Και ήρθε η ώρα που τα ψέματα τελειώνουν… Η επικείμενη υπογραφή συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού EastΜed μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ, στην οποία θα προσχωρήσει αμέσως μετά και η Ιταλία, αποτελεί πέρα από οτιδήποτε άλλο, ένα σημαντικό ανασχετικό ανάχωμα στον τουρκικό επεκτατισμό προς τη Δύση. Για τις μεγάλες δυνάμεις αποτελεί μέρος ενός παιγνίου που είναι ευρύτερο βέβαια και πολυδιάστατο. Έχει ενεργειακή διάσταση, οικονομική, γεωπολιτική και φυσικά σημειολογική.
Γράφει ο Στέργιος Θεοφανίδης
Για τη Ρωσία είναι ζωτικής σημασίας η τροφοδότηση της Ευρώπης με φθηνή και άφθονη ενέργεια μέσω αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου. Παρά το γεγονός ότι η Γηραιά Ήπειρος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Κίνα, τη Νοτιοανατολική Ασία και ακόμα και αυτές τις ίδιες τις ΗΠΑ σε όρους παραγωγικότητας, παραμένει πρωτοπόρος στις νέες τεχνολογίες.
Η Ρωσία επιδιώκει με κάθε τρόπο τη συνέχεια της τροφοδοσίας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, και όχι μόνο, και για την εξασφάλιση πολύτιμου συναλλάγματος για τη στήριξη της οικονομίας της. Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης, είναι ασφαλώς και ένα ισχυρότατο εργαλείο άσκησης επιρροής.
Οι ΗΠΑ από την άλλη πλευρά καίγονται πρωτίστως να αποτρέψουν και φυσικά να εξαλείψουν ολοσχερώς αν είναι δυνατόν, τη ρωσική επιρροή στην Ευρώπη και δευτερευόντως να εξασφαλίσουν οικονομικά οφέλη μέσω της παροχής ενέργειας. Τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο εξυπηρετούνται μέσω του ΝΑΤΟ και πολλών άλλων μηχανισμών από τη δεκαετία του ‘60 και εντεύθεν και φυσικά διασφαλίζονται μέσω της μεγάλης τους επιρροής.
Η επονομαζόμενη “Αραβική Άνοιξη” και ο πόλεμος στη Συρία από το 2011, ήταν αποτέλεσμα αυτών των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων (περιλαμβανομένων και των ευρωπαϊκών Γαλλίας, Αγγλίας και Γερμανίας…).
Το ότι αυτός ο πόλεμος δεν τερματίστηκε εις βάρος της κυβέρνησης Άσαντ, απέβη προς το συμφέρον του Ελληνισμού. Και όταν λέμε “Ελληνισμού” εννοούμε Ελλάδας και Κύπρου. Για την Ελλάδα και την Κύπρο κυρίες και κύριοι, για τον Ελληνισμό δηλαδή, δεν τίθεται θέμα συμφερόντων, οικονομικών ή άλλου είδους, και επιρροής. Τίθεται θέμα επιβίωσης.
Είναι ζήτημα επιβίωσης για την Ελλάδα και την Κύπρο η κατασκευή και λειτουργία του αγωγού EastMed. Είναι ζήτημα επιβίωσης η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στα “οικόπεδά” τους, χωρίς τουρκικές απειλές, επεμβάσεις και “διακανονισμούς” συνδιαχείρισης. Αν συρθούμε σε μία τέτοια εξέλιξη, ανοίγουμε μόνοι μας τους ασκούς του Αιόλου. Ανοίγουμε πρώτοι εμείς της “πόρτα του φρενοκομείου” όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Και αυτό γιατί η Τουρκία έχει καταστήσει επανειλημμένα σαφές και προς πάσα κατεύθυνση ότι ο Ελληνισμός (Ελλάδα-Κύπρος) αποτελεί το σημαντικότερο εμπόδιο στα σχέδια της για επέκταση προς τη Δύση. Αποτελεί εμπόδιο για την ανάδειξή της σε τοπική-περιφερειακή υπερδύναμη και μέσω της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στα “οικόπεδα” του Ελληνισμού.
Οι απόπειρες που διενεργεί για την παράνομη δημιουργία και επιβολή ΑΟΖ με την μία από τις δύο κυβερνήσεις της Λιβύης, δεν έχουν μόνο ως στόχο την αρπαγή του πλούτου στο ζωτικό χώρο του Ελληνισμού. Έχουν ως στόχο και την αποκοπή των δύο κέντρων του και την απομόνωσή τους. Κάτι που γνωρίζει ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει και στον αφανισμό τους.
Όλα αυτά είχατε τη δυνατότητα να τα διαβάσετε μέσα από συνεχείς, μακροσκελείς και εμπεριστατωμένες αναλύσεις που έχουμε παραθέσει στο DP το τελευταίο διάστημα. Αναλύσεις που μας οδηγούν στο αναμφισβήτητο συμπέρασμα ότι πλέον ο Ελληνισμός δεν έχει άλλα περιθώρια για πολιτικές κατευνασμού έναντι της Τουρκίας.
Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει ως υπαρκτό πρόβλημα τις βλέψεις και τις διεκδικήσεις της γειτονικής χώρας. Ήρθε η ώρα να αναλάβει πραγματικά τις ευθύνες του δηλαδή. Και επειδή όταν αναφερόμαστε σε Ελληνισμό εννοούμε Ελλάδα και Κύπρο όπως προαναφέραμε, θα θέλαμε εδώ να σταθούμε επιγραμματικά στη σημαντική εξέλιξη της άρσης του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αντιλαμβανόμαστε, και το έχουμε γράψει χιλιάδες φορές, ότι είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν στην Ελλάδα σε ό,τι αφορά την πολιτική της έναντι της Τουρκίας και την άμυνά της. Στην ουσία πρέπει να απαλλαγούμε από κακές νοοτροπίες, ψευδαισθήσεις και εμμονές δεκαετιών.
Είναι κάτι που δεν έχουμε κάνει παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις από την επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα… Το έχουμε κάνει όμως. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να το κάνουμε και με επιτυχία. Η συνέχεια είναι αυτό που δεν κατορθώσαμε ποτέ να διασφαλίσουμε.
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, θα πρέπει να στηρίξει έμπρακτα την ουσιαστική επανενεργοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Στον βαθμό του δυνατού. Κατανοούμε τη δυσπιστία έναντι της ελλαδικής πλευράς από λάθη, παραλείψεις και κακούς χειρισμούς του παρελθόντος. Πάνω από όλα όμως αντιλαμβανόμαστε και νιώθουμε την ανάγκη να επισημάνουμε την ακόμα μεγαλύτερη σημασία και αξία της στενής συνεργασίας και της συνεννόησης.
Η πρότασή μας για άμεσες ενέργειες προς την κατεύθυνση της δημιουργίας αυτόνομης αεροπορικής δύναμης στο νησί της Αφροδίτης, μέσω της απόκτησης αριθμού ή του συνόλου των μαχητικών F-16C/D Block 30 της Πολεμικής Αεροπορίας, μεταφορικών C-130B και εκπαιδευτικών/ελαφρών επιθετικών T-6A Texan II, που πλέον επιτρέπει η άρση του αμερικανικού εμπάργκο, αφενός είναι οικονομικά και τεχνικά εφικτή για την Κυπριακή Δημοκρατία και αφετέρου θα επιτρέψει με πολλούς τρόπους την ενδυνάμωση της παρουσίας της αμυντικής μηχανής του Ελληνισμού στον υπό άμεση απειλή άξονα Κρήτης-Κύπρου.
Παρά τα όποια μειονεκτήματα και τους κινδύνους που εμπεριέχει η διατήρηση μαχητικών αεροσκαφών στο νησί και σε τόσο μικρή απόσταση από τις νότιες ακτές της Τουρκίας, είναι άλλο να περιμένει η Κύπρος βοήθεια, μέσω της αποστολής αεροπορικών δυνάμεων, από την Ελλάδα (ή το Ισραήλ…) και άλλο να έχει την αυτόνομη δυνατότητα να απαντήσει άμεσα σε μία τουρκική επιθετική ενέργεια εν τη γενέσει της. Η Κύπρος οφείλει να οργανώσει και να εκσυγχρονίσει το δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου που ήδη διαθέτει, ώστε να μπορέσει να εντοπίσει έγκαιρα.
Είναι άλλο να ζητά τη συνδρομή (κατ’ ουσία την επέμβαση) ξένων δυνάμεων (ευρωπαϊκών και μη) για την προστασία των οικοπέδων της και άλλο να γνωρίζει η Τουρκία ότι τα σκάφη της, είτε είναι πολεμικά είτε όχι, που πλέουν νότια του νησιού, υπάρχει η δυνατότητα να πληγούν σε ελάχιστον χρόνο από μαχητικά αεροσκάφη…
Ή πυραυλικά συστήματα βεβαίως… Όταν υπάρχει η δυνατότητα, υπάρχει και ο φόβος, μαζί με την ανάγκη αντιμετώπισης αυτής της δυνατότητας. Όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα, ενθαρρύνεται η ασυδοσία και ο ανέξοδος τσαμπουκάς.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου