Η “τριμερής” είναι η θεσμική απάντηση της Ανατολικής Μεσογείου στον Ερντογάν.

Η τριμερής Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ είχε πολλά επίπεδα: ενέργεια, άμυνα, συνδεσιμότητα, γεωπολιτική αρχιτεκτονική. Όμως, για όποιον διάβασε προσεκτικά το ρεπορτάζ του Economico, ένα ήταν το σαφές και κεντρικό μήνυμα: η Τουρκία δεν βρίσκεται πια στο επίκεντρο των εξελίξεων που αφορούν την Ανατολική Μεσόγειο — βρίσκεται απέναντί τους.

Η «ξηρή» και ασυνήθιστα ευθεία δήλωση του Μπένιαμιν Νετανιάχου, παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Νίκου Χριστοδουλίδη, δεν ήταν διπλωματική υπερβολή. Ήταν πολιτική τοποθέτηση με αποδέκτη την Άγκυρα και προσωπικά τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν:
όσοι φαντασιώνονται επιστροφή σε «αυτοκρατορικούς ρόλους», θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα πλέγμα δημοκρατικών κρατών που συνεργάζονται θεσμικά, όχι ευκαιριακά.

Το μήνυμα έχει σημασία γιατί δεν εκφέρεται πια μόνο από την Αθήνα ή τη Λευκωσία. Εκφέρεται από ένα τριμερές σχήμα με στρατιωτικό βάθος, ενεργειακή βαρύτητα, αμερικανική σύνδεση (3+1) και πλέον σαφή αναφορά στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Με άλλα λόγια: η Τουρκία δεν αποκλείεται ρητορικά — αποκλείεται λειτουργικά, όσο επιμένει σε αναθεωρητικές αφηγήσεις.

Το ρεπορτάζ φωτίζει και κάτι ακόμη: ενώ η Άγκυρα επιλέγει να μιλά για «Μεγάλες Πύλες» και ιστορικές αποστολές, το περιβάλλον της περιοχής κινείται προς συγκεκριμένα έργα. LNG διάδρομοι, ηλεκτρικές διασυνδέσεις, IMEC, Great Sea Interconnector, κοινές ασκήσεις θαλάσσιας ασφάλειας. Η γεωπολιτική δεν παίζεται πια σε χάρτες ρητορικής, αλλά σε υποδομές, συμβόλαια και θεσμούς.

Η Τουρκία θα μπορούσε να είναι μέρος αυτού του σχήματος — εάν αποδεχόταν κανόνες, ΑΟΖ, και το διεθνές δίκαιο. Επιλέγει όμως, μέχρι στιγμής, να τοποθετείται απέναντι. Και αυτή η επιλογή έχει κόστος: απομόνωση από τα νέα δίκτυα σταθερότητας που χτίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το συμπέρασμα της τριμερούς, όπως αποτυπώνεται καθαρά στο ρεπορτάζ, δεν είναι πολεμικό. Είναι πιο ανησυχητικό για την Άγκυρα: η περιοχή προχωρά χωρίς αυτήν

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.