Φιάσκο Ουκρανών, δεν σπάει η ρωσική άμυνα. Στον... αέρα τα F-16 - Ρωσία σε ΗΠΑ: Πόσα Bradley πρέπει να καούν για να δείτε την ήττα.

<img height="358" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/8af740f08292ffc63d3a9a52b7a5603a_XL.jpg" width="752" /><br /><br /><div>Δύο μήνες κοντεύει να συμπληρώσει η αντεπίθεση των Ουκρανών και τα αποτελέσματα της είναι από μηδενικά μέχρι πενιχρά.<br />Οι Ουκρανοί δεν έχουν καταγράψει καμία σημαντική στρατιωτική επιτυχία στο πεδίο των μαχών, γεγονός που αφενός επιτείνει την ανησυχία στη Δύση για την εξέλιξη του ουκρανικού ζητήματος αφετέρου απελευθερώνει πυρά Δυτικών αξιωματούχων κατά των Ουκρανών στρατιωτικών.<br />Είναι πλέον φανερό πως οι ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν μπορούν να διασπάσουν την πολυεπίπεδη ρωσική άμυνα..</div><div><br />Ρώσοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν πως οι Ουκρανοί μετρούν τεράστιες απώλειες σε στρατιώτες και σε στρατιωτικό εξοπλισμό, καθώς τονίζουν πως έχουν ήδη χάσει το 30% των όπλων που τους έχει προμηθεύσει η Δύση, ενώ μετά τους Γερμανούς, και οι Αυστριακοί στρατιωτικοί αποδίδουν ευθύνες στους Ουκρανούς αξιωματικούς για λάθος κινήσεις στο μέτωπο που οδηγούν σε τεράστιες απώλειες.<br />Και ενώ καθυστέρηση καταγράφεται από τη Δύση όσον αφορά το θέμα της εκπαίδευσης των Ουκρανών πιλότων στα F-16, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο με τη Ρωσία να κατηγορεί την Ουάσινγκτον πως χρηματοδοτεί τα τρομοκρατικά σχέδια του Zelensky που συνεπάγονται περισσότερους θανάτους.<br />Την ίδια στιγμή, εντύπωση προκαλεί πρόταση του πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ, James Stavridis, ο οποίος ζήτησε ΝΑΤΟικά πλοία και αεροσκάφη να συνοδεύουν τα εμπορικά πλοία που μεταφέρουν ουκρανικά σιτηρά, κάτι που αν υλοποιηθεί, μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη ανάφλεξη στη Μαύρη Θάλασσα μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας.<br /><br />Ποιος φταίει για την αποτυχία της αντεπίθεσης της Ουκρανίας; - Το ΝΑΤΟ…<br /><br />Στο ΝΑΤΟ αποδίδουν Δυτικοί αναλυτές τις ευθύνες για την αποτυχημένη αντεπίθεση των Ουκρανών όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το Newsweek.<br />Συγκεκριμένα, Δυτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι την ευθύνη για την αποτυχία των Ουκρανών φέρουν τα ίδια τα κράτη του ΝΑΤΟ, τα οποία εστίασαν υπερβολικά στο τεχνολογικό σκέλος της στρατιωτικής τους στήριξης, και δεν έδωσαν τη δέουσα προσοχή στην εκπαίδευση των Ουκρανών στρατιωτών.<br />Επιπλέον, αναφέρουν πως η Συμμαχία καθυστέρησε την έναρξη της αντεπίθεσης και απέτυχε να προετοιμάσει κατάλληλα τους Ουκρανούς για αυτήν.<br />«Το χρονικό πλαίσιο για την καλοκαιρινή αντεπίθεση καθορίστηκε με βάση το χρονοδιάγραμμα του ΝΑΤΟ και όχι της Ουκρανίας» αναφέρει ο στρατιωτικός αναλυτής Allan Orr, υπογραμμίζοντας πως «ο ρωσικός στρατός προσαρμόστηκε πιο γρήγορα από ότι εκπαιδεύτηκαν οι Ουκρανοί».<br /><br />Τι υποτίμησε η Συμμαχία<br /><br />Από την πλευρά του ο Nicolo Fasola, ερευνητής στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια είπε ότι η Δύση υποτίμησε τη σημασία της εκπαιδευτικής διαδικασίας για μια επιτυχημένη επίθεση.<br />«Εστιάσαμε πάρα πολύ στην τεχνολογική πλευρά της στρατηγικής με την ελπίδα ότι απλώς η παροχή όπλων στην Ουκρανία θα ήταν αρκετή για να νικήσουμε τις ρωσικές δυνάμεις.<br />Δώσαμε στους Ουκρανούς τα καλύτερα δυτικά όπλα, αλλά δεν είχαμε χρόνο να τους εκπαιδεύσουμε κατάλληλα και σε βάθος» λέει ο Ιταλός ερευνητής.<br /><br />Δεν μπορούν οι Ουκρανοί – 36 φορές επιχείρησαν να σπάσουν τη ρωσική άμυνα στη Zaporizhia<br /><br />Παρά τις συνεχείς προσπάθειες τους, παρά τις τεράστιες απώλειες τους οι Ουκρανοί απλά δεν μπορούν να διασπάσουν τη ρωσική γραμμή άμυνας στη νότια Ουκρανία.<br />Σε ανάρτηση του στο Telegram ο αναπληρωτής κυβερνήτης της Zaporizhia Yevgeny Balitsky ανέφερε πως οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις βομβάρδισαν 36 φορές οικισμούς της Zaporizhia μέσα σε μια ημέρα.<br />«Τις τελευταίες 24 ώρες ο εχθρός έκανε 36 προσπάθειες να βομβαρδίσει οικισμούς στη Zaporizhia, στις κατευθύνσεις Pologovsky, Tokmak και Vasilyevsky» υποστήριξε ο Balitsky, υποστηρίζοντας πως ο εχθρός προσπάθησε να διασπάσει τη ρωσική άμυνα, αλλά αντιμετώπισε σφοδρή αντίσταση από το ρωσικό στρατό, ο οποίος απέκρουσε τις επιθέσεις των Ουκρανών επιφέροντας τους και σημαντικές απώλειες σε έμψυχο δυναμικό.<br /><br />Στον… αέρα τα F-16<br /><br />Πάντως, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι της δεν έχουν καταφέρει να καταλήξουν σε μια συμφωνία σχετικά με το θέμα της εκπαίδευσης των Ουκρανών πιλότων στα F-16, γεγονός που καθυστερεί και την παράδοση των αμερικανικών μαχητικών.<br />Σύμφωνα με το Politico, οι Δυτικοί δεν έχουν ακόμα καταλήξει σε κάποια συμφωνία σχετικά με την εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων, τη στιγμή που μέχρι στιγμής – και παρά την πρωτοβουλία της Δανίας και της Ολλανδίας - καμία χώρα δεν έχει δεσμευτεί δημόσια να προσφέρει τα εν λόγω μαχητικά αεροσκάφη στην Ουκρανία.<br /><br />Εκπαίδευση στις ΗΠΑ;<br /><br />Βάσει του δημοσιεύματος μια πρόταση για την εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων – που όμως δεν κερδίζει ιδιαίτερο έδαφος - είναι αυτή να γίνει στο Tucson, της Αριζόνα, ενώ μια δεύτερη προβλέπει την αποστολή Αμερικάνων πιλότων στην Ευρώπη.<br />Αν και καμία επιλογή δεν έχει αποκλειστεί, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει οριστική απόφαση, με τους αρμόδιους να υποστηρίζουν πως οι Σύμμαχοι εργάζονται προκειμένου να βρουν τον πιο πρακτικό τρόπο για να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο της εκπαίδευσης των Ουκρανών.<br />Πάντως, έχουν γίνει κάποια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως η εταιρεία Draken International έχει αρχίσει να στρατολογεί απόστρατους στρατιωτικούς πιλότους για την εκπαίδευση των Ουκρανών, με τα πιθανά κέντρα εκπαίδευσης να εντοπίζονται σε Ρουμανία και Δανία.<br />Κατά καιρούς Αμερικάνοι και Βρετανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν πως η εκπαίδευση των Ουκρανών μπορεί να αρχίσει εντός του καλοκαιριού.<br /><br />Από την άνοιξη του 2024…<br /><br />Το Politico εκτιμά ότι η προετοιμασία για την χρήση των F-16 δεν μπορεί να αρχίσει εάν πρώτα το State Department δεν εγκρίνει και επίσημα τη μεταφορά εκπαιδευτικού υλικού, ανάμεσα στα οποία και προσομοιωτές πτήσης, στην Ουκρανία.<br />Αμερικάνοι αξιωματούχοι εκτιμούν πως ίσως έως τα τέλη του 2023 κάποιοι Ουκρανοί πιλότοι να πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικές πτήσεις, τονίζοντας ωστόσο πως τα μαχητικά δεν πρόκειται να είναι στα χέρια του Κιέβου πριν από την άνοιξη του 2024.<br /><br />Σκληρά αντίποινα στην Ουκρανία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε Κριμαία, Μόσχα<br /><br />Για σκληρά αντίποινα για τις επιθέσεις στην Κριμαία και στη Μόσχα προειδοποιεί την Ουκρανία η Ρωσία.<br />Σε δηλώσεις της η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Maria Zakharova υποστήριξε πως η Ρωσία διατηρεί κάθε δικαίωμα να λάβει σκληρά αντίποινα σε βάρος της Ουκρανίας.<br />«Στις 17 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας, στις 24 Ιουλίου, δύο ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη προσπάθησαν να χτυπήσουν στόχους στη Μόσχα, 17 drones προσπάθησαν να επιτεθούν σε υποδομές στην Κριμαία.<br />Αυτές οι προσπάθειες απωθήθηκαν επιτυχώς από τις ρωσικές δυνάμεις αεράμυνας και μέσω ηλεκτρονικού πολέμου.<br />Νωρίτερα, στις 20 Ιουλίου, ένα ουκρανικό drone επιτέθηκε στο χωριό Razdolnoye στην Κριμαία, δυστυχώς, υπήρξαν απώλειες, ένα κορίτσι 14 ετών πέθανε» είπε η εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ της Ρωσίας.<br />«Όλα αυτά τα εγκλήματα διερευνώνται ενδελεχώς από την Ερευνητική Επιτροπή της Ρωσίας.<br />Οι δράστες σίγουρα θα εντοπιστούν και θα τιμωρηθούν.<br />Επιφυλασσόμαστε του δικαιώματος να λάβουμε σκληρά μέτρα αντιποίνων» υπογράμμισε η Zakharova.<br /><br />Πυρά Αυστριακών κατά Ουκρανών<br /><br />Εν τω μεταξύ, μετά τα πυρά του γερμανικού στρατού και Αυστριακοί στρατιωτικοί εκτοξεύουν τα πυρά τους κατά των Ουκρανών διοικητών για τις τακτικές που ακολουθούν στο πεδίο της μάχης.<br />«Οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις χάνουν έναν μεγάλο αριθμό στρατιωτών, ανάμεσα τους και αυτούς που έχουν συμπληρώσει έξι μήνες εκπαίδευσης σε κράτη του ΝΑΤΟ, εξαιτίας της απειρίας των διοικητών αλλά και του αυξανόμενου ρόλο των εφέδρων» υποστήριξε ο συνταγματάρχης Markus Reisner μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό N-TV.<br />«Πολλοί από τους στρατιώτες που πέρασαν έξι μήνες εκπαίδευσης στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχουν πλέον.<br />Μίλησα πρόσφατα με έναν Ουκρανό αξιωματούχο: σε μια στρατιωτική μονάδα, ένας 47χρονος έφεδρος έγινε διοικητής τους.<br />Από απειρία, έστειλε μια διμοιρία από τους στρατιώτες του στα ναρκοπέδια.<br />Μόνο οι μισοί επέστρεψαν» υποστήριξε ο Reisner, ο οποίος απέδωσε την αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης στην «βαθιά» άμυνα του ρωσικού στρατού, στην παρουσία καλών μέσων ηλεκτρονικού πολέμου και αναγνώρισης καθώς και στον ανεπαρκή εξοπλισμό των Ουκρανών σε αεροσκάφη και σε πυραύλους εδάφους – εδάφους.<br /><br />Ρωσία σε ΗΠΑ: Χρηματοδοτείτε τρομοκράτες<br /><br />Σχολιάζοντας το νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας ύψους 400 εκατομμυρίων δολαρίων των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, ο Ρώσος πρέσβης στις ΗΠΑ, Anatoly Antonov είπε ότι η αμερικανική κυβέρνηση συνεχίζει να υποστηρίζει τα τρομοκρατικά σχέδια της κυβέρνησης Zelensky, αναφέροντας πως η στρατιωτική αυτή βοήθεια το μόνο που θα προκαλέσει, είναι περισσότερους θανάτους.<br />«Οι ενέργειες της Ουάσινγκτον, η οποία συνεχίζει να προμηθεύει με όπλα τις μαριονέτες της στην Ουκρανία, είναι πέρα από κάθε λογική και ηθική.<br />Οι ΗΠΑ θέλουν να εμφανιστούν ως ο ανιδιοτελής ευεργέτης της Ουκρανίας.<br />Λένε υποκριτικά ότι βοηθούν τη Δημοκρατία<br />Χειραγωγούν την κοινή γνώμη, κρύβουν τους αληθινούς στόχους της πολιτικής τους» αναφέρει σε ανάρτηση του στο Telegram ο Antonov, ο οποίος κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι «αντί να κάνουν μια νηφάλια αξιολόγηση του τι συμβαίνει, υποστηρίζουν τα τρομοκρατικά σχέδια των εγκληματιών του Κιέβου».<br />Ως παράδειγμα μάλιστα ανέφερε τις δηλώσεις κορυφαίων Ουκρανών αξιωματούχων ότι θα συνεχίσουν να χτυπούν τη Γέφυρα της Κριμαίας παρά το γεγονός ότι δεν είναι στρατιωτική εγκατάσταση και δεν χρησιμοποιείται για τον ανεφοδιασμό των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.<br /><br />Πόσα Bradley πρέπει να καούν;<br /><br />«Πόσα άλλα αμερικάνικα Bradley πρέπει να καούν για να συνειδητοποιήσει επιτέλους η ηγεσία των ΗΠΑ ότι οι προσπάθειες τους να νικήσουν τη χώρα μας «στο πεδίο της μάχης» θα οδηγήσουν μόνο σε ένα πράγμα: - την άδοξη ήττα των Ρωσοφοβικών» διερωτάται ο Ρώσος πρέσβης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Φιάσκο Ουκρανών, δεν σπάει η ρωσική άμυνα. Στον... αέρα τα F-16 - Ρωσία σε ΗΠΑ: Πόσα Bradley πρέπει να καούν για να δείτε την ήττα.

Δύο μήνες κοντεύει να συμπληρώσει η αντεπίθεση των Ουκρανών και τα αποτελέσματα της είναι από μηδενικά μέχρι πενιχρά. Οι Ουκρανοί δεν έχουν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έγραψε για την Λωζάννη και ξέχασε την εξόντωση των Ελλήνων της Πόλης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.olympusmera.gr/wp-content/uploads/2020/10/gerapetritis_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="606" data-original-width="800" height="433" src="https://www.olympusmera.gr/wp-content/uploads/2020/10/gerapetritis_.jpg" width="706" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Νέο έπος από τον Υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Γεραπετρίτη - Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Βενιζέλου</span></h3>Ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης έκρινε ότι στην επέτειο της Συνθήκης της Λωζάννης, αντί να εκδώσει μία επίσημη ανακοίνωση, ήταν πι σκόπιμο να γράψει ένα άρθρο στην κεντροαριστερή «Εφημερίδα των Συντακτών».<br /><br />Ευτυχώς. Δεν θα θέλαμε αυτά που αναφέρει στο άρθρο ο κ. Γεραπετρίτης να περιλαμβάνονται σε ένα κείμενο του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Και μόνο το γεγονός ότι αρχίζει με τον αφορισμό «Η ατέρμονη αντιπαράθεση δεν μπορεί να είναι επιλογή», αρκεί για να καταδείξει το πνεύμα του.<br /><br />Ναι αν είχαμε απέναντι μας έναν λογικό γείτονα, η αντιπαράθεση δεν έπρεπε να είναι επιλογή. Αλλά αν είχαμε απέναντί μας έναν λογικό γείτονα, δεν θα υπήρχε καν αντιπαράθεση. Προφανώς την «λεπτομέρεια» αυτή ο κ. Γεραπετρίτης την αντιπαρέρχεται και υποστηρίζει ότι: «Η Συνθήκη ρύθμισε με τυπικό τρόπο τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, διαμορφώνοντας ένα σταθερό πλαίσιο συνύπαρξης των δύο λαών. Στον διαδραμόντα χρόνο, η Ελλάδα στάθηκε αταλάντευτα προσηλωμένη στην τήρηση των όρων της».<br /><br />Ναι, η Ελλάδα στάθηκε προσηλωμένη στην Συνθήκη. Η Τουρκία όμως;<br /><br />Στην σελίδα 5 της χθεσινής «Εστίας» διαβάσατε το άρθρο του Θεοφάνη Μαλκίδη, που αναλύει πως εδώ και εκατό χρόνια η Συνθήκη της Λωζάννης αποτελεί ένα πεδίο συνεχούς αναθεώρησης και παραβίασής της. Αλλά πέρα από αυτά, πέρα από την εξόντωση των Ελλήνων της Πόλης, πέρα από τους διωγμούς των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου, πέρα από τις αμφισβητήσεις της κυριαρχίας μας και στα νησιά του Αιγαίου, το τουρκικό ΥΠΕΞ μιλούσε μόλις προχθές για «τουρκική» μειονότητα της Δυτικής Θράκης.<br /><br />Σε ανακοίνωση για την επέτειο του θανάτου του βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έγραφε: «Τιμούμε την μνήμη του ιδρυτή του κόμματος Ειρήνης και Φιλίας, δρος Σαδίκ Αχμέτ. Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους συμπατριώτες μας στον δίκαιο αγώνα στον οποίο ηγήθηκε ο Σαδίκ Αχμέτ και να προστατεύουμε όλα τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης».<br /><br />Παραγνωρίζει και αυτήν την κατάφωρη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης ο Έλληνας υπουργός των Εξωτερικών και αντί για απάντηση στέλνει…«κλάδο ελαίας» στην Άγκυρα. Τονίζει υπερβολικά την προσήλωση της Ελλάδας στην Συνθήκη, αλλά δεν λέει τίποτα για τις συνεχείς παραβιάσεις της από την Τουρκία:<br /><br />«Η σημερινή επέτειος έχει να μας προσφέρει ένα ακόμη πολύτιμο δίδαγμα, ιδιαίτερα στην παρούσα χρονική συγκυρία. Ότι αν το 1923 την επαύριο ενός σκληρού πολέμου, με τεράστιες απώλειες και για τις δύο πλευρές, η Ελλάδα και η Τουρκία μπόρεσαν να βρουν την οδό του συμβιβασμού και κατόρθωσαν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους, τότε και εμείς, υπό ασύγκριτα καλύτερες συνθήκες, οφείλουμε να βαδίσουμε με ειλικρίνεια και εντιμότητα τον δρόμο της ειρηνικής συνεργασίας και να επιδιώξουμε την συνεννόηση, τηρώντας τις αρχές και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Η ατέρμονη αντιπαράθεση δεν μπορεί να είναι επιλογή».<br /><br />Διερωτάται κανείς αν ο κ. Γεραπετρίτης παρακολουθεί τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν, ο οποίος αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, διότι η στάση αυτή είναι που δημιουργεί την «ατέρμονη αντιπαράθεση», η οποία για αυτόν «δεν μπορεί να είναι επιλογή»!<br /><br />Και σε αυτήν την περίπτωση ποιές είναι οι επιλογές μας; Οι υποχωρήσεις και οι παραχωρήσεις; Και αν ναι, σε ποιό σημείο μπορεί αυτές να σταματήσουν; Δεν έχει αντιληφθεί πως η Τουρκία δεν θα σταματήσει μέχρις ότου βρεθεί μπροστά σε μία σθεναρή αντίδραση; Πως όσο γίνονται υποχωρήσεις από την πλευρά μας θα απαιτεί όλο και περισσότερες παραχωρήσεις;<br /><br />Καταλήγει όμως ο κ. Γεραπετρίτης αποτιμώντας τα 100 χρόνια πυ πέρασαν και προβαίνοντας σε μία σωστή επισήμανση: «Ευθύνη για τους απανταχού Έλληνες σήμερα, αλλά και για τις επόμενες γενιές στις οποίες οφείλουμε να κληροδοτήσουμε μία υπερήφανη πατρίδα με προσήλωση στα εθνικά δίκαια και εφ΄όσον υπάρξει ανταπόκριση, μια ειρηνική διεθνή γειτονιά».<br /><br />Μιλά για «ειρηνική γειτονιά» εφ’όσον υπάρξει ανταπόκριση. Το ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση είναι αδιαμφισβήτητο. Το δείχνει η συμπεριφορά των Τούρκων επισήμων. Τι νόημα έχουν, λοιπόν, όλα τα υπόλοιπα πού παραθέτει ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών;<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έγραψε για την Λωζάννη και ξέχασε την εξόντωση των Ελλήνων της Πόλης

Νέο έπος από τον Υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Γεραπετρίτη - Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Βενιζέλου Ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης έκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η Ευρώπη θα μπορούσε να παίξει σκληρό παιχνίδι με την Τουρκία για την Κύπρο.

<img height="400" src="https://www.ekathimerini.com/wp-content/uploads/2023/07/34edf683042f87d6d05d2256536d9db7_cyprus-1974-turkish-invasion-AP-320x200.jpg" width="722" /><br /><br /><b>Μάικλ Ρούμπιν</b><br />Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανεβαίνει ψηλά αφού εκβίασε την Ευρώπη και ανάγκασε όχι μόνο τη Σουηδία αλλά και το ΝΑΤΟ να ταπεινωθούν ως ικέτες που υποκύπτουν στον εκβιασμό. Για πρώτη φορά, το ΝΑΤΟ αποδέχθηκε στα έγγραφά του τον χαρακτηρισμό της τρομοκρατίας της Τουρκίας για οργανισμούς που ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η Ευρώπη θεωρούν τρομοκράτες. Εν τω μεταξύ, το Ισλαμικό Κράτος, μια συριακή οργάνωση που συνδέεται με την Αλ Κάιντα και μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων που έχουν χαρακτηριστεί από τις ΗΠΑ περιφέρονται ελεύθερα στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα.<br /><br />Το πλέγμα τρομοκρατίας της Τουρκίας αποτελεί όλο και περισσότερο απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης. Τον περασμένο μήνα, για παράδειγμα, η Κύπρος διέκοψε μια ιρανική τρομοκρατική επίθεση με στόχο τα ισραηλινά και εβραϊκά συμφέροντα στο νησί. Το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης χρησιμοποίησε την κατεχόμενη από την Τουρκία βόρεια Κύπρο ως βάση του. Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και οι στρατιώτες σέρνονται πάνω από την κατεχόμενη από την Τουρκία ζώνη. Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει χωρίς άδεια από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Το να πιστεύουμε ότι η Τουρκία αγνοούσε την ιρανική παρουσία είναι αφελές. Η Βόρεια Κύπρος μπορεί κάποτε να ήταν μια νυσταγμένη εκδήλωση μιας παγωμένης σύγκρουσης, αλλά σήμερα είναι μια αυξανόμενη ανησυχία για την ασφάλεια.<br /><br />Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg και ο Σουηδός πρωθυπουργός Ulf Kristersson υπονόμευσαν τη δέσμευση της Ευρώπης στη δημοκρατία και την ελευθερία, αλλά η Ευρώπη δεν πρέπει να επιτρέψει στον Ερντογάν να πάρει την τελευταία λέξη ή να φύγει νικητής στα μάτια του τουρκικού λαού. Είναι καιρός η Ευρώπη να περάσει στην επίθεση για να ανατρέψει την παράνομη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία. Η Ευρώπη έχει πολλά πιθανά βέλη στη φαρέτρα της πολιτικής της.<br /><br />Απαγόρευση των παραβατών βίζας: Μέρος της κατανόησης της Τουρκίας μετά το Βίλνιους είναι ότι οι φιλοδοξίες της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα λάβουν ώθηση σε αντάλλαγμα για τη συμφωνία της να άρει το βέτο της κατά της Σουηδίας. Είναι παράλογο η Τουρκία να έχει οποιαδήποτε ένταξη στην Ευρώπη ενώ συνεχίζει να κατέχει ένα κράτος-μέλος. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σοβαρή για την άμυνά της, πρέπει να διατυπώσει μια πολιτική. Όπως κάθε πολίτης εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης που χρησιμοποιεί το Διεθνές Αεροδρόμιο Ερτζάν στην κατεχόμενη ζώνη εισέρχεται παράνομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πρέπει να αντιμετωπίσει μόνιμες απαγορεύσεις θεωρήσεων Σένγκεν και ευρωπαϊκών θεωρήσεων και ανάκλησης ευρωπαϊκών αδειών εργασίας. Δευτερόλεπτο παρά δευτερόλεπτο χώρα τιμωρεί τους παράνομους μετανάστες· δεν υπάρχει κανένας λόγος να αποτελεί εξαίρεση η Κύπρος. Ρώσοι, Τούρκοι, Ιρανοί και Ισραηλινοί που δεν σέβονται την κυπριακή κυριαρχία θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα.<br /><br />Τόσο η Turkish Airlines όσο και η χαμηλού κόστους Pegasus Airlines της Τουρκίας πετούν και επιδιώκουν να επωφεληθούν από το τουριστικό εμπόριο της βόρειας Κύπρου. Η Ευρώπη δεν πρέπει να το ανεχθεί αυτό.<br /><br />Σταματήστε τις τουρκικές αεροπορικές εταιρείες και τις αεροπορικές εταιρείες Pegasus: Τόσο η Turkish Airlines όσο και η χαμηλού κόστους Pegasus Airlines της Τουρκίας πετούν και επιδιώκουν να επωφεληθούν από το τουριστικό εμπόριο της βόρειας Κύπρου. Ευρώπη δεν πρέπει να το ανεχθεί αυτό. Είναι καιρός η Ευρώπη να απαιτήσει: Ή θα πετάξετε στην Ευρώπη ή θα υποστηρίξετε την κατοχή της Κύπρου, αλλά δεν θα κάνετε και τα δύο. Υπάρχουν επίσης στρατηγικοί λόγοι για την επιβολή κυρώσεων στην Turkish Airlines. Δεν είναι απλώς η ναυαρχίδα της Τουρκίας, αλλά είναι ο σημαιοφόρος του ερντογανισμού. Το κράτος κατέχει το 49% της εταιρείας, αλλά οι σύμμαχοι και οι περικοπές του Ερντογάν κυριαρχούν στις υπόλοιπες. <div><br /></div><div>Μετά τις τηλεφωνικές υποκλοπές πριν από μια δεκαετία που αποκάλυψαν τη συμμετοχή της αεροπορικής εταιρείας σε μυστικές αποστολές όπλων στη Νιγηρία, οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας θα ήταν αμελείς να εμπιστευτούν ότι η Turkish Airlines δεν θα εισάγει λαθρεμπόριο στην Ευρώπη. Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε επίσης την αεροπορική εταιρεία για να μεταφέρει πρόσφυγες στη Λευκορωσία, όπου χρησιμοποίησε την παρουσία τους στα πολωνικά σύνορα για να εκβιάσει τις Βρυξέλλες. Εάν η Ευρώπη ήταν σοβαρή για τον τερματισμό της κατοχής της Κύπρου από την Τουρκία και των αλυτρωτικών αξιώσεων εναντίον τόσο της Ελλάδας όσο και της Βουλγαρίας, θα απαγόρευε την Turkish Airlines από τον εναέριο χώρο και τα αεροδρόμιά της. Ο Ερντογάν μπορεί να απειλήσει να ανταποδώσει έναντι των ευρωπαϊκών αερομεταφορέων, αλλά αυτό θα ήταν μια κενή μπλόφα. Με την τουρκική οικονομία σε μηχανική υποστήριξη, μπορεί πραγματικά ο Ερντογάν να αντέξει οικονομικά τους Ευρωπαίους τουρίστες να παρακάμψουν εντελώς την Τουρκία; Αν προσπαθήσει, υπάρχουν πολλές ελληνικές παραλίες και θέρετρα που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν την τουριστική εισροή.<br /><br />Κλείστε τα γραφεία της Βόρειας Κύπρου: Η λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» είναι μια παράνομη οντότητα και, μετά την τελευταία ιρανική συνωμοσία, είναι επίσης ένας τρομοκρατικός δούρειος ίππος στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι διατηρεί γραφεία στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, τη Γενεύη, τη Στοκχόλμη, το Βερολίνο, το Στρασβούργο, τη Βουδαπέστη και το Ελσίνκι είναι ντροπή για τους ευρωπαίους οικοδεσπότες της, οι οποίοι δεν πρέπει να κάνουν τίποτα για να ανεχθούν τις αξιώσεις της για κρατική υπόσταση ή ακόμη και νομιμότητα. Αυτά τα γραφεία δεν παρέχουν διπλωματική αξία. Το κατοχικό καθεστώς δεν μπορεί να υπογράψει επιστολή χωρίς προέγκριση από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ή το τουρκικό Γενικό Επιτελείο. Εάν η Ευρώπη αντιμετωπίζει σοβαρά την εδαφική της ακεραιότητα και αντιστέκεται στην επιθετικότητα, είναι καιρός να σταματήσει να στέλνει ανάμεικτα μηνύματα. Η Ευρώπη θα πρέπει να κλείσει όλα τα γραφεία της Βόρειας Κύπρου και να υιοθετήσει πολιτική μηδενικής ανοχής απέναντι στον τουρκικό αλυτρωτισμό.<br /><br />Ο Ερντογάν απολαμβάνει να παίζει σκληρό παιχνίδι με την Ευρώπη. Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι ηγέτες να δείξουν ότι μπορούν να ανταποδώσουν τη χάρη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ekathimerini.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς η Ευρώπη θα μπορούσε να παίξει σκληρό παιχνίδι με την Τουρκία για την Κύπρο.

Μάικλ Ρούμπιν Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανεβαίνει ψηλά αφού εκβίασε την Ευρώπη και ανάγκασε όχι μόνο τη Σουηδία αλλά και το Ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεσμοί και σκιές Αθήνας-Λευκωσίας.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/07/MITSO-CHRIST-scaled.jpg"><img height="391" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/07/MITSO-CHRIST-scaled.jpg" width="722" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Οι αναβληθείσες, λόγω του δυστυχήματος του Canadair, συνομιλίες του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, στη Λευκωσία, θα επιβεβαίωναν τη βούληση συνεργασίας, αλλά το πραγματικά ζητούμενο είναι τα πρακτικά βήματα προόδου στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br />Η σχέση των δύο ηγετών εγκαινιάστηκε με θετικό τρόπο, ακριβώς προ τετραετίας, όταν ο νεοεκλεγείς κ. Μητσοτάκης επισκέφθηκε την Κύπρο και ο κ. Χριστοδουλίδης, υπό την τότε ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών, ήταν ο πρώτος που τον είχε προειδοποιήσει για την επικείμενη -εντός μηνών- υπογραφή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου. Δυστυχώς, ο Πρωθυπουργός δεν εκτίμησε εγκαίρως την αξία όσων άκουσε (όπως και ανάλογες πληροφορίες από το Κάιρο τις παραμονές της υπογραφής) και, το Νοέμβριο του 2019, δεν έδρασε ως όφειλε.<br /><br />Στα χρόνια που ακολούθησαν, αν και δεν κατεγράφη κάποια μεγάλη διαφωνία (όπως, ιστορικά, μεταξύ Αν. Παπανδρέου και Σπ. Κυπριανού ή Κ. Σημίτη και Γλ. Κληρίδη) αιωρείτο ένα κλίμα καχυποψίας μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του τότε προέδρου Ν. Αναστασιάδη. Λέγεται πως οι κύριοι Αναστασιάδης και Χριστοδουλίδης είχαν ενοχληθεί ιδιαίτερα σε δύο περιπτώσεις: πρώτον, όταν ο Πρωθυπουργός τους μίλησε ευθέως για τις αμφιβολίες του διεθνούς παράγοντα ως προς τις πραγματικές προθέσεις της Λευκωσίας.<br /><br />Και δεύτερον, όταν πληροφορήθηκαν φήμες για την άποψη του Μεγάρου Μαξίμου ότι το ενεργειακό-ερευνητικό πρόγραμμα της Κύπρου τροφοδοτούσε την ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br /><br />Τα όποια σύννεφα στις διμερείς σχέσεις διαλύθηκαν, ούτως ή άλλως, λόγω της απουσίας ουσιαστικών εξελίξεων μετά την άρνηση της Άγκυρας και της τουρκοκυπριακής κοινότητας να επιστρέψουν στο διάλογο μέχρι να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους για τη λεγόμενη «κυριαρχική ισότητα» και τη λύση των δύο κρατών. Στο ίδιο κλίμα, ο γ.γ. του ΟΗΕ Αντ. Γκουτέρες δεν είναι διατεθειμένος να ορίσει ούτε καν ειδικό απεσταλμένο του στη Μεγαλόνησο, κρίνοντας ότι δεν έχει λόγο να εκτεθεί όσο δεν υπάρχει προοπτική λύσης.<br /><br />Ωστόσο, η συγκρότηση ισχυρών κυβερνήσεων, διαδοχικά, στη Λευκωσία, την Άγκυρα και την Αθήνα δημιουργεί πλέον νέο σκηνικό που απαιτεί διαβουλεύσεις και τη λήψη αποφάσεων εκ μέρους των κυρίων Χριστοδουλίδη και Μητσοτάκη. Πρώτα απ’ όλα, η Λευκωσία φέρεται να ευνοεί τη διεξαγωγή διαλόγου Αθήνας-Άγκυρας, που δρομολογήθηκε στο Βίλνιους, υπό τη λογική ότι η μείωση της έντασης στο Αιγαίο επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και ίσως μέχρι την Πράσινη Γραμμή.<br /><br />Επίσης, η κυπριακή ηγεσία δεν εκφράζει αντιρρήσεις για την πρόοδο των σχέσεων Ε.Ε.-Τουρκίας, ενταφιάζοντας τις ιδέες περί κυρώσεων που είχαν «απογειώσει» τη δημοφιλία του κ. Χριστοδουλίδη. Βέβαια, η βασιμότητα τόσο καλόπιστων και αισιόδοξων εκτιμήσεων μένει να αποδειχθεί στην πράξη, αφού ο κ. Ερντογάν δεν έχει αναλάβει καμία δέσμευση έναντι του κ. Μητσοτάκη για το Κυπριακό. Ο δε Έλληνας πρωθυπουργός μιμήθηκε τον Αν. Παπανδρέου του 1988 και «έβαλε το Κυπριακό στο ράφι».<br /><br />Το δεύτερο ζήτημα, που απαιτεί λήψη αποφάσεων, είναι η πρόταση του κ. Χριστοδουλίδη για πιο ενεργή ανάμιξη της Ε.Ε. στο Κυπριακό και τον ορισμό ειδικού απεσταλμένου της. Ο Κύπριος πρόεδρος, με τον αέρα της πανηγυρικής εκλογής, ήλπιζε σε θετική υποδοχή της πρότασής του ήδη κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του περασμένου Μαρτίου.<br /><br />Μέχρι που ο Γάλλος πρόεδρος Εμ. Μακρόν και ο Γερμανός καγκελάριος Ο. Σολτς τον επανάφεραν στην πραγματικότητα, παραπέμποντας σε εξελίξεις μετά τις τουρκικές εκλογές. Ούτε κι αυτό συνέβη. Αν και έχουν μεσολαβήσει δύο μήνες από την επανεκλογή Ερντογάν, το μόνο που εξασφάλισε η κυπριακή διπλωματία είναι κάποιες γενικόλογες αναφορές στα Συμπεράσματα του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.<br /><br />Ορισμένοι κακεντρεχείς στην Αθήνα αποδίδουν ευθύνη και στον κ. Χριστοδουλίδη, επειδή επιμένει σε γενικολογίες, καθυστερώντας την υποβολή δέσμης συγκεκριμένων ιδεών, κυρίως, προς το Βερολίνο και το Παρίσι. Ίσως έχουν δίκιο, αλλά δεν εμφανίζεται και κανένας πρόθυμος στην ελληνική πρωτεύουσα να συνδράμει τον Κύπριο πρόεδρο στην ορθή σύνταξη και προώθηση των ιδεών του.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δεσμοί και σκιές Αθήνας-Λευκωσίας.

Aλέξανδρος Τάρκας Οι αναβληθείσες, λόγω του δυστυχήματος του Canadair, συνομιλίες του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η συνεκμετάλλευση είναι ολέθρια επιλογή για την Ελλάδα.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/ekmetalleusi-me-tourkia-SLpress.jpg" width="745" /><br /><b><br />Λαυρέντζος Αναστάσιος</b><br />Σε προηγούμενο άρθρο μου προσπάθησα να δείξω γιατί είναι ανέφικτος ένας έντιμος συμβιβασμός με την Τουρκία. Σε αυτό θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί μια ελληνική υποχώρηση απέναντι στην Τουρκία, που θα οδηγούσε στη λεγόμενη συνεκμετάλλευση του ελληνικού ορυκτού πλούτου, θα ήταν ολέθρια επιλογή για την Ελλάδα. Σύμφωνα με τις τρέχουσες εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ, το 2060 η Τουρκία προβλέπεται να έχει μέγεθος ΑΕΠ που θα υπερβαίνει τα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια, καταλαμβάνοντας την έκτη θέση παγκοσμίως.<br /><br />Αυτή είναι φυσικά μια πρόβλεψη των τεχνοκρατών του ΟΟΣΑ, η οποία δεν είναι απαραίτητο να υλοποιηθεί. Ωστόσο, εκφράζει την προβολή των τρεχουσών τάσεων, αλλά και το πώς βλέπουν οι υπόλοιποι την Τουρκία. Συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να την λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν. Αν το 2060 είναι ακόμη μακριά, έχει ενδιαφέρον να δούμε πως εξελίχθηκε η τουρκική οικονομία από τη δεκαετία του 1990 έως σήμερα.<div><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/L1-1024x408.jpg" />Εικόνα 1: Προβολές ΑΕΠ διαφόρων χωρών το 2060 – Πηγή ΟΟΣΑ.<br /><br />Με βάση ένα άλλο διεθνές μέτρο σύγκρισης που είναι το ΑΕΠ σε όρους ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης (GDP Purchase Power Parity), υπολογισμένο σε σταθερές τιμές 2017 (Πηγή: Παγκόσμια Τράπεζα), διαπιστώνουμε ότι την τελευταία εικοσαετία η τουρκική οικονομία αυξήθηκε αλματωδώς, σε αντίθεση με την οικονομία της Ελλάδος, η οποία ακόμη υπολείπεται του μεγέθους που είχε το 2008. Δηλαδή, καθ’ όλη την 15ετία που η Ελλάδα παλεύει να ισορροπήσει μετά τη χρεοκοπία του 2008, η τουρκική οικονομία μεγεθύνεται εντυπωσιακά.<br /><br />Η εικοσαετία Ερντογάν είναι επομένως μια περίοδος ραγδαίας μεγέθυνσης της τουρκικής οικονομίας, παρά τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει (υποτίμηση νομίσματος, πληθωρισμός) και τις κοινωνικές συνέπειες που αυτά συνεπάγονται. Η μεγέθυνση αυτή δεν ευνόησε βεβαίως το σύνολο του τουρκικού πληθυσμού, ο οποίος σε μεγάλο ποσοστό δεινοπαθεί από τη φτώχεια και τον πληθωρισμό.</div><div><br /><img height="620" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/L2.jpg" width="640" /><i>Εικόνα 2: ΑΕΠ σε όρους ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης Τουρκίας και Ελλάδας (1990-2022).</i><br /><br />Ωστόσο, είναι σαφές ότι χάρη στην εισροή ξένων κεφαλαίων και την εκμετάλλευση του φθηνού και άφθονου εργατικού δυναμικού, η Τουρκία απέκτησε σημαντική βιομηχανική υποδομή με μεγάλες εξαγωγικές δυνατότητες. Παράλληλα άρχισε να αυξάνεται αριθμητικά μια εγχώρια μεσαία τάξη, η οποία εμπλουτίζεται από επιχειρηματίες μεσαίου μεγέθους, στελέχη επιχειρήσεων και επιστήμονες που εργάζονται στη βιομηχανία.<br /><br />Την ίδια περίοδο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα επικεντρώθηκε στην εξυπηρέτηση της “οικονομικής διαπλοκής” (αυτός είναι ο όρος που το ίδιο εισήγαγε), στην τέλεση Ολυμπιακών Αγώνων με δανεικά το 2004, στην κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, στην ευημερία των κομματικών φορέων που συσσώρευσαν σημαντικά χρέη και στην εξυπηρέτηση των κομματικών πελατειών.<br />Η Τουρκία διψά για ενέργεια<br /><br />Επρόκειτο για ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο βασίστηκε στις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, στην πιστωτική επέκταση και στην κατανάλωση εισαγόμενων ειδών που ξεπερνούσαν κατά πολύ τις εξαγωγές. Το αποτέλεσμα ήταν η χρεοκοπία του 2008, η υποθήκευση της χώρας το 2015 και η φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων στο εξωτερικό, οι οποίοι σε μεγάλο ποσοστό είναι νέοι επιστήμονες.<br /><br />Σήμερα, η τουρκική οικονομία παρά τα προβλήματά της, πραγματοποιεί εξαγωγές σε πολλούς τομείς, βασιζόμενη σε μια δυναμική μεταποιητική βιομηχανία. Όπως είναι φυσικό, η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις ενός πληθυσμού που σήμερα φτάνει τα 85 εκατομμύρια, δημιουργούν στην Τουρκία μεγάλες ενεργειακές ανάγκες. Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή να πούμε ότι η Τουρκία στην κυριολεξία διψά για ενέργεια. Οι μεγάλες εισαγωγές σε ενέργεια (27% του συνόλου) είναι και η αιτία που το τουρκικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών παραμένει ελλειμματικό. Χωρίς αυτές, το ισοζύγιο θα ήταν θετικό, και θα έπαυε η συνεχής διολίσθηση της τουρκικής λίρας και ο συνεπαγόμενος υψηλός πληθωρισμός.<br /><br /></div><div><img height="433" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/L3.jpg" width="640" /><i>Εικόνα 3: Η δομή των τουρκικών εισαγωγών.</i><br /><br />Η εύρεση ενεργειακών πόρων αποτελεί επομένως στρατηγική προτεραιότητα για την Τουρκία. Για τον σκοπό αυτό η Τουρκία ακολουθεί ήδη δύο δρόμους: ο ένας είναι η επένδυση στην πυρηνική ενέργεια και ο άλλος είναι αναζήτηση ενεργειακών πόρων στον γεωγραφικό της περίγυρο. Σχετικά λοιπόν δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία έχει εμπλακεί στρατιωτικά σε δυο συγκρούσεις στη γειτονιά της, με χώρες που διαθέτουν πετρέλαιο, όπως η Συρία και η Λιβύη. Ούτε βέβαια είναι τυχαία η διεκδίκηση του ενεργειακού πλούτου της Ελλάδος, η οποία υπό το πρίσμα των παραπάνω επισημάνσεων αποκτά ιδιαίτερη σημασία.<br /><br />Η Τουρκία δεν επιζητεί μόνο να καθυποτάξει την Ελλάδα, υποχρεώνοντάς την σε μια γεωπολιτική συνθηκολόγηση. Επιδιώκει παράλληλα να υφαρπάξει τον ελληνικό ενεργειακό πλούτο για να κορέσει τις ενεργειακές της ανάγκες. Αν η Τουρκία διέθετε δικές της ενεργειακές πηγές, θα σταθεροποιούσε το νόμισμά της και το μέγεθος της οικονομίας της σε δολαριακούς όρους θα αυξανόταν πολύ γρήγορα. Την όποια ανταγωνιστικότητα που θα έχανε πιθανώς από την σκλήρυνση του νομίσματος, θα την αναπλήρωνε από την προστιθέμενη αξία που θα της έδιναν οι δικές της ενεργειακές πηγές.<br /><br />Η παραπάνω ανάλυση μας δείχνει ότι βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό μεταίχμιο. Με εργαλείο τις ξένες επενδύσεις η Τουρκία επιδιώκει να μετατρέψει το δημογραφικό μέγεθος που απέκτησε στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες σε οικονομικό μέγεθος. Με αυτό τον τρόπο θα εκπληρώσει δυο βασικές προϋποθέσεις για τη μετατροπή της σε περιφερειακή δύναμη κατά τα πρότυπα της Κίνας. Σήμερα δεν μπορεί βεβαίως κάποιος να πει με σιγουριά ότι η Τουρκία θα υλοποιήσει αυτό το όραμα της, διότι προηγουμένως θα πρέπει να υπερβεί δύο σημαντικά εμπόδια. Το πρώτο είναι οι εσωτερικές της αντιφάσεις (κουρδικό) και το δεύτερο είναι η αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων στα σχέδιά της.</div><div><br />Η παγίδα του Θουκυδίδη<br /><br />Τηρουμένων των αναλογιών, σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση που στη γεωπολιτική είναι γνωστή ως “παγίδα του Θουκυδίδη”. Όπως η Σπάρτη παρατηρούσε με ανησυχία την άνοδο της αθηναϊκής ισχύος, σήμερα η Ελλάδα έχει απέναντί της μια Τουρκία, η οποία αφού απέκτησε πληθυσμιακό όγκο, τώρα αποκτά και οικονομικό μέγεθος. Ο κίνδυνος λοιπόν είναι σε μερικές δεκαετίες η τουρκική απειλή να καταστεί μη ανασχέσιμη. Η Σπάρτη απαντώντας αποφασιστικά στο στρατηγικό δίλημμα που αντιμετώπιζε, ξεκίνησε προληπτικά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.<br /><br />Σήμερα, το πολιτικό κατεστημένο των Αθηνών οραματίζεται μια προληπτική παράδοση, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να εξαγοράσει μια περίοδο σταθερότητας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σφάλλει όμως διπλά και ως προς την ανάγνωση του προβλήματος και ως προς τον χειρισμό του. Διότι το αίτιο της τουρκικής επιθετικότητας είναι η διευρυνόμενη διαφορά γεωπολιτικού δυναμικού και όχι κάποια περιθωριακή διαφορά, η οποία θα μπορούσε να διευθετηθεί με έναν συμβιβασμό που θα περιελάμβανε έστω και μερικές ελληνικές υποχωρήσεις<br /><br />Αντιθέτως, ενδεχόμενη παραχώρηση τμημάτων της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία στην πράξη θα σήμαινε και παραχώρηση ενεργειακών κοιτασμάτων, δεν θα ήταν παρά τα λύτρα που θα πλήρωνε η Ελλάδα για να αγοράσει ακριβά μια προσωρινή ύφεση στα ελληνοτουρκικά. Θα έδινε δε στην Τουρκία ακριβώς αυτό που χρειάζεται για να μετατραπεί σε σημαντική οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική δύναμη.<br /><br />Με απλά λόγια, αν η Ελλάδα παραχωρήσει μέρος του ενεργειακού της πλούτου στην Τουρκία (όπως έκανε στη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο), θα είναι σαν να ταΐζει το θηρίο που θέλει να την κατασπαράξει. Παράλληλα θα έχει απωλέσει οριστικά τη δυνατότητα να εξέλθει από την υπερχρέωση και να αντιμετωπίσει την Τουρκία με δικές της δυνάμεις.<br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα, δηλώσεις του τύπου η «συνεκμετάλλευση δεν είναι ταμπού» υποδηλώνουν άγνοια του βασικού προβλήματος, ή μια επιφανειακή προσέγγιση στη βάση άλλων προτεραιοτήτων. Και είναι τελικά αυτές οι άλλες προτεραιότητες που αποτελούν τον πυρήνα του ελληνικού πολιτικού προβλήματος. Διότι αν μια χώρα δεν μπορεί να σχεδιάσει με καθαρό μυαλό την εθνική της στρατηγική, αλλά είναι δέσμια των προτεραιοτήτων ενός εσωτερικού συστήματος διαπλοκής και των απαιτήσεων ξένων κέντρων, τότε δεν μπορεί να διαμορφώσει τη μοίρα της και αναπόφευκτα θα ακολουθήσει την πορεία που της προδιαγράφουν οι άλλοι.</div><div><br />Ανάσχεση του τουρκικού επεκτατισμού<br /><br />Για να αντιμετωπίσει βεβαίως το πολιτικό προσωπικό την τουρκική απειλή, θα έπρεπε να κινητοποιήσει σε πολλά επίπεδα την ελληνική κοινωνία, ορίζοντας ως στρατηγικούς άξονες τη δημογραφική και την οικονομική της ανασυγκρότηση και έχοντας ως σαφή επιδίωξη την συμμετοχή της χώρας στη νέα τεχνολογική επανάσταση που συντελείται. Επί πλέον, η Ελλάδα θα έπρεπε να διαμορφώσει ένα σύνολο φιλόδοξων στρατηγικών επιδιώξεων, το οποίο θα της έδινε ρόλο ενεργού εταίρου στη νέα αρχιτεκτονική που δημιουργούν οι ΗΠΑ εν όψει της σύγκρουσης τους με την Κίνα.<br /><br />Διότι μόνο όποιος διεκδικεί ενεργό ρόλο και παζαρεύει ό,τι προσφέρει, μπορεί να προσδοκά και σε κέρδη. Αντίθετα, όποιος προβάλλεται ως δεδομένος και ως παράγων σταθερότητας, μπορεί να εισπράττει φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Ενίοτε όμως κινδυνεύει αυτοί ακριβώς από τους οποίους ζητά ασφάλεια (ΗΠΑ, ΕΕ) να του κόψουν κομμάτια και να τα προσφέρουν ως δέλεαρ σε εκείνον του οποίου η συνεργασία δεν θεωρείται δεδομένη (Τουρκία).<br /><br />Ένα τέτοιο επίπεδο στρατηγικής κινητοποίησης απαιτεί όμως πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της κοινωνίας και του απόδημου Ελληνισμού. Απαιτεί αξιοκρατία και έναν εκ βάθρων εκσυγχρονισμό θεσμών, δομών, αντιλήψεων και πρακτικών. Όχι απλώς έναν “εκσυγχρονισμό προσόψεων” και ψηφιακών πιστοποιητικών. Όμως ένα πολιτικό σύστημα βγαλμένο μέσα από τα σπάργανα της οικογενειοκρατίας και της “εξ επαγγέλματος” κομματοκρατίας, δεν μπορεί να επιδιώξει τέτοιον εκσυγχρονισμό. Ούτε διαθέτει την αυτοπεποίθηση, για να απελευθερώσει τις δυνάμεις της κοινωνίας στον απαιτούμενο βαθμό. Διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε μοιραία στην αυτοκατάργησή του. Εναπόκειται λοιπόν στην κοινωνία η λήψη των αναγκαίων πρωτοβουλιών, για να ανατραπεί η ιστορική νομοτέλεια που διαμορφώνεται ερήμην μας.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η συνεκμετάλλευση είναι ολέθρια επιλογή για την Ελλάδα.

Λαυρέντζος Αναστάσιος Σε προηγούμενο άρθρο μου προσπάθησα να δείξω γιατί είναι ανέφικτος ένας έντιμος συμβιβασμός με την Τουρκία. Σε αυτό θα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα βρίσκεται πια ενώπιον ανορθόδοξου πολέμου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2023-07-19/fotia_-_rodos_1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="449" data-original-width="800" height="359" src="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2023-07-19/fotia_-_rodos_1.png" width="720" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> Μπας και οι φωτιές είναι αυτό που σκεφτόμαστε όλοι; Μήπως δεν είναι τυχαία περιστατικά;</span></h3>Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Προκαλεί απέραντη θλίψη ο «πυρπολισμός» της Ελλάδας -και χρησιμοποιείται επίτηδες η λέξη, διότι τα μέτωπα της φωτιάς σε πολλές περιοχές της χώρας, υποψιάζουν αρκετούς ανθρώπους, αν και δεν υπάρχουν στοιχεία ότι πρόκειται για συντονισμένη ενέργεια.<br /><br />Όμως, μπορούμε να πούμε χωρίς δισταγμό ότι η Ελλάδα είναι σε «πόλεμο». Βρίσκεται ενώπιον μαζικής επίθεσης, ακόμα και αν χαρακτηρίζονται τυχαία περιστατικά η ταυτόχρονη εμφάνιση των πυρκαγιών από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο και άλλες περιοχές της χώρας.<br /><br />Εμείς μπορεί να μην έχουμε καμία απόδειξη, αλλά η κυβέρνηση -όπως συμβαίνει σε όλες τις σοβαρές χώρες- πρέπει να ερευνήσει όλες τις εστίες της φωτιάς διότι πάνω απ’ όλα έχει υποχρέωση. Και οι δορυφόροι, ως γνωστόν, μπορεί να δείξουν τα πάντα.<br />Κάτι δεν «κολλά» στα αφηγήματα που έχουμε ακούσει περί τυχαίων περιστατικών ή και εμπρηστών, που απλά μπορεί να είναι «πυρομανείς». Ο τρόπος με τον οποίο εμφανίστηκαν οι πυρκαγιές, ιδιαίτερα στη Ρόδο και στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στην Κέρκυρα, ομοιάζει ως σχέδιο, που έχει στόχο τη χώρα.<br /><br />Πως μπορούν να σβηστούν οι φωτιές, όταν για να φύγουν οι δυνάμεις αέριες και επίγειες και να πάνε από τη Ρόδο στην Κέρκυρα, θα χρειαστούν μερικές ώρες. Καμία χώρα δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει τα μέτωπα της φωτιάς, όπως αυτά που είχαμε τις προηγούμενες ημέρες.<br /><br />Κάθε χρόνο συμβαίνουν «τα ίδια και τα αυτά» και κάθε χρόνο ακούμε υποσχέσεις ότι του χρόνου θα είμαστε καλύτεροι και θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις φωτιές. Και κάθε χρόνο, τα αποτελέσματα είναι τα ίδια.<br /><br /><div>Μεγάλες καταστροφές, που φέτος αποτέλεσαν και σοβαρό κτύπημα στον τουρισμό. Μπορεί η Ελλάδα να πέτυχε την εκκένωση χιλιάδων ανθρώπων, αλλά είναι βέβαιο πως ο τουρισμός, η μεγαλύτερη βιομηχανία της Ελλάδας, θα υποφέρει. Τελικά συμπεράσματα θα μπορούν να εξαχθούν το Νοέμβριο, και ας ελπίσουμε πως δεν θα επιβεβαιωθούν οι φόβοι μας.<br /><br />Τις φωτιές προσπάθησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά λίγα ευτυχώς κόμματα, που ομιλούν εκ του ασφαλούς. Όταν μία τραγωδία είναι εθνική, σπεύδεις και εσύ να βοηθήσεις, δεν προσπαθείς να αποκομίσεις κομματικά κέρδη. Διότι «εκεί που είσαι ήμουνα, εκεί που είμαι θα έρθεις», λένε οι σοφοί.Και η Νέα Δημοκρατία που πρωτοστάτησε στην κριτική για την άλλη τραγωδία, στο Μάτι, όπου χάθηκαν 100 και πλέον άνθρωποι, βλέπει ότι από μόνη της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα γεγονότα που ξεδιπλώνονται ενώπιον μας.<br /><br />Οι πυροσβέστες, οι εθελοντές, τα μέλη των οργανώσεων, οι απλοί άνθρωποι που έσπευσαν να παλέψουν με τις φλόγες, είναι οι ήρωες μας. Και μας θλίβει όταν ακούγονται κατηγορίες εναντίον τους. Τι να σου κάνουν οι άνθρωποι; Πόσα να αντέξει ένα σώμα που παλεύει τις φλόγες και κάτω από θερμοκρασίες Σαχάρας.<br /><br />Άκουσα και διάβασα μαρτυρίες των ξένων και ένοιωσα υπερηφάνεια. Και άκουσα και φωνές δικών μας, που ρωτούσαν τάχατες ρητορικά «που είναι και τι κάνουν οι πυροσβέστες». Να σας πούμε εμείς τι κάνουν… Θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές τους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους.Η Ελλάδα έχασε χθες δύο παλικάρια, δύο πιλότους, που πολεμούσαν τις φωτιές στην Εύβοια. Η απώλεια πρέπει να συμπεριληφθεί στις τραγωδίες του τόπου. Πόσες φορές ανέβηκαν στον ουρανό και κατέβηκαν στη θάλασσα, για να σώσουν τα δάση και τις περιουσίες των ανθρώπων. Έπεσαν στο καθήκον και ορθά χαιρετίστηκαν ως ήρωες.<br /><br />Δεν είμαστε ειδικοί για να γνωρίζουμε πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό το «έργο», του οποίου είμαστε θεατές κάθε χρόνο. Αλλά ο πολιτικός κόσμος πρέπει να καταλάβει επιτέλους ότι απαιτείται εθνική ενότητα. Οι φωτιές που καταστρέφουν κάθε χρόνο την Ελλάδα αποτελούν εθνική απειλή.<br /><br />Υπάρχει και άλλος ένας, σημαντικός παράγοντας, που πρέπει επιτέλους να αποφασίσει ότι οι εμπρηστές που συλλαμβάνονται πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά. Είναι η Δικαιοσύνη αυτός ο παράγοντας. Συνήθως οι ποινές είναι τόσο ασήμαντες που είναι ως να λένε και …συγνώμη στους εμπρηστές, που τους ενόχλησαν!<br /><br />Όπως έγραψε η Ιωάννα Μάνδρου στην Καθημερινή:<br /><br /><i>Ποιος γνωρίζει τον ηλικιωμένο που έβαλε φωτιά με 9 μποφόρ στο Νταού Πεντέλης, πριν από πέντε χρόνια και προκάλεσε την τραγωδία στο Μάτι με τους 104 νεκρούς και τους δεκάδες εγκαυματίες;<br /></i><br />(Για την ιστορία, σημειώνει η δημοσιογράφος και τα εξής: <i>Ο συγκεκριμένος εμπρηστής είναι κατηγορούμενος στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και δεν «πατάει» στο δικαστήριο… Ούτε ζήτησε δημόσια ποτέ συγγνώμη… Ούτε πήγε φυλακή έστω για μια μέρα!</i>)<br /><br />Αυτά. Η φράση «δεν υπάρχει σωτηρία» αρμόζει για την περίσταση…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα βρίσκεται πια ενώπιον ανορθόδοξου πολέμου.

 Μπας και οι φωτιές είναι αυτό που σκεφτόμαστε όλοι; Μήπως δεν είναι τυχαία περιστατικά; Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Προκαλεί απέραντη θλίψη ο «πυρπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κι όμως υπήρχαν “ταυτότητες” σε Αρχαιότητα και Μεσαίωνα.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/arxaiotita-tautotita-SLpress.jpg" width="756" /><br /><br /><b>Μαύρου Όλγα</b><br />Για τις νέες ταυτότητες συνομίλησαν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νότης Μηταράκης και ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, αντιστράτηγος Λάζαρος Μαυρόπουλος, στην συνάντηση τους με τον μητροπολίτη Πειραιώς, Σεραφείμ, ενώ συνομίλησαν και μέσω τηλεδιάσκεψης με τον μητροπολίτη Σερρών, Θεολόγο. Οι δύο ιεράρχες εκπροσωπούσαν τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο και ζήτησαν διευκρινήσεις από την πολιτεία για τις νέες ταυτότητες.<br /><br />Όπως τόνισε, σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο κ. Μηταράκης «… τους ενημερώσαμε αναλυτικά, διαβεβαιώνοντάς τους πως τα νέα έγγραφα ταυτοπροσωπίας δεν περιέχουν κανένα δεδομένο που θέτει σε κίνδυνο την ελευθερία των Ελλήνων πολιτών ή προσβάλουν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη», ενέργεια που δεν έμεινε ασχολιάστη από την αντιπολίτευση.<br /><br />Πώς γινόταν, όμως, η ταυτοποίηση προσώπων, ή εξακρίβωση στοιχείων στην αρχαιότητα; Πώς ήξεραν ότι ο τάδε ήταν όντως ο κληρονόμος ενός ηλικιωμένου που πέθανε, πως ο δείνα ήταν όντως συγγενής ενός ορφανού και έπρεπε να το υιοθετήσει επειδή ο πατέρας σκοτώθηκε στον πόλεμο, ή ότι κάποιος ήταν όντως πολίτης και είχε τα αντίστοιχα δικαιώματα; Και πώς μάζευε λεφτά το δημόσιο; Επιπλέον, μήπως κάποιος που δήλωνε Περικλής του Ξανθίππου ήταν δολοφόνος και έκρυβε το αληθινό του όνομα;<br /><br />Στην αρχαιότητα ήμασταν λίγοι και ταξιδεύαμε πολύ σπάνια μακριά από τον τόπο γέννησής μας, κάτι που διευκόλυνε πολύ το να ξέρει ο καθένας τον διπλανό του πολύ καλά. Όμως, αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν εύκολο να πιστοποιείται η ταυτότητα, ειδικά όταν ερχόταν κάποιος από μια άλλη πόλη, ή αν η πόλη ήταν πολύ μεγάλη. Το πρώτο στοιχείο ταυτοποίησης δεν μπορούσε παρά να είναι το ονοματεπώνυμο, όπου το “επώνυμο” ήταν το πατρώνυμο και η καταγωγή.<br /><br />Σε θραύσμα του 500 π.Χ. (εικονίζεται παρακάτω) ένας Αθηναίος πολίτης που ψήφισε υπέρ του <a href="https://foundation.parliament.gr/VoulhFoundation/VoulhFoundationPortal/images/site_content/voulhFoundation/file/Ekpaideytika%20New/democracy/5_4democracy.pdf">να εξοστρακιστεί ο Περικλής,</a> για να είναι σαφές ποιος Περικλής θα εξοριστεί, προστίθετο δίπλα στο όνομα και το όνομα του πατέρα, εν προκειμένω του Ξανθίππου. Και στην Αγγλία αντίστοιχα, το όνομα π.χ. George Harrison, σήμαινε George ο γιος του Harry. Στην Αίγυπτο, μετά το μικρό όνομα έβαζαν το όνομα του αφέντη, στον οποίον ανήκε κάποιος ή και επιπλέον στοιχεία. Αργότερα καθιέρωσαν το ελληνικό σύστημα.<br /><br />Σε μια απλή πράξη συναλλαγής με την εφορία για καμήλες, το 146 π.Χ. ένας Αιγύπτιος, που στη φορολογική του δήλωση ανέφερε ότι πέθανε η μια καμήλα του και του έμεναν τρεις, υπέγραφε με το όνομα το δικό του, του πατέρα και του παππού του. Όμως συχνά τα ονόματα παππού και πατέρα και εγγονού ήταν ίδια, οπότε οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες της Αιγύπτου άρχισαν πλέον να προσθέτουν και άλλα περιγραφικά στοιχεία, μια που τότε φωτογραφίες δεν υπήρχαν, όπως φαίνεται και στο παρακάτω κείμενο από εξόφληση οφειλής:<br /><br /><img src="https://blogs.bl.uk/.a/6a00d8341c464853ef026bde9290a1200c-800wi" /><br /><br />Αρχαίες “ταυτότητες”…<br /><br />Σε μια συναλλαγή έγραφαν ότι η μητέρα είχε μια ουλή πάνω από τον αριστερό της αγκώνα. Όμως ούτε κι αυτό αρκούσε, γιατί αν κάποιος ήθελε να προχωρήσει σε πλαστοπροσωπία, απλά αυτοτραυματιζόταν στο μέτωπο ή πάνω από τον αριστερό αγκώνα σαν το πρόσωπο του οποίου ήθελε να “κλέψει” τα στοιχεία της ταυτότητάς του: «Στοτοῆ̣τ̣ις Νεσθνή(φεως) ὡ(ς) (ἐτῶν) νϛ οὐλ̣(ὴ) μετώ̣π(ῳ) μ̣έ̣(σ)ῳ | [Ὧρο]ς [Π]α̣οῦτ̣(ος) ὡ(ς) (ἐτῶν) λ [ οὐλ(ὴ) μή]λ(ωι) [δ]ε̣ξιῶι: Ο Στοτοήτις του Νεσθήφεως … ετών με ουλή στο μέσον του μετώπου και ο Ωρος του Παούτου .. ετών με ουλή στο δεξί μάγουλο».<br /><br />Οπότε άρχισαν να καταγράφονται περισσότερες περιγραφές, όπως σε ένα ντοκουμέντο από το 100 π.Χ. της Αιγύπτου, όπου αναφερόταν ότι η πώληση ενός αγροτεμαχίου γινόταν από μια γυναίκα ονόματι Ταώς, θυγατέρα του Άρπου, 48 ετών, με μέσο ύψος, ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, στρογγυλό πρόσωπο, ίσια μύτη και με μια ουλή στο μέτωπο.<br /><br />Σε άλλο ντοκουμέντο ένας άνδρας περιγράφεται ως 65 ετών, μέσου ύψους, με δυνατό σώμα, ασθενή όραση και με μία ουλή στον αριστερό κρόταφο, δεύτερη στα δεξιά του σαγονιού του και μία τρίτη ουλή πάνω από το άνω χείλος. Προτού πιάσει κάποιος δουλειά σε εργοτάξιο στην <a href="https://www.cambridge.org/core/books/community-and-identity-in-ancient-egypt/9FBFB062DB70F28FA4B5DAF60FE51844">Αίγυπτο</a>, έπρεπε να καταγραφεί το όνομά του, αλλά και η γενική περιγραφή της εμφάνισής του. Η αναγνώριση σορών από ναυάγιο ή μετά από μάχη, γινόταν επίσης με βάση την περιγραφή της εμφάνισης των θυμάτων.<br /><br />Αγριππίνα και “ταυτότητες”<br /><br />Αν και η αναγνώριση από τα δόντια των νεκρών είναι νέα μέθοδος, έχει καταγραφεί ότι έτσι αναγνώρισε η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1">Αγριππίνα</a> το κεφάλι της αντιζήλου της. Συγκεκριμένα, ζήτησε να αποκεφαλιστεί η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CE%A0%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1">Λολλία Παυλίνα</a>, πρώην σύζυγος του Καλιγούλα και επειδή αυτό πλέον ήταν πολύ παραμορφωμένο κατά την “παράδοσή” του, την αναγνώρισε από ένα χαλασμένο δόντι που είχε η νεκρή και που το είχε προσέξει η Αγριππίνα κατά το παρελθόν. Ιστορικά πάντως αυτό δεν πιστοποιείται, καθώς κατ’ άλλους η Παυλίνα πέθανε στην εξορία ή αυτοκτόνησε.<br /><br />Σε θέματα κατασκοπίας, τους βοηθούσε η διαφορετική προφορά που μπορεί να είχαν οι ύποπτοι ή κάποιοι ιδιωματισμοί που χρησιμοποιούσαν στις εκφράσεις τους μόνον ορισμένες περιοχές, οπότε “ξεχώριζαν” από τις άλλες ως πιθανότερος τόπος καταγωγής και διαβίωσης του ανακρινόμενου. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στα βασανιστήρια, που ήταν η απλή και συνήθης μέθοδος ανάκρισης.<br /><br />Όμως υπάρχουν και αναφορές για “κριτές αληθείας”, όπου κάποιοι υποτίθεται ότι ήξεραν να ξεχωρίζουν ποιος έλεγε αλήθεια για την ταυτότητά του και για όσα υποστήριζε. Στην Κίνα που ήταν πιο προχωρημένη επιστημονικά, έβαζαν ρύζι στο στόμα του υπόπτου και έκριναν αν ήταν ένοχος από την έκκριση σιέλου και από το αν το ρύζι θα κόλλαγε στη γλώσσα του. Οι ένοχοι θεωρείτο ότι “ξεραινόταν το στόμα τους” και δεν παρήγαγε αρκετό σάλιο ώστε να φτύσουν όλο το ρύζι.<br /><br />Στην αρχαία Ρώμη χρησιμοποιούσαν και την γραφολογική ανάλυση για να πιστοποιήσουν αν αυτός που εμφανιζόταν με ένα έγγραφο το είχε πλαστογραφήσει ή όχι κι αν η υπογραφή του έμοιαζε με εκείνου που δήλωνε πως ήταν. Αν και δεν είχαν δακτυλοσκόπηση, μπορούσαν να συγκρίνουν παλάμες, όπως προκύπτει από ρωμαϊκό έγγραφο του 50 π.Χ. Το αποτύπωμα της παλάμης είναι πιθανόν να χρησιμοποιείτο ως στοιχείο ταυτοποίησης από το 2000 π.Χ. στην Βαβυλωνία.<br />Στρατολογικό δελτίο και ΑΦΜ<br /><br />H “ταυτότητα” στην αρχαιότητα απασχολούσε κυρίως για την θητεία στο στρατό και την φορολόγηση. Οπότε καταγράφονταν κυρίως νοικοκυριά. Το άτομο δεν είχε τότε σημασία για το κράτος. Στις περισσότερες περιοχές του κόσμου το βασικό στοιχείο ταυτότητας δεν ήταν το ατομικό, αλλά της κάστας, ή της τάξης, ή της φυλής, στην οποία ανήκε κάποιος, κάτι που αλλού πιστοποιείτο με τατουάζ και αλλού με τις μαρτυρίες άλλων ανθρώπων για το συγκεκριμένο άτομο.<br /><br />Επίσης, από τα πολύ αρχαία χρόνια χρησιμοποιούνταν και η σφραγίδα, κάτι σκαλισμένο σε πέτρα ή σε ξύλο, σε κόκκαλο ή σε ελεφαντόδοντο, που όμως επίσης μπορούσε να αντιγραφεί και να πλαστογραφηθεί. Υπήρχαν και επιφάνειες-πινακίδια που ανέφεραν όνομα γονέα, συγγενών, τόπο καταγωγής και επάγγελμα. Όταν πλέον ο άνθρωπος άρχισε να χρησιμοποιεί το χαρτί για ντοκουμέντο κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η μετάβαση από μια πόλη σε άλλη απαιτούσε και την επίδειξη ενός τέτοιου εγγράφου, που ήταν ένα είδος διαβατηρίου.<br /><br />Οι σύγχρονες ταυτότητες ουσιαστικά καθιερώθηκαν από τον <a href="https://fxb.harvard.edu/2015/11/12/a-brief-history-of-national-id-cards/">Ναπολέοντα,</a> που αποφάσισε να έχουν “κάρτα” οι εργαζόμενοι και άλλες ομάδες. Ακολούθως, οι Οθωμανοί, το 1844, επέκτειναν το ναπολεόντειο σύστημα και εισήγαγαν τις ταυτότητες όλων των πολιτών ειδικά στις δημόσιες υπηρεσίες. Όμως, ουσιαστικά η ταυτότητα, ως μέσο αναγνώρισης, καθιερώθηκε σε όλο τον κόσμο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κι όμως υπήρχαν “ταυτότητες” σε Αρχαιότητα και Μεσαίωνα.

Μαύρου Όλγα Για τις νέες ταυτότητες συνομίλησαν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νότης Μηταράκης και ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, αντιστράτηγος Λάζα...

Διαβάστε την συνέχεια

“Θα κάνω ό,τι συμφέρει την Τουρκία, όχι τη Δύση”.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/erdogan-omilia-SLpress.jpg" /><br /><br /><b>Βενέτης Γιώργος</b><br /><i>«Δεν θα κάνω ποτέ ό,τι θέλει η Δύση. Λέμε όχι στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Εμείς δεν κάνουμε αυτό που θέλει η Δύση, αλλά αυτό που συμφέρει την Τουρκία».</i><div><br /></div><div> Θα επιθυμούσαμε να επρόκειτο για δηλώσεις Έλληνα πολιτικού. Δυστυχώς όμως είναι δηλώσεις του Ερντογάν, ο οποίος έβαλε τη Τουρκία στις ράγες της “σωστής πλευράς της Ιστορίας”. Εμείς εμμονικά αναμασούμε το δυτικό αφήγημα, εθελοτυφλώντας στις επιτυχίες της τουρκικής διπλωματίας που παραδίδει μαθήματα…<br /><br />Το τίμημα της στάσης μας στο Ουκρανικό το πληρώνουμε και θα το πληρώσουμε στο μέλλον. Αντί η Ελλάδα να καταδικάσει μεν την ρωσική εισβολή, αλλά να επιδιώξει με ενεργητική διπλωματία να παίξει διαμεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα σε δύο ομόδοξες χώρες, αυξάνοντας το διεθνές κύρος της, επέλεξε να γίνει μέρος του προβλήματος. Πάγια η ελληνική διπλωματία δεν αντιλαμβάνεται ότι το να αποδέχεται το ρόλο του δεδομένου, δεν της έχει αποφέρει, ούτε θα της αποφέρει στο μέλλον, κανένα όφελος. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα υπερτερούν του συναισθηματισμού και της ανταμοιβής της “καλής” συμπεριφοράς. Επί πλέον υπάρχει η διεθνής πρακτική καλοπιάσματος του δύσκολου συνομιλητή εις βάρος του δεδομένου, στην περίπτωση διμερών προβλημάτων.<br /><img src="" /><br /><br />Η αποδοχή σε επίπεδο ΝΑΤΟ της διπλής ονομασίας για τα Στενά (καταπατώντας την συνθήκη του Μοντρέ) και ακόμη χειρότερα η κατάργηση ακόμα και της λέξης Κύπρος από το ΝΑΤΟϊκό λεξιλόγιο, επειδή και η απλή αναφορά σε αυτήν ενοχλεί την Άγκυρα, είναι το τελευταίο παράδειγμα. Η αντικατάσταση της ονομασίας Κύπρος από γεωγραφικές συντεταγμένες έγινε, χωρίς την παραμικρή αντίδραση εκ μέρους της Αθήνας. Η σκέψη για βέτο, σ’ αυτές τις ταπεινωτικές μετατροπές, δεν πέρασε ούτε ως σκέψη από το μυαλό της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μη τυχόν και χαλάσουμε το “καλό κλίμα” και την εικόνα του δεδομένου…<br /><br />Πρέπει να καταλογισθεί ως διπλωματική επιτυχία της Άγκυρας η ανοχή που επιδεικνύει η Δύση, στη διατήρηση της τουρκικής γέφυρας με τη Μόσχα. Η Τουρκία κρατάει βέβαια ισορροπίες αρνούμενη να αναγνωρίσει την εδαφική πραγματικότητα στην Ουκρανία. Παρέχει επίσης στο καθεστώς του Κιέβου σημαντική στρατιωτική-τεχνική και ανθρωπιστική βοήθεια (συμπεριλαμβανομένων των παραδόσεων drones Bayraktar-TB2 και τεθωρακισμένων Kirpi, χειριστές UAV, μαχητικά Grey Wolf, κ.λπ.).<br /><br />Ο επικεφαλής της τουρκικής εταιρείας παραγωγής UAV Baykar Makina, Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ (γαμπρός του Ερντογάν) ανακοίνωσε την πρόθεσή του να ιδρύσει κοινή επιχείρηση στην Ουκρανία, για την παραγωγή drones. Η Μόσχα πρότεινε στους Τούρκους να κάνουν παρόμοια συμφωνία και με τη Ρωσία.</div><div><br />Τα κέρδη του Ερντογάν<br /><br />Στον Ερντογάν μπορούν να καταμαρτυρηθούν πολλά, πρέπει όμως να του αναγνωρίσουμε ότι είναι ένας ηγέτης, που εκμεταλλεύεται το γεωπολιτικό και οικονομικό βάρος της Τουρκίας, εργαλειοποιώντας το για τα συμφέροντα της χώρας του. Διακρίνεται για την οξυδέρκεια και τον πραγματισμό του. Η επιτυχία της Τουρκίας, όντας μέλος του ΝΑΤΟ, να διατηρήσει μια ανεξάρτητη σχέση με τη Ρωσία, οφείλεται στη δική του ρεαλιστική προσέγγιση.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό –μη συμμετέχοντας πλήρως στις αντιρωσικές κυρώσεις της συλλογικής Δύσης– ανέπτυξε αμοιβαία επωφελείς οικονομικές σχέσεις με τη Μόσχα, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας, των διαμετακομιστικών επικοινωνιών και του τουρισμού, ενώ παράλληλα εξελίσσεται μία στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες. Η Τουρκία, με τη διαμεσολαβητική της αποστολή, αυξάνει το διπλωματικό της αποτύπωμα στην παγκόσμια πολιτική. Αυτό ενισχύει επίσης τον Ερντογάν, στο νέο ρόλο που θέλει να παίξει στις διεθνείς υποθέσεις.<br /><br />Η πολιτική του Τούρκου ηγέτη επιτρέπει ταυτόχρονα στην Άγκυρα να επιτύχει σημαντική επιτυχία στη στρατιωτική διπλωματία, ιδίως στη Λιβύη, τη Συρία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Αυτό συμβάλλει στην ενίσχυση των περιφερειακών θέσεων της Τουρκίας στη Βόρεια Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στο Νότιο Καύκασο. Επίσης ενισχύει τη δυνατότητα παρεμβάσεων στη μετασοβιετική Κεντρική Ασία, λαμβάνοντας υπόψη τους τοπικούς πόρους και τους εθνοπολιτιστικούς δεσμούς.<br /><br />Επιπρόσθετα, προβλέπεται η Τουρκία να γίνει “κόμβος αερίου”, ενώ επί του παρόντος λαμβάνει εκπτώσεις στο ρωσικό αέριο, με τις αναβαλλόμενες πληρωμές για φυσικό αέριο να είναι ύψους 20 δισ. δολαρίων. Αναφέρεται επίσης σχεδιασμός για την κατασκευή ενός δεύτερου σταθμού πυρηνικής ενέργειας στη Σινώπη παρόμοιου με τον πυρηνικό σταθμό στο Ακουγιού στη Μερσίνα.</div><div><br />Η τήρηση ισορροπιών<br /><br />Στο Ουκρανικό η Τουρκία δεν έχει λάβει επίσημα ξεκάθαρη θέση υπέρ των αντιμαχόμενων μερών, αλλά ενήργησε ως αποτελεσματικός μεσολαβητής, δεδομένης της σχέσης εμπιστοσύνης του Ερντογάν με τους Πούτιν και Ζελένσκι. Ωστόσο, οι προσωπικές προτιμήσεις του Ερντογάν τείνουν περισσότερο προς τον Πούτιν, δεδομένης της μακράς γνωριμίας και συνεργασίας τους και ίσως ακόμη και λόγω της ομοιότητας χαρακτήρων. Ο πιο σημαντικός όμως λόγος είναι ο σημαντικός ρόλος της Ρωσίας στην οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας.<br /><br />Η Άγκυρα, προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες, δεν επέτρεψε την μετατροπή της Μαύρης Θάλασσας σε θέατρο στρατιωτικών επιχειρήσεων με τη συμμετοχή πρόσθετων ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων. Ακολουθώντας τη Σύμβαση του Μοντρέ δεν ανοίγει τα Στενά για την είσοδο στρατιωτικών σκαφών τρίτων χωρών στη Μαύρη Θάλασσα. Παράλληλα, διευκολύνοντας τη διαμετακόμιση εμπορευμάτων που υπόκεινται σε κυρώσεις, επιτυγχάνει σε αντάλλαγμα την ανοχή της Ρωσίας, στην προσπάθειά της να προωθήσει τα συμφέροντά της σε περιοχές ιστορικής παρουσίας και επιρροής του ρωσικού κράτους (Νότιος Καύκασος και Κεντρική Ασία), από πιο σκληρή θέση.<br /><br />Η Άγκυρα έχει δημιουργήσει τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών (OTS) και εκμεταλλεύεται όλο και περισσότερο την κρίση για να επαναπροσανατολίσει τη διέλευση των ενεργειακών πόρων των τουρκογενών χωρών στην ευρωπαϊκή αγορά μέσω Τουρκίας, παρακάμπτοντας τη Ρωσία. Στο θέμα αυτό, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν και Ουζμπεκιστάν είναι ιδιαίτερα ενεργά. Η στάση του Τουρκμενιστάν αλλάζει επίσης από αυστηρή ουδετερότητα, ιστορικά και μεθοδολογικά σε εκείνη ενός ενδιαφερόμενου παρατηρητή στο OTS.<br /><br />Οι προσπάθειες διαμεσολάβησης της Άγκυρας είχαν τα εξής απτά επιτεύγματα:Στις αρχές του πολέμου οργάνωσε πολυεπίπεδες συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη των δύο εμπολέμων.<br />Πραγματοποίησε αρκετές επιτυχημένες ανταλλαγές κρατουμένων.<br />Επέτυχε τη συμφωνία εξαγωγής σιτηρών.<br />Έχουν συζητηθεί άλλες πιθανές συμφωνίες (π.χ. για την εξαγωγή ρωσικών αγροτοβιομηχανικών προϊόντων).</div><div><br />Ελληνοτουρκικές σχέσεις<br /><br />Η Τουρκία έχει μακρά παράδοση ευέλικτης και πραγματιστικής διπλωματίας. Τελώντας σε εθνικιστικό παροξυσμό, έχει πλέον στρατικοποιήσει πλήρως την εξωτερική της πολιτική και δεν υπάρχει πρόθεση εγκατάλειψης του καθαρά επεκτατικού της δόγματος της “Γαλάζιας Πατρίδας” που έχει ως στόχο τον εναέριο, θαλάσσιο, υποθαλάσσιο, και σε δεύτερο χρόνο τον εδαφικό έλεγχο περιοχών του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Ο Ερντογάν θα επιδιώξει να “τελειώσει” με τα θέματα Αιγαίου και Κύπρου, εκμεταλλευόμενος τη διάθεση υποχώρησης της Αθήνας. Θέτει το δίλημμα: “Ή υποχωρείς στις διεκδικήσεις μου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ή θα έρθω μια νύχτα ξαφνικά”. Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό πρέπει να αποβάλλει το φοβικό σύνδρομο, το οποίο αυξάνει την τουρκική βουλιμία.<br /><br />Ο Ερντογάν γνωρίζει καλά τις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας μας και το κόστος που θα πληρώσει σε ενδεχόμενη πολεμική σύγκρουση. Αν του διαμηνυθεί κατηγορηματικά ότι οποιαδήποτε θερμό επεισόδιο θα οδηγήσει σε ολοκληρωτικό πόλεμο ανάμεσα στις δύο χώρες, θα αρκεστεί στις απειλές, γιατί ως πραγματιστής θα αντιληφθεί τις συνέπειες, ανάμεσα στις οποίες ο μεγαλύτερος φόβος του είναι ο κίνδυνος ανατροπής του.<br /><br />Η Άγκυρα εκμεταλλευόμενη την διαχρονική πολιτική κατευνασμού της Αθήνας (η καταγραφή της θα ήταν χρήσιμη για σπουδαστές Διεθνών Σπουδών) έχει επιτύχει ουκ ολίγα μετά την Μεταπολίτευση. Να απαριθμήσουμε ορισμένα από όσα έχει διεκδικήσει, βάζοντας υποθήκη για το μέλλον ή έχει επιτύχει:Την ένοπλη διεκδίκηση μεγάλου μέρους της ΑΟΖ γύρω από τη Μεγαλόνησο.<br />Την μονομερή ανακήρυξη της “ΤΔΒΚ”, και τον πλήρη έλεγχο και εκτουρκισμό των Κατεχομένων.<br />Την διεκδίκηση ίσου μεριδίου από τον πλούτο του Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου που δυνητικά ανήκει στην Ελλάδα.<br />Με τη θεωρία περί “γκρίζων ζωνών” μετά το 1996, η αμφισβήτηση για πρώτη φορά επεκτάθηκε και σε εθνικό έδαφος, δηλαδή σε ελληνικές νησίδες. Να προσθέσουμε και την πρόσφατη αμφισβήτηση και των μεγάλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου, επειδή δεν τα αποστρατιωτικοποιούμε.<br />Την άρνηση οποιουδήποτε δικαιώματος θαλασσίων ζωνών γύρω από τα ελληνικά νησιά, εκτός από τα χωρικά ύδατα των έξι μιλίων.<br />Την εκτεταμένη παράνομη αλιεία, χωρίς δική μας αντίδραση ακόμη κι εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Αυτό δημιουργεί ήδη de facto τουρκική ΑΟΖ στο Αιγαίο.<br />Την έμπρακτη αμφισβήτηση των ελληνικών διοικητικών αρμοδιοτήτων FIR, SAR και την εγκατάσταση τριών μόνιμων πεδίων βολής στην καρδιά του Αιγαίου.<br />Την εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και τις προσπάθειες πρόκλησης μειονοτικού ζητήματος σε Ρόδο και Κω.<br /><br />Την ίδια χρονική περίοδο η Ελλάδα δίνει μάχες οπισθοφυλακών και ενίοτε υποχωρεί, χωρίς να συνυπολογίζουμε τις τελευταίες πρωθυπουργικές δηλώσεις. Αντί να ψάχνει ταπεινωτικές λύσεις, το πολιτικό σύστημα πρέπει να εστιάσει στην αύξηση της ελληνικής αποτρεπτικής ισχύος. Όσον αφορά το τεχνητά καλό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ας αποτελέσει το έναυσμα να απαιτήσουμε από την γείτονα, την ακύρωση του casus belli και την εγκατάλειψη του επεκτατικού δόγματος της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Αυτά θα πρέπει να αιτηθούν ως προαπαιτούμενα για την έναρξη των συνομιλιών. Αλλά μάλλον είμαστε αιθεροβάμονες…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Θα κάνω ό,τι συμφέρει την Τουρκία, όχι τη Δύση”.

Βενέτης Γιώργος «Δεν θα κάνω ποτέ ό,τι θέλει η Δύση. Λέμε όχι στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Εμείς δεν κάνουμε αυτό που θέλει η Δύση, αλλά α...

Διαβάστε την συνέχεια

Συντριβή Canadair: Τα αμείλικτα ερωτήματα των ανθρώπων που «λιώνουν» στα υπόστεγα για να τα συντηρήσουν.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/canadair_syntrivi5936741-930x550.jpg" width="733" /><br /><br />Η τραγωδία με το πυροσβεστικό αεροσκάφος CL-215 και τον θάνατο δύο Αεροπόρων μας έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη και φυσικά την Πολεμική Αεροπορία…<br /><br />Πολλοί και διάφοροι από χθες βγαίνουν και λένε τις απόψεις τους για το τι έφταιξε. Δεν έχουμε ακούσει τίποτα από κανέναν για την πίεση που ασκείται στο ιπταμένο προσωπικό αλλά και για όσα απίστευτα συμβαίνουν στο χώρο των ανθρώπων που καλούνται να διατηρούν σε κατάσταση πτήσης τα γηρασμένα πυροσβεστικά αεροσκάφη.<br /><br />Ο λόγος λοιπόν σε αυτούς τους ανθρώπους που «λιώνουν» στα πυρωμένα υπόστεγα δουλεύοντας με φιλότιμο. Δεν έχουν τη δυνατότητα να ακουστούν στα τηλεοπτικά παράθυρα:<br /><br />«Γυρνώντας κάποια χρόνια πίσω και μεταφερόμενοι στην 113ΠΜ (Μίκρα Θεσσαλονίκης) συναντάμε την μετεγκατάσταση της 383ΜΕΕΑ με αεροσκάφη CL-415. Παράλληλα δημιουργήθηκε και η ΜΣΑ ώστε να υποστηρίζει το πτητικό έργο των αεροσκαφών.<br /><br />Το εκπαιδευτικό έργο που παράχθηκε τα επόμενα χρόνια για την στελέχωση με ικανό αριθμό ιπτάμενου και τεχνικού προσωπικού πρωτόγνωρο. Δεκάδες εκπαιδευτικά διδακτικά συστήματα εκπονήθηκαν από το μηδέν, δεκάδες χιλιάδες ώρες εκπαίδευσης σε ιπτάμενο και τεχνικό προσωπικό πραγματοποιήθηκαν. Σύντομα, για να υποστηριχθεί όλο αυτό το έργο λειτούργησε το Σμήνος Μετεκπαίδευσης (ΣΜΕΤ) CL-415 ενώ και το ΣΟΣΜΕ αναβαθμίστηκε σε ΜΕΕΑ.<br /><br />Αποτέλεσμα της κολοσσιαίας αυτής προσπάθειας, τα αεροπλάνα με τα πληρώματά τους να επιχειρούν εντός και εκτός Ελλάδος με τα σχόλια των φίλων και συμμαχικών χωρών (πχ Ισραήλ) να είναι όχι απλά κολακευτικά αλλά και διθυραμβικά.<br /><br />Παράλληλα οι επισκευαστικές δυνατότητες που αποκτήθηκαν από το προσωπικό της ΠΑ, στρατιωτικό και πολιτικό, πρωτόγνωρες. Κατάφεραν, σε συνεργασία με την ΕΑΒ, να πραγματοποιούν όλες τις ετήσιες επιθεωρήσεις συντήρησης των Α/Φ και να παραδίδουν ετοιμοπόλεμα τα Α/Φ πριν την έναρξη της πυροσβεστικής περιόδου που είθισται να είναι η 1 Μαΐου έκαστου έτους.<br /><br />Είναι παραπάνω από σαφές πως η απόκτηση αυτών των επισκευαστικών δυνατοτήτων από το τεχνικό προσωπικό της 113ΠΜ είχε ως αποτέλεσμα και τεράστιο οικονομικό όφελος για τις ΕΔ καθώς εκατομμύρια ευρώ εξοικονομούνταν πλέον.<br /><br />Δυστυχώς, αυτή η μεγάλη επισκευαστική δυνατότητα που αποκτήθηκε μάλλον δεν άρεσε σε κάποιος. Πως αλλιώς να εξηγηθεί:<br /><br />1. Άτομα που πρωτοστάτησαν στην παραγωγική αυτού του τεράστιου εκπαιδευτικού έργου έχουν μετατεθεί και μετατίθενται αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό.<br /><br />2. Άτομα έμπειροι επιθεωρητές εργασιών έχουν μετατεθεί και μετατίθενται αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό.<br /><br />3. Άτομα που εκπαιδεύτηκαν επί μήνες για να αποκτήσουν τη δυνατότητα τεχνικών εργασιών επί του Α/Φ CL-415 στα τρία έτη μετατίθενται.<br /><br />4. Η δύναμη του τεχνικού προσωπικού συνεχώς μειώνεται δραματικά.<br /><br />Αποτέλεσμα όλης αυτής της καταστάσεως, σήμερα που μαίνονται οι πυρκαγιές να μην είναι ετοιμοπόλεμα όλα τα πυροσβεστικά μας αεροπλάνα CL-415 γιατί ακόμα πραγματοποιούνται σε ιδιωτικούς φορείς, εντός και εκτός Ελλάδος οι ετήσιές επιθεωρήσεις συντήρησης αυτών.<br /><br />Εύλογα αναρωτιέται λοιπόν κάποιος:<br /><br />Έπρεπε 1η Μαΐου να είναι όλος ο πυροσβεστικός στόλος αεροσκαφών ετοιμοπόλεμος, ναι ή όχι;<br /><br />Παλιότερα, όταν στελεχώνονταν η 113ΠΜ με επαρκή τεχνικό προσωπικό, ήταν τα αεροπλάνα CL-415 πανέτοιμα πριν την πυροσβεστική περίοδο, ναι ή όχι;<br /><br />Το κόστος για τις ετήσιες επιθεωρήσεις συντήρησης των Α/Φ από ιδιωτικές εταιρείες εντός και εκτός Ελλάδος είναι εκατομμυρίων ευρώ, ναι ή όχι;<br /><br />Παλιότερα, όταν στελεχώνονταν η 113ΠΜ με επαρκή τεχνικό προσωπικό, πραγματοποιούνταν όλες οι ετήσιες επιθεωρήσεις συντήρησης των CL-415 με άριστα αποτελέσματα και μηδενικό κόστος, ναι ή όχι;<br /><br />Θέλουμε αυτάρκεις ΕΔ ή όχι;<br /><br />Υπάρχουν ευθύνες που με την έναρξη της πυροσβεστικής περιόδου δεν είναι όλος ο στόλος των Α/Φ ετοιμοπόλεμος ναι ή όχι;<br /><br />Έχουμε την πολυτέλεια να στερούμαστε εν μέσω της πύρινης λαίλαπας του 30% του στόλου των πλέον σύγχρονών μας πυροσβεστικών Α/Φ CL-415, ναι ή όχι;<br /><br />Αναγκαζόμαστε για να καλύψουμε την αδυναμία έγκαιρης παράδοσης σε πτητική ενέργεια των CL-215 και CL-415 να νοικιάζουμε πυροσβεστικά Ε/Π και Α/Φ με πολύ υψηλό τίμημα, ναι ή όχι;»<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συντριβή Canadair: Τα αμείλικτα ερωτήματα των ανθρώπων που «λιώνουν» στα υπόστεγα για να τα συντηρήσουν.

Η τραγωδία με το πυροσβεστικό αεροσκάφος CL-215 και τον θάνατο δύο Αεροπόρων μας έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη και φυσικά την Πολεμική Αε...

Διαβάστε την συνέχεια

355 Μοίρα: Αίμα ηρώων με τα Canadair να είναι πάντα ετοιμοπόλεμα

<img height="427" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/11/CL_215_HAF.jpg" width="759" /><br /><br />Από το 1977 ως σήμερα η 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών έχει θρηνήσει 9 αεροπόρους που έπεσαν μαχόμενοι με τα CL-215 εν ώρα καθήκοντος, πάνω από τα πύρινα μέτωπα. Όμως δεν είναι μόνον αυτοί, καθώς ακόμη 2 ιπτάμενοι της 383 Μοίρας Ειδικών Επιχειρήσεων και Αεροπυρόσβεσης πέταξαν για πάντα στους ουρανούς με τον νεότερο τύπου πυροσβεστικό αεροσκάφος CL-415.<br /><br />ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ<br />Τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι δυο αεροπόροι είχαν καταπέσει περίπου ίδιες ημέρες πριν από 16 χρόνια και πάλι στην Εύβοια, στα Νέα Στύρα, στις 23 Ιουλίου του 2007. Οι αεροπόροι που έχουν χαθεί εν ώρα καθήκοντος με πυροσβεστικά αεροσκάφη, μετά και τον τραγικό επίλογο με την πτώση του CL-215 στον Πλατανιστό της Εύβοιας έφτασαν τους 13.<br /><br />«Το «δέντρο» της πολεμικής αεροπορίας «ποτίζεται» πάντα με κουβάδες ιδρώτα και κρουνούς αίματος» έχει γράψει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο βετεράνος στρατιωτικός συντάκτης Λεωνίδας Μπλαβέρης, θέλοντας να τονίσει τον καθημερινό αγώνα που γίνεται είτε στον αέρα, είτε στο έδαφος για οποιουδήποτε είδους αποστολή τίθεται στην πολεμική αεροπορία. Για την 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών ή την 383 Μοίρα Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπυρόσβεσης την ώρα που τα μέτωπα των πυρκαγιών δεν έχουν κοπάσει, επιλογή δεν υπάρχει παρά μόνο η συνέχιση της μάχης με το πύρινο θεριό!<br /><br />Στο καθήκον…<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Μπορεί με δάκρυα στα μάτια να είναι όλοι οι συνάδελφοι του Σμηναγού Χρήστου Μουλά και του Ανθυποσμηναγού Περικλή Στεφανίδη, αλλά οι μηχανικοί όλη τη νύχτα θα επισκευάζουν και θα συντηρούν τα CL-215 και τα CL-415 Canadair. Και πριν καν χαράξει η νέα μέρα τα πληρώματα, οι αεροπόροι δηλαδή, θα κάτσουν ξανά στο πιλοτήριο των αεροσκαφών και με το πρώτο φως θ’ απογειωθούν ώστε να βρεθούν πάνω από τα πύρινα μέτωπα και να βομβαρδίσουν με τόνους νερού την φωτιά.<br /><br />Εδώ και μια βδομάδα η Ελλάδα πλήττεται από πυρκαγιές και παρά το γεγονός ότι φέτος υπάρχει υπερδιπλάσιος αριθμός μισθωμένων μέσων, τα Canadair της πολεμικής αεροπορίας έχουν συμπληρώσει σχεδόν 600 ώρες στον αέρα. Όσοι αναφέρονται στην παλαιότητα των CL-215 οι ίδιοι οι μηχανικοί απαντούν ότι τίποτα δεν απογειώνεται αν πρώτα δεν έχει ελεγχθεί εξονυχιστικά.<br /><br />Και θέλοντας να δώσουν έναν γλαφυρό τόνο στην απάντησή τους αναφέρουν ότι « τ’ αεροσκάφη είναι σαν τα παιδιά μας. Ποιος γονιός θέλει να πάθει κάτι το παιδί του;»<br /><br />Το video και οι παράγοντες της πτώσης…<br /><br />Ανάμεσα σε αυτά τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα ήταν και το CL-215 με σειριακό αριθμό «1055» που ο τηλεοπτικός φακός της ΕΡΤ απαθανάτισε κατά την βύθισή του πάνω από την φωτιά, την άφεση του νερού, την δεξιά στροφή, το πιθανά μοιραίο άγγιγμα της πτέρυγας σε δέντρο ή συστάδα, την απώλεια του πλωτήρα, ως την πρόσκρουσή του στην χαράδρα. Πολλές φορές σε air show κάμερα έχει καταγράψει αεροπορικά ατυχήματα που ορισμένα είχαν και μοιραία κατάληξη.<br /><br />Στο πεδίο επιχειρήσεων όμως είναι λίγες οι φορές που έχει καταγραφεί καθαρό οπτικό υλικό. Και από την στιγμή που η λήψη έχει γίνει από επαγγελματία, με επαγγελματικά εργαλεία, το video αυτό θα εξεταστεί καρέ- καρέ από την ομάδα εμπειρογνωμόνων που έχει συστήσει η πολεμική αεροπορία. Ειδικοί που έχουν ασχοληθεί πολλές φορές με αεροπορικά περιστατικά σημειώνουν ότι το οπτικό υλικό μπορεί να βοηθήσει στη διερεύνηση της υπόθεσης.<br /><br />Αλλά αυτό από μόνο του δεν μπορεί να είναι πόρισμα για τα αίτια που οδήγησαν στην πτώση. Συνυπολογίζονται πολλοί άλλοι παράγοντες που έχουν να κάνουν με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιχειρούσε το πλήρωμα του CL-215. Ανάμεσα σε αυτούς, το ανάγλυφο της περιοχής, η φορά των ανέμων και πως λειτούργησαν τη συγκεκριμένη στιγμή στην πλαγιά που μαίνονταν η φωτιά, το μικροκλίμα που δημιουργεί η φλόγα, ακόμα κι αν τυχόν αναφέρθηκε κάτι στην ενδοεπικοινωνία είτε με το ζευγάρι του στον αέρα, είτε με το κέντρο επιχειρήσεων, κ.α..<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

355 Μοίρα: Αίμα ηρώων με τα Canadair να είναι πάντα ετοιμοπόλεμα

Από το 1977 ως σήμερα η 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών έχει θρηνήσει 9 αεροπόρους που έπεσαν μαχόμενοι με τα CL-215 εν ώρα καθήκοντος, πάνω απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του “υβριδικού πολέμου” απαιτεί άμεσα ένα εθνικό δίκτυο επιτήρησης με UAV / DRONES.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/Forrest-drones-790x400.jpg" width="727" /><br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />Χωρίς επιτήρηση δασικών περιοχών από drones, όσα εναέρια μέσα και αν αγοραστούν, ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδας θα έχει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Επειδή οι δασικές πυρκαγιές έχουν εξελιχθεί σε μορφή υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδας και αυτό είναι κάτι που πλέον δεν μπορεί να μην επισημανθεί ανοικτά και στοιχειοθετημένα, αλλά κι επειδή αυτός ο πόλεμος τελικά πέρα από την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει, έχει τελικά και κόστος σε ανθρώπινες ζωές μετά την χθεσινή τραγική εξέλιξη της συντριβής του πυροσβεστικού αεροπλάνου CL-215 και της απώλειας των δύο ιπταμένων που το πετούσαν, το DP αναγκάζεται να επανέλθει στο κρίσιμο ζήτημα της ευρείας και μαζικής χρήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drones) για σκοπούς αστυνόμευσης και για σκοπούς πρόληψης.<br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά που το DP αναφέρεται στο ζήτημα αυτό και οπωσδήποτε δεν θα είναι και η τελευταία. Η επιμονή αυτή αιτιολογείται από το γεγονός ότι αν και η κρισιμότητα της αξιοποίησης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drones) για τη διενέργεια πτήσεων επιτήρησης πάνω και γύρω από δασικές περιοχές, ακόμη και σε δύσβατο έδαφος (ορεινές περιοχές), έχει αναδειχθεί εδώ και πολλά χρόνια, επί της ουσίας δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα προς την κατεύθυνση αυτή!<br /><br />Με άλλα λόγια δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για την πληρέστερη και καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου αστυνόμευση των δασικών περιοχών με σκοπό τον εντοπισμό και την ταχεία σύλληψη των επίδοξων εμπρηστών και για την ταυτόχρονη εξασφάλιση άμεσης επέμβασης σε περίπτωση εντοπισμού πυρκαγιάς, προκειμένου αυτή να αντιμετωπιστεί πριν πάρει διαστάσεις.<br /><br />Πριν από δύο ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2021 το DP είχε αναδείξει το ζήτημα της αξιοποίησης drones για σκοπούς επιτήρησης κατά τον πλέον οικονομικό και αποτελεσματικό τρόπο με βάση τις διεθνείς πρακτικές, ενώ ακολούθησαν δεκάδες αφιερώματα και αναλύσεις με το ίδιο αντικείμενο. Παρόλα αυτά δεν έχει γίνει τίποτα ουσιώδες στο κομμάτι αυτό για την προστασία των δασών, των πολιτών και των περιουσιών τους, από την πλευρά της ελληνικής Πολιτείας.<div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/SAS-Slide-4.jpg"><img height="342" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/SAS-Slide-4.jpg" width="640" /></a><br /><br />Τα τμήματα Πολιτικής Προστασίας των Δήμων σε όλη την Ελλάδα θα έπρεπε να αποκτήσουν drones και παράλληλα να εκπαιδεύσουν προσωπικό στον χειρισμό τους, προκειμένου να επιτηρούν σε 24ωρη βάση τις δασικές εκτάσεις που βρίσκονται εντός των περιοχών ευθύνης τους. Και εδώ είναι που αρχίζουν τα προβλήματα… Αυτό το “σε 24ωρη βάση”, δηλαδή η εργασία σε κυλιόμενες βάρδιες (έξι το πρωί με δύο το μεσημέρι, δύο το μεσημέρι με δέκα ο βράδυ και 10 τη νύχτα μέχρι τις έξι το άλλο πρωί κατά την αντιπυρική περίοδο…) είναι που καθιστά το εγχείρημα πρακτικά αδύνατο για… ευνόητους λόγους στον ελληνικό κρατικό μηχανισμό!<br /><br />Ακόμα και υπό το (αδιανόητο μεν αλλά υπαρκτό…) αυτό δεδομένο όμως, οι Δήμοι όπως και οι Κρατικές Υπηρεσίες, εκτός των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων, θα μπορούσαν να αναθέσουν το έργο της επιτήρησης σε ιδιωτικούς φορείς. Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη θα μπορούσε επίσης να δημιουργήσει μία πλατφόρμα, μία κοινή βάση απεικόνισης εικόνας δηλαδή και πληροφοριών, στην οποία θα έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε πολίτης επιθυμεί εθελοντικά με το δικό του drone, να συνδράμει στην εκτέλεση πτήσεων επιτήρησης.<br /><br />Μία πλατφόρμα δηλαδή στην οποία οποιοσδήποτε πολίτης θα μπορεί να διασυνδεθεί με σκοπό να αναμεταδίδει σε πραγματικό χρόνο εικόνα και δεδομένα από μία περιοχή που πετά το δικό του drone, εντοπίζοντας εστίες φωτιάς, σε καθαρά εθελοντική βάση! Αναφερόμαστε σε πράγματα που είναι δεδομένα… και διαδεδομένα στο εξωτερικό εδώ και αρκετά χρόνια.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/SAS-Slide-5.jpg"><img height="332" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/SAS-Slide-5.jpg" width="640" /></a><br /><br />Ο ελληνικός Κρατικός Μηχανισμός απέχει επομένως έτη φωτός όχι μόνο από το να εξοπλιστεί με χαμηλό κόστος με τα κατάλληλα συστήματα drone, αλλά κυρίως από το να αναπτύξει μηχανισμούς και νοοτροπία αποτελεσματικής αξιοποίησής τους, για να αντιμετωπίσει τη μάστιγα των δασικών πυρκαγιών. Οι επιδοτούμενες περιπολίες των Αερολεσχών με τα δικά τους αεροσκάφη από το πρώτο φως (μισή ώρα πριν από την ανατολή του ήλιου), μέχρι το τελευταίο (μισή ώρα μετά τη δύση του ήλιου), όπως και οι εναέριες περιπολίες με τα ιπτάμενα μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων οπωσδήποτε δεν είναι αρκετές.<br /><br />Οφείλουμε επίσης να λάβουμε υπόψη ότι δεν έχει καμία λογική η δαπάνη κάποιων χιλιάδων ευρώ, δεκάδων σε κάποιες περιπτώσεις, για την κινητοποίηση εναέριων μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία “φορτώνονται” με ώρες πτήσης που είναι πολύτιμες για την εκπαίδευση του προσωπικού για καθαρά επιχειρησιακούς σκοπούς. Τα ψέματα τελείωσαν λοιπόν…<br /><br />Τα μέσα υπάρχουν και μπορούν να διατεθούν και να υποστηριχθούν πλήρως από την ελληνική βιομηχανία με πολύ χαμηλό κόστος, ενώ το ίδιο μπορεί να γίνει και με το προσωπικό που θα τα αξιοποιεί ΣΕ 24ΩΡΗ ΒΑΣΗ. Η ελληνική Πολιτεία έχει όλες τις δυνατότητες στη διάθεσή της να δημιουργήσει σε ελάχιστο χρόνο ένα πραγματικά αποτελεσματικό και χαμηλού κόστους δίκτυο επιτήρησης πανελλαδικά και ακόμα και στο μικρότερο νησί του Αιγαίου ή του Ιονίου.<br /><br />Ένα δίκτυο που θα αποτρέψει την καταστροφή σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι σήμερα και φυσικά θα διασφαλίσει και την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Μαζί με τα πυροσβεστικά αεροπλάνα επομένως των οποίων η αγορά σχεδιάζεται, μαζί με τη βελτίωση των υποδομών εκμετάλλευσης των εναέριων μέσων πυρόσβεσης, η πρόληψη είναι αυτή που πρωτίστως οφείλει να ενεργοποιηθεί.<br /><br />Το μικρό αυτό αφιέρωμα κλείνει με την επισήμανση ότι τόσο το χθεσινό δυστύχημα του CL-215 στην Κάρυστο, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του κυβερνήτη του, Σμηναγού (Ι) Χρήστου Μουλά, 34 ετών και του συγκυβερνήτη, Ανθυποσμηναγού (Ι) Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών, όσο και το προηγούμενο που έγινε στις 23 Ιουλίου του 2007 με αεροσκάφος CL-415 πάλι στη Νότια Εύβοια (επαρχιακή οδός Στείρων-Παλαιοποτάμου) και πάλι με την απώλεια του κυβερνήτη του Σμηναγού (Ι) Δημήτρη Στοϊλίδη και του συγκυβερνήτη του Υποσμηναγού (Ι) Ιωάννη Χαντζούδη, “περικλείονται” από τις ίδιες συνθήκες…<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/Thermal.png"><img height="367" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/Thermal.png" width="640" /></a><br /><br />Υβριδικός πόλεμος και παρατεταμένη πίεση, με στόχο τη φθορά και την κούραση, με πολλαπλά μέτωπα δασικών πυρκαγιών σε όλη σχεδόν την κεντρική και νότια ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα. Εφόσον επιθυμούμε να μην επαναληφθούν όλα αυτά στα χρόνια που έρχονται, καλό θα είναι να επενδύσουμε στην πρόληψη. Γιατί με βάση το ρητό των Αγγλοσαξόνων “ένα κιλό πρόληψης είναι ίσο με 100 κιλά θεραπείας”…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του “υβριδικού πολέμου” απαιτεί άμεσα ένα εθνικό δίκτυο επιτήρησης με UAV / DRONES.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Χωρίς επιτήρηση δασικών περιοχών από drones, όσα εναέρια μέσα και αν αγοραστούν, ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της ...

Διαβάστε την συνέχεια