Ραγδαίες εξελίξεις. Συμφωνία Putin με Trump για το status της Ουκρανίας μετά τον πόλεμο. Προβλέψεις σοκ στο νέο σχέδιο ΗΠΑ.

<img src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/3f04f3ac598fff41dd5738f31ad28644_XL.jpg?v=2" /><br /><br /><div>H Ουκρανία δεν θα μπει ποτέ στο ΝΑΤΟ, μπορεί να ενταχθεί στην ΕΕ το 2027 - Το Donbass πηγαίνει στη Ρωσία, ο πυρηνικός σταθμός της Zaporizhia περνά στον έλεγχο των ΗΠΑ<br /><br /> Τη στιγμή που ο ρωσικός στρατός καταγράφει τεράστιες επιτυχίες στο πεδίο της μάχης, καταλαμβάνοντας διαρκώς νέα εδάφη και «διαλύοντας» τις πιο ισχυρές γραμμές άμυνας των Ουκρανών, το Κίεβο και η κυβέρνηση Zelensky φαίνεται να είναι ένα βήμα… πριν το απόλυτο κραχ.<br />Με τις ΗΠΑ να πιέζουν για μια ειρηνευτική συμφωνία και με τους Ευρωπαίους να μην μπορούν ακόμα να απαντήσουν με σαφήνεια στο πώς θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την Ουκρανία προκειμένου να συνεχίσει να πολεμά, το μέλλον για τους Ουκρανούς φαντάζει ζοφερό.<br />Ο Ρώσος ΥΠΕΞ Sergey Lavrov προχώρησε σε δύο πολύ σημαντικές αποκαλύψεις: αφενός είπε ότι οι Ουκρανοί ήδη μετρούν πάνω από 1 εκατομμύριο απώλειες αφετέρου επισήμανε πως Ρωσία και ΗΠΑ έχουν εν πολλοίς συμφωνήσει στο ποιο θα είναι το status της Ουκρανίας μετά το τέλος του πολέμου…<br />Με λίγα λόγια, Putin και Trump έχουν ήδη συμφωνήσει για το τι θα γίνει…, ενώ παράλληλα ουκρανικά ΜΜΕ δημοσιεύουν την τελευταία εκδοχή του αμερικανικού ειρηνευτικού σχεδίου που εν πολλοίς παραδίδει όλο το Donbass στη Ρωσία…<br />Εφόσον, οι πληροφορίες αυτές ισχύουν είναι προφανές πως μιλάμε για μια τεράστια νίκη του Ρώσου προέδρου Putin και της στρατηγικής του…<br /><br />Αποκάλυψη Lavrov: Έχουμε συμφωνήσει με τις ΗΠΑ για την Ουκρανία<br /><br />Σε σημερινές του δηλώσεις ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Sergey Lavrov υποστήριξε ότι εν πολλοίς Ρωσία και ΗΠΑ έχουν συμφωνήσει για το καθεστώς της Ουκρανίας μετά το τέλος του πολέμου.<br />Συγκεκριμένα, ο Ρώσος ΥΠΕΞ υπογράμμισε πως οι κατανοήσεις για την Ουκρανία, που επιτεύχθηκαν μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ στη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα τον περασμένο Αύγουστο, αφορούν μεταξύ άλλων και την ουδέτερη, εκτός στρατιωτικών μπλοκ και χωρίς πυρηνικά, κατάσταση της Ουκρανίας.<br />«Για τη Ρωσία, αυτές οι κατανοήσεις παραμένουν επίκαιρες και μπορούν να χρησιμεύσουν ως σημείο εκκίνησης για τη ρύθμιση της ουκρανικής σύγκρουσης» ανέφερε ο Lavrov, επισημαίνοντας πως κατά την πρόσφατη συνάντηση των Witkoff και Kushner με τον Ρώσο πρόεδρο Putin στη Μόσχα, οι δύο πλευρές επιβεβαίωσαν τις αμοιβαίες κατανοήσεις που είχαν επιτευχθεί στην Αλάσκα.<br />Μάλιστα ο Lavrov κατέστησε σαφές ότι το νόημα αυτών των «κατανοήσεων» συμπυκνώνονται στο ότι «η Ουκρανία πρέπει να επιστρέψει σε θεμέλια εκτός στρατιωτικών μπλοκ, σε ουδέτερο καθεστώς και χωρίς πυρηνικά, δηλαδή πρέπει να εγκαταλείψει την επιδίωξη ένταξης στο NATO».<br />Επιπλέον, και για να δώσει μια «γεύση» για την ανάγκη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας, σημείωσε πως οι απώλειες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας από την έναρξη της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης έχουν ήδη ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο και συνεχίζουν να αυξάνονται…<br /><br />Τι προβλέπει η τελευταία εκδοχή του σχεδίου ειρήνης του Trump<br /><br />Την ίδια στιγμή, νέα δημοσιεύματα αναφέρονται στην τελική εκδοχή του ειρηνευτικού σχεδίου των 20 σημείων του Donald Trump για την Ουκρανία.<br />Η ουκρανική εφημερίδα «Зеркало недели» αναφέρει ότι το νέο ειρηνευτικό σχέδιο των ΗΠΑ προβλέπει ότι οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα αποχωρήσουν από το Donbass, η Ουκρανία θα εγκαταλείψει την πορεία της προς το NATO, αλλά μέχρι το 2027 θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η τελική εκδοχή του εγγράφου που έχει παραδοθεί στο Κίεβο, περιλαμβάνει 4 έγγραφα:<br />- Συμφωνία μεταξύ Ουκρανίας, Ρωσίας, ΗΠΑ και Ευρώπης 20 σημείων<br />- Πλαίσιο εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία<br />- Δεσμεύσεις των ΗΠΑ σχετικά με το NATO<br />- Ξεχωριστή αμερικανο-ρωσική συμφωνία<br /><br />Αναγνώριση του ελέγχου της Ρωσίας σε Κριμαία, Donetsk και Luhansk<br /><br />Το σχέδιο προβλέπει την επίσημη αναγνώριση του ελέγχου της Ρωσίας στην Κριμαία, καθώς και στις περιοχές Luhansk και Donetsk και την αλλαγή του καθεστώτος τους μόνο μέσω διπλωματικών διαδικασιών.<br /><br />Αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη στο Donetsk<br /><br />Προτείνεται η δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης ασφαλείας στην περιοχή του Donetsk (το 30% της περιοχής που ελέγχεται σήμερα από τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας), στην οποία δεν θα επιτρέπεται η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων από καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές.<br />Δηλαδή, στο ανανεωμένο αμερικανικό σχέδιο παραμένει η διάταξη ότι οι ουκρανικές δυνάμεις αποχωρούν από την περιοχή του Donetsk.<br />Κρίνεται δηλαδή ότι γενικά ο έλεγχος της περιοχής παραμένει υπό τη Ρωσία, ότι η διαχείριση της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης θα γίνει από τους Ρώσους.<br /><br />Τι προβλέπεται για Zaporizhia, Kherson<br /><br />Στις περιοχές Zaporizhzhia και Kherson οι ΗΠΑ προτείνουν να διατηρηθεί η τρέχουσα γραμμή επαφής.<br />Οι υπόλοιπες περιοχές εκτός των πέντε ουκρανικών περιφερειών πρέπει να εκκενωθούν από τα ρωσικά στρατεύματα – δηλαδή να αποχωρήσουν από τις περιοχές Kharkiv, Sumy και Dnipropetrovsk.<br />Μετά τη συμφωνία των παραμέτρων, τα μέρη θα αναλάβουν τη δέσμευση να μην αλλάζουν τα σύνορα με τη βία.<br /><br />Υπό τις ΗΠΑ ο πυρηνικός σταθμός της Zaporizhia<br /><br />Ξεχωριστά, προβλέπεται η επανεκκίνηση του πυρηνικού εργοστασίου Zaporizhia υπό τη διαχείριση νέου φορέα από τις ΗΠΑ, με παράδοση 50% της παραγόμενης ενέργειας στην Ουκρανία.<br />Το υπόλοιπο 50% θα αποδίδεται στη Ρωσία, όπως προβλεπόταν στο αρχικό σχέδιο 28 σημείων.<br /><br />Τι θα γίνει με το ΝΑΤΟ<br /><br />Τα νέα έγγραφα αποσύρουν την προηγούμενη απαίτηση για την Ουκρανία να κατοχυρώσει νομικά την άρνηση ένταξης στο NATO.<br />Αντ' αυτού, οι ΗΠΑ προτείνουν να εισαχθεί η υποχρέωση του NATO να μην επεκταθεί και να μην προσκαλέσει την Ουκρανία να ενταχθεί ως μέλος, κάτι που θα καταγραφεί τόσο σε ξεχωριστό έγγραφο όσο και σε διμερή αμερικανο-ρωσική συμφωνία.<br />Δηλαδή, η απαγόρευση της ένταξης της Ουκρανίας στο NATO παραμένει.<br /><br />Όχι σε ξένα στρατεύματα στην Ουκρανία<br /><br />Επιπλέον, αναφέρεται πως οι ΗΠΑ δηλώνουν την πρόθεση τους να «μεσολαβήσουν» στο διάλογο Ρωσίας–NATO για θέματα ασφάλειας και να αντιταχθούν στην τοποθέτηση ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία.<br />Πρόκειται για μια ακόμα πρόβλεψη… ράπισμα στους Ευρωπαίους που ήθελαν να στείλουν δυνάμεις στο ουκρανικό έδαφος.<br /><br />Στρατός 800.000 μαχητών<br /><br />Οι ΗΠΑ προτείνουν να περιοριστεί ο αριθμός των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ειρηνικό χρόνο στoυς 800.000 στρατιώτες (στην αρχική εκδοχή του σχεδίου ήταν 600.000).<br /><br />Εγγυήσεις ασφαλείας… ΝΑΤΟ<br /><br />Το σχέδιο περιλαμβάνει διατάξεις για εγγυήσεις ασφάλειας, ανάλογες με το άρθρο 5 του NATO, αλλά χωρίς άμεση υποχρέωση να εμπλακούν στον πόλεμο υπέρ της Ουκρανίας σε περίπτωση νέας επίθεσης.<br />Οι υπογράφοντες υπόσχονται σε μια τέτοια περίπτωση «ισχυρή στρατιωτική απάντηση», αλλά οι εγγυήσεις δεν ισχύουν για ενέργειες της Ουκρανίας στην επικράτεια της Ρωσίας.<br />Εισάγεται όριο «σημαντικής, σκόπιμης και μακροχρόνιας» επίθεσης της Ρωσίας, μετά το οποίο οι ΗΠΑ θα καθορίσουν μέτρα αντίδρασης.<br />Το ξεχωριστό πλαίσιο συμφωνίας ασφαλείας έχει μορφή βεβαιώσεων και δεν είναι νομικά δεσμευτικό, διευκρινίζει η «Зеркало недели»<br />Προβλέπεται επίσης δεκαετής συμφωνία ασφαλείας και η δημιουργία επιτροπής παρακολούθησης.<br /><br />Ένταξη στην ΕΕ το 2027<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν συμπεριλάβει στο πακέτο τη δέσμευση να υποστηρίξουν την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ έως την 1η Ιανουαρίου 2027 και να παρέχουν προνομιακή πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ για μια μεταβατική περίοδο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ραγδαίες εξελίξεις. Συμφωνία Putin με Trump για το status της Ουκρανίας μετά τον πόλεμο. Προβλέψεις σοκ στο νέο σχέδιο ΗΠΑ.

H Ουκρανία δεν θα μπει ποτέ στο ΝΑΤΟ, μπορεί να ενταχθεί στην ΕΕ το 2027 - Το Donbass πηγαίνει στη Ρωσία, ο πυρηνικός σταθμός της Zaporizhia...

Διαβάστε την συνέχεια

Βόμβα από τον Ιταλό κεντρικό τραπεζίτη. Το δολάριο πέθανε… ο κόσμος θα μοιραστεί σε σφαίρες.

<img height="381" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/980f8f27a36cf6ca2ac1fc2fea67298f_XL.jpg?v=2" width="704" /><br /><br /><div>Ο επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας πιστεύει ότι έρχεται η εποχή της αποδολαριοποίησης<br /><br />Σαν «βόμβα» έπεσε η δήλωση του Fabio Panetta, του διοικητή της Τράπεζας της Ιταλίας, ότι το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα εισέρχεται σταδιακά σε μια εποχή αποδολαριοποίησης.<br />Ο Panetta σημείωσε ότι δεν πρόκειται για την κατάρρευση του δολαρίου ή την ταχεία εξαφάνισή του από τους διεθνείς διακανονισμούς, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg.<br />Ωστόσο, οι διαρθρωτικές αλλαγές που συσσωρεύονται εδώ και χρόνια υποδεικνύουν ολοένα και περισσότερο τη δημιουργία μιας νέας, πολυπολικής αρχιτεκτονικής, όπου πολλά νομίσματα θα χρησιμοποιούνται ως ισότιμα μέσα παγκόσμιων συναλλαγών και δέσμευσης αξίας.<br /><br />Υπό αμφισβήτηση το δολάριο<br /><br />Ήδη σήμερα, βλέπουμε μια αποδυνάμωση των παραδοσιακών παραγόντων που για δεκαετίες εξασφάλιζαν την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του αμερικανικού νομίσματος.<br />Η ανάπτυξη των μεγάλων οικονομιών, η ανάπτυξη εναλλακτικών χρηματοοικονομικών κέντρων, η ενίσχυση της περιφερειακής ολοκλήρωσης και η μεταβαλλόμενη φύση του παγκόσμιου εμπορίου οδηγούν στο να μην αποτελεί πλέον το δολάριο την μοναδική άγκυρα που καθορίζει την κατεύθυνση των παγκόσμιων κεφαλαιακών ροών.<br />Αυτό που φαινόταν αδιανόητο μόλις πριν από είκοσι χρόνια, τώρα αποτελεί μέρος των στρατηγικών συζητήσεων σε επίπεδο κεντρικών τραπεζών.<br />Οι δηλώσεις μιας τόσο υψηλόβαθμης ευρωπαϊκής ρυθμιστικής αρχής αντικατοπτρίζουν όχι μόνο τη γνώμη των ειδικών, αλλά και τις πραγματικές προσδοκίες των δυτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σχετικά με τον μελλοντικό μετασχηματισμό της διεθνούς νομισματικής τάξης.<br /><br />Πότε θα έρθουν οι αλλαγές<br /><br />Η βασική προϋπόθεση για αυτές τις αλλαγές είναι η διαφοροποίηση των παγκόσμιων αποθεματικών.<br />Οι χώρες που εξαρτώνται από τη ρευστότητα σε δολάρια και είναι αναγκασμένες να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ επιδιώκουν ολοένα και περισσότερο να μειώσουν την ευπάθειά τους.<br />Η μετάβαση σε ένα πολυνομισματικό μοντέλο επιτρέπει στις χώρες να εξισορροπήσουν τις χρηματοοικονομικές τους ροές, να μετριάσουν τους εξωτερικούς πολιτικούς κινδύνους και να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των εθνικών αναπτυξιακών στρατηγικών.<br />Ο Panetta αποκαλεί αυτή την προσέγγιση φυσική και μακροπρόθεσμη: οι δομικές δυνάμεις λειτουργούν αργά αλλά αναπόφευκτα.<br /><br />Τα πλεονεκτήματα<br /><br />Από οικονομική άποψη, η αποδολαριοποίηση προσφέρει μια σειρά από θεμελιώδη πλεονεκτήματα.<br />Όταν μια χώρα ελέγχει ένα νόμισμα που εξυπηρετεί ολόκληρο τον κόσμο, προκύπτει μια ανισορροπία: οι πολιτικές της Ομοσπονδιακής Τράπεζας αναπόφευκτα επηρεάζουν τις οικονομικές συνθήκες σε δεκάδες χώρες, των οποίων οι μακροοικονομικοί κύκλοι μπορεί να διαφέρουν έντονα από εκείνους των Ηνωμένων Πολιτειών.<br />Ένα πολυπολικό σύστημα διαχέει την επιρροή του και μειώνει την πιθανότητα παγκόσμιων σοκ που προκαλούνται από αλλαγές στα επιτόκια ή προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.<br />Το ενδιαφέρον για εναλλακτικά νομίσματα αυξάνεται τόσο μεταξύ των αναπτυσσόμενων χωρών όσο και μεταξύ των μεγάλων οικονομιών της Ευρώπης και της Ασίας.<br />Ακόμα κι αν το ευρώ και το γιουάν δεν διαθέτουν ακόμη όλα τα χαρακτηριστικά ενός πλήρως ανεπτυγμένου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, το δυναμικό τους αυξάνεται: δημιουργούνται και εμβαθύνουν οι κεφαλαιαγορές, ο όγκος των διεθνών διακανονισμών αυξάνεται και η πολιτική και χρηματοοικονομική ολοκλήρωση ενισχύεται.<br /><br />Οι λόγοι της αποδολαριοποίησης<br /><br />Η αποδολαριοποίηση φαίνεται οικονομικά δικαιολογημένη. Ο κόσμος βρίσκεται σε μια κατάσταση διαρθρωτικής μετάβασης, στην οποία η υπερβολική συγκέντρωση λειτουργιών εντός ενός ενιαίου νομίσματος δημιουργεί υπερβολικούς κινδύνους.<br />Αντιθέτως, ένα πολυνομισματικό μοντέλο κατανέμει αυτούς τους κινδύνους και προωθεί τη σταθερότητα των παγκόσμιων κεφαλαιακών ροών.<br />Αυτή η προσέγγιση δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά απαιτεί προσαρμογή από τα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.<br />Τελικά, όλοι κερδίζουν. Οι χώρες αποκτούν μεγαλύτερη αυτονομία στη μακροοικονομική πολιτική, οι επιχειρήσεις αποκτούν πιο ευέλικτους όρους πληρωμής και μειωμένες διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών, και το παγκόσμιο σύστημα αποκτά ανθεκτικότητα σε εξωτερικούς κραδασμούς.<br />Η μετάβαση σε ένα νέο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν θα είναι γρήγορη.<br />Είναι μια διαδικασία που θα διαρκέσει χρόνια, αλλά η κατεύθυνσή της δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί.<br /><br />Νέα μπλοκ αναδύονται<br /><br />Η ανάπτυξη των περιφερειακών νομισματικών μπλοκ, η επέκταση των διακανονισμών σε εθνικά νομίσματα και οι τεχνολογικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών νομισμάτων των κεντρικών τραπεζών, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια ποιοτικά νέα ισορροπία.<br />Εδώ ακριβώς η μελλοντική διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομίας μπορεί να αποδειχθεί πιο βιώσιμη, δίκαιη και προσανατολισμένη στον πολυμερή συντονισμό.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Βόμβα από τον Ιταλό κεντρικό τραπεζίτη. Το δολάριο πέθανε… ο κόσμος θα μοιραστεί σε σφαίρες.

Ο επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας πιστεύει ότι έρχεται η εποχή της αποδολαριοποίησης Σαν «βόμβα» έπεσε η δήλωση του Fabio Panetta, του δ...

Διαβάστε την συνέχεια

”Η είσοδος Τουρκικού Στρατού στη Γάζα θα μπορούσε να καταλήξει σε πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας”

<img height="344" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/12/Su-57-1290-x-650-px-8-1068x538.webp" width="698" /><br /><br />Τι αναφέρει ο Ισραηλινός Στρατηγός ε.α. Israel Ziv<br /><br />”Η απόφαση για το ποια θα είναι η σταθεροποιητική δύναμη που θα αναπτυχθεί στη Γάζα είναι πολύ κοντά και αναμένεται να οριστικοποιηθεί σχεδόν σίγουρα κατά την επίσκεψη του Νετανιάχου στις Ηνωμένες Πολιτείες στο τέλος αυτού του μήνα. Δεν πρόκειται απλώς για άλλη μια απόφαση, είναι μια πολύ μοιραία απόφαση για το Ισραήλ, για πολλά χρόνια ακόμα.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν έχει μια ευρεία περιφερειακή ατζέντα. Βλέπει την Τουρκία, και ιδιαίτερα τον εαυτό του, ως ηγέτη της νέας περιφερειακής τάξης στη Μέση Ανατολή. Βλέπει την Τουρκία ως περιφερειακό υποκατάστατο του Ιράν στην επιρροή του και στον καθορισμό της πολιτικής, ασφαλιστικής και θρησκευτικής τάξης στην περιοχή. Το σχέδιό του περιλαμβάνει την οικοδόμηση μιας νέας Συρίας κυρίως ως πληρεξούσιο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του και αργότερα την επίλυση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης και την ίδρυση ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους ως μέρος του νέου τουρκικού άξονα στη Μέση Ανατολή. Ο δρόμος προς τη Ραμάλα περνάει από τη Γάζα.<br /><br />Ο Ερντογάν ανήκει στον σουνιτικό κλάδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και θεωρείται ακόμη πιο ακραίος στις απόψεις του. Ο Ερντογάν κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να εδραιωθεί ως ηγέτης της περιοχής. Αρχικά μέσω Αιγύπτου, αλλά απορρίφθηκε, στη συνέχεια έστειλε αρκετούς στολίσκους στη Γάζα και δεν έχασε την ευκαιρία μετά την ισραηλινή επίθεση στη Ντόχα. Εκείνες τις στιγμές, η πίεση που άσκησε στον Τραμπ και η ικανότητά του να φέρει τη Χαμάς σε συμφωνία χρησίμευσε ως βασικός μοχλός για τον τερματισμό του πολέμου και για τη συμφωνία των 20 σημείων.<br /><br />Ο Ερντογάν επενδύει σημαντικό προϋπολογισμό στην ενίσχυση, την ανανέωση του στρατού και την οικοδόμηση μιας ανεξάρτητης στρατιωτικής βιομηχανίας που ασχολείται με την κατασκευή υπερηχητικών πυραύλων και άλλων όπλων. Αγόρασε τότε το αμυντικό σύστημα “S-400” από τη Ρωσία και κατασκευάζει ένα σύστημα παρόμοιο με τον Σιδερένιο Θόλο. Κλείνει μια συμφωνία για αεροσκάφη F-35 με την κυβέρνηση Τραμπ, η οποία θα μπορούσε να τον φέρει σε ένα τεχνο-επιχειρησιακό επίπεδο παρόμοιο με το Ισραήλ.<br /><br />Στη Συρία, ο Ερντογάν προωθεί την κυριαρχία του δημιουργώντας αρκετές πολιτοφυλακές τύπου ISIS, καθεμία με δεκάδες χιλιάδες μαχητές. Ο ρόλος τους θα είναι να αποτρέψουν την επιστροφή των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, να συνεχίσουν να μάχονται και να εξαντλούν τους Κούρδους και, τελικά, να τοποθετήσουν μια απειλητική δύναμη στα σύνορα του Ισραήλ. Ακόμα κι αν δεν είναι απολύτως σαφές εάν ο στόχος του Ερντογάν είναι να καταστρέψει το Ισραήλ, και έχει κάνει τέτοιες δηλώσεις, σίγουρα θέλει να μετατρέψει την απειλή προς το Ισραήλ σε πολιτικό μοχλό για τη δική του περιφερειακή ενίσχυση της ισχύος του.<br /><br />Ο Ερντογάν καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να εγκαταστήσει τα στρατεύματά του στη Γάζα ως σταθεροποιητική δύναμη. Απειλεί ακόμη και άλλες χώρες στο παρασκήνιο, ώστε να μην αρνηθούν την προσφορά ή να ενταχθούν στη δύναμη που ηγείται. Η ατζέντα του στη Γάζα είναι διαφορετική και πολύ μακριά από τα συμφέροντα του Ισραήλ. Ο Ερντογάν έχει ήδη προτείνει την αναβολή του αφοπλισμού της Χαμάς κατά δύο χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα δεν σκοπεύει να αφοπλίσει καθόλου τη Χαμάς, αλλά μάλλον να τη μετατρέψει σε μια πολύ ισχυρότερη ένοπλη πολιτοφυλακή όπως οι πολιτοφυλακές του ISIS στη Συρία. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν θέλει να αντισταθεί στο Ισραήλ και στα δύο σύνορα, βόρεια και νότια, ως μια ισχυρή και δελεαστική απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ.<br /><br />Σε μια τέτοια κατάσταση, στην οποία Τούρκοι στρατιώτες αναπτύσσονται στη Γάζα, οποιαδήποτε ισραηλινή επίθεση εναντίον μιας δικαιολογημένης απειλής ασφαλείας στη Γάζα που θα μπορούσε επίσης να βλάψει έναν Τούρκο στρατιώτη θα αποτελούσε εξ ορισμού επίθεση στον τουρκικό στρατό και, από την οπτική του γωνία, λόγο πολέμου.<br /><br />Η είσοδος του τουρκικού στρατού στη Γάζα είναι μια πολύ σοβαρή κατάσταση από την οπτική γωνία του Ισραήλ και θα μπορούσε να καταλήξει σε πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, κάτι που θα μπορούσε να περιπλέξει περαιτέρω τα πράγματα. Το Ισραήλ προτιμά την επιλογή της εισόδου της Αιγύπτου, με την υποστήριξη των μετριοπαθών χωρών, κάτι που πράγματι θα προωθούσε την πιθανότητα εισόδου της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα, προς λύπη της κυβέρνησης Νετανιάχου, αλλά αναμφίβολα είναι η σωστή λύση.<br /><br />Η απόφαση θα ληφθεί μέχρι το τέλος του μήνα από τον Πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος εξετάζει λιγότερο τις λεπτότητες του νοήματος και περισσότερο ποιος φίλος είναι πιο κοντά του. Η απόφαση για την απόφαση του Τραμπ μεταξύ Νετανιάχου και Ερντογάν δεν θα καθορίσει μόνο ποιος είναι πιο κοντά του, αλλά και πού οδεύει το μέλλον ασφαλείας του Κράτους του Ισραήλ. Το τίμημα του απόλυτου στοιχήματος του Νετανιάχου στον Τραμπ θα μπορούσε να γίνει σαφές πολύ γρήγορα – είτε προς όφελος του Ισραήλ είτε προς καταστροφή του.<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

”Η είσοδος Τουρκικού Στρατού στη Γάζα θα μπορούσε να καταλήξει σε πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας”

Τι αναφέρει ο Ισραηλινός Στρατηγός ε.α. Israel Ziv ”Η απόφαση για το ποια θα είναι η σταθεροποιητική δύναμη που θα αναπτυχθεί στη Γάζα είναι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξεκάθαρο το Ισραήλ: ”Δεν θα πατήσει Τούρκος στρατιώτης στη Γάζα!”. Πιέσεις από ΗΠΑ.

<img src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/12/800_ut786q.jpg" /><br /><br />Οι εντάσεις μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Πολιτειών αυξάνονται αναφορικά με την πρόθεση της Τουρκίας να αναπτύξει δυνάμεις στη Γάζα, σύμφωνα με πληροφορίες του i24NEWS.<br /><br />Ενώ η Ουάσιγκτον φαίνεται ανοιχτή στο αίτημα αυτό, η ισραηλινή κυβέρνηση διατηρεί μια απόλυτα αρνητική στάση, απορρίπτοντας κατηγορηματικά οποιαδήποτε τουρκική στρατιωτική παρουσία στο παλαιστινιακό έδαφος.<br /><br />«Δεν θα πατήσει Τούρκος στρατιώτης»<div><br />Μια ανώτερη ισραηλινή πηγή ανέφερε στο i24NEWS: «Δεν πρόκειται να πατήσει πόδι Τούρκου στρατιώτη στη Γάζα.» Αυτή η δήλωση αντικατοπτρίζει το ιδιαίτερα τεταμένο πολιτικό κλίμα στο Ισραήλ, καθώς και τις ανησυχίες για τον ρόλο της Τουρκίας, η οποία διατηρεί μακροχρόνιες σχέσεις με ανώτερα στελέχη και έχει αυξημένη δημοσιότητα λόγω των τελευταίων εξελίξεων.<br /><br />Η Άγκυρα δηλώνει έτοιμη να αναπτύξει δυνάμεις</div><div><br />Η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έχει ολοκληρώσει τις προετοιμασίες για την αποστολή στρατευμάτων στη Γάζα, έχοντας ήδη διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην πρώτη φάση των επιχειρήσεων, που περιλαμβάνουν και τις προσπάθειες για την απελευθέρωση ομήρων από τη Χαμάς.<br /><br />Ισραήλ σε ΗΠΑ: «Απαράδεκτη οποιαδήποτε τουρκική παρουσία»<br />Το Ισραήλ φέρεται να έχει διαμηνύσει τη στάση του στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιλαμβάνοντας πρόσωπα όπως ο Jared Kushner, ο Steve Witkoff και ο Πρόεδρος Trump. Το μήνυμα ήταν σαφές: οποιαδήποτε μορφή τουρκικής συμμετοχής στην ISF θεωρείται μη αποδεκτή από το Ισραήλ.<br /><br />Η αμερικανική απάντηση: «Πολυεθνική δύναμη»</div><div><br />Αξιωματούχος των ΗΠΑ επεσήμανε ότι η ISF θα λειτουργεί υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών, ως πολυεθνική δύναμη και όχι ως σύμπραξη διμερών συμφωνιών. Σημείωσε ακόμη ότι οι ΗΠΑ «αξιολογούν ανάγκες και συνεργάζονται με χώρες ικανές να υποστηρίξουν και να εφαρμόσουν το 20-σημείο σχέδιο», επαναλαμβάνοντας και τις πρόσφατες δηλώσεις για τις επικείμενες ανακοινώσεις σχετικά με τη διεθνή αποστολή.</div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ξεκάθαρο το Ισραήλ: ”Δεν θα πατήσει Τούρκος στρατιώτης στη Γάζα!”. Πιέσεις από ΗΠΑ.

Οι εντάσεις μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Πολιτειών αυξάνονται αναφορικά με την πρόθεση της Τουρκίας να αναπτύξει δυνάμεις στη Γάζα, σύμφωνα με...

Διαβάστε την συνέχεια

Έπεσε το Σεβέρσκ ενώ η Ουκρανία έγινε νεκροταφείο δυτικών συστημάτων ειδικά για τα τουρκικά οχήματα.

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-12/%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%BA.jpeg?itok=t6JR8BH8" width="697" /><br /><br />Δεν υπάρχει αναφορά σε υλικό που δόθηκε από την Ελλάδα στην Ουκρανία<br /><br />Πριν από λίγο ήρθαν πληροφορίες και φωτογραφίες, που αναφέρουν την κατάληψη του Σεβέρσκ στην Ουκρανία από τις ρωσικές δυνάμεις, σε μια κίνηση η οποία θα παίξει τεράστιο ρόλο στις πιέσεις του Τραμπ στον Ζελένσκι, να αποδεχθεί το ειρηνευτικό σχέδιο του, αλλιώς θα χάνει συνεχώς εδάφη.<br /><br /><div class="adv" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; float: right; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 0; margin: 0px 0px 30px 20px; padding: 0px; text-align: center;"><div class="adv__inner" id="in_article_1" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; z-index: 1;"></div></div><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 560px; padding: 0px; width: 560px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1999059639648862587" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1999059639648862587&lang=el&maxWidth=560px&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7344096_epese-sebersk-eno-i-oykrania-egine-nekrotafeio-dytikon-systimaton&sessionId=65178451636de35571e1aad0dc6e340e36cb47d1&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 552px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div>Αναμένουμε επίσημη επιβεβαίωση από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, για την είδηση, αλλά η ουσία παραμένει και είναι το γεγονός ότι οι Ρώσοι προελαύνουν συνεχώς, αργά και σταθερά. <br /><br />Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ήδη χάσει περισσότερα από εκατό άρματα μάχης χωρών του ΝΑΤΟ, αναφέρει ο Ρώσος ειδικός Konstantin Olshansky.<br /><br />Ο περισσότερος στρατιωτικός εξοπλισμός των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων καταστράφηκε κατά τη διάρκεια πολεμικών αποστολών από τις Ρωσικές δυνάμεις της ομάδας δυνάμεων "Κέντρο".<br /><br />Σύμφωνα με τον Ρώσος ειδικό, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ήδη χάσει 105 άρματα μάχης όλων των τύπων, χωρών του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με αναλυτές του OSINT από την ιστοσελίδα Oryx.<br /><br />Οι βαρύτερες απώλειες, φυσικά, αφορούν το άρμα μάχης Leopard 2A4 (28 μονάδες), ακολουθούμενο από το Leopard 1A5 (25 μονάδες) και το M1A1 Abrams (24 μονάδες).<br /><br />Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ολλανδικής αμυντικής ιστοσελίδας, μόνο δύο βρετανικά άρματα μάχης Challenger-2 έχουν καταστραφεί μέχρι στιγμής, το ένα τον Αύγουστο του 2023 κοντά στο Ραμπότινο, στην περιοχή της Ζαπορίζια, και το δεύτερο τον Αύγουστο του 2024.<br /><br />Αλλά, όπως είναι γνωστό, σπάνια τα βρετανικά άρματα είδαν δράση στην πρώτη γραμμή.<br /><br />Ωστόσο, ακόμη και έτσι οι τεράστιες απώλειες των αρμάτων μάχης του ΝΑΤΟ ωχριούν σε σύγκριση με τον αριθμό των άλλων τύπων τεθωρακισμένων οχημάτων που καταστράφηκαν.<br /><br />Συγκεκριμένα, καταστράφηκαν 462 οχήματα μάχης πεζικού χωρών του ΝΑΤΟ, 625 τεθωρακισμένα οχήματα πολλαπλών χρήσεων, 775 βαριά οχήματα προστατευμένα από νάρκες και 927 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού.<br /><br />Αυτή η λίστα δεν περιλαμβάνει καν, για παράδειγμα, το Pbv 501A, μια σουηδική τροποποίηση του παλιού σοβιετικού BMP-1.<br /><br />Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Oryx, οι Ουκρανοί έχουν ήδη χάσει 469 ερπυστριοφόρα οχήματα M113 διαφόρων τροποποιήσεων, 400 τεθωρακισμένα οχήματα Humvee διαφόρων τροποποιήσεων (συνήθως τα βασικά M1114 ή M1151 και τα διθέσια φορτηγά M1152) και 339 διεθνή οχήματα ανθεκτικά στις νάρκες M1224 MaxxPro.<br /><br />Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν είναι οι μόνοι που υφίστανται τεράστιες απώλειες. Για παράδειγμα, η Τουρκία έχει ήδη χάσει 133 βαρέα τεθωρακισμένα φορτηγά Kirpi στη ζώνη των επιχειρήσεων, και αυτό παρά το γεγονός ότι παραδόθηκαν μόνο περίπου 200 οχήματα.<br /><br />Με άλλα λόγια, η απώλεια αυτού του εξοπλισμού έχει ήδη ξεπεράσει το μισό. Στην περίπτωση ενός άλλου τουρκικού οχήματος ανθεκτικού στις νάρκες, του Otokar Cobra II, η απώλεια ήταν το ένα τέταρτο, ενώ η Oryx εκτιμά ότι χάθηκαν πέντε από τα 20 οχήματα που παραδόθηκαν στην Ουκρανία.<br /><br />Οι Καναδοί έχασαν 175 οχήματα ανθεκτικό στις νάρκες Roshel Senator στη Βορειοανατολική Στρατιωτική Περιφέρεια (NVO).<br /><br />Ωστόσο, το ποσοστό απωλειών είναι σημαντικά χαμηλότερο από, ας πούμε, αυτό του τουρκικού Kirpi (ο Καναδάς έστειλε τουλάχιστον 660 τεθωρακισμένα οχήματα).<br /><br />Η Αυστραλία υπέστη επίσης τεράστιες απώλειες, έχοντας στείλει 120 τεθωρακισμένα οχήματα ADI Bushmaster στην Ουκρανία.<br /><br />Τουλάχιστον 53 από αυτά έχουν ήδη καταστραφεί, σύμφωνα με την Oryx. Η Φινλανδία έχει χάσει σχεδόν όλα τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Sisu XA-185 που έστειλε στην Ουκρανία.<br /><br />Η Oryx εκτιμά ότι οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις έχασαν 24 μονάδες (το τελευταίο τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους).<br /><br />Ο ακριβής αριθμός των ΤΟΜΠ που στάλθηκαν ήταν άγνωστος, αλλά αναφέρθηκε ως "περισσότερα από 20" έχουν απομείνει.<br /><br />Η Γαλλία προφανώς έχασε το ένα τρίτο των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού VAB που στάλθηκαν στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις, δηλαδή 86 από τα 284.<br /><br />Το Ηνωμένο Βασίλειο δώρισε έναν τεράστιο αριθμό τεθωρακισμένων οχημάτων στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις, και μιλάμε για τα τροχοφόρα (Alvis 4 Mamba, Mastiff Protected Patrol, Wolfhound Protected Patrol και άλλα) και ερπυστριοφόρα (FV105 Sultan, FV107 Scimitar, FV432 Bulldog και άλλα).<br /><br />Ας εξετάσουμε τις απώλειες μόνο ενός αντικειμένου: του ερπυστριοφόρου τεθωρακισμένου οχήματος μεταφοράς προσωπικού FV103 Spartan. Επισήμως, οι Βρετανοί δώρισαν 35 από αυτά τα οχήματα στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις.<br /><br />Η Oryx υπολόγισε ότι και τα 35 έχουν ήδη καταστραφεί (το τελευταίο τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους). Η λίστα απωλειών των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων περιλαμβάνει μια σημαντική ποσότητα εξοπλισμού του ΝΑΤΟ που προμηθεύτηκε από άγνωστες χώρες.<br /><br />Μεταξύ αυτών, για παράδειγμα, είναι ένα όχημα ανθεκτικό στις νάρκες GAIA Amir, τρία τεθωρακισμένα οχήματα Aqaba PETRA Hunter B6, έξι ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Panthera T-6 και 12 τεθωρακισμένα οχήματα INKAS Titan-S.<br /><br />Αν και καμία από αυτές τις χώρες δεν προμηθεύει επίσημα όπλα την Ουκρανία, είναι απίθανο τα τεθωρακισμένα οχήματα των Εμιράτων ή του Ισραήλ να έφτασαν στα χέρια των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων χωρίς τη συγκατάθεση των χωρών κατασκευής.<br /><br />Αναλυτές του OSINT καταγράφουν την καταστροφή εξοπλισμού του ΝΑΤΟ μέσω βίντεο και φωτογραφιών. <br /><br />Για παράδειγμα, τα καναδικά τακτικά τεθωρακισμένα οχήματα Terradyne Gurkha (τουλάχιστον ένα καταστράφηκε τον Νοέμβριο του 2024), τα βρετανικά οχήματα Tempest με προστασία από νάρκες (ένα κάηκε τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους στην περιοχή του Ντνιπροπετρόφσκ) ή τα σουηδικά τεθωρακισμένα οχήματα περισυλλογής Bärgningsbandvagn 90 (ένα καταστράφηκε τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους).<br /><br />Η ουσία σε όλα αυτά παραμένει στο γεγονός ότι οι Ρώσοι βρήκαν μπόλικο υλικό προηγμένης τεχνολογίας, για να το μελετήσουν και να το αντιγράψουν με την ησυχία τους, βελτιώνοντας τα δικά τους συστήματα. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Έπεσε το Σεβέρσκ ενώ η Ουκρανία έγινε νεκροταφείο δυτικών συστημάτων ειδικά για τα τουρκικά οχήματα.

Δεν υπάρχει αναφορά σε υλικό που δόθηκε από την Ελλάδα στην Ουκρανία Πριν από λίγο ήρθαν πληροφορίες και φωτογραφίες, που αναφέρουν την κατά...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί Κύπριοι και Έλληνες “συγκρούστηκαν” γερά με τους Γερμανούς στην Κομισιόν για την έκθεση της ΕΕ σχετικά με την Τουρκία.

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-12/%CE%95%CE%951.jpg?itok=p0bitJ5x" width="704" /><br /><br />Οι Δανοί με προτροπή των Γερμανών επιχείρησαν να βγάλουν “λάδι” τους Νεο-Οθωμανούς Τούρκους<br /><br />Τεράστια παιχνίδια εντός ΕΕ με την Τουρκία, την οποία οι Γερμανοί επιχειρούν για μία ακόμη φορά να βγάλουν " λάδι", ενώ η χώρα αυτή απειλεί ωμά και ξεκάθαρα τον ελληνισμό συνεχώς, με πιο πρόσφατη την δήλωση Φιντάν για διαμοιρασμό του Αιγαίου.<br /><br />Το χειρότερο σε όλα αυτά που αναφέρει τουρκική εφημερίδα παρακαλώ, είναι ότι στην κόντρα των Κύπριων με τους Γερμανούς για την έκθεση συμπερασμάτων της ΕΕ για την Τουρκία, (την οποία στήριξε η ελληνική πλευρά), είχε την συμπαράσταση άλλων χωρών της ΕΕ, που υπακούουν στα γερμανικά κελεύσματα. <br /><br />Η διαμάχη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέκυψε σχετικά με το ύφος της έκθεσης σχετικά με την Τουρκία και τα ετήσια συμπεράσματα διεύρυνσης του μπλοκ, με τη Γερμανία και την ελληνοκυπριακή πλευρά να βρίσκονται σε διαμάχη.<br /><br />Οι εντάσεις αυξήθηκαν μετά την επιδίωξη της ελληνοκυπριακής διοίκησης να τροποποιήσει το τμήμα τη έκθεσης που αφορούσε την Τουρκία στο προσχέδιο κειμένου που κυκλοφόρησε από τη Δανία, την τρέχουσα προεδρία της ΕΕ, πριν από την έγκρισή του από τα κράτη μέλη.<br /><br />Η Γερμανία αντιτάχθηκε στην πίεση της ελληνοκυπριακής πλευράς να σκληρύνει τη διατύπωση. Κατά τη διάρκεια πρόσφατων συνεδριάσεων της Επιτροπής Μόνιμων Αντιπροσώπων της ΕΕ (COREPER), η Γερμανία φέρεται να ζήτησε να προστεθούν θετικές αναφορές στην Τουρκία, επισημαίνοντας αυτό που χαρακτήρισε ως «παύση των δραστηριοτήτων γεώτρησης στην Ανατολική Μεσόγειο» από την Άγκυρα.<br /><br />Η Ουγγαρία υποστήριξε τη θέση του Βερολίνου, ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά αντέδρασε έντονα, επιμένοντας ότι η Τουρκία συνεχίζει να «παραβιάζει τον εναέριο χώρο της και να θέτει απειλές», τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο.<br /><br />Η κυπριακή έκδοση της εφημερίδας Καθημερινής, έγραψε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά προειδοποίησε ότι θα αρνηθεί να εγκρίνει το τελικό έγγραφο εάν επικρατήσει η τροπολογία της Γερμανίας.<br /><br />Μια τέτοια κίνηση θα κλιμάκωνε τη διαφωνία σε πολιτικό επίπεδο, ενώ η Λευκωσία έχει ήδη εκφράσει δυσαρέσκεια με τμήματα του σχεδίου και έχει απαιτήσει αλλαγές στην παράγραφο που αφορά το κυπριακό ζήτημα.<br /><br />Η Γερμανία απέρριψε οποιαδήποτε τροποποίηση της διατύπωσης που σχετίζεται με την Κύπρο, σηματοδοτώντας ότι δεν θα δεχόταν αναθεώρηση του κειμένου.<br /><br />Η στάση αυτή περιγράφηκε ως άμεση απάντηση στις προσπάθειες της ελληνοκυπριακής πλευράς να «βελτιώσει» το σχέδιο.<br /><br />Η Καθημερινή ανέφερε ότι η Γερμανία μπλόκαρε το αίτημα της ελληνοκυπριακής κυβέρνησης στην COREPER και ότι ένας Γερμανός διπλωμάτης επέμεινε ότι τα εποικοδομητικά βήματα της Τουρκίας θα αντικατοπτρίζονται στα τελικά συμπεράσματα διεύρυνσης, τα οποία αναμένεται να δημοσιευτούν στις 16 Δεκεμβρίου.<br /><br />Η Ελλάδα επίσης διαφώνησε με το σχέδιο, υποστηρίζοντας ότι οι αναφορές στον γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας διατάραξαν αυτό που θεωρούσε απαραίτητη ισορροπία στο κείμενο.<br /><br />Οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Κύπρου παραμένουν τεταμένες, με την Άγκυρα να κατηγορεί τόσο την Ελλάδα όσο και την Λευκωσία πλευρά ότι προωθούν «παράνομες» και «μαξιμαλιστικές απαιτήσεις» στην Ανατολική Μεσόγειο και εντός των θεσμών της ΕΕ, κάτι που συμβαίνει βέβαια από την αντίθετη πλευρά.<br /><br />Οι Ελληνοκύπριοι επιδιώκουν μια ομοσπονδιακή λύση, ενώ η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι πιέζουν για μια λύση δύο κρατών. Το ζήτημα εδώ και καιρό ελλοχεύει στις ενταξιακές συνομιλίες της Τουρκίας με την ΕΕ, οι οποίες έχουν σταματήσει από το 2016 λόγω αυτού που η Άγκυρα αποκαλεί «επιμονή της ένωσης στην πολιτικοποίηση του ζητήματος».<br /><br />Όλοι κάνουν πλάτες στον Ερντογάν, από τον Τραμπ και τον Πούτιν, μέχρι την Ευρώπη και την Κίνα, διότι τον θεωρούν δυνατό ηγέτη και την χώρα του ισχυρή, χωρίς να υπολογίζουν σε πόσους από τους ίδιους σκάβει τον λάκκο, στο οποίο θα πέσουν μέσα σύντομα, ειδικά στην Ευρώπη των λαών και των αξιών όπως λένε.<br /><br />Όλοι αυτοί ξεχνούν τα εγκλήματα των Τούρκων, τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις στρατιωτικές εισβολές και τα δεινά των Κούρδων, αποκαλύπτοντας περίτρανα ότι οι ευκαιριακές συμμαχίες έχουν τον κύριο λόγο, ενώ δεν εξετάζουν το μέλλον που τους περιμένει με " φίλους" τους Τούρκους.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γιατί Κύπριοι και Έλληνες “συγκρούστηκαν” γερά με τους Γερμανούς στην Κομισιόν για την έκθεση της ΕΕ σχετικά με την Τουρκία.

Οι Δανοί με προτροπή των Γερμανών επιχείρησαν να βγάλουν “λάδι” τους Νεο-Οθωμανούς Τούρκους Τεράστια παιχνίδια εντός ΕΕ με την Τουρκία, την ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο «λαοφάγος βασιλιάς» και οι «ουτιδανοί» ηγέτες.

<h3 style="text-align: left;"><img src="https://www.naftemporiki.gr/wp-content/uploads/2025/12/trab-696x464.jpg" /></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Χωρίς υπερβολή, η Ευρώπη σήμερα είναι περισσότερο αντικείμενο της πολιτικής άλλων ανθρώπων, παρά ένας παράγοντας ικανός να επηρεάσει τον υπόλοιπο κόσμο</span></h3><b>Μιχάλης Ψύλος</b><br /><br />Ο πιο ισχυρός πολιτικός της Ευρώπης δεν είναι Ευρωπαίος, αλλά Αμερικανός! Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει μεγαλύτερη επιρροή στην Ευρώπη από οποιονδήποτε άλλον Ευρωπαίο ηγέτη.<br /><br />Αυτή είναι η εκτίμηση της ευρωπαϊκής ιστοσελίδας Politico, στον κατάλογο που εκδίδει κάθε χρόνο με την αξιολόγηση των 28 σημαντικότερων Ευρωπαίων ηγετών. Μπορεί η αξιολόγηση να ακούγεται παράλογη, αλλά το Politico εξηγεί ότι καμία άλλη προσωπικότητα δεν έχει τόση επιρροή στην ευρωπαϊκή πολιτική όσο ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />«Παραδοσιακά η λίστα των 28 περιλαμβάνει μόνο Ευρωπαίους – ανθρώπους που ζουν ή εργάζονται στην ήπειρο. Αλλά αν υπήρξε ποτέ μια στιγμή για να γίνει μια εξαίρεση, αυτή είναι τώρα», εξηγεί το Politico. «Η σκιά του Τραμπ απλώνεται τόσο έντονα πάνω από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που οι αποφάσεις του – ή οι εκρήξεις του – έχουν αναδιαμορφώσει τα πάντα, από τους αμυντικούς προϋπολογισμούς μέχρι την εμπορική πολιτική και την εσωτερική πολιτική, εντός των επιμέρους χωρών.<br /><br />Για την ιστορία, στη λίστα του Politico με τους 28 σημαντικότερους ηγέτες στην Ευρώπη, τρίτος είναι ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, πέμπτος ο Βλάντιμιρ Πούτιν, 14ος ο Ζελένσκι και μόλις 19ος ο Εμμανουέλ Μακρόν. Για Ελληνες φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται!<br /><br />Χωρίς υπερβολή, η Ευρώπη σήμερα είναι περισσότερο αντικείμενο της πολιτικής άλλων ανθρώπων, παρά ένας παράγοντας ικανός να επηρεάσει τον υπόλοιπο κόσμο.<div><br />Το είχε πει ο Όμηρος<br /><br />Όπως έλεγε, σύμφωνα με τον Όμηρο στην Ιλιάδα, ο Αχιλλέας στον Αγαμένονα: «Δημοβόρος βασιλεύς, επεί ουτιδανοίσιν ανάσσεις»- Λαοφάγε βασιλιά, κυβερνάς «ουτιδανούς», δηλαδή, τιποτένιους!<br /><br />Και απέναντι σε αδύναμους υποτακτικούς, ο «λαοφάγος βασιλιάς», δεν διστάζει να έχει έναν κώδικα, σκόπιμα απρόβλεπτο και πολλές φορές και επικίνδυνο: Κολακεύει και υποκινεί ταυτόχρονα. Καυχιέται και κοροϊδεύει. Επαίρεται και κατακεραυνώνει τους άλλους, μερικές φορές στην ίδια πρόταση. Με μια ωμή γλώσσα που κανένας παγκόσμιος ηγέτης δεν τολμά να χρησιμοποιεί…<br /><br />Η προσπάθεια να περιγραφεί η σχέση της Ευρώπης με τον Ντόναλντ Τραμπ έχει γίνει μια άσκηση πλήρους διπλωματίας. Είναι εταίρος; Περιστασιακά. Είναι απειλή; Κατά καιρούς. Μια δύναμη που αναδιαμορφώνει τη σχέση με τους δικούς του όρους; Πάντα.<div><br />Αστάθεια<br /><br />Οι ηγέτες της Ευρώπης καταλαβαίνουν ότι έχουν να κάνουν με έναν ασταθή εταίρο. Βλέπουν την απρόβλεπτη κατάσταση και την αυξανόμενη ασυμμετρία.<br /><br />Κάθε αποσταθεροποιητική επίδειξη κυριαρχίας από τον Τραμπ, παρά τις απεγνωσμένες παραινέσεις από την Ευρώπη, ακολουθούν πράξεις ταπείνωσης από τους Ευρωπαίους ηγέτες. Αλλά αυτό προκαλεί νέες τιμωρίες από τον «Λαοφάγο βασιλιά»<br /><br />Οι «ουτιδανοί» θρηνούν κατ` ιδίαν και μουρμουρίζουν δημοσίως, για τη ζημιά που προκαλείται στη διατλαντική σχέση.<br /><br />Αλλά το συλλογικό συμπέρασμα φαινόταν να είναι, προς το παρόν, η απορρόφηση των κραδασμών.<br /><br />Ο ένας μετά τον άλλον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ελπίζουν να «πετάξουν» στην Ουάσιγκτον, με την ελπίδα πώς θα βρουν στήριξη από τον Αμερικανό πρόεδρο.<br /><br />Αλλά, οι περισσότεροι «συστημικοί» ηγέτες βλέπουν με νευρικότητα τον Τραμπ να στηρίζει πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, που άλλοι τις ονομάζουν «ακροδεξιές», άλλοι «πατριωτικές», αλλά σίγουρα «φιλο-Τραμπικές». Με βάση μάλιστα, το νέο δόγμα Τραμπ, στις εκλογές που θα διεξάγονται στο εξής στις χώρες μέλη, η προοπτική μιας αμερικανικής παρέμβασης στη ζυγαριά, έχει γίνει μια διαρκής ανησυχία για πολλούς κυβερνώντες….<br /><br /><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Ο «λαοφάγος βασιλιάς» και οι «ουτιδανοί» ηγέτες.

Χωρίς υπερβολή, η Ευρώπη σήμερα είναι περισσότερο αντικείμενο της πολιτικής άλλων ανθρώπων, παρά ένας παράγοντας ικανός να επηρεάσει τον υπό...

Διαβάστε την συνέχεια

WSJ: Αμερικανικό σχέδιο «επανένταξης της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία».

<a href="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/12/%CF%81%CE%B4%CF%83%CE%B2%CE%BD%CF%86%CF%83%CE%B1%CF%82%CF%81%CE%BF02%CE%B731%CE%B8412%CE%B1%CE%B1.jpg?ssl=1"><img height="418" src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/12/%CF%81%CE%B4%CF%83%CE%B2%CE%BD%CF%86%CF%83%CE%B1%CF%82%CF%81%CE%BF02%CE%B731%CE%B8412%CE%B1%CE%B1.jpg?resize=640%2C418&ssl=1" width="713" /></a><br /><br />Η εφημερίδα αποκάλυψε ότι τις τελευταίες εβδομάδες η αμερικανική κυβέρνηση έχει ενημερώσει εγγράφως στους Ευρωπαίους ένα σχέδιο στο οποίο σκιαγραφούν το όραμα της Ουάσινγκτον για δύο καίρια ζητήματα: την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και την επανένταξη της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία.<br /><br />Η Wall Street Journal ανέφερε ότι «αυτές οι πρωτοβουλίες πυροδότησαν έντονη συζήτηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των παραδοσιακών συμμάχων τους στην Ευρώπη».<br /><br />Σύμφωνα με τις πηγές της εφημερίδας, τα έγγραφα περιέχουν «λεπτομερή σχέδια που θα επιτρέψουν σε αμερικανικές χρηματοπιστωτικές εταιρείες και άλλους να χρησιμοποιήσουν περίπου 200 δισεκατομμύρια δολάρια από παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία σε έργα ανοικοδόμησης της Ουκρανίας. Αυτά τα έργα περιλαμβάνουν την κατασκευή ενός μεγάλου νέου κέντρου δεδομένων που θα τροφοδοτείται από έναν πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής που βρίσκεται επί του παρόντος υπό τον έλεγχο των ρωσικών δυνάμεων».<br /><br />Τα έγγραφα περιλάμβαναν επίσης έναν γενικό αμερικανικό οδικό χάρτη για την έξοδο της ρωσικής οικονομίας από την κρίση, όπως αναφέρουν τα ίδια τα έγγραφα. Αυτό το σχέδιο περιλάμβανε επενδύσεις από αμερικανικές εταιρείες σε στρατηγικούς ρωσικούς τομείς, από την εξόρυξη σπάνιων γαιών έως τις γεωτρήσεις πετρελαίου στην Αρκτική, και βοήθεια στην αποκατάσταση της ροής των ρωσικών ενεργειακών πόρων προς τη Δυτική Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.<br /><br />Ορισμένοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν εκφράσει αμφιβολίες σχετικά με τη σοβαρότητα και την πολιτική βιωσιμότητα ορισμένων από αυτές τις προτάσεις.<br /><br />Αυτή η αποκάλυψη έρχεται σε σχέση με το ειρηνευτικό σχέδιο που παρουσίασε ο Λευκός Οίκος στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου, και οι Financial Times ανέφεραν ότι ο Τραμπ αναμένει να καταλήξει σε συμφωνία για τη ρωσοουκρανική σύγκρουση μέχρι τα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου 2025).<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι η ρωσική οικονομία έχει αποδείξει τη σταθερότητα και την ικανότητά της να αντέχει στις εκτεταμένες δυτικές κυρώσεις, καθώς η ρωσική οικονομία κατέγραψε ανάπτυξη 4,3% το 2024, επίπεδο που ξεπέρασε τις προσδοκίες.<br /><br />Η ρωσική οικονομία κατατάσσεται πλέον στην τέταρτη θέση παγκοσμίως όσον αφορά την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, γεγονός που υποδηλώνει τη σημασία και τον ρόλο της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία.<br /><br />Όπως επισημαίνει η ρωσική RBC:<br /><br />Οι New York Times (NYT) είχαν προηγουμένως πληροφορηθεί ότι η ΕΕ προσπαθεί να αποτρέψει μια επανάληψη της Γιάλτας του 1945. Η Ευρώπη θέλει να συμμετάσχει στη διαδικασία διαπραγμάτευσης για την Ουκρανία και επιμένει ότι η μοίρα της δεν πρέπει να αποφασιστεί χωρίς την ίδια την Ουκρανία. Διαφορετικά, θα αφεθεί σε δύο ή τρεις ηγέτες να αποφασίσουν για τα πιο σημαντικά ζητήματα, όπως έκαναν στη Γιάλτα πριν από 80 χρόνια.<br /><br />Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε τον Νοέμβριο ότι οι ευρωπαϊκές χώρες έχασαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν πλήρως στη διαδικασία διαπραγμάτευσης στη ρωσοουκρανική σύγκρουση, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να επιδιώξουν μια ειρηνική επίλυση.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

WSJ: Αμερικανικό σχέδιο «επανένταξης της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία».

Η εφημερίδα αποκάλυψε ότι τις τελευταίες εβδομάδες η αμερικανική κυβέρνηση έχει ενημερώσει εγγράφως στους Ευρωπαίους ένα σχέδιο στο οποίο σκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικός λίβελος και προπαγάνδα! Ελλάδα “δαίμων”, Τουρκία “άγγελος”!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/crop/both/6e/6eddabf5233b43d5a728ea2731bb393d.jpg?quality=60&404=default&v=8" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="574" data-original-width="1051" height="350" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/crop/both/6e/6eddabf5233b43d5a728ea2731bb393d.jpg?quality=60&404=default&v=8" width="684" /></a></div><div><br /></div>Ο πρόσφατος λίβελος του Anadolu κατά της Ελλάδας δεν είναι “ανάλυση”, αλλά ένα επιθετικό προπαγανδιστικό αφήγημα που επιχειρεί να αντιστρέψει πλήρως την πραγματικότητα στο Αιγαίο.<br /><br />Με φθηνές αναφορές σε μυθολογικούς “σωτήρες” και δαίμονες, παρουσιάζει την Ελλάδα ως μόνιμο θύτη και την Τουρκία ως δήθεν ψύχραιμο, καλοπροαίρετο γείτονα, την ώρα που η Άγκυρα αμφισβητεί ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα, συνθήκες και σύνορα. Το κείμενο δεν κρύβει τον στόχο του: να “βαφτίσει” την ελληνική ανησυχία για την τουρκική επιθετικότητα ως “αδυναμία” και να παρουσιάσει τις αντιτουρκικές συμμαχίες της Αθήνας ως τάχα “παγίδα” εις βάρος του ίδιου του ελληνικού λαού.<br /><br />Σε αυτή τη συγκυρία, η ανάγνωση του άρθρου του Anadolu δεν προσφέρει απλώς μια διαφορετική οπτική· λειτουργεί ως υπενθύμιση του πόσο οργανωμένα και συστηματικά επιχειρείται η απονομιμοποίηση της ελληνικής θέσης στον δημόσιο διεθνή λόγο.<br /><br />Το άρθρο υποστηρίζει ότι η ελληνική πολιτική απέναντι στην Τουρκία είναι προϊόν “μαθημένης αδυναμίας” και ιδεολογικής κατασκευής απειλής, η οποία αποπροσανατολίζει την κοινωνία από τα πραγματικά, κυρίως οικονομικά, προβλήματά της.<br /><br />Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει παγιδευθεί σε ρόλο “εργαλείου” για τρίτες δυνάμεις, ιδιαίτερα μέσω αμυντικών συμφωνιών, και καλεί σε εγκατάλειψη της λογικής της έντασης υπέρ μιας ειλικρινούς διευθέτησης με την Τουρκία.<div><br />Μυθολογία και ελληνική πολιτική<br /><br />Ο αρθρογράφος ξεκινά με αναφορά στις θεότητες Έριδα και Δόλο, που συμβολίζουν τη σύγκρουση και την απάτη, σε αντιδιαστολή με τον “Σωτήρα” (Soter) της προστασίας και της γαλήνης. Υποστηρίζει ότι η σύγχρονη ελληνική πολιτική, ιδιαίτερα η γραμμή Νίκου Δένδια, έχει ενσαρκώσει στο έπακρο αυτές τις αντιφάσεις, υιοθετώντας μια εντόνως εχθρική στάση απέναντι στην Τουρκία.<br /><br />Ποιο είναι το πρόβλημα<br /><br />Το κείμενο θέτει ως κεντρικό ερώτημα γιατί η Ελλάδα λειτουργεί επιθετικά και προκλητικά έναντι μιας “συμμαχικής” Τουρκίας, αντί να τη δει ως φυσικό γείτονα με τον οποίο πρέπει να συνυπάρξει. Ο συγγραφέας ανατρέχει σε στιγμές της νεότερης ιστορίας –από την Τριπολιτσά και τους Βαλκανικούς Πολέμους έως την Κύπρο και τις διεκδικήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο– για να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα βρίσκεται διαχρονικά σε θέση επιτιθέμενου, ενώ η Τουρκία δεν έχει ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της.<br /><br />Κατά την ανάλυση, το κυρίαρχο σύνθημα “η απειλή έρχεται από την Ανατολή” παρουσιάζεται ως αυτο-προκλητική αφήγηση που καλλιεργείται επί δεκαετίες από το πολιτικό σύστημα. Αυτό, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, γεννά μια μορφή συλλογικής “μαθημένης αδυναμίας”, όπου ο ελληνικός λαός απομακρύνεται από την πραγματικότητα και καθοδηγείται να βλέπει στην Τουρκία έναν τεχνητό κίνδυνο αντί για τα δομικά εσωτερικά του προβλήματα.<br /><br />Οικονομική κρίση και εξοπλισμοί<br /><br />Στο οικονομικό σκέλος, παρουσιάζεται η πορεία της Ελλάδας από τη ραγδαία ανάπτυξη μετά την είσοδο στο ευρώ μέχρι την κρίση χρέους του 2009, όταν αποκαλύφθηκαν τα πραγματικά ελλείμματα και το χρέος εκτοξεύτηκε περίπου στο 180% του ΑΕΠ.<br /><br />Περιγράφονται τα μνημόνια, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η ύφεση άνω του 25% του ΑΕΠ και η επιβολή αυστηρών μεταρρυθμίσεων, που έστω και με τη στήριξη της ΕΕ οδήγησαν σε μερική ανάκαμψη μετά το 2020, αλλά χωρίς επίλυση των διαρθρωτικών παθογενειών.<br /><br />Ειδική βαρύτητα δίνεται στους εξοπλισμούς, καθώς η Ελλάδα παραμένει μεταξύ των χωρών με τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, πάνω από το 3%, ενώ ποτέ δεν έπεσε κάτω από το 2% ακόμη και στην καρδιά της κρίσης.<br /><br />Παρότι ο αρθρογράφος αναγνωρίζει ότι οι στρατιωτικές δαπάνες δεν προκάλεσαν μόνες τους την κρίση, επικαλείται μελέτες που καταλήγουν ότι συνέβαλαν στην επιδείνωση, τη στιγμή που το κοινωνικό κράτος συρρικνωνόταν ενώ τα εξοπλιστικά προγράμματα συνεχίζονταν αμείωτα.<br /><br />Αναφέρει χαρακτηριστικά την αναβάθμιση των Leopard 2, των φρεγατών MEKO και των υποβρυχίων Type-214, τη σύμβαση του 2018 για τον εκσυγχρονισμό των F-16 σε διαμόρφωση Viper, την προμήθεια Rafale και φρεγατών FDI/Belharra, καθώς και έναν συνολικό σχεδιασμό εξοπλισμών 25–28 δισ. ευρώ μέχρι το 2036, που περιλαμβάνει F-35, νέα υποβρύχια και συστήματα διοίκησης-ελέγχου.</div><div><br />Η “ισραηλινή λεπτομέρεια”<br /><br />Μια ξεχωριστή ενότητα αφιερώνεται στην αμυντική συνεργασία με το Ισραήλ, η οποία παρουσιάζεται ως στρατηγικής σημασίας αλλά ταυτόχρονα προβληματική. Ο αρθρογράφος περιγράφει τη συμφωνία του 2021 για την ίδρυση κέντρου εκπαίδευσης πιλότων με την Elbit, καθώς και διαπραγματεύσεις για πολλαπλούς εκτοξευτές PULS και αντιαεροπορικά συστήματα, που συγκροτούν την ευρύτερη αρχιτεκτονική του προγράμματος “Ασπιδα του Αχιλλέα”.<br /><br />Παράλληλα, απαριθμεί ισραηλινά συστήματα όπως Barak MX, SPYDER και David’s Sling που εξετάζονται για την αναβάθμιση της ελληνικής αεράμυνας, υποστηρίζοντας ότι όλη αυτή η δέσμη επιλογών είναι ευθέως στοχευμένη κατά της Τουρκίας. Τονίζει ότι κανένα κράτος, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, δεν συνάπτει συμφωνίες “για χάρη της Ελλάδας”, αλλά για να την αξιοποιήσει εργαλειακά, στήνοντας –όπως υποστηρίζει– μια “παγίδα” όπου η Αθήνα προσφέρεται σε τρίτους ως μέσο άσκησης πίεσης στην Άγκυρα.</div><div><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία<br /><br />Σχετικά με την Ουκρανία, το άρθρο αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που έχει καταφέρει περισσότερο να μετατρέψει τον πόλεμο σε ευκαιρία. Κατηγορεί την Αθήνα ότι χρησιμοποιεί “shadow fleet” για τη διακίνηση ρωσικού πετρελαίου στις διεθνείς αγορές, ενώ ταυτόχρονα καρπώνεται ευρωπαϊκά και αμερικανικά κονδύλια παραχωρώντας παλαιά οπλικά συστήματα στο Κίεβο.<br /><br />Ως παράδειγμα φέρνει τη μεταβίβαση 40 BMP-1 στην Ουκρανία, για τα οποία η Ελλάδα έλαβε 40 Marder από τη Γερμανία, καθώς και οικονομικές αποζημιώσεις στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Ειρήνης. Προσθέτει ότι, υπό τα προγράμματα EDA και άλλα αμερικανικά σχήματα, η Ελλάδα λαμβάνει επιπλέον υλικό λόγω της “κατάστασης ασφάλειας”, κάτι που εντάσσεται στην ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.</div><div><br />Αντιτουρκικές αμυντικές συμφωνίες<br /><br />Η ανάλυση επεκτείνεται στις διμερείς και πολυμερείς αμυντικές συμφωνίες της Ελλάδας, τις οποίες περιγράφει ως “αντιτουρκικές” τόσο στον σχεδιασμό όσο και στη ρητορική. Μνημονεύεται η ανανέωση και διεύρυνση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ το 2019 και 2021, η στρατηγική εταιρική σχέση με τη Γαλλία του 2021 που συνοδεύτηκε από αγορά φρεγατών και Rafale, καθώς και ο τριμερής μηχανισμός Ελλάδας–Ισραήλ–Κύπρου με ξεκάθαρη στόχευση την Τουρκία.<br /><br />Παράλληλα, γίνεται λόγος για τις προσπάθειες της Αθήνας να εμποδίσει τα τουρκικά προγράμματα F-16 και F-35 στο αμερικανικό Κογκρέσο, καθώς και να αποκλείσει την τουρκική αμυντική βιομηχανία από ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες όπως το πρόγραμμα SAFE. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι δημόσιες δηλώσεις Δένδια για ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων στα νησιά του Αιγαίου, οι οποίες ερμηνεύονται ως απόδειξη ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει “διαταραγμένες ρυθμίσεις” και συνειδητά κλιμακώνει.</div><div><br />Η ατζέντα της Τουρκίας<br /><br />Στο σημείο αυτό, ο συγγραφέας υπογραμμίζει ότι η Τουρκία έχει ένα τόσο βαρύ χαρτοφυλάκιο ζητημάτων ασφαλείας (από περιφερειακές κρίσεις μέχρι ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις), ώστε η Ελλάδα “μετά βίας” καταλαμβάνει χώρο στην ατζέντα της.<br /><br />Κατά την παρουσίαση, η τουρκική προσέγγιση περιγράφεται ως προσανατολισμένη στη διπλωματία, τη διαμεσολάβηση και την αποκλιμάκωση, με στόχο τη σταδιακή οικοδόμηση εμπιστοσύνης μέσω επιμέρους, “λυσιτελών” θεμάτων.<br /><br />Επισημαίνεται ότι η Άγκυρα, πέρα από την ενίσχυση της δικής της αμυντικής ικανότητας, λειτουργεί ως πυλώνας ασφάλειας για το ΝΑΤΟ και ότι, αν προέκυπτε πραγματική απειλή κατά της Ελλάδας, η Τουρκία θα ήταν από τους πρώτους συμμάχους που θα έσπευδαν σε βοήθεια. Κατά συνέπεια, η εμμονή της Αθήνας στην “τουρκική απειλή” παρουσιάζεται ως αυτοϋπονομευτική, καθώς θυσιάζει την ευημερία των πολιτών στο όνομα μιας κατασκευασμένης σύγκρουσης.</div><div><br />Τελική αποτίμηση<br /><br />Στο καταληκτικό μέρος, ο αρθρογράφος καταλήγει ότι η Ελλάδα, με την υποτιθέμενη αντιμετώπιση μιας “τουρκικής απειλής”, στην πράξη τροφοδοτεί μια βιομηχανία έντασης που εξυπηρετεί πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, τόσο εσωτερικά όσο και ξένα.<br /><br />Οι αμυντικές σχέσεις με το Ισραήλ και η πρόσδεση σε ΗΠΑ–ΕΕ ερμηνεύονται ως στρατηγικό λάθος που μετατρέπει τη χώρα σε μέσο πίεσης κατά της Τουρκίας, ενώ η ηγεσία Μητσοτάκη–Δένδια παρουσιάζεται ότι “σερβίρει” την Ελλάδα σε τρίτους με αντάλλαγμα μικροπολιτικά οφέλη.<br /><br />Η πρόταση του κειμένου είναι η Ελλάδα να εγκαταλείψει τη λογική της Έριδας και του Δόλου και να αναζητήσει έναν “Σωτήρα” στην επιλογή ειλικρινούς, καλόπιστης διαχείρισης των διαφορών με την Τουρκία. Μόνο έτσι, υποστηρίζει, θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί από τον φαύλο κύκλο της έντασης, να αντιμετωπίσει τα πραγματικά κοινωνικοοικονομικά της προβλήματα και να πάψει να λειτουργεί ως εύχρηστο εργαλείο ξένων δυνάμεων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τουρκικός λίβελος και προπαγάνδα! Ελλάδα “δαίμων”, Τουρκία “άγγελος”!

Ο πρόσφατος λίβελος του Anadolu κατά της Ελλάδας δεν είναι “ανάλυση”, αλλά ένα επιθετικό προπαγανδιστικό αφήγημα που επιχειρεί να αντιστρέψε...

Διαβάστε την συνέχεια

Χακάν Φιντάν: “Έλα καλέ μου γείτονα να συζητήσουμε τι θα μου… δώσεις”.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2024/01/AP23342641123921-768x512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="768" height="427" src="https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2024/01/AP23342641123921-768x512.jpg" width="686" /></a></div><div><br /></div><div>Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b></div><div>«Δίκαιη μοιρασιά» στην Ανατολική Μεσόγειο, ζήτησε για μια ακόμη φορά ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν και δεν παρέλειψε να μας υπενθυμίσει, ότι η Τουρκία επιθυμεί «την εξέταση όλων των διαφορών του Αιγαίου ως ένα σύνολο». Αυτονόητη η υπενθύμιση που ήρθε από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών με τη μορφή απάντησης, ότι μοναδική διαφορά είναι «η οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και υφαλοκρηπίδας».</div><br />Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, κάνοντας λόγο για «εξέταση όλων των διαφορών του Αιγαίου ως ένα σύνολο», προκάλεσε την αναφορά του ελληνικού ΥΠΕΞ, ότι «αναθεωρητικές θέσεις και προτάσεις είναι καθολικά απορριπτέες». Δεν είναι μυστικό ότι με τη χρήση του όρου «διαφορές», οι Τούρκοι έχουν έναν κατάλογο που δεν αμφισβητεί μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και την ελληνική κυριαρχία επί νήσων και νησίδων του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Και ζητά από την Αθήνα να καθίσει στο τραπέζι με την Άγκυρας σαν… δυο καλοί γείτονες για να τα συζητήσουν. Πού το παράλογο; Έρχεται ένας γείτονας στο σπίτι σου και σου λέει με μειλίχιο κι ευγενικό ύφος, ότι ένα κομμάτι του οικοπέδου που βρίσκεται το σπίτι σου, μαζί με το δώμα στην πυλωτή του ανήκει. Αλλά επειδή είναι πολιτισμένος, σου προτείνει να το συζητήσετε σαν δυο καλοί γείτονες! Στέκει μια τέτοια διαδικασία;<br /><br />Εάν μπορεί να το τεκμηριώσει, προφανώς θα πρέπει να προσκομίσει όλα τα στοιχεία που έχει στη Δικαιοσύνη, διεκδικώντας το δίκιο του. Και εσύ θα είσαι υποχρεωμένος να αποδεχθείς την απόφαση του δικαστηρίου. Αυτό γίνεται όμως στην εσωτερική έννομη τάξη. Όχι στο «άναρχο», υπό την έννοια της έλλειψης αρχής επιβολής του δικαίου, διεθνές περιβάλλον.<br /><br />Το εξοργιστικό όμως είναι, ο πάγιος τουρκικός ισχυρισμός ότι θέλει αυτή τη συζήτηση «στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου»! Στο οποίο όμως αυθαίρετα εντάσσει τον ισχυρισμό του, ότι τα νησιά δεν δικαιούνται θαλάσσιες ζώνες πέραν των χωρικών υδάτων! Αυτό κάνει ζητώντας να συζητήσουμε ακόμα και την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, ένα ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ δικαίωμα, πάντα κατά το διεθνές δίκαιο… πλην Ελλάδος που συνιστά «ειδική περίσταση», κατά την Τουρκία! Έχοντας μάλιστα απευθύνει και απειλή πολέμου (casus belli)!<br /><br />Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου… δικά ΜΑΣ!<br /><br />Αυτό δεν κάνει ακόμα και με την Κύπρο που είναι ανεξάρτητο κράτος! Το πιο «αστείο» όμως είναι πως από τη μια πλευρά στο Κυπριακό, υποτίθεται πως συζητά πλέον μόνο την αναγνώριση των Κατεχομένων ως κράτους (που αυτό, εάν γινόταν, θα όριζε διαφορετικά τις θαλάσσιες ζώνες) και από την άλλη διεκδικεί μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες και νοτίως της νήσου!<br /><br />Με επίκληση του «διεθνούς δικαίου αλά Τούρκα» υπέγραψε το τουρολιβυκό Μνημόνιο! Κι ας υπάρχει συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου για τις ΑΟΖ, που μάλιστα έχει αφήσει ανοικτή την πόρτα εξασφάλισης και της τουρκικής συναίνεσης που απαιτείται -είναι αντικείμενο κράτος- ως προϋπόθεση για να θεωρηθεί νόμιμη χάραξη.<br /><br />Ωστόσο, παρότι η ανακήρυξη ΑΟΖ από ένα κράτος δε σημαίνει αυτομάτως ισχύ των ορίων της, αφού μπορεί να εγερθούν ενστάσεις άλλων χωρών, οι οποίες θα διευθετηθούν με βάση κάποια από τις μεθόδους ειρηνικής επίλυσης που υποδεικνύει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων και ο διάλογος. Πώς όμως να διεξαχθεί τέτοιος διάλογος που προϋποθέτει σεβασμό του διεθνούς δικαίου, όταν η μία πλευρά προβάλει μια δική της, βολική και αυθαίρετη ερμηνεία;<br /><br /><div>Το μήνυμα που περνούσε διαχρονικά η Τουρκία, ήταν βασισμένο σε ένα και μοναδικό «δίκαιο». Στην καθομιλουμένη αποκαλείται ως «νόμος της ζούγκλας», και πιο ευγενικά, στις διεθνείς σχέσεις, ατύπως, ως «δίκιο του ισχυρού / ισχυρότερου». Το οποίο προφανώς μόνο δίκαιο δεν είναι. Με τέτοιους όρους ζητά ο φανατικός ισλαμιστής, δελφίνος – επίδοξος διάδοχος του Ερντογάν, να δούμε το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο «ως μια περιοχή ευημερίας και σταθερότητας».</div><div><br />Ανοησία vs. Ιδιοτέλειας<br /><br />Αυτή ήταν πάντοτε οι Τουρκία. Μόνο ανόητοι και ιδιοτελείς δεν το κατανοούσαν. Και ήταν πολλοί και στις δυο κατηγορίες. Το «ανόητοι» παραδοσιακά ταυτιζόταν με το «ιδεοληπτικοί», που έτρεφαν πάντα ψευδαισθήσεις ότι κάποιες… σκοτεινές δυνάμεις μας βάζουν να τσακωνόμαστε με την Τουρκία, ενώ θα έπρεπε να υιοθετήσουμε ως «εθνικό ύμνο» και οι δυο, το «εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ, όμως και οι δυο μας αχ και βαχ»!<br /><br />Οι ιδιοτελείς είναι μια πολύ πιο ύπουλη κατηγορία, που απαριθμεί ουκ ολίγα μέλη. Η τουρκική διείσδυση στην Ελλάδα, προφανώς είχε πάντα ως βασικό στόχο την ελληνική ελίτ. Βασικό ιστορικό δίδαγμα είναι ότι την… Επανάσταση του 1821 δεν την ξεκίνησαν ούτε οι βολεμένοι (πέριξ της εξουσίας), ούτε οι χορτάτοι! Ειδικά οι Τούρκοι το γνωρίζουν καλά αυτό, ως απόγονοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ειδικά όσον αφορά την ελληνική ανεξαρτησία!<br /><br />Όπως και τότε έτσι και τώρα, είναι πολλοί οι οποίοι δεν θα είχαν πρόβλημα να συνδυάσουν το γεμάτο τους πορτοφόλι με μερικούς τεμενάδες παραπάνω. Για να πετύχουν δε τον στόχο τους, υιοθετούν την τουρκική ρητορική περί «ελληνικού μαξιμαλισμού»! Σε άλλες περιπτώσεις, η υιοθέτηση της τουρκικής επιχειρηματολογίας είναι πιο έξυπνη και συγκεκαλυμμένη, ιδίως στον γραπτό -ενίοτε δημοσιογραφικό- λόγο.<br /><br />Είναι αυτή η… συμπαθής κατηγορία που έχει ως αποστολή να στηρίξει την εικόνα ότι η Ελλάδα είναι επισπεύδουσα πλευρά για την όποια λύση στα «προβλήματα» με την Τουρκία. Τρίβουν τα χέρια τους στην προοπτική επιβολής τους από τους Αμερικανούς! Από τη μια ετοιμάζονται να υποστηρίξουν ότι «το ματς ήταν χαμένο από τα αποδυτήρια» λόγω της τοπικής υπερδύναμης Τουρκίας, σε συνδυασμό με το ιδιότυπο bullying του Τραμπ. Από την άλλη κάτι στη λογική «κάλλιο πέντε και στο χέρι»!<br /><br />Είναι οι ίδιοι που λειτούργησαν ως «μουτζαχεντίν» της πράσινης μετάβασης, έχοντας καθυστερήσει την αξιοποίηση τω ελληνικών υδρογονανθράκων για περισσότερο από μια δεκαετία. Τώρα όμως το γύρισαν και υποστηρίζουν ότι μόνο με μια συμφωνία οι δυο λαοί θα απολαύσουν τους εύγευστους καρπούς…</div><div><br /></div><div> Ξεχνούν όμως το «ελληνικούς»!<br /><br />Είναι τέτοιου βάρους -ηθικού κυρίως- που τους μετακινεί ο άνεμος, κατά τη διεύθυνση που φυσάει κάθε φορά. Τώρα, κατέληξαν στην αγκάλη του Τραμπ! Πρώτα ορκίζονταν στο όνομα του Μπάιντεν και της «woke ατζέντας»! Και οι κωλοτούμπες είναι βέβαιο πως θα συνεχιστούν. Είναι μην το μάθεις ως πρακτική…<br /><br />Όλα κινούνται στη λογική των μαγαζατόρων που πληρώνουν τις διάφορες μαφίες «για προστασία». Κάπως έτσι είναι η Τουρκία που λειτουργεί ξεδιάντροπα -αν και δεν υφίσταται προφανώς έννοια… ντροπής στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων- ως ο νταβατζής της περιοχής! Και αυτοί επιμένουν να το ξεχνούν και αγωνίζονται για να την βοηθήσουν, σε μια μοναδική γεωπολιτική συγκυρία όπου ο πραγματικός της ρόλος έχει γίνει αντιληπτός, από πολλούς και ισχυρούς…<br /><br />Τι δεν καταλαβαίνετε; Ότι η προσπάθεια έχει αρχίσει και σημειώνονται τα επικοινωνιακά προεόρτια; Με την Τουρκία να μην έχει κάνει ούτε ένα χιλιοστό πίσω από τις παράνομες και αναθεωρητικές της αξιώσεις; Προσδεθείτε, διότι το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε και θα είναι συναρπαστικό.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Χακάν Φιντάν: “Έλα καλέ μου γείτονα να συζητήσουμε τι θα μου… δώσεις”.

Του  Ζαχαρία Μίχα «Δίκαιη μοιρασιά» στην Ανατολική Μεσόγειο, ζήτησε για μια ακόμη φορά ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν και ...

Διαβάστε την συνέχεια

F-35: Πέντε τρόποι με τους οποίους η Τουρκία θα μπορούσε να επιστρέψει στο πρόγραμμα.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/2b/2b010e5f17d945d1b8eb276ebdcc5cab.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="698" /><br /><br />Παρά τις πρόσφατες αισιόδοξες δηλώσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ και της Τουρκίας σχετικά με την πιθανότητα επιστροφής της στο πρόγραμμα μαχητικών F-35, ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, Τομ Μπάρακ, τόνισε την Τρίτη ότι η Άγκυρα πρέπει πρώτα να τερματίσει την κατοχή του ρωσικού συστήματος S-400 ώστε να προχωρήσει αυτή η διαδικασία. Η δήλωσή του δείχνει μια στασιμότητα στις διαπραγματεύσεις και περιορίζει τις επιλογές της Τουρκίας.<br /><br />"Όπως ορίζεται από την αμερικανική νομοθεσία, η Τουρκία δεν πρέπει πλέον να λειτουργεί ούτε να κατέχει το σύστημα S-400 για να επιστρέψει στο πρόγραμμα F-35" έγραψε ο Μπάρακ στην πλατφόρμα X νωρίς την Τρίτη το βράδυ. Επέμεινε ότι η θετική σχέση μεταξύ των προέδρων Ντόναλντ Τραμπ και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν οδήγησε "στις πιο παραγωγικές συνομιλίες επί του θέματος εδώ και σχεδόν μία δεκαετία", εκφράζοντας παράλληλα ελπίδες για μια "ρηξικέλευθη λύση τους επόμενους μήνες".<br /><br />Η δήλωση αυτή ήρθε μετά την αντίστοιχη αισιόδοξη τοποθέτηση του Τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν, ο οποίος πριν από μια εβδομάδα δήλωσε στο Reuters ότι το ζήτημα θα λυθεί "πολύ σύντομα". Παρόλα αυτά, αναλυτές παρατηρούν ότι οι δύο πλευρές δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε συμβιβασμό. Η Τουρκία διατηρεί το σύστημα S-400 εντός του εδάφους της, αν και μη λειτουργικό, ενώ η Ουάσινγκτον απαιτεί την πλήρη διακοπή κατοχής του.<div><br />Πώς φτάσαμε εδώ<br /><br />Το 2019, κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, η Τουρκία αποβλήθηκε από το αμερικανικό πρόγραμμα F-35 μετά την παραλαβή της πρώτης παρτίδας των αντιαεροπορικών συστημάτων S-400 από τη Ρωσία. Η Ουάσινγκτον διέκοψε επίσης την παράδοση έξι μαχητικών που η Τουρκία είχε ήδη πληρώσει περίπου 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια, επικαλούμενη την αγορά των ρωσικών συστημάτων.<br /><br />Από τότε, η Τουρκία απέφυγε να χρησιμοποιήσει επιχειρησιακά τα S-400, εκτός από κάποιες δοκιμαστικές βολές το 2020, και τα συστήματα παραμένουν αποθηκευμένα σε αδιευκρίνιστη τοποθεσία εντός χώρας.<br /><br />Λόγω των κυρώσεων που απαγορεύουν μεγάλες αμυντικές προμήθειες από τη Μόσχα, το ζήτημα αυτό παραμένει μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πλευρές στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών που είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Η Άγκυρα πιέζει για την άρση των κυρώσεων αυτών, στηρίζοντας μέρος της προσπάθειάς της στις καλές προσωπικές σχέσεις μεταξύ Ερντογάν και Τραμπ, που προώθησαν τεχνικές διαπραγματεύσεις από τον Ιούνιο για την επίλυση του ζητήματος.</div><div><br />Οι αμερικανικές κυρώσεις<br /><br />Η αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 ήταν συνέπεια μιας απόφασης του Ιουλίου 2019, κατά τη διοίκηση Τραμπ, που εφαρμόστηκε βάσει του νόμου CAATSA (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act) του 2017, ο οποίος επιβάλει κυρώσεις για μεγάλες αμυντικές συναλλαγές με τη Ρωσία. Το 2021, το Κογκρέσο κατέταξε επίσημα την αγορά S-400 της Τουρκίας ως "σημαντική συναλλαγή" στο πλαίσιο του CAATSA μέσω του ετήσιου νόμου National Defense Authorization Act (NDAA), δίνοντας στον Αμερικανό πρόεδρο δικαίωμα να άρει τις κυρώσεις αν η Άγκυρα τερματίσει πλήρως την κατοχή του συστήματος και δεσμευτεί ότι δεν θα το ξαναεπιχειρήσει.<br /><br />Παρόλο που τα επίσημα σχόλια και από τις δύο πλευρές είναι θετικά, η σημασία που δίνει ο Μπάρακ στην "κατοχή" του συστήματος δείχνει ότι οι ΗΠΑ δύσκολα θα συμβιβαστούν, χωρίς την πλήρη παραίτηση της Τουρκίας από την ιδιοκτησία του.<br /><br />Αναλυτές, όπως ο πρώην πρέσβης της Τουρκίας Σινάν Ουλγκέν από το ινστιτούτο EDAM στην Κωνσταντινούπολη, εκφράζουν την άποψη ότι οι δηλώσεις δεν πρέπει να εκληφθούν ως απόλυτα αυστηρές. Υπάρχουν ενδείξεις προόδου στις συνομιλίες, αλλά η κύρια διαφωνία θα εστιάζει στην ερμηνεία της αμερικανικής νομοθεσίας.<br /><br />Πέντε πιθανοί δρόμοι για την Τουρκία<br /><br />Η Άγκυρα έχει περιορισμένες επιλογές ώστε να συμμορφωθεί στις αμερικανικές απαιτήσεις. Αυτές περιλαμβάνουν:<br /><br />1. Μεταφορά σε βάση στο εξωτερικό: Η Τουρκία θα μπορούσε να μεταφέρει τους S-400 σε στρατιωτική βάση εκτός επικράτειας. Σημειώνεται ότι χώρες όπως το Κατάρ ή η Σομαλία διαθέτουν τουρκικά στρατόπεδα. Οι ΗΠΑ μπορεί να θεωρήσουν ότι έτσι η Τουρκία δεν "κατέχει" πλέον το σύστημα στην επικράτειά της. Η λύση φυσικά των κατεχομένων που προωθούν διάφοροι κύκλοι στην Τουρκία θα προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις.<br /><br />2. Αποσυναρμολόγηση του συστήματος: Η Τουρκία θα μπορούσε να αποσυναρμολογήσει το σύστημα σε μέρη, όπως τα ραντάρ και να τα αποθηκεύσει ελεγχόμενα, δεσμευόμενη να μην τα χρησιμοποιήσει. Αυτό θα απαιτούσε ελαφρώς πιο ευέλικτη στάση και από τις δύο πλευρές. Μέχρι τώρα, η Τουρκία απορρίπτει αυτήν την επιλογή για λόγους κυριαρχίας.<br /><br />3. Καταστροφή του συστήματος: Η πιο αυστηρή επιλογή είναι να αφαιρεθούν τα συστήματα από το στρατιωτικό απόθεμα και να καταστραφούν. Η καταστροφή δεν χρειάζεται έγκριση της Μόσχας αλλά ενέχει πολιτικούς κινδύνους για την Άγκυρα, καθώς η τουρκική κυβέρνηση έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν προτίθεται να εγκαταλείψει το σύστημα, που συμβολίζει την στρατηγική της αυτονομία.<br /><br />4. Πώληση σε τρίτη χώρα: Η μεταπώληση σε τρίτη χώρα θα απαιτούσε τη συγκατάθεση της Ρωσίας και θεωρείται η λιγότερο πιθανή επιλογή εξαιτίας της ρωσικής αντίθεσης, ενώ θα μπορούσε να δυσχεράνει την επανείσοδο της Τουρκίας στο πρόγραμμα F-35.<br /><br />5. Επιστροφή στη Ρωσία: Η Ρωσία πιθανόν θα ήταν διατεθειμένη να πάρει τα συστήματα πίσω, καθώς έχει αυξημένες ανάγκες λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Η επιστροφή ίσως συνεπαγόταν οικονομική διακανονισμό, καθώς η Τουρκία έχει ήδη καταβάλει μεγάλο ποσό και δύσκολα θα λάβει πλήρες επιστροφή χρημάτων.<br /><br />Ο καθοριστικός παράγοντας για το μέλλον της εμπλοκής της Τουρκίας στο πρόγραμμα F-35 παραμένει η πλήρης διακοπή κατοχής του S-400, αντίφαση που μέχρι στιγμής φαίνεται δύσκολο να γεφυρωθεί χωρίς πολιτικό και στρατιωτικό κόστος.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

F-35: Πέντε τρόποι με τους οποίους η Τουρκία θα μπορούσε να επιστρέψει στο πρόγραμμα.

Παρά τις πρόσφατες αισιόδοξες δηλώσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ και της Τουρκίας σχετικά με την πιθανότητα επιστροφής της στο πρόγραμμα μαχητικώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τούρκος “Kόναν” που θα μας “βγάλει τα μάτια” και θα μας “κόψει τα χέρια”.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTfSDWLIxWcdCcGgVtLExRgr2XXnFrcXqiuTA&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTfSDWLIxWcdCcGgVtLExRgr2XXnFrcXqiuTA&s" width="697" /></a></div><div><br /></div>Μύδρους προς την Ελλάδα εξαπέλυσε ο αναπληρωτής πρόεδρος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και βουλευτής του Εθνικιστικού κινήματος, Ισμαήλ Οζντεμίρ. Οι προκλητικές αυτές δηλώσεις έγιναν κατά τη διάρκεια μίας ομιλίας του στη βουλή της Τουρκίας, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών.<br /><br />Συγκεκριμένα, ο κυβερνητικός εταίρος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα για τις ενέργειες της Αθήνας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, δηλώνοντας ότι η «υπομονή της Τουρκίας εξαντλείται» και προειδοποιώντας ότι η χώρα του θα απαντήσει με «καταστροφικά μέτρα» σε περίπτωση παραβίασης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.<div><br />“Η υπομονή μας για την Ελλάδα εξαντλείται”<br /><br />«Η Ελλάδα, εδώ και χρόνια παραβιάζει κατάφωρα τις συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, έχει πλέον ξεπεράσει εντελώς τα όρια. Η υπομονή μας εξαντλείται για την Ελλάδα, η οποία εξοπλίζει τα νησιά του Αιγαίου, αναλαμβάνει ενέργειες και θέματα που την ξεπερνούν, εκφράζει ανοιχτά την εχθρότητά της προς την Τουρκία και δημιουργεί δήθεν συμμαχίες.<br /><br />Η Ελλάδα, η οποία ανεβάζει στο ανώτατο επίπεδο την πρόθεσή της να προβεί σε επιθετικές ενέργειες κατά των ορίων της “Γαλάζιας Πατρίδας” της χώρας μας, διευρύνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, δεν πρέπει να ξεχνά ότι εάν λάβει μια τέτοια απόφαση, θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια καταστροφική τιμωρία και θα αναγκαστεί να θυσιάσει πολλά», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Ισμαήλ Οζντεμίρ.</div><div><br />“Η Τουρκία δεν εποφθαλμιά το έδαφος κανενός”<br /><br />Και στη συνέχεια συμπλήρωσε: «Η απόφαση που έλαβε η “Τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση” πριν από χρόνια σχετικά με αυτό το θέμα εξακολουθεί να ισχύει. (εννοεί το casus belli). Η Τουρκία δεν εποφθαλμιά το έδαφος, τα σύνορα, τα δικαιώματα και τους νόμους κανενός. Ωστόσο, εάν μια παρόμοια κατάσταση ισχύσει για εμάς, είναι χρέος μας να βγάλουμε το μάτι αυτού που μας εποφθαλμιά και να κόψουμε το χέρι αυτού που μας απλώνει το χέρι. Διότι η πατρίδα είναι η τιμή μας.<br /><br />Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου φέρνει όλο και περισσότερο στην επιφάνεια εξελίξεις υψίστης σημασίας για την εθνική μας ασφάλεια και επιβίωση. Για πολλά χρόνια, οι μονομερείς και παράνομες ενέργειες τόσο της Ελλάδας όσο και της “Ελληνοκυπριακής Διοίκησης” (εννοεί το κράτος της Κύπρου) έχουν παραβιάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Οι ίδιες αυτές απόπειρες παραβίασης στοχεύουν επίσης την Αίγυπτο, με την οποία έχουμε ιστορικές σχέσεις.<br /><br />Οι πρόσφατες αποστολές όπλων προηγμένης γενιάς του Ισραήλ στην “Ελληνοκυπριακή Διοίκηση” και η συντονισμένη του πολιτική ενίσχυσης της στρατιωτικής και επιθετικής υποδομής και ικανότητας της Ελλάδας δεν είναι ενέργειες που μπορούν να αντιμετωπιστούν με σιωπή».<br /><br />“Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τον επεκτατισμό του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο”<br /><br />Στη συνέχεια συμπλήρωσε ο Ισμαήλ Οζντεμίρ: «Κατά την άποψή μας, αυτές οι πολιτικές διαμορφώνονται, ακόμη και ενθαρρύνονται, υπό την καθοδήγηση και στο πλαίσιο των περιφερειακών υπολογισμών των ίδιων των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, οι οποίες ήραν το εμπάργκο όπλων κατά της “Ελληνοκυπριακής Διοίκησης” και εγκαθιστούν στρατιωτικές βάσεις υψηλής δυναμικότητας και υποδομές σε ορισμένες περιοχές που ελέγχονται από την Ελλάδα, επικαλούμενες τη δήθεν ρωσική απειλή, υποστηρίζουν τον επεκτατισμό του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Στην περιοχή έχει δημιουργηθεί μια συμμαχία αποτελούμενη από την Ελλάδα, την “Ελληνοκυπριακή Διοίκηση” και το Ισραήλ, με ανοιχτή εχθρότητα προς την Τουρκία. Αν και δεν είμαστε εμείς αυτοί που κλιμακώνουμε την ένταση και αποτελούμε απειλή για την περιοχή, επιβουλευόμενοι την κυριαρχία των χωρών που είναι γείτονες της περιοχής, έχουμε την υποχρέωση να καταδείξουμε σε όλες τις πλευρές ότι θα πράξουμε με αποφασιστικότητα ό,τι χρειάζεται όταν διακυβεύονται τα δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.parapolitika.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Τούρκος “Kόναν” που θα μας “βγάλει τα μάτια” και θα μας “κόψει τα χέρια”.

Μύδρους προς την Ελλάδα εξαπέλυσε ο αναπληρωτής πρόεδρος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και βουλευτής του Εθνικιστικού κινήματος, Ισμαήλ Οζντεμίρ. Οι...

Διαβάστε την συνέχεια