...Δυστυχώς για εμάς, δεν είναι τα όπλα αυτά που μας λείπουν για να αποκτήσουμε την αναγκαία στρατιωτική ισχύ ώστε να αποκρούσουμε τις ιταμές αξιώσεις της Τουρκίας. Μας λείπει πρώτα και κύρια η πολιτική βούληση να υπερασπιστούμε την εθνική μας αξιοπρέπεια, όπως μπορεί να το διαπιστώσει κανείς πολύ εύκολα, αρκεί να παρακολουθήσει την καθημερινή επικαιρότητα και τον τρόπο με τον οποίο (δεν) αντιδρούμε στις όλο και θρασύτερες τουρκικές προκλήσεις.
Επομένως όσα πανάκριβα όπλα κι αν αγοράσουμε, αυτά δεν αποτελούν καμία εγγύηση ότι θα μείνει άθικτη η εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, εφόσον απουσιάζει η πολιτική βούληση να χρησιμοποιηθούν όπως πρέπει και όταν πρέπει. Η Τουρκία, σαν ύαινα που είναι, ξέρει να οσμίζεται πολύ καλά τα ψοφίμια. Βλέπει την αδυναμία, τη δειλία και την ατολμία της πολιτικής μας ηγεσίας και ξέρει ότι οι ένοπλες δυνάμεις μας δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Δεν είναι ηλίθιοι οι Τούρκοι.
Αυτά που μπορεί να δει στον στρατό μας, στο ναυτικό μας και στην αεροπορία μας οποιοσδήποτε καταλαβαίνει τι βλέπει, τα βλέπουν και οι Τούρκοι. Και η πικρή αλήθεια είναι (για να το πω όσο πιο κομψά μπορώ) ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα, δεν μοιάζουν καθόλου με εκείνες τις ένοπλες δυνάμεις που κερδίζουν πολέμους. Αντιθέτως, έχουν σχεδόν όλες τις παθογένειες εκείνων των ενόπλων δυνάμεων που χάνουν πολέμους.
Η περίφημη μεταρρυθμιστική «Ατζέντα 2030» που διατυμπανίζει ο Δένδιας για να παίρνει πόντους δημοφιλίας στις δημοσκοπήσεις και να χτίζει το πολιτικό του μέλλον, δεν είναι παρά κουταμάρες, προχειροδουλειές και ημίμετρα που χρησιμεύουν μόνο ως επικοινωνιακό τρυκ για την εξαπάτηση των αδαών δεξιών ψηφοφόρων.
Ο Δένδιας και οι συν αυτώ ΟΥΤΕ ΞΕΡΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΘΕΛΟΥΝ να θεραπεύσουν τις πραγματικά καίριες αδυναμίες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Και οι αδυναμίες αυτές δεν είναι βεβαίως ούτε η έλλειψη όπλων (αν και στον τομέα των εναέριων και θαλάσσιων drones έχουμε μείνει τραγικά πίσω από τους Τούρκους), ούτε ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός στρατοπέδων που έχουμε (τώρα το θυμήθηκαν πολιτικοί και στρατιωτικοί αυτό που έβλεπε και ο τελευταίος στρατιώτης εδώ και δεκαετίες;), ούτε η ανύπαρκτη αεράμυνα που έχουμε απέναντι σε εχθρικά drones και βαλλιστικούς πυραύλους, ούτε το μισθολογικό του στρατιωτικού προσωπικού. Είναι η ανικανότητα των ενόπλων μας δυνάμεων να διεξάγουν επιχειρήσεις λόγω του απηρχαιωμένου επιχειρησιακού δόγματος που έχουν, της απουσίας στρατιωτικής σκέψης, της παντελούς έλλειψης πολεμικής εμπειρίας, της αδυναμίας τους να αφομοιώσουν τα διδάγματα των σύγχρονων πολέμων, και του εντελώς ξεπερασμένου και στρεβλού μοντέλου διοίκησης και ελέγχου που έχουν υιοθετήσει, από το οποίο δεν δείχνουν να σκοπεύουν να μετακινηθούν ούτε χιλιοστό.
Έτσι όπως είμαστε οργανωμένοι τώρα, ουσιαστικά ο ΜΟΝΟΣ Έλληνας αξιωματικός που έχει τη δυνατότητα να διεξάγει διακλαδικές επιχειρήσεις είναι ο Α/ΓΕΕΘΑ και ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ. Ο ρόλος όμως του εκάστοτε Α/ΓΕΕΘΑ ΔΕΝ είναι να διεξάγει επιχειρήσεις αλλά να μεριμνά για να είναι έτοιμες και ικανές οι ένοπλες δυνάμεις να πολεμήσουν υπό την κατάλληλη αλυσίδα διοίκησης. Τα σοβαρά κράτη έχουν καταλάβει αυτό το ζωτικής σημασίας λεπτό σημείο εδώ και μερικές δεκαετίες (οι Αμερικανοί από το 1986 οπότε και πέρασαν τον περίφημο Νόμο Goldwater-Nichols), αλλά εμείς δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τίποτα και νομίζουμε ότι βρισκόμαστε ακόμα στο 1940.
Από άποψη διοίκησης και ελέγχου στο Αιγαίο τα έχουμε κάνει ουσιαστικά σαλάτα, και το μοντέλο που έχουμε σήμερα είναι μία τραγική καταστροφή που απλώς περιμένει να συμβεί. Και δυστυχώς δεν θα μας γλιτώσουν από την ήττα ούτε τα Rafale, ούτε τα F-35, ούτε οι Belh@rra ούτε ο αντι-drone θόλος που νομίζουμε βλακωδώς ότι μπορούμε να στήσουμε. Από στρατιωτική άποψη, είμαστε απελπιστικά νυχτωμένοι. Και οι άνθρωποι που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου δεν είναι «πατριδέμποροι»... αλλά απλοί ανιδιοτελείς πολίτες που αγωνιούν για το μέλλον της πατρίδας τους και των παιδιών τους, και θλίβονται παρακολουθώντας τα καραγκιοζιλίκια της ανίκανης κυβέρνησης Μητσοτάκη και των αργυρώνητων ΜΜΕ...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου