Τούρκος δημοσιογράφος: «Μήπως δεν έχουν τελειώσει τα πραξικοπήματα στην Τουρκία;»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMUxLtiJsCuT4tBrxCFNZorOhA8LpJWqW04dIw18tc65pNOG2zx21SHBAKMVxbhU3yn-BPm5YdTxt6CNSgk362W-FWi9MjblBXImXPWuWee9SPbqA3RmRpudegcXz1oQEGHThjolQWxi4/s1600/erdogan-smirni-giaourides-thalasa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="787" data-original-width="1200" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMUxLtiJsCuT4tBrxCFNZorOhA8LpJWqW04dIw18tc65pNOG2zx21SHBAKMVxbhU3yn-BPm5YdTxt6CNSgk362W-FWi9MjblBXImXPWuWee9SPbqA3RmRpudegcXz1oQEGHThjolQWxi4/s640/erdogan-smirni-giaourides-thalasa.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ανησυχία επικρατεί Άγκυρα για το πολιτικό – και όχι μόνο – μέλλον του καθεστώτος Ερντογάν, καθώς μετά από την κρίση που έχει προκύψει λόγω της προμήθειας οπλικών συστημάτων από τη Ρωσία και της απειλής των κυρώσεων, τα δημοσιεύματα για νέο πραξικόπημα στην Τουρκία συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς. <br /> <br /> Συγκεκριμένα, ένας Τούρκος δημοσιογράφος με σπουδές στις πολιτικές επιστήμες, θεωρεί πως η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος προ λίγων ετών ενορχηστρώθηκε από τον ίδιο τον Ερντογάν και αναμένει ότι στο προσεχές μέλλον θα ακολουθήσει ένα πραγματικό πραξικόπημα που θα τελειώσει οριστικά την κυριαρχία της σημερινής κυβέρνησης. <br /> <br /> Αυτά μπορούν να προκύψουν αν λάβουμε υπόψιν την σημερινή ένταση που επικρατεί αλλά και τα μακροπρόθεσμα αμερικανικά σχέδια για τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής και τη δημιουργία του Κουρδιστάν. Για τις ΗΠΑ, η Τουρκία αποτελεί μονάχα έναν παράγοντα αποσταθεροποίησης και εμπόδιο στα σχέδιά της. <br /> <br /> Ο Cengiz Aktar υπογράφει στην ιστοσελίδα <a href="https://ahvalnews3.com/failed-coup-attempt/are-turkish-coup-detats-over">Ahval</a> ένα άρθρο που έχει ως τίτλο ένα ερώτημα: “Έχουν τελειώσει τα πραξικοπήματα στην Τουρκία”; Το άρθρο είναι πολύ δυσοίωνο για το καθεστώς , για το οποίο ο αρθρογράφος στην αρχή του κειμένου του αφήνει σαφέστατες αιχμές ότι μπορεί να υποκίνησε και πάντως σίγουρα εκμεταλλεύθηκε την απόπειρα πραξικοπήματος. Ο ίδιος δεν αποκλείει καθόλου το ενδεχόμενο ενός νέου πραξικοπήματος, που όμως αυτή τη φορά θα δώσει τέλος στο καθεστώς Ερντογάν. <br /> <br /> “Ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος, εκατομμύρια άνθρωποι βασανίστηκαν, αναγκάστηκαν να φύγουν, απήχθησαν και εξακολουθούν να υποφέρουν… <br /> <br /> …Η αλήθεια που όλος ο κόσμος υποθέτει, είναι ότι το καθεστώς γνώριζε ή ενημερώθηκε από κάποιον για το πραξικόπημα που σχεδίαζαν γκιουλενιστές και στρατιωτικοί , αλλά επέτρεψε την εκδήλωσή του για να αποκτήσει στη συνέχεια τον έλεγχο. Το αποτυχημένο πραξικόπημα είναι χαραγμένο στην πολιτική ιστορία της χώρας ως ένα από τα βασικά ορόσημα της πορείας του Ερντογάν στην προεδρία.<br /> <br /> Αλλά μπορεί αυτό το προεδρικό σύστημα, στο οποίο όλες οι λανθασμένες αποφάσεις λαμβάνονται βιαστικά από έναν και μόνο άνθρωπο, με προτάσεις ενός αναλφάβητου επιτελείου γύρω του, να διαμορφώνει τη ζωή του λαού και της χώρας και να αποτελέσει δικαιολογία για ένα άλλο πραξικόπημα; <br /> <br /> Το γενικό συναίσθημα του κόσμου,αν και ακόμη δεν εκφράζεται έντονα είναι ότι το μονοπάτι που έχει πάρει το καθεστώς, ιδίως μετά τις τοπικές εκλογές, να θέτει τη χώρα για κάθε θέμα σε κατάσταση ανταγωνισμού με τον κόσμο και να παραμένει έτσι πάντα σε κατάσταση κρίσης, θα μπορούσε να είναι το τέλος της Τουρκίας. <br /> <br /> Οι πολιτικές του Ερντογάν, οι οποίες διακυβεύουν την επιβίωση αυτού του κράτους, μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την καταστροφή του… Ο επικεφαλής του κράτους παίζει με το 200 ετών DNA του και δεν μπορεί να το αντικαταστήσει με κάτι νέο. Η κρίση των S-400 αποτελεί μία απόδειξη”. <br /> <br /> Ο αρθρογράφος επικαλείται τη φράση ενός από τους ιδρυτές του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ),του Αμπντουλάτιφ Σενέρ, ο οποίος είχε είπε ότι «η χώρα επιθυμεί μια επιλογή χωρίς Ερντογάν». “Τα S-400, που αγοράστηκαν για να προστατεύσουν το παλάτι, μπορεί να αποδειχθούν περιττά”, γράφει ο Aktar ο οποίος προβλέπει ότι ο Ερντογάν θα κληθεί να λογοδοτήσει και να καταλήξει “στην εξορία του Κατάρ”. Η τιμωρία του θα ΄ναι απαραίτητη, υποστηρίζει για να ενισχύσει τη νομιμότητα του το καθεστώς που θα τον διαδεχτεί. <br /> <br /> Ο Aktar, ούτε λίγο ,ούτε πολύ γράφει ότι δεν βλέπει καμία λύση στο πρόβλημα που να μπορεί να προέλθει από εκλογές γρήγορα. Θεωρεί ότι οι επιπτώσεις της διακυβέρνησης Ερντογάν είναι τόσο καταστροφικές και πρέπει σύντομα να γίνουν αλλαγές. <br /> <br /> “Η διαδικασία αποκατάστασης θα ήταν αναπόφευκτα σκληρή και ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες, ειδικά στο κουρδικό ζήτημα. Η κοινωνία θα εκβιαστεί για να μην διαμαρτυρηθεί, σε αντάλλαγμα πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας. Είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι το “νέο” πραξικόπημα θα επιδιώξει τη δυτική βοήθεια για να εξασφαλίσει την επιβίωση του . Τα ευρασιατικά πάθη θα περιοριστούν. <br /> <br /> Το νέο καθεστώς θα επιδιώξει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη με τους παλαιούς συμμάχους, ιδίως το ΝΑΤΟ,την ομαλοποίηση των διμερών και σχέσεων με την Ευρώπη και την επιστροφή στον διάλογο για το Αιγαίο και την Κύπρο…Ομοίως, θα προσπαθήσει να βγάλει τη χώρα από τους βάλτους της Συρίας και του Ιράκ το συντομότερο δυνατό, να σταματήσει τη συνεργασία με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και οποιεσδήποτε άλλες ανάλογες ομάδες.Να διορθώσει τις σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, εκτός του Κατάρ και να λάβει μέτρα για να τερματιστούν οι περιπέτειες της Τουρκίας στη Λιβύη και τη Σομαλία. Ακόμη και μια προσπάθεια για να ανοίξει ο δρόμος για διάλογο στο ζήτημα της Ροζάβα μπορεί να προκύψει. <br /> <br /> Η Δύση δεν θα πει τίποτα εναντίον αυτής της αποκατάστασης. Όπως και στην Αίγυπτο, θα κλείσει τα μάτια, ακόμα κι αν το νέο καθεστώς είναι ανελεύθερο. Θα το έκαναν για να κρατήσουν την Τουρκία στο πλευρό τους”. <br /> <br /> Το συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι το κοινό μίσος εναντίον του Ερντογάν θα ενώσει τους πάντες, εντός κι εκτός Τουρκίας. Το άρθρο κλείνει με την εκτίμηση ότι όλη αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μέχρι το 2023.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τούρκος δημοσιογράφος: «Μήπως δεν έχουν τελειώσει τα πραξικοπήματα στην Τουρκία;»

Ανησυχία επικρατεί Άγκυρα για το πολιτικό – και όχι μόνο – μέλλον του καθεστώτος Ερντογάν, καθώς μετά από την κρίση που έχει προκύψει λόγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ιστορική ευκαιρία είναι εκπληκτική για την Ελλάδα...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL9Otq-VwePpIrdDlzMH3dEMIJhoWpVT4aGN3QKqCL1WIgm71iFPPIvCSXfQtuVtv2XneaT31hdGWWhIu7Bkc5JzOgFwOXTNhUawnF5O4-GcfJZ5_o345rehyphenhyphenYv1Srb7i3Fcm8bGqPXYw/s1600/africa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="640" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL9Otq-VwePpIrdDlzMH3dEMIJhoWpVT4aGN3QKqCL1WIgm71iFPPIvCSXfQtuVtv2XneaT31hdGWWhIu7Bkc5JzOgFwOXTNhUawnF5O4-GcfJZ5_o345rehyphenhyphenYv1Srb7i3Fcm8bGqPXYw/s640/africa.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">...αλλά μένει να δούμε αν έχουμε και ικανή πολιτική ηγεσία για να την εκμεταλλευτεί.</span></h3> Όποιος παρακολουθεί τη διπλωματική σύγκρουση Τουρκίας-ΗΠΑ σχετικά με την απόκτηση εκ μέρους των Τούρκων των ρωσικών πυραύλων εδάφους-αέρος S-400 και των αμερικανικών μαχητικών stealth F-35, δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται ένα πράγμα: ΓΙΑΤΙ ο Ερντογάν επιμένει τόσο πολύ στην αγορά των S-400, ενός κατ' εξοχήν αμυντικού όπλου, ρισκάροντας όχι μόνο να χάσει τα F-35 αλλά και να διαρρήξει τελείως τις σχέσεις της Τουρκίας με την αμερικανική υπερδύναμη, και να υποστούν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις καθώς και η τουρκική πολεμική βιομηχανία ένα σοβαρότατο πλήγμα από πιθανές κυρώσεις; Τόσο ανόητος ή ξεροκέφαλος είναι ο Ερντογάν ώστε να επιμένει σ' αυτή τη γραμμή απλώς και μόνο για ένα πείσμα ή για λόγους γοήτρου; Ασφαλώς και όχι. Προφανώς ιεραρχεί ως την υπ' αριθμόν 1 μελλοντική απειλή για την Τουρκία το ενδεχόμενο μιας εχθρικής αεροπορικής ή πυραυλικής επίθεσης την οποία η τουρκική αεροπορία δεν θα μπορεί εκ των πραγμάτων να αναχαιτίσει. <br /> <br /> Η Τουρκία έχει πάει πλέον σε πολύ υψηλότερο επίπεδο το γεωστρατηγικό παιγνίδι της από ό,τι υποθέτουν οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου.<br /> Η στρατηγική στόχευση του Ερντογάν είναι να εξελιχθεί η Τουρκία σε περιφερειακή υπερδύναμη, προστάτιδα του απανταχού μουσουλμανικού κόσμου με ισχύ που θα φτάνει έως τον Ινδικό ωκεανό και θα θυμίζει εκείνη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /> Αναγκαία προϋπόθεση για να το πετύχει αυτό η Τουρκία είναι να γίνει πυρηνική δύναμη διότι μόνο έτσι θα μπορεί να πάρει τη θέση που της αξίζει στον σύγχρονο κόσμο.<br /> Στον Ερντογάν δεν αρκεί μια θέση στους G20 που ήδη έχει. Θέλει να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τις πυρηνικές δυνάμεις που είναι μετρημένες στα δάχτυλα.<br /> Η ιστορική πείρα έχει δείξει ότι μόνο η κατοχή πυρηνικών όπλων μπορεί να εγγυηθεί πραγματικά την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα μιας χώρας έναντι κάθε πιθανής απειλής.<br /> Αυτό είναι το συμπέρασμα που έβγαλαν οι Τούρκοι βλέποντας πώς αναβαθμίστηκε το διεθνές status του Ισραήλ, της Ινδίας, του Πακιστάν και της Βόρειας Κορέας από τη στιγμή που έκαναν την πρώτη πυρηνική δοκιμή τους και ότι δεν μπορεί να τους βάλει κανείς χέρι επειδή κατέχουν το απόλυτο όπλο αποτροπής.<br /> Σίγουρα οι Τούρκοι θα ήθελαν να έχουν και τα μαχητικά stealth F-35 για να πραγματοποιήσουν τα ευρύτερα επεκτατικά σχέδιά τους στην περιοχή, αλλά βλέπουν πως ακόμα και μία πάμφτωχη χώρα 25 εκατομμυρίων κατοίκων όπως η Βόρεια Κορέα που έχει μία στρατιωτική μάζα εξοπλισμένη με ξεπερασμένα συμβατικά όπλα των δεκαετιών 1960 και 1970, έχει κάνει την πανίσχυρη Αμερική να τρέχει πίσω της παρακαλώντας για συνομιλίες χάρη στο πυρηνικό και βαλλιστικό οπλοστάσιο που κατέχει. <br /> <br /> Η μόνη χώρα που ήταν πρόθυμη να δώσει στους Τούρκους την απαραίτητη τεχνογνωσία αξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας ήταν η Ρωσία του Πούτιν. Έτσι από το 2015 έχει αρχίσει να κατασκευάζεται με ρωσική βοήθεια στο Ακουγιού στα παράλια της Κιλικίας ένας πυρηνικός αντιδραστήρας ισχύος 4.500 MW ο οποίος στοιχίζει 20 δις δολάρια και θα ξεκινήσει να λειτουργεί το 2023. Το γιατί η Ρωσία αποφάσισε να βοηθήσει έναν παραδοσιακό εχθρό της όπως η Τουρκία να γίνει πυρηνική δύναμη, έχει να κάνει με καθαρά γεωπολιτικά κριτήρια - ο Πούτιν επιδιώκει προφανώς να διασπάσει το ΝΑΤΟ αφαιρώντας τον ακρογωνιαίο λίθο του που είναι η Τουρκία. <br /> <br /> Υποτίθεται ότι οι Τούρκοι θέλουν τον πυρηνικό αντιδραστήρα για να παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα με το οποίο θα τροφοδοτούν την κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Μαζί με το νερό που είναι επίσης έτοιμοι να δώσουν, φιλοδοξούν να αλλάξουν την όψη και την οικονομία της Κύπρου ώστε να πετύχουν την ήπια κατάκτησή της και την πλήρη εξάρτησή της από την Τουρκία.<br /> Ωστόσο ένας πυρηνικός αντιδραστήρας κατά τη λειτουργία του παράγει πάντα πλουτώνιο, και αυτό αποτελεί την πρώτη ύλη για την κατασκευή πυρηνικού όπλου. Το μεγάλο πρόβλημα των Τούρκων είναι ότι στην ευρύτερη στρατηγική αρένα της Ανατολικής Μεσογείου δεν υπάρχει χώρος παρά για έναν μόνο γενικό κουμανταδόρο, και αυτός είναι το Ισραήλ, για την εξασφάλιση της Ποιοτικής Στρατιωτικής Υπεροχής του οποίου έναντι κάθε πιθανού αντιπάλου οι ΗΠΑ δεσμεύονται με νόμο από το 2008 - γι' αυτό του δίνουν 3 δις δολάρια δωρεάν στρατιωτική βοήθεια κάθε χρόνο.<br /> <br /> Το Ισραήλ παραδοσιακά δεν ανέχεται την ύπαρξη άλλης πυρηνικής δύναμης στην ευρύτερη γειτονιά του, ιδίως μάλιστα όταν αυτή διάκειται εχθρικά απέναντί του. Κι αυτό διότι λόγω μικρού γεωγραφικού και πληθυσμιακού μεγέθους είναι εξαιρετικά ευάλωτο σε μία επίθεση με όπλα μαζικής καταστροφής.<br /> Τρεις ατομικές βόμβες μεγάλης ισχύος να εκραγούν στο Τελ Αβίβ, στην Ιερουσαλήμ και στη Χάιφα, η χώρα τελείωσε, σβήστηκε κυριολεκτικά από τον χάρτη. Ο Ερντογάν το γνωρίζει φυσικά αυτό και φοβάται (δικαιολογημένα) πως οι Ισραηλινοί θα χτυπήσουν κάποια στιγμή τον τουρκικό αντιδραστήρα, ας μην λένε κάτι προς το παρόν κι ας μη δείχνουν ότι ενοχλούνται.<br /> Το έχουν ξανακάνει άλλωστε με τον γαλλικής κατασκευής πυρηνικό αντιδραστήρα του Ιράκ το 1981 και με τον βορειοκορεατικής κατασκευής πυρηνικό αντιδραστήρα της Συρίας το 2007, ενώ έχουν απειλήσει επανειλημμένα ότι θα κάνουν το ίδιο και σε βάρος των ρωσικής κατασκευής πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν στο Μπουσέρ, στη Νατάνζ, στο Αράκ, στο Φορντό και στο Ισφαχάν. <br /> <br /> <br /> Με τον Ερντογάν και τις ηγεμονικές νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του έχουν πρόβλημα οι Ισραηλινοί και όχι με τους Τούρκους εν γένει. Αν βρισκόταν τρόπος να βγει από τη μέση ο Ερντογάν (όπως λίγο έλειψε να συμβεί τον Ιούλιο του 2016 με το πραξικόπημα), κατά πάσα πιθανότητα το Ισραήλ και η Τουρκία θα ξαναγίνονταν εν μία νυκτί οι στενοί σύμμαχοι και εταίροι που ήταν επί δεκαετίες. Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά του Ερντογάν είναι πολυμέτωπος και πολυεπίπεδος.<br /> Προς το παρόν τον χτυπάει με τις περίφημες «αγορές» και τους τρεις αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης οι οποίοι δολοφονούν οικονομικά ολόκληρα κράτη. Η τουρκική οικονομία δέχεται τρομακτική επίθεση επί χρόνια τώρα αλλά αυτό που φοβάται πραγματικά ο Ερντογάν είναι το ενδεχόμενο αεροπορικής ή πυραυλικής προσβολής του τουρκικού πυρηνικού αντιδραστήρα στο Ακουγιού. Για να εξασφαλιστεί απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο που θα θρυμματίσει το πολιτικό του κύρος, όφειλε να βρει αντίδοτο στην ασύδοτη δράση της ισραηλινής αεροπορίας, και ιδίως των νέων μαχητικών stealth τύπου F-35 που ήδη έχει αρχίσει να παραλαμβάνει το Ισραήλ (με στόχο να αποκτήσει τελικά περίπου 100). Με μαχητικά αεροσκάφη είναι σχεδόν αδύνατον να αναχαιτιστεί η ισραηλινή αεροπορία διότι υπερέχει συντριπτικά έναντι της τουρκικής αεροπορίας σε ποιότητα, εκπαίδευση και πολεμική πείρα και επιπλέον διαθέτει δικά της συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Να εκφοβιστεί το Ισραήλ με αντίποινα είναι επίσης αδύνατον διότι εκτός του ότι διαθέτει μία πολύ εξελιγμένη τριπλή αντιπυραυλική ομπρέλα, έχει και ένα τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο το οποίο δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει αν κινδυνεύσουν σοβαρά τα αστικά του κέντρα. Άρα ήταν μονόδρομος για την Τουρκία να αποκτήσει ένα αμυντικό όπλο άγνωστο στους Ισραηλινούς το οποίο να τους αποτρέψει να χτυπήσουν τον αντιδραστήρα στο Ακουγιού ή να τους τσακίσει αν επιχειρήσουν να το κάνουν τελικά, χωρίς να παραστεί ανάγκη κλιμάκωσης της σύρραξης με πλήγματα βαλλιστικών πυραύλων κατά του Ισραήλ. <br /> <br /> Τη λύση έδωσαν στον Ερντογάν και πάλι οι Ρώσοι οι οποίοι έχουν αναπτύξει κατάλληλα αντιαεροπορικά και αντιβαλλιστικά όπλα «αντιπρόσβασης» (anti-access) που τους επιτρέπουν να επιβάλουν «άρνηση περιοχής» (area denial), δηλαδή να στερήσουν από τις δυτικές αεροπορίες την ελευθερία δράσης που συνήθως έχουν πάνω από μία εχθρική χώρα.<br /> Οι S-400 είναι από τους πιο επίφοβους πυραύλους εδάφους-αέρος που υπάρχουν σήμερα στο παγκόσμιο οπλοστάσιο. Το σύστημα αυτό είναι κινητό (και συνεπώς πολύ δύσκολο να εντοπιστεί και να καταστραφεί), έχει τη δυνατότητα να ετοιμαστεί για βολή μέσα σε 5 λεπτά από μόνο 3 άτομα, χρησιμοποιεί έξι διαφορετικούς τύπους ραντάρ τα οποία εκπέμπουν σε διαφορετικές μπάντες συχνοτήτων, αξιοποιεί ακόμη και συστήματα παθητικής ανίχνευσης εκπομπών στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα εντοπίζοντας στόχους χωρίς να εκπέμπει το ίδιο, μπορεί να εγκλωβίζει στόχους ακόμη και μεγέθους μπάλας ποδοσφαίρου, έχει χρόνο αντίδρασης 9-10 δευτερολέπτων από τη στιγμή του εγκλωβισμού, και εκτοξεύει τέσσερα διαφορετικά είδη πυραύλων ανάλογα με τις εκάστοτε επιχειρησιακές ανάγκες, με βεληνεκές που κυμαίνεται θεωρητικά από 40 km έως 400 km.<br /> Για να έχει κανείς μία συγκριτική εικόνα στο μυαλό του αρκεί να ξέρει ότι το αμερικανικό σύστημα Patriot υποστηρίζει μόνο έναν τύπο βλήματος με βεληνεκές 96 km.<br /> Το σύστημα S-400 είναι ικανό να αντεπεξέρχεται ακόμη και σε μαζικές επιθέσεις κορεσμού. Οι πύραυλοί του πετούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα 14 Mach (δηλαδή περίπου 5.000 μέτρα το δευτερόλεπτο!), πράγμα που σημαίνει ότι είναι πρακτικά αόρατοι στον αέρα, και μπορούν να εμπλέξουν στόχους από ύψος 5 μέτρων από το έδαφος (ακόμα και αν αυτοί είναι πύραυλοι cruise) μέχρι ύψος 20 χιλιομέτρων.<br /> Λόγω των επιδόσεών τους οι S-400 δεν είναι απλώς σε θέση να πλήττουν μαχητικά αεροσκάφη και χαμηλά ιπτάμενους πυραύλους cruise αλλά και να απειλούν σοβαρά τους πολύτιμους πολλαπλασιαστές ισχύος του επιτιθέμενου όπως τα ιπτάμενα ραντάρ, τα ιπτάμενα τάνκερ και άλλους ευπαθείς στόχους οι οποίοι συνήθως παραμένουν μακριά από τη ζώνη των βομβαρδισμών για να υποστηρίζουν τα επιτιθέμενα αεροσκάφη.<br /> Για τον λόγο αυτό οι S-400 αποτελούν ένα όπλο που μπορεί να ανατρέψει πλήρως τον σχεδιασμό μιας αντίπαλης αεροπορίας, ιδίως αν αποτελούν μέρος ενός αλληλοκαλυπτόμενου συστήματος αεράμυνας και επιχειρούν σε συνεργασία με άλλα όπλα εδάφους-αέρος μικρότερης εμβέλειας όπως οι Tor-M1 ή τα Pantsir. <br /> <br /> Αυτά ακριβώς τα τρομερά ρωσικά όπλα αντιπρόσβασης/άρνησης περιοχής (A2/AD) έχει σχεδιαστεί να αντιμετωπίζει το νέο αμερικανικό μαχητικό F-35. To αεροσκάφος αυτό ενσωματώνει μεταξύ άλλων την περίφημη τεχνολογία stealth που το καθιστά σχεδόν αόρατο στα ραντάρ υψηλής συχνότητας από τις περισσότερες γωνίες θέασης, εφόσον βέβαια δεν μεταφέρει εξωτερικά φορτία. Για τον λόγο αυτό όλα τα όπλα του F-35 έχουν σχεδιαστεί να φέρονται εντός της ατράκτου, και αυτό είχε ως τίμημα την κάπως ασουλούπωτη γεωμετρία του και την ελάττωση της μέγιστης ταχύτητας που μπορεί να αναπτύξει σε 1,6 Mach όταν σχεδόν όλα τα μαχητικά της προηγούμενης γενιάς μπορούν να υπερβούν τα 2 Mach.<br /> <br /> Η ιδιότητα stealth του F-35 όμως ισχύει υπό προϋποθέσεις. Το F-35 για να μείνει αόρατο στα ραντάρ βασίζεται περισσότερο στην απορροφητικότητα της ακτινοβολίας ραντάρ από το υλικό των επιφανειών του και λιγότερο στη γεωμετρία του. Μπορεί ωστόσο να πετάξει για περίπου 250 χιλιόμετρα με ταχύτητα 1,2 Mach χωρίς τη χρήση μετακαυστήρα, πράγμα ακατόρθωτο για μαχητικά προηγούμενης γενιάς.<br /> Εκτός όμως από την τεχνολογία stealth το F-35 αξιοποιεί ένα σύστημα 6 προηγμένων αισθητήρων (DAS) τοποθετημένων περιμετρικά που δίνουν στον χειριστή του εκπληκτική επίγνωση κατάστασης, δηλαδή πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει γύρω του σε τόξο 360 μοιρών, όχι μόνο ποια βλήματα κινούνται εναντίον του αλλά και από ποιο σημείο έχουν εκτοξευτεί, ενώ παράλληλα έχει και τη δυνατότητα να ανταλλάσσει πληροφορίες και δεδομένα με άλλα αεροσκάφη ή με το έδαφος χωρίς να γίνεται αντιληπτό από τους αισθητήρες του εχθρού. <br /> <br /> Οι πύραυλοι S-400 και τα αεροσκάφη F-35 έχουν σχεδιαστεί ουσιαστικά για να αντιμετωπίσουν το ένα το άλλο. Μόνο που ΔΕΝ μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιο από τα δύο όπλα υπερισχύει σε πραγματική αναμέτρηση.<br /> Είναι τέτοια η φύση αυτών των προηγμένων όπλων ώστε για να μπορέσει κανείς να τα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά πρέπει υποχρεωτικά να ανακαλύψει τις αδυναμίες τους - και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο αν τα διαθέτει και τα δύο και έχει άνεση χρόνου για να τα δοκιμάσει εξαντλητικά το ένα εναντίον του άλλου, διότι διαφορετικά θα διαπιστώσει την αλήθεια μόνο σε έναν πραγματικό πόλεμο, και αυτό μπορεί να αποβεί πολύ οδυνηρό έως καταστροφικό.<br /> Έτσι όπως πάνε μέχρι τώρα τα πράγματα, ούτε η Ρωσία μπορεί να είναι απολύτως βέβαιη για την αποτελεσματικότητα των S-400 αφού δεν έχει στη διάθεσή της τα F-35, αλλά ούτε και οι ΗΠΑ και το Ισραήλ μπορούν να είναι απολύτως βέβαιοι για την αποτελεσματικότητα του F-35 αφού δεν διαθέτουν τους S-400. <br /> <br /> Ο λόγος που η Τουρκία παρήγγειλε τους πυραύλους S-400 είναι κατά κύριο λόγο η προστασία του πυρηνικού αντιδραστήρα που κατασκευάζεται στο Ακουγιού.<br /> Γι' αυτό και η τουρκική κυβέρνηση έχει ήδη δηλώσει ότι θα αναπτύξει ένα μέρος των S-400 στα νότια παράλια της χώρας ώστε να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο και να προστατεύει τα πλωτά γεωτρύπανά της, τον πυρηνικό αντιδραστήρα και τις αεροναυτικές της δυνάμεις από τους Ισραηλινούς και τους Αμερικανούς.<br /> Βεβαίως οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι Ρώσοι είναι τελείως αναξιόπιστοι στην υποστήριξη των όπλων που πουλάνε, αλλά υπολογίζουν ότι οι S-400 εφόσον είναι ολοκαίνουργοι δεν θα έχουν σοβαρό πρόβλημα συντήρησης για τα επόμενα 5 χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί ο πυρηνικός αντιδραστήρας.<br /> Οι Ισραηλινοί θα πρέπει λογικά να χτυπήσουν πριν το 2023. Δεν έχει νόημα να χτυπήσουν τώρα, πριν αναπτυχθούν οι S-400, διότι στην τοποθεσία του αντιδραστήρα έχουν κατασκευαστεί μόνο οι τσιμεντένιες βάσεις και δεν έχει εγκατασταθεί ακόμα κανένα κρίσιμο εξάρτημα του μηχανολογικού εξοπλισμού. Άρα η ιδανική χρονική στιγμή για να χτυπήσουν θα είναι λίγο πριν ο αντιδραστήρας φορτωθεί με πυρηνικό καύσιμο και τεθεί σε λειτουργία, ώστε αφενός να προκληθεί η μέγιστη ζημιά, και αφετέρου να αποφευχθεί η έκλυση ραδιενέργειας στην ευρύτερη περιοχή. <br /> <br /> Η Τουρκία που έχει παραγγείλει και S-400 και F-35, αν τα παραλάβει θα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που θα γνωρίζει επακριβώς σε λίγο καρό τις αδυναμίες και τις τακτικές επιτυχούς αντιμετώπισης και των δύο αυτών όπλων - και κάτι τέτοιο δεν μπορούν να το επιτρέψουν να συμβεί οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί διότι αυτή η γνώση θα αποτελεί τρομερό τακτικό πλεονέκτημα και διαπραγματευτικό ατού της Άγκυρας η οποία θα μπορεί να εκβιάζει ή να ζητά υπέρογκα ανταλλάγματα για να το μοιραστεί με άλλους.<br /> Γι' αυτό οι Αμερικανοί απειλούν την Τουρκία με ακύρωση της παράδοσης των F-35 εφόσον ξεκίνησε να παραλαμβάνει τους S-400. Διότι πολύ απλά δεν είναι δυνατόν μία μικρή περιφερειακή δύναμη όπως είναι η Τουρκία να κατέχει κρίσιμες και άκρως απόρρητες πληροφορίες για τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες των κορυφαίων όπλων παγκοσμίως, και να μην τις γνωρίζει η ισχυρότερη υπερδύναμη του πλανήτη - και κοντά σ' αυτή βέβαια και το Ισραήλ το οποίο κάποια στιγμή πιθανώς να αποφασίσει να κάνει τον τουρκικό πυρηνικό αντιδραστήρα στάχτη.<br /> Για τους παλαιότερους τύπους ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων όπως οι S-300 οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί δεν ανησυχούν διότι έχουν φροντίσει ήδη να τους «ξεψαχνίσουν» λεπτομερώς και γνωρίζουν πώς να τους αντιμετωπίσουν. <br /> <br /> Σκοπός των Αμερικανών είναι να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ, που αυτή τη στιγμή έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με αυτά της Τουρκίας του Ερντογάν. Οι Αμερικανοί επιδιώκουν να φέρουν την Τουρκία πίσω στο δυτικό μαντρί, να την εξουδετερώσουν ως δυνητική απειλή κατά του Ισραήλ, και να της ψαλιδίσουν τις φιλοδοξίες που έχει να γίνει ανεξάρτητη περιφερειακή πυρηνική υπερδύναμη.<br /> Το σίγουρο όμως είναι ότι οι Αμερικανοί δεν σκοπεύουν να χαρίσουν την Τουρκία στους Ρώσους. Έχουν επενδύσει υπερβολικά πολύ χρήμα καθώς και διπλωματικό και στρατιωτικό κεφάλαιο στην Τουρκία επί 65 χρόνια για να κατοχυρώσουν αυτόν τον σύμμαχο ο οποίος ελέγχει παραδοσιακά τον μεγάλης στρατηγικής αξίας δίαυλο Βόσπορος - Προποντίδα - Δαρδανέλια που είχε καταστήσει το Βυζάντιο παγκόσμια υπερδύναμη επί 1.100 χρόνια.<br /> Συνεπώς, δεν πρόκειται να στείλουν την Τουρκία στις αγκάλες του Πούτιν, του πιο επικίνδυνου εχθρού τους.<br /> Δεν θέλουν με τίποτα να επαναληφθεί η απώλεια του φιλοδυτικού Ιράν που έγινε το 1979 με την ανατροπή του Σάχη από τον Χομεϊνί. <br /> <br /> Ούτε όμως οι Τούρκοι είναι ηλίθιοι. Ξέρουν πως αν χαλάσουν τις σχέσεις τους με την Αμερική, τότε θα παραλύσει το 100% της αεροπορίας τους, το 70% του στρατού τους και το 50% του ναυτικού τους. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μπορεί να τροφοδοτούνται όλο και περισσότερο από όπλα εγχώριας παραγωγής, αλλά δεν έχουν την πολυτέλεια να αποκοπούν πλήρως από τις ΗΠΑ. Μια τέτοια εξέλιξη θα απέβαινε καταστροφική για το αξιόμαχό τους. Επιπλέον, οι S-400 (κόστος 2,5 δις δολάρια για την Τουρκία) δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να μπουν στην ίδια ζυγαριά με τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 (κόστος 10 δις δολάρια για την Τουρκία), διότι οι πρώτοι είναι απλώς ένα καλό αμυντικό όπλο ενώ τα δεύτερα είναι η επιτομή του πιο εξελιγμένου επιθετικού όπλου που υπάρχει σήμερα. Και ως γνωστόν, ποτέ κανείς δεν κέρδισε πόλεμο παραμένοντας μόνο σε άμυνα. <br /> Η Τουρκία είναι σαφώς αναθεωρητικό κράτος και οι στόχοι της είναι καθαρά επεκτατικοί και επιθετικοί. Χρειάζεται οπωσδήποτε τα F-35 για να μπορεί να χτυπήσει κρατικές οντότητες που αποτελούν υποψήφια θύματά της (κυρίως την Ελλάδα) με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Επιπλέον, η πιθανή ακύρωση της παραλαβής των F-35 θα οδηγήσει σε ναυάγιο και την απόκτηση των δύο μίνι αεροπλανοφόρων που ναυπηγεί τώρα η Τουρκία, αφού έχουν σχεδιαστεί για χρήση από την ειδική έκδοση F-35B που είναι ικανή για κάθετη αποπροσνήωση, και δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή πουθενά διεθνώς κάποιος αντικαταστάτης τους. <br /> <br /> Αλλά ακόμη κι αν πάρει τελικά τα F-35 η Τουρκία (κατασκευάζει ήδη με πλειάδα δικών της εταιρειών 937 μέρη και εξαρτήματα του αεροσκάφους) δεν σημαίνει ότι ξεμπέρδεψε με την Αμερική και ότι θα μπορεί μετά να της βγάζει γλώσσα.<br /> Η ένταξη του F-35 στο οπλοστάσιο μιας χώρας σημαίνει στενή και πλήρη δέσμευση της χώρας αυτής στο αμερικανικό άρμα επί δεκαετίες, διότι αν το F-35 δεν υποστηριχθεί όπως πρέπει από πλευράς συντήρησης (που είναι πολύ δαπανηρή και εξειδικευμένη) θα καταστεί άχρηστο ως προς την ιδιότητα stealth μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα - λόγω αυτών των αναγκών εξειδικευμένης συντήρησης το κόστος μιας ώρας πτήσης του F-35 ανέρχεται σε 35.000 δολάρια όταν του F-16 δεν ξεπερνά τα 8.000 δολάρια.<br /> Συνεπώς αν η Τουρκία θέλει πραγματικά τα F-35, τότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει να διατηρεί σταθερά καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ προκειμένου τα μαχητικά της αυτού του τύπου να παραμένουν επιχειρησιακά και να μην πάνε πεταμένα τα δισεκατομμύρια που θα δαπανήσει για την απόκτησή τους. <br /> <br /> Λογικά η κατάληξη του αμερικανοτουρκικού παζαριού δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συμφωνία, αφού καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει συμφέρον να τεντώσει τόσο πολύ το σχοινί ώστε αυτό να σπάσει.<br /> Το Ισραήλ βεβαίως είναι ανελέητο και δεν αστειεύεται. Παράλληλα με τις διπλωματικές και στρατιωτικές πιέσεις μέσω ΗΠΑ, ασκεί στην Τουρκία και αφόρητη πίεση με επίθεση στην οικονομία της προκαλώντας ραγδαία πτώση της ισοτιμίας της τουρκικής λίρας και άνοδο των επιτοκίων δανεισμού της χώρας. Έχει στριμώξει στα σχοινιά του ρινγκ τον Ερντογάν και τον γρονθοκοπεί ανελέητα μέχρι να τον αναγκάσει να ρίξει λευκή πετσέτα και να εγκαταλείψει τις πυρηνικές του φιλοδοξίες.<br /> Η ιστορική ευκαιρία είναι εκπληκτική για την Ελλάδα αλλά μένει να δούμε αν έχουμε και ικανή πολιτική ηγεσία για να την εκμεταλλευτεί.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ιστορική ευκαιρία είναι εκπληκτική για την Ελλάδα...

...αλλά μένει να δούμε αν έχουμε και ικανή πολιτική ηγεσία για να την εκμεταλλευτεί. Όποιος παρακολουθεί τη διπλωματική σύγκρουση Τουρκί...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπάρχουν λύσεις "έξω από το κουτί" για τους τουρκικούς S-400

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqoLptMvVfiPJ1pLNn-pXmnOzkRgele1wKz_mnAapA9vUEiHBrZx8cuqV5uqvRi4IQbAJDLssnfzcgdZy3JQyogiLiPULlNzntslUWUhvf_XqMTPuUPrH8g-JgVvj335evYNjyaA-1T3M/s1600/elliniko_pyrovoliko.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqoLptMvVfiPJ1pLNn-pXmnOzkRgele1wKz_mnAapA9vUEiHBrZx8cuqV5uqvRi4IQbAJDLssnfzcgdZy3JQyogiLiPULlNzntslUWUhvf_XqMTPuUPrH8g-JgVvj335evYNjyaA-1T3M/s640/elliniko_pyrovoliko.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κώστας Γρίβας</b><br />Σε δύο προηγούμενα άρθρα του -που μπορείτε να βρείτε <a href="https://slpress.gr/ethnika/ki-omos-oi-s-400-den-einai-anikitoi-apantisi-stoys-egchorioys-quot-stratiotes-quot-tis-toyrkias/">εδώ</a> και <a href="https://slpress.gr/ethnika/yparchei-lysi-gia-tin-antimetopisi-ton-toyrkikon-s-400/">εδώ-</a> ο γράφων αναφέρθηκε στη δυνατότητα του Ελληνικού Πυροβολικού να αποτελέσει ένα αξιόπιστο αντίδοτο στους τουρκικούς S-400. Όπως τονίσαμε, η συγκεκριμένη δυνατότητα αποτελεί αναντίρρητο μέρος των πιο πρόσφατων αντιλήψεων στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου. Οι αντιλήψεις αυτές, με τη σειρά τους, προκύπτουν από μια κοσμογονική γεωπολιτική σύγκρουση που βρίσκεται εν εξελίξει αυτή τη στιγμή στην παγκόσμια σκακιέρα μεταξύ των μεγάλων ευρασιατικών δυνάμεων και της μεγάλης ναυτικής δύναμης του πλανήτη. <br /><br />Ωστόσο, ακόμη και έτσι, η άποψη ότι συστήματα του Ελληνικού Πυροβολικού μπορούν να αποτελέσουν ένα (και φυσικά όχι το μοναδικό) αντίδοτο για τους τουρκικούς S-400 συνεχίζει να αντιμετωπίζεται με έντονο σκεπτικισμό. Δεν αναφέρομαι, φυσικά, στη μερίδα των "εκλεκτών" συμπολιτών μας οι οποίοι απλά δεν δύνανται να αντιληφθούν πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και χλευάζουν κάθε σχετική πρόταση.<br /><br />Οι άνθρωποι αυτοί είναι σαν να πιστεύουν πως οι τουρκικοί S-400 θα προστατεύονται από κάποιο είδος ενεργειακής ασπίδας, σαν αυτές που βλέπουμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, και όταν φθάσουν εκεί οι ρουκέτες και οι οβίδες θα ανατινάζονται πάνω της. Είναι προφανές ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις δεν έχει νόημα καμία επιχειρηματολογία.<br /><br />Ωστόσο, υπάρχει και ένας πιο υγιής σκεπτικισμός, ο οποίος προέρχεται από την αντίληψη πως αυτές οι μεθοδολογίες δράσης του πυροβολικού και οι τεχνολογίες που τις πλαισιώνουν, είναι ακόμη πολύ καινούργιες, έχουν πειραματικό χαρακτήρα και εν πάση περιπτώσει ανήκουν στο μέλλον και το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς μέχρι τότε. Όμως δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα οι σχετικές επιχειρησιακές αντιλήψεις για τη χρήση όπλων πυροβολικού με παρόμοιο τρόπο έχουν ηλικία δεκαετιών. <br />Μεθοδολογίες Ψυχρού Πολέμου εναντίον S-400 <br /><br />Συγκεκριμένα, στα τελευταία χρόνια του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ δημιούργησαν το δόγμα της Αερο-Εδαφικής Μάχης (AirLand Battle) το οποίο στόχευε να προσφέρει ικανότητες "κρούσης εις βάθος" στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τους τεράστιους τεθωρακισμένους και μηχανοκίνητους σχηματισμούς του Συμφώνου της Βαρσοβίας στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων.<br /><br />Πνευματικός πατέρας της Αερο-Εδαφικής Μάχης ήταν ο Στρατηγός Donn Starry, διοικητής των δυνάμεων του Στρατού των ΗΠΑ στη Γερμανία και αργότερα επικεφαλής της Διοίκησης Εκπαίδευσης και Δόγματος (TRADOC) των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Starry, έχοντας μελετήσει από κοντά τις επιχειρήσεις στον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ, όπου τον είχε στείλει ο Στρατηγός Creighton Abrams μαζί με τον ταξίαρχο Bob Baer, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: <br /><br />Για να αντιμετωπιστεί η σοβιετική πλημμυρίδα σε περιοχές όπως ήταν το περιβόητο Fulda Gap στη Γερμανία, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα έπρεπε να απομακρυνθούν από τη λογική της μετωπικής αντιπαράθεσης με τις εχθρικές δυνάμεις και να προχωρήσουν σε προσβολή στόχων σε όλο το βάθος της εχθρικής διάταξης, συμπεριλαμβανομένων κέντρων διοίκησης, γραμμών διοικητικής μέριμνας, επικοινωνιακών κόμβων και συστημάτων αεράμυνας. <br /><br />Συνακόλουθα απαιτούνταν μεγάλος όγκος παρατεταμένων πυρών ακριβείας και υψηλής καταστρεπτικότητας σε μεγάλο βεληνεκές. Πυρήνας της φιλοσοφίας της Αερο-Εδαφικής Μάχης ήταν η χρήση της τακτικής αεροπορίας και πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς. Για να καλύψουν τις απαιτήσεις αυτές αναπτύχθηκαν οπλικά συστήματα στα οποία περιλαμβάνονται το μαχητικό ελικόπτερο AH–64 Apache, ο πολλαπλός εκτοξευτής ρουκετών MLRS και ο τακτικός πύραυλος μεγάλου βεληνεκούς ATACMS, τα οποία διατίθενται εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό οπλοστάσιο. <br /><br />Άρα, η χρήση του πυροβολικού σε ρόλους καταστολής και καταστροφής εχθρικών συστημάτων αεράμυνας δεν είναι κάποια καινοτόμα ιδέα αλλά αποτελεί μέρος της στρατιωτικής ορθοδοξίας εδώ και δεκαετίες και ο Ελληνικός Στρατός διαθέτει ήδη οπλικά συστήματα τα οποία σχεδιάστηκαν ακριβώς για να φέρουν εις πέρας παρόμοιες αποστολές. <br />Πύραυλοι υψηλής ακριβείας στα χέρια ανταρτών <br /><br />Επίσης, όπως τόνισε ο γράφων στα προηγούμενα δύο άρθρα του, αν και ορισμένα όπλα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε παρόμοιους ρόλους, όπως είναι ο αμερικανικός τακτικός πύραυλος μεγάλου βεληνεκούς DeepStrike, που σχεδιάζεται να αντικαταστήσει τους ATACMS, αναμένεται να κατασκευαστούν στο μέλλον, εντούτοις τα περισσότερα σχετικά συστήματα είναι εδώ και καιρό τεχνολογικά ώριμα. <br /><br />Θα πρέπει μάλιστα να τονιστεί ότι τα πυραυλικά συστήματα υψηλής ακρίβειας πλήγματος δεν αποτελούν πλέον προνόμιο μόνο τεχνολογικά προηγμένων κρατών. Για παράδειγμα, η οργάνωση ανταρτών Ansar Allah στην Υεμένη, που είναι κοινώς γνωστοί ως Χούτι (Houthis), στις 28 Οκτωβρίου 2018, παρουσίασε μια κατευθυνόμενη έκδοση του πυραύλου Badr-1, τον Badr–1P, για τον οποίο υποστηρίζει ότι επιτυγχάνει βεληνεκές 130 χλμ και ακρίβεια πλήγματος μόλις τριών μέτρων. Οι ισχυρισμοί περί ακρίβειας πλήγματος του βλήματος που προβάλλουν οι Χούτι φαίνεται πως λαμβάνονται σοβαρά. <br /><br />Επίσης, στις 16 Απριλίου 2019, η Ansar Allah παρουσίασε και τη νέα έκδοση του βλήματος Badr-F, η οποία εκρήγνυται στον αέρα (airburst) μεγιστοποιώντας τα φονικά αποτελέσματα στο έδαφος. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της οργάνωσης, Yahya Sari, ο πύραυλος έχει βεληνεκές 160 χλμ και εκρήγνυται 20 μέτρα πάνω από το έδαφος προκαλώντας φονικά αποτελέσματα σε μια περιοχή διαμέτρου 350 μέτρων. <br /><br />Παρενθετικά να πούμε ότι στις 21 Μαρτίου 2018 η Ansar Allah υποστήριξε ότι χτύπησε με αντιαεροπορικό πύραυλο ένα σαουδαραβικό μαχητικό αεροσκάφος F-15. Πράγματι, ένα F-15 της Βασιλικής Σαουδαραβικής Αεροπορίας (RSAAF) προσβλήθηκε εκείνη τη μέρα, αλλά ο χειριστής του κατάφερε να το επιστρέψει στη βάση του. Το ενδιαφέρον είναι ότι φαίνεται πως οι Χούτι χρησιμοποίησαν έναν πύραυλο αέρος–αέρος R-27, σοβιετικής προέλευσης, που εξόπλιζε τα μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 της Αεροπορίας της Υεμένης πριν τον πόλεμο και τον οποίο μετέτρεψαν ώστε να μπορεί να εκτοξεύεται από το έδαφος. <br /><br />Αυτή η «ασύμμετρη» αξιοποίηση οπλικών συστημάτων από μια αντάρτικη δύναμη μιας υποανάπτυκτης χώρας δείχνει τι μπορεί να κάνει ένα ευρωπαϊκό κράτος που έχει πρόσβαση σε προηγμένες τεχνολογίες, αν φυσικά έχει φαντασία και θέληση να αποκτήσει πλεονεκτήματα έναντι του αντιπάλου αφήνοντας κατά μέρος τις όποιες δικαιολογίες. <br />Σμήνη από drones εναντίον S-400 <br /><br />Επίσης, σε ένα από τα δύο προηγούμενα άρθρα του, ο γράφων είχε αναφερθεί στη δυνατότητα χρησιμοποίησης σμηνών (swarms) αποτελούμενα από μεγάλο αριθμό μικρών μη επανδρωμένων αεροχημάτων ή περιφερόμενων πυρομαχικών (loitering munitions) σε επιθέσεις κορεσμού εναντίον συστημάτων αεράμυνας. Θα πρέπει να επισημανθεί πως ούτε αυτές οι δυνατότητες είναι κάτι που αναμένεται να προκύψει σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον και για να επιτευχθούν χρειάζεται η ανάπτυξη εξωτικών τεχνολογιών. <br /><br />Στην πραγματικότητα είναι κάτι που ήδη εφαρμόζεται Και μάλιστα από δυνάμεις με πολύ μικρές τεχνολογικές δυνατότητες. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια των εργασιών της διάσκεψης SOFIC (Special Operations Forces Industry Conference), που έγινε στην Τάμπα της Φλόριντα τον Μάιο του 2017, ο Στρατηγός Tony Thomas, διοικητής της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ (USSOCOM), ανέφερε, επί λέξει, ότι το ISIS στη Μοσούλη είχε επιτύχει «τακτική υπεροχή στον αέρα» με την ευρεία χρήση τροποποιημένων εμπορικά διαθέσιμων drones. <br /><br />Τα αεροχήματα αυτά εκτελούσαν αποστολές αναγνώρισης και κρούσης έχοντας τροποποιηθεί για να μεταφέρουν και ρίχνουν από αέρος βομβίδες των 40 χιλιοστών ή έχοντας μετατραπεί σε εναέριους αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς (airborne IED / ABIED). <br /><br />Άρα λοιπόν δεν αναφερόμαστε ούτε σε πειραματικές μεθοδολογίες, ούτε σε φουτουριστικές τεχνολογίες αλλά σε δόγματα και αντιλήψεις της στρατιωτικής επιστήμης που έχουν αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες, σε όπλα που ήδη υπάρχουν σε μεγάλο ποσοστό στο ελληνικό οπλοστάσιο και σε τεχνολογίες τις οποίες αναπτύσσουν και χρησιμοποιούν ακόμη και αντάρτικες δυνάμεις πολύ χαμηλών τεχνικών και επιστημονικών δυνατοτήτων. <br /><br />Εν κατακλείδι, λοιπόν, εις βάρος των χλευασμών και των ύβρεων εγχώριων κυβερνογενίτσαρων και τρωκτικών ξένων πρεσβειών, όντως υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης υψηλής αποτελεσματικότητας μαχητικών ικανοτήτων από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, προσαρμοσμένων πάνω στα υψηλής τεχνολογίας οπλικά συστήματα που προμηθεύεται η Τουρκία, όπως είναι οι S-400. <br /><br />Οι προτάσεις που παρουσιάστηκαν στα τρία άρθρα του γράφοντος είναι απλά ενδεικτικές. Το θέμα είναι αν θα επενδύσουμε σε λύσεις που θα προέρχονται από εμάς για εμάς και θα ενισχύσουν τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες ή θα καταφύγουμε στη συνήθη επιλογή της μαζικής δωρεάς δισεκατομμυρίων ευρώ σε μεγάλες βιομηχανίες του εξωτερικού. Η επιλογή είναι δική μας.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Υπάρχουν λύσεις "έξω από το κουτί" για τους τουρκικούς S-400

Κώστας Γρίβας Σε δύο προηγούμενα άρθρα του -που μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ- ο γράφων αναφέρθηκε στη δυνατότητα του Ελληνικού Πυροβο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανασφάλεια και ανατροπή ισορροπιών προκαλεί η κρίση ΗΠΑ - Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAzLDauX7zGiqWATi33gN1ICm563WG_05CgJbTEJJ7sXq-h8zJ-5kW0rWs4jfka3BjHuo1c9KfDXme3UAhVzLv1xmJXdBBOH0Q-IRJGMZ1NIOGsltdt71gBeYuGUGh8O9hnlzpKKDqqU0/s1600/erdogan-trump.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="358" data-original-width="650" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAzLDauX7zGiqWATi33gN1ICm563WG_05CgJbTEJJ7sXq-h8zJ-5kW0rWs4jfka3BjHuo1c9KfDXme3UAhVzLv1xmJXdBBOH0Q-IRJGMZ1NIOGsltdt71gBeYuGUGh8O9hnlzpKKDqqU0/s640/erdogan-trump.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη</b> <br /> Ανατροπή ισορροπιών που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή και σοβαρές προκλήσεις ασφαλείας δημιουργεί η κλιμακούμενη κρίση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις που δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα του αποκλεισμού της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 αλλά έχει να κάνει και με την εδραιούμενη αντίληψη στο πολιτικό, στρατιωτικό και διπλωματικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον ότι η Τουρκία με την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν, τραβάει διαχωριστική γραμμή με την Δύση. <br /> <br /> Η επιμονή του Τ. Ερντογαν να φθάσει μέχρι τέλους την υπόθεση των S-400 ελπίζοντας ότι θα κερδίσει το chicken game με το κατεστημένο της Ουάσιγκτον στηρίχθηκε στην λάθος εκτίμηση ότι η προσωπική «γοητεία» που θεωρεί ότι ασκεί στον Ντ. Τραμπ ,θα έκαναν τις ΗΠΑ να αποδεχθούν τις «παραξενιές» του και τα προσωπικά παιγνίδια στρατηγικής με την ειδική σχέση με τους δυο περισσότερο ίσως δαιμονοποιημένους αντιπάλους των ΗΠΑ ,την Ρωσία και το Ιράν. <br /> <br /> Ο κ.Ερντογάν πλέον προχωρά όλο και πιο βαθιά στην σχέση εξάρτησης την οποία έκτισε με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν κυρίως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 και κάθε άλλο παρά φροντίζει να διαγράψει τα συνωμοσιολογικά σενάρια που και ο ίδιος καλλιέργησε ότι πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα ήταν οι ΗΠΑ και η Δύση. <br /> <br /> Έκτοτε, ο φόβος ότι οι Αμερικανοί θα επιχειρήσουν είτε με όπλο την οικονομία, είτε τους εξοπλισμούς είτε με την ενίσχυση των Κούρδων αλλά και με την στήριξη τριμερών συνεργασιών όπως αυτή της Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ ,να επιχειρήσουν να χειραγωγήσουν τον ίδιο και την ηγεσία του, την στιγμή που ο ίδιος δεν κρύβει ότι επιδιώκει έστω και με τίμημα τις δημοκρατικές αρχές και τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, να μετατρέψει την Τουρκία σε Περιφερειακή Δύναμη που θα «κοιτάζει στα μάτια» δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Ε.Ε κ.α., σφράγισε την πορεία της Τουρκίας. <br /> <br /> Τόσο ο Λευκός Οίκος στην ανακοίνωση του το βράδυ της Τετάρτης που γνωστοποιούσε χωρίς μισόλογα την αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F35 όσο και η ανακοίνωση του Τουρκικού ΥΠΕΞ που ζητούσε από την Ουάσιγκτον να «διορθώσει το λάθος της» αναφέρονται στα προβλήματα που δημιουργεί η απόφαση για τα F35 και η προμήθεια των S400 στην διαλειτουργικότητα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ από τη μια και στην πληγή που ανοίγει στην στρατηγική σχέση αλλά και στην συμμαχική σχέση των δυο χωρών, από την άλλη. <br /> <br /> Ο Ντ. Τραμπ τώρα αφού δεν μπόρεσε όπως θα ήθελε και πιθανόν είχε υποσχεθεί στον Τ. Ερντογάν στην Οσάκα να εμποδίσει την αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F35,θα δώσει την μάχη τώρα να καθυστερήσει την επιβολή κυρώσεων στην Toυρκία όπως ζητά η Γερουσία και όπως προβλέπει η νoμοθεσία CAATSA.<br /> <br /> Αυτό όμως θα πυροδοτήσει ακόμη περισσότερο το αντιτουρκικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην Ουάσιγκτον στο Στειτ Ντιπάρτμεντ στο Πεντάγωνο αλλά και στα δυο νομοθετικά Σώματα, ενώ θα ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο τον κ. Ερντογάν να συνεχίσει την εντελώς προσωπική στρατηγική του. <br /> <br /> Ο Τ. Ερντογάν θα επιχειρήσει να δοκιμάζει τις αντοχές του συστήματος στις ΗΠΑ, καθώς θα θελήσει να εκμεταλλευθεί την κατάσταση και να εξασφαλίσει από τον Πούτιν το πράσινο φως για να «καθαρίσει» την Βόρειο Συρία από τους Κούρδους που θεωρεί παράρτημα του PKK. Οι Κούρδοι αυτοί βεβαίως τυχαίνει να είναι οι μοναδικοί σύμμαχοι των Αμερικανών στην περιοχή… <br /> <br /> Σε αυτό το δύσκολο παζλ η πιο μεγάλη πρόκληση για την Ελλάδα είναι αφενός η αποφυγή μιας στρατιωτικής κρίσης ,που θα έθετε σε δοκιμασία τις Ένοπλες Δυνάμεις μετά από μια δεκαετή σοβαρή οικονομική και κοινωνική κρίση και συγχρόνως θα άνοιγε την όρεξη για να συρθούν σε διαπραγμάτευση οι δυο χώρες επί των μονομερών αξιώσεων της Τουρκίας. <br /> <br /> Επίσης στην Κύπρο ο στόχος παραμένει η ομαλή και αταλάντευτη συνέχιση του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας , το οποίο θέλει να εκτρέψει η Τουρκία με απώτερο στόχο είτε δια της ισχύος είτε μέσω μια νόθας λύσης του κυπριακού να αποκτήσει πρόσβαση μέσω των Τουρκοκυπρίων στους φυσικούς πόρους του νησιού. <br /> <br /> Για την Αθήνα και αυτό έχει αναδειχθεί όλο το τελευταίο διάστημα και κυρίως μετά την έναρξη του Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ τον περασμένο Δεκέμβριο (που πρέπει να αναφερθεί ότι δρομολογήθηκε από τον Ν. Κοτζιά), και επιβεβαιώθηκε και στις συνομιλίες που είχε ο Ν. Δένδιας στην Ουάσιγκτον με τον ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο και τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Τ. Μπόλτον. <br /> <br /> Ο κ. Δένδιας ορθά έθεσε το ζήτημα της παροχής καθαρής στήριξης των ΗΠΑ έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, καθώς η Στρατηγική Συνεργασία και η παραδοχή από την ίδια την αμερικανική ηγεσία του ρόλου της Ελλάδας ως πυλώνα της σταθερότητας στην περιοχή ,απαιτεί και την κοινή αντίληψη και κοινή αντιμετώπιση και των απειλών ασφάλειας. Και η σημαντικότερη τέτοια απειλή για την σταθερότητα στην περιοχή, προέρχεται από την Τουρκία. <br /> <br /> Βεβαίως η απάντηση του κ. Πομπέο ήταν μάλλον εκείνη των παλιών πολιτευτών: σημείωσε το αίτημα και επιφυλάχθηκε να απαντήσει». Όμως χωρίς αυταπάτες για το πόσο μακριά μπορεί να φθάσει αυτή η αμερικανική στήριξη, τουλάχιστον σε επίπεδο Αποτροπής οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να συμβάλλουν σε μια χαλιναγώγηση της επιθετικότητας της Τουρκίας. Και αυτό πρέπει να επιδιωχθεί συντονισμένα από την Αθήνα<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ανασφάλεια και ανατροπή ισορροπιών προκαλεί η κρίση ΗΠΑ - Τουρκίας

Του Νίκου Μελέτη Ανατροπή ισορροπιών που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή και σοβαρές προκλήσεις ασφαλείας δημιο...

Διαβάστε την συνέχεια

Υψηλές προσδοκίες και δυσανάλογες προετοιμασίες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBIZaoGDeiCdCIBt1AZrk8L8rf8z0B4YK29sKPPYaF1kruYxzMF8zkyH-wfZ-G648nnQMR3w-vCuNG-ibKT67X3heq0os7wAtoxjjf2SRqc_GjvlpJ9bG6RDJhLJvOOeaKY60QGt89xzc/s1600/bosporo_navy_turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="650" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBIZaoGDeiCdCIBt1AZrk8L8rf8z0B4YK29sKPPYaF1kruYxzMF8zkyH-wfZ-G648nnQMR3w-vCuNG-ibKT67X3heq0os7wAtoxjjf2SRqc_GjvlpJ9bG6RDJhLJvOOeaKY60QGt89xzc/s640/bosporo_navy_turkey.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ιπποκράτη Δασκαλάκη* </b><br /> Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις το τελευταίο διάστημα έχουν εισέλθει σε μια πρωτόγνωρη φάση αμφισβητήσεων και προκλήσεων εκ μέρους της Άγκυρας. Προκλήσεις, οι οποίες στο παρελθόν είχαν οδηγήσει σε επικίνδυνη αντιπαράθεση στρατιωτικών δυνάμεων απειλώντας να οδηγήσουν σε μια πολεμική αναμέτρηση, έχουν σήμερα καταστεί πλέον μια μόνιμη πρακτική σε βάρος -κυρίως- της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παράλληλα συνεχίζεται αμείωτη και από πολλούς παράγοντες της γείτονος, σε διαφορετικό ύφος και ένταση, η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του Ελληνισμού. <br /> <br /> Ταυτόχρονα, διάχυτη είναι η ανησυχία μια περαιτέρω κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας και των έμπρακτων αμφισβητήσεων, αυτή τη φορά σε βάρος των Αθηνών. Της σημερινής κατάστασης, είχε προηγηθεί μια περίοδος όξυνσης με τις καθιερωμένες αεροπορικές παραβιάσεις και παραβάσεις να συνοδεύονται με ανάλογα ναυτικά επεισόδια στο πλαίσιο της επί δεκαετιών, σταθερής και συνεπούς αμφισβήτησης των ελλαδικών θέσεων. Βλέπουμε ότι παρά τις δηλώσεις για το απρόβλεπτο των επιλογών του τούρκου Προέδρου, η μακροχρόνια συνέπεια της τουρκικής πολιτικής είναι αξιοσημείωτη γεγονός που την καθιστά προβλέψιμη ως προς τους στόχους, όχι όμως πάντα και για τις τακτικές. <br /> <br /> Η σημερινή όξυνση εμφανίζεται σε μια εποχή που η Άγκυρα, στην προσπάθεια της ανάδειξης της σε μεγάλη δύναμη με αυτόνομη πολιτική ατζέντα, σχοινοβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, ιδιόμορφου προσωποπαγούς ισλαμικού καθεστώτος και δυτικοστραφούς δημοκρατίας. Σειρά αντιπαραθέσεων της Άγκυρας με την Ουάσινγκτον και δεν είναι μόνο το θέμα της προμήθειας του αντιαεροπορικού συστήματος S-400, εντείνουν τις ανησυχίες καθώς οι γνωστοί εξωτερικοί (και ενίοτε εξαναγκαστικοί) παράγοντες αποκλιμάκωσης φαίνεται να αποδυναμώνονται. Σειρά κρίσιμων ερωτημάτων ανακύπτουν στην ελλαδική πλευρά, η οποία καλείται να χαράξει και να εφαρμόσει τη στρατηγική της, λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο τη σημαντική υστέρηση της σε παράγοντες ισχύος -για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους- αλλά και πληθώρα αστάθμητων παραγόντων. <br /> <br /> Το βασικό ζητούμενο είναι ο προσδιορισμός των πραγματικών τουρκικών επιδιώξεων την συγκεκριμένη περίοδο. Αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίοδο διότι δυστυχώς η εκπλήρωση -έστω και μερική- των αντικειμενικών στόχων της Τουρκίας ανατροφοδοτεί την περαιτέρω επεκτατική της πολιτική. Η στάση αυτή, δεν αποτελεί γεννητική «ανωμαλία» του τουρκικού DNA, αλλά σταθερή και διαχρονική συμπεριφορά εθνών σε συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας τους επηρεαζόμενη από πληθώρα, κυρίως εσωτερικών χαρακτηριστικών. Συναφές και το ερώτημα του βαθμού του ρίσκου που φαίνεται πρόθυμη η Άγκυρα να αναλάβει έναντι αυτών των επιδιώξεων. Σύνηθης η ελληνική ρήση ότι οι ανατολικοί γείτονες προχωρούν πάντα προσεκτικά και έχοντας εξασφαλίσει υψηλές πιθανότητες επιτυχίες. Η εξέταση όμως των ελληνοτουρκικών σχέσεων αποδεικνύει το μερικώς αληθές του ισχυρισμού αυτού καθόσον στο παρελθόν οι γείτονες έχουν αναλάβει και επιχειρήσεις με σχετικό (όχι υψηλό) ρίσκο. Επιπλέον, η αυξανόμενη αυτοπεποίθηση που προέρχεται από σχετικές πρόσφατες επιτυχίες και άνοδο των συντελεστών ισχύος, οδηγούν στην ευκολότερη ανάληψη κινήσεων που εμπεριέχουν το ρίσκο της σύγκρουσης. <br /> <br /> Για να γίνουμε πιο σαφείς: επιδιώκει σήμερα η Τουρκία μια στρατιωτική σύγκρουση στην Ανατολική Μεσόγειο και αύριο (αν το προηγούμενο δεν συμβεί στο ευνοϊκό για αυτήν θέατρο επιχειρήσεων πέριξ της Κύπρου) στις παρυφές της ελληνικής υφαλοκρηπίδος; Εκτιμώ ότι δεν αποτελεί την πρώτη της επιλογή, χωρίς να αποκλείω ότι θεωρεί ότι ένα ελεγχόμενης κλίμακος επεισόδιο (ανεξαρτήτως αποτελέσματος) θα ενισχύσει τις επιδιώξεις της. Η Άγκυρα εκτιμά ότι δημιουργία συγκρουσιακού κλίματος, σε Αθήνα-Λευκωσία και δυτικές πρωτεύουσες, θα ενισχύσει τις πιθανότητες εξεύρεσης (ή επιβολής) μιας λύσεως, παραπλήσιας του σχεδίου Ανάν, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της για ουδετεροποίηση και έλεγχο της Κύπρου. Αναμφισβήτητα τα ενεργειακά ζητήματα, αποτελούν προτεραιότητα για την ενεργειακά διψασμένη Τουρκία, αλλά ο έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου είναι προϋπόθεση της ανάδειξης της σε περιφερειακή δύναμη. Ας περιμένουμε λοιπόν και με φόντο το συγκρουσιακό κλίμα στην περιοχή, να ξεπηδήσουν, από διαφορετικές κατευθύνσεις, προτάσεις «επίλυσης» του κυπριακού ζητήματος με δέλεαρ την αποφυγή της κλιμάκωσης και τα κέρδη μιας συνεκμετάλλευσης που σταδιακά θα επεκταθεί και στο αιγιακό χώρο. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται και οι πρόσφατες τουρκοκυπριακές προτάσεις συνεκμετάλλευσης που πρέπει να τύχουν προσεκτικής αντιμετώπισης και είναι ίσως περισσότερο επικίνδυνες από τις παράνομες γεωτρήσεις. <br /> <br /> Μια εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης που θα υποκρύπτει πολλαπλάσιες ελλαδικές υποχωρήσεις, ενδεχομένως να ικανοποιήσει αρκετές πλευρές που σήμερα στέκονται -λεκτικά μόνο και απρόθυμα- στο πλευρό μας αλλά ακόμη και μέρους του ελληνισμού που είναι διστακτικός να οδηγηθεί σε ενδεχόμενες αβέβαιες περιπέτειες. Αισιόδοξοι αναλυτές θα υποστηρίξουν ότι η σταδιακή απομάκρυνση της Άγκυρας από τη Δύση καθιστά απόμακρη μια ανάλογη εξέλιξη καθώς δεν είναι πλέον επιθυμητή η τουρκική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο και στις υφιστάμενες και μελλοντικές πηγές και οδούς της ενέργειας. Ενδεχομένως να έχουν δίκαιο αλλά αδυνατούν να προτείνουν ποιος (πλην ημών) σε μια τέτοια περίπτωση, θα αναλάβει το κόστος αντιπαράθεσης και παραβλέπουν την έντονη (διαχρονική) τάση ικανοποίησης των τουρκικών απαιτήσεων με την ελπίδα της επαναφοράς της στη δυτική τροχιά και την αγωνιώδη προσπάθεια των δυτικών εταιρειών για διείσδυση στις πολλά υποσχόμενες τουρκικές αγορές.<br /> <br /> Ορισμένοι προσβλέπουν σε μια οξύτατη αντιπαράθεση ΗΠΑ και Τουρκίας που θα οδηγήσει σε σημαντική υποστήριξη των θέσεων μας από την πρώτη και τους συμμάχους της στην περιοχή (Ισραήλ). Θεωρώ υπεραισιόδοξη αυτήν την άποψη και δεν θα εκπλαγώ εάν οι δύο χώρες (ηγεσίες) βρουν τρόπο ανέξοδης υπέρβασης του θέματος της συνύπαρξης S-400 και F-35. Ούτε θα εκπλαγώ αν οι «καταφερτζήδες» Τούρκοι ανατρέψουν το μειονέκτημα της αποκάλυψης των «μυστικών» των δυτικών συστημάτων από τους Ρώσους, σε πλεονέκτημα απόκτησης της ρωσικής αντιαεροπορικής τεχνολογίας από την Ουάσιγκτον. Αναμφίβολα η Μόσχα συνυπολογίζοντας και αυτό το ενδεχόμενο θα έχει ήδη λάβει τα αντίστοιχα μέτρα ενώ ο Putin αντιλαμβάνεται ότι η ρωσικοτουρκική θερμή προσέγγιση έχει ημερομηνία λήξεως για λόγους που απορρέουν από σταθερές γεωστρατηγικές πραγματικότητες. Καίτοι ξεφεύγει των δικών μας ικανοτήτων επηρεασμού, προκύπτει το σημαντικό ερώτημα, ποια Τουρκία θέλουμε εμείς ως γείτονα, τη γνωστή δύστροπο, δυτικοστραφή, επιτήδεια Τουρκία ή ένα ανεξέλεγκτο επεκτατικό ισλαμικό καθεστώς; Είμαστε πρόθυμοι και ικανοί, να αναλάβουμε το μακροχρόνιο κόστος της ανάσχεσης της -έστω και με δυτική βοήθεια- και με τι εγγυήσεις; Οι μνήμες της αναπροσαρμογής της δυτικής πολιτικής στην περιοχή μας 100 χρόνια πριν, ακόμη είναι νωπές. <br /> <br /> Στις εκτιμήσεις μας πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τον «αντισυστημικό» τρόπο προσέγγισης των διαφόρων θεμάτων από τον Πρόεδρο Trump αλλά και τον πειρασμό δυτικών θεσμικών παραγόντων για μια αναγκαστική λύση του χρονίζοντος ελληνοτουρκικού προβλήματος που θα επέλθει ως συνέπεια μιας σύγκρουσης (ελεγχόμενης κλίμακος) με αναπόφευκτες υποχωρήσεις του ηττημένου και με περιορισμένες αναφορές στο διεθνές δίκαιο. Μοναδικός ίσως σταθερός παράγων, η ατολμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λάβει δραστικά μέτρα έναντι της Άγκυρας. Οι επιτυχίες της ελλαδικής πλευράς περιορίζονται σε λεκτικές διατυπώσεις και περιορισμένα «στοχευμένα» μέτρα που μάλλον δεν θα επιφέρουν ουδεμία μεταστροφή στην τουρκική πολιτική. Ρηξικέλευθες ενέργειες -πχ απαγόρευση εξαγωγών πολεμικού υλικού, πραγματικές οικονομικές κυρώσεις- ανήκουν στη σφαίρα του εξωπραγματικού. <br /> <br /> Κάθε ανάλυση, πλην της παράθεσης των παραγόντων και της επισήμανσης της ζοφερής για εμάς πραγματικότητας, πρέπει να συνοδεύεται και από υποβολή προτάσεων. Οι δυνατές λύσεις κυμαίνονται μεταξύ των πόλων της αποδοχής μιας συμβιβαστικής λύσεως με πολλαπλάσιες ελλαδικές υποχωρήσεις (διευθέτησης αμφιβόλου αντοχής στο μέλλον) και της αποφασιστικότητας και προετοιμασίας για αναμέτρηση πλήρους κλίμακος, ανάλογης της περιβόητης Mutual Assured Destruction (MAD) με εγγυημένη την επιστροφή -νικητού και ηττημένου- πενήντα χρόνια πίσω. <br /> <br /> Οι δικαιολογημένοι αρνητές της μοναδικότητας των δύο λύσεων θα διαφωνήσουν προβάλλοντας ενδιάμεσες λύσεις, βασιζόμενες σε στρατηγικές αποφυγής κλιμάκωσης, διπλωματικών ελιγμών, συγκρότησης συμμαχιών, διεθνών πιέσεων και προσφυγής στο διεθνές δίκαιο. Ενδεχομένως να προτάξουν και τις «πετυχημένες» -για ορισμένους- ελληνικές επιλογές της αποφυγής πολέμου από το 1955 και μετά (δεν θεωρώ ως έτος έναρξης της σύγκρουσης το 1974) με παράλληλη σχετική διατήρηση υπέρ ημών του status quo. Πιστεύω ακράδαντα ότι η πολιτική αυτή εξήντλησε τα όρια της λόγω κυρίως της σχετικής ανατροπής ισχύος σε βάρος μας, της ικανότητας της γείτονος να εκμεταλλεύεται «θολά» σημεία, την αντικειμενική αδυναμία δικής μας ανάλογης ανταπόδοσης και της τουρκικής εκτίμησης ότι δεν θα προχωρήσουμε σε δυσανάλογες δυναμικές αντιδράσεις. Επιπλέον, ενδιάμεσες επιλογές εμπεριέχουν το ρίσκο της πλημμελούς εκ μέρους μας προετοιμασίας και μιας τελικά αναπόφευκτης δικής μας αντίδρασης που θα οδηγήσει σε ήττα σε στρατιωτικό επίπεδο (ενδεχόμενο που δεν δύναται ποτέ να αποκλειστεί καθώς ο αντίπαλος διαθέτει επιπλέον και την πρωτοβουλία των κινήσεων). <br /> <br /> Προφανώς θα συμπεράνατε ότι προτείνω σιωπηρά την επιλογή του «μοντέλου Ισραήλ», ενός κράτους με το όπλο μονίμως σε «θέση φύλαξης». Σημασία δεν έχει τι προτείνω, σημασία έχει η ομόφωνη και σταθερή εφαρμογή μακροχρόνιας εθνικής γραμμής που θα συνοδεύεται με την ανάληψη του αναγκαίου κόστους και του αναπόφευκτου ρίσκου και συμβατής με την πραγματικότητα. Το συχνά επικαλούμενο προς μίμηση «μοντέλο Ισραήλ» έχει ένα τρομακτικό πολύπλευρο κόστος, έχει οικοδομηθεί με αίμα σε βάθος δεκαετιών και επιβιώνει χάρη στη στήριξη μιας ανθηρής οικονομίας και την υποστήριξη μιας (της) υπερδύναμης. Επιπλέον και για λόγους επιβίωσης, έχει την ευρεία λαϊκή αποδοχή σε ένα πολύπλοκο και διχαστικό κομματικό περιβάλλον ανάλογο του ελληνικού. Η μέγιστη για εμάς πλάνη είναι η επιλογή σκληρής γραμμής μη συμβατής με τις ικανότητες μας και με αβέβαιες προθέσεις της συνεπούς εφαρμογής της. <br /> <br /> Το ελλαδικό δίλημμα είναι υπαρκτό και συνάμα τραγικό. Ο Κονδύλης το έθεσε προειδοποιητικά και αρκετά απαισιόδοξα, δύο δεκαετίες πριν, ως επιλογή μεταξύ μιας ελληνικής «φινλανδοποίησης» και στρατιωτικής συντριβής. Δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο ενός «έντιμου» (έννοια που εμπεριέχει πικρές υποχωρήσεις και επιφέρει ακόμη και κατηγορίες εθνικής προδοσίας) οριστικού αλλά μελλοντικά μη περαιτέρω αμφισβητήσιμου συμβιβασμού. Έθεσε όμως ως βασική προϋπόθεση για αυτή την αμφιλεγόμενη συνδιαλλαγή -ως έσχατη και αναγκαστική επιλογή- την ύπαρξη ισόρροπης ισχύος που δυστυχώς σήμερα δεν υφίσταται. Αυτήν την αναγκαία πολυεπίπεδη ισχύ πρέπει να οικοδομήσουμε καθώς αποτελεί επί τη ουσίας τη μοναδική μας ρεαλιστική επιλογή και ελπίδα που θα ενισχύσει τις πιθανότητες υπεράσπισης των θέσεων μας. Βασικές προϋποθέσεως είναι οι πολιτικές δυνάμεις και ελίτ της χώρας να ομονοήσουν στα αυτονόητα και να μιλήσουν ειλικρινά στον «περήφανο» ελληνικό λαό και τα όποια βάρη να κατανεμηθούν ακριβοδίκαια εξασφαλίζοντας σε υψηλό βαθμό τη βέλτιστη αξιοποίηση κάθε πόρου.<br /> <br /> <b><i>*Ο Ιπποκράτης Δασκαλάκης είναι Αντιστράτηγος (εα)<br /> </i></b><br /> <b><i><br /></i></b> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Υψηλές προσδοκίες και δυσανάλογες προετοιμασίες

Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη* Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις το τελευταίο διάστημα έχουν εισέλθει σε μια πρωτόγνωρη φάση αμφισβητήσεων και προκλή...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάγνωση πίσω από τις λέξεις για τη διαμάχη ΗΠΑ- Τουρκίας Το όλο θέμα, άν και δείχνει μπλοκαρισμένο, σύντομα θα ξεμπλοκάρει...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkfTMV6I-zX1IT0-zGbh9nGa2Rv_GrEHo11UuAlT-0DHfVbc0_sj10fJYkoQ9BANO7nLq8-POBeWQBmpVminH-WrMsiZcCvB9ODqYqVkHSkm_6e6juixl_kf9uJpv2sOKeyNVDfDkWXrQ/s1600/5ecb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkfTMV6I-zX1IT0-zGbh9nGa2Rv_GrEHo11UuAlT-0DHfVbc0_sj10fJYkoQ9BANO7nLq8-POBeWQBmpVminH-WrMsiZcCvB9ODqYqVkHSkm_6e6juixl_kf9uJpv2sOKeyNVDfDkWXrQ/s640/5ecb.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b> Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος* </b><br />Σε σχέση με τις παλαιότερες πιθανολογήσεις μας αναφορικά με την Τουρκία, ας επικαιροποιήσουμε τις πληροφορίες, σύμφωνα με τις πρόσφατες δηλώσεις των αξιωματούχων των ΗΠΑ:<br /><br />α) ” Η Τουρκία δεν μπορεί πλέον (μετά λύπης μας) να συμμετέχει στο πρόγραμμα των F35, λόγω της αγοράς και παράδοσης των ασύμβατων S400, οπότε μέχρι τις 31 Ιουλίου 2019 πρέπει ν΄ αναχωρήσουν οι Τούρκοι πιλότοι από τις ΗΠΑ, ενώ η Τουρκία θ′ αποχωρήσει από το πρόγραμμα σταδιακά μέχρι τις 20 Μαρτίου 2020 ” - Ουδεμία απάντηση δόθηκε εάν αυτό το μέτρο θεραπεύεται κάπως (σημ, δική μου: προφανώς και θεραπεύεται), δεδομένου πως κατά δήλωση των αξιωματούχων των ΗΠΑ η Τουρκία είναι σταθερή σύμμαχος και η κρίση των F35, επ′ ουδενί θα επηρεάσει την ευρύτερη σχέση τους.<br /><br />β) Ανάγνωση ”πίσω από τις λέξεις”:<br /><br />ΗΠΑ: ” αντιλαμβανόμαστε πως εκ λάθους της Κυβέρνησης Ομπάμα, φίλοι σύμμαχοι Τούρκοι στραφήκατε στους S400 (και όχι στους Patriot) τους οποίους S400 οφείλατε συμβατικά να παραλάβετε, αφού τους πληρώσατε, όμως εάν μέχρι τις 20 Μαρτίου 2020, σιγουρευτούμε πως τους αποθηκεύσατε βαθιά, κάπου που δεν αποτελούν κίνδυνο για ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, τότε, με χαρά να σας καλύψουμε το κενό της πυραυλικής σας άμυνας με Patriot. Εξάλλου ήδη στη συνάντηση των G20 στην Osaka τα είχαμε συζητήσει, αλλά ακούσαμε και τον Υπ. Αμύνης σας Χουλουσί Ακάρ, να λέει πως θα μπορούσατε ν′ αγοράσετε και Patriot ”<br /><br />γ) ” Εφόσον συντρέξουν τα παραπάνω, τότε να ξαναδούμε το θέμα των F35. Εξάλλου μέχρι να μετακομίσουν τόσες εταιρίες που φτιάχνουν τμήματα των F35 από την Τουρκία, σε άλλη χώρα, να γίνουν νέες δομές/ εγκαταστάσεις και να σας επιστραφούν τα δις δολάρια που έχετε προπληρώσει, έχουμε χρόνο μέχρι τις 20 Μαρτίου 2020 - Ξανασκεφτείτε το, τις δε πιθανές ενστάσεις του Ισραήλ για τα F35, θα δούμε πως θα τις κάμψουμε με άλλο αντιστάθμισμα ” .<br /><br />δ) Η Τουρκία , φυσικά θα το ξανασκεφτεί, και αφού θα έχει δείξει την ισχύ της και την αυτονομία της να κάνει ότι αυτή θέλει στην εξωτερική της πολιτική, θα ”αποθηκεύσει ” τους S400 καθ′ υπόδειξη των ΗΠΑ, θα ξεκινήσει συμφωνία αγοράς Patriot, ενώ το αργότερο μέχρι τις 20 Μαρτίου 2020 θα ξεμπλοκάρει και το θέμα των F35 αναφορικά με την Τουρκία. Νομίζω πως (όπως είχαμε γράψει παλαιότερα), η Kazan Kazan (win win) για όλα τα μέρη, θα έχει επιτευχθεί κατά τον καλύτερο τρόπο. Η Ρωσία θα έχει πωλήσει (αυτό ήταν το ζητούμενό της). Η Τουρκία θα έχει δείξει πως είναι αυτόνομη και ισχυρή, οι δε ΗΠΑ, θα έχουν απονευρώσει τη συμφωνία των S400 και αντί να πωλήσει μόνο F35 θα πωλήσει τελικά και Patriot στην Τουρκία. Το όλο θέμα, άν και δείχνει μπλοκαρισμένο, σύντομα θα ξεμπλοκάρει και σε κάθε περίπτωση μέχρι τις 20 Μαρτίου 2020.<br /><br /><b><i>*Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου - Οθωμανολόγος </i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ανάγνωση πίσω από τις λέξεις για τη διαμάχη ΗΠΑ- Τουρκίας Το όλο θέμα, άν και δείχνει μπλοκαρισμένο, σύντομα θα ξεμπλοκάρει...

Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος*  Σε σχέση με τις παλαιότερες πιθανολογήσεις μας αναφορικά με την Τουρκία, ας επικαιροποιήσουμε τις πληροφορί...

Διαβάστε την συνέχεια