Πώς EastMed Gas Forum και Φόρουμ Φιλίας μπορούν να σταματήσουν την επέκταση Τουρκίας και Ιράν

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/fe/fe6ef1d44c7a412aad660280c613a7b0.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br /><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Κατά την τελευταία δεκαετία, οι αλλαγές στην ισορροπία της περιφερειακής εξουσίας δημιούργησαν νέες πολιτικές προκλήσεις στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο που απαιτούν την επέκταση και διαφοροποίηση των περιφερειακών σχέσεων και συμμαχιών. Για την αντιμετώπιση αυτών των αλλαγών, υπάρχει ανάγκη για μια πιο πρακτική εκδοχή του διεθνούς θεσμού της περιοχής της Μεσογείου, της Ένωσης για τη Μεσόγειο, στην οποία τα κράτη διαμορφώνουν την εξωτερική τους πολιτική και την οικονομική στρατηγική τους με ένα κοινό όραμα. Ήδη, το Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο της Ανατολικής Μεσογείου (EastMed Gas Forum) και το Φόρουμ της Φιλίας φαίνονται έτοιμα να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο.<br /><br />Από τη γέννηση της Ένωσης της Μεσογείου το 2008, η γεωστρατηγική αποτελεσματικότητα του οργανισμού έχει αποδυναμωθεί. Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε τη Διαδικασία της Βαρκελώνης(Ευρωμεσογειακή Εταιρική Σχέση) το 1995, η ΕΕ μόλις είχε κατασταλάξει στην τρέχουσα μορφή της και η Κύπρος δεν είχε συμπεριληφθεί ακόμη. Η αραβο-ισραηλινή ειρηνευτική διαδικασία ήταν στο αποκορύφωμά της, και η Τουρκία και το Ιράν δεν είχαν ακόμη επεκταθεί στην περιοχή όπως σήμερα. Έκτοτε, ο ρόλος της Ένωσης για τη Μεσόγειο, ενός θεσμού που προέκυψε από τη διαδικασία της Βαρκελώνης, εξασθενεί σταδιακά, μοιάζει ολοένα και περισσότερο με μια μη κυβερνητική οργάνωση που ασχολείται με περιβαλλοντικά ζητήματα, δικαιώματα των γυναικών και ασφάλεια των υδάτων παρά με ένα μπλοκ με συνεκτικούς πολιτικο-οικονομικούς στόχους και στόχους στο θέμα της ασφάλειας. Αυτή η αλλαγή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γενναιόδωρο σύστημα ένταξης της Ένωσης που επέτρεψε την είσοδο σε κράτη που έχουν ελάχιστα κοινά σημεία - η Ένωση περιλαμβάνει επί του παρόντος 41 χώρες, που εκτείνονται από τη Σουηδία έως τη Μαυριτανία.<br /><br />Το EastMed Gas Forum, που ξεκίνησε πριν από περίπου ένα χρόνο, θα μπορούσε να χρησιμεύσει στο είδος του εκσυγχρονισμένου γεωπολιτικού ρόλου που η Ένωση δεν μπορεί να εκπληρώσει επί του παρόντος. Στα μέλη του φόρουμ περιλαμβάνονται Κύπρος, η Ελλάδα, η Ιταλία, το Ισραήλ, η Ιορδανία, η Παλαιστίνη, η Γαλλία και η Αίγυπτος, με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που ξεχωρίζει το φόρουμ, όπως υποδηλώνει το όνομα, είναι ότι περιορίζεται στις πλούσιες σε φυσικό αέριο χώρες της Μεσογείου και στους γείτονές τους, που όλοι τους απολαμβάνουν ήδη ισχυρές σχέσεις. Ως εκ τούτου, σε αντίθεση με το χαλαρό φόρουμ χωρών εξαγωγής φυσικού αερίου, που μερικές φορές ονομάζεται "ΟΠΕΚ του φυσικού αερίου", το EastMed Gas Forum χρησιμεύει ως συμμαχία που στοχεύει στη δημιουργία αυτού που ορισμένοι θα μπορούσαν να αποκαλέσουν "Κόλπος φυσικού αερίου", μια γεωστρατηγική περιοχή στη Μεσόγειο των οποίων η πολιτική θα μπορούσε να μοιάζει με εκείνες των πλούσιων σε πετρέλαιο κρατών του Αραβικού Κόλπου.<br /><br />Ενώ τα οικονομικά συμφέροντα είναι, τουλάχιστον θεωρητικώς, ο κεντρικός σύνδεσμος μεταξύ των χωρών του EastMed Gas Forum, πολλές από αυτές τις χώρες δεν έχουν αποφύγει τη σύνδεση σε θέματα πολιτικής και ασφάλειας. Πρόσφατα, οι υπουργοί Εξωτερικών Κύπρου, Ελλάδας, Γαλλίας, Σαουδικής Αραβίας, Αιγύπτου, ΗΑΕ και Μπαχρέιν ανακοίνωσαν τη δημιουργία Φόρουμ Φιλίας. Η ανακοίνωση ακολούθησε μια συνάντηση που διοργάνωσε η Αθήνα με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των κρατών και την ενεργή συμβολή στην εδραίωση της ασφάλειας, της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή. Η Φιλία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο πολιτικός βραχίονας του EastMed Gas Forum, και η μακρά ιστορία συναίνεσης μεταξύ των συμμετεχόντων κρατών θα αυξήσει πιθανώς την αποτελεσματικότητά της. Αυτή η συναίνεση είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα για το φόρουμ και ανοίγει περισσότερο χώρο για τη δυνατότητα εφαρμογής ολοκληρωμένων περιφερειακών ρυθμίσεων, χωρίς να αφήνονται ευκαιρίες για μεμονωμένες κινήσεις ή στροφές που οδηγούνται από περιστασιακές αλλαγές. Τελικά, με μια πιο επιλεκτική διαδικασία ένταξης και συλλογικούς στόχους, εκτός από την αποστροφή μεταξύ των πολιτικών ελίτ στη λαϊκιστική πολιτική της Άγκυρας και της Τεχεράνης, το φόρουμ θα μπορούσε να γίνει ένα σώμα που θα απωθήσει την τουρκική και ιρανική επιρροή στην περιοχή.<br /><br />Στην πραγματικότητα, πολλές από τις χώρες του Φόρουμ Φιλίας και του EastMed Gas Forum έχουν βιαστεί να συνάψουν στρατιωτικές συμφωνίες και να συμμετάσχουν σε κοινές στρατιωτικές δραστηριότητες και εκπαιδεύσεις. Τον Ιανουάριο, η Κύπρος και τα ΗΑΕ υπέγραψαν συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που περιλαμβάνει την οργάνωση κοινών ασκήσεων και προγραμμάτων κατάρτισης, καθώς και συντονισμό για την επέκταση της επιχειρησιακής συνεργασίας. Επιπλέον, οι "Συμφωνίες του Αβραάμ" (συμφωνίες εξομάλυνσης σχέσεων των αραβικών χωρών με το Ισραήλ) έχουν ανοίξει χώρο για περαιτέρω συνεργασία στους τομείς πληροφοριών και ασφάλειας μεταξύ Ισραήλ, ΗΑΕ και Μπαχρέιν. Σε ένα άλλο παράδειγμα στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών του φόρουμ, η Σαουδική Αραβία ίδρυσε το Συμβούλιο Αραβικών και Αφρικανικών παράκτιων κρατών της Ερυθράς Θάλασσας και του Κόλπου του Άντεν, ένα νέο μπλοκ οκτώ περιφερειακών χωρών με έδρα το Ριάντ. Επιπλέον, τον περασμένο μήνα, η Ελλάδα δήλωσε ότι θα αναπτύξει μερικά από τα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα Patriot στο έδαφος της Σαουδικής Αραβίας για να βοηθήσει στην προστασία των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων του βασιλείου από πυραύλους και αεροπορικές επιδρομές από τους υποστηριζόμενους από το Ιράν, αντάρτες Χούθι στην Υεμένη. Δεν είναι επίσης μυστικό ότι το Ριάντ και το Αμμάν ανησυχούν για τις τουρκικές και ιρανικές δραστηριότητες στην περιοχή. Η Άγκυρα και η Τεχεράνη υποστηρίζουν ένοπλες πολιτοφυλακές στη Συρία και το Ιράκ που ελέγχουν μεγάλα τμήματα των συνόρων με την Ιορδανία, και το Ιράν απειλεί συνεχώς την ασφάλεια της Σαουδικής Αραβίας μέσω των πληρεξουσίων της Ιράκ και Υεμένη, χώρες οι οποίες και οι δύο συνορεύουν με το βασίλειο.<br /><br />Εκτός από τους στρατιωτικούς δεσμούς, οι χώρες του Φόρουμ Φιλίας και του EastMed Gas Forum μοιράζονται ευρείς στρατηγικούς στόχους. Τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα έχουν ιστορικούς δεσμούς με αραβικά κράτη, μερικά από τα οποία βλέπουν τις δύο χώρες ως πύλη προς την Ευρώπη. Η αραβο-κυπριακή σχέση ωφελείται περαιτέρω από την αραβική υποστήριξη για την ενότητα της Κύπρου και την άρνηση αναγνώρισης του ψευδοκράτους, παρά την ταυτότητα της Τουρκίας ως ισλαμικής χώρας. Επιπλέον, η Ελλάδα και η Αίγυπτος σημείωσαν πρόοδο στις διμερείς τους σχέσεις το περασμένο καλοκαίρι μέσω της οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων, η οποία επιδιώκει να αποτρέψει την Τουρκία από την παράνομη εξερεύνηση φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο. Η Αίγυπτος βλέπει επίσης την Ελλάδα ως στρατηγικά σημαντική σύνδεση επειδή συνορεύει με τα Βαλκάνια, δίνοντάς της μεγαλύτερη δύναμη σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί "ζωτικός χώρος" για την Άγκυρα.<br /><br />Ομοίως, η Γαλλία -ένας από τους εγκεφάλους της Διαδικασίας της Βαρκελώνης- φιλοδοξεί να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο στον άραβο-μεσογειακό άξονα, ειδικά μετά την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Παρίσι βιώνει έναν Ψυχρό Πόλεμο με την Άγκυρα και δεν έχει κρύψει τη δυσαρέσκειά του για την κάλυψη που παρέχει η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ στην Τουρκία. Ακόμη και η Ιταλία, η οποία λέγεται ότι κρατά ίσες αποστάσεις, δεν θα διστάσει να επεκτείνει το δίκτυο των σχέσεών της σε μια εποχή που χρειάζεται ενέργεια για οικονομική ανάκαμψη. Όσον αφορά το Ισραήλ, το οποίο απολαμβάνει σήμερα την ταχεία ενεργειακή συνεργασία με το Κάιρο, οι φωνές αυξάνονται σε κύκλους λήψης αποφάσεων που θεωρούν ότι η Τουρκία δεν είναι μικρότερη απειλή από το Ιράν. Η Αίγυπτος και το Ισραήλ συμφώνησαν να δημιουργήσουν έναν κοινό υποθαλάσσιο αγωγό φυσικού αερίου για την αύξηση των ισραηλινών εξαγωγών προς την Ευρώπη μέσω της Αιγύπτου.<br /><br />Είναι σαφές ότι οι χώρες των δύο φόρουμ έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους του χάους που επακολούθησε μετά από την Αραβική Άνοιξη και την αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή. Δυνάμεις όπως η Τουρκία και το Ιράν έχουν ως στόχο να καλύψουν το κενό μέσω των αντιπροσώπων τους στην Υεμένη, το Ιράκ, τον Λίβανο, τη Συρία και τη Λιβύη. Οι χώρες του Φόρουμ Φιλίας και EastMed Gas Forum φαίνεται να έχουν αναγνωρίσει ότι αυτές οι νέες απειλές παίζουν πάνω σε ένα τεράστιο γεωγραφικό χώρο, που εκτείνεται από την Αραβική Χερσόνησο έως τη Βορειοδυτική Αφρική και ότι τέτοιο μέγεθος μεταβαλλόμενης δυναμικής απαιτεί συλλογική προσπάθεια.<br /><br />Προσβλέποντας στο μέλλον, αναμένεται ότι οι Τούρκοι θα ξεκινήσουν μια προσπάθεια να μειώσουν την ένταση στη γειτονιά και να κάνουν προσωρινά μια τακτική υποχώρηση στις επεκτατικές πολιτικές τους ύστερα από τα σχόλια της κυβέρνησης των ΗΠΑ που φαίνεται να παρακολουθεί στενά τη συμπεριφορά της Άγκυρας. Έτσι, έως ότου μπορέσει να αποσαφηνίσει το καθεστώς της σχέσης της με την Ουάσινγκτον, η Τουρκία θα είναι σε πιο ευάλωτη θέση από ό,τι ήταν οποιαδήποτε στιγμή στο παρελθόν, δίνοντας ώθηση στις χώρες των δύο φόρουμ να ενοποιήσουν τη στρατηγική τους. Από την άλλη πλευρά, το Ιράν μπορεί να υιοθετήσει μια αντίθετη προσέγγιση και να κλιμακώσει τις εντάσεις σε περιφερειακά σημεία - ειδικά στο Ιράκ και την Υεμένη - προκειμένου να αποκομίσει οφέλη από την Ουάσινγκτον σχετικά με την πυρηνική συμφωνία.<br /><br />Κατά συνέπεια, πολλές χώρες της Αραβικής Χερσονήσου, της Μεσογείου και της Ερυθράς Θάλασσας έχουν κρυσταλλώσει μια στρατηγική για την οικοδόμηση ενός τείχους ενάντια σε οποιαδήποτε απόπειρα αποσταθεροποίησης της ήδη ταραχώδους περιοχής. Ένα ενισχυμένο πλαίσιο για την εφαρμογή αυτής της στρατηγικής θα διατηρήσει την ενεργειακή ασφάλεια, θα συντονίσει τις προσπάθειες για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και θα διασφαλίσει ότι η προσφυγική κρίση δεν θα αξιοποιηθεί για πολιτικά ωφέλη. Θα αντιμετωπίσει επίσης αποτελεσματικά τις οικονομικές προκλήσεις στο κόσμο που διαμορφώνεται μετά την πανδημία, συνδέοντας οικονομίες που εκτείνονται από τη Δυτική Ευρώπη με την Αραβική Χερσόνησο, την ανατολική Μεσόγειο και την Ανατολική Αφρική. Από τώρα, τα EastMed Gas Forum και Φόρουμ Φιλίας είναι ενσαρκώσεις αυτής της στρατηγικής κρυστάλλωσης και θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ισχυρά εργαλεία της διεθνούς πολιτικής στο εγγύς μέλλον.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πώς EastMed Gas Forum και Φόρουμ Φιλίας μπορούν να σταματήσουν την επέκταση Τουρκίας και Ιράν

Πέτρος Κράνιας Κατά την τελευταία δεκαετία, οι αλλαγές στην ισορροπία της περιφερειακής εξουσίας δημιούργησαν νέες πολιτικές προκλήσεις στη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νεοραγιαδισμός ζει και βασιλεύει 200 χρόνια μετά

<a href="https://www.arcadiaportal.gr/sites/default/files/styles/large/public/field/image/kolokotronis.jpg?itok=bXWYNXnZ" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="750" height="426" src="https://www.arcadiaportal.gr/sites/default/files/styles/large/public/field/image/kolokotronis.jpg?itok=bXWYNXnZ" width="640" /></a><br /><br /><b>Παπασίμος Γεώργιος</b><br />Ο φετινός εορτασμός της εθνεγέρτιας Επανάστασης του 1821, 200 χρόνια από την έναρξή της, βρίσκει την Ελλάδα να διανύει μία από τις χειρότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της, αφού η “γάγγραινα” έχει εισχωρήσει βαθιά σε όλα τα μέλη του “οργανισμού” της και ο εξ ανατολής κίνδυνος βρίσκεται προ των πυλών. Η Ελλάδα υφίσταται τις συνέπειες της οικονομικής χρεωκοπίας και της μνημονιακής κηδεμονίας, που επιδεινώνονται και από τις δραματικές παρενέργειες της πανδημίας του Covid-19.<br /><br />Τα τεράστια προβλήματα της οικονομίας εξαιτίας του κυρίαρχου παρασιτισμού συνέχονται με τα μείζονα εθνικά θέματα, εξαιτίας της επιθετικότητας των νεο-Οθωμανών. Αυτό σε συνδυασμό με τον εθνομηδενισμό, που κυριαρχεί σε μεγάλα τμήματα του πολιτικού συστήματος, τα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα, και η γιγάντωση του δημογραφικού προβλήματος συνιστούν βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του Ελληνισμού.<br /><br />Συνέπεια της χρεωκοπίας και της παρακμής της Ελλάδος ιδιαίτερα από την μνημονιακή κηδεμονία, ήταν συνδυαστικά, αφενός, η μεγάλη ήττα του πολιτικού συστήματος εξουσίας και της οικονομικής ολιγαρχίας, που για να περισώσουν τα προνόμιά τους, παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας στους ξένους δανειστές και, αφετέρου, η υπονόμευση της αποτρεπτικής δύναμης και η μείωση των αντιστασιακών αντανακλαστικών του ελληνικού λαού που έχει επιδείξει αυτός στη διαχρονική του πορεία, όπως εύστοχα προσδιορίστηκε από τον Νίκο Σβορώνο, ως την «προσπάθειά του να διαφυλάξει την ιδιαίτερη προσωπικότητά του σαν λαός».<br /><br />Η διαδικασία σταδιακής ανάπτυξης της εθνικής συνείδησης και συγκρότησης των μικρότερων ιστορικών λαών, προϋπέθετε την διεκδίκηση της πολιτικής τους ανεξαρτησίας και της οικονομικής και πολιτικής τους αυτονόμησης, μέσα από την πάλη, ενάντια σε υπερεθνικές αυτοκρατορίες στην αρχή και, στη συνέχεια, ενάντια σε υπερεθνικά ιμπεριαλιστικά συγκροτήματα.<br /><br />Η αντιστασιακή αυτή διαδικασία των Ελλήνων ξεκίνησε από την Τουρκοκρατία, εκφραζόμενη από την Επανάσταση του 1821, συνέχισε όλο τον 19ο αιώνα εναντίον των εξω-ελλαδικών δυνάμεων, που έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στην μοίρα του Ελληνισμού και κορυφώθηκε με το “Έπος του ’40” και την ΕΑΜική αντίσταση.<br /><br />Νεοραγιαδισμός και επιπτώσεις<br /><br />Ο συνδυασμός των παραπάνω, και η πορεία της χώρας στο μονοπάτι της παρακμής, έχει παράξει έναν ιδιότυπο νεοραγιαδισμό. Αυτός μάλιστα, εμφανίζεται από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εξουσίας ως δήθεν προοδευτική θεώρηση των πραγμάτων και ως προοδευτική στάση έναντι του εθνικισμού, ο οποίος εξομοιώνεται δολίως με τον πατριωτισμό!!! Πρόκειται για την σύμπτυξη του νεοφιλελεύθερου κοσμοπολιτισμού της δεξιάς αντίληψης και του μεταφυσικού διεθνισμού μέρους της Αριστεράς.<br /><br />Κυρίαρχο στοιχείο αυτής της εθνομηδενιστικής αντίληψης είναι η αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας της Ελλάδος σε ιστορικό και πολιτισμικό επίπεδο και η διακήρυξη της ασυνέχειας του ελληνικού έθνους, μέσω της αποδοχής των ιδεολογικών φληναφημάτων της ψευδο-νεωτερικότητας, περί αποκλειστικής καπιταλιστικής κατασκευής των σύγχρονων κρατών. Σημειωτέον ότι η στρεβλή αυτή αντίληψη έχει καταρριφθεί από τους σοβαρότερους σύγχρονους μαρξιστές φιλόσοφους, με προεξέχοντα τον Κονστάντσο Πρέβε “Το εθνικό ζήτημα στο κατώφλι του 21ου αιώνα”.<br /><br />Οι συνεχείς απροκάλυπτες προκλήσεις της Τουρκίας σε βάρος της χώρας σε συνδυασμό με την παγκόσμια ρευστότητα λόγω “του φθινοπώρου” της ηγεμονίας των ΗΠΑ, αλλά και την οικονομική και πολιτική αποδυνάμωση της Ελλάδος, φέρνουν δραματικά στο προσκήνιο την ανάγκη ενίσχυσης του στοιχείου του πατριωτισμού. Αυτός είναι καθοριστικός παράγοντας στους σημερινούς δύσκολους καιρούς για την χώρα, γιατί αν και αυτό θα ήταν αυτονόητο, ειδικά για την Ελλάδα, με ανοιχτά μείζονα εθνικά θέματα, πολλαπλοί παράγοντες έχουν συμβάλλει από αυτονόητο να μετατραπεί σε ζητούμενο.<br /><br />Νεοφιλελευθερισμός και πολιτισμικότητα<br /><br />Και αυτό γιατί είναι πολλές οι κοίτες που συμβάλλουν στην διαστρέβλωση και υπονόμευση του πατριωτισμού. Είναι γεγονός ότι μια εκ των σοβαρών αρνητικών συνεπειών που επέφερε η Χούντα των Συνταγματαρχών ήταν και η βαθύτατη υπονόμευση της έννοιας της πατρίδας, μέσω των γελοίων εθνικιστικών φληναφημάτων, με συνέπεια η έννοια του πατριωτισμού να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα ακροδεξιά και ναζιστικά μορφώματα.<br /><br />Στον αντίποδα όμως αυτού, στην άλλη πλευρά του εκκρεμούς, καιροφυλακτεί ο εθνομηδενισμός, που ενισχύεται από δύο φαινομενικά αντίθετες κατευθύνσεις, που έχουν όμως την ίδια επιρροή και συνέπεια στην κοινωνική χαλαρότητα και στην διάρρηξη των σχέσεων των πολιτών (κυρίως των νέων ανθρώπων) με την πατρίδα.<br /><br />Από τη μια πλευρά, έχουμε την δεξιά εκδοχή της ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού, σύμφωνα με την οποία λόγω της παγκοσμιοποίησης και της επιβολής της ασυδοσίας, υπάρχει η ουσιαστική κατάργηση των εθνικών κρατών και η μεγέθυνση των ορίων σε μεγαλύτερες οικονομικές ενότητες. Από την άλλη πλευρά, την “αριστερή” εκδοχή του κοσμοπολιτισμού και της πολυπολιτισμικότητας, με την μονομερή και δογματική πρόταξη της διαφύλαξης αορίστων και γενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος των εθνικών συμφερόντων.<div><br />Ο καταλύτης<br /><br />Πρόκειται για σοβαρότατη μετάλλαξη με απροσδιόριστες συνέπειες, καθόσον ο παρασιτισμός στην οικονομία και ο εθνομηδενισμός ως κυρίαρχη πολιτική στάση, αποτελούν ιδιαίτερα επιβαρυντικό μολυντικό παράγοντα στο σώμα του Ελληνισμού στις σημερινές ρευστές παγκόσμιες συνθήκες.<br /><br />Ενόψει αυτών των καταιγιστικών εξελίξεων απαιτείται η ενεργοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και του κάθε ενεργού Έλληνα πολίτη για την δημιουργία ενός νέου πολιτικού υποκειμένου με πατριωτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά, συνδυάζοντας εξίσου το εθνικό με το κοινωνικό και το πολιτικό στοιχείο, για την διαφύλαξη και ενδυνάμωση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού, των εθνικών δικαιωμάτων και δυνατοτήτων της χώρας μας στον διεθνή χώρο, και εν τέλει την κατοχύρωση της εθνικής της ανεξαρτησίας.<br /><br />Για αυτόν τον λόγο, η Επανάσταση του 1821, που αποτελεί σημείο αναφοράς του ελληνικού έθνους, κάθε φορά, που οι συνθήκες απαιτούν τον επανακαθορισμό της πορείας του και την αναζήτηση τρόπων για την διόρθωση αυτής, πρέπει να παίξει σήμερα, διακόσια χρόνια μετά, τον ρόλο του καταλύτη για την αναγκαία εθνική αφύπνιση για τη διαφύλαξη της ιδιοπροσωπίας του Ελληνισμού.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ο νεοραγιαδισμός ζει και βασιλεύει 200 χρόνια μετά

Παπασίμος Γεώργιος Ο φετινός εορτασμός της εθνεγέρτιας Επανάστασης του 1821, 200 χρόνια από την έναρξή της, βρίσκει την Ελλάδα να διανύει μί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία σχεδίαζε να εισβάλει σε 131 νησιά του Αιγαίου, νησίδες, σχηματισμούς που θεωρούνταν αμφισβητούμενοι

<a href="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2020/08/Turkish_sat_team-scaled.jpg"><img height="457" src="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2020/08/Turkish_sat_team-750x536.jpg" width="640" /><br /></a><br />του <a href="https://nordicmonitor.com/author/abdullahbozkurt/"><b>Αμπντουλάχ Μποζκούρτ</b></a><br />Ο Τουρκικός στρατός κατέγραψε 131 νησιά, νησίδες και βραχώδεις σχηματισμούς στο Αιγαίο Πέλαγος, το καθεστώς των οποίων αμφισβητήθηκε με τη γειτονική Ελλάδα και προετοίμασε σχέδια για την ανάληψη τους κατά τη διάρκεια σύγκρουσης, σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο που έλαβε η Nordic Monitor.<br /><br />Το μυστικό έγγραφο, μια παρουσίαση του PowerPoint με 16 διαφάνειες, περιελάμβανε ένα χάρτη με τις αμφισβητούμενες θέσεις σημειωμένες. Η παρουσίαση φαίνεται να έχει προετοιμαστεί από τις Πολεμικές Ακαδημίες και στερείται σφραγίδας ημερομηνίας.<br /><br />Ήταν μέρος μελέτης η οποία επικεντρώθηκε στο συντονισμό μεταξύ των κλάδων των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε περίοδο κρίσης μεταξύ των δυο συμμάχων του ΝΑΤΟ και τις πιθανότητες εναντίον του καθενός σε αρκετές διαφωνίες στο Αιγαίο και τον εναέριο χώρο. Η παρουσίαση αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο Τουρκικός στρατός θα κινηθεί για να καταλάβει τα νησιά με την ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων από αέρος και θαλάσσης.<br /><br />Το μυστικό έγγραφο βρέθηκε θαμμένο στα παραρτήματα φακέλου υποθέσεων στη Σμύρνη. Ο εισαγγελέας Οκάν Μπάτο φαίνεται να έριξε την μπάλα ενσωματώνοντας το μυστικό σχέδιο στον αποδεικτικό φάκελο όταν υποτίθεται ότι θα έκανε μόνο μια σύντομη σημείωση και θα την έβαζε σε ένα χρηματοκιβώτιο στο δικαστήριο. Τα έγγραφα αυτά μπορούν να εξεταστούν μόνο σε κλειστό δικαστήριο υπό την προεδρία δικαστή. Το ίδιο έγγραφο μοιράστηκε επίσης με έναν άλλο εισαγγελέα, τον Τσιχάτ Ιπεκτσί, στην Άγκυρα σε άλλη υπόθεση. Αυτός ο εισαγγελέας παρέβλεψε και την ευαισθησία του εγγράφου.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUT1bzpFvH2EzLwMxNtd82PZ-P8BH4Fx-miRDiHsQ08XeShblB4l2K4O5Kq11Oerm_gecZ98lWbmNSU4gibFBxLApmGI-8W1qAvnQvH-dtmS2bLLk0779PIwUDS3r5d1VWlLTYoqS028U/s766/%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25821.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="565" data-original-width="766" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUT1bzpFvH2EzLwMxNtd82PZ-P8BH4Fx-miRDiHsQ08XeShblB4l2K4O5Kq11Oerm_gecZ98lWbmNSU4gibFBxLApmGI-8W1qAvnQvH-dtmS2bLLk0779PIwUDS3r5d1VWlLTYoqS028U/w640-h472/%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25821.png" width="640" /></a><br /><br /><div>Τα αμφισβητούμενα νησιά, νησίδες και βραχώδεις σχηματισμοί αναφέρονται ως εξής: τρεις τοποθεσίες στη Ζουρέφα, 13 στο Κογιούν Ανταλαρί (Οινούσσες), 21 στο Χουρσίτ (Φιμένα), 18 στο Νεργκίσκικ (Άρκι), 15 Ke Ke 12 στο Γκελεμέζ (Καλολίμνος), 2 στο Μπουλαμάχ (Φαρμακονήσι), 10 στο Σακαρκιλάρ (Γιαλί), 11 στην Κοτσμπάμπα (Λεβίτα), 2 στην Καραάντα (Στρονγκέλι) και 24 τοποθεσίες γύρω από το νησί της Κρήτης.<br /><br />Η μελέτη βασίστηκε σε διδάγματα που αντλήθηκαν από την κρίση του νησακιού Kardak (Imia), η οποία έφερε την Τουρκία και την Ελλάδα στο χείλος του πολέμου το 1996. Τόνισε ότι η κρίση του Κάρντακ κατέστησε σαφές ότι οι μικρότερες μονάδες δύναμης θα είναι καίριες στις επιχειρήσεις σε μελλοντικές εντάσεις τύπου Κάρντακ με την Ελλάδα. Τόσο η Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων, που ελέγχεται απευθείας από το Γενικό Επιτελείο, όσο και η επίλεκτη μονάδα ειδικών δυνάμεων του τουρκικού ναυτικού, Underwater Offence (Su Altı Taarruz, ή SAT), θα κινητοποιηθούν ξεχωριστά ή από κοινού από τη θάλασσα με ταχύπλοα και τον αέρα μέσω ελικοπτέρων κοινής ωφέλειας για να πάρουν τον έλεγχο των στοχευόμενων νησιών και νησίδων.<br /><br /> <img height="418" src="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2021/03/miltary_drill_september_2020_Turkish_army-300x196.jpg" width="640" /></div><div><i><br /></i></div><div><i>Φωτογραφία από στρατιωτική άσκηση του Σεπτεμβρίου 2020 που διεξήχθη από τον τουρκικό στρατό.<br /></i><br />Οι επιχειρήσεις θα διεξαχθούν υπό την κάλυψη της δύναμης πυρός από την πολεμική αεροπορία, των ναυτικών φρεγατών και των πυρών πυροβολικού από την ηπειρωτική χώρα. Ολόκληρη η επιχείρηση θα συντονίζεται από μια κοινή διοίκηση ειδικών επιχειρήσεων που θα συσταθεί με το όνομα Müşterek Özel Harekat Görev Birliği Κομουτανλίγκι (MÖHGBK).<br /><br />Μια άλλη διαφάνεια από την παρουσίαση που δείχνει πώς οι ειδικές δυνάμεις και οι επίλεκτες ναυτικές μονάδες θα αποσταλούν στα νησιά και τις νησίδες του Αιγαίου:<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6FTHiYThBWuxaQX_VDepaqPssTF8hr8J0O_bqzpQR5UFPRKyKScxoC31BCWKrM8Z4y8sVqOdqnoeyFdAuf3bGAvwQpgaDhY5FBiV3TSAADTJGXa-7JAFStqP2CRdnRIpISLjJBoHR1Io/s764/%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25822.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="572" data-original-width="764" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6FTHiYThBWuxaQX_VDepaqPssTF8hr8J0O_bqzpQR5UFPRKyKScxoC31BCWKrM8Z4y8sVqOdqnoeyFdAuf3bGAvwQpgaDhY5FBiV3TSAADTJGXa-7JAFStqP2CRdnRIpISLjJBoHR1Io/w640-h480/%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%25822.png" width="640" /></a><br /><br />Η ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια με πιο γεροδεμένη στάση από την κυβέρνηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τους εθνικιστές/νεοεθνικιστές συμμάχους του, οι οποίοι συχνά καθοδηγούνται από μια εσωτερική ατζέντα για να λάβουν περισσότερες ψήφους ή να εκτρέψουν την προσοχή του κοινού από τα οικονομικά προβλήματα. Οι εμπόλεμες συζητήσεις και η κινητοποίηση στρατιωτικών πόρων από την κυβέρνηση Ερντογάν στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο πυροδότησαν ανησυχίες για πιθανή στρατιωτική σύγκρουση που μπορεί να πυροδοτηθεί είτε τυχαία είτε σκόπιμα.<br /><br />Οι δυο γείτονες βρίσκονται ήδη σε αντιπαράθεση σχετικά με τα όρια των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου τους στο Αιγαίο, όπου τα ελληνικά νησιά παρατάσσονται κατά μήκος της δυτικής ακτής της Τουρκίας. Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, μια διαμάχη που αφορά τα τουρκικά και ελληνικά δικαιώματα στην οικονομική εκμετάλλευση των πόρων πάνω και κάτω από τον βυθό του Αιγαίου σε μια περιοχή που εκτείνεται μεταξύ των χωρικών τους υδάτων και της ανοικτής θάλασσας, παραμένει ανεπίλυτη.<br /><br />Οι δύο χώρες έχουν επίσης διαφορές σε μια σειρά άλλων θεμάτων, από τις γραμμές οριοθέτησης των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) έως τον εναέριο χώρο. Η Τουρκία διατηρεί επίσης στρατεύματα στη διχοτομημένη νήσο της Κύπρου, το βόρειο τρίτο της οποίας ελέγχει από το 1974, όταν τα στρατεύματα της Άγκυρας κατέλαβαν την περιοχή ως απόκριση σε πραξικόπημα που χρηματοδοτήθηκε από Ελληνική στρατιωτική χούντα.</div><div><br /></div><div><a href="https://nordicmonitor.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η Τουρκία σχεδίαζε να εισβάλει σε 131 νησιά του Αιγαίου, νησίδες, σχηματισμούς που θεωρούνταν αμφισβητούμενοι

του  Αμπντουλάχ Μποζκούρτ Ο Τουρκικός στρατός κατέγραψε 131 νησιά, νησίδες και βραχώδεις σχηματισμούς στο Αιγαίο Πέλαγος, το καθεστώς των οπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα και Τουρκία στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/mesi-anatoli.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τζήμας Θέμης</b><br />Το νέο μεγάλο παιχνίδι και η προβολή του στην Μέση Ανατολή όχι μόνο βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά επιπλέον επιτείνονται υπό το βάρος της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στις ΗΠΑ. Η αντί-ιρανική και αντί-συριακή συμμαχία (κράτη του κόλπου, Αίγυπτος, Ιορδανία) κλυδωνίζεται εσωτερικά. Ο διάδοχος του σαουδαραβικού θρόνου βρίσκεται πιεσμένος και ανησυχεί για το προσωπικό του μέλλον, μετά την λήξη της θητείας του Τραμπ.<br /><br />Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θέλει την Σαουδική Αραβία φυσικά στο πλευρό των ΗΠΑ, αλλά αν είναι δυνατόν χωρίς τον διάδοχο του θρόνου. Ο στρατάρχης Σίσι, νυν πρόεδρος της Αιγύπτου, βλέπει τον ρόλο της χώρας του ως πυλώνα σταθερότητας για το περιφερειακό (υπό-) σύστημα ασφάλειας και άρα σε σχέση τόσο με την Σαουδική Αραβία (την οποία ωστόσο δε συνέδραμε στον πόλεμο στην Υεμένη) όσο και το Ισραήλ, αλλά ο ρόλος αυτός φαίνεται να μειώνεται, με δεδομένη την σύμπλευση Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων- Ισραήλ.<br /><br />Παραλλήλως ο πόλεμος στην Λιβύη δεν είναι νικηφόρος, παραμένει ατελείωτος και η οικονομία της Αιγύπτου είναι, το λιγότερο, ιδιαιτέρως προβληματική. Ο Ιορδανός βασιλιάς ανησυχεί από την σύσφιξη των σχέσεων Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων-Ισραήλ, η οποία επίσης περιορίζει δυνητικά το ειδικός βάρος της πατρίδας του στο πεδίο της Μέσης Ανατολής και, παρότι είναι δύσκολο να δει κανείς οριστική ρήξη με το Ισραήλ, οι σχέσεις των δύο κρατών κινούνται σε χαμηλό και προβληματικό επίπεδο.<br /><br />Το Ιράν και το Ισραήλ βρίσκονται σε μια κατάσταση ένοπλης, υπόγειας διαπραγμάτευσης, για πιθανή μελλοντική διαπραγμάτευση: φωνές εντός του Τελ Αβίβ αρχίζουν δειλά και ομιλούν περί ομαλοποίησης, παρότι τα σαμποτάζ εναντίον ιρανικών πλοίων από το Ισραήλ φαίνεται ότι συνεχίζουν και το Ιράν επιδεικνύει τις στρατιωτικές του δυνατότητες εναντίον του Ισραήλ. Τα δύο κράτη ετοιμάζονται για έναν πόλεμο, τον οποίο δεν επιθυμούν.<br /><br />Το ίδιο και οι ΗΠΑ: δέχονται χτυπήματα στις βάσεις τους και ανταπαντούν με μέτρο, προκειμένου να αποφύγουν κλιμάκωση με το Ιράν. Αναζητούν την ανανέωση της συμφωνίας για τα πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης και ταυτοχρόνως ετοιμάζονται για πόλεμο. Ακόμα και για τον Σύρο πρόεδρο Άσαντ, δημοσιεύματα μιλούν για την δυσθυμία του ως προς την παρουσία ιρανικών δυνάμεων στα εδάφη της πατρίδας του. Παρότι τα εν λόγω δημοσιεύματα μπορεί κάλλιστα να είναι κατά βάση προπαγανδιστικά, δεν είναι διόλου απίθανο να διαθέτουν μια δόση αλήθειας.<br /><br />Ηττήθηκε η αμερικανική στρατηγική<br /><br />Άλλωστε, κατά καιρούς και η Ρωσία έχει αφήσει μιλήσει για την σταδιακή απόσυρση των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από την Συρία, εφόσον η ειρήνευση προωθηθεί. Ο πόλεμος στην Συρία, όπως και στην Υεμένη, στην κεντρική του επιδίωξη της αλλαγής καθεστώτος, αποτέλεσε μια μεγαλοπρεπή ήττα για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Επομένως, ναι μεν οι Σύριοι υποφέρουν επί 10 χρόνια, ο άξονας της αντίστασης δε είναι πιο ισχυρός από ποτέ. Εξ’ ου άλλωστε και ενώ πολύ θα ήθελε το Ισραήλ μια πολεμική περιπέτεια εναντίον του Ιράν, δεν τολμά να προχωρήσει σε αυτήν.<br /><br />Η Ρωσία, την ίδια στιγμή που αποτελεί τον βασικό προστάτη της κυβέρνησης της Συρίας και σύμμαχο του Ιράν, ιστορικά διατηρεί καλές σχέσεις με το Ισραήλ και με την Σαουδική Αραβία. Το σημαντικότερο δε, σπεύδει να καλύψει κενά και “τρύπες” που αφήνουν οι ΗΠΑ. Η Τουρκία υποφέρει από τις κακές σχέσεις της με το Ισραήλ και με την Αίγυπτο, όπως φυσικά και από τις προβληματικές σχέσεις της με τις ΗΠΑ, αλλά ταυτοχρόνως γίνεται ολοένα πιο σημαντική (ιδίως για Ισραήλ και ΗΠΑ) όσο το παιχνίδι καθίσταται πιο σύνθετο και η πίεση προς την Ρωσία απαιτητική.<br /><br />Εξ’ ου και δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν, την ίδια στιγμή που οι δηλώσεις κατά της Τουρκίας από τα παραπάνω κράτη πληθαίνουν, οι μυστικές τους υπηρεσίες ή οι διπλωματικοί παράγοντες εντείνουν τις επαφές τους. Τι δείχνουν τα παραπάνω, ενδεικτικώς αναφερόμενα γεγονότα; Ότι η κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο εντείνεται και βαθαίνει.<br /><br />Ο κύριος λόγος έχει να κάνει με το ότι οι ΗΠΑ (κυρίως) πυροδότησαν επί Μπους νεότερου και επέτειναν επί των ημερών του διαδόχου του μια κρίση ανασχεδιασμού του χάρτη της Μέσης Ανατολής, την οποία αδυνατούν να ελέγξουν εδώ και χρόνια, σε συνδυασμό με το ότι η ισχύς τους (των ΗΠΑ) φθίνει και δεν συνοδεύεται από μια νέα παγκόσμια ρύθμιση. Ο Ντόναλντ Τραμπ το κατανόησε και θέλησε να φύγουν οι ΗΠΑ όσο το δυνατόν περισσότερο από την εν λόγω περιοχή. Οι Δημοκρατικοί του Τζο Μπάιντεν θέλουν να επιστρέψουν.<br /><br />Το πρόβλημα είναι ότι καμία από τις δύο πλευρές δεν ήξερε πώς να υλοποιήσει την πολιτική της, χωρίς να διακινδυνεύσει πολλές χιλιάδες στρατιωτών των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Και οι δύο πλευρές και ηγεσίες προωθούν την ομαλοποίηση μεταξύ αραβικών κρατών και Ισραήλ από τη μια και την χρήση αντιπροσώπων, κυρίως στο πολεμικό πεδίο, από την άλλη. Εξ ου, από τη μια θέλουν ασφυκτικά ελεγχόμενο το εσωτερικό πολιτικό πεδίο των φίλιων δυνάμεών τους και από την άλλη, την Τουρκία μαζί τους.<br /><br /><div>Ο ρόλος της Τουρκίας<br /><br />Ο ρόλος του Ερντογάν βεβαίως είναι κομβικός σε αυτό το πλαίσιο, αλλά όχι αξεπέραστος. Ένα πραξικόπημα πάντα λύνει προβλήματα! Σε αυτή τη λογική, οι φήμες περί θανάτου του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και η πιθανή αναζωπύρωση της έντασης στο εσωτερικό της Τουρκίας, σίγουρα τυχαία γεγονότα δεν μπορεί να είναι. Πού επηρεάζεται η Ελλάδα από όλα αυτά; Στο ότι είναι βαθιά χωμένη στο μεσανατολικό παιχνίδι, χωρίς ίσως να το πολύ-αντιλαμβάνεται και σε κάθε περίπτωση χωρίς έστω εν μέρει, δική της αυτοπροσδιοριζόμενη στρατηγική.<br /><br />Από την στιγμή που η Τουρκία κατέστη κεντρικός παράγοντας στην αλλαγή του μεσανατολικού χάρτη, ήταν βέβαιο ότι θα εμπλακούμε και εμείς. Απλώς (και δεν είναι καθόλου απλό) η Τουρκία είχε πρωτογενή πολιτική, δική της, ενώ εμείς τρέχουμε να απαντήσουμε στην τουρκική πολιτική και να ικανοποιήσουμε την ισραηλινό-αμερικανική. Εξ’ ου και, όπως αποδεικνύει το άγχος των ελληνικών ελίτ μήπως και αποκατασταθούν οι τουρκοαιγυπτιακές και τουρκοϊσραηλινές σχέσεις, είναι τόσο εύθραυστη η ελληνική προσέγγιση.<br /><br />Θα έπρεπε να έχουμε ήδη διαμορφώσει μια εθνική διεθνή πολιτική, να διατηρούμε προνομιακές σχέσεις με όλους τους εμπλεκομένους φορείς και να μπορούμε να ασκούμε πίεση στην Τουρκία εκ Δυσμών και εξ Ανατολών, χωρίς να εξαρτώμεθα από τον τρόπο που οι ΗΠΑ, μονομερώς, θέτουν το πλαίσιο των τριγωνικών σχέσεων στις οποίες εμπλεκόμαστε. Ξεχνούμε ότι όσο αυτή η εξάρτησή μας θα παραμένει, είτε η Τουρκία βρίσκεται σε σχέση καχυποψίας προς τις ΗΠΑ, είτε αναθερμανθούν οι επαφές τους, η Ελλάδα θα αξιοποιείται συμπληρωματικά προς την Τουρκία και στο πλαίσιο των προτεραιοτήτων των ΗΠΑ προς αυτήν.<br /><br />Οι τυχοδιωκτισμοί της Τουρκίας και των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή παρασύρουν αναγκαστικά και την πατρίδα μας. Όταν τα γεγονότα επιταχυνθούν ακόμα περισσότερο θα θυμηθούμε την αφροσύνη των ελληνικών κυβερνήσεων και ας ελπίσουμε να μην είναι πολύ αργά τότε.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα και Τουρκία στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής

Τζήμας Θέμης Το νέο μεγάλο παιχνίδι και η προβολή του στην Μέση Ανατολή όχι μόνο βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά επιπλέον επιτείνονται υπό το βά...

Διαβάστε την συνέχεια

Μας κήρυξε κυβερνοπόλεμο η Τουρκία;

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/kyvernoepithesi.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Καθώς η Τουρκία αντιμετώπισε 325.000 επιθέσεις στον κυβερνοχώρο τα τελευταία τρία χρόνια, η Άγκυρα παρουσίασε ένα νέο εθνικό σχέδιο ασφάλειας στον κυβερνοχώρο τις τελευταίες μέρες του 2020. Αυτό ήρθε παρά το γεγονός ότι διπλωματικές και πηγές ασφαλείας δυτικών χωρών κατονόμαζαν την Τουρκία ως μια συνεχή πηγή κυβερνοεπιθέσεων στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και πολύ πιο πέρα. Και το πραγματικό ερώτημα είναι τι κάνει η χώρα μας καθώς πρόσφατο άρθρο στο euractiv.com προειδοποιεί “Ελλάδα και Τουρκία εισέρχονται σε εποχή κυβερνοπολέμου”.<br /><br />Το σχέδιο δράσης που υπέγραψε ο Ερντογάν υπογράμμισε το ρόλο της τεχνολογίας των πληροφοριών στη βιώσιμη ανάπτυξη και έθεσε επίσης μια προσοχή για τους κινδύνους που συνεπάγεται. Το σχέδιο δράσης ανέφερε ότι οι απειλές στον κυβερνοχώρο ενδέχεται να επηρεάσουν αρνητικά όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των επικοινωνιών, των μεταφορών, της ενέργειας, των τραπεζών, των χρηματοοικονομικών και της υγείας. Ως εκ τούτου, πρόσθεσε, τα μέτρα επιταχύνθηκαν για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων απειλών στον κυβερνοχώρο.<br /><br />Χάρη στις εγχώριες εφαρμογές που ονομάζονται Avci, Azad και Kasirga, η Τουρκία μπόρεσε να αποτρέψει 325.000 επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, δήλωσε ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών της χώρας, Αντίλ Καραισμαήλογλου. Σύμφωνα με αυτόν το λογισμικό Avci που αναπτύχθηκε από το BTK επιτρέπει στο κέντρο διοίκησης και ελέγχου να παρακολουθεί απειλές και συστήματα που θα μπορούσαν να επηρεαστούν από επιβλαβές λογισμικό. Το Azad, από την άλλη πλευρά, ανιχνεύει υποτελείς υπολογιστές μέσω τεχνητής νοημοσύνης και το Kasirga επιβλέπει ανοιχτούς πόρους στο Διαδίκτυο. Προφανώς οι νέες δομές και δραστηριότητες που προανήγγειλε η Τουρκία δεν θα έχουν μόνο αμυντικό χαρακτήρα.<br /><br />Η Τουρκία πηγή των επιθέσεων<br /><br />Οι σαρωτικές επιθέσεις στον κυβερνοχώρο που στοχεύουν κυβερνήσεις και άλλους οργανισμούς στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή πιστεύεται ότι είναι έργο χάκερ που ενεργούν για την τουρκική κυβέρνηση, σύμφωνα με ρεπορτάζ που είδαν το φως της δημοσιότητας στις αρχές του 2020..<br /><br />Οι χάκερ επιτέθηκαν σε τουλάχιστον 30 οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων υπουργείων, πρεσβειών και υπηρεσιών ασφαλείας, καθώς και εταιρειών και άλλων ομάδων. Τα θύματα περιλαμβάνουν υπηρεσίες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης και τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας της ιρακινής κυβέρνησης, δείχνουν τα αρχεία.<br /><br />Οι επιθέσεις περιλαμβάνουν παρεμπόδιση της διαδικτυακής κυκλοφορίας σε ιστότοπους θυμάτων, επιτρέποντας ενδεχομένως στους χάκερ να αποκτήσουν παράνομη πρόσβαση στα δίκτυα κυβερνητικών φορέων και άλλων οργανισμών. Σύμφωνα με δύο Βρετανούς αξιωματούχους και έναν Αμερικανό που αναφέρθηκαν από το Reuters, η δραστηριότητα φέρει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας επιχείρησης κυβερνο-κατασκοπείας που υποστηρίζεται από το κράτος που διεξάγεται για την προώθηση των τουρκικών συμφερόντων.<br /><br />Οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι το συμπέρασμα βασίστηκε σε τρία στοιχεία: τις ταυτότητες και τις τοποθεσίες των θυμάτων, στις οποίες περιλαμβάνονται κυβερνήσεις χωρών που είναι γεωπολιτικά σημαντικές για την Τουρκία. ομοιότητες με προηγούμενες επιθέσεις που λένε ότι χρησιμοποιήθηκαν υποδομές που έχουν καταχωρηθεί από την Τουρκία και πληροφορίες που περιλαμβάνονται σε εμπιστευτικές εκτιμήσεις πληροφοριών που αρνήθηκαν να αναλύσουν λεπτομερώς.<br /><br />Ελλάδα, Κύπρος, Ιράκ στο στόχαστρο των χάκερ<br /><br />Την εποχή εκείνη η κυπριακή κυβέρνηση δήλωσε ότι «οι σχετικές υπηρεσίες γνώριζαν αμέσως τις επιθέσεις και κινήθηκαν να τις συγκρατήσουν. Δεν θα σχολιάσουμε λεπτομέρειες για λόγους εθνικής ασφάλειας». Αξιωματούχοι στην Αθήνα δήλωσαν ότι δεν είχαν στοιχεία ότι το σύστημα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της ελληνικής κυβέρνησης έχει παραβιαστεί. Η ιρακινή κυβέρνηση δεν απάντησε.<br /><br />Οι κυπριακές, ελληνικές και ιρακινές επιθέσεις σημειώθηκαν στα τέλη του 2018 ή στις αρχές του 2019, σύμφωνα με τα δημόσια αρχεία στο Διαδίκτυο. Η ευρύτερη σειρά επιθέσεων συνεχίζεται, σύμφωνα με αξιωματούχους και ιδιωτικούς ερευνητές της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο.<br /><br />Οι επιθέσεις επισημαίνουν μια αδυναμία σε έναν πυλώνα της διαδικτυακής υποδομής που μπορεί να αφήσει τα θύματα εκτεθειμένα σε επιθέσεις που συμβαίνουν έξω από τα δικά τους δίκτυα, καθιστώντας τα δύσκολα να εντοπιστούν και να υπερασπιστούν εναντίον τους, ανέφεραν οι ειδικοί της κυβερνοασφάλειας.<div><br />Πειρατεία DNS<br /><br />Οι χάκερς χρησιμοποίησαν μια τεχνική γνωστή ως «πειρατεία DNS». Αυτό περιλαμβάνει παραβίαση του ηλεκτρονικής βάσης διευθύνσεων του Διαδικτύου, που ονομάζεται Domain Name System (DNS), το οποίο επιτρέπει στους υπολογιστές να ταιριάζουν τις διευθύνσεις ιστότοπου με τον σωστό διακομιστή.<br /><br />Αναδιαμορφώνοντας τμήματα αυτού του συστήματος, οι χάκερ μπόρεσαν να ανακατευθύνουν τους επισκέπτες σε πλαστογραφημένους ιστότοπους, όπως μια ψεύτικη υπηρεσία email, και να καταγράψουν κωδικούς πρόσβασης και άλλο κείμενο που εισήχθη εκεί.<br /><br />Το Reuters εξέτασε δημόσια αρχεία DNS, τα οποία έδειξαν πότε η επισκεψιμότητα ιστότοπων ανακατευθύνθηκε σε διακομιστές που αναγνωρίστηκαν από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας στον κυβερνοχώρο ως ελεγχόμενες από τους χάκερ. Όλα τα θύματα που εντοπίστηκαν από το Reuters είχαν παραβιάσει την κυκλοφορία στους ιστοτόπους τους – συχνά επισκέφθηκαν πύλες σύνδεσης για υπηρεσίες email, διακομιστές αποθήκευσης cloud και διαδικτυακά δίκτυα – σύμφωνα με τους ειδικούς στα αρχεία και την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο που έχουν μελετήσει τις επιθέσεις.<br />To 2018 η συστηματική αρχή<br /><br />Ενώ οι επιθέσεις DNS μικρής κλίμακας είναι σχετικά κοινές, η κλίμακα αυτών των επιθέσεων έχει προκαλέσει ανησυχία στις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, δήλωσαν οι τρεις αξιωματούχοι και δύο άλλοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ. Οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι πίστευαν ότι οι επιθέσεις δεν σχετίζονται με μια εκστρατεία που χρησιμοποιεί παρόμοια μέθοδο επίθεσης που αποκαλύφθηκε στα τέλη του 2018.<br /><br />Ως μέρος αυτών των επιθέσεων, οι χάκερ παραβίασαν με επιτυχία ορισμένους οργανισμούς που ελέγχουν τομείς ανώτατου επιπέδου, όπως εμφανίζονται στο τέλος των διευθύνσεων ιστού αμέσως μετά το σύμβολο κουκκίδας, δήλωσε ο Τζέιμς Σανκ, ερευνητής της αμερικανικής εταιρείας Team Cymru, η οποία ενημέρωσε ορισμένα από τα θύματα.<br /><br />Τα θύματα περιλάμβαναν επίσης κρατικές πληροφορίες της Αλβανίας, σύμφωνα με τα δημόσια αρχεία διαδικτύου. Οι κρατικές πληροφορίες της Αλβανίας είχαν απωλέσει εκατοντάδες ονόματα χρηστών και κωδικούς πρόσβασης ως αποτέλεσμα των επιθέσεων,<br /><br />Οι πολιτικές οργανώσεις στην Τουρκία δέχτηκαν επίσης επίθεση, σύμφωνα με τα αρχεία, συμπεριλαμβανομένης μιας τουρκικής μασωνικής στοάς που σύμφωνα με τα φιλοκυβερνητικά τουρκικά μέσα ενημέρωσης συνδέεται με τον αυτοεξόριστο ιμάμη Γκιουλέν.<br />Τούρκοι χάκερς και ελληνική άμυνα<br /><br />Το περασμένο Ιανουάριο, Τούρκοι χάκερς είχαν παραβιάσει για περισσότερο από 1 ώρα τους επίσημους ιστότοπους του ελληνικού κοινοβουλίου, ορισμένα υπουργεία, καθώς και το χρηματιστήριο Αθηνών. Καθώς τότε η Ελλάδα δημιουργούσε δεσμούς με τον Στρατάρχη Χαφτάρ, η ομάδα των Τούρκων χάκερ που ονομάζεται <a href="https://www.ankaneferlertim.org/index.html">Anka Neferler Tim</a> ανακοίνωσε τις επιθέσεις στη σελίδα τους στο Facebook, οι hackers πραγματοποίησαν την επίθεση επειδή «η Ελλάδα απειλεί την Τουρκία στο Αιγαίο Πέλαγος και στην ανατολική Μεσόγειο. Και τώρα απειλεί το συνέδριο για τη Λιβύη ”<br /><br />Η κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ της Άγκυρας και της Αθήνας μεταφέρθηκε στο διαδίκτυο κατά τη διάρκεια της κρίσης το καλοκαίρι. Η Τουρκία διεξήγαγε μια σειρά κυβερνοεπιθέσεων των οποίων ο κύριος σκοπός ήταν να κλέψει ευαίσθητα δεδομένα από τους διακομιστές του Γενικού Επιτελείου.<br /><br />Η επίθεση ανακοινώθηκε μερικές ώρες αφότου το Αιγυπτιακό Κοινοβούλιο επικύρωσε τη συμφωνία για την ΑΟΖ με την Ελλάδα. “Η υπόθεση βρίσκεται υπό διερεύνηση”, είχε αναφέρει τότε Ελληνας αξιωματούχος στην εφημερίδα Al Arabiya. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας, η επίθεση πραγματοποιήθηκε από Τούρκους χάκερ που προφανώς άλλαξαν την αρχική τους σελίδα σε μια σειρά από εικόνες του πλοίου Oruc Reis συνοδευόμενων από εθνικιστικά μηνύματα. Αλλά το ρεπορτάζ υπαινίχθηκε ότι οι Τούρκοι χάκερ θα μπορούσαν να έχουν κλέψει ευαίσθητα δεδομένα από τους διακομιστές του Επιτελείου.<br /><br />Η τουρκική ομάδα χάκερ “Akincilar” – η οποία σε άλλες περιπτώσεις έχει επιτεθεί σε ιστότοπους πολλών ελληνικών υπουργείων ή οργανισμών – ανέλαβε την ευθύνη για αυτήν την ενέργεια. Ωστόσο, οι αρμόδιες ελληνικές αρχές δεν μπόρεσαν να διευκρινίσουν εάν τα μέλη της ομάδας ενεργούν αυτόνομα ή υπό την καθοδήγηση τρίτων. Οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν – σύμφωνα με την εφημερίδα Καθημερινή – συνοδεύτηκαν από μηνύματα σχετικά με την τουρκική επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σύμφωνα με την ιστοσελίδα secnews.gr Η ομάδα φαίνεται πως έχει επιτεθεί σε αρκετές ιστοσελίδων χωρών όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Αυστρία και η Αρμενία. Επίσης η Γαλλία φαίνεται να είναι συχνός στόχος της ομάδας. Όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η ομάδα έχει ισχυρές διασυνδέσεις με το κράτος και οι ενέργειες της παρακινούνται από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την εξωτερική πολιτική του. Αναφέρεται επίσης ότι έχουν στρατιωτική δομή και κάποιες άτυπες και νεφελώδεις σχέσεις με την αστυνομία και την χωροφυλακή.</div><div><br />Η πραγματική απειλή<br /><br />Η πραγματική απειλή δεν είναι το χακάρισμα ιστοσελίδων που απλά σκοπό έχει να μειώσει το γόητρο του θύματος. Δεν είναι αμελητέο αυτό, αλλά είναι μια ελάχιστη απειλή σε σχέση με το τι άλλο μπορεί να γίνει. Ούτε μιλάμε για την αποκάλυψη των δεδομένων των χρηστών και των κωδικών που χρησιμοποιούν για την πρόσβαση τους σε άλλα συστήματα, που μπορεί να αποτελεί και άμεση προσωπική απειλή, αλλά για ακόμη πιο φρικτά σενάρια.<br /><br />Η επίθεση μέσω διαδικτύου άμα υπερβεί τα όποια συστήματα κυβερνο-ασφαλείας μπορεί να επιτρέψει στους χάκερ να αποκτήσουν πρόσβαση σε μια σειρά από εφαρμογές λογισμικού που ανάλογα με τον πληττόμενο οργανισμό μπορούν να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα στο κοινωνικό και το εθνικό επίπεδο. Η παραβίαση των συστημάτων ελέγχου κυκλοφορίας μπορούν να προκαλέσουν χάος και κοινωνική παράλυση. Το λογισμικό του ΔΕΔΗΕ ελέγχει το ηλεκτρικό δίκτυο. Το λογισμικό της Γεν. Γρ. Πολιτικής Προστασίας ελέγχει τις αντιδράσεις του κράτους σε φυσικές και άλλες καταστροφές.<br /><br />Δεν είναι ανάγκη να πληγούν οι ηλεκτρονικές υποδομές των Ενόπλων Δυνάμεων που, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι πιο “θωρακισμένες” απέναντι σε αυτές τις απειλές, για να πληγεί η Ελλάδα. Αν πληγούν κρίσιμα συστήματα διαχείρισης συγκοινωνιών, ενέργειας, τραπεζών, κλπ, η χώρα μπορρεί να υποστεί έως και ανεπανόρθωτες ζημιές σε θέματα υποδομών. Αναλογιστείτε μια επίθεση εναντίον των συστημάτων ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.<br /><br />Αυτά είναι γνωστά και δεν είναι η θέση μας να υποκαταστήσουμε τους ειδικούς που προφανώς ξέρουν πολλά περισσότερα. Σκοπός είναι να αφυπνιστούν οι αρμόδιοι φορείς για να θωρακίσουν το κράτος και να ευαισθητοποιηθούν και αρμόδιοι στις μεγάλες εταιρίες, καθώς μια πρόσφατη μελέτη ειδικών στην ασφάλεια του κυβερνοχώρου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες είναι ευπρόσβλητες σε κυβερνοεπιθέσεις. Η Εθνική <a href="https://mindigital.gr/wp-content/uploads/2020/12/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CC%81-%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CC%81-%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%BF%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CC%81%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82.pdf">Στρατηγική Κυβερνοασφάλειας 2020-2025</a> από την Εθνική Αρχή Κυβερνοασφάλειας είναι μια καλή αρχή και αναμένουμε να δούμε την υλοποίηση του σύντομα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μας κήρυξε κυβερνοπόλεμο η Τουρκία;

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Καθώς η Τουρκία αντιμετώπισε 325.000 επιθέσεις στον κυβερνοχώρο τα τελευταία τρία χρόνια, η Άγκυρα παρουσίασε ένα νέο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ευρωπαϊκό παζάρι: Τι απαιτεί η Άγκυρα, τι δίνουν οι ισχυροί της Ευρώπης, τι μπορούν να δεχθούν Αθήνα - Λευκωσία

<img height="424" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_622035122_1.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Σε προσγείωση στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε ό,τι αφορά τις ευρωτουρκικές σχέσεις αναμένεται να οδηγήσει η Σύνοδος Kορυφής της 25ης Μαρτίου, καθώς με το βλέμμα των περισσότερων να είναι στραμμένο στο μέλλον της συμφωνίας για το προσφυγικό, δεν υπάρχει κλίμα ούτε για την άμεση προώθηση της «θετικής ατζέντας» με τα δώρα προς την Τουρκία, ούτε όμως και της «αρνητικής ατζέντας» που προέβλεπε και κυρώσεις για την παράνομη δραστηριότητα της στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Και το βλέμμα όλων στρέφεται στην επόμενη ημέρα, όταν ο «μήνας του μέλιτος» που τώρα ζει η Τουρκία με την ΕΕ θα τελειώσει (επειδή απόσυρε τα ερευνητικά πλοία που η ίδια είχε στείλει προηγουμένως στην κυπριακή ΑΟΖ και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα) και η Τουρκία θα επιλέξει είτε να στείλει και πάλι τα πλοία της στην Ανατολική Μεσόγειο είτε να μετατραπεί σε ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται τη διεθνή νομιμότητα και το Διεθνές Δίκαιο, κάτι μάλλον εντελώς απίθανο.<br /><br />Και από τη χθεσινή τηλεδιάσκεψη του Τ. Ερντογάν με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον Σαρλ Μισέλ, είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν κάνει βήμα πίσω από τις θέσεις και τις απαιτήσεις της και η ηγεσία των ευρωπαϊκών θεσμών, επιχειρεί να ισορροπήσει μεταξύ των «ορέξεων» της βουλιμικής Τουρκίας και της ανάγκης διάσωσης της στοιχειώδους αξιοπιστίας της ΕΕ έναντι των κρατών μελών της που υφίστανται την πίεση της Άγκυρας, αλλά και της εταιρικής σχέσης που πρέπει να οικοδομηθεί με την Τουρκία.<br /><br />Για μια ακόμη φορά η ΕΕ δείχνει αδυναμία να προσεγγίσει στρατηγικά την ευρωτουρκική σχέση, παρά το γεγονός ότι ο ύπατος εκπρόσωπος Ζ. Μπορέλ θα επιχειρήσει με τις εκθέσεις που θα παρουσιάσει στους ηγέτες να δώσει έναν ολοκληρωμένο χάρτη των ευρωτουρκικών σχέσεων. Όμως η σαφώς φιλοτουρκική διάθεση του Ύπατου Εκπροσώπου και η εκπεφρασμένη στήριξη της Τουρκίας από Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία αλλοιώνουν το τελευταίο διάστημα τη «καθαρή» εικόνα που πρέπει να έχει η Ευρώπη για τη σχέση της με την Τουρκία.<br /><br />Η συμφωνία για το προσφυγικό είναι και το μεγάλο όπλο με το οποίο η Τουρκία χειραγωγεί τη συζήτηση στην ΕΕ, καθώς παρά τα σοβαρά προβλήματα στην εφαρμογή της συμφωνίας του 2016, η Συμφωνία αυτή μαζί με την ισχυρότερη φρούρηση των ελληνικών συνόρων και την παρουσία της Frontex περιόρισαν αισθητά τις προσφυγικές ροές. Φαίνεται ότι υπάρχει διάθεση για διαπραγμάτευση νέας Συμφωνίας η οποία θα συνδεθεί και με νέα γενναία χρηματοδότηση από την ΕΕ, αλλά σημασία έχει να τηρηθούν και οι όροι της Συμφωνίας τουλάχιστον σε ό,τι αφορά και στην αποτροπή νέων προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη όσο και στη διαδικασία επιστροφής όσων φθάνουν στα ελληνικά νησιά.<br /><br />Τα δυο μεγάλα ζητήματα που θέλει να ανοίξει η Τουρκία, η αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης (ώστε να καλύψει τις Υπηρεσίες και τα αγροτικά προϊόντα) μόνο σε θεωρητικό επίπεδο μπορεί να εξετασθεί, καθώς η Τουρκία έχει εξαιρετικά κακές επιδόσεις στη μέχρι τώρα εφαρμογή της Τελωνειακής Ένωσης ενώ υπάρχει πάντοτε το μεγάλο εμπόδιο, της μη αναγνώρισης της Κύπρου από την Τουρκία, καθώς η Τελωνειακή Ένωση εφαρμόζεται υποχρεωτικά προς όλα τα κράτη μέλη.<br /><br />Η κατάργηση των θεωρήσεων που απαιτεί ο κ. Ερντογάν είναι εξαιρετικά δύσκολο να προχωρήσει, όχι μόνο γιατί ακόμη η Τουρκία δεν έχει εκπληρώσει όλους τους 75 όρους που έχουν τεθεί αλλά και γιατί σε μια περίοδο πολιτικών ανακατατάξεων στην Ευρώπη είναι θέμα «πολιτικά τοξικό» η απελευθέρωση της εισόδου Τούρκων πολιτών στην Ευρώπη.<br /><br />Το μεγάλο ερώτημα που αφορά και την Ελλάδα είναι εάν η ευρωτουρκική σχέση μπορεί να αποτελέσει εργαλείο το οποίο θα χαλιναγωγήσει τις επεκτατικές διαθέσεις της Τουρκίας.<br /><br />Το 2021 δεν είναι όμως ούτε 1999, ούτε 2002, ούτε 2010. Η Τουρκία παρά τα σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό και τη σοβαρή εξάρτηση της από την ευρωπαϊκή οικονομία, γνωρίζει ότι τα περιθώρια ελαστικότητας της Ευρώπης είναι μεγάλα, απέναντι σε δικές της τυχοδιωκτικές επιλογές. Και αυτό έχει φανεί τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ φυσικά τελευταίο δείγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο αγνοώντας εκκλήσεις και συστάσεις της ΕΕ, προχωρά στην απαγόρευση του τρίτου κόμματος της αντιπολίτευσης του φιλοκουρδικού κόμματος των ανθρώπινων δικαιωμάτων HDP.<br /><br />Η Τελωνειακή Ένωση, το άνοιγμα κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων είναι πάντως ισχυρά διπλωματικά εργαλεία στα χέρια της Αθήνας και της Λευκωσίας στη διαμόρφωση του πλαισίου των ευρωτουρκικών σχέσεων.<br /><br />Οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας δεν είναι στο τραπέζι, αλλά παραμένουν ως θεωρητική προοπτική, που θα απαιτεί όμως εκ νέου ομόφωνη απόφαση εάν η Τουρκία παρεκτραπεί και επαναλάβει τις παράνομες ενέργειες της. Όμως είναι σαφές ότι οι ευρωπαϊκές κυρώσεις, που εκ των πραγμάτων θα περιορισθούν σε πρόσωπα και εταιρίες μικρή επίπτωση μπορεί να έχουν στην τουρκική οικονομία και έχουν κυρίως πολιτικό- συμβολικό περιεχόμενο. Γενικευμένες κυρώσεις στην Τουρκία δεν έχουν τεθεί ούτε καν ως υποθετικό σενάριο στην ΕΕ και σε περίπτωση που ξεκίναγε μια τέτοια συζήτηση θα τερματιζόταν αμέσως καθώς υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα πολλών χωρών μελών στην Τουρκία αλλά και επειδή κανείς δεν επιθυμεί, ούτε η Ελλάδα τη διακοπή και τη ρήξη στις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας.<br /><br />Με την απόσυρση των ερευνητικών πλοίων και των γεωτρύπανων από την Κυπριακή ΑΟΖ, με τη διαρκή επανάληψη της «διάθεσης για διάλογο», την πραγματοποίηση δυο γύρων διερευνητικών επαφών και με την προοπτική συνάντησης Δένδια -Τσαβούσογλου και της πραγματοποίησης της Πενταμερούς για το Κυπριακό (και τα δυο τον Απρίλιο), ήταν προφανές ότι δεν υπήρχε δυνατότητα για να συζητηθεί η επιβολή κυρώσεων είτε σε πρόσωπα είτε σε τομείς της τουρκικής οικονομίας.<br /><br />Έτσι η προσπάθεια Αθήνας και Λευκωσίας είναι να αποτυπωθεί στις εκθέσεις Μπορέλ και στα συμπεράσματα ότι αυτή η «βελτίωση» των συνθηκών πρέπει να είναι έμπρακτη, να έχει διάρκεια και σταθερότητα. Και συγχρόνως να υπάρχει πρόβλεψη έστω και γενική για το πως θα αντιδράσει η ΕΕ σε περίπτωση που η Τουρκία επιστρέψει στην πολιτική των απειλών και των προκλήσεων επί του πεδίου.<br /><br />Διότι δε θα πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό πρόκειται για ένα σύντομο διάλειμμα που προσφέρει στην Άγκυρα χρόνο για επανατοποθέτηση των ευρωτουρκικών σχέσεων και συγχρόνως για τη διαμόρφωση νέου πλαισίου στις σχέσεις με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το ευρωπαϊκό παζάρι: Τι απαιτεί η Άγκυρα, τι δίνουν οι ισχυροί της Ευρώπης, τι μπορούν να δεχθούν Αθήνα - Λευκωσία

Νίκος Μελέτης Σε προσγείωση στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε ό,τι αφορά τις ευρωτουρκικές σχέσεις αναμένεται να οδηγήσει η Σύνοδος Kορυφής τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το F-35 Lightning II για την Αεροπορία και η Ελλάδα ως “πρόθυμο θύμα” των διεθνών της προμηθευτών

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/02/F-35_F-16_formation-_@Matthew-Short-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Οι ΗΠΑ προσπαθούν να πουλήσουν F-35 στην Ελλάδα με τους δικούς τους όρους… Θα το αποδεχθούμε χωρίς δικούς μας; Στις παρακάτω γραμμές θα αποπειραθούμε να βάλουμε τα πράγματα σε μία λογική -κατά την υποκειμενική μας άποψη- σειρά. Σε ό,τι αφορά την ελληνική διάσταση του προγράμματος F-35. Με μόνο στόχο να εξάγουμε ασφαλή κατά το δυνατόν συμπεράσματα. Που μπορούν μέσω περαιτέρω ανάλυσης να αξιοποιηθούν από τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό και την Πολεμική Αεροπορία ειδικά, για την κάλυψη των ελληνικών επιχειρησιακών αναγκών και των συμφερόντων της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό είχαμε υποσχεθεί στο τέλος του προηγούμενου άρθρου για τα F-35…<br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br /><br />Στο προηγούμενο άρθρο μας σχετικά με τα προβλήματα του F-35 και τον καταιγισμό αρνητικών δημοσιευμάτων στις ΗΠΑ, συμπεραίναμε ότι το πρόγραμμα δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί, καθώς αυτό επιβάλλει η λογική. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση είναι πασιφανές ότι πιέζει από την πλευρά της, για περιορισμό του κόστους κτήσης και χρήσης (sustainment cost) του μαχητικού, “διαρρέοντας” ταυτόχρονα ότι εξετάζει και άλλες εναλλακτικές.<br /><br />Δεν είναι η μόνη χώρα άλλωστε που το πράττει αυτό… Η Βρετανία, βασικός εταίρος του προγράμματος F-35 (ο μοναδικός Level 1), με 20.000 θέσεις εργασίας εξασφαλισμένες και έχοντας επενδύσει δισ. λιρών σε αυτό, εξετάζει το ενδεχόμενο δραστικής περικοπής του αριθμού των F-35B που θα παραλάβει από 138 σε μόλις… 48! Αυτό προκειμένου να ανακατευθύνει κεφάλαια στην ανάπτυξη του δικού της 6ης γενιάς μαχητικού Tempest.<br /><br />Η Νότιος Κορέα, βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση της κατασκευής του πρώτου πρωτοτύπου του δικού της KF-X. Ενός μαχητικού 4,5 – 5ης γενιάς με σχεδιαστικά χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητας (stealth), αλλά χωρίς δυνατότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου εσωτερικά… Που θα πλαισιώσει σε σχετικά μεγάλους αριθμούς το F-35.<br /><br />Η Ιαπωνία που έχει παραγγείλει πολύ μεγάλο αριθμό F-35, προχωρά παράλληλα στην ανάπτυξη δικού της προηγμένου μαχητικού, αναζητώντας παράλληλα στρατηγικούς εταίρους για συμμετοχή στο πρόγραμμα.<br /><br />Γίνεται εύκολα αντιληπτό επομένως ότι ΑΠΑΝΤΕΣ υλοποιούν ή εξετάζουν εναλλακτικές που έχουν στη διάθεσή τους. Η κοινή λογική κατά συνέπεια επιβάλλει και στην Ελλάδα να κάνει το ίδιο. Αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίζει στο μέλλον σημαντική απειλή. Η Ελλάδα έχει εναλλακτικές. Σε μικρότερη κλίμακα μεν, αλλά έχει…<br /><br />Ο πρέσβης των ΗΠΑ στη χώρα μας, ο Τζ. Πάιατ, διαβεβαίωσε πρόσφατα μέσω επίσημων δηλώσεών του ότι το F-35 είναι άμεσα διαθέσιμο για την Ελλάδα. Πρόκειται για πρώτης τάξεως ευκαιρία. Ευκαιρία η Ελλάδα να διαπραγματευθεί σοβαρά και να αποσπάσει ζωτικής σημασίας για την άμυνα και την οικονομία της, βιομηχανικό έργο.<br /><br />Σε περίπτωση που οι Αμερικανοί το αρνηθούν, μπορεί κάλλιστα να στραφεί στα δύο ευρωπαϊκά προγράμματα ανάπτυξης μαχητικών 6ης γενιάς (FCAS και Tempest). Ας δούμε όμως τι έχει να μας διδάξει η Ιστορία, ως προς το ζήτημα αυτό:<br /><br />– Το 1985 η Ελλάδα προέβη στην παραγγελία (πρόγραμμα Peace Xenia I), 40 μαχητικών F-16C/D Block 30.<br /><br />– Μετά από εφτά χρόνια, το 1992, υπέγραψε και δεύτερη παραγγελία (Peace Xenia II) για 40 ακόμη F-16C/D Block 50.<br /><br />– Μετά από άλλα εφτά χρόνια, το 1999, υπέγραψε και τρίτη παραγγελία (Peace Xenia III), αυτή τη φορά για 60 F-16C/D Block 52+.<br /><br />– Τέλος, μετά από άλλα εφτά σχεδόν χρόνια, στο τέλος του 2005, παρήγγειλε τα τελευταία 30 (Peace Xenia- ΙV), F-16C/D Block 52+ Advanced.<br /><br />Ποιος θα πίστευε στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ότι η Ελλάδα εντός εικοσαετίας θα προμηθευόταν συνολικά 170 μαχητικά F-16; Κανένας, είναι η απάντηση. Για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν υπήρχε ποτέ (είτε τότε, είτε σήμερα), κανένας σχεδιασμός. Καμία, η παραμικρή, πρόβλεψη για το μέλλον.<br /><br />Κάθε κυβέρνηση υπέγραφε τη δική της παραγγελία F-16, για τους δικούς της λόγους. Η σε βάθος χρόνου κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών και η εξασφάλιση έργου για την ελληνική αμυντική βιομηχανία, θέσεων εργασίας δηλαδή και πολύτιμου συναλλάγματος, δεν ενδιέφεραν κανέναν.<br /><br />Αποτέλεσμα: Οι Τούρκοι που δεσμεύθηκαν εξαρχής για την προμήθεια 180 μονάδων, απέσπασαν ασύγκριτα μεγαλύτερο βιομηχανικό έργο. ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν το απέσπασαν επειδή απευθύνθηκαν σε μία μόνο εξοπλιστική πηγή (κάτι που πληρώνουν ακριβά σήμερα…) όπως πολλοί παραπλανητικά και επιθυμώντας να δημιουργήσουν εσφαλμένες εντυπώσεις, υποστηρίζουν.<br /><br />Μέσω του προγράμματος F-35 η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να κάνει ό,τι δεν έκανε ποτέ στο παρελθόν. Τώρα, που οι Αμερικανοί “καίγονται” για πρόσθετες παραγγελίες F-35 από συμμαχικές χώρες, θα πρέπει μέσω δέσμευσης για την εξ αρχής συμφωνία για την προμήθεια των μονάδων που θα χρειαστεί η Πολεμική Αεροπορία για τα επόμενα 20 χρόνια, να διεκδικήσει το βιομηχανικό έργο που έχασαν οι Τούρκοι με την αποπομπή τους από το πρόγραμμα και μοιράστηκε σε αμερικανικές εταιρείες.<br /><br />Αυτή ακριβώς τη συγκυρία λοιπόν καλείται να αξιοποιήσει η Ελλάδα. Με την “πολιτική” σαλαμοποίησης που υιοθέτησε στο παρελθόν, κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος χρήστης μαχητικών F-16 στην Ευρώπη, με το χαμηλότερο (συγκριτικά…) βιομηχανικό έργο!<br /><br />Το συνολικό κόστος του κύκλου ζωής του F-35, υπολογίζεται σε 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ενός κύκλου που θα κλείσει περί το 2060 και θα αποφέρει εργασία και έσοδα και στην Ελλάδα. Οι ανακατατάξεις στο πρόγραμμα F-35 ευνοούν ένα τέτοιο σενάριο. Αν πάμε πάλι σε μία Μοίρα τώρα και άλλη μία σε πέντε – εφτά χρόνια και “βλέπουμε”, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας… Πελάτες εφ’ όρου ζωής!<br /><br />Και κάτι τελευταίο… Το F-35 δεν είναι LCS. Είναι πραγματική πολεμική μηχανή. Τουλάχιστον ως τέτοια σχεδιάστηκε. Όχι ως βοηθητική μονάδα! Το αν θα μας αποδεσμεύσουν οι ΗΠΑ τα όπλα που θα το καταστήσουν εργαλείο αποτροπής στη διάθεση της Πολεμικής Αεροπορίας και του ελληνικού αμυντικού σχεδιασμού, είναι αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί περισσότερο.<br /><br />Η εξασφάλισή τους είναι και πάλι είναι θέμα διαπραγμάτευσης, ενώ υπάρχει πάντα και η ευρωπαϊκή εναλλακτική. Υπάρχουν τέτοιες σκέψεις (για σχεδιασμό ούτε λόγος να γίνεται…) στον ελληνικό πολιτικό κόσμο και στο ΥΠΕΘΑ; Ή θα συνεχίσουμε να θυμίζουμε τη γνωστή ατάκα του Θανάση Βέγγου “πελάτες μου”!<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το F-35 Lightning II για την Αεροπορία και η Ελλάδα ως “πρόθυμο θύμα” των διεθνών της προμηθευτών

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να πουλήσουν F-35 στην Ελλάδα με τους δικούς τους όρους… Θα το αποδεχθούμε χωρίς δικούς μας; Στις παρακάτω γραμμές θα αποπ...

Διαβάστε την συνέχεια