Ο εν αποστρατεία Υποναύαρχος Τζεμ Γκιουρντενίζ προβαίνει, στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, σε μια εκ βάθους ανάλυση για τη θέση της Τουρκίας στη σημερινή γεωπολιτική πραγματικότητα.
Ο ιμπεριαλισμός, εκ φύσεως, δεν εγκαταλείπει ποτέ τους στόχους του. Αυτή η απέραντη περιοχή, ιδιαίτερα στη Δυτική Ασία, η οποία έχει φιλοξενήσει αυτοκρατορίες και έχει αναπτύξει πολιτισμούς σε όλη την ιστορία, βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της νέας τάξης εκμετάλλευσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Περιλαμβάνοντας την Ερυθρά Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα σαν ζώνη, αυτή η περιοχή είναι το πεδίο μάχης του νέου αιώνα, κατέχοντας όχι μόνο ενεργειακούς πόρους αλλά και σπάνιες γαίες, πόρους γλυκού νερού, γεωργικές λεκάνες και στρατηγικές πύλες.
Ο στόχος σε αυτόν τον αγώνα είναι σαφής: περιφερειακά κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία θα κατακερματιστούν, θα μειωθούν σε μέγεθος, θα τεθούν υπό έλεγχο και θα μετατραπούν σε διαδρόμους μεταφοράς ενέργειας.
Στα μάτια της Δύσης, αυτές οι χώρες δεν είναι ούτε κυρίαρχα κράτη ούτε πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία λόγω της πολιτιστικής και πολιτικής τους ταυτότητας. Είναι απλώς περιφερειακές πηγές που παρέχουν πρώτες ύλες, φθηνό εργατικό δυναμικό και, όταν είναι απαραίτητο, γίνονται ζώνες συγκρούσεων. Στόχος του ιμπεριαλισμού είναι να ελέγξει αυτήν την περιοχή όχι μόνο γεωοικονομικά αλλά και γεωπολιτικά.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι σαφή: η ομπρέλα του ΝΑΤΟ, ο οικονομικός μανδύας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η στρατιωτική ισχύς του Ισραήλ και τα κράτη-πληρεξούσια στην περιοχή.
Χώρες όπως η Ουκρανία, η Ελλάδα, η Ρουμανία και η Κυπριακή Δημοκρατία, ειδικότερα, αποτελούν τα προκεχωρημένα σημεία αυτού του σχεδίου.
Κύριος κίνδυνος για την Τουρκία το κουρδικό έθνος
Η Τουρκία είναι ουσιαστικά περικυκλωμένη από μια αυτοκρατορική αλυσίδα πολιορκίας. Ο πιο κρίσιμος κρίκος σε αυτήν την αλυσίδα είναι ένα «Κουρδιστάν με πρόσβαση στη θάλασσα».
Αυτός ο γεωπολιτικός στόχος, που τέθηκε από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, έχει γίνει ολοένα και πιο σαφής στην εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και έχει γίνει το ακλόνητο σχέδιο του αγγλοσαξονικού-σιωνιστικού άξονα.
Δυστυχώς, διάφορες κυβερνήσεις της Δημοκρατίας της Τουρκίας έχουν συμβάλει σε αυτό το έργο, συνειδητά ή όχι. Η υλικοτεχνική υποστήριξη που παρείχαμε στη Δύναμη Σφυρί κατά τη διάρκεια του Πρώτου και Δεύτερου Πολέμου του Κόλπου, η αδράνεια μας κατά της εγκαθίδρυσης μιας de facto κουρδικής κυβέρνησης στο Βόρειο Ιράκ μετά το 2005, και οι τεράστιες επενδύσεις που πραγματοποίησαν τουρκικές εταιρείες στην περιοχή αποτελούν γεωπολιτικά αυτοκτονικά βήματα χωρίς πολιτική δεινότητα.
Αντί να δημιουργήσουν ένα στρατηγικό οικονομικό προστατευτικό πεδίο εκτός των εθνικών συνόρων της Τουρκίας, οι επενδύσεις στο Ερμπίλ και τη Σουλεϊμανίγια διατήρησαν ουσιαστικά την περιοχή οικονομικά βιώσιμη για μια αυτονομιστική οντότητα.
Η δεύτερη πράξη αυτής της γεωπολιτικής αδυναμίας εκτυλίχθηκε κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου.
Η Τουρκία, εν γνώσει ή εν αγνοία της, συνέβαλε στην κατάρρευση της Συρίας, της πιο σημαντικής ζώνης ασφαλείας μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.
Ενώ η βόρεια Συρία εγκαταλείφθηκε σε τρομοκρατικές οργανώσεις μέσω της υποστήριξης ριζοσπαστικών οργανώσεων όπως η HTS (Χαγιάτ Ταχριρ αλ Σαμ) το Ισραήλ απέκτησε την ελευθερία να χρησιμοποιεί τον συριακό εναέριο χώρο χωρίς περιορισμούς κατά την επίθεσή του στο Ιράν στις 13 Ιουνίου 2025.
Αυτό αντιπροσωπεύει μια στρατηγική απώλεια που θα είναι μη αναστρέψιμη για την Τουρκία.
Περιοχές όπως το Τελ Ριφάατ, η Μανμπίτζ και η Χασάκα τέθηκαν υπό τον έλεγχο του YPG, μιας επέκτασης του ΡΚΚ, και οι ΗΠΑ νομιμοποίησαν αυτή τη δομή αποκαλώντας την «επίγεια δύναμή μας».
Η Τουρκία έκανε λάθη στην Κύπρο
Η Τουρκία υπέπεσε σε παρόμοιο λάθος στην Κύπρο. Η δημόσια διπλωματία και η πίεση που ασκήθηκε για να αναγκαστεί η τουρκική πλευρά να ψηφίσει «ναι» στο Σχέδιο Ανάν, το οποίο προτάθηκε για πρώτη φορά το 2004, έχει μείνει στην ιστορία ως μια μαύρη κηλίδα.
Αν οι Ελληνοκύπριοι δεν είχαν πει «όχι», η τουρκική παρουσία στην Κύπρο θα είχε ουσιαστικά τελειώσει σήμερα και η κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου θα είχε περάσει στην ιστορία.
Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα εθνικά μας συμφέροντα παραβλέφθηκαν χάριν της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ.
Η τύχη ευνόησε το τουρκικό έθνος και το Σχέδιο Ανάν δεν υλοποιήθηκε. Ωστόσο, η τύχη δεν είναι πάντα με το μέρος των Τούρκων.
Στη Συρία…και η Γαλάζια Πατρίδα
Σήμερα, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν πλήρη κυριαρχία στη Συρία.
Στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν έχουν διεξαχθεί δραστηριότητες θαλάσσιας δικαιοδοσίας από τον Νοέμβριο του 2020. Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία ενεργούν ως το δεύτερο Ισραήλ των ΗΠΑ στη Μεσόγειο, και η θαλάσσια γεωπολιτική της Τουρκίας καταστέλλεται συστηματικά.
Υποβάθμιση της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’
Ο λόγος περί Γαλάζιας Πατρίδας είναι πλέον απλώς ρητορικός, ένας ισχυρισμός χωρίς πραγματική βάση στο έδαφος. Σε αυτή την ατμόσφαιρα κατάρρευσης, ακόμη και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα φτάνει στο σημείο να ζητήσει δημόσια αλλαγή καθεστώτος και να εισάγει διχαστικές έννοιες όπως το «εθνικό σύστημα».
Ωστόσο, ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση έχουν αντιδράσει σοβαρά.
Η Τουρκία απαλλάχθηκε από την «τρομοκρατία» αλλά οι Κούρδοι επεκτείνονται…
Σε μια τέτοια περίοδο, η ανάκληση της συζήτησης για τις συνταγματικές τροποποιήσεις με τη ρητορική μιας «Τουρκίας απαλλαγμένης από την τρομοκρατία» συσκοτίζει το πραγματικό ζήτημα.
Η απειλή του ΡΚΚ εντός της Τουρκίας έχει σε μεγάλο βαθμό εξαλειφθεί. Ωστόσο, οι επεκτάσεις του στο Ιράκ και τη Συρία επεκτείνονται και θεσμοθετούνται από τις ΗΠΑ.
Ο άξονας των SDF/YPG/PYD σύντομα θα μετατραπεί σε νόμιμο παράγοντα και θα εισαχθεί στην Τουρκία.
Στη συνέχεια, ενώνοντας τις δυνάμεις του με τους Κούρδους του Ιράκ και του Ιράν, θα δημιουργηθεί ένα κράτος-διάδρομος.
Σήμερα, η Τουρκία, τόσο στο κυβερνών κόμμα όσο και στην αντιπολίτευση, δεν έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει τον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ.
Οικονομική χειραγώγηση
Η πίεση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, τα οικονομικά σημεία συμφόρησης και οι πολιτικές διαμάχες για την εξουσία εμποδίζουν την εθνική βούληση.
Ωστόσο, το τουρκικό έθνος βλέπει πέρα από αυτό το σκοτεινό παιχνίδι. Σε μια εποχή που ακόμη και τα παιδιά στη Γάζα γίνονται στρατιωτικοί στόχοι και η γενοκτονία διεξάγεται ανοιχτά, η μη απάντηση στη δήλωση της Jerusalem Post, «Το να σταματήσουμε την Τουρκία είναι δυνατό μόνο με ένα κουρδικό κράτος», έχει χαραχτεί στη μνήμη αυτού του έθνους.
Η Συρία, η οποία εξακολουθεί να παραδίδεται σε παρακλάδια της Αλ Κάιντα, έχει ενταχθεί στη στρατηγική ασφαλείας του Ισραήλ, ενώ η Τουρκία έχει αποκλειστεί από το ευρύτερο παιχνίδι. Εάν αυτή η τάση δεν ανακοπεί, η Τουρκία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια ακόμη Συνθήκη των Σεβρών…
Ωστόσο, αυτή τη φορά, η απειλή δεν θα προέλθει από τα τανκς, αλλά από οικονομική, δια αντιπροσώπων και συνταγματική χειραγώγηση.
Όπως ακριβώς το κράτος μας ξέφυγε από την παγίδα του «βάζεις έναν μέσα, παίρνεις τρεις» στο ιρακινό βάλτο το 1991, έτσι δεν πρέπει να ξεγελιέται από τις νεοοθωμανικές ψευδαισθήσεις που κατευθύνει σήμερα ο πρέσβης των ΗΠΑ, ούτε να πέσει σε παγίδες μελιού.
Κάθε «όραμα» που προσφέρει ο ιμπεριαλισμός φέρνει διάλυση, εξάρτηση και αποσύνθεση μακροπρόθεσμα.
Μία είναι η λύση
Η λύση είναι σαφής: μια κοσμική, δημοκρατική, ενιαία και πλήρως ανεξάρτητη Δημοκρατία. Μόνο η ενοποιητική δύναμη του τουρκικού έθνους μπορεί να διαρκέσει επ’ αόριστον σε αυτά τα εδάφη υπό την ομπρέλα του έθνους-κράτους που ίδρυσε ο Ατατούρκ.
Η γεωπολιτική αφύπνιση ξεκινά με την απελευθέρωση των νοών που βρίσκονται μέσα. Η Τουρκία πρέπει τώρα να στραφεί όχι σε γεωπολιτικές αυτοκτονικές πολιτικές, αλλά σε μια πλήρως ανεξάρτητη, ορθολογική και εθνική στρατηγική.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου