ΣΥΡΙΑ: Ένα Αφγανιστάν στην Μεσόγειο.

Σπύρος Σουρμελίδης
Είναι και πάλι πολλοί αυτοί που πανηγυρίζουν για την πτώση του καθεστώτος Ασαντ και την διάλυση της Συρίας. Μόνο που οι δυνάμεις οι οποίες κυριαρχούν, καταλαμβάνοντας την Δαμασκό, είναι οι τζιχαντιστές και διάφορες άλλες ριζοσπαστικές θρησκευτικές ομάδες. Ισραηλινοί, αμερικανοί, ευρωπαίοι θέλουν κάποιους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, αδιαφορώντας για την συνέχεια και τις συνέπειες. Ετσι έγινε στο Αφγανιστάν έτσι έγινε και στην Λιβύη. Το καθεστώς Άσαντ είναι σάπιο εδω και χρόνια, η Συρία είναι μια χώρα διαλυμένη απο το 2011 και μετά, η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε ενα νέο κύκλο αίματος με τον Νετανιάχου να πρωτοστατεί και στην γενοκτονία των παλαιστινίων και στην διάλυση. Ενω ο Ερντογάν μπήκε για τα καλά στην μοιρασιά με τον δικό του τρόπο.

Η κάθοδος των τζιχαντιστών της Ισλαμιστικής Επαναστατικής Ομάδας Hayat Tahrir al-Sham (HTS) απο το Χαλέπι προς την Δαμασκό, ξύπνησε όλες τις αντικαθεστωτικές ομάδες που ελέγχουν διάφορες περιοχές της Συρίας, ακόμα και στα περίχωρα της Δαμασκού. Η Hayat Tahrir al-Sham υπο τον Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, είναι καλά εξοπλισμένη, οι στρατιώτες της φέρουν σύγχρονο οπλισμό, οι στολές τους είναι καινούργιες και μοιάζουν κάπως με αυτές που έχουν και οι ουκρανικές δυνάμεις. Η εμφάνιση τους, θυμίζει τους τζιχανιστές απο το Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), που το 2014 απείλησαν να δημιουργήσουν Χαλιφάτο σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο. Ηταν και εκείνοι καλοντυμένοι και καλά εξοπλισμένοι.

Διπλό μέτωπο για τη Μόσχα

Η ενασχόληση των Ρώσων στο ουκρανικό μέτωπο, η προσπάθεια τους να καταλάβουν όσα εδάφη θέλουν στην ανατολική και νότια Ουκρανία, πριν απο την εγκατάσταση του Τράμπ στον Λευκό Οίκο, δεν τους δίνει δυνατότητα να στηρίξουν και τον Ασαντ. Μένει να δούμε αν οι Ρωσοι θα μπορέσουν να κρατήσουν τα δύο λιμάνια της Συρίας Λατάκια και Ταρτούς υπο τον έλεγχο τους.
Για τον Ασαντ η αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ είναι επίσης μεγάλη απώλεια, οπως και η αποδυνάμωση ολων των φιλικών δυνάμεων του ΙΡάν στην ευρύτερη περιοχή. Το ίδιο το Ιράν αλλωστε απασχολείται με την αντιμετωπιση του Ισραήλ. Η συγκυρία λοιπόν αποδυνάμωσε ακόμα περισσότερο το ήδη ασθενές καθεστώς Άσαντ.
«Όταν μιλάμε για στόχους, ο στόχος της επανάστασης είναι να ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς. Έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε όλα τα απαραίτητα μέσα για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο», δήλωσε ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, η ηγέτης των τζιχαντιστών.
Σχεδόν το ⅓ της Συρίας (βορειοανατολικά) ελέγχεται απο τους Κούρδους, ενω βορειοδυτικά στις περιοχές του Ιντλίμπ και του Χαλεπίου, ο έλεγχος ήταν στις δυνάμεις που στήριζε η Τουρκία.
Η γενίκευση των πολεμικών συγκρούσεων απο το Ισραήλ, οδήγησε στην εγκατάλειψη του Ασαντ απο τους συμμάχους του.

Ο επιτήδειος Ερντογάν

Ο Ερντογάν έδειξε ότι ήθελε να συμφωνήσει με τον Ασαντ, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τα εδάφη που κατέχει εδω και χρόνια στην βορειοδυτική Συρία. Ο Ασαντ απο την πρώτη στιγμή (2011) υποστηρίζει ότι η βασική αιτία των προβλημάτων του είναι η Τουρκία. Η εκπεφρασμένη διάθεση του Ισραήλ να στηρίξει την δημιουργία ενός κουρδικού κράτους και στην βόρεια Συρία, οπως και ο σχεδιασμός του Νετανιαχου για την επαναχάραξη των συνόρων στην Μέση Ανατολή, κινητοποίησαν τα αντανακλαστικά του Ερντογάν. Αρχή του είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία νέα μοιρασιά χωρίς να έχει μερίδιο και η Τουρκία. πόσο μάλλον που σταθερός εχθρός της Τουρκίας είναι οι Κούρδοι, η διάθεση τους να αποκτήσουν κράτος σε περιοχή. Και μιλάμε για σχεδόν 50 εκατομμυρια κούρδους σε Συρία, Ιράκ, Τουρκία και Ιράν. Η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ, είναι ενα ακόμα κίνητρο για τον Ερντογάν, να δημιουργήσει συνθήκες επαναδιαπραγμάτευσης, να αποκτήσει νέα “οπλα” στο παζάρι με αμερικανούς, ρώσους, ιρανούς και ευρωπαίους. Γιατί ο Ερντογάν έχει δει γρήγορα ότι ξεκινάει ενα νέο παζάρι και στην περιοχή και παγκοσμίως.

Οι ακίνητοι ευρωπαίοι, οι επικίνδυνοι βρετανοί, οι αμετανόητοι αμερικάνοι

Λίγες εβδομάδες πριν τελειώσει η θητεία του Τζο Μπάιντεν, η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου. “είναι τρελή” οπως την χαρακτήρισε μάλιστα ο …Τραμπ, μιλώντας με τον Μακρόν, στα θυρανοίξια της Παναγίας των Παρισίων.

Οι αμερικανοί για μία ακόμα φορά ενισχύουν δυνάμεις επικίνδυνες, ριζοσπαστικές, θρησκευτικά φανατικούς, για να ανατρέψουν τις ισορροπίες, για να δυσκολεψουν τον Πούτιν. Επαναλαμβάνουν τα όσα έκαναν στο Αφγανιστάν, το οποίο τελικώς το εγκατέλειψαν στους απίστευτους Ταλιμπάν, που με τη σειρά τους σφάζουν το λαό τους. Κάνουν το ίδιο που έκαναν μαζί με τους γάλλους στη ΛΙβύη. Η οποία έχει μείνει μια μαύρη τρύπα στον χάρτη, ενα μη κράτος. Φωνάζουν γάλλοι, ιταλοί, έλληνες και λοιποί ευρωπαίοι για το μεταναστευτικό, αλλά δεν ομολογούν το έγκλημα της διάλυσης της Λιβύης. Κα εκεί το σύνθημα ηταν να ανατραπεί ο Καντάφι. Τωρα δεν υπάρχει Λιβύη. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και στην Συρία. Ενα κράτος όπου συμβίωναν ολες οι θρησκείες. Αλλά τώρα έρχονται φανατικοί φασίστες με την στήριξη των …δημοκρατικών δυνάμεων της Δύσης και του Ερντογάν. Οι βρετανοί πρωτοστατούν στον σχεδιασμό, ενω την ίδια ώρα οι ευρωπαίοι κοιτάνε ανήμποροι να σχεδιάσουν και να παρέμβουν.

Ο Μακρόν, δεν μπορεί να σώσει καν τον Λίβανο για τον οποίο υποτίθεται ότι έχει ενδιαφέρον. Αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι μία ακόμα διάλυση της Μέσης Ανατολής, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες. Οι επιπτώσεις για την Ευρώπη θα είναι μόνο αρνητικές για την Ελλάδα ιδιαιτερως. Και ας παριστάνει τον ψύχραιμο ο κ. Μητσοτάκης.

ΥΓ: Μένει να δούμε αν θα επισκεφθεί τελικώς τον Λίβανο ο Έλληνας πρωθυπουργός και το Ισραήλ η κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.