Η επιβεβαίωσις της προμήθειας τεσσάρων συστοιχιών του αντιαεροπορικού (α/α) συστήματος S-400 από την Τουρκία, εκτιμάται ότι όχι μόνον δεν κλείνει αλλά αντιθέτως ανοίγει αρκετές θύρες προς την απόκτηση και άλλων ρωσικής κατασκευής συστημάτων από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ). Τα νέα όπλα θα ενταχθούν στην Διοίκηση Αεραμύνης (Hava Savunma Komutanlığı) όπου υπάγονται όλα τα α/α πυραυλικά συστήματα.
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος-Αμυντικός αναλυτής
Η αρχική πρόθεσις ήταν να αποκτηθούν τέσσερα συστήματα οργανωμένα σε μοίρες των τριών πυροβολαρχιών με 288 βλήματα. Οι τρέχουσες πληροφορίες φαίνεται να μειώνουν καθέτως την επιχειρησιακή δύναμη σε μόλις τέσσερις αντί των 12 πυροβολαρχιών, εκτός και αν η πραγματικότητα είναι διαφορετική και ο όρος συστοιχία δεν αντιστοιχεί σε πυροβολαρχία αλλά σε μεγαλύτερο τακτικό σχηματισμό.
Σε κάθε περίπτωση η ομαλή ανάπτυξις και επιχειρησιακή λειτουργία του πλέον συγχρόνου α/α συστήματος σε υπηρεσία στην γείτονα, προϋποθέτει και αναγκαιεί την συγκρότηση μιας ευρυτέρας αντιαεροπορικής ζώνης-ασπίδας προστασίας των πλέον πολυτίμων αποκτημάτων των ΤΕΔ.
Τι σημαίνει σε απλά λόγια αυτό; Ότι τα υπό παράδοση συστήματα S-400 (σ.σ. Αγνώστου μέχρι τούδε αριθμητικής συνθέσεως και δυναμικότητος) πριν ακόμη ξεκινήσει η παραλαβή τους, θα πρέπει να τεθούν υπό την προστασία αντιαεροπορικών συστημάτων, τα οποία όμως να διαλειτουργούν μαζί τους.
Επειδή όμως κανένα από τα υπάρχοντα α/α όπλα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τη συγκεκριμένη επιχειρησιακή απαίτηση, καθώς προέρχονται από χώρες μέλη του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ, Βρετανία) και θα πρέπει να αναμένεται η επιβολή «κάποιας μορφής» διασυμμαχικού εμπάργκο, η προμήθεια αντιστοίχων ρωσικής κατασκευής συστημάτων είναι μονόδρομος.
Συνεπώς δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η προμήθεια α/α συστημάτων όπως τα Tor M1, των Buk M-1-2 ή και των Pantsir S-1, τα οποία θα συγκροτήσουν την πρώτη αντιαεροπορική ομπρέλα προστασίας των S-400 καλύπτοντας τις «ευπαθείς αποστάσεις» σε μικρά, μεσαία ύψη, και θα διαλειτουργούν χωρίς πρόβλημα με το υπόλοιπο σύστημα.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η ομαλή επιχειρησιακή λειτουργία των S-400 εντός του πλέγματος της τουρκικής αεραμύνης θα απαιτήσει ριζικές διαμορφώσεις του υπάρχοντος δικτύου σε όπλα και σε αισθητήρες, σε επικοινωνίες κ.λπ.
Αυτό το γεγονός υποδηλώνει την αναγκαιότητα εντάξεως στο τουρκικό οπλοστάσιο και άλλων συστημάτων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, καθώς το χρονικό διάστημα μέχρι της αφίξεως της πρώτης πυροβολαρχίας είναι περιορισμένο (έως τον Μάρτιο του 2020).
Η δημοσιοποίηση των όρων του συμβολαίου – εάν ήταν δυνατό – θα αποκάλυπτε αρκετές ενδιαφέρουσες παραμέτρους. Η προμήθεια νέων α/α συστημάτων από την Ρωσία εκτιμάται ότι δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη, ενώ οι ελληνικές όσο και οι σχετικές υπηρεσίες τρίτων χωρών, θα πρέπει να ερευνήσουν την πιθανότητα εμφανίσεως ακόμη και επίγειων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου, όπως παρεμβολείς GPS ή και άλλων αισθητήρων ρωσικής προελεύσεως.
Ο εντοπισμός τους δύναται να πραγματοποιηθεί από δορυφόρους και άλλα μέσα στο επόμενα χρόνια και αφού προχωρήσουν οι εργασίες κατασκευής των σχετικών υποδομών και εγκαταστάσεων. Στην Τουρκική Αεροπορία (Turk Hava Kuvvetleri – THK) υπηρετούν σήμερα σειρά SHORADS (SHOrt Range Air Defence Systems) και V-SHORADS (Very SHOrt Range Air Defence Systems) όπως τα αναβαθμισμένα ΜΙΜ-23 (Hawk XXI), τα Rapier 2000 καθώς τα τουρκικής κατασκευής Zipkin (Atilgan PMADS).
Επίσης ένας αριθμός εκτοξευτών FIM-92 Stinger για μικρά ύψη συμπληρώνει την υφιστάμενη ομπρέλα α/α προστασίας, συν τους αισθητήρες επιγείους και εναερίους (ΑΣΕΠΕ) και τον στόλο μαχητικών και μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV/UCAV) της ΤΗΚ.
Όμως η Τουρκία διατηρεί έναν κρυφό άσσο στο μανίκι της, ο οποίος σχετίζεται με τις αθέατες και μυστικές διαδρομές των ρωσοτουρκικών σχέσεων, η αφετηρία των οποίων τοποθετείται μετά από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και σηματοδοτείται από την αγορά των αντιαρματικών Kornet-E, ως απάντηση στην προμήθεια των Leopard-2HEL από την χώρα μας…
Η προμήθεια ρωσικής (πρώην σοβιετικής) τεχνολογίας α/α συστημάτων δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο για την Τουρκία. Στο πεδίο δοκιμών και βολής Ικονίου εδρεύει το EHTES (Elektronik Harp Test ve Eğitim Sahası), το οποίο αναπτύχθηκε το 1999 από την Havelsan.
Πρόκειται για το Πεδίο Εκπαιδεύσεως δοκιμών Ηλεκτρονικού Πολέμου (ΠΕΗΠ), το οποίο παρέχει ειδική εκπαίδευση μεταξύ άλλων σε τακτικές καταστολής (Suppression of Enemy Air Defence – SEAD) ή και καταστροφής (Destruction of Enemy Air Defence – DEAD) της εχθρικής αεραμύνης.
Στην περιοχή διεξάγεται η διεθνής άσκησις Anatolian Eagle, στην οποίαν λαμβάνουν μέρος αεροσκάφη από ΝΑΤΟϊκές και μη χώρες. Ο γράφων είχε αποκαλύψει προ ετών σε ειδικό άρθρο στο περιοδικό Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική («Πεδίο Δοκιμών Ικονίου, η Area 51 της Τουρκίας», τεύχος 15, Μάιος 2011, Αιγίς Εκδοτική), κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε συνδυασμό με τις σημερινές εξελίξεις.
Είχε αποκαλυφθεί ότι στο Ικόνιο, συμφώνως με πληροφορίες έχουν αναπτυχθεί και συμβάλλουν στην εξοικείωση των Τούρκων αλλά και ξένων χειριστών, σειρά α/α συστημάτων όπως S-300, Tor M1, Osa, Buk M1, Zu-23/4, τα οποία «με κάποιον τρόπο» έφθασαν εκεί πιθανόν από την Λευκορωσία ή από αλλού και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να είναι ενεργά χωρίς προβλήματα υποστηρίξεως.
Κατά συνέπεια ενδεχόμενη απόκτηση Tor M1, ή της πιο εξελιγμένης εκδόσεώς του M2 ή Pantsir ή Buk M-1-2 (SA-17 Grizzly) αποτελεί μιαν εξαιρετικής πιθανότητος «ομαλή» εξέλιξη, ακόμη μια απόδειξη της προόδου των στενών αμυντικοδιπλωματικών σχέσεων μεταξύ Αγκύρας και Μόσχας.
Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι πως και με ποιον τρόπο θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ σε αυτήν την ολοφάνερη εκβιαστική τετελεσμένη πράξη-διαστρέβλωση της συμμαχικής επιχειρησιακής διαλειτουργικότητος.
Το αντεπιχείρημα που προβάλλεται αναφορικώς με την υπόθεση των κυπριακών S-300PMU1, που τελικώς κατέληξαν στην Κρήτη, δεν έχει απολύτως καμία σύνδεση με την απευθείας αγορά government-to government υλικού υψηλής τεχνολογίας και μάλιστα από την Ρωσική Ομοσπονδία, κατά της οποίας το αμερικανικό Κογκρέσο έχει ψηφίσει ρήτρες και υπάρχουν έννομες συνέπειες για τις χώρες παραβάτες του σχετικού εμπάργκο.
Θυμίζουμε ότι η κατασκευάστρια εταιρεία των S-400, Almaz-Antey περιλαμβάνεται στον κατάλογο των εταιριών με τις οποίες απαγορεύεται οποιαδήποτε συναλλαγή. Ειλικρινώς το αναμενόμενο μήνυμα που περνά η Ουάσιγκτον απέναντι της Αγκύρας δεν μπορεί να είναι της μορφής, όπως μας περιγράφεται από σχετική είδηση, πρόθεση πωλήσεως προηγμένων βλημάτων αέρος-αέρος ΑΙΜ-120D, η οποία ανακοινώθηκε προ ημερών από την Raytheon και αναμένεται να λάβει την έγκριση του Κογκρέσου.
Άρα ως πρώτο μήνυμα δυσαρεσκείας αναμένουμε την άρνηση εκδόσεως αδείας εξαγωγής και στη συνέχεια θα πρέπει να αναμένουμε κυρώσεις στις οποίες θα περιλαμβάνεται το F-35. Υπάρχουν οπλικά συστήματα των οποίων η αντιμετώπισις είθισται να αποτελεί εθνική αναγκαιότητα/προτεραιότητα και άλλα για τα οποία απαιτείται ευρυτέρα (συμμαχική, διασυμμαχική) συνεργασία λόγω ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών.
Το S-400 ανήκει σαφώς στην δευτέρα κατηγορία, καθώς οι επιχειρησιακές δυνατότητές του εκτείνονται και καλύπτουν σημαντικές εκτάσεις εναερίου χώρου στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνον. Η επιχειρησιακή αντιμετώπισις του εκτιμάται ότι οφείλει να υπερβεί τα εθνικά, ακόμη και τα ΝΑΤΟϊκά πλαίσια.
Οι S-400 φέρνουν Ελλάδα και Ισραήλ πολύ πιο κοντά, υπό μιαν ωστόσο προϋπόθεση: Στην Αθήνα η όποια πολιτική ηγεσία να είναι αποφασισμένη να εγκαταλείψει την τακτική του κατευνασμού που οδηγεί με πολύ γοργά βήματα στην αυτοφινλανδοποίηση της χώρας.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου