Οι ΗΠΑ προσπαθούν να πουλήσουν F-35 στην Ελλάδα με τους δικούς τους όρους… Θα το αποδεχθούμε χωρίς δικούς μας; Στις παρακάτω γραμμές θα αποπειραθούμε να βάλουμε τα πράγματα σε μία λογική -κατά την υποκειμενική μας άποψη- σειρά. Σε ό,τι αφορά την ελληνική διάσταση του προγράμματος F-35. Με μόνο στόχο να εξάγουμε ασφαλή κατά το δυνατόν συμπεράσματα. Που μπορούν μέσω περαιτέρω ανάλυσης να αξιοποιηθούν από τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό και την Πολεμική Αεροπορία ειδικά, για την κάλυψη των ελληνικών επιχειρησιακών αναγκών και των συμφερόντων της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό είχαμε υποσχεθεί στο τέλος του προηγούμενου άρθρου για τα F-35…
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Στο προηγούμενο άρθρο μας σχετικά με τα προβλήματα του F-35 και τον καταιγισμό αρνητικών δημοσιευμάτων στις ΗΠΑ, συμπεραίναμε ότι το πρόγραμμα δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί, καθώς αυτό επιβάλλει η λογική. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση είναι πασιφανές ότι πιέζει από την πλευρά της, για περιορισμό του κόστους κτήσης και χρήσης (sustainment cost) του μαχητικού, “διαρρέοντας” ταυτόχρονα ότι εξετάζει και άλλες εναλλακτικές.
Δεν είναι η μόνη χώρα άλλωστε που το πράττει αυτό… Η Βρετανία, βασικός εταίρος του προγράμματος F-35 (ο μοναδικός Level 1), με 20.000 θέσεις εργασίας εξασφαλισμένες και έχοντας επενδύσει δισ. λιρών σε αυτό, εξετάζει το ενδεχόμενο δραστικής περικοπής του αριθμού των F-35B που θα παραλάβει από 138 σε μόλις… 48! Αυτό προκειμένου να ανακατευθύνει κεφάλαια στην ανάπτυξη του δικού της 6ης γενιάς μαχητικού Tempest.
Η Νότιος Κορέα, βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση της κατασκευής του πρώτου πρωτοτύπου του δικού της KF-X. Ενός μαχητικού 4,5 – 5ης γενιάς με σχεδιαστικά χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητας (stealth), αλλά χωρίς δυνατότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου εσωτερικά… Που θα πλαισιώσει σε σχετικά μεγάλους αριθμούς το F-35.
Η Ιαπωνία που έχει παραγγείλει πολύ μεγάλο αριθμό F-35, προχωρά παράλληλα στην ανάπτυξη δικού της προηγμένου μαχητικού, αναζητώντας παράλληλα στρατηγικούς εταίρους για συμμετοχή στο πρόγραμμα.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό επομένως ότι ΑΠΑΝΤΕΣ υλοποιούν ή εξετάζουν εναλλακτικές που έχουν στη διάθεσή τους. Η κοινή λογική κατά συνέπεια επιβάλλει και στην Ελλάδα να κάνει το ίδιο. Αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίζει στο μέλλον σημαντική απειλή. Η Ελλάδα έχει εναλλακτικές. Σε μικρότερη κλίμακα μεν, αλλά έχει…
Ο πρέσβης των ΗΠΑ στη χώρα μας, ο Τζ. Πάιατ, διαβεβαίωσε πρόσφατα μέσω επίσημων δηλώσεών του ότι το F-35 είναι άμεσα διαθέσιμο για την Ελλάδα. Πρόκειται για πρώτης τάξεως ευκαιρία. Ευκαιρία η Ελλάδα να διαπραγματευθεί σοβαρά και να αποσπάσει ζωτικής σημασίας για την άμυνα και την οικονομία της, βιομηχανικό έργο.
Σε περίπτωση που οι Αμερικανοί το αρνηθούν, μπορεί κάλλιστα να στραφεί στα δύο ευρωπαϊκά προγράμματα ανάπτυξης μαχητικών 6ης γενιάς (FCAS και Tempest). Ας δούμε όμως τι έχει να μας διδάξει η Ιστορία, ως προς το ζήτημα αυτό:
– Το 1985 η Ελλάδα προέβη στην παραγγελία (πρόγραμμα Peace Xenia I), 40 μαχητικών F-16C/D Block 30.
– Μετά από εφτά χρόνια, το 1992, υπέγραψε και δεύτερη παραγγελία (Peace Xenia II) για 40 ακόμη F-16C/D Block 50.
– Μετά από άλλα εφτά χρόνια, το 1999, υπέγραψε και τρίτη παραγγελία (Peace Xenia III), αυτή τη φορά για 60 F-16C/D Block 52+.
– Τέλος, μετά από άλλα εφτά σχεδόν χρόνια, στο τέλος του 2005, παρήγγειλε τα τελευταία 30 (Peace Xenia- ΙV), F-16C/D Block 52+ Advanced.
Ποιος θα πίστευε στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ότι η Ελλάδα εντός εικοσαετίας θα προμηθευόταν συνολικά 170 μαχητικά F-16; Κανένας, είναι η απάντηση. Για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν υπήρχε ποτέ (είτε τότε, είτε σήμερα), κανένας σχεδιασμός. Καμία, η παραμικρή, πρόβλεψη για το μέλλον.
Κάθε κυβέρνηση υπέγραφε τη δική της παραγγελία F-16, για τους δικούς της λόγους. Η σε βάθος χρόνου κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών και η εξασφάλιση έργου για την ελληνική αμυντική βιομηχανία, θέσεων εργασίας δηλαδή και πολύτιμου συναλλάγματος, δεν ενδιέφεραν κανέναν.
Αποτέλεσμα: Οι Τούρκοι που δεσμεύθηκαν εξαρχής για την προμήθεια 180 μονάδων, απέσπασαν ασύγκριτα μεγαλύτερο βιομηχανικό έργο. ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν το απέσπασαν επειδή απευθύνθηκαν σε μία μόνο εξοπλιστική πηγή (κάτι που πληρώνουν ακριβά σήμερα…) όπως πολλοί παραπλανητικά και επιθυμώντας να δημιουργήσουν εσφαλμένες εντυπώσεις, υποστηρίζουν.
Μέσω του προγράμματος F-35 η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να κάνει ό,τι δεν έκανε ποτέ στο παρελθόν. Τώρα, που οι Αμερικανοί “καίγονται” για πρόσθετες παραγγελίες F-35 από συμμαχικές χώρες, θα πρέπει μέσω δέσμευσης για την εξ αρχής συμφωνία για την προμήθεια των μονάδων που θα χρειαστεί η Πολεμική Αεροπορία για τα επόμενα 20 χρόνια, να διεκδικήσει το βιομηχανικό έργο που έχασαν οι Τούρκοι με την αποπομπή τους από το πρόγραμμα και μοιράστηκε σε αμερικανικές εταιρείες.
Αυτή ακριβώς τη συγκυρία λοιπόν καλείται να αξιοποιήσει η Ελλάδα. Με την “πολιτική” σαλαμοποίησης που υιοθέτησε στο παρελθόν, κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος χρήστης μαχητικών F-16 στην Ευρώπη, με το χαμηλότερο (συγκριτικά…) βιομηχανικό έργο!
Το συνολικό κόστος του κύκλου ζωής του F-35, υπολογίζεται σε 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ενός κύκλου που θα κλείσει περί το 2060 και θα αποφέρει εργασία και έσοδα και στην Ελλάδα. Οι ανακατατάξεις στο πρόγραμμα F-35 ευνοούν ένα τέτοιο σενάριο. Αν πάμε πάλι σε μία Μοίρα τώρα και άλλη μία σε πέντε – εφτά χρόνια και “βλέπουμε”, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας… Πελάτες εφ’ όρου ζωής!
Και κάτι τελευταίο… Το F-35 δεν είναι LCS. Είναι πραγματική πολεμική μηχανή. Τουλάχιστον ως τέτοια σχεδιάστηκε. Όχι ως βοηθητική μονάδα! Το αν θα μας αποδεσμεύσουν οι ΗΠΑ τα όπλα που θα το καταστήσουν εργαλείο αποτροπής στη διάθεση της Πολεμικής Αεροπορίας και του ελληνικού αμυντικού σχεδιασμού, είναι αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί περισσότερο.
Η εξασφάλισή τους είναι και πάλι είναι θέμα διαπραγμάτευσης, ενώ υπάρχει πάντα και η ευρωπαϊκή εναλλακτική. Υπάρχουν τέτοιες σκέψεις (για σχεδιασμό ούτε λόγος να γίνεται…) στον ελληνικό πολιτικό κόσμο και στο ΥΠΕΘΑ; Ή θα συνεχίσουμε να θυμίζουμε τη γνωστή ατάκα του Θανάση Βέγγου “πελάτες μου”!
Δημοσίευση σχολίου