Η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης στα Βαλκάνια εξακολουθεί να προετοιμάζει πολλές εκπλήξεις

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/balkans.png"><img height="367" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/balkans-696x399.png" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ιταλική έκρηξη εναντίον Γερμανίας-Τουρκίας</span></h3><b>Alexandre Lemoine/</b> Reseau International<br />Μετάφραση <b>Μ.Στυλιανού </b><br />« Προδομένη από συνεργάτες και συντετριμμένη ». Έτσι περιέγραψε η ιταλική εφημερίδα Il Giornale τις σχέσεις της Ιταλίας με άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια. Η εφημερίδα αναφέρει ότι «η Ιταλία είναι τα Βαλκάνια» και ότι οι βαλκανικές χώρες ήταν πάντα «απόφυση της ιταλοσφαίρας ».<br /><br />«Τα Βαλκάνια μιλούν όλες τις γλώσσες σήμερα, Ρωσικά, Κινεζικά, Τουρκικά, Γερμανικά, Αραβικά, Περσικά και Εβραϊκά, εκτός από τα Ιταλικά που παραχωρούν τις θέσεις τους παντού, από τη Λιουμπλιάνα μέχρι το Βουκουρέστι», <a href="https://it.insideover.com/politica/l-italia-nei-balcani-tradita-dai-partner-e-schiacciata-dai-titani.html%2520">γράφει </a>η Il Giornale.<br /><br /> Σύμφωνα με την εφημερίδα, Γερμανία και Τουρκία «διεξάγουν μυστικά αντί-ιταλικά προγράμματα» στα Βαλκάνια, και η Ρώμη είναι ιδιαίτερα αναστατωμένη από την επέκταση της επιρροής των Γερμανών.<br /><br />Αυτές είναι μάλλον περίεργες δηλώσεις, δεδομένου ότι πρόκειται περί συμμάχων.<br /><br />Όσο για την τουρκική επιρροή, σύμφωνα με την εφημερίδα, αυξήθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, μετά τη μυστική συμμετοχή της Άγκυρας στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, τη δεκαετία του 1990: Η Τουρκική μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών εκπαίδευσε και υποστήριξε τους Κοσοβάρους Αλβανούς αυτονομιστές. «Εν ολίγοις, η Ιταλία βρέθηκε παγιδευμένη μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας: οι Γερμανοί στρατιωτικοποιούν τον θαλάσσιο χώρο και το εμπόριο, οι Τούρκοι χρηματοδοτούν τα τζαμιά και ερεθίζουν τους στρατιωτικούς, μειώνουν το ιταλικό πεδίο παιχνιδιού με ανησυχητική και αναπόφευκτη ταχύτητα ».<br /><br />Οι Ιταλοί αποδοκιμάζουν επίσης τη συμπεριφορά της Αλβανίας στα Βαλκάνια, πιστεύοντας ότι τα Τίρανα ενισχύουν τους οικονομικούς δεσμούς τους με τη Γερμανία εις βάρος της Ρώμης. Έτσι, τον Μάιο, η Γερμανία και η Αλβανία υπέγραψαν συμφωνία ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ για την ανάπτυξη των δημοτικών μεταφορών με χαμηλό αντίκτυπο στο περιβάλλον.<br /><br />Τα Βαλκάνια ήταν και παραμένουν μια «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης όχι μόνο λόγω των συγκρούσεων μεταξύ των νέων πολιτικών οντοτήτων στον μετά-γιουγκοσλαβικό χώρο, αλλά και λόγω της αντιπαλότητας μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσθέτουν επίσης καύσιμα στη φωτιά επεκτείνοντας τη στρατιωτική παρουσία τους στην Ελλάδα.<br /><br />Η επιρροή της Κίνας έχει σαφώς αυξηθεί στα Βαλκάνια. Το μεγαλύτερο ελληνικό λιμάνι του Πειραιά έχει τεθεί υπό τον έλεγχο της κινεζικής εταιρείας COSCO Shipping, αποτελώντας έναν από τους κύριους θαλάσσιους κόμβους της Μεσογείου. Και οι ορέξεις των Κινέζων αυξάνονται. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για κινεζικά προγράμματα στη Σερβία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.<br /><br />Το 2017, η γερμανική εφημερίδα Die Welt <a href="https://www.welt.de/politik/ausland/article166545556/Warum-die-EU-auf-dem-Balkan-ein-Mini-Jugoslawien-schafft.html">έγραψε: </a>«Μετά την πτώση της Γιουγκοσλαβίας παρέμεινε κενό στην ευρωπαϊκή δομή εξουσίας που δεν έχει ακόμη καλυφθεί. Με τον ίδιο τρόπο που η Ευρώπη αποδυναμώθηκε από την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία των μικρών χωρών, η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας δημιούργησε μια μόνιμη πηγή συγκρούσεων στην καρδιά της Ευρώπης, η οποία δεν έχει ακόμη εξουδετερωθεί». <br /><br />Και η Ιταλία επιδιώκει ακριβώς να καλύψει αυτό το «κενό στην ευρωπαϊκή δομή εξουσίας». Η εφημερίδα Giornale καλεί σε αποκατάσταση της ιταλικής ηγεσίας στα Βαλκάνια. Αυτές οι συστάσεις ακολουθούνται από πράξεις. Στις 9 Ιουνίου το ιταλικό κοινοβούλιο <a href="http://www.senato.it/japp/bgt/showdoc/18/DDLPRES/0/1179399/index.html?part=ddlpres_ddlpres1-articolato_articolato1">εψήφισε </a>νόμο για τη δημιουργία αποκλειστικής οικονομικής ζώνης στη Μεσόγειο, όπου ανακαλύφθηκαν σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων και «ξεκίνησε ένα επικίνδυνο παιχνίδι». <br /><br />Οι Βρυξέλλες έχουν επίσης εμπλακεί στο εξελισσόμενο παιχνίδι. «Η ΕΕ προσπαθεί να αποτρέψει τα Βαλκάνια από το να στραφούν οριστικά στη Ρωσία και την Κίνα. Οι Βρυξέλλες χρειάζονται από τις Βαλκανικές χώρες κάποια στήριξη, αν και οι πόρτες της ΕΕ είναι εντελώς κλειστές για αυτές», <a href="https://www.elmundo.es/internacional/2020/05/06/5eb3086321efa0c7558b468e.html">γράφει </a>η Ισπανική εφημερίδα El Mundo, σχολιάζοντας την αντιπαλότητα στην περιοχή.<br /><br />«Η επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Βαλκάνια είναι αποφασιστικής σημασίας. Θεωρώ χρήσιμο για την ΕΕ να διευρύνει τους ορίζοντές της καθώς αντιμετωπίζει το Brexit», <a href="https://www.telegraf.rs/english/3152991-dacic-after-meeting-with-di-maio-serbia-wants-to-know-whether-or-not-there-will-be-eu-enlargement">δήλωσε </a>ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο.<br /><br />Αλλά πώς είναι δυνατόν να επεκταθεί όταν οι «πόρτες της ΕΕ είναι εντελώς κλειστές» για τα νέα μέλη, είτε πρόκειται για τη Σερβία είτε για την Ουκρανία, και τα συμφέροντα των δυνάμεων εξακολουθούν να συγκρούονται στα Βαλκάνια; Η «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης θα μπορούσε να φέρει πολλές περισσότερες εκπλήξεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης στα Βαλκάνια εξακολουθεί να προετοιμάζει πολλές εκπλήξεις

Ellada simera 0 15:26

Ιταλική έκρηξη εναντίον Γερμανίας-ΤουρκίαςAlexandre Lemoine/ Reseau InternationalΜετάφραση Μ.Στυλιανού « Προδομένη από συνεργάτες και συντετριμμένη ». Έτσι περιέγραψε η… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

“Η ακτινογραφία του αμερικανο-τουρκικού εναγκαλισμού”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/biden_erdogan5-1.jpg"><img height="419" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/biden_erdogan5-1-696x456.jpg" width="640" /></a><br /><br /><i>Ακτινογραφία του Αμερικανό-Τουρκικού Εναγκαλισμού, από Εμπειρότατο Ινδό Διπλωμάτη, πρώην πρέσβη στην Άγκυρα.<br />(Καταρρακώνει απατηλές ψευδαισθήσεις) </i><br /><br />Του <b>Μιχαήλ Στυλιανού</b><br />[Το κατωτέρω κείμενο αποτελεί περιληπτική απόδοση των σημαντικότερων σημείων εκτεταμένου -σε δύο συνέχειες 4.000 λέξεων- εμπεριστατωμένου, στοιχειοθετημένου και διεξοδικού δοκιμίου, εξέχοντος Ινδού διπλωμάτη και αναλυτή, που επισημαίνει την αλληλεξάρτηση των εθνικών συμφερόντων ΗΠΑ-Τουρκίας και την αμοιβαία γεωπολιτική αναγκαιότητα της διαφύλαξης του προνομιακής στενότητας δεσμού τους, που, υπό τις δεδομένες στην Ελλάδα τραγελαφικές συνθήκες, αποτελεί κωδωνοκρούστη αφύπνισης του πατριωτικού ενστίκτου και αντίδοτο απεξάρτησης οπό το οπιομανών καταφύγιο ευδαιμονικών ψευδαισθήσεων, στην συντήρηση των οποίων αναλίσκονται νυχθημερόν πολιτικά και ραδιοτηλεοπτικά φερέφωνα του εθνομηδενισμού.<br /><br />Ο κ. Μ.Κ. Bhadrakumar, επί 30ετία στέλεχος του ινδικού υπουργείου των Εξωτερικών, τέως πρεσβευτής και στην ΄Αγκυρα, βαθύς γνώστης της περιοχής και σήμερα γεωπολιτικός αναλυτής μεγάλου διεθνούς κύρους, προσφέρει εδώ πληροφορίες ακλόνητης πειστικότητας, πολύτιμα εργαλεία κρίσης, αξιολόγησης και τοποθέτησης του Έλληνα πατριώτη.]<br /><br />Το πρώτο των δύο τμημάτων αναφέρεται στις επίπονες προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης να προετοιμάσει τις δελεαστικότερες δυνατές συνθήκες για να εξασφαλίσει την επιτυχία της διμερούς συνάντησης Μπάϊντεν-Ερντογάν στις 14 Ιουνίου, στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ, της οποίας αντικειμενικός στόχος ήταν η εξασφάλιση της επανόδου της αναντικατάστατης Τουρκίας στην σταθερή περίπτυξη της Ατλαντικής Συμμαχίας. Προς τούτο προηγήθηκε εργώδης αμερικανική καλλιέργεια του εδάφους. <br /><br />Αποκαλυπτικά είναι όσα απαριθμεί για τις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάϊντεν να εξασφαλίσει –με κολακευτικές χειρονομίες και γνωστά και άγνωστα ανταλλάγματα- το αζημίωτο για τις πολύτιμες σχέσεις τής επί δεκαετίες αναβαλλόμενης αμερικανικής αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, την οποία επέβαλλαν πλέον ανυπέρβλητοι εσωτερικοί και εξωτερικοί λόγοι. Εσωτερικοί: Η πολιτική ισχύς του αρμενικού στοιχείου, σε μια πολιτικά διχασμένη αμερικανική κοινωνία. Και εξωτερικοί: Η κραυγαλέα αντίφαση της μη αναγνώρισης της ιστορικής γενοκτονίας, με τον διεκδικούμενο από την Ουάσιγκτον ρόλο παγκόσμιου θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων:<br /><br />1.-Για την κάλυψη με βάλσαμο της αμυχής από την (πανηγυρισθείσα και παρ ημίν) τελική αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων στις 24 Απριλίου προηγήθηκε -την παραμονή- τηλεφώνημα του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Τζέïκ Σάλιβαν στον Τούρκο ομόλογό του Ιμπραήμ Καλίν, στο οποίο συμφωνήθηκε η ακριβής διατύπωση της αμερικανικής αναγνώρισης της γενοκτονίας και συγκεκριμένα αυτή να χρεώνεται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ώστε να προστατεύει την Ερντογανική Τουρκία από δικαστικές αγωγές για αποζημιώσεις.<br /><br />2.- Ακολούθησε τηλεφώνημα του Προέδρου Μπάϊντεν στον Τούρκο ομόλογό του και εγνώσθη (μόνο) ότι του πρότεινε να συναντηθούν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. (Στην Αθήνα προαναγγέλετο παρόμοια συνάντηση με τον κ. Καραμανλή, προσδοκία που δεν εξατμίστηκε στη σιγή…)<br /><br />3.- Δύο ανώτατοι Αμερικανοί διπλωμάτες μετέβησαν συνακόλουθα στην Άγκυρα για συνομιλίες, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γουέντι Σέρμαν και η Αμερικανίδα πρεσβευτής στον ΟΗΕ (που έχει βαθμό υπουργού) Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι ο Σέρμαν «θα υπογραμμίσει την σπουδαιότητα των αμερικανό-τουρκικών σχέσεων, δοθέντος ότι εργαζόμαστε μαζί με την σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσουμε κοινές προκλήσεις και να συζητήσουμε περιοχές που μας ανησυχούν»<br /><br />4.–Ανώτερος διπλωμάτης στην Ν .Υόρκη χαρακτήρισε τα ανωτέρω ως «μια περίοδο εντατικής συνεργασίας» με ανώτερους Τούρκους αξιωματούχους, εν όψει της συνάντησης Μπάϊντεν Ερντογάν. Προσέθεσε ότι η Τουρκία «είναι ένα κρίσιμος σύμμαχος με τον οποίο έχουμε μια στρατηγική σχέση που εκτείνεται σε ένα τεράστιο εύρος θεμάτων και φροντίδων, που περιλαμβάνουν ζητήματα παγκόσμιας και περιφερειακής ασφάλειας, προφανώς και θέματα οικονομίας και σχετιζόμενα με δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα»<br /><br />5.- Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέϊκ Σάλιβαν σε συνέντευξη Τύπου, μια βδομάδα νωρίτερα από την συνάντηση, ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος Μπάϊντεν «προτίθεται να θίξει το πλήρες εύρος των αμερικανό-τουρκικών σχέσεων και να συζητήσει (με τον Ερντογάν) για την Ανατολική Μεσόγειο, την Συρία, το Αφγανιστάν και άλλα περιφερειακά ζητήματα, ως μέρος μιας εκτεταμένης ατζέντας, ως επίσης και τις σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο συμμάχων χωρών μας».<br /><br />Εν όψει των ανωτέρω ο πολύπειρος Ινδός διπλωμάτης- αναλυτής σημειώνει ότι:<br /><br /> Η «εμπρηστική» αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας κατέληξε σε βρεγμένο πυροτέχνημα, πνιγμένο στην σιωπή» <br /><br />και ότι παρά την «κακοφωνία περί «Νέο-Οθωμανισμού», παρά την προφανή εμμονή της Τουρκίας για «στρατηγική αυτονομία», και τον υδραργυρικό χαρακτήρα του Ερντογάν, η Τουρκική ηγετική τάξη δεν διανοείται μια κοπή του ομφάλιου λώρου που τους συνδέει με τον Δυτικό κόσμο. Η τουρκική ισλαμιστική ελίτ είναι επίσης κληρονόμοι του Ατατούρκ στην πεποίθηση πως η μοίρα της χώρας τους την συνδέει με την Δύση.<br /><br />«Οι Αμερικανοί και ειδικά ο Μπάϊντεν ασφαλώς γνωρίζουν αυτήν την τουρκική πίστη, σημειώνει ο Ινδός διπλωμάτης. Επομένως η ουσία της συνάντησης Μπάϊντεν-Ερντογάν είναι ένα ταγκό μεταξύ δύο προέδρων των οποίων η ιδιοφυία για σύναψη συμφωνιών είναι πασίγνωστη.»<br /><br />Στην επόμενη συνέχεια του δοκιμίου του ο Ινδός διπλωμάτης επικεντρώνεται στους γεωπολιτικούς παράγοντες που καθιστούν τους στενούς δεσμούς ΗΠΑ-Τουρκίας υποχρεωτικούς και για τις δύο πλευρές. <br /><br />Αυτό το τμήμα του δοκιμίου του θα έπρεπε να εμφυτευθεί ως πυξίδα στον εγκέφαλο όσων προβληματίζονται περί την στρατηγική επιβίωσης του ελληνικού έθνους.<br /><br />Κατ αρχήν σημειώνει ότι τα περισσότερα θέματα στη συζήτηση Μπάϊντεν-Ερντογάν σχετίζονται με την Ρωσία. Ακόμη και όταν αμερικανό-τουρκικά ζητήματα δεν αφορούν ευθέως την Ρωσία, θίγουν ωστόσο τα ζωτικά συμφέροντά της.<br /><br />Εδώ-γράφει- το πλεονέκτημα έχει ο Μπάϊντεν, δοθέντος ότι « η προσωπική χημεία μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν έπαψε να είναι όπως στο παρελθόν. Οι ρώσο-τουρκικές σχέσεις βαρύνονται με αυξανόμενες προστριβές σε διάφορα μέτωπα. Από την άλλη πλευρά, η σπουδαιότητα της Τουρκίας ως ενός «ταλαντευόμενου κράτους» (swing state) στην περιφερειακή αμερικανική στρατηγική έχει αυξηθεί δραματικά, και ενώ οι αμερικανό-ρωσικές εντάσεις κορυφώθηκαν τους τελευταίους μήνες. Και τα διπλωματικά ανοίγματα της κυβέρνησης Μπάϊντεν στην Τουρκία θα πρέπει να αξιολογηθούν υπ΄αυτό το πρίσμα.»<br /><br />Για τις διαφορές μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, γράφει ότι είναι υπαρκτές, αλλά και οι δύο πλευρές είναι ρεαλιστικές και υπό πίεση να τις διευθετήσουν. Ως τέτοιες αναφέρει την προσωπική δυσπιστία του Ερντογάν στις αμερικανικές προθέσεις έναντι του ίδιου και της Τουρκίας, το γεγονός ότι τον παρέσυραν στην Συρία εναντίον του Άσαντ και τον εγκατέλειψαν υπέρ των Κούρδων «τρομοκρατών», τις υποψίες για αμερικανική ενθάρρυνση στην απόπειρα πραξικοπήματος και την συνεχιζόμενη αμερικανική φιλοξενία του Φετουλάχ Γκιουλέν. Τέλος, στο γεωπολιτικό επίπεδο πρόκειται για διαφορές που προέκυψαν από τις ανεξάρτητες πολιτικές του Ερντογάν για να «ενισχύσει την στρατηγική αυτονομία της Τουρκίας» και να «καταστήσει την χώρα του ως μία μεγάλη δύναμη της περιοχής»,με κορυφαία την υπόθεση του ρωσικού αντιαεροπορικού S400, για το οποίο «Ουάσιγκτον και ΄Αγκυρα συζητούν κάποιου είδους αμοιβαία αποδεκτή φόρμουλα, όπως την εγκατάστασή του στην βάση του Ιντσιρλίκ, υπό αμερικανικό έλεγχο», που θα οδηγήσει στην άρση των αμερικανικών κυρώσεων και θα αναζωογονήσει την τουρκική συμμετοχή στην παραγωγή τμημάτων του κρύφιου μαχητικού αεροπλάνου F-35 της Lockheed Martin.<br /><br />Και ο Ινδός διπλωμάτης προχωρεί τονίζοντας: «Αναμφίβολα μπορεί να αναμένεται ότι η Τουρκία θα επιστρέψει στον ρόλο που τόσο επιτήδεια έπαιξε στον ψυχρό πόλεμο ως εμπροσθοφυλακή της δυτικής στρατηγικής εναντίον της Ρωσίας. Τόσο περισσότερο μάλιστα αφού για πρώτη φορά στην ιστορία του το ΝΑΤΟ μπορεί να μονιμοποιήσει την παρουσία του στην Μαύρη Θάλασσα. Με την τουρκική υποστήριξη η Ουκρανία μπορεί να απωθήσει την Ρωσία με νέα αυτοπεποίθηση.<br /><br />Συνολικά θα επρόκειτο για πλήρη αλλαγή του παιχνιδιού για την αμερικανική περιφερειακή διπλωματία στην δυτική και νοτιοδυτική αυλή της Ρωσίας. Είναι ενδιαφέρον ότι κατευθείαν, μετά την συνάντηση με τον Μπάϊντεν, ο Ερντογάν, σε μια συμβολική κίνηση, μεταβαίνει στον Νότιο Καύκασο για να επισκεφθεί τα εδάφη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ που η Τουρκία βοήθησε το Αζερμπαϊτζάν να κατακτήσει.<br /><br />Αρκεί να λεχθεί ότι η γεωπολιτική πραγματικότητα περιοχών που περιβάλλουν την Τουρκία είναι σε σημείο καμπής. Οι ΗΠΑ έχουν επείγουσα ανάγκη να εντάξουν την Τουρκία στην στρατηγική τους για να αντιταχθούν στην Ρωσία σε ολόκληρη την περιοχή που εκτείνεται από τον Καύκασο και την Μαύρη Θάλασσα στην Ουκρανία ως την Πολωνία, πέραν της Δυτικής Ασίας. Η Τουρκία είναι εν δυνάμει ο καλύτερος συνεταίρος των αμερικανικών προσπαθειών περίφραξης της Ρωσίας και του Ιράν.<br /><br />Και το σημαντικότερο: Η συνεργασία της Τουρκίας είναι κρίσιμης σημασίας για την προβολή ισχύος στην Μεσόγειο, όπου οι ΗΠΑ εγκαθιστούν νέες βάσεις τελευταία. Η Τουρκία και οι ΗΠΑ έχουν επίσης συγκλίνοντα συμφέροντα να κρατήσουν την Ρωσία έξω από την Λιβύη ( την οποία το ΝΑΤΟ οραματίζεται ως την πύλη για την μελλοντική του επέκταση στην Αφρική.)<br /><br /> Επίσης, Ουάσιγκτον και ΄Αγκυρα διαπραγματεύονται συμφωνία για την ανάπτυξη τουρκικού στρατού στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, για να το διατηρήσει προσιτό στις χώρες του ΝΑΤΟ και μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν. Ο Τούρκος υπουργός Αμύνης δήλωσε ότι η Τουρκία θα αναλάβει αυτή την αποστολή, εάν λάβει οικονομική, επιμελητειακή και πολιτική βοήθεια από τους συμμάχους της.»<br /><br />Εξετάζοντας την προοπτική των τουρκικών αντιδράσεων ενώπιον του διανοιγόμενου παραδείσου ευκαιριών, ο έμπειρος Ινδός διπλωμάτης-αναλυτής γράφει ότι εσωτερικά ο Ερντογάν τελεί υπό πίεση, η δημοτικότητα του κόμματός του έχει πέσει, η οικονομία δεινοπαθεί, η λαϊκή δυσφορία είναι έκδηλη, οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. είναι σε στασιμότητα και με την Ελλάδα σε ένταση. Και συνεχίζει τονίζοντας με δικές του υπογραμμίσεις:<br /><br />«Η στρατηγική του Ερντογάν θα είναι να προαγάγει την Τουρκία ως τον καλύτερο σύμμαχο των ΗΠΑ. ΄Εχει αποδείξει την προθυμία να δράσει κατά των ρωσικών συμφερόντων. Ο Ερντογάν φιλοξένησε τους ηγέτες της Γεωργίας, της Πολωνίας και της Ουκρανίας –όλους σε σύγκρουση με την Ρωσία- σε γοργή διαδοχή από τον Απρίλιο.<br /><br />Ο Ερντογάν υποσχέθηκε πλήρη υποστήριξη στην αίτηση της Γεωργίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, σφράγισε ένα συμβόλαιο για πώληση αεροπλάνων-ρομπότ στην Πολωνία και διακήρυξε πλήρη υποστήριξη στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας. Επίσης η Τουρκία είχε ενεργό ρόλο στα γυμνάσια του ΝΑΤΟ «Σταθερός Υπερασπιστής» στην Ρουμανία, στα τέλη Μαίου.»<br /><br />Και το κείμενο του σοφού Ινδού δασκάλου -πολύτιμα διδακτικό και για συνειδητούς Έλληνες έχοντες ώτα ακούειν και νουν σκέπτεσθαι- καταλήγει επί λέξει ως εξής:<br /><br />«Μην κάνετε λάθος, ο Ερντογάν αγοράζει χρόνο για την παράταση της θητείας του, που λήγει το 2023. Και χρειάζεται την υποστήριξη του Μπάϊντεν. Ο Ερντογάν είναι ένας έμπειρος ηγέτης, το ίδιο και ο Μπάϊντεν. Δεν πρέπει να εκπλαγείτε αν βρουν κοινό βηματισμό παρά τις πολλές διαφωνίες μεταξύ Ουάσιγκτον και Αγκύρας».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Η ακτινογραφία του αμερικανο-τουρκικού εναγκαλισμού”

Ellada simera 0 15:23

Ακτινογραφία του Αμερικανό-Τουρκικού Εναγκαλισμού, από Εμπειρότατο Ινδό Διπλωμάτη, πρώην πρέσβη στην Άγκυρα.(Καταρρακώνει απατηλές ψευδαισθήσεις) … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν κερδίζει κάνοντας ό,τι δεν κάνει η Αθήνα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/erdogan_afganistan_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τζήμας Θέμης</b><br />Τον Σεπτέμβριο συμπληρώνονται 20 χρόνια από την 11/09 και την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. 20 χρόνια μετά, με 47,245 αμάχους, 66.000 με 69.000 Αφγανούς στρατιώτες και 2,442 στρατιώτες των ΗΠΑ νεκρούς, 20,666 τραυματίες από πλευράς ΗΠΑ, 3,800 νεκρούς μεταξύ των μισθοφόρων των ΗΠΑ, 1,144 θύματα από τους συμμάχους των ΗΠΑ που συμμετείχαν στην επέμβαση, περίπου 3 εκ. πρόσφυγες και 2.26 τρις. δολάρια κόστος, οι ΗΠΑ φεύγουν ηττημένες.<br /><br />Οι ΗΠΑ υποσχόνται να πάρουν μαζί τους συνεργάτες τους στο έδαφος –υπόσχεση η οποία μάλλον δεν εμπνέει μεγάλη εμπιστοσύνη ως προς την αξιοπιστία της αλλά και σε ό,τι αφορά την βιωσιμότητα της κυβέρνησης του Αφγανιστάν– ενώ οι Ταλιμπάν προελαύνουν. Παρότι υπάρχει το άλλοθι πως δεν είναι η πρώτη “αυτοκρατορία” η οποία ηττάται, η ήττα παραμένει ήττα.<br /><br />Ωστόσο, οι ΗΠΑ αποχωρώντας αφήνουν ένα μεγάλο κενό και μια χώρα στην οποία κατοικοεδρεύει μια από τις καλύτερες, μη κρατικές πολεμικές μηχανές, διαθέσιμη να συνεργαστεί υπογείως με τις δυνάμεις εκείνες που θα προσφέρουν τα περισσότερα, δίπλα μάλιστα στα σύνορα με το Ιράν.<br /><br />Με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν πάτημα στο Αφγανιστάν, κάποιος πρέπει να τους το διασφαλίσει. Όπως λοιπόν εξηγεί σε ένα του άρθρο το δίκτυο Bloomberg, η Τουρκία είναι πρόθυμη να επεκτείνει τον διεθνοπολιτικό της ρόλο και ταυτοχρόνως να καταστεί αναγκαία για τις ΗΠΑ σε ένα ακόμα πεδίο, μέσα από την διαμόρφωση μιας ζώνης ασφαλείας για το αεροδρόμιο της Καμπούλ.<br /><br />Η αποστολή δεν είναι καθόλου απλή ή εύκολη φυσικά: οι Ταλιμπάν, παρότι όχι εχθρικοί επί της αρχής προς την Τουρκία έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα αντιμετωπιστούν ως κατοχική δύναμη. Η απειλή ενός πολέμου φθοράς είναι υπαρκτή, παρότι η Τουρκία έχει αποκτήσει μια σημαντική εμπειρία από την Συρία.<br /><br />Ο Ερντογάν αναβαθμίζει την Τουρκία<br /><br />Βεβαίως, η εχθρότητα των Ταλιμπάν προς μια πιθανή τουρκική παρουσία μένει να φανεί: ο ρόλος του Πακιστάν ως βασικού υποστηρικτή αφενός των Ταλιμπάν ενώ αφετέρου συνιστά σταθερό σύμμαχο της Τουρκίας, μπορεί να αποτελέσει καταλύτη σε μια επισφαλή αλλά υπαρκτή, σχέση μεταξύ των τριών δρώντων. Άλλωστε, οι Ταλιμπάν μπορεί να ανακαλύψουν νέους αντιπάλους όπως για παράδειγμα την Ρωσία στο εγγύς μέλλον και υπό αυτήν την έννοια να αποδειχτούν λιγότερο εχθρικοί προς τις ΗΠΑ.<br /><br />Ενώ λοιπόν, η εμπλοκή της Τουρκίας στο Αφγανιστάν είναι πολύ πιθανό να αποδειχτεί τυχοδιωκτική και επικίνδυνη για την ίδια, ταυτοχρόνως αποδεικνύει τον αναβαθμισμένο ρόλο της ακόμα μια φορά. Από τα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία έως την Λιβύη και από την Συρία έως το Αφγανιστάν, η Τουρκία αναδεικνύεται ως το κράτος-κλειδί των συμφερόντων κυρίως των ΗΠΑ.<br /><br />Η βάση πάνω στην οποία οικοδομεί αυτόν της τον ρόλο είναι ακριβώς το αντίθετο από όσα κάνουν οι κυβερνήσεις της πατρίδας μας και από όσα συμβουλεύουν οι τηλέ-διεθνολογούντες: οικοδομεί τις δικές της, εγχώριες δυνατότητες και ειδικότερα τις αμυντικές, αναπτύσσοντας τεχνολογία και παίρνοντας οπλικά συστήματα κατάλληλα για τις τουρκικές ανάγκες αντί για εκείνες των ΗΠΑ. Δεύτερον, έχει παύσει να είναι δεδομένη για το μπλοκ δυνάμεων στο οποίο κατά βάσει ανήκει χωρίς να σταματά να είναι απαραίτητη, ως κύρια και όχι ως παραπληρωματική δύναμη.<br /><br />Στρατηγική ανισορροπία<br /><br />Εδώ, κάνουμε ακριβώς τα αντίθετα: επιρροή πρεσβειών στην επιλογή βασικών μας υπουργών, είμαστε εντελώς δεδομένοι –πιο πολύ παρά ποτέ– για τους συμμάχους μας, αγοράζουμε οπλικά συστήματα βάσει των επιθυμιών των ξένων εταιρειών και κρατών, διαλύσαμε την αμυντική μας βιομηχανία και δεχόμαστε τον ρόλο συμπληρώματος προς την Τουρκία, προς το Ισραήλ, τα κράτη του Κόλπου και φυσικά τις ΗΠΑ.<br /><br />Η κρισιμότητα των υποδομών μας και της γεωγραφίας μας, μας καθιστά καλό διεθνοπολιτικό οικόπεδο, όχι κυρίαρχο κράτος αναγκαίο έστω για τους συμμάχους τους οποίους έχουμε επιλέξει. Το πρώτο μπορεί να το ελέγχει ο οποιοσδήποτε, ενώ το δεύτερο –ένα κυρίαρχο κράτος με δική του πολιτική– καθίσταται αναγκαίο χάρη σε συγκεκριμένες πολιτικές συγκεκριμένου συστήματος εξουσίας.<br /><br />Διαμορφώνεται έτσι στρατηγική ανισορροπία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η οποία υπερβαίνει καταλυτικά την όποια υπεροχή μπορεί να διαμορφωθεί σε ένα επιμέρους πεδίο πιθανής σύγκρουσης, εξαιτίας μιας πιθανής υπεροπλίας. Το τουρκικό κατεστημένο συμπεριλαμβάνει στην ανάλυσή του όχι μόνο τον ευρωατλαντισμό αλλά και την Αφρική και την Ασία, με την Τουρκία ως ηγεμονικό δρώντα.<br /><br />Το ελληνικό κατεστημένο δεχεται ισχυρές επιρροές απο ΗΠΑ του Ισραήλ και της Γερμανίας. Βρισκόμαστε έτσι στο σημείο κατά το οποίο ακόμα και διεθνείς υποθέσεις όπως η προαναφερθείσα του Αφγανιστάν μας επηρεάζουν άμεσα, ενώ εμείς ακόμα παρακαλούμε για κάποια δήλωση από απίθανους αξιωματούχους της ΕΕ.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν κερδίζει κάνοντας ό,τι δεν κάνει η Αθήνα

Ellada simera 0 14:56

Τζήμας ΘέμηςΤον Σεπτέμβριο συμπληρώνονται 20 χρόνια από την 11/09 και την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. 20 χρόνια μετά, με 47,245 αμάχους, 66.000 με 69.000 Αφγανούς στρατιώτες και 2,442 στρατιώτες τ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η συμμαχία Τουρκίας-Πακιστάν φέρνει κοντά Ελλάδα και Ινδία

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/dendias_indos.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Πρωτόπαπας Γιώργος</b><br />Η ελληνική διπλωματία συνεχίζει να αναζητεί συμμαχίες με κράτη που θεωρούν ότι η στρατηγική του Ερντογάν υπονομεύει τα εθνικά τους συμφέροντα. Η συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Ινδό ομόλογό του Σουμπραχμανιάμ Τζαϊσχανκάρ στην Αθήνα, όπως επίσης και το ότι έγινε δεκτός από τον Μητσοτάκη, εντάσσεται στο πλαίσιο αυτό, με σκοπό την ενίσχυση των σχέσεων των δυο χωρών. Ο παράγοντας των στενών σχέσεων της Τουρκίας με το Πακιστάν, ιστορικό εχθρό της Ινδίας, αποτελεί μια σημαντική παράμετρο για το Νέο Δελχί, που επιδιωκεί συμμαχίες και εκτός της ασιατικής περιφέρειας.<br /><br />Ο Δένδιας στην κοινή συνέντευξη Τύπου επισήμανε, μεταξύ άλλων, πως η σχέση μεταξύ των δύο χωρών, που η Ελλάδα προσβλέπει να μετατραπεί σε στρατηγική σχέση, βασίζεται σε κοινές αρχές και αξίες – σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο, στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και στην ειρηνική επίλυση των διαφορών. Επίσης αναφέρθηκε στις «παρόμοιες ευκαιρίες και προκλήσεις» που αντιμετωπίζουν, ότι αμφότερες έχουν συνυπογράψει συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ με όμορες χώρες. Παράλληλα, άφησε αιχμές και για την Τουρκία αναφέροντας ότι «οι χώρες αυτές αρνούνται να διευθετήσουν τα διμερή ζητήματα στη βάση του Διεθνούς Δικαίου».<br /><br />Οι δύο υπουργοί συζήτησαν ακόμα για τις σχέσεις ΕΕ-Ινδίας αλλά και για αυτές με φιλικά τους κράτη, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Ελλάδα έχει ήδη υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με το μικρό ισχυρό κράτος του Κόλπου. Επισημαίνεται, ότι η Ινδία και τα Εμιράτα έχουν και αυτά ήδη συνάψει αμυντική συνεργασία που καθοδηγείται από μια Κοινή Επιτροπή Αμυντικής Συνεργασίας σε επίπεδο υπουργείων και προσωπικού του Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Η σχέση της Ινδίας με τα Εμιράτα βασίζεται στην εξωτερική της πολιτική για τον Κόλπο που υπάγεται στο δόγμα “Πολιτική Εκτεταμένης Γειτονίας”. Η αμοιβαία ενίσχυση των οικονομικών οραμάτων και των συμβατών γεωπολιτικών προοπτικών έθεσε τις βάσεις για μια πιο ισχυρή συνεργασία. Τα δύο κράτη θεωρούν ως κοινή απειλή για την εθνική τους ασφάλεια τους ισλαμιστές εξτρεμιστές.<br /><br />Άλλωστε, ο Τζαϊσχανκάρ δήλωσε πως συζήτησαν με τον Δένδια και τις προκλήσεις της ριζοσπαστικοποίησης, της τρομοκρατίας, «φαινόμενα που είναι απολύτως απαράδεκτα στην εποχή μας». Αξίζει να αναφερθεί, ότι το Νέο Δελχί διευρύνει την εξωτερική του πολιτική και παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις σε ανατολική Μεσόγειο αλλά και στην Ευρώπη. Ο κύριος λόγος είναι η Κίνα που βάσει της πρωτοβουλίας “One Belt-One Road” έχει καταφέρει να διεισδύσει κυρίως στη νοτιανατολική Ευρώπη.<br /><br />Κοινά συμφέροντα<br /><br />Ελλάδα και Ινδία έχουν κοινά συμφέροντα για ενισχύσουν τις διμερείς τους σχέσεις, να συνεργαστούν και σε στρατηγικό επίπεδο, για να τα προωθήσουν έναντι της Τουρκίας, που αποτελεί και για το Νέο Δελχί απειλή. Εάν η Αθήνα συνάψει μια στρατηγική συνεργασία με το Νέο Δελχί, τότε αυτή μπορεί να ενταχθεί και στο πλαίσιο των σχέσεων Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Εμιράτων, δηλαδή σε συμμαχίες με αντιτουρκικό πρόσημο.<br /><br />Η Αθήνα θα κάνει σύμμαχο μια ανερχόμενη ασιατική δύναμη και η Ινδία θα έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει σε συμμαχίες με κράτη, που κάποια από αυτά έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν πίεση στην Τουρκία. Υπενθυμίζεται, ότι ανώτατοι αξιωματικοί του Πακιστάν έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους προς την Τουρκία σχετικά με τις έρευνες για φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Οι δύο χώρες έχουν πραγματοποιήσει και μια σειρά από κοινές ναυτικές ασκήσεις στη Μεσόγειο, βάσει παράνομων NAVTEX που παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Παρόμοιες κοινές ασκήσεις έχουν επίσης πραγματοποιηθεί στον Ινδικό Ωκεανό, γεγονός που ανησυχεί ιδιαίτερα την Ινδία. Επιπλέον, η Τουρκία, έχει αρχίσει να υποστηρίζει και τους πακιστανικούς ισχυρισμούς στο Κασμίρ. Ο Ερντογάν δήλωσε τον Φεβρουάριο του 2020 ότι το ζήτημα είναι τόσο σημαντικό για την Τουρκία όσο και για το Πακιστάν.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η συμμαχία Τουρκίας-Πακιστάν φέρνει κοντά Ελλάδα και Ινδία

Ellada simera 0 14:54

Πρωτόπαπας ΓιώργοςΗ ελληνική διπλωματία συνεχίζει να αναζητεί συμμαχίες με κράτη που θεωρούν ότι η στρατηγική του Ερντογάν υπονομεύει τα εθνικά τους συμφέροντα. Η συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική Επιστολή σε ΟΗΕ: «Τορπίλη» για διάλογο και διερευνητικές την επομένη της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν

<img height="447" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1434933218_3.jpg" width="640" /><br /><b><br /></b><div><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Με μια επιστολή η οποία αποτελεί πραγματικό μανιφέστο των ακραίων διεκδικήσεων της εις βάρος της χώρας μας, η Τουρκία διαλύει τις ψευδαισθήσεις που πιθανόν είχαν δημιουργηθεί στην Αθήνα, ότι οι τελευταίες συναντήσεις, η αποκλιμάκωση και οι μηχανισμοί απευθείας επαφών μεταξύ των δυο χωρών θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ουσιαστικό διάλογο.<br /><br />Η επιστολή που κατατέθηκε την επομένη ημέρα από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ δείχνει ότι το χάσμα μεταξύ των δυο χωρών παραμένει μεγάλο και ότι η υποτιθεμένη αποκλιμάκωση της έντασης δεν έχει βάθος, παρά μόνο συγκυριακό χαρακτήρα και συνεπώς δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό.<br /><br />Στην επιστολή με ημερομηνία 15 Ιουνίου που δημοσιεύθηκε ως επίσημο έγγραφο του ΟΗΕ στις 22 Ιουνίου, η Τουρκία όχι μόνο απορρίπτει την ελληνική θέση για ύπαρξη μίας μόνο διαφοράς, αυτής της οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, αλλά παρουσιάζει την ατζέντα του διαλόγου όπως τον εννοεί η ίδια.<br /><br />Μια ατζέντα η οποία δεν μπορεί να αποτελέσει καν αφετηρία συζήτησης για την Ελλάδα, καθώς περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το θέμα των ελληνικών χωρικών υδάτων αλλά και τις «γκρίζες ζώνες», ενώ η επιστολή επιχειρεί εμμέσως να εμφανίσει ότι η Ελλάδα έχει υπαναχωρήσει από τη θέση περί επήρειας του Καστελόριζου σε θαλάσσιες ζώνες.<br /><br />Η Τουρκία στην επιστολή αυτή αφού κατηγορεί την Ελλάδα ότι υπονομεύει τον διάλογο, επικαλούμενη την υπογραφή της Ελληνοαιγυπτιακής Συμφωνίας πέρυσι το καλοκαίρι που οδήγησε σύμφωνα με την τουρκική θέση στην ακύρωση της έναρξης των Διερευνητικών, τονίζει ότι στις «Συμβουλευτικές συνομιλίες» (όπως βαφτίζει τις Διερευνητικές επαφές, προκειμένου να αναβαθμίσει το επίπεδο τους) δεν θα συζητηθεί μόνο η διαφορά για την υφαλοκρηπίδα, αλλά και το θέμα των χωρικών υδάτων, η κυριαρχία νησιών, νησίδων και βράχων, ο Εθνικός Εναέριος Χώρος της Ελλάδας και οι αρμοδιότητες της (FIR, SAR,NAVTEX).<br /><br />Γίνεται ειδική αναφορά στον Εναέριο Χώρο και δηλώνεται ότι δεν συνιστούν παραβιάσεις (τις οποίες καταγγέλλει η Ελλάδα) οι πτήσεις των τουρκικών μαχητικών στη ζώνη μεταξύ των 6-10 ν.μ., ενώ προβάλλεται ο γνωστός ισχυρισμός για τις «μαξιμαλιστικές» ελληνικές θέσεις με αιχμή το Καστελόριζο.<br /><br />Όμως η Τουρκία σπεύδει να ισχυρισθεί ότι η δήλωση της Αθήνας πως ο γνωστός «Χάρτης της Σεβίλλης» δεν είναι επίσημος χάρτης, είναι θετική, υπονοώντας ότι αυτό σημαίνει υπαναχώρηση από τη θέση για πλήρη επήρεια των νησιών.<br /><br />Ωστόσο αμέσως μετά η τουρκική επιστολή κάνει αναφορά στη γνωστή τροπολογία Μανιάτη, για τη μονομερή καθιέρωση της προσωρινής μέσης γραμμής σε περιοχές που δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης, επισημαίνοντας ότι η ίδια απορρίπτει αυτή τη θέση. <br /><br />Υπενθυμίζοντας τη μονομερή προσφυγή της Ελλάδας στο Δικαστήριο της Χάγης(1978) τονίζεται ότι για κάθε τέτοια κίνηση απαιτείται αμοιβαία Συμφωνία. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά θετή ως προϋπόθεση για τη συζήτηση του συνυποσχετικού την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας …<br />Η τουρκική επιστολή:<br /><br /><i>«Α/75/929* 22 Ιουνιου 2021<br /><br />Επιστολή της 15ης Ιουνίου 2021 του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Τουρκίας προς τα Ηνωμένα Έθνη απευθυνόμενη στον Γενικό Γραμματέα Αναφορικά με την επιστολή του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Ελλάδας της 15ης Φεβρουαρίου 2021 (A/75/753) και κατόπιν οδηγιών της Κυβέρνησής μου, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στα ακόλουθα.<br /><br />Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας και η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνονται τα Ηνωμένα Έθνη ως εθνικό μέσο ενημέρωσης για την προώθηση της ελληνικής ατζέντας. Η Τουρκία απορρίπτει τους ισχυρισμούς που διατυπώθηκαν στην προαναφερθείσα επιστολή, οι οποίοι είναι αβάσιμοι και ανακριβείς στο σύνολό τους.<br /><br />Η σωστή παρουσίαση της κατάστασης και του ιστορικού της παρέχεται παρακάτω. Η Δημοκρατία της Τουρκίας έχει επανειλημμένα εμπλακεί σε διάλογο με την Ελλάδα για την αντιμετώπιση και επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων.<br /><br />Οι συνομιλίες που προορίζονταν για τον σκοπό αυτό, οι οποίες αναφέρονται στην προαναφερθείσα επιστολή, ξεκίνησαν το 2002, ωστόσο, διακόπηκαν το 2016 κατόπιν αιτήματος της ελληνικής πλευράς και μπόρεσαν να επαναληφθούν μόλις το 2021 μετά τις επίμονες εκκλήσεις της Τουρκίας για διάλογο και συνεργασία.<br /><br />Πιο συγκεκριμένα, όπως ανέφερα στην επιστολή μου της 21ης Αυγούστου 2020 (A/74/997-S/2020/826), οι δύο πλευρές είχαν ήδη συμφωνήσει να αναβιώσουν τις διμερείς συνομιλίες τον Αύγουστο του 2020. Ωστόσο, μία ημέρα πριν από την ταυτόχρονη ανακοίνωση της επανέναρξης των συνομιλιών, η Ελλάδα υπέγραψε τη λεγόμενη συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο, η οποία παραβιάζει τα εγγενή δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία σαφώς έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα των σχέσεων καλής γειτονίας.<br /><br />Η Τουρκία πιστεύει ότι οι μηχανισμοί διαλόγου που εφαρμόζονται είναι εξαιρετικά καθοριστικής και ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των θεμάτων διαφωνίας και πρέπει να διατηρηθούν με τη μέγιστη προσοχή.<br /><br />Η Τουρκία έχει συμμετάσχει στον εξηκοστό δεύτερο γύρο συμβουλευτικών συνομιλιών καθώς και στις πολιτικές διαβουλεύσεις με την Ελλάδα, σύμφωνα με αυτή την εποικοδομητική προσέγγιση, και θα συνεχίσει να το πράττει.<br /><br />Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να υπονομεύσει τους μηχανισμούς διαλόγου παρουσιάζοντας την κατάσταση σαν να υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα μεταξύ των δύο κρατών, δηλαδή η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης.<br /><br />Στην πραγματικότητα, αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά μακροχρόνια ζητήματα μεταξύ των δύο κρατών, τα οποία περιλαμβάνουν το εύρος των χωρικών υδάτων και του εθνικού εναέριου χώρου, την κυριαρχία των νησιών, των νησίδων και των βράχων που δεν παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα μέσω έγκυρων διεθνών μέσων, την παραβίαση του αποστρατιωτικοποιημένου καθεστώτος των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου από την Ελλάδα και το ζήτημα των περιοχών αρμοδιοτήτων (FIR, SAR και NAVTEX).<br /><br />Όσον αφορά τις αξιώσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, θα ήθελα να αναφερθώ στην επιστολή μου της 14ης Οκτωβρίου 2020 (A/75/521). Η εγγενής ασυνέπεια σε όλο το φάσμα των ελληνικών επιχειρημάτων σχετικά με τα εκκρεμή ζητήματα με την Τουρκία είναι πιο εμφανής στις ελληνικές αξιώσεις του εθνικού εναέριου χώρου.<br /><br />Η Ελλάδα εφαρμόζει σήμερα 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων στο Αιγαίο Πέλαγος, ενώ ο ελληνικός εθνικός εναέριος χώρος στην περιοχή θεωρείται ότι είναι 10 ναυτικά μίλια, γεγονός που καθιστά την Ελλάδα τη μοναδική χώρα στον κόσμο με αταίριαστο και αυθαίρετο εθνικό εναέριο χώρο.<br /><br />Αυτή η ασυνέπεια δεν συνάδει με το διεθνές δίκαιο, το οποίο ορίζει ότι ο εθνικός εναέριος χώρος μιας χώρας δεν πρέπει να υπερβαίνει το όριο χωρικών υδάτων της.<br /><br />Ο ελληνικός ισχυρισμός ότι τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη που πετούν εντός της λωρίδας των 6-10 μιλίων παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο είναι αβάσιμος, καθώς τα αεροσκάφη αυτά πετούν στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου.<br /><br />Επιπλέον, η Τουρκία δεν γνωρίζει καμία άλλη χώρα που να αναγνωρίζει και να ανέχεται τέτοιου είδους αυθαίρετες αξιώσεις.<br /><br />Όσον αφορά τις μαξιμαλιστικές και υπερβολικές αξιώσεις θαλάσσιων συνόρων, η Ελλάδα προσπαθεί επίμονα να επιβάλει αυτόματη πλήρη επήρεια για όλα τα νησιά στη δημιουργία της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και της υφαλοκρηπίδας, συμπεριλαμβανομένου του νησιού του Καστελλόριζου.<br /><br />Σύμφωνα με αυτόν τον παράλογο ισχυρισμό, ένα νησί 10 km2, το οποίο απέχει μόλις 2 χιλιόμετρα από την τουρκική ηπειρωτική χώρα και 580 χιλιόμετρα μακριά από την ελληνική ηπειρωτική χώρα, υποτίθεται ότι θα δημιουργήσει μια περιοχή υφαλοκρηπίδας/αποκλειστικής οικονομικής ζώνης 40.000 km2.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει πράγματι να θεωρηθεί ένα αξιοσημείωτο βήμα για την Ελλάδα να αναφερθεί στον "Χάρτη της Σεβίλλης" ως "ιδιωτικό χάρτη", αποφεύγοντας φαινομενικά να του χορηγήσει επίσημη έγκριση.<br /><br />Η περιγραφή του χάρτη αυτού, ωστόσο, κωδικοποιείται στην ελληνική εθνική νομοθεσία (νόμος 2289/1995, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο 4001/2011), βάσει της εφαρμογής της μεθόδου ίσης απόστασης, αν και δεν αναγνωρίζεται και θεωρείται άκυρη από την Τουρκία.<br /><br />Επιπλέον, οι κανόνες του διεθνούς δικαίου που διέπουν την παραπομπή διαφορών από κράτη στο Διεθνές Δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένης της θεμελιώδους αναγκαιότητας της αμοιβαίας συναίνεσης, είναι σαφείς.<br /><br />Η Ελλάδα, ωστόσο, παραβιάζοντας αυτόν τον κανόνα, προχώρησε μονομερώς στο Διεθνές Δικαστήριο, παρόλο που η Τουρκία και η Ελλάδα δεν είχαν συμμετάσχει σε διμερείς διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπισή του εκείνη την εποχή.<br /><br />Το 1978, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν ήταν αρμόδιο να κρίνει την ελληνική αίτηση επί της ουσίας του ερωτήματος, δεδομένης της έλλειψης συναίνεσης και από τις δύο πλευρές.<br /><br />Ως εκ τούτου, οι ελληνικοί ισχυρισμοί που περιέχονται στην προαναφερθείσα επιστολή είναι εντελώς αβάσιμοι και παραπλανητικοί.<br /><br />Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί σχετικά ότι η Ελλάδα διατηρεί μέχρι σήμερα τις επιφυλάξεις της για την υποχρεωτική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου σε θέματα οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων, του εύρους του εθνικού εναέριου χώρου και της αποστρατικοποίησης των νησιών.<br /><br />Θα ήθελα να επαναλάβω, για άλλη μια φορά, ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να ξεκινήσει ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπιση και την επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων που αναφέρονται παραπάνω μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και δεν αποκλείει κανένα μέσο ειρηνικής διευθέτησης που ορίζεται στο άρθρο 33 παράγραφος 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, βάσει αμοιβαίας συναίνεσης.<br /><br />Θα ήμουν ευγνώμων αν η παρούσα επιστολή μπορούσε να διανεμηθεί ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης, στο σημείο 8 της ημερήσιας διάταξης. Φ. Σινιρίογλου.<br /><br />Μόνιμος αντιπρόσωπος»</i><br />Ακολουθεί το αγγλικό κείμενο της επιστολής στον ΟΗΕ <br /><br /><img height="640" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/5456%20(1).jpg" width="490" /><br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκική Επιστολή σε ΟΗΕ: «Τορπίλη» για διάλογο και διερευνητικές την επομένη της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν

Ellada simera 0 14:51

Νίκος ΜελέτηςΜε μια επιστολή η οποία αποτελεί πραγματικό μανιφέστο των ακραίων διεκδικήσεων της εις βάρος της χώρας μας, η Τουρκία διαλύει τις ψευδαισθήσεις που πιθανόν είχαν δημιουργηθεί στην Αθήνα, … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι όχι μόνο μελέτησαν, αλλά αξιοποιούν τα Θουκυδίδεια διδάγματα

<a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/06/MITSOTAKIS-ERDOGAN-1-700x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="366" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/06/MITSOTAKIS-ERDOGAN-1-700x400.jpg" width="640" /></a><br /><br />ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ<br />Στην πολιτική και στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχουν αιώνιοι εχθροί ή αιώνιοι φίλοι. Αιώνια είναι μόνο τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό ανέλυσε πριν από 2500 χρόνια ο Θουκυδίδης. Φαίνεται πως, σε αντίθεση με τους ηγέτες του Ελληνισμού, οι Τούρκοι όχι μόνο μελέτησαν, αλλά και αξιοποιούν τα Θουκυδίδεια διδάγματα.<br /><br />Σε δηλώσεις του μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου (22/6/2021), ο Τούρκος Πρόεδρος, Ερντογάν, είπε ότι, κατά την πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, είχε τη δυνατότητα να μιλήσει με αρκετούς ηγέτες χωρών-μελών της Συμμαχίας.<br />Συμφώνησαν, πρόσθεσε, να αναπτύξουν τη συνεργασία τους με ηγέτες με τους οποίους υπήρξαν «διάφορα γεγονότα μέχρι σήμερα. Αποφασίσαμε με τον κ. Μακρόν, τον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Μπάιντεν να εντείνουμε τις απευθείας επαφές μας».<br /><br />Όσον αφορά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Μπάιντεν, ο Ερντογάν δήλωσε: «Συμφωνήσαμε ότι δεν έχουμε ζητήματα που δεν μπορούν να επιλυθούν με τις ΗΠΑ και ότι οι τομείς συνεργασίας μας είναι ευρείς και κερδοφόροι».<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος είπε ότι είναι αποφασισμένοι να επωφεληθούν στο έπακρον από αυτό το «όμορφο κλίμα» που έχουν πετύχει με τον Τζο Μπάιντεν. Πώς θα επιτευχθεί αυτό αφού οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι ακόμα στον πάγο;<br />Εκείνο που προκαλεί ενδιαφέρον είναι η αναφορά Ερντογάν στους Μακρόν και Μητσοτάκη. Είναι γνωστές οι πρωτοφανείς ύβρεις του, με τις οποίες περιέλουσε τον Γάλλο Πρόεδρο. Όπως είναι γνωστές οι τουρκικές εχθρικές ενέργειες, πέρσι, στον Έβρο και στο Αιγαίο.<br /><br />Από τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου συνάγεται ότι, πρώτον, επιδίωξε και πέτυχε κάποια δειλά ανοίγματα προς τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Τα ίδια ανοίγματα επιχειρεί και προς την Αίγυπτο και το Ισραήλ.<br /><br />>Δεύτερον, ο Ερντογάν πέτυχε ξανά να κτίσει την εικόνα δήθεν «καλού συμμάχου», έστω και δύστροπου και κακότροπου, που προκαλεί πονοκεφάλους στους εταίρους του.<br />Τρίτον, γνωρίζει ότι η Τουρκία είναι πολύτιμη και χρήσιμη για τη Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ. Είναι δίπλα από τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Η στρατηγική και γεωπολιτική θέση της είναι σημαντική για την ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ.<br /><br />>Τέταρτον, από το 2003 η Τουρκία αποφάσισε ότι θα ασκεί πολιτική μεσογειακής, περιφερειακής και μεγάλης δύναμης. Κυρίως ηγέτιδας του ισλαμικού κόσμου. Προς τον σκοπό αυτό απέκτησε στρατιωτική ισχύ, οικονομικά ανήκει στους G20.<br />Εκτός από την Κύπρο, εισέβαλε στη Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, στη Λιβύη, όπου κατέχει παράνομα εδάφη, ενώ συνέβαλε στην ήττα της Αρμενίας ενισχύοντας με drones το τουρκόφιλο Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Παράλληλα, ο Ερντογάν έχτισε και διατηρεί μιαν αμφιλεγόμενη σχέση με τη Ρωσία, η οποία ακόμα λειτουργεί, έστω και αν Μόσχα και Άγκυρα συγκρούονται σε διάφορες κρίσεις: Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Ουκρανία. Η αγορά του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 οδήγησε σε σοβαρή ρήξη και κρίση τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.<br />Πολλοί Δυτικοί αναλυτές υπέδειξαν έντονα την εκδίωξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Αφελείς προσδοκίες… Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν θα την κάνουν δώρο στον Πούτιν και η Τουρκία δεν θα αποχωρήσει από τη Συμμαχία. Ούτε, βέβαια, θα γίνει κολαούζος του Πούτιν.<br /><br />Ο Ερντογάν θεωρεί ότι η χώρα του μπορεί πλέον να ενεργεί ως ένας ανεξάρτητος, ισχυρός δρων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και διεθνώς. Οι μόνες χώρες που θα μπορούσαν να ανασχέσουν την επιθετική και αρπακτική διάθεσή του είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.<br />Είναι κράτη-μέλη της ΕΕ, στην οποία η Τουρκία θέλει να ενταχθεί, είναι δημοκρατικοί πυλώνες σταθερότητας και ασφάλειας αλλ’ έχουν υποστεί και οι δύο τα επίχειρα της εχθρότητάς του.<br /><br />Θα ανέμενε κανείς ότι Αθήνα και Λευκωσία θα αξιοποιούσαν κάθε μέσο για να εξαναγκάσουν την κατοχική Τουρκία να συμμορφωθεί προς το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, το κράτος δικαίου και τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών και να συναινέσει σε λειτουργική και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.<br /><br />Απέτυχαν! Διότι αρνούνται να κατανοήσουν την τουρκική πολιτική και έτσι δεν θέλουν να αντισταθούν στον τουρκικό μεγαλοϊδεατισμό και επεκτατισμό.<br /><br />Όπως αποκαλύπτει ο εκλεκτός συνάδελφος, Κ. Βενιζέλος, όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός, κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Ερντογάν, του έθεσε το Κυπριακό, ο Τούρκος Πρόεδρος ούτε καν του απάντησε! Τι σημαίνει αυτό;<br />Πλήρης απαξίωση της Ελλάδας – και της Κύπρου. Προσβλητική υποτίμηση και των δύο χωρών. Συμπεριφορά νταή προς υποτελείς. Άρνηση συμμόρφωσης προς διεθνείς αρχές και αξίες. Βάναυσο μήνυμα ότι απαιτεί κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Αθήνα και Λευκωσία δεν διδάσκονται μετά απ’ όσα έχουν πάθει από τον Τούρκο ληστή και κατακτητή. Μετά τον Έβρο και την κρίση στο Αιγαίο, η Ελλάδα άρχισε να αφυπνίζεται. Εξοπλίζεται. Η Κύπρος της διαφθοράς, της ρεμούλας και της ανεπάρκειας, πλέει σε πελάγη υψηλής έντασης αφέλειας, ξιπασιάς και ανοησίας.<br />Αθήνα και Λευκωσία αρνούνται να αντιληφθούν ότι η Τουρκία ανέκαθεν και ειδικά σήμερα συνιστά διαρκή απειλή εθνικού, βιολογικού και κρατικού αφανισμού για τον Ελληνισμό. Οφείλουν να αποκτήσουν ΔΥΝΑΜΗ. Μόνον αυτήν σέβεται ο Τούρκος. <div><br /></div><div><a href="https://www.apopseis.com/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Οι Τούρκοι όχι μόνο μελέτησαν, αλλά αξιοποιούν τα Θουκυδίδεια διδάγματα

Ellada simera 0 14:47

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣτην πολιτική και στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχουν αιώνιοι εχθροί ή αιώνιοι φίλοι. Αιώνια είναι μόνο τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό ανέλυσε πριν από 2500 χρόνια ο Θουκυδίδης. Φαίνετ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν έθεσε τον θεμέλιο λίθο στη διώρυγα της Κωνσταντινούπολης

<img height="366" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/02/neo_kanali_Poli-700x400.jpg" width="640" /><br /><br />Με τη θεμελίωση μιας γέφυρας, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κήρυξε χθες την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή της διώρυγας της Κωνσταντινούπολης, κόστους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με σκοπό να ανακουφιστεί η πίεση που δέχονται τα πολυσύχναστα Στενά του Βοσπόρου. Οι επικριτές του «τρελού έργου», όπως το αποκάλεσε ο ίδιος ο Ερντογάν ότι το παρουσίασε πριν από μια δεκαετία, αμφισβητούν τη βιωσιμότητα μιας πλωτής οδού μήκους 45 χιλιομέτρων που θα περνά μέσα από ελώδη εδάφη και αγροκτήματα, στο δυτικό άκρο της Κωνσταντινούπολης, και προειδοποιούν ότι θα βλάψει το περιβάλλον.<br /><br />«Θεωρούμε τη Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης ως ένα έργο που θα σώσει το μέλλον» της πόλης, είπε ο Ερντογάν στην τελετή θεμελίωσης. «Ανοίγουμε μια νέα σελίδα στην αναπτυξιακή ιστορία της Τουρκίας», πρόσθεσε. Οι εργάτες έριξαν τσιμέντο στα θεμέλια της γέφυρας, μήκους 1,6 χλμ., ενώ το πλήθος κυμάτιζε τουρκικές σημαίας. Ο Ερντογάν είπε ότι η διώρυγα θα ολοκληρωθεί σε έξι χρόνια.<br /><br />Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι καθίσταται ολοένα και πιο επικίνδυνο για τα δεξαμενόπλοια να περνούν από τον Εύξεινο Πόντο στη Θάλασσα του Μαρμαρά μέσω του κορεσμένου Βοσπόρου, που χωρίζει την ασιατική από την ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Κάθε χρόνο περνούν από τα Στενά 43.000 πλοία, πολύ περισσότερα από τα 25.000, αριθμό που θεωρεί «ασφαλή» η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται καθυστερήσεις. Μέχρι το 2050 εκτιμάται ότι ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί στα 78.000.<br /><br />Πάντως, μια δημοσκόπηση δείχνει ότι οι περισσότεροι πολίτες αντιτίθενται στο σχέδιο, όπως και ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) στο οποίο ανήκει. Οι επικριτές του λένε ότι θα καταστρέψει το θαλάσσιο οικοσύστημα και θα θέσει σε κίνδυνο την παροχή πόσιμου νερού της πόλης. Υψηλόβαθμοι τραπεζικοί είπαν τον Απρίλιο στο πρακτορείο Reuters ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες της Τουρκίας είναι απρόθυμες να χρηματοδοτήσουν τη διώρυγα, λόγω των περιβαλλοντικών ανησυχιών και των επενδυτικών κινδύνων.<br /><br />Η Ρωσία ανησυχεί επίσης ότι η νέα διώρυγα μπορεί να μην καλύπτεται από τη Συνθήκη του Μοντρέ, του 1936, που καθορίζει τη διέλευση των πολεμικών πλοίων μέσω του Βοσπόρου. Ο Ιμάμογλου απέρριψε τη σημερινή τελετή υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για ένα διαφημιστικό κόλπο για να σωθεί το γόητρο ενός έργου που καθυστερεί να υλοποιηθεί, εν μέρει λόγω οικονομικών δυσκολιών. Επισήμανε επίσης ότι η γέφυρα αποτελεί μέρος ενός αυτοκινητοδρόμου που δεν σχετίζεται με τη διώρυγα.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν έθεσε τον θεμέλιο λίθο στη διώρυγα της Κωνσταντινούπολης

Ellada simera 0 14:43

Με τη θεμελίωση μιας γέφυρας, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κήρυξε χθες την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή της διώρυγας της Κωνσταντινούπολης, κόστους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίω… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Σκοπιανοί δεν είχαν εξ αρχής την πρόθεση να τηρήσουν τη Συμφωνία… “quo vadis Πρέσπες”;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/06/Symfonia-Prespon-Zaev-Tsipras.jpg" width="640" /><br /><br />Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι ότι εξ αρχής η άλλη πλευρά δεν είχε καμία πρόθεση να την τηρήσει. Ο Ζάεφ υπέγραψε, αλλά δεν σέβεται την υπογραφή του. Η αντιπολίτευση του VMRO-DPMNE έχει δηλώσει ότι δεν δέχεται τη Συμφωνία και το όνομα “Βόρεια Μακεδονία”. Εκείνοι που την σχεδίασαν από ελληνικής πλευράς και εκείνοι που την ψήφισαν όφειλαν να το έχουν προβλέψει. Απέτυχαν και τώρα επικρίνουν την κυβέρνηση της ΝΔ για τις παρασπονδίες του… Ζάεφ.<br /><br />Του <b>ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ</b><br /><br />Μέσα σε λίγες ημέρες οι βόρειοι γείτονές μας έκαναν πολλά ώστε να προκαλέσουν την αντίδραση της Ελλάδος, και του λαού και της κυβερνήσεως. Θυμίζω ότι η ποδοσφαιρική ομάδα των Σκοπίων κατέβηκε στα γήπεδα του EURO με το σήμα ΦΦΜ στις φανέλες, δηλαδή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της “Μακεδονίας” στο κυριλλικό, δηλαδή ελληνοβυζαντινό αλφάβητο.<br /><br />Το ενδιαφέρον είναι ότι χρησιμοποιούν ένα ελληνογενές αλφάβητο, αλλά ταυτοχρόνως αρνούνται την ελληνική καταγωγή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, οι οποίοι δημιούργησαν το αλφάβητο των σλαβικών λαών. Ο Υπουργός Εξωτερικών Οσμάνι θεώρησε νόμιμη την ενέργεια αυτή ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τη Συμφωνία.<br /><br />Ο Πρωθυπουργός Ζάεφ έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι παρακολούθησε την ομάδα της “Μακεδονίας”, όχι Βόρειας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Στέβο Πενταρόφσκι δήλωσε ότι η χώρα του θα αγοράσει τουρκικά όπλα για τον Στρατό προσγειώνοντας απότομα εκείνους τους Έλληνες που μιλούσαν για μείωση της τουρκικής επιρροής στο γειτονικό κράτος.<br /><br />Και ο εκπρόσωπος της αντιπολιτεύσεως (ΒΜΡΟ) στο Συμβούλιο της Ευρώπης έφτασε στο Στρασβούργο με δηλωμένη την πρόθεση να αγωνισθεί για τα δικαιώματα μιας ανύπαρκτης μειονότητας, δηλαδή της “μακεδονικής”, η οποία δήθεν καταπιέζεται στην Ελλάδα. Έχουν προηγηθεί δεκάδες άλλες αποδείξεις της αρνητικής διαθέσεως των γειτόνων.<br /><br />Οι αλλαγές στα σχολικά βιβλία δεν προχωρούν, για τα εμπορικά προϊόντα οι Σκοπιανοί θέλουν να μονοπωλούν τον όρο “μακεδονικός -ή, ό”, η Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών παραμένει MANU, δηλαδή “Μακεδονική”, η Βουλή των Σκοπίων συνέχισε και μετά την υπογραφή της Συμφωνίας να αποστέλλει αντιπροσωπεία στις εκδηλώσεις του ψευδοκράτους των Τουρκοκυπρίων.<br /><br />Οι Έλληνες σχεδιαστές της Συμφωνίας, πολιτικοί και επιστήμονες, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να την διαφημίσουν με τη συμπλήρωση τριών ετών από την υπογραφή της (17 Ιουνίου). Παρουσιάζουν ως επιτυχία τη συνεργασία των δύο χωρών στον ενεργειακό τομέα, αλλά η συνεργασία αυτή υπήρχε και πριν από την υπογραφή στις Πρέσπες. Δεν προσέθεσε κάτι η Συμφωνία.<br /><br />Ισχυρίζονται ότι ο Ζάεφ αναγκάζεται να εμφανίζεται με εθνικιστικό λόγο, διότι πιέζεται από το Βέτο και τις απαιτήσεις της Βουλγαρίας. Με την ίδια λογική και εμείς δικαιούμαστε να αναβάλλουμε επ’ αόριστον την υπογραφή των τριών Μνημονίων συνεργασίας, διότι ενοχλούμαστε από τις προαναφερθείσες ενέργειες των πολιτικών και επιστημονικών εκπροσώπων των Σκοπίων.<br /><br />Και μία τελευταία επισήμανση: Οι εκ διαμέτρου αντίθετες ερμηνείες, που δόθηκαν από τις δύο κυβερνήσεις για την ονομασία στις φανέλες ποδοσφαίρου, καταδεικνύουν ακόμη ένα μειονέκτημα της Συμφωνίας: Την ασάφεια. Είναι σκόπιμη; Πάντως δημιουργική δεν είναι.<br /><br />Πρέπει να δείξουμε εμπράκτως και με κάθε νόμιμο τρόπο την ενόχλησή μας. Αν φανούμε υποχωρητικοί απέναντι σε ένα μικρό κράτος των Βαλκανίων τι μηνύματα δίνουμε σε πιο ισχυρά (και νεο-οθωμανικά) κράτη της περιοχής;<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Σκοπιανοί δεν είχαν εξ αρχής την πρόθεση να τηρήσουν τη Συμφωνία… “quo vadis Πρέσπες”;

Ellada simera 0 14:40

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι ότι εξ αρχής η άλλη πλευρά δεν είχε καμία πρόθεση να την τηρήσει. Ο Ζάεφ υπέγραψε, αλλά δεν σέβεται την υπογραφή του. Η αντιπολίτευση του VMRO-DP… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια