Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Χωρίς επιτήρηση δασικών περιοχών από drones, όσα εναέρια μέσα και αν αγοραστούν, ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδας θα έχει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Επειδή οι δασικές πυρκαγιές έχουν εξελιχθεί σε μορφή υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδας και αυτό είναι κάτι που πλέον δεν μπορεί να μην επισημανθεί ανοικτά και στοιχειοθετημένα, αλλά κι επειδή αυτός ο πόλεμος τελικά πέρα από την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει, έχει τελικά και κόστος σε ανθρώπινες ζωές μετά την χθεσινή τραγική εξέλιξη της συντριβής του πυροσβεστικού αεροπλάνου CL-215 και της απώλειας των δύο ιπταμένων που το πετούσαν, το DP αναγκάζεται να επανέλθει στο κρίσιμο ζήτημα της ευρείας και μαζικής χρήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drones) για σκοπούς αστυνόμευσης και για σκοπούς πρόληψης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το DP αναφέρεται στο ζήτημα αυτό και οπωσδήποτε δεν θα είναι και η τελευταία. Η επιμονή αυτή αιτιολογείται από το γεγονός ότι αν και η κρισιμότητα της αξιοποίησης μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drones) για τη διενέργεια πτήσεων επιτήρησης πάνω και γύρω από δασικές περιοχές, ακόμη και σε δύσβατο έδαφος (ορεινές περιοχές), έχει αναδειχθεί εδώ και πολλά χρόνια, επί της ουσίας δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα προς την κατεύθυνση αυτή!
Με άλλα λόγια δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για την πληρέστερη και καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου αστυνόμευση των δασικών περιοχών με σκοπό τον εντοπισμό και την ταχεία σύλληψη των επίδοξων εμπρηστών και για την ταυτόχρονη εξασφάλιση άμεσης επέμβασης σε περίπτωση εντοπισμού πυρκαγιάς, προκειμένου αυτή να αντιμετωπιστεί πριν πάρει διαστάσεις.
Πριν από δύο ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2021 το DP είχε αναδείξει το ζήτημα της αξιοποίησης drones για σκοπούς επιτήρησης κατά τον πλέον οικονομικό και αποτελεσματικό τρόπο με βάση τις διεθνείς πρακτικές, ενώ ακολούθησαν δεκάδες αφιερώματα και αναλύσεις με το ίδιο αντικείμενο. Παρόλα αυτά δεν έχει γίνει τίποτα ουσιώδες στο κομμάτι αυτό για την προστασία των δασών, των πολιτών και των περιουσιών τους, από την πλευρά της ελληνικής Πολιτείας.
Τα τμήματα Πολιτικής Προστασίας των Δήμων σε όλη την Ελλάδα θα έπρεπε να αποκτήσουν drones και παράλληλα να εκπαιδεύσουν προσωπικό στον χειρισμό τους, προκειμένου να επιτηρούν σε 24ωρη βάση τις δασικές εκτάσεις που βρίσκονται εντός των περιοχών ευθύνης τους. Και εδώ είναι που αρχίζουν τα προβλήματα… Αυτό το “σε 24ωρη βάση”, δηλαδή η εργασία σε κυλιόμενες βάρδιες (έξι το πρωί με δύο το μεσημέρι, δύο το μεσημέρι με δέκα ο βράδυ και 10 τη νύχτα μέχρι τις έξι το άλλο πρωί κατά την αντιπυρική περίοδο…) είναι που καθιστά το εγχείρημα πρακτικά αδύνατο για… ευνόητους λόγους στον ελληνικό κρατικό μηχανισμό!
Ακόμα και υπό το (αδιανόητο μεν αλλά υπαρκτό…) αυτό δεδομένο όμως, οι Δήμοι όπως και οι Κρατικές Υπηρεσίες, εκτός των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων, θα μπορούσαν να αναθέσουν το έργο της επιτήρησης σε ιδιωτικούς φορείς. Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη θα μπορούσε επίσης να δημιουργήσει μία πλατφόρμα, μία κοινή βάση απεικόνισης εικόνας δηλαδή και πληροφοριών, στην οποία θα έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε πολίτης επιθυμεί εθελοντικά με το δικό του drone, να συνδράμει στην εκτέλεση πτήσεων επιτήρησης.
Μία πλατφόρμα δηλαδή στην οποία οποιοσδήποτε πολίτης θα μπορεί να διασυνδεθεί με σκοπό να αναμεταδίδει σε πραγματικό χρόνο εικόνα και δεδομένα από μία περιοχή που πετά το δικό του drone, εντοπίζοντας εστίες φωτιάς, σε καθαρά εθελοντική βάση! Αναφερόμαστε σε πράγματα που είναι δεδομένα… και διαδεδομένα στο εξωτερικό εδώ και αρκετά χρόνια.
Ο ελληνικός Κρατικός Μηχανισμός απέχει επομένως έτη φωτός όχι μόνο από το να εξοπλιστεί με χαμηλό κόστος με τα κατάλληλα συστήματα drone, αλλά κυρίως από το να αναπτύξει μηχανισμούς και νοοτροπία αποτελεσματικής αξιοποίησής τους, για να αντιμετωπίσει τη μάστιγα των δασικών πυρκαγιών. Οι επιδοτούμενες περιπολίες των Αερολεσχών με τα δικά τους αεροσκάφη από το πρώτο φως (μισή ώρα πριν από την ανατολή του ήλιου), μέχρι το τελευταίο (μισή ώρα μετά τη δύση του ήλιου), όπως και οι εναέριες περιπολίες με τα ιπτάμενα μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων οπωσδήποτε δεν είναι αρκετές.
Οφείλουμε επίσης να λάβουμε υπόψη ότι δεν έχει καμία λογική η δαπάνη κάποιων χιλιάδων ευρώ, δεκάδων σε κάποιες περιπτώσεις, για την κινητοποίηση εναέριων μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία “φορτώνονται” με ώρες πτήσης που είναι πολύτιμες για την εκπαίδευση του προσωπικού για καθαρά επιχειρησιακούς σκοπούς. Τα ψέματα τελείωσαν λοιπόν…
Τα μέσα υπάρχουν και μπορούν να διατεθούν και να υποστηριχθούν πλήρως από την ελληνική βιομηχανία με πολύ χαμηλό κόστος, ενώ το ίδιο μπορεί να γίνει και με το προσωπικό που θα τα αξιοποιεί ΣΕ 24ΩΡΗ ΒΑΣΗ. Η ελληνική Πολιτεία έχει όλες τις δυνατότητες στη διάθεσή της να δημιουργήσει σε ελάχιστο χρόνο ένα πραγματικά αποτελεσματικό και χαμηλού κόστους δίκτυο επιτήρησης πανελλαδικά και ακόμα και στο μικρότερο νησί του Αιγαίου ή του Ιονίου.
Ένα δίκτυο που θα αποτρέψει την καταστροφή σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι σήμερα και φυσικά θα διασφαλίσει και την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Μαζί με τα πυροσβεστικά αεροπλάνα επομένως των οποίων η αγορά σχεδιάζεται, μαζί με τη βελτίωση των υποδομών εκμετάλλευσης των εναέριων μέσων πυρόσβεσης, η πρόληψη είναι αυτή που πρωτίστως οφείλει να ενεργοποιηθεί.
Το μικρό αυτό αφιέρωμα κλείνει με την επισήμανση ότι τόσο το χθεσινό δυστύχημα του CL-215 στην Κάρυστο, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του κυβερνήτη του, Σμηναγού (Ι) Χρήστου Μουλά, 34 ετών και του συγκυβερνήτη, Ανθυποσμηναγού (Ι) Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών, όσο και το προηγούμενο που έγινε στις 23 Ιουλίου του 2007 με αεροσκάφος CL-415 πάλι στη Νότια Εύβοια (επαρχιακή οδός Στείρων-Παλαιοποτάμου) και πάλι με την απώλεια του κυβερνήτη του Σμηναγού (Ι) Δημήτρη Στοϊλίδη και του συγκυβερνήτη του Υποσμηναγού (Ι) Ιωάννη Χαντζούδη, “περικλείονται” από τις ίδιες συνθήκες…
Υβριδικός πόλεμος και παρατεταμένη πίεση, με στόχο τη φθορά και την κούραση, με πολλαπλά μέτωπα δασικών πυρκαγιών σε όλη σχεδόν την κεντρική και νότια ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα. Εφόσον επιθυμούμε να μην επαναληφθούν όλα αυτά στα χρόνια που έρχονται, καλό θα είναι να επενδύσουμε στην πρόληψη. Γιατί με βάση το ρητό των Αγγλοσαξόνων “ένα κιλό πρόληψης είναι ίσο με 100 κιλά θεραπείας”…
Δημοσίευση σχολίου