόδους UAV στο FIR Αθηνών και υπερπτήσεις, επιχειρησιακώς επιβεβαίωσε το “κεκτημένο” της άνευ επιπτώσεων ανεξέλεγκτης δραστηριότητάς τους ακόμη και σε περίοδο εντάσεως – κρίσεως. Σε επίπεδο ρητορικής, το εν λόγω επιχειρησιακό αποτέλεσμα έτυχε πολιτικής εκμεταλλεύσεως με την έκφραση της θέσεως ότι πλέον, οποιαδήποτε ελληνική αντίδραση από τα δήθεν αποστρατιωτικοποιημένα ελληνικά νησιά, θα αποτελέσει αφορμή για επίθεση στο πλαίσιο τουρκικής… αυτοάμυνας. <br /><br />Η κατάσταση αυτή, στην περίπτωση πραγματικής τουρκικής προθέσεως επιθετικής πρωτοβουλίας, θα διευκολύνει τουλάχιστον τις πρώτες κινήσεις (με UAV και USV) στο πεδίο, χωρίς ελληνική αντίδραση. Πρόκειται για επιχειρησιακό πλεονέκτημα που εδραίωσε πλέον η Τουρκία, όταν η προσοχή όλων ήταν στραμμένη στην λαϊκίστικη (ανέξοδη) και άνευ προηγουμένου επιθετική ρητορική, πλεονέκτημα το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί στο μέγιστο, σε μια πραγματική κατάσταση.<br /><br />Σε επίπεδο αρμοδιοτήτων, μπορούμε να προβλέψουμε ότι η Τουρκία θα επιδιώξει να αξιοποιήσει τα UAV και στο μέλλον τα USV, ώστε να εμπεδώσει την θέση της ότι μέχρι τον 25ο Μεσημβρινό έχει την ευθύνη της Έρευνας & Διάσωσης αλλά και την “αστυνόμευση” θαλασσίων περιοχών με νησιωτικά εδάφη, που υποστηρίζει ότι δεν εμπίπτουν στην ελληνική κυριαρχία. Με την χρήση και USV σε γυμνάσια στο Αιγαίο επίσης, μπορούν να δοκιμαστούν πιο προχωρημένα σενάρια προκλήσεων και αμφισβητήσεως ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ή και κυριαρχίας.<br /><br />Αυτή είναι μόνο μια γενική εικόνα για την εξέλιξη των τουρκικών προκλήσεων με την μορφή UAV και USV, εν καιρώ ειρήνης. Τα αρμόδια όργανα στην Ελλάδα, πρέπει με χαρακτηριστικά προληπτικής προσεγγίσεως, να χαράξουν μεθόδους αντιμετωπίσεως τέτοιου τύπου τουρκικής δραστηριότητος που αναπτύσσεται κι εξελίσσεται. Η αντιμετώπισή τους σε περίπτωση πολεμικής αναμετρήσεως, είναι το “εύκολο” κομμάτι. Ο τερματισμός της δραστηριότητός τους στον καιρό της ειρήνης είναι το “δύσκολο”, επειδή απαιτεί πρωτοτυπία, τόλμη, επιτελική ενόραση και πολυεπίπεδη εμπλοκή και συνεργασία διαφορετικών κρατικών φορέων, με εκμετάλλευση και όλου του θεσμικού πλαισίου σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Η ανέξοδη εξυπναδίστικη κριτική και υποδείξεις, όπως του πρώην υπουργού Εξωτερικών, δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, πέραν της δημιουργίας εντυπώσεων.<br /><br /><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η “εύκολη λύση” της κατάρριψης τουρκικού UAV.

Ellada simera 0 16:16

Από Σάββας Δ. ΒλάσσηςΣτις 13 Οκτωβρίου, σε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό “ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5” ο επικεφαλής του ΠΡΑΤΤΩ και πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, υποστήριξε για την τουρκική παραβ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία έχει εισέλθει στην “Επικίνδυνη Ζώνη” με τον Ελληνισμό.

<img height="404" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/635eca032100001d00729cf8.jpg?ops=scalefit_720_noupscale" width="769" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι τουρκικές προσεγγίσεις έρχονται σε αντίθεση με την τρέχουσα τάση της εποχής και τις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας και εκτιμάται ότι θα αποτύχουν.</span></h3><b>Δημήτριος Τσαϊλάς*</b><br />Πριν από έναν αιώνα, ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, ο αρχηγός του στόλου του Πολεμικού Ναυτικού, που απελευθέρωσε τα νησιά του Αιγαίου, δήλωσε με αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση προς το τουρκικό ναυαρχείο: «Αναμένομεν αντίπαλον στόλον. Εάν στόλος σας στερείται γαιανθράκων, είμαι προθυμότατος παραχωρήσω». Εάν επικρατούσαν κατευναστικές τάσεις, είναι αμφίβολο εάν το Πολεμικό Ναυτικό θα μπορούσε να διατηρήσει την υπερεκατονταετή υπεροχή του για τον έλεγχο της θάλασσας.<br /><br />Ο αυξανόμενος αναθεωρητισμός της Τουρκίας έχει κυριαρχήσει και όπως φαίνεται θα είναι το σημαντικότερο ζήτημα τα επόμενα χρόνια του 21ου αιώνα. Ο Ελληνισμός άρχισε να εστιάζεται πλέον προς μια στρατηγική εθνικής ασφάλειας που καθυστερούσε εδώ και καιρό, όπου η Τουρκία πλέον αναφέρεται ως απειλή και η πιο συνεπακόλουθη γεωπολιτική πρόκληση για τον Ελληνισμό. Αυτό σημαίνει ότι η Αθήνα πλέον δίνει προτεραιότητα στη νίκη επί της Τουρκίας, καθώς η Άγκυρα θεωρείται ο ταραξίας αντίπαλος του Ελληνισμού.<br /><br />Μια απώλεια της θαλάσσιας κυριαρχίας του Ελληνισμού στο Αιγαίο θα έθετε σε κίνδυνο τα θεμελιώδη εθνικά συμφέροντα, ουσιαστικά τα περισσότερα από αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα. Πιθανότατα, θα έθετε υπό αμφισβήτηση την ικανότητα του Ελληνισμού να είναι παγκοσμίως η σημαντικότερη ναυτική δύναμη με τα πλοία του εμπορικού ναυτικού.<br /><br />Σίγουρα, όμως, μια πραγματική απώλεια του ελέγχου της θάλασσας θα υπονόμευε την κίνηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων (ΕΕΔ) για την υποστήριξη επιχειρησιακών σχεδίων των νησιών για την αντιμετώπιση της τουρκικής πρόκλησης, τη διατήρηση της ανεξαρτησίας μας, τη διασφάλιση της ελεύθερης ροής του εμπορίου και την αποτροπή των αντιπάλων.<br /><br />Ευτυχώς η ελληνική αερο-ναυτική ισχύς, πλέον ενδυναμώνεται σταθερά. Αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την τουρκική πρόκληση. Η Τουρκία έχει σαφώς και σκόπιμα επιδιώξει να αμφισβητήσει τη θαλάσσια ισχύ του Ελληνισμού.<br /><br />Η προσαρμογή του τουρκικού ναυτικού και γενικά των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων υποστηρίζεται από μια ικανότητα κρούσης μεγάλης εμβέλειας και ακριβείας αξιοποιώντας τους βασικούς άξονες στον κυβερνοχώρο και το διάστημα, και όλα με τη σειρά τους υποστηριζόμενα από μη στελεχωμένα σκάφη (UAV-Drones) τουρκικής παραγωγής, εφόσον τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτύξει μια αξιοσημείωτη αμυντική βιομηχανία. Αυτή η τάση θα πρέπει να τραβήξει την προσοχή των Ελλήνων αξιωματούχων και των σχεδιαστών στρατηγικών.<br /><br />Μια απόφαση αντίστασης ή αποτελεσματικής αντιμετώπισης της έμμεσης στρατηγικής της Άγκυρας και της ανάδειξής της ως θαλάσσιας δύναμης πρέπει να αντιμετωπιστεί στο ευρύτερο πλαίσιο των σχέσεων Ελλάδος-Τουρκίας. Είναι δυνατόν να διαμορφωθεί μια βιώσιμη και επιτυχημένη ελληνική εξωτερική πολιτική που θα επιδιώκει να διατηρήσει την εθνική ισχύ του Ελληνισμού, ιδιαίτερα στην αεροναυτική ισχύ, χωρίς να πέσουμε θύματα των μυριάδων παγίδων που προβάλλει η στρατηγική (παγίδα του Θουκυδίδη, διλήμματα ασφαλείας, κλιμάκωση κρίσεων, και περιφερειακή πόλωση).<br /><br />Μια δυναμική απάντηση που δεν αποφεύγει τον πόλεμο, δεν φαίνεται δυνατή. Η αποτροπή μέσω στρατιωτικής ισχύος και διευρυμένης διπλωματίας που βασίζεται στη διατήρηση μιας ισορροπίας δυνάμεων, είναι μια διέξοδος. Είναι δυνατό να δημιουργηθεί μια κυρίαρχη εξωτερική πολιτική στην οποία ο ανταγωνισμός και η ειρήνη μέσω της ισχύος θα είναι σταθερές αρχές. Αλλά ακόμα κι αν συμφωνήσουμε ότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για έντονο ανταγωνισμό με την Τουρκία, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμασταν απρόσεκτοι και κακώς προετοιμασμένοι για να υπερισχύσουμε σε αυτόν τον αγώνα.<br /><br />Ο Ελληνισμός δεν είχε λάβει σοβαρά την πρόκληση και ως εκ τούτου η Αθήνα δεν ήταν στοχευμένη, ούτε ιεράρχησε πολιτικές, με προϋπολογισμούς και ενισχυμένη αμυντική βιομηχανία για να δώσει τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Στην αμυντική βιομηχανία έχουμε αφήσει τους προϋπολογισμούς να οδηγήσουν τη στρατηγική και αυτό είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι ότι ετοιμαζόμαστε να αποτύχουμε.<br /><br />Στην αποφασιστικότητά μας να επιτύχουμε, ο Ελληνισμός πρέπει να είναι αδιάκοπα προσανατολισμένος στην επιδίωξη της ενίσχυσης των πεπερασμένων εθνικών μας περιουσιακών στοιχείων με έμφαση τη ναυπηγο-κατασκευαστική, ναυπηγο-επισκευαστική ικανότητα και την αμυντική εν γένει βιομηχανία. Θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να διαγωνιστούμε στο πιο ζωτικό αερο-ναυτικό θέατρο του 21ου αιώνα, με όλες τις δυνάμεις μας με σκοπό τη διασφάλιση της ελευθερίας, της ευημερίας και της θεμελιώδους ασφάλειας.<br /><br />Η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται πρόθυμη να αφιερώσει περισσότερους πόρους στην αεροναυτική ισχύ. Το επικροτώ αυτό, αλλά πρωτίστως χρειάζεται να διαμορφώσει μια συνεκτική, συνολική στρατηγική εθνικής ασφάλειας. Αυτή η βασική απαίτηση στρατηγικού σχεδιασμού είναι ακόμη πιο επείγουσα μετά την προθυμία της Αθήνας να πραγματοποιήσει μεγάλες αγορές οπλικών συστημάτων χωρίς να διατυπωθούν πρώτα οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της εξωτερικής μας πολιτικής.<br /><br />Αυτός ο σκεπτικισμός απορρέει αφού δεν ξεκίνησε μια σοβαρή συζήτηση για το πώς ο Ελληνισμός μπορεί να αντιμετωπίσει έξυπνα τον κορυφαίο μακροπρόθεσμο ανταγωνιστή του. Ενώ πολλοί αξιωματούχοι φαίνονται να είναι ικανοποιημένοι με την προσαρμογή των προσδοκιών μας προς τα κάτω, την αποδοχή εκτεταμένων αξιώσεων, και την ενίσχυση των τουρκικών δυνατοτήτων που υποστηρίζονται από έναν λυσσώδη υβριδικό πόλεμο.<br /><br />Υποθέτοντας ότι ο Ελληνισμός θέλει να θεωρείται ένα σοβαρό κράτος από τους συμμάχους και εταίρους για να εισακούονται τα συμφέροντα του, θα πρέπει να δημιουργήσει ένα στρατηγικό όραμα που θα δίνει έμφαση στον ανταγωνισμό με την Τουρκία μακροπρόθεσμα. Αντίθετα, οι Τούρκοι αναλυτές προτιμούν να επιταχύνουν τον ηγετικό ρόλο της Τουρκίας, μια προσέγγιση που επικεντρώνεται στο σχεδιασμό για «Γαλάζια Πατρίδα». Αυτή η προσέγγιση είναι συνυφασμένη με τις τουρκικές φιλοδοξίες να αναπτύξουν θαλάσσια δύναμη που να κυριαρχεί στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Επίσης, ο Ελληνισμός θα πρέπει να παραιτηθεί από τη φιλελεύθερη έπαρση να πιστεύει ότι θα πείσει την Τουρκία σε μια σύγκλιση συμφερόντων σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο ή ότι μπορεί ποτέ να παράσχει στην Άγκυρα επαρκή στρατηγική διαβεβαίωση για να εγκαταλείψει τον ανταγωνισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Αθήνα πρέπει να εγκαταλείψει εντελώς τη στρατηγική διαβεβαίωση, αλλά μάλλον δεν πρέπει να κάνει αυτή τη δραστηριότητα τον μοναδικό πυλώνα στον οποίο να στηρίζεται η στρατηγική της Ελλάδας. Αντίθετα, η Ελλάδα θα πρέπει να αγκαλιάσει μια ρεαλιστική σχέση Ελλάδας-Τουρκίας στην οποία τόσο ο αυξημένος ανταγωνισμός όσο και η συνεργασία είναι ρυθμιζόμενα στοιχεία.<br /><br />Συμπεράσματα<br /><br />Ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός με την Τουρκία δεν πρέπει και δεν μπορεί να σημαίνει μόνο μια πολεμική ενέργεια εναντίον του αντιπάλου. Θα πρέπει να σημαίνει ότι ο Ελληνισμός υιοθετεί μια συνολική εξωτερική πολιτική σχεδιασμένη για να διατηρήσει μια ευνοϊκή οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχύ.<br /><br />Αυτό σημαίνει τον καθορισμό μιας εθνικής οικονομικής πολιτικής που να υποστηρίζει την υψηλότερη ανάπτυξη και τις παράλληλες επενδύσεις στους νευραλγικούς άξονες της συνολικής εξουσίας.<br /><br />Σημαίνει επίσης να συμβαδίζουμε με την κοινή στρατιωτική ισχύ, ειδικά τη θαλάσσια και αεροπορική ισχύ, που θα υποστηρίζεται από βαλλιστική πυραυλική άμυνα και ανώτερα διαστημικά και κυβερνοδιαστημικά συστήματα.<br /><br />Τέλος, σημαίνει διατήρηση ενεργού και επιτακτικής διπλωματικής δέσμευσης, και μεταξύ άλλων τη διατήρηση αποτελεσματικών συμμάχων και την ενίσχυση ενός ευρέος δικτύου ικανών εταίρων ασφαλείας για τον έλεγχο του τουρκικού τυχοδιωκτισμού και της επιθετικότητας.<br /><br />Εφόσον ο Ελληνισμός επενδύσει επαρκώς στην ενίσχυση της αποτροπής, εκτιμάται ότι ο στρατιωτικός ανταγωνισμός θα παραμείνει περιορισμένος. Στην πράξη αυτό σημαίνει αποφασιστικότητα αντιμετώπισης των περιοδικών αψιμαχιών για καταστάσεις γκρίζας ζώνης στο αμφισβητούμενο περιβάλλον εν καιρώ ειρήνης.<br /><br />Οι ΕΕΔ σε συνδυασμό με τους συμμάχους θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να ελέγξουν την Τουρκία από το να κυριαρχήσει στις θάλασσες και να είναι σε θέση να συγκρατούν τα σημεία ελέγχου (choke points), όπως στενά Ελλησπόντου, κόλπο Σμύρνης, Λιμένες Αττάλειας και Αδάνων.<br /><br />Αυτή η γεωστρατηγική ικανότητα θα πρέπει να διατηρήσει ποιοτικά πλεονεκτήματα σε βασικούς τομείς όπως ο αντιαεροπορικός και ανθυποβρυχιακός πόλεμος. Θα εξαρτιόταν από μια βιομηχανική βάση επαρκή για την εξασφάλιση και διατήρηση του αναγκαίου αριθμού ποιοτικά ανώτερων δυνάμεων που απαιτούνται για τον έλεγχο ενός τεχνολογικού ομότιμου αντιπάλου με μεγαλύτερο αριθμό δυνάμεων.<br /><br />Επίσης, χρειάζεται να υπάρχει ενιαίο επιχειρησιακό σενάριο, που να προσδιορίζει ποιες δυνάμεις και θα απαιτούσε για κοινή και συνδυασμένη στρατιωτική επιχείρηση, ώστε να είναι σε θέση να κινητοποιηθεί άμεσα για να απειληθούν τα κρίσιμα σημεία ελέγχου που με τη σειρά τους θα ανάγκαζαν την Τουρκία να αναζητήσει μη στρατιωτικά μονοπάτια προς επίτευξη των στόχων της. Θα απαιτούσε επίσης προθυμία ανάληψης επαρκούς κινδύνου για να εμπλακούν σε κρίσεις που ενισχύουν αυτή την αντιπαράθεση χωρίς να κλιμακωθούν σε ευρύτερες συγκρούσεις ή σε κατάρρευση της Βορειοατλαντικής συμμαχίας (ΝΑΤΟ).<br /><br />Επίλογος<br /><br />Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία διαφαίνεται σταθερά να κατέχει την πρόθεση, και όλο και περισσότερο να αποκτά την ικανότητα, να αναδιαμορφώσει την τρέχουσα περιφερειακή τάξη υπέρ μιας που να γέρνει το περιφερειακό πεδίο ανταγωνισμού προς όφελός της.<br /><br />Στον αντίποδα ο Ελληνισμός, αντίθετος στην προσκόλληση σε ξεπερασμένα στερεότυπα όπως η νοοτροπία του κατευνασμού ή τα παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, αποδοκιμάζει τη χρήση βίας ενισχύοντας παράλληλα την αποτρεπτική ικανότητα και διεθνοποιώντας τα προβλήματα. Οι τουρκικές προσεγγίσεις έρχονται σε αντίθεση με την τρέχουσα τάση της εποχής και τις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας και όπως φαίνεται είναι μη δημοφιλείς και τελικά εκτιμάται ότι θα αποτύχουν.<div><br /></div><div><b><i>*Υποναύαρχος (εα) επιστημονικός συνεργάτης- ερευνητής στα Institute for National and International Security (INIS) και Strategy International</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία έχει εισέλθει στην “Επικίνδυνη Ζώνη” με τον Ελληνισμό.

Ellada simera 0 16:13

Οι τουρκικές προσεγγίσεις έρχονται σε αντίθεση με την τρέχουσα τάση της εποχής και τις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας και εκτιμάται ότι θα αποτύχουν.Δημήτριος Τσαϊλάς*Πριν από έναν αιώνα, ο ναύαρχ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Που καταλήγουν τα δυτικά όπλα για την Ουκρανία; Η Φινλανδία λέει σε εγκληματίες.

<img height="424" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/0fa6f7388685c496d7c63e42736cbbb5_XL.jpg" width="738" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Δυτικά όπλα που προορίζονταν για τον ουκρανικό στρατό έχουν βρεθεί σε Σουηδία, Δανία, Ολλανδία και Φινλανδία.</span></h3>Μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες της διεθνούς κοινότητας είναι που καταλήγει ο οπλισμός και ο στρατιωτικός εξοπλισμός που η Δύση μαζικά παρέχει στην Ουκρανία προκειμένου αυτή να μπορέσει να αντισταθεί στην εισβολή της Ρωσίας.<br />Όσοι επικρίνουν τη μαζική αποστολή όπλων από τις ΗΠΑ αλλά και από τη Δύση προς την Ουκρανία υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει καμία ευθύνη ή έστω παρακολούθηση για την πορεία αυτού του εξοπλισμού, από τη στιγμή που αυτός θα περάσει τα ουκρανικά σύνορα.<br /><br />Μάλιστα γίνεται λόγος για τις δυνατότητες που ανοίγονται σε κάθε είδους τρομοκράτη, εγκληματία ή έμπορο όπλων να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτόν τον οπλισμό, τη στιγμή πάντως που το Κίεβο υποστηρίζει πως έχει τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης και πως τα όπλα αυτά χρησιμοποιούνται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να απωθήσουν τις ρωσικές δυνάμεις.<br /><br />Τι λέει η Φινλανδία<br /><br />Ωστόσο, μελέτη του Εθνικού Γραφείου Ερευνών (NBI) της Φινλανδίας αναφέρει πως αυτά τα όπλα καταλήγουν στα χέρια εγκληματιών.<br />Βάσει των ευρημάτων αυτών, όπλα που προορίζονται για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, καταλήγουν σε χέρια εκτός της Ουκρανίας.<br />Είναι χαρακτηριστικό ότι η φινλανδική αστυνομία ανακοίνωσε κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου ότι εντόπισε αυτόματα όπλα που προορίζονταν για τον ουκρανικό στρατό, ενώ αντίστοιχες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί και σε Σουηδία και Δανία, όπου αναφέρεται πως όπλα που παρείχε η Δύση στην Ουκρανία, έχουν καταλήξει σε εγκληματίες.<br />«Όπλα που αποστέλλονται από διάφορες χώρες προς την Ουκρανία έχουν επίσης βρεθεί σε Σουηδία, Δανία και Ολλανδία.<br />Έχουμε δει επίσης ότι όπλα βρίσκουν το δρόμο τους και προς την Φινλανδία» υποστήριξε ο ερευνητής του NBI, Christer Ahlgren.<br /><br />Τα όπλα αυτά θα μας απασχολούν για δεκαετίες<br /><br />Σύμφωνα με τον Φινλανδό ερευνητή, «οι τρεις από τις μεγαλύτερες συμμορίες μοτοσικλετιστών του κόσμου, οι οποίες είναι μέρος ενός ευρύτερου διεθνούς δικτύου, είναι δραστήριες στην Φινλανδία».<br />«Μια από αυτές είναι η Bandidos MC, η οποία έχει παρουσία σε κάθε μεγάλη πόλη της Ουκρανίας.<br />Ξέρουμε ότι οι επαφές και οι διαδρομές τους έχουν αναθερμανθεί, και πραγματοποιούνται» υπογράμμισε ο Ahlgren, ο οποίος υποστήριξε ότι η Ουκρανία έχει λάβει ένα μεγάλο όγκο όπλων από τη Δύση και ότι αυτό είναι καλό, αν και σημείωσε πως «πρόκειται να ασχολούμαστε με αυτά τα όπλα για τις επόμενες δεκαετίες, πληρώνοντας εδώ το τίμημα».<br /><br />Εγκληματικές οργανώσεις<br /><br />«Οι εγκληματικές οργανώσεις έχουν τα δίκτυά τους σε εμπορικά λιμάνια της Φινλανδίας.<br />Το να το σταματήσουμε αυτό, θα είναι προς το συμφέρον όλων» είπε ο Ahlgren, αναφέροντας πάντως πως η δράση και οι έρευνες της αστυνομίας έχουν αυξηθεί σημαντικά από την έναρξη του πολέμου, ειδικά όσον αφορά τα σημεία εισόδου στην Φινλανδία, όπως π.χ. στα λιμάνια.<br />Πάντως, και παρά τα όσα καταγγέλλει, δεν έδωσε στη δημοσιότητα κάποιο λεπτομερή κατάλογο όπλων και εξοπλισμού.<br />Σημειώνεται πως εδώ και 8 μήνες, ΗΠΑ και Δύση προμηθεύουν με ελαφρύ και βαρύ οπλισμό, αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων την Ουκρανία, αν και εξαρχής υπήρχε έντονος προβληματισμός και ανησυχία για την πιθανότητα, πολλά από αυτά τα όπλα να καταλήξουν εκτός Ουκρανίας.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Που καταλήγουν τα δυτικά όπλα για την Ουκρανία; Η Φινλανδία λέει σε εγκληματίες.

Ellada simera 0 16:04

Δυτικά όπλα που προορίζονταν για τον ουκρανικό στρατό έχουν βρεθεί σε Σουηδία, Δανία, Ολλανδία και Φινλανδία.Μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες της διεθνούς κοινότητας είναι που καταλήγει ο οπλισμός κα… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η απειλή της Τουρκίας και οι ευθύνες των ΗΠΑ.

<img height="352" src="https://makthesls-sf.cdn.edgeport.net/portal-img/post-large/159/turkey-usa.jpg" width="744" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί επιδεικνύουν οι ΗΠΑ τέτοια ανοχή προς την Τουρκία είναι ένα ερώτημα. Με τόσες δεξαμενές σκέψεις είναι αδύνατον να μην έχουν αντιληφθεί πως η Τουρκία είναι χαμένη για τη Δύση.</span></h3><div>Του<b> Παντελή Σαββίδη</b><br />1.-Η Τουρκία έχει αποκτήσει βαθμούς αυτονομίας στην πολιτική της και στην θέση που διεκδικεί. Βρίσκεται ακόμη στο σημείο που μπορεί να πέσει στην Παγίδα του Θουκυδίδη ή την έχει ξεπεράσει;<br /><br />Η ανεκτική στάση των ΗΠΑ απέναντί της δείχνει πως η Τουρκία μπορεί να ξεπεράσει το κρίσιμο σημείο. Στην περίπτωση αυτή θα έχει αποκτήσει μη αντιστρεπτή αυτονομία.<br /><br />2.-Ο έμπειρος στα τουρκικά, διότι διετέλεσε επι πενταετία ΑΚΑΜ στην Άγκυρα, Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης λέει πως το σημείο τομής για την μεταστροφή του Ερντογάν απο μεταρρυθμιστής σε περιφερειακό πρόβλημα υπήρξε η υπουργοποίηση του Νταβούτογλου. Το βιβλίο του "Στρατηγικό βάθος" έθεσε, πράγματι, τα θεμέλια για την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και την αμφισβήτηση της Λωζάννης. Η ρήξη του Ερντογάν με τον Γκιουλέν και το αποτυχημένο πραξικόπημα εδραίωσαν στον Ερντογάν την πεποίθηση της αποστασιοποίησης από την Δύση.<br /><br />3.-Η Τουρκία, ενώ εδώ και καιρό είχε εξαγγείλει το ενδιαφέρον της για την ανάπτυξη υποδομών παραγωγής οπλικών συστημάτων, δεν προκάλεσε την ανησυχία που χρειαζόταν σε χώρες όπως η Ελλάδα, οι κυβερνήσεις της οποίας ζουν σε μια μακάρια αντίληψη ότι τίποτε δεν θα συμβεί. Η Τουρκία επένδυσε σε δύο τομείς στους οποίους η Ελλάδα υστερεί: στα drones και στον πυραυλικό πόλεμο. Και τα δύο είναι στοιχεία της μορφής του πολέμου που έρχεται.<br /><br />4.-Όπως είπε, στην διαδικτυακή τηλεόραση "Ανιχνεύσεις web tv" ο πρέσβης ε.τ. Γιώργος Αϋφαντής, επικαλούμενος, μάλιστα, την προέλευσή του από το σύστημα το οποίο υπηρέτησε επί 35 χρόνια, η Ελλάδα δεν πρόκειται να αντιδράσει αν υποστεί κάποιο πλήγμα από την Τουρκία. Ο κ. Αϋφαντής, και οι άλλοι συμμετέχοντες στο πάνελ, υποστήριξαν πως στο σημείο που έφερε η Τουρκία τις λεκτικές προκλήσεις προς την Ελλάδα, δεν μπορεί να μην κάνει το επόμενο βήμα. Τη δημιουργία κάποιου επεισοδίου. Η ανησυχία του πρέσβη είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση, η Αθήνα όχι, μόνο, δεν θα αντιδράσει αλλά θα προσέλθει και σε συνομιλίες με την Άγκυρα. Ο κ. Αϋφαντής δεν αποκλείει η Τουρκία να χτυπήσει κάποια από τις μονάδες στα ελληνικά νησιά επικαλούμενη την, κατ αυτήν, απονομιμοποίηση της κατοχής τους από την Ελλάδα λόγω στρατιωτικοποίησης.<br /><br />Νομίζω πως ο Ερντογάν αν θελήσει να ρίξει τους τόνους δεν θα προβληματισθεί από την ένταση στην οποία έφερε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ήδη, η δημοσκοπική του ανάκαμψη για τις ερχόμενες τουρκικές εκλογές θα δούμε αν το επόμενο διάστημα τον οδηγήσει σε κάποια χαλάρωση.<br /><br />5.-Ο Αντιστράτηγος Λάζαρος Καμπουρίδης θεωρεί απίθανο κάποιο χτύπημα σε μονάδα του ελληνικού στρατού που βρίσκεται στα νησιά. Η Τουρκία, λέει, θα αποφύγει το πρώτο χτύπημα. Και επικαλείται τις συνέπειες που θα υποστεί όποιος χτυπήσει πρώτος. Ο Στρατηγός θεωρεί πως ευκολότερο για την Τουρκία είναι να καταλάβει μια βραχονησίδα, με πρόσχημα την ανύψωση ελληνικής σημαίας σε αυτήν. Και επειδή η ανύψωση σημαιών αποφεύγεται λόγω αμερικανικής σύστασης, θα μπορούσαν να κάνουν την δουλειά αυτή τουρκικές δυνάμεις. Να σηκώσουν, δηλαδή, ελληνική σημαία, σε κάποια βραχονησίδα και να επέμβουν για να την κατεβάσουν.<br /><br />Στην περίπτωση αυτή η Τουρκία θα προβάλλει ότι δεν ήταν αυτή πρώτη που προκάλεσε.<br /><br />(Για όσους δεν το αντιλήφθηκαν, σε ελληνικές βραχονησίδες αποφεύγεται η ανύψωση ελληνικής σημαίας διότι θα το θεωρήσουν πρόσκληση οι Τούρκοι. Και αυτό είναι και αμερικανική σύσταση. Τα Ίμια αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα).<br /><br />6.-Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει η Ελλάδα αν καταληφθεί βραχονησίδα. Σύμφωνα με το δόγμα που κατά καιρούς δηλώνεται δημοσίως, η Ελλάδα δεν θα αφήσει αναπάντητη την πρόκληση και θα γενικεύσει την αντιπαράθεση. Και χωρικά και χρονικά. Θα μπορέσει; Θα τύχει της υποστήριξης δυνάμεων από τις οποίες εξαρτάται η προμήθεια των εξοπλισμών της;<br /><br />7.-Υπάρχει και μια άλλη διάσταση της αντιπαράθεσης την οποία στρατιωτικοί και πολιτικοί υποβαθμίζουν. Τον ψυχολογικό-και όχι, μόνο- πόλεμο της Τουρκίας προς την Ελλάδα<br /><br />Η εκτόξευση του πύραυλου Τυφώνας εντάσσεται στη προσπάθεια αυτή.<br /><br />Αν και αμφισβητείται η επιχείρηση όπως παρουσιάσθηκε από την Τουρκία, ο Ερντογάν κατά καιρούς στέλνει μηνύματα στην Αθήνα. Ότι, δηλαδή, ας έχουν υπόψη ότι η Τουρκία διαθέτει πυραυλικές δυνατότητες.<br /><br />Η Αθήνα από την πλευρά της, κυρίως, το κυρίαρχο σύστημα, ενώ θα μπορούσε να απαντήσει με μια άσκηση ενός Ραφάλ με πυραύλους που μπορεί να εκτοξεύσει σε απόσταση 350 χιλιομέτρων, θεωρεί πως δεν πρέπει να απαντήσει στις αήθεις συμπεριφορές των Τούρκων. Είναι ανωτέρου πολιτισμικού επιπέδου. Ποιο είναι το αποτέλεσμα σε επίπεδο ηθικού;<br /><br />8.-Τέλος, που εμπλέκονται οι ΗΠΑ; Ότι θεωρούν, ακόμη, πως η Τουρκία μπορεί να επιστρέψει στη Δύση και όχι, μόνο, δεν αντιδρούν στον επεκτατισμό της αλλά μερικές φορές τον ενθαρρύνουν κιόλας. Υπήρξαν περιπτώσεις που οι Τούρκοι έχουν φερθεί σκαιότατα σε αμερικανούς αξιωματικούς.<br /><br />Γιατί επιδεικνύουν οι ΗΠΑ τέτοια ανοχή προς την Τουρκία είναι ένα ερώτημα. Με τόσες δεξαμενές σκέψεις είναι αδύνατον να μην έχουν αντιληφθεί πως η Τουρκία είναι χαμένη για τη Δύση. Και όσο της επιτρέπουν να αποκτήσει βαθμούς αυτονομίας θα ξεπεράσει την Παγίδα του Θουκυδίδη και το παιχνίδι, τότε, θα είναι χαμένο.<br /><br /><a href="https://www.makthes.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η απειλή της Τουρκίας και οι ευθύνες των ΗΠΑ.

Ellada simera 0 15:53

Γιατί επιδεικνύουν οι ΗΠΑ τέτοια ανοχή προς την Τουρκία είναι ένα ερώτημα. Με τόσες δεξαμενές σκέψεις είναι αδύνατον να μην έχουν αντιληφθεί πως η Τουρκία είναι χαμένη για τη Δύση.Του Παντελή Σαββίδη1… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι επιπτώσεις της διχοτόμησης της Τουρκίας, ο χάρτης Μπάιντεν, και η «συνδιαχείριση» του Αιγαίου.

<a href="https://i.ibb.co/1dFTqPy/Ez-A7-Lzi-XAAAKDg2.jpg"><img border="0" height="495" src="https://i.ibb.co/1dFTqPy/Ez-A7-Lzi-XAAAKDg2.jpg" width="825" /></a> <div><br /></div><div>Ένα εύλογο ερώτημα το οποίο υπάρχει στον δημόσιο διάλογο και πρόσφατα έθεσε και ο έγκριτος δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης είναι το εξής:<br />«Γιατί επιδεικνύουν οι ΗΠΑ τέτοια ανοχή προς την Τουρκία είναι ένα ερώτημα. Με τόσες δεξαμενές σκέψεις είναι αδύνατον να μην έχουν αντιληφθεί πως η Τουρκία είναι χαμένη για τη Δύση...»<br /><br /></div><div>Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν οι ΗΠΑ έχουν αντιληφθεί την ειλημμένη απόφαση της Τουρκίας να στρέψει το τιμόνι προς την Ευρασία και να αναλάβει ρόλο αυτόνομης περιφερειακής δύναμης στο κομβική σημασίας σύνορο Ανατολής και Δύσης. Το ερώτημα είναι: ποιά είναι η στρατηγική των ΗΠΑ η οποία επιτάσσει την ποντιοπιλατική στάση που διατηρούν; Είναι μόνο το προφανές το οποίο πολλοί -δικαίως- υποστηρίζουν: Η θυσία δηλαδή του Ελληνισμού ως άλλη «Ιφιγένεια» για να παραμείνει η Τουρκία στο άρμα της Δύσης, ή μήπως υπάρχει συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο το οποίο βαθμηδόν υλοποιείται;<br /><br />Ακριβώς λοιπόν επειδή οι Αμερικανοί έχουν αποδεχτεί την στροφή της Τουρκίας, αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως να την επιτρέπουν εις γνώση τους, εφόσον εξυπηρετεί την στρατηγική τους στην ευρύτερη περιοχή, την οποία ήδη αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας. Εκεί αναφερθήκαμε στην έκθεση υπό τον τίτλο «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΑΤΛΑΝΤΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» η οποία δημοσιεύτηκε από το Μεσογειακό Κέντρο Στρατηγικών Σπουδών της Γαλλίας (FMES) και περιείχε τον παρακάτω χάρτη που αποτυπώνει την νέα Υψηλή Στρατηγική των ΗΠΑ.</div><div>  <img src="https://i.ibb.co/PTZfM3g/2022-08-29-17-25-01-Atlas-Strategique-Interactif-Low-V5-pdf-Adobe-Acrobat-Reader-DC-64-bit.webp" /><br />Η Υψηλή Στρατηγική της Αμερικής (<a href="https://fmes-france.org/wp-content/uploads/2021/08/AtlasStrategique_Interactif_HD_V5.pdf">FMES</a>). Με την μωβ γραμμή αναπαρίστανται τα όρια της αμερικανικής «επιρροής» (commandement), ή αλλιώς τα όρια υπεράσπισης των κρίσιμων συμφερόντων τους. Προσπελάστηκε: diploweb.com<br /><br />Ένα από τα κύρια στοιχεία αυτού του χάρτη είναι η γραμμή υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων (μωβ χρώμα) που επαναχαράσσεται για να διασφαλιστεί η άμυνα των σημαντικότερων αμερικανικών συμμάχων (Ευρώπη, Ιαπωνία, Ινδία, Αραβική Χερσόνησος) οι οποίοι βρίσκονται στο επίμαχο τμήμα του Rimland (κίτρινο χρώμα). Αυτή η νέα γραμμή άμυνας προστατεύει τις κύριες θαλάσσιες διαδρομές που εγγυώνται Αμερικανική στρατηγική υπεροχή, αλλά ταυτόχρονα συνεπάγεται την απόσυρση από περιοχές όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εμπλακεί για αρκετές δεκαετίες (βόρειο τμήμα της Μέσης Ανατολής, Πακιστάν κα) και που τώρα επιτρέπουν στη Heartland (Κίνα-Ρωσία) να επεκταθεί. Στην ουσία πρόκειται περί στρατηγικής απομείωσης του Rimland (κόκκινα βέλη).</div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjeQSztkx-HHeUDKxND2eJV6WsChQt5Tt70ikmqC08o4WgyKSuB5ytz1wMX43lM5AU85ZzF36s2b3rNivzpqWLLwZty3yzbRW20K3mU2nJQJdWjhwarlNIqwyQJ0izEzrLwQ77KtgRt_2ajcVIzw8hyXKrbjjgOULdEF-J7rXXiMQhb-ZvT86W1qrf/s850/FMES%20Europe1.jpeg"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjeQSztkx-HHeUDKxND2eJV6WsChQt5Tt70ikmqC08o4WgyKSuB5ytz1wMX43lM5AU85ZzF36s2b3rNivzpqWLLwZty3yzbRW20K3mU2nJQJdWjhwarlNIqwyQJ0izEzrLwQ77KtgRt_2ajcVIzw8hyXKrbjjgOULdEF-J7rXXiMQhb-ZvT86W1qrf/w640-h480/FMES%20Europe1.jpeg" width="640" /></a><br /><i>Η Υψηλή Στρατηγική της Αμερικής (<a href="https://fmes-france.org/wp-content/uploads/2021/08/AtlasStrategique_Interactif_HD_V5.pdf">FMES</a>): Περιοχή ενδιαφέροντος επεξεργασμένη με λιγότερες πληροφορίες.</i><br /><br />Στην προαναφερθείσα ανάλυσή μας εστιάσαμε στην ευρύτερη περιοχή μας και παρουσιάσαμε τον παρακάτω χάρτη ο οποίος αποτυπώνει την γραμμή υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων (μωβ χρώμα) σε σχέση με την αμερικανονατοϊκή «Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών» (<a href="https://3seas.eu/">Three Seas Initiative</a> ή 3SI) η οποία εξηγήσαμε ότι δημιουργεί μια ζώνη σταθερότητας/ανάχωμα μεταξύ Βαλτικής, Μαύρης και Αδριατικής Θάλασσας.</div><div>  <br /><a href="https://i.ibb.co/h7CJn4R/Three-seas-initiative-1-1.jpg"><img border="0" src="https://i.ibb.co/h7CJn4R/Three-seas-initiative-1-1.jpg" /></a><br />Με μπλε οι χώρες του Three Seas Initiative και με κόκκινο η Ελλάδα που ενδέχεται να συνδράμει </div><div><br />Η μωβ γραμμή σχεδιάστηκε ενδεικτικά από το iEpikaira βάσει του παραπάνω χάρτη Υψηλής Στρατηγικής της Αμερικής (<a href="https://fmes-france.org/wp-content/uploads/2021/08/AtlasStrategique_Interactif_HD_V5.pdf">FMES</a>) και αναπαριστά τη γραμμή υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων τους.<br /><br />Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η όδευση της γραμμής υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων στην Τουρκία (σχεδιάστηκε ενδεικτικά από το iEpikaira βάσει του χάρτη του FMES) η οποία φαίνεται να διχοτομείται από τον νοητό άξονα μεταξύ της Μαρμαρίδας και του δυτικού άκρου της Νοτιοανατολικής Ανατολίας. <br /><br /><a href="https://i.ibb.co/tCHMpQV/marmara-region-red-highlighted-map-turkey-marmara-region-red-highlighted-map-turkey-171754063.jpg"><img border="0" src="https://i.ibb.co/tCHMpQV/marmara-region-red-highlighted-map-turkey-marmara-region-red-highlighted-map-turkey-171754063.jpg" /></a><br />Γεωγραφικές περιοχές της Τουρκίας<br /><br />Προς επίρρωση του χάρτη διχοτόμησης της Τουρκίας έρχεται και ο περιβόητος χάρτης που ανέβασε στο <a href="https://twitter.com/SecPompeo/status/1092567302531440640?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1092567302531440640%7Ctwgr%5Ed0ffb5fc59c8dcdbcb76d6658d99b8f6ab1a4cdf%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fd-10547006951636951318.ampproject.net%2F2208172101000%2Fframe.html">Twitter</a> ο π. Αμερικανός ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο τον Φεβρουάριο του 2019 με σαφές υπονοούμενο... <br /><br /><a href="https://i.ibb.co/G2QBC0s/image.jpg"><img border="0" src="https://i.ibb.co/G2QBC0s/image.jpg" /></a><br /><i>Χάρτης που δημοσίευσε στις 05/02/2019 ο π. Αμερικανός ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο στο <a href="https://twitter.com/SecPompeo/status/1092567302531440640?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1092567302531440640%7Ctwgr%5Ed0ffb5fc59c8dcdbcb76d6658d99b8f6ab1a4cdf%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fd-10547006951636951318.ampproject.net%2F2208172101000%2Fframe.html">Twitter</a></i><br /><br />Την άποψη ότι η Τουρκία πρόκειται να διχοτομηθεί εξέφρασε ανοικτά και ο πρώην γερουσιαστής Κρις Σπύρου ο οποίος δήλωσε ότι η Τουρκία πρόκειται να διαμελιστεί.<br /><br />Ολοκληρώνοντας την ανάλυσή μας τότε θέσαμε το ερώτημα: Τί ακριβώς σημαίνει η διχοτόμηση της Τουρκίας για την Ελλάδα;</div><div><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="337" src="https://www.youtube.com/embed/pSXiGqxib1k" width="687" youtube-src-id="pSXiGqxib1k"></iframe><br /><br />Επιχειρώντας εδώ να δώσουμε μια απάντηση, θα ανατρέξουμε σε έναν ακόμη γνωστό χάρτη, τον οποίο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατασκεύασε πιθανότατα το 2014, αν όχι νωρίτερα (<a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2022/01/eastmed_79.html">1</a>, <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2019/06/blog-post_753.html">2</a>). Δεν είναι άλλος από τον χάρτη Μπάιντεν, την <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2022/10/blog-post_858.html">μετεξέλιξη του «σχεδίου Άτσεσον»</a>, στον οποίο έχουμε αναφερθεί εκτενώς από το παρόν βήμα. Ο χάρτης αυτός για έναν φαινομενικά ανεξήγητο λόγο καταστρατηγεί κατάφορα το Δίκαιο της Θάλασσας και μεταξύ των πολλών παραδοξοτήτων που παρουσιάζει, εκχωρεί και την ελληνική ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού (ο οποίος τέμνει την Ρόδο) στην Τουρκία, ενώ εξαφανίζει το Σύμπλεγμα Μεγίστης, το οποίο είτε εμφανίζει ως τουρκική κυριαρχία είτε ως θύλακα εντός των τουρκικών θαλασσίων ζωνών. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghlbAYvqpu0iPrmXN6_AiBiNuLu5tlT00AQQkMRE4sZH9CtcsQnDSnkmwx1TTOa4px2PMFEn-jKZwpYxaoAY7ORfm89NuNeu5Bkfup6PbwSwINy8mNfOwzZ7Dn37ds3d9lBWm0Q_4VAng/s640/2-4.jpg"><img border="0" height="418" src="https://www.washingtoninstitute.org/sites/default/files/2021-05/Selected-Energy-Infrastructure-East-Mediterranean-2019-21.jpg" width="671" /></a><br /><i>Χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: mcclatchydc.com</i><br /><br />Το ερώτημα που ανακύπτει εδώ είναι: Για ποιό λόγο η αμερικανική γραφειοκρατία θέλει να εκχωρήσει την Αν. Μεσόγειο στην Τουρκία, ακόμη και τώρα που αντιλαμβάνεται ότι αυτή έχει αλλάξει ρότα προς την Ευρασία; Αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται αντιφατικό...<br /><br />Η απάντηση κρύβεται στην υψηλή στρατηγική των ΗΠΑ η οποία στοχεύει στη διχοτόμηση της Τουρκίας με το δυτικό τμήμα να παραμένει υπό δυτική επιρροή. Το «ευρωπαϊκό» κομμάτι λοιπόν θα πρέπει αφ' ενός να έχει καθαρή πρόσβαση στη Μεσόγειο -και επαυξημένα δικαιώματα σε θάλασσα και αέρα στο Αιγαίο-, και αφ' ετέρου να έχει στη διάθεσή του τον ορυκτό πλούτο -σσ. κοιτάσματα Ανατολικής Μεσόγειο- ο οποίος θα το κάνει αυθύπαρκτο ισχυρό κράτος για να μπορεί να εξισορροπεί την ελληνική παρουσία. <br /><br />Διευκρινίζεται ότι αυτό δεν έχει απαραίτητα ανθελληνικά ελατήρια, αντιθέτως πηγάζει από ρεαλιστικά κριτήρια τα οποία ενέχουν ψυχρούς γεωπολιτικούς υπολογισμούς. Για να γίνει πιο κατανοητό υπενθυμίζουμε την τοποθέτηση του Ναύαρχου ε.α Χρήστου Λυμπέρη ο οποίος έχει <a href="https://slpress.gr/idees/ta-pathimata-sta-imia-poy-den-eginan-mathimata/">δηλώσει δημοσίως</a> ότι: <br /><i>«Αυτό που το εβίωσα τόσο τον Νοέμβριο 1994 [όταν τέθηκε σε ισχύ η διεθνής σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που επιτρέπει την επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12ν.μ.] όσο και τον Ιανουάριο 1996 [σσ. Ίμια] ήταν η φορτική πίεση εκ μέρους των ΗΠΑ για ΜΗ άσκηση του δικαιώματος επέκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης».</i></div><div>  <br /><a href="https://i.ibb.co/Ldv7tLJ/2.jpg"><img border="0" height="374" src="https://i.ibb.co/Ldv7tLJ/2.jpg" width="672" /></a><br /><br /></div><div>Ο Ναύαρχος, τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στην ενημέρωσή του προς το ελληνικό ΥΠΕΞ ανέφερε ότι: <br />«Οι Αμερικανοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων θα επηρεάσει αρνητικά τις αμερικανικές ναυτικές επιχειρήσεις, διότι η Ελλάδα αρνείται να δεχθεί όλα τα σχηματιζόμενα στενά ως υπαγόμενα στο καθεστώς Free Transit Passage και θα διατηρηθεί σε ισχύ το καθεστώς της αβλαβούς διελεύσεως. Τι θα σημαίνει αυτό για τους Αμερικανούς; Πρώτον, τα αμερικανικά υποβρύχια θα πλέουν εν επιφάνεια στα στενά που δεν χαρακτηρίζονται ως διεθνή. Δεύτερον, στα αμερικανικά αεροσκάφη θα απαγορεύεται υπερπτήση πάνω από τα στενά αυτά και έτσι θα υποχρεώνονται να ζητούν τη συγκατάθεση της Αθήνας… έλαβα γνώση αμερικανικών οδηγιών προς τα υποβρύχιά τους, με τις οποίες προσδιόριζαν συγκεκριμένα πέντε στενά στο Αιγαίο ως «στενά ελεύθερης διέλευσης»».<br /><br />Η διαφωτιστική εμπειρία του Ναύαρχου σε συνδυασμό με τις παρακάτω πληροφορίες του καλά ενημερωμένου Μανώλη Κοττάκη (<a href="https://www.estianews.gr/apopseis/oudeteri-zoni-aigaio-mesogeios-anoiktos-diadromos-metaforas-aerioy/">αναδημοσιεύτηκε</a> στην εφημερίδα «Εστία» τον Μάρτιο του 2022) είναι ενδεικτικές των πιέσεων που δέχεται η χώρα αλλά και του σχεδίου που φαίνεται να υπάρχει για την περιοχή μας:<br /><i>«[…] Έγκυρη πηγή μου από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με ενημέρωσε σε χρόνο ανύποπτο, δεν είχε καν υπογραφεί η Συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος-Αιγύπτου, για την εμπιστευτική συνομιλία της με υψηλόβαθμο μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Η δοκιμασμένη για την αξιοπιστία της πηγή μου ανέφερε ότι ο Congressman συνομιλητής της μετέφερε την εκτίμηση, πως κυοφορείται μια Συμφωνία Ειρήνης μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας με την οποία η Ελλάς θα κληθεί:<br /><br />1. Να εγκαταλείψει ρητώς με διεθνή συνθήκη το δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Η διακήρυξη της Μαδρίτης που οδήγησε στην αδρανοποίηση της άσκησης του ελληνικού κυριαρχικού δικαιώματος επί 23 χρόνια, δεν αρκεί πλέον. Ζητείται η θεσμοποίησή της. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν μάλιστα πως και να ήταν δυνατή η επέκτασή μας στα 12 μίλια η Ελλάς δεν διαθέτει ικανό αριθμό δυνάμεων για να πραγματοποιεί νηοψίες είτε σε πολεμικά είτε σε εμπορικά πλοία (υποβρύχια, πολεμικά πλοία). Άρα ας συμβιβαστεί με την «επιλεκτική επέκταση» κατά Σημίτη. Αλλού 10, αλλού 8, αλλού 6.<br /><br />2. Θα κληθεί με διμερή συμφωνία ή διαιτησία να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα νησιά του Αιγαίου με ταυτόχρονη υποχώρηση και της Τέταρτης Στρατιάς από την Σμύρνη στα εγγύτερα της τουρκικής ενδοχώρας.<br /><br />Στόχος μιας τέτοιας συμφωνίας θα είναι σύμφωνα με το μέλος του Κογκρέσου η δημιουργία μιας «ουδέτερης ζώνης» δυτικά των 28 αφοπλισμένων, υποτίθεται, νησιών μας. Ουδέτερης για την εξυπηρέτηση της διεθνούς ναυσιπλοΐας μεταξύ Σουέζ και Δαρδανελίων. […]».</i><br /><br /><br />Υπενθυμίζεται επίσης η παλιότερη <a href="https://www.militaire.gr/aigaio-ti-ennoyse-o-pompeo-axionontas-na-meiothei-to-stratiotiko-apotypoma/">δήλωση</a> του Αμερικανού τέως ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο στον γαλλικό ραδιοσταθμό France Inter:<br />«Πρέπει να μειωθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού και να γίνεται προσφυγή σε διπλωματικά και όχι στρατιωτικά μέσα».<br /><br />Επομένως, οι παραπάνω πληροφορίες σε συνδυασμό με τις θέσεις -δήλωση και ανάρτηση χάρτη- του Αμερικανού τέως ΥΠΕΞ, συντείνουν στην άποψη ότι τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ επιτάσσουν την διχοτόμηση της Τουρκίας σε συνδυασμό με την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων -ίσως και κυριαρχίας- της Ελλάδας. Δηλαδή, ο χάρτης Μπάιντεν, η ιδιότυπη «συνδιαχείριση» του Αιγαίου -σε πρώτη φάση-, και ο χάρτης της νέας Υψηλής Στρατηγικής των ΗΠΑ, συναποτελούν επιμέρους στοιχεία του ίδιου γεωστρατηγικού σχεδιασμού που αποσκοπεί στο να προκύψει μια διαμελισμένη «ευρωπαϊκή» Τουρκία, ενταγμένη στο δυτικό σύστημα ασφαλείας. Αυτή θα ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις την «κουτσουρεμένη» Ελλάδα σε μια ισορροπία τρόμου η οποία δεν θα επιτρέπει να αναδειχθεί μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη με αυτόνομο ρόλο στο ελληνοτουρκικό υποσύστημα. <br /><br /><a href="http://i-epikaira.blogspot.com/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Οι επιπτώσεις της διχοτόμησης της Τουρκίας, ο χάρτης Μπάιντεν, και η «συνδιαχείριση» του Αιγαίου.

Ellada simera 0 15:46

 Ένα εύλογο ερώτημα το οποίο υπάρχει στον δημόσιο διάλογο και πρόσφατα έθεσε και ο έγκριτος δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης είναι το εξής:«Γιατί επιδεικνύουν οι ΗΠΑ τέτοια ανοχή προς την Τουρκία είναι… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Στις καλένδες οι πολεμικές επανορθώσεις! Δεν σκιάζουν τις ελληνογερμανικές σχέσεις κατά την άποψη του Ελληνα πρωθυπουργού…

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/10/221029212927_OLAF-Scholz-germany01-solts-MITSOTAKIS-MHTSOTAKHS08.jpg" width="733" /><br /><br /><b>Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ</b><br />Μόλις πριν τρία 24ωρα διακινδύνευσα τη πρόβλεψη ότι ο Μητσοτάκης δεν θα τολμήσει να θέσει το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων στον Γερμανό Καγκελάριο. Επεσα έξω. Το έθεσε και το …έκαψε ταυτόχρονα. Η μάλλον το έθεσε για να το κάψει!<br /><br />Μου είχε περάσει κι αυτό από το μυαλό. Όχι όμως στην έκταση που συνέβη. «Μεταξύ μας, δεν θρέφω ελπίδες ότι ο Μητσοτάκης θα εγείρει ζήτημα αποζημιώσεων», έγραφα για να προσθέσω: «Αν το κάνει θα είναι υπό τύπον αγγαρείας. Κάπως όπως το ψέλλισε κι ο Δένδιας, μεταξύ τυρού και αχλαδίου (ξέρετε υπάρχει κι αυτό, αλλά μην σας στεναχωρεί, δεν χάθηκε ο κόσμος…).<br /><br />Μπορεί λοιπόν κι ο πρωθυπουργός να επιχειρήσει μία τυπική αναφορά, κάτω από την πίεση των ελάχιστων φωνών που επιχειρούν να μνημονεύουν το εθνικό χρέος».<br /><br />Αυτά έγραφα ανήμερα της συνάντησης. Ο Μητσοτάκης πράγματι έκανε μια αρχική αναφορά στην εισαγωγική τοποθέτηση προετοιμάζοντας το έδαφος για …εκπτώσεις καθώς μίλησε για «κενά που πρέπει να γεφυρώνονται με ρυθμίσεις αμοιβαία επωφελείς».<br /><br />Στην συνέχεια όμως όταν ρωτήθηκε από Γερμανό (παρακαλώ) δημοσιογράφο αν η Ελλάδα προτίθεται να ζητήσει διαπραγματεύσεις για τις πολεμικές επανορθώσεις, όπως αξιώνει η Πολωνία, ο Ελληνας πρωθυπουργός έκανε το…παγώνι.<br /><br />Χαρακτήρισε το ζήτημα ανοιχτό, αλλά…δευτερεύον! «Το γεγονός ότι δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε μία λύση στο ζήτημα αυτό δεν θεωρώ ότι σκιάζει συνολικά το επίπεδο των ελληνογερμανικών σχέσεων και τις μεγάλες προοπτικές που έχουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά.<br /><br />Καταλάβατε λοιπόν τι είπε ο ποιητής; Ότι και να μη λυθεί το ζήτημα δεν χάθηκε ο κόσμος! Εμείς προχωράμε κανονικά στη σύμπλευση με τους Γερμανούς.<br /><br />Πιστέψτε με, ούτε και ο Σόλτς περίμενε τέτοιο service σε εκφορά δημόσιου λόγου από Ελληνα πολιτικό. Γι αυτό και έμεινε εμβρόντητος. Κάτι μουρμούρισε, του τύπου «κι εμείς θα κάνουμε το χρέος μας» (το ηθικό εννοούσε…), που μεταφράστηκε αμήχανα στην live μετάδοση, αλλά μετά εξαφανίστηκε ολοσχερώς από το επίσημο κείμενο των δηλώσεων.<br /><br />Ο Μητσοτάκης λοιπόν έστειλε στις καλένδες το ζήτημα των αποζημιώσεων, προτρέποντας τους Γερμανούς να μη χαλάνε τη ζαχαρένια τους. Δεν χρησιμοποίησε έστω μια βαρύτερη λέξη, όπως «δεν δηλητηριάζουν», «δεν στιγματίζουν», «δεν ναρκοθετούν». Δεν σκιάζουν, είπε, τις ελληνογερμανικές σχέσεις. Κάνοντας τα κόκκαλα των εκτελεσθέντων να τρίζουν και τις ψυχές των απογόνων τους να μαυρίζουν.<br /><br />Εγραφα προχθές ότι όποιος Ελληνας πολιτικός δεν θέτει επίσημα στους Γερμανούς το ζήτημα των επανορθώσεων, απαιτώντας την άμεση επίλυση του, είναι επίορκος. Υπάρχει ομόφωνη απόφαση της ελληνικής βουλής που τον υποχρεώνει να το κάνει.<br /><br />Ο Μητσοτάκης όμως εκτός από επίορκος αποδείχτηκε και βλάσφημος. Είναι φανερό ότι ο άνθρωπος δεν έχει καμία επίγνωση της κουβέντας που ξεστόμισε. Γιατί η υπόθεση των πολεμικών αποζημιώσεων έχει και σοβαρή συμβολική υπόσταση.<br /><br />Η καταβολή τους αποτελεί στοιχειώδη φόρο τιμής για μια γενιά που πείνασε, που ξεκληρίστηκε, που χαράμισε το μέλλον των παιδιών της, προκειμένου να αντισταθεί στην εισβολή του Αξονα και την γερμανική κατοχή. Αυτό έπρεπε να έχει πάνω απ’ όλα στο μυαλό του ο ιστορικά ακατάρτιστος Ελληνας πρωθυπουργός που βάζει την Volkswagen και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πάνω από τα μνήματα των νεκρών του αντιναζιστικού αγώνα.<br /><br />Κι ύστερα υπάρχει και το υλικό σκέλος της υπόθεσης. Μία ακόμη γενιά Ελλήνων σκόρπισε το μέλλον της με την χρεοκοπία και τα μνημόνια. Του πέφτουν άσχημα του κυρίου Μητσοτάκη μερικές δεκάδες δις ευρώ τα οποία θα μπορούσε(βάσιμα)να διεκδικήσει για να ανακουφίσει τον Ελληνα φορολογούμενο και να βγάλει τη πατρίδα από τη μέγγενη του δανεισμού;<br /><br />Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους υπολογίζει το σύνολο των γερμανικών αποζημιώσεων σε ένα ποσό σχεδόν όσο το ελληνικό δημόσιο χρέος! Ξέχωρα από το Κατοχικό Δάνειο που κατά ένα περίεργο τρόπο προσδιορίστηκε υπερβολικά…συνεσταλμένα στα 10,3 δις, ενώ ακόμη και μετριοπαθείς επιστημονικές εκτιμήσεις το ανεβάζουν σε δεκαπλάσια επίπεδα.Αλλά ας μην κολλήσουμε στα νούμερα. Ουδείς αμφισβητεί σήμερα ότι η Ελλάδα έχει ισχυρότατα νομικά ερείσματα, όχι μόνο επανορθωτικού, αλλά συμβατικού χαρακτήρα (το δάνειο συνάφθηκε με σύμβαση και μάλιστα άρχισε να αποπληρώνεται λίγο πριν οι Ναζί εγκαταλείψουν την Αθήνα) για να στριμώξει τους Γερμανούς σε έναν συμβιβασμό.<br />Και πάντως πολύ ισχυρότερα νομικά ερείσματα από ότι η Πολωνία που αξιώνει το ιλιγγιώδες ποσό του 1,3 τρις ευρώ και επέδωσε ήδη ρηματική διακοίνωση στο Βερολίνο.<br /><br />Η γερμανική κατοχή πήγε την πατρίδα μας έναν αιώνα πίσω. Πέρα από τις εκατόμβες των νεκρών η ελληνική οικονομία διαλύθηκε δια της μεθόδου της «απαλλοτρίωσης». Οι Γερμανοί άδειασαν τα ταμεία και συνέχισαν να τυπώνουν χρήμα για να χρηματοδοτούν τη πολεμική τους προσπάθεια εις βάρος των Ελλήνων. Μας λήστεψαν κατά κυριολεξία.<br /><br />Στο τέλος μάλιστα κατέστρεψαν ολοσχερώς και όλες τις υποδομές. Αφησαν πίσω τους καμμένη γη. Κι αυτός ήταν ο λόγος που μείναμε ουραγοί στην Ευρώπη και παρακαλούσαμε δεξιά και αριστερά για δανεικά. Η νοικοκυρεμένη προπολεμική Ελλάδα του Μεταξά, πολύ πιο μπροστά οικονομικά απ΄όλες τις βαλκανικές χώρες, καταστράφηκε ολοσχερώς από τον γερμανικό ολετήρα.<br /><br />Γιατί λοιπόν ο εκλεγμένος Ελληνας πρωθυπουργός όταν ήρθε η ώρα να ζητήσει τα χρωστούμενα κατέφυγε στο «δε βαριέσαι, και πάλι φίλοι θα είμαστε»; Πως τόλμησε να πει ότι το απαράγραπτο χρέος των Γερμανών, ηθικό και υλικό, δεν σκιάζει τις διμερείς σχέσεις; Όταν μάλιστα για το δικό μας χρέος, που στο κάτω-κάτω δεν ήταν ματωμένο, οι Γερμανοί λίγο έλειψε να μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στις καλένδες οι πολεμικές επανορθώσεις! Δεν σκιάζουν τις ελληνογερμανικές σχέσεις κατά την άποψη του Ελληνα πρωθυπουργού…

Ellada simera 0 15:26

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑΜόλις πριν τρία 24ωρα διακινδύνευσα τη πρόβλεψη ότι ο Μητσοτάκης δεν θα τολμήσει να θέσει το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων στον Γερμανό Καγκελάριο. Επεσα έξω. Το έθεσε και το …έκ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

«Κουρελόχαρτα» οι συμφωνίες Τουρκίας με τη Λιβύη ανεφέρει ρητά ο ΟΗΕ: Και κατάρρευση των σχέσεων Τουρκίας με Αίγυπτο.

<img height="421" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/10/221003151253_Cavusoglu-Libya-1024x673.jpg" width="719" /><br /><br />«H ομόφωνη υιοθέτηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ της απόφασης για την ανανέωση της Αποστολής του ΟΗΕ στη Λιβύη για ένα χρόνο αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη, την οποία χαιρετίζει η Ελλάδα», αναφέρουν διπλωματικές πηγές.<br /><br />Όπως υπογραμμίζουν οι ίδιες πηγές, στο κείμενο της απόφασης γίνεται, για πρώτη φορά, ρητή αναφορά στο άρθρο 6 της Συμφωνίας του φόρουμ πολιτικού διαλόγου της Λιβύης, η οποία προβλέπει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνάπτει συμφωνίες που θα δεσμεύουν τη χώρα στο μέλλον και μπορεί να είναι επιβλαβείς για την εξωτερική πολιτική της χώρας.<br /><br />«Η υπογραφή μεταξύ της κυβέρνησης της Τρίπολης και της Τουρκίας του “memorandum” για τους υδρογονάνθρακες εμπίπτει ακριβώς σε αυτή την κατηγορία», επισημαίνουν.<br />Αιγύπτος – Τουρκία: Κατάρρευση διπλωματικών σχέσεων λόγω Λιβύης<br /><br />Την ίδια ώρα το Κάιρο και η Άγκυρα διεξήγαγαν δύο γύρους διερευνητικών συνομιλιών πέρυσι – με επικεφαλής τους αναπληρωτές υπουργούς Εξωτερικών της Αιγύπτου και της Τουρκίας – σε μια προσπάθεια να επαναφέρουν «στην κανονικότητα» τις υπό κατάρρευση σχέσεις τους.<br /><br />Το «γυαλί» των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας έχει σπάσει οριστικά, και παρά τις προσπάθειες των δύο πλευρών δεν φαίνεται δυνατόν να «ξανακολλήσει», λόγω του λιβυκού ζητήματος, με τον ανταποκριτή του ΣΚΑΪ στην Κωνσταντινούπολη Μανώλη Κωστίδη να παραθέτει και σχετικές δηλώσεις του Αιγύπτιου υπουργού Εξωτερικών Σάμεχ Σούκρι.<br /><br />Το Κάιρο και η Άγκυρα πραγματοποίησαν δύο γύρους διερευνητικών συνομιλιών πέρυσι – με επικεφαλής τους αναπληρωτές υπουργούς Εξωτερικών της Αιγύπτου και της Τουρκίας – σε μια προσπάθεια να επαναφέρουν σε μια «κανονικότητα» στις άσχημες σχέσεις τους.<br /><br />Το τέλος των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών χρονολογείται μετά την αποπομπή, το 2013, του εκλιπόντος προέδρου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι, ο οποίος υποστηρίχθηκε ένθερμα από τον Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Η κρίση στη Λιβύη, η οποία συνορεύει με την Αίγυπτο, έχει επιδεινώσει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ των δύο μεγάλων μουσουλμανικών χωρών, καθώς η Τουρκία έχει φέρει χιλιάδες Σύρους μισθοφόρους στην αδελφοκτόνο σύγκρουση της Λιβύης, και συνεχίζει την υποστήριξή της στην απερχόμενη κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNU), με επικεφαλής τον Αμπντέλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά.<br /><br />Η κατάσταση επιδεινώθηκε στις αρχές Οκτωβρίου, αφότου η κυβέρνηση της Τρίπολης (GNU) υπέγραψε μια σειρά συμφωνιών με την Τουρκία, μεταξύ άλλων και για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων στα ύδατα της Λιβύης, τις οποίες δεν αναγνωρίζουν Ελλάδα και Αίγυπτος.<br /><br />Η Αίγυπτος έχει διαμηνύσει ότι η εντολή του GNU έχει λήξει, και η κυβέρνηση της Τρίπολης δεν είναι εξουσιοδοτημένη να υπογράφει τέτοιες συμφωνίες.<br /><br />Διερευνητικές συναντήσεις<br /><br />Ο διάλογος μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας για την εξομάλυνση των σχέσεων έχει σταματήσει, καθώς οι τουρκικές πρακτικές στην κατεστραμμένη από τη σύγκρουση Λιβύη παραμένουν αμετάβλητες, τόνισε ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών.<br /><br />«Οι δύο διερευνητικές συναντήσεις έδωσαν την ευκαιρία να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας για τις περιφερειακές καταστάσεις. Αυτός ο δρόμος δεν έχει ξανανοίξει, καθώς δεν υπάρχουν αλλαγές όσον αφορά τις πρακτικές της Τουρκίας στη Λιβύη», δήλωσε ο Σούκρι το Σάββατο σε συνέντευξή του στο σαουδαραβικό τηλεοπτικό κανάλι Al – Arabiya.<br /><br />Σημειώνεται ότι ο Φάθι Μπασάγκα διορίστηκε πρωθυπουργός από το λιβυκό κοινοβούλιο τον Φεβρουάριο του 2022. Ωστόσο, η διοίκηση του Ντμπεϊμπά – που τοποθετήθηκε το Φεβρουάριο του 2021 ως μέρος μιας ειρηνευτικής διαδικασίας υπό την ηγεσία του ΟΗΕ – έχει μέχρι στιγμής αποτρέψει τον Φαθί Μπασάγκα να αναλάβει τα καθήκοντά του, υποστηρίζοντας ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να είναι προϊόν εκλογών.<br /><br />Ο Σούκρι διευκρίνισε ότι αυτή η κατάσταση παραβιάζει τη συμφωνία του Σκιράτ με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ – η οποία ορίζει την εξουσία και τη διάρκεια της προσωρινής κυβέρνησης της Λιβύης – προσθέτοντας ότι «η διεθνής κοινότητα για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν υψώνει τη φωνή της για να ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα».<br /><br />«Υπάρχει μια άλλη κυβέρνηση που δεν μπορεί να αναλάβει τις αρμοδιότητές της» σημείωσε ο κορυφαίος διπλωμάτης της Αιγύπτου.<br /><br />Αυτό το θέμα, είπε ο Αιγύπτιος ΥΠΕΞ, περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση στη Λιβύη, και καθιστά πιο δύσκολη την επίτευξη κοινής συμφωνίας μεταξύ των λιβυκών κομμάτων προκειμένου να διεξαχθούν εκλογές.<br /><br />«Εάν θέλουμε ένα διεθνές σύστημα βασισμένο σε κανόνες, αυτοί οι κανόνες θα πρέπει να γίνονται σεβαστοί χωρίς διπροσωπία», είπε, προσθέτοντας ότι «αυτοί οι κανόνες θα πρέπει να εφαρμόζονται σε οποιαδήποτε περιοχή, οποιαδήποτε σύγκρουση ή οποιαδήποτε πολιτική κατάσταση, και όχι να αποφεύγονται ή να αγνοούνται, κάτι που νιώθουμε στη Λιβύη».<br /><br />Ο Σούκρι εξέφρασε τη λύπη του που η διεθνής κοινότητα δεν έλαβε «αυστηρά μέτρα» για να εξασφαλίσει την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων από τη Λιβύη.<br /><br />Οι προσπάθειες για συμφωνία μεταξύ των αντίπαλων στρατοπέδων για τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών έως τώρα έχουν καταλήξει σε αδιέξοδο.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Κουρελόχαρτα» οι συμφωνίες Τουρκίας με τη Λιβύη ανεφέρει ρητά ο ΟΗΕ: Και κατάρρευση των σχέσεων Τουρκίας με Αίγυπτο.

Ellada simera 0 15:22

«H ομόφωνη υιοθέτηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ της απόφασης για την ανανέωση της Αποστολής του ΟΗΕ στη Λιβύη για ένα χρόνο αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη, την οποία χαιρετίζει η Ελλ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος υποψήφιος χαλάει τον ύπνο του Ερντογάν.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/10/yabas-erdogan.jpg" width="756" /><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Αν πιστέψει κανείς τον κυβερνητικό του εταίρο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, στις 18 Ιουνίου του 2023 θα κριθεί η τύχη του Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματός του. Αυτή είναι η προγραμματισμένη ημερομηνία των προεδρικών εκλογών. Εν όψει αυτής της αναμέτρησης, ο Τούρκος πρόεδρος επιχειρεί να ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις, ανακοινώνοντας αύξηση των απολαβών στο Δημόσιο και του κατώτατου μισθού, καθώς και 500.000 κατοικίες για τα χαμηλά εισοδήματα. Αναμένεται να κοινοποιήσει και μια νέα σειρά παροχών για την πιο κομβική εκλογική αναμέτρηση, των δύο δεκαετιών που βρίσκεται στην εξουσία.<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν ο Ερντογάν θα αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά ή θα μεθοδεύσει κάποιου είδους εκτροπή με σκοπό να παραμείνει στην εξουσία. Δυτικοί πολιτικοί αναλυτές δεν είναι σε θέση να αποκλείσουν νοθεία, ειδικά από τη στιγμή που ελέγχει σχεδόν απόλυτα τους κρίσιμους κρατικούς μηχανισμούς, καθιστώντας μια τέτοια επιχείρηση ευκολότερη. Το ίδιο ισχύει και για το σενάριο μεθόδευσης μιας εξωτερικής έντασης, τόσο όσο για να συσπειρώσει γύρω του τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων, στο όνομα μιας υποτιθέμενης “εθνικής νίκης” ή “απειλής”.<br /><br />Όπως και να ’χει, η αντιπολίτευση σχεδιάζει να κατεβάσει κοινό προεδρικό υποψήφιο, με σκοπό να εκτοπίσει τον Ερντογάν από την εξουσία. Όμως, είναι εμφανές από τις δημοσκοπήσεις ότι η πρόβλεψη για το αποτέλεσμα παραμένει παρακινδυνευμένη. Και αυτό επειδή οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ντέρμπι. Για την ακρίβεια, κυμαίνονται στα όρια του στατιστικού λάθους.<br /><br />Η γνωστή τουρκική εταιρεία δημοσκοπήσεων Metropoll εμφανίζει τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου μονάχα μία μονάδα πίσω από τον Ερντογάν, σε περίπτωση που ο πρώτος εκπροσωπήσει σύσσωμη την αντιπολίτευση. Συγκεκριμένα, το κυβερνών κόμμα θα πάρει 44,9%, ενώ ο Κιλιτσντάρογλου 43,9%. Ωστόσο, επειδή μιλάμε για την Τουρκία, ας υπογραμμίσουμε το “αν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά”.<br /><br />Η πραγματική απειλή για τον Ερντογάν<br /><br />Πέρα από τους γνωστούς διεκδικητές, πάντως, υπάρχει κάποιος που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να εκθρονίσει τον σημερινό Τούρκο πρόεδρο. Όχι, δεν πρόκειται για τον δημοφιλή δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, ούτε βέβαια για τον Κιλιτσντάρογλου, επικεφαλής της κεμαλικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος μπορεί να έχει θέσει υπό τον έλεγχό του το κόμμα του, αλλά σε επίπεδο εκλογικού σώματος δεν τραβάει… Πρόκειται για τον λιγότερο προβεβλημένο στα καθ’ ημάς και σχετικά άγνωστο πέρα από τα σύνορα της χώρας του, δημοφιλή δήμαρχο της Άγκυρας Μανσούρ Γιαβάς.<br /><br />Ο Γιαβάς συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις το εντυπωσιακό 50,3% έναντι 36,4% του Ερντογάν, όταν τίθενται αντιμέτωποι στις δημοσκοπήσεις για την προεδρία. Μιλάμε για διαφορά σχεδόν 14 μονάδων στην εκτίμηση ψήφου για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της επόμενης άνοιξης. Ενδεικτικό της υπεροχής του είναι ότι ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, που θεωρούνταν φαβορί, κατέχει το 46,7%.<br /><br />Η Μεράλ Ακσενέρ, πρόεδρος του Καλού Κόμματος και πρώην ανώτατο στέλεχος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, των γνωστών Γκρίζων Λύκων, που κι αυτή θέλει να είναι απέναντι στον Ερντογάν, κατακτά το 40,9%, ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου το 43,9%. Μια νέα μελέτη του Metropoll επιβεβαιώνει τη δημοτικότητα του Γιαβάς. Σε αυτή τον ανακήρυξε δημοφιλέστερο υποψήφιο από τον πρώτο γύρο. Το 41,6% δηλώνει ότι θα τον ψήφιζε έναντι όλων των άλλων και ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος για να κυβερνήσει. Το 61% των Τούρκων έχει θετική γνώμη για το πρόσωπό του.<br /><br />Ο 67χρονος πολιτικός που εξελέγη δήμαρχος το 2019 αντιπροσωπεύει μια ελπιδοφόρα αλλαγή πολιτικού πολιτισμού. Οι ψηφοφόροι τον ξεχωρίζουν ως πολιτικό που μιλάει με έργα και όχι με λόγια. Αυτός είναι και ο λόγος που επιθυμούν να τον δουν στο τιμόνι της χώρας. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα συμφωνήσουν να του δώσουν το χρίσμα, να είναι ο κοινός τους υποψήφιος. Το μόνο του όπλο απέναντι στους άλλους συνδιεκδικητές του χρίσματος είναι ότι μπορεί να κερδίσει και αυτό δεν είναι καθόλου λίγο για τα κόμματα που έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει πάση θυσία να εκτοπίσουν τον Ερντογάν από την προεδρία.<br /><a href="https://slpress.gr/istorimata/30-oktovrioy-1918-meta-tin-itta-ton-neotoyrkon/"> </a><br /><div>Ποιος είναι ο Μανσούρ Γιαβάς<br /><br />Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι ο άνδρας που εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ικανός να εκθρονίσει τον “σουλτάνο” δεν θα μπορούσε να μοιάζει περισσότερο με το αρχικό πολιτικό προσωπείο του Ερντογάν. Δεν αναφερόμαστε στον δεδομένο κοινό εθνικιστικό παρονομαστή τους. Καταρχάς, μοιράζονται την ίδια ταπεινή καταγωγή. Δύσκολη παιδική ηλικία, γεμάτη κακουχίες, η οποία, όμως, είχε καταλυτική επίδραση στη μετέπειτα ζωή τους. Και οι δύο ξεκίνησαν την πολιτική τους καριέρα ως δήμαρχοι, ενώ είχαν σημαία την καταπολέμηση της διαφθοράς και την οικονομία.<br /><br />Ο Γιαβάς γεννήθηκε στην περιοχή Μπεϊπαζάρι της Άγκυρας το 1955. Αν και άριστος μαθητής, αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να στηρίξει την οικογένειά του. Ακριβώς όπως και ο Ερντογάν, που δεν χάνει ευκαιρία να θυμίζει στον κόσμο ότι ως πιτσιρικάς πουλούσε κουλούρια και λεμονάδες. Ο Γιαβάς, όμως, αποφεύγει να μιλάει για τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπισε. Τονίζει ότι είναι περήφανος για την παραδοσιακή οικογένειά του, η οποία «έκανε όνειρα για το λαμπρό μέλλον που με περίμενε, ακόμα κι όταν δεν υπήρχε ψωμί στο τραπέζι». Έτσι και έγινε, καθώς αποφοίτησε με άριστα από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης το 1983.<br /><br />Τότε ήταν που ενεπλάκη στην πολιτική. Ακολουθώντας τα ιδεολογικά χνάρια του πατέρα του, εντάχθηκε σε υπερεθνικιστικούς κύκλους. Ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία παραμένοντας στον στρατό, μέχρι που έγινε στρατιωτικός εισαγγελέας. Αυτό υπήρξε εφαλτήριο για να επιστρέψει στη γενέτειρά του και να ασκήσει τη δικηγορία. Δεκατρία χρόνια διατήρησε το γραφείο του. Μέσα σε αυτό το διάστημα έγινε γνωστός ως ο “Ρομπέν των δικαστηρίων”. Υπερασπιζόταν ακόμα και άπορους που δεν είχαν να τον πληρώσουν.<br /><br />Η πολιτική, όμως, τον έτρωγε. Εξελέγη μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Μπεϊπαζάρι το 1989. Προσπάθησε να εκλεγεί δήμαρχος του ίδιου δήμου το 1994, με τη σημαία του ακραίου Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, αλλά απέτυχε. Συνέχισε τη δικηγορία και τη συμμετοχή του στο δημοτικό συμβούλιο μέχρι τις 18 Απριλίου του 1999, όταν έθεσε ξανά υποψηφιότητα και εξελέγη δήμαρχος με 51%. Το 2004 επανεξελέγη αυξάνοντας τις ψήφους του στο 55%.<br /><br />Άφησε αξιόλογη κληρονομιά μετατρέποντας τον υπανάπτυκτο αυτό δήμο σε τουριστικό προορισμό. Στις τοπικές εκλογές του 2009 ήταν υποψήφιος του ίδιου κόμματος για τον Δήμο της Άγκυρας, αλλά έμεινε πίσω συγκεντρώνοντας μονάχα το 27% των ψήφων. Το 2014 αποχώρησε από το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, για να προσχωρήσει στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), την αξιωματική αντιπολίτευση. Με τη σημαία του διεκδίκησε τη δημαρχία της Άγκυρας, αλλά την πρώτη φορά έχασε με 43,8%, παρότι αύξησε τις ψήφους του κόμματος.<br />2019: Η χρονιά του Γιαβάς<br /><br />Το 2019 ήταν η χρονιά του. Κέρδισε τη δημαρχία με 51%. Την υποψηφιότητά του στήριξε όλη σχεδόν η αντιπολίτευση. Στα τρία χρόνια που έχουν μεσολαβήσει η κοινή γνώμη τον θεωρεί αποτελεσματικό στη δουλειά του. Οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι φτάνει στο γραφείο πριν από τις 7 το πρωί και φεύγει τελευταίος. Κατόπιν δικής του απαίτησης μεταδίδονται απευθείας όλες οι συνεδριάσεις για την ανάθεση έργων, μεταξύ των οποίων και εκείνη για την προμήθεια σωλήνων, που παρακολούθησαν 400.000 άτομα. ήταν μια κίνηση που τον έκανε γνωστό σε όλη τη χώρα. Τα social media πήραν φωτιά, με εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες να ζητούν απ’ όλους τους πολιτικούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.<br /><br />Στήριξε οικονομικά τα δημόσια πανεπιστήμια, δημιούργησε κτίρια για τους άστεγους και άπορους. Με εντολή του πουλήθηκαν δεκάδες ακριβά αυτοκίνητα που είχαν αγοραστεί επί του προκατόχου του Μελίχ Γκοκτσέκ, ο οποίος είχε εκλεγεί με το κόμμα του Ερντογάν. Ο Γιαβάς στράφηκε στα social media συγκεντρώνοντας εκατοντάδες εκατομμύρια τουρκικές λίρες για προγράμματα οικονομικής στήριξης των αδύναμων δημοτών του.<br /><br />Το Διαδίκτυο αποδείχθηκε πολύτιμος σύμμαχός του. Συχνά χρησιμοποιεί την πλατφόρμα Twitch συνομιλώντας με δημότες, μεταξύ των οποίων και άτομα κάτω των 30 ετών. Έγινε αγαπητός σε αυτούς υιοθετώντας μια φιλική προς το περιβάλλον ατζέντα, αυξάνοντας τους πεζόδρομους και τους ποδηλατόδρομους στην πρωτεύουσα, προωθώντας την ηλεκτροκίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς και προσφέροντας φθηνότερη παροχή νερού σε απόρους και φοιτητές.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα ανακοίνωσε νέο γύρο επιδοτήσεων των λογαριασμών φυσικού αερίου για όλα τα νοικοκυριά στον δήμο του, λίγες ημέρες μετά την αύξηση των τιμών από την κυβέρνηση Ερντογάν. Σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς, η πανδημία λειτούργησε υπέρ του. Και αυτό επειδή αποδείχθηκε και προετοιμασμένος και ετοιμοπόλεμος για να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό. Σε αντίθεση με τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, θεωρείται πιο ικανός να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις.<br /><br />Ο κόσμος φαίνεται να του αναγνωρίζει ότι δεν ζητάει την προβολή, αποφεύγει τις συνεντεύξεις και δεν επιδίδεται σε τηλεοπτικές κοκορομαχίες. Αντιθέτως, υιοθετεί έναν ήρεμο, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό δυναμισμό. Θα έλεγε κανείς ότι ο άσος στο μανίκι του είναι η στήριξη που απολαμβάνει από ένα ευρύ και ανομοιογενές κοινό τόσο συντηρητικών, όσο και προοδευτικών ψηφοφόρων.</div><div><br />Η ιστορία κάνει κύκλους<br /><br />Η Ιστορία κάνει κύκλους. Έχει την τάση να επαναλαμβάνεται όχι βέβαια copy-paste, αλλά σίγουρα κατά τρόπο που το παρόν μπορεί να διδαχθεί από το παρελθόν, για την ακρίβεια από αντίστοιχες καταστάσεις του παρελθόντος. Στο εμβληματικό του πλέον βιβλίο “Τι είναι η Ιστορία;” ο Εντουαρντ Καρ γράφει: «Οι πρωταγωνιστές έχουν ενημερωθεί στη δεύτερη πράξη για τη λύση της πρώτης και η δράση τους επηρεάζεται από αυτή τη γνώση». Επικαλείται, μάλιστα, το παράδειγμα των Μπολσεβίκων που γνώριζαν ότι η Γαλλική Επανάσταση είχε καταλήξει στον Ναπολέοντα! Και έτσι, δικαίως- φοβούνταν πως θα είχαν παρόμοια κατάληξη.<br /><br />Η περιγραφή ταιριάζει γάντι και στην περίπτωση του Ερντογάν. Ο ίδιος γνωρίζει όσο κανείς άλλος ότι το 2002 βρέθηκε στο πηδάλιο της Τουρκίας, κυρίως επειδή μετά την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας οι λαϊκές τάξεις έστρεψαν μαζικά την πλάτη τους στις κατεστημένες κεμαλικές πολιτικές δυνάμεις. Και αυτό διότι ήταν όχι μονάχα βαθύτατα διεφθαρμένες, αλλά και υπαίτιες για τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Τότε, λοιπόν, εκείνος, σε ρόλο λευκού ιππότη, εξέφρασε την ποικιλόχρωμη αμφισβήτηση της κοινωνίας και συμβόλισε την αλλαγή.<br /><br />Σήμερα, όμως, οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί. Μετά από δύο δεκαετίες διακυβέρνησης, από σωτήρας έχει μετατραπεί σε δυνάστη. Τώρα είναι εκείνος που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του την κοινωνική δυσαρέσκεια και οργή για την απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου, χωρίς να παραβλέπονται και τα ουκ ολίγα αμαρτήματα του καθεστώτος του. Ένα καθεστώς που ο Γιαβάς επιθυμεί να ανατρέψει στις κάλπες.<br /><br />Εξάλλου, μπορεί ο νεοοθωμανισμός να εισέβαλε στη σκηνή δυναμικά ως ένα ιδεολογικοπολιτικό κίνημα, αλλά εκφυλίστηκε σε προσωποπαγές καθεστώς, ένα σύμφυρμα οθωμανικής παράδοσης και μιλιταρισμού. Έτσι, ο δήμαρχος της Άγκυρας δεν επιδιώκει τόσο την επιστροφή στο μετακεμαλικό καθεστώς όσο μια απροσδιόριστη ακόμα μεταπολίτευση.<br /><br />Όπως προαναφέραμε, όμως, προϋπόθεση για να αντιμετωπίσει και πιθανώς να νικήσει τον Ερντογάν είναι να υποστηριχθεί από σύσσωμη την αντιπολίτευση. Παρότι οι διαφορετικές φιλοδοξίες στους κόλπους της είναι δεδομένες, η, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ικανότητα του Γιαβάς να εκλεγεί, αποτελεί το ισχυρό όπλο του</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιος υποψήφιος χαλάει τον ύπνο του Ερντογάν.

Ellada simera 0 15:05

Λυγερού ΝεφέληΑν πιστέψει κανείς τον κυβερνητικό του εταίρο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, στις 18 Ιουνίου του 2023 θα κριθεί η τύχη του Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματός του. Αυτή είναι η προγραμματισμένη ημερομην… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί εξαντλήθηκε η υπομονή της Αιγύπτου με την Τουρκία.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/10/aigyptow-tourkia.jpg" width="785" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Το τέλος του διαλόγου Αιγύπτου-Τουρκίας για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών, ανακοίνωσε σε συνέντευξη του στο Al Arabiya ο υπουργός Εξωτερικών της αραβικής χώρας, επικαλούμενος τις πρακτικές της Τουρκίας στην Λιβύη, που παραμένουν «αμετάβλητες», όπως δήλωσε. Μάλιστα, η υπομονή της Αιγύπτου εξαντλήθηκε από την «διπρόσωπη» στάση της Τουρκίας στο Λιβυκό, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Σάμεχ Σούκρι.<br /><br />Η Τουρκία, αν και έχει κλείσει τα μέτωπα με τις χώρες της Μέσης Ανατολής που ήρθε σε αντιπαράθεση λόγω των νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών του Ερντογάν (με τελευταία την εξομάλυνση των διπλωματικών της σχέσεων με το Ισραήλ) με την Αίγυπτο δεν έχει σημειώσει πρόοδο. Ουδέποτε επισκέφτηκε ο Ερντογάν ή πρωτοκλασάτος υπουργός του την ηγέτιδα χώρα του αραβικού κόσμου, ούτε φυσικά ο πρόεδρος Σίσι ή ο Σούκρι την Τουρκία. Ο διάλογος περιορίστηκε σε ορισμένους γύρους διερευνητικών επαφών, όπου η Άγκυρα προσπάθησε να δελεάσει το Κάϊρο με ορισμένες επιμέρους παραχωρήσεις.<br /><br />Συγκεκριμένα, με τον περιορισμό της τουρκικής υποστήριξης στην Μουσουλμανική Αδελφότητα (όπου έκλεισε ορισμένα μέσα ενημέρωσης που διατηρούσε η οργάνωση του πολιτικού Ισλάμ στην Κωνσταντινούπολη, που αποτελεί “κόκκινο πανί” για τον Σίσι) και φέρνοντας στο προσκήνιο τις γνωστές προτάσεις της για υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών, κατ’ αναλογία με το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης που είχε υπογράψει με τον Λίβυο πρωθυπουργό Σαράτζ. Οι παραχωρήσεις δεν περιλάμβαναν τίποτα για την Λιβύη, ένα μέτωπο που αποτελεί προτεραιότητα για το Κάϊρο, όπου η Τουρκία παγίως “παίζει καθυστερήσεις” σε ζητήματα, όπως στην απομάκρυνση των ξένων δυνάμεων από την χώρα.<br /><br />Πλέον ο Σούκρι εκφράζει ανοιχτά την δυσφορία της Αιγύπτου και για την στάση της διεθνούς κοινότητας, την οποία κατηγορεί πως παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις στην Λιβύη. Για παράδειγμα, επεσήμανε πως η διεθνής κοινότητα δεν έκανε πρακτικά τίποτε για να απομακρυνθούν οι φιλότουρκοι μισθοφόροι (αλλά και τα τουρκικά στρατεύματα) που είχε κουβαλήσει ο Ερντογάν, προς υπεράσπιση του πολιορκούμενου Σαράτζ στην Τρίπολη. Αυτές οι δυνάμεις αποτελούν σήμερα την εμπροσθοφυλακή του “μεταβατικού” πρωθυπουργού Ντμπεϊμπά στην Τρίπολη, στον αιματηρό ανταγωνισμό του με έναν παλιό “γνώριμο” της Άγκυρας: Τον Φατί Μπασάγκα, που διορίστηκε πρωθυπουργός από το Κοινοβούλιο στην Βεγγάζη, με την στήριξη και του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ.<br /><br />Μπαράζ συμφωνιών Άγκυρας-Τρίπολης<br /><br />Όσον αφορά τον Ντμπεϊμπά, αυτός κάθε άλλο παρά “μεταβατικός” πρωθυπουργός αποδείχτηκε. Όχι μόνο “στρογγυλοκάθισε” στην Τρίπολη, αλλά είναι διατεθειμένος να μετατρέψει την λιβυκή πρωτεύουσα σε τουρκική επαρχία, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Και αν ο προκάτοχος του μπορεί να επικαλεστεί πως υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης για να εξασφαλίσει την τουρκική υποστήριξη έναντι των δυνάμεων του Χαφτάρ που πολιορκούσαν την λιβυκή πρωτεύουσα, δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί την στάση του Ντμπεϊμπά.<br /><br />Είναι ο Ντμπεϊμπά ο κύριος υπεύθυνος του νέου κύκλου βίας στην Λιβύη, που προκλήθηκε από την άρνηση του να παραιτηθεί και να πραγματοποιηθούν εκλογές, όπως είναι η θέση του ΟΗΕ, της διεθνούς κοινότητας και του Αραβικού Συνδέσμου. Στον αντίποδα ο “μεταβατικός” πρωθυπουργός Ντμπεϊμπά (που είχε ισχυριστεί στον Έλληνα πρωθυπουργό, όταν είχε επισκεφτεί την λιβυκή πρωτεύουσα, ότι εκπροσωπεί μεταβατική κυβέρνηση και δεν μπορεί να ακυρώσει το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης) έχει επιδοθεί σε ένα μπαράζ υπογραφών νέων συμφωνιών με την τουρκική πλευρά!<br /><br />Λίγο μετά την συμφωνία για έρευνες υδρογονανθράκων που υπέγραψε ο Ερντογάν με τον Ντεϊμπά (που αποτελεί συνέχεια του παράνομου μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης, που είχαν υπογράψει Ερντογάν και Σαράτζ) ακολούθησαν δύο στρατιωτικές συμφωνίες για τον εκσυγχρονισμό της λιβυκής αεροπορίας, υπό την τουρκική αιγίδα. Συμφωνίες που αποτελούν συνέχεια της συμφωνίας Ασφαλείας του 2019 που είχε (και πάλι) υπογράψει ο πολιορκούμενος Σαράτζ με την Άγκυρα.<br /><br />Περιφρόνηση της Αιγύπτου<br /><br />Οι συμφωνίες αυτές προκάλεσαν την “έκρηξη” την Αιγύπτου που εκτός από τον εμπαιγμό της στο ζήτημα των φιλότουρκων δυνάμεων που σταθμεύουν στην χώρα, βλέπει το “ντουέτο” Άγκυρα-Τρίπολη να απειλούν ανοιχτά την κυριαρχία της. Ο Σούκρι κάλεσε τον ΟΗΕ να «μην μένει θεατής των εξελίξεων στην Λιβύη», υπενθυμίζοντας πως η μεταβατική κυβέρνηση Ντεϊμπά ορίστηκε με την μεσολάβηση του παγκόσμιου οργανισμού. Είναι χαρακτηριστική η παντελώς περιφρονητική αντιμετώπιση των αιγυπτιακών ενστάσεων από την Τρίπολη, που αισθάνεται πλέον σίγουρη με την στήριξη της Τουρκίας.<br /><br />Ο εκπρόσωπος του Ντεϊμπά κάλεσε με θρασύ ύφος τον Σούκρι «να επιδείξει μεγαλύτερο πολιτικό σθένος», επισημαίνοντας πως «όλες οι απόπειρες πραξικοπήματος απέτυχαν», υπενθυμίζοντας εμμέσως την αιγυπτιακή υποστήριξη στον στρατηγό Χαφτάρ, κατά τις προσπάθειες του τελευταίου να καταλάβει την Τρίπολη. Είναι χαρακτηριστικό πως διεθνή μέσα ενημέρωσης αναφέρονται σε αιγυπτιακές πιέσεις στον Χαφτάρ (ο οποίος στις 17 Οκτωβρίου εκτόξευσε ορισμένες προειδοποιήσεις προς την Τρίπολη, κατά την παρέλαση δυνάμεων του) να καταλάβει τις πετρελαιοπηγές που βρίσκονται στα ανατολικά, προκειμένου να υπονομεύσει την συμφωνία Ερντογάν-Ντεϊμπά.<br /><br />Βέβαια το αραβικό μέτωπο, σε αντίθεση με το 2019, δεν είναι αρραγές. Για παράδειγμα, τα Εμιράτα έχουν περιορίσει την στήριξη τους στον Χαφτάρ, την στιγμή που δίνουν πολύτιμη οικονομική βοήθεια στην κυβέρνηση Ντεϊμπά (μία συνέπεια της εξομάλυνσης των σχέσεων του Άμπου Ντάμπι με την Άγκυρα). Επιπλέον, σε αντίθεση με το 2019, ο Ερντογάν έχει διαύλους επικοινωνίας και με την Βεγγάζη, σε βαθμό ώστε η Τουρκία να αποπειραθεί να μεσολαβήσει στην σύγκρουση Ντεϊμπά-Μπασάγκα, χωρίς επιτυχία. Στην πραγματικότητα, η τουρκική “διπροσωπία” και το θράσος των εγκάθετων της Άγκυρας στην Τρίπολη δεν άφησαν και πολλά περιθώρια στην Αίγυπτο, η οποία δεν έχει την πολυτέλεια να μείνει απλός θεατής των εξελίξεων στο Λιβυκό, όπως έχει πράξει η διεθνής κοινότητα, κατά την ακριβή επισήμανση του Σούκρι.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί εξαντλήθηκε η υπομονή της Αιγύπτου με την Τουρκία.

Ellada simera 0 14:59

Λυκοκάπης ΓιώργοςΤο τέλος του διαλόγου Αιγύπτου-Τουρκίας για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών, ανακοίνωσε σε συνέντευξη του στο Al Arabiya ο υπουργός Εξωτερικών της αραβικής χώρας, επικαλούμεν… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

99 χρόνια μετά: Η παλινδρόμηση της Τουρκικής Δημοκρατίας .

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/erdogan.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="800" height="420" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/erdogan.png" width="733" /></a></div><div><br /></div>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />”Και να θέλεις ν’ αγιάσεις, δεν σε αφήνει αυτός ο άνθρωπος”, έλεγε αγανακτισμένος ένας συνάδελφος τις προάλλες δείχνοντας στην ομήγυρη των συνοδών καθηγητών της εκπαιδευτικής εκδρομής του σχολείου μας σελίδα εφημερίδας με τη δήλωση του Ταγίπ Ερντογάν: «Η Τουρκία είναι απαραίτητη για την Ευρωπαϊκή Ένωση».<br /><br />Είπε κι άλλα πολλά, βέβαια, ο Τούρκος Πρόεδρος εγκιβωτίζοντας στο λογύδριο που εκφώνησε — στο πλαίσιο της παρουσίας του στην εναρκτήρια Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στην Πράγα — τον διακαή πόθο του για ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη (για την οποία έκρινε πως ”η Τουρκία είναι απαραίτητη”), κρύβοντας τεχνηέντως πως απώτερος στόχος των νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών του είναι η διάβρωση εκ των έσω του χριστιανικού χαρακτήρα της και ο εξισλαμισμός της.<br /><br />”Η ΕΕ δεν πρέπει να απορρίπτει τον κοντινό της ντύνοντάς τον με την ενδυμασία του «άλλου»…” διατεινόταν προ ετών σε άρθρο του στη γαλλική Le Monde ο Τούρκος συγγραφέας Seyhmus Dagtekin που ζει μόνιμα στο Παρίσι απ’ το 1987 (έτος ελληνοτουρκικής κρίσης λόγω ”Σισμίκ”, επί πρωθυπουργίας Τουργκούτ Οζάλ και Ανδρέα Παπανδρέου) απολαμβάνοντας τις ελευθερίες της Γαλλικής Δημοκρατίας.<br /><br />Ελευθερίες τις οποίες δεν έχουν γευτεί ακόμα στην Τουρκία σε όλες τις μορφές της οι συμπατριώτες του, κι ας φέρει τον τίτλο η χώρα τους ”Τουρκική Δημοκρατία” με τη σφραγίδα του ιδρυτή της Μουσταφά Κεμάλ και γενέθλια ημερομηνία την 29η Οκτωβρίου 1923…<br /><br />Το ότι έχει καταντήσει νέο ”Ανατολικό Ζήτημα” η υποψηφιότητα για ένταξη στην ΕΕ της Τουρκίας (1987 χρονιά υποβολής της επί πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ) είναι γεγονός. Γεγονός που ερμηνεύεται ως εξής, με βάση την τρέχουσα πολιτική οπτική:<br /><br />1. Η Τουρκία χτυπά την πόρτα της Ευρώπης επί 33 χρόνια την ίδια στιγμή που δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα ένα επίσημο μέλος της Ε.Ε, την Κυπριακή Δημοκρατία.<br /><br />2. Διατηρεί στρατό κατοχής στο 37 % της Κύπρου επί 48 χρόνια (1974, έτος εισβολής του Αττίλα), τον οποίο ετοιμάζεται να ενισχύσει περαιτέρω σε αντίποινα για την πλήρη άρση της απαγόρευσης αμερικανικών όπλων στην Κύπρο.<br /><br />3. Ζητά λύση-σφαγή για την Κύπρο στο Κυπριακό προτείνοντας διχοτόμηση του νησιού (για να ακολουθήσει η προσάρτηση της ”ΤΔΒΚ” στην Τουρκία), ενώ φρόντισε προηγουμένως να ανοίξει τον δρόμο για τον εποικισμό των Βαρωσίων και να εγκαταστήσει βάσεις στα Κατεχόμενα, πέραν του ότι αλωνίζει στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας διεκδικώντας το 50% των ενεργειακών οικοπέδων της.<br /><br />4. Διατείνεται ένθερμα ότι επιθυμεί την ένταξή της, στην ΕΕ αλλά πάει κόντρα στις αποφάσεις και τις συστάσεις της, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που επιχείρησε να την εκβιάσει (βλ 2016-’19-’20-’22).<br /><br />5. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υποστήριξε στην Πράγα ότι ”η Τουρκία θέλει να επιλύσει τα «προβλήματα» στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου”, αν και δεν έχει ψηφίσει το Δίκαιο της Θάλασσας (1982).<br /><br />Επιπλέον, δεν σέβεται τους Διεθνείς οργανισμούς και γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις συστάσεις τους, ενώ ρίχνει λάδι στη φωτιά των σχέσεών της με την Ευρώπη με το να απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.<br /><br />Ειδικότερα στη περίπτωση της Ελλάδας, αμφισβητεί σε μόνιμη βάση το status quo των συνόρων της έχοντας στόχο την ανατροπή των Συνθηκών (Λωζάνης, 1923 & Παρισίων, 1947) οι οποίες τα χάραξαν. Συνθηκών τις οποίες παριστάνει υποκριτικά ότι στηρίζει, αλλά στην πραγματικότητα υπονομεύει με τις αυθαιρεσίες, τις προκλήσεις και τις παρανομίες της.<br /><br />Αρκεί να θυμηθούμε τις καθημερινές παραβιάσεις του FIR Αθηνών απ’ τα τουρκικά μαχητικά, τις πολύ τακτικές υπερπτήσεις αεροσκαφών και drones πάνω από ”γκριζαρισμένα” απ’ την ίδια νησιά μας και τις ”καταδρομικές” παραβιάσεις των ΕΧΥ απ’ τα αλιευτικά και τα ερευνητικά της Τουρκίας, που αλωνίζουν — κατά το δοκούν — τα μήκη και τα πλάτη του Αιγαίου.<br /><br />Πέραν αυτών, έχει ξεφύγει προ πολλού τα όρια λογικής η ομοβροντία καθημερινών δηλώσεων και ανιστόρητων αναφορών του Ταγίπ Ερντογάν και των πρώην και νυν αξιωματούχων και εκπροσώπων του τουρκικού κατεστημένου (πολιτικών, αναλυτών, στρατιωτικών, αυτοδιοικητικών, πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων) σε πλαίσιο που παρεκκλίνει της δημοκρατίας και έχει μόνιμο βήμα τα κυβερνητικά ΜΜΕ της Τουρκίας.<br /><br />Τα Μέσα που εξυπηρετούν τους σκοπούς του ερντογανικού καθεστώτος αφήνοντας αθέατα στους πολλούς το έλλειμμα δημοκρατίας (σ.σ: στις τουρκικές φυλακές ”σαπίζουν” οι ”υπονομευτές” του Τούρκου Προέδρου), τη φτώχεια και την αδικία που περισσεύουν στην Τουρκία και κρύβονται τεχνηέντως κάτω απ’ τα πλούσια χαλιά των παλατιών του ”σουλτάνου”…<br /><br />Τα παραπάνω δεδομένα και άλλα πολλά αποδεικνύουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο ότι η αυταρχική, αναθεωρητική και καθόλου δημοκρατική Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν και των λοιπών εκπροσώπων της πολιτικής σκηνής της (οι οποίοι τον ανταγωνίζονται σε παραλογισμό, επιθετικότητα και διεκδικητικότητα κατά της Ελλάδας) απέχουν μακράν των ευρωπαϊκών οραμάτων και θεσμών.<br /><br />Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, ”αδιαφορούν πλήρως και συνολικά για το θεμέλιο των δεσμών με την Ευρωπαϊκή Ένωση”, όπως δήλωσε προ ημερών ο πρέσβης επί τιμή Αλέξανδρος Μαλλιάς (βλ. εκπομπή ΕΡΤ ”Συνδέσεις”).<br /><br />Και η αδιαφορία αυτή δίνει αποστομωτική απάντησε σε όσους μέσα και έξω από την Τουρκία προσδοκούσαν και προσδοκούν ότι η ένταξή της στην ΕΕ θα εξευρωπαῒσει την Τουρκία, σε βαθμό που θα την κάνει να αλλάξει πολιτική συμπεριφορά και να πάψει να έχει επεκτατικές βλέψεις για Ελλάδα (Θράκη-Αιγαίο) και Κύπρο.<br /><br />Οποία ουτοπία το να αρνείσαι την αποδοχή των δεδομένων!!! Γι’ αυτό και η εκδοχή ότι η είσοδος της Τουρκίας στην Ευρώπη θα την ωφελήσει και θα εξισορροπήσει τις σχέσεις της με τις εκπροσώπους του Ελληνισμού στη Μεσόγειο, μόνο θυμηδία προκαλεί.<br /><br />Θυμηδία για την αυταπάτη εκείνων που συγχέουν το άνειρο με την πραγματικότητα και των άλλων οι οποίοι ευελπιστούν ότι η μετά Ερντογάν εποχή ”θα αποκαταστήσει το τραυματισμένο ευρωπαϊκό προφίλ της Τουρκίας”…<br /><br />Μάλλον ξεχνούν ότι κεμαλιστής ο Κεμάλ Κιλιντσάρογλου (CHP-Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) και η εθνικίστρια Λύκαινα Μεράλ Ακσενέρ (İyi Party-”Καλό Κόμμα”), που αποκαλείται ”Μητέρα των Τούρκων” απ’ τους υποστηρικτές της, τα βάζουν με τον Πρόεδρό τους γιατί δεν κάνει πράξη τα επιθετικά του σχέδια αρπάζοντας νησιά της Ελλάδας, για τα οποία άπαντες έχουν πειστεί απ’ την τουρκική προπαγάνδα ότι είναι… ”τουρκικά”.<br /><br />Μάλλον ξεχνούν ότι τα κυβερνητικά ΜΜΕ φροντίζουν σε τακτά διαστήματα να… ανανεώνουν με τις χοληφόρες εκπομπές και ειδήσεις τους την όλο και μεγαλύτερη αντιπάθεια των Τούρκων καθεστωτικών προς την Ευρώπη (βλ. Hurriyet: ”Η ΕΕ αγνοεί την Τουρκία και μεταφέρει καλώδιο στο Ισραήλ μέσω Κύπρου”), ενώ παράλληλα μεταγγίζουν σε ποδηγετούμενα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας (κρατικούς λειτουργούς, Ένοπλες Δυνάμεις και νέους) το μένος τους κατά των Ελλήνων.<br /><br />Μάλλον ξεχνούν ότι οι μεταρρυθμίσεις του Κεμάλ Ατατούρκ, που απέβλεπαν στον εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας, 100 χρόνια μετά, μοιάζουν αδύναμες να την κάνουν μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας. Γι’ αυτό και η περιοδική επιστράτευση ακαδημαϊκών της, για να πειστεί η Ευρώπη να τη δεχτεί στους κόλπους της, δεν έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.<br /><br />Επιπλέον, το νέο πλαίσιο εντυπώσεων που διαμορφώνεται στην Ευρώπη –υπό τη σκιά της απειλής του Πούτιν ότι θα χωρίσει στα δύο ενεργειακά την Ευρώπη μετατρέποντας την Ανατολική Θράκη σε ενεργειακό κόμβο (προς μεγάλη αγαλλίαση του Ταγίπ Ερντογάν) –θορύβησε τους Ευρωπαίους και τους έκανε ακόμα πιο καχύποπτους, για να μην πω εχθρικούς απέναντι στην Τουρκία.<br /><br />Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πήγε περίπατο ο βασικός στόχος της τουρκικής διπλωματίας να αποδείξει ότι τα παλιά στερεότυπα που αφορούν τη χώρα τους και τα οποία επικαλούνται Ευρωπαίοι ιστορικοί για να αποδείξουν ότι ”ο τουρκικός (οθωμανικός) κόσμος δεν ανήκει ιστορικά και γεωγραφικά στην Ευρώπη”, δεν ισχύουν.<br /><br />Πήγε περίπατο (ειδικά μετά τη σύσφιξη των σχέσεων Τουρκίας–Ρωσίας και Τουρκίας–ασιατικών χωρών) η προσπάθεια της τουρκικής διπλωματίας να απορρίψει την ευρωπαϊκή άποψη ότι η χώρα της δεν ανήκει στην κοινή οικογένεια των ευρωπαϊκών κρατών.<br /><br />Να την απορρίψει προβάλλοντας ως επιχείρημα ότι Έλληνες και Ρωμαίοι θεωρούσαν αδιανόητη την τομή (ιστορική και γεωγραφική) μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, γι’ αυτό και οικοδόμησαν τον πολιτισμό τους στις δύο αυτές ηπείρους οι οποίες εκπροσωπούσαν τη Δύση και την Ανατολή.<br /><br />Πήγε περίπατο ο αγώνας της τουρκικής διπλωματίας να αποδείξει ότι οι ατελείς μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Τουρκίας (κατά τον 20ο αιώνα) να συμβαδίζει με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, θα καρποφορήσουν τελικά τον 21ο, γιατί η χώρα τους ”είναι έτοιμη να τις αφομοιώσει” και να αποδείξει ότι η αναζήτηση του ”ανήκειν” για την Τουρκική Δημοκρατία έχει φτάσει στο τέλος της.<br /><br />Πήγε περίπατο, τέλος, και ο αγώνας Τούρκων διανοούμενων (όπως του Seyhmus Dagtekin) οι οποίοι συνηγορούν από χρόνια υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας με βασικό επιχείρημα ότι το ”ανήκειν” της Ελλάδας και του Χριστιανισμού ”πατάει” στην Ευρώπη και την Ανατολία (όπου είχαν αποικίες οι αρχαίοι Έλληνες). Όπερ σημαίνει ότι — εφόσον η Ευρώπη δέχεται την Αρχαία Ελλάδα και τον Χριστιανισμό ως βάσεις της — πρέπει να δεχτεί ως Ευρωπαία και την Ευρασιατική Τουρκία…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

99 χρόνια μετά: Η παλινδρόμηση της Τουρκικής Δημοκρατίας .

Ellada simera 0 14:24

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου”Και να θέλεις ν’ αγιάσεις, δεν σε αφήνει αυτός ο άνθρωπος”, έλεγε αγανακτισμένος ένας συνάδελφος τις προάλλες δείχνοντας στην ομήγυρη των συνοδών καθηγητών της εκπαιδευτική… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Σολτς και το δόγμα «η Γερμανία πάνω απ΄ όλα».

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/mitsotakis_solts_NIK_5418-scaled.jpg"><img height="428" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/mitsotakis_solts_NIK_5418-696x465.jpg" width="768" /></a><br /><b><br />Γράφει ο </b>Πολύκαρπος Αδαμίδης<br />Δικηγόρος-Καθηγητής ΣΣΕ<br /><br />Ο Γερμανός Καγκελάριος ήλθε, είδε και απήλθε. Επισκέφτηκε την Ακρόπολη και απήλαυσε χαλαρή έξοδο στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Και καλά έκανε. Η Αθήνα εξάλλου είναι στοχευμένη επιλογή για τη διευθέτηση εκκρεμοτήτων της χώρας του, στο νέο ταραχώδες διεθνές σκηνικό. Είχε προηγηθεί η επίσκεψή του στη Γαλλία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση ρίχνουν βαριά τη σκιά τους και στη Γερμανική κοινωνία.<br /><br />Η Γερμανία του Σολτς έχει βασικές διαφορές σε σχέση με τη Γερμανία της Μέρκελ, που τέτοιες ημέρες πριν από χρόνια είχε επισκεφτεί την Ελλάδα. Εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, αν και δε διεκδικεί τον ρόλο και τις ευθύνες της Ευρωπαικής ατμομηχανής. Το δείχνει ο πραγματιστής στις ενέργειες και τη συμπεριφορά του Καγκελάριος Σολτς. Χωρίς πολύ περίσκεψη και οιαδήποτε προηγούμενη συνεννόηση με τα Κράτη Μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης και τους Ευρωπαικούς θεσμούς, προχώρησε στην εκπόνηση προγράμματος ύψους 200 δισεκατομμυρίων Ευρώ για τη στήριξη των Γερμανικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, εν όψει του χειμώνα και των συνεπειών του Πολέμου στην Ουκρανία. Όπως με αφοπλιστική ειλικρίνεια, φέρεται ότι διαμηνύθηκε, η Γερμανία το έπραξε γιατί μπορεί. Σε μια ελεύθερη απόδοση, είναι μια απλή επανάληψη του εθνικού της ύμνου, ‘η Γερμανία πάνω από όλα’. Δεν μπορεί βέβαια να παραγνωριστεί το γεγονός ότι ευρύτατα στρώματα της Γερμανικής κοινωνίας, δοκιμάζονται από την ενεργειακή και οικονομική κρίση, αλλά και το διάχυτο πρόβλημα της έλλειψης στέγης. Οι Γερμανικές αρχές σπεύδουν να προλάβουν τα χειρότερα.<br /><br />Στο ίδιο πλαίσιο, προτάγματος των εθνικών συμφερόντων, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί και η διαφοροποιημένη θέση της Γερμανίας, έναντι της Κίνας. Έτσι κι ενώ είναι κοινός τόπος για τον Δυτικό κόσμο η ανάγκη απεξάρτησης από κρίσιμες προμήθειες από τον Ασιατικό γίγαντα και επαναπατρισμού των γραμμών παραγωγής, η Γερμανία εγκρίνει την απόκτηση του 25% λιμένος του Αμβούργου από τον Κινέζικο κολοσσό της COSCO. Αυτόματα οι κοινές προσπάθειες σε Ευρωπαικό επίπεδο για ανάσχεση της Κινεζικής διείσδυσης σε κρίσιμους τομείς και υποδομές της Ευρωπαικής οικονομίας,<div><br /></div><div> χαρακτηρίζεται το πρώτον από έλλειμμα αξιοπιστίας, αν δεν καθίσταται άμεσα γράμμα κενό. Εν προκειμένω υπάρχει και συνέχεια. Που δεν είναι άλλη από τη μετάβαση Γερμανικής κυβερνητικής αποστολής με επικεφαλής τον Καγκελάριο Σολτς τις επόμενες ημέρες στο Πεκίνο. Και η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη καθώς συμπίπτει με την ανανέωση της θητείας, που είναι η Τρίτη, του Κινέζου Προέδρου. Του πολιτικού ηγέτη δηλαδή, που διακηρυγμένα θέλει να μετατρέψει την οικονομική ισχύ της χώρας του σε μοχλό πολιτικής επιρροής και επαναδιαμόρφωσης των γεωπολιτικών συσχετισμών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Γαλλία φέρεται δυσαρεστημένη και δε θεωρείται τυχαίο σχετικά ότι δεν υπήρξε κοινή συνέντευξη τύπου μεταξύ Μακρόν και Σολτς, όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε το Παρίσι πριν το ταξίδι του στην Αθήνα.<br /><br />Ο Καγκελάριος Σολτς κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας, επισήμανε και ορθώς ότι μεταξύ της χώρας μας και της Τουρκίας, πρέπει να υπάρξει διάλογος επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Τόνισε μάλιστα ότι δε νοείται αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας ως κράτους μέλους του ΝΑΤΟ, από άλλη χώρα του ΝΑΤΟ. Η τοποθέτηση όμως αυτή κατ΄ ελάχιστο δεν είναι επαρκής. Γιατί αν μη τι άλλο οι σχέσεις μας και οι δεσμοί μας με τη Γερμανία, δεν περιορίζονται στο ΝΑΤΟ. Ανήκουμε στην ίδια Ένωση, την Ευρωπαική, στην οποία η Τουρκία δεν είναι μέλος και της οποίας τις αρχές σε διάρκεια χρόνου και περιφρονεί και δεν ενστερνίζεται. Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας είναι επίσης πράξη τρομοκράτησής μας, απέναντι στην οποία ρητά προβλέπεται η στήριξή μας από όλα τα άλλα μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης. </div><div><br /></div><div>Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας, είναι αμφισβήτηση της Ευρωπαικής Ένωσης. Και αυτό έπρεπε να τονιστεί. Είναι στοιχεία, που δεν αναδείχθηκαν κατά την επίσκεψη του Γερμανού Καγκελαρίου. Αποτελούν παρακαταθήκη για την επόμενη φορά. Όπου προφανώς θα τεθεί και το ζήτημα των οφειλόμενων Γερμανικών αποζημιώσεων. Η Πολωνία μόλις πρόσφατα, την 1η Σεπτεμβρίου του 2022, υποστήριξε ότι στην περίπτωσή της ανέρχονται στο 1,3 τρισεκατομμύρια Ευρώ. Εμείς με βάση τα διακηρυχθέντα έχουμε προχωρήσει ή θα έπρεπε να προχωρήσουμε στη στοιχειοθέτηση των δικών μας. Το εθνικό εξάλλου δεν αντιστρατεύεται το Ευρωπαικό. Πρώτος ο Καγκελάριος Σολτς, το υποστηρίζει.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Σολτς και το δόγμα «η Γερμανία πάνω απ΄ όλα».

Ellada simera 0 14:21

Γράφει ο Πολύκαρπος ΑδαμίδηςΔικηγόρος-Καθηγητής ΣΣΕΟ Γερμανός Καγκελάριος ήλθε, είδε και απήλθε. Επισκέφτηκε την Ακρόπολη και απήλαυσε χαλαρή έξοδο στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Και καλά έκανε. Η Αθήνα εξά… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια