Όλες οι ενδείξεις κατατείνουν στο ότι κάποιοι θεωρούν ότι έχει φθάσει η στιγμή για τη συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Μετά από τη βεβαιότητα άσκησης ασφυκτικών πιέσεων προς την Κυπριακή Δημοκρατία για την επίλυση του Κυπριακού και τις δηλώσεις Ερντογάν που υπό το ανωτέρω σκεπτικό ενδεχομένως και να επιδίωκαν να τινάξουν στον αέρα τις ενορχηστρωμένες πιέσεις (!), έρχεται και μία έκθεση της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων (ICG: International Crisis Group) να ολοκληρώσει (;) το παζλ.
Μια ματιά στο διοικητικό συμβούλιο του ICG πείθει ότι τα λεγόμενά του, όσο σοβαρά ή μη και αν μας φαίνονται, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, αφού οι συμμετέχοντες είναι ιδιαιτέρως ισχυροί και ασκούν επιρροή σε σημαντικά κέντρα εξουσίας, για να μην πούμε ότι χαράσσουν πολιτική. Κατά συνέπεια, η διαφαινόμενη προτεραιότητά τους στην επίλυση των ελληνοτουρκικών δεν μπορεί παρά να προβληματίσει. Η κάκιστη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θεωρείται ως ένας ακόμα – ή μήπως ο κυριότερος; – μοχλός πίεσης προς την ελληνική πλευρά, για να συναινέσει σε προτάσεις που εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα τρίτων, όχι όμως και της χώρας μας.
Η έκθεση επί της ουσίας επικεντρώνεται σε μια πρόταση τεσσάρων σημείων για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών:
Αποστρατικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου υπό την προϋπόθεση συνολικής λύσης των ελληνοτουρκικών, καθώς επίσης τη διάλυση ή σημαντική απομάκρυνση της Στρατιάς του Αιγαίου από τα τουρκικά παράλια. Η αποδοχή βασικής τουρκικής θέσης είναι εμφανής.
Διαπραγμάτευση ειδικών ρυθμίσεων για το Αιγαίο. Η Ελλάδα θα πρέπει να αναγνωρίσει στην Τουρκία, δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες του, μία ακόμη αποδοχή πάγιας τουρκικής θέσης περί «θάλασσας ειδικών περιστάσεων» όπου δεν μπορεί να ισχύσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ως έχει!
Με κάποιο… μαγικό τρόπο το ICG προτείνει την αξιοποίηση του κανόνα των 12 ναυτικών μιλίων στην οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων αλλά και τον κανόνα της μέσης γραμμής (αν πρόκειται για τα νησιά πλησίον της Τουρκίας αυτό ισχύει έτσι κι αλλιώς, ουδείς περίμενε από το ICG να του… ανοίξει τα μάτια), αλλά και ζητούνται ελληνικές υποχωρήσεις για τη διευκόλυνση της διεθνούς ναυσιπλοΐας, λες και δεν υφίσταται ο κανόνας της «αβλαβούς διέλευσης» (innocent passage).
Ζητείται η αξιοποίηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σε οποιοδήποτε ζήτημα οι δυο χώρες δεν κατορθώσουν να συμφωνήσουν. Η σύσταση αυτή φαίνεται εκ πρώτης όψεως να υιοθετεί ελληνική θέση, ωστόσο, ανοίγει τον δρόμο για την παραπομπή θεμάτων που δημιούργησε συν τω χρόνω η Τουρκία, όπως η θεωρία των «γκρίζων ζωνών»!
Σε όλα τα ανωτέρω, η έκθεση υπαγορεύει στην Ελλάδα και τα «ζωτικά» της συμφέροντα, θεωρώντας ένα από αυτά να μην διακοπούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τα ισλαμικά τερτίπια του Ερντογάν και την αντι-Δυτική και αντι-ευρωπαϊκή του συμπεριφορά, ούτε λόγος!
Η έκθεση μιλάει περί της ενίσχυσης της αξιοπιστίας της πολιτικής «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» του Αχμέτ Νταβούτογλου, τη στιγμή που η πολιτική αυτή έχει ήδη καταρρεύσει και επισήμως επανεξετάζεται και από το τουρκικό κράτος.
Από τα προαναφερθέντα καθίσταται προφανές ότι το επόμενο διάστημα θα κινητοποιηθούν παράγοντες για την άσκηση ασφυκτικών πιέσεων στην ελληνική πλευρά. Και κάτι μας λέει ότι ανάμεσα στα κίνητρα θα είναι και η ευμάρεια που θα δημιουργηθεί από την αξιοποίηση των πετρελαίων και του φυσικού αερίου…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου