Του Σωτήρη Σιδέρη
Αντί η Ελλάδα να “ χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Ασαντ στη Συρία” , όφειλε να διαφοροποιηθεί, γιατί πάγια θέση της χώρας είναι η μη ανάμειξη στα εσωτερικά άλλων χωρών και κυρίως, όταν υπάρχει ανατροπή με πολεμικές επιχειρήσεις που ενορχηστρώθηκαν από άλλες χώρες με επικεφαλής την Τουρκία. Υπό αυτή την έννοια δεν έχει κανένα νόημα να λέει το ελληνικό ΥΠΕΞ ότι <<Θα πρέπει, ωστόσο, άμεσα να διασφαλιστεί η ειρήνη στη χώρα και η ομαλή μετάβαση εξουσίας σε μια δημοκρατικά νομιμοποιημένη κυβέρνηση, με βάση την απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας>>.
Δηλαδή με εκλογές. Δεσμεύθηκαν οι τζιχαντιστές με εκλογές και ο λαός τώρα θα απολαύσει τη δημοκρατία; όπως στο Αφγανιστάν; ή μήπως η αναφορά του ΥΠΕΞ ότι θα συνεργαστεί με άλλες αραβικές χώρες έχει ίχνος αξιοπιστίας όταν όλες οι αραβικές χώρες έχουν επίσης δικτατορικά καθεστώτα; Μετά τον Σαντάμ διαλύθηκε το Ιράκ, μετά τον Καντάφι η Λιβύη, μετά τον Άσαντ η Συρία. Απλά οι ΗΠΑ και η Δύση θέλουν βολικούς δικτάτορες , εγκληματίες και αποβράσματα να κάνουν τη δουλειά τους και η Ελλάδα πειθήνια ακολουθεί, ενώ η γεωπολιτική ανασφάλεια πλησιάζει στα σύνορά της. Την ίδια στιγμή ο Μητσοτάκης με τα αλλόκοτα αφηγήματά του περί ιδανικής διακυβέρνησης στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική, είναι εκτός λογικής.
Οι Έλληνες διπλωμάτες αποχωρούν από τη Δαμασκό, ενώ η Ιταλία ζήτησε από την Άγκυρα την προστασία της πρεσβείας της, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο της Άγκυρας! Η Ελλάδα είναι απούσα και μοιάζει διπλωματικά απομονωμένη από τις έντονες γεωπολιτικές ζυμώσεις που οδηγούν και σε νέα σύνορα και χάρτες στην εύφλεκτη περιοχή μας.
Νέες ισορροπίες
Η Ελλάδα επί Μητσοτάκη ανήκει πλέον στο κλαμπ των κρατών που υιοθετούν τυχοδιωκτικές πολιτικές και αναθέτουν σε εγκληματίες, μισθοφόρους, φασίστες και πάσης φύσεως αποβράσματα να κάνουν την δική τους δουλειά. Αυτό ακριβώς έγινε στην Συρία. Η οικογένεια Άσαντ ήταν δικτατορική, καμία αμφιβολία. Άλλο αυτό, άλλο η βοήθεια σε αντιπολίτευση να κινητοποιήσει τον λαό για την αλλαγή και άλλο να κάνουν πολεμική επιχείρηση με σκοτεινούς τζιχαντιστές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παγιδευμένος στην υποτέλειά του και τη θεωρεί ιδανική πολιτική. Το ίδιο παγιδευμένος είναι ο Ζελένσκι, το ίδιο ήταν η Χεζμπολάχ στο Ιράν, ο Άσαντ στην Συρία, αλλά δεν είχαν καλό τέλος . Η Τουρκία είναι παρούσα πλέον εκτός από το Ιράκ , τώρα και στην Συρία, είναι προ πολλού στην Λιβύη , διαθέτει τεράστιες βάσεις και πάνω από 40.000 στρατό στην κατεχόμενη Κύπρο και απειλεί ευθέως την Ελλάδα, ενώ έχει επιρροή στα βαλκάνια και το Νότιο Καύκασο.
Η Ελλάδα εισέρχεται σταδιακά σε περίοδο γεωπολιτικής ανασφάλειας που οφείλεται, τόσο στις αρρυθμίες που προκαλούν στην περιοχή οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Τουρκία , το Ιράν και η Ρωσία, όσο και επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη , αντί να έχει μια εθνική στρατηγική πυξίδα, έχει εκχωρήσει το μέλλον της ασφάλειας της χώρας στις ΗΠΑ, που δεν έχει ίχνος αξιοπιστίας.
Έμμεσα προς το παρόν, επιβεβαιώνονται οι αρχικές εκτιμήσεις για τον αμφιλεγόμενο ρόλο της Μόσχας. Η Ρωσία οργάνωσε το σχέδιο διαφυγής του Άσαντ και της οικογένειάς του , ενώ πήρε και τις πρώτες διαβεβαιώσεις των τζιχαντιστών, ότι δεν θα πειραχθούν οι ρωσικές βάσεις. Αλλά αν οι μεγάλοι παίχτες πάντα έχουν πολλούς τρόπους να λύνουν τα προβλήματά τους, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη χώρα μας.
Περί τυφλότητας...
Η κυβέρνηση, έχοντας δώσει διαπιστευτήρια υποτέλειας στις ΗΠΑ και τις μεγάλες χώρες της ΕΕ, έχει χορηγήσει μεγάλες ποσότητες οπλικών συστημάτων , αλλά και οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία, χωρίς το παραμικρό σχέδιο ή αντάλλαγμα. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ, ακόμη και οι ΗΠΑ έχουν μόνιμους διαύλους επικοινωνίας με την Ρωσία, πλην της Ελλάδας. Ο στόχος του Ισραήλ και των ΗΠΑ για ακρωτηριασμό της επιρροής του Ιράν φαίνεται ότι επιτυγχάνεται προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί μετά τη Χαμάς και την Χεζμπολάχ, ανατράπηκε και το καθεστώς Άσαντ που πρόσφερε γη και ύδωρ στην Τεχεράνη και τη Μόσχα για να διατηρηθεί στην εξουσία.
Πόσο καλά ενορχηστρωμένο είναι το σχέδιο για την μετά Άσαντ εποχή, θα φανεί σύντομα. Αυτό που προκαλεί και πάλι προβληματισμό είναι το γεγονός ότι η Δύση πανηγύρισε την πτώση του Άσαντ , αλλά τον διαδέχονται επικηρυγμένοι τζιχαντιστές, όπως πανηγύρισαν την πτώση της Βαγδάτης και αναδύθηκε ο ISIS, όπως πανηγύρισαν την Αραβική Άνοιξη και βρέθηκαν μπροστά στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την πτώση του Καντάφι και βρέθηκαν μπροστά στο πολυετές χάος της Λιβύης. Περί τυφλότητας ο λόγος δηλαδή….
Άδεια καρέκλα
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποσυρθεί από το 2019 από κάθε διαπραγμάτευση σε όλα τα επίπεδα , τοπικό , περιφερειακό, διεθνές. Το υπουργείο Εξωτερικών είναι επίσης πλήρως αποστασιοποιημένο και εμφανίζει συμπτώματα διπλωματικής παραζάλης , με εξαίρεση την μόνιμη προθυμία να υπηρετήσει τα σχέδια των ΗΠΑ και μόνο και να στηρίξει το Ισραήλ, άνευ όρων. Υπό αυτό το πρίσμα , αποτελεί μείζον πολιτικό πρόβλημα η απόσυρση της Ελλάδας από κάθε βήμα ενδοσυμμαχικών διαπραγματεύσεων, που είναι και οι πλέον βασικές για τη θέση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και συνδέονται άμεσα με τα καλώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα.
Όλες οι χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα η Τουρκία το κάνει με μεγάλη επιτυχία, διαπραγματεύονται εντός της Δύσης για να κερδίζουν στην βαθμίδα επιρροής. Η γεωπολιτική αστάθεια σήμερα , πέρα από τους κινδύνους που κρύβει , αποτελεί ταυτόχρονα και μια τεράστια διπλωματική σκακιέρα όπως συμβαίνει πάντα στις μεγάλες κρίσεις. Και σε αυτό το πεδίο η Αθήνα είναι ανύπαρκτη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποσύρει από όλα τα διεθνή φόρα την πάγια θέση της χώρας για την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, την απειλή πολέμου και την διαρκή παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Η ισχυρή θέση ότι η πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι ευρωτουρκικό πρόβλημα, έχει εξαφανιστεί από την πολιτική ορολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αντί η Ελλάδα να “ χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Ασαντ στη Συρία” , όφειλε να διαφοροποιηθεί, γιατί πάγια θέση της χώρας είναι η μη ανάμειξη στα εσωτερικά άλλων χωρών και κυρίως, όταν υπάρχει ανατροπή με πολεμικές επιχειρήσεις που ενορχηστρώθηκαν από άλλες χώρες με επικεφαλής την Τουρκία. Υπό αυτή την έννοια δεν έχει κανένα νόημα να λέει το ελληνικό ΥΠΕΞ ότι <<Θα πρέπει, ωστόσο, άμεσα να διασφαλιστεί η ειρήνη στη χώρα και η ομαλή μετάβαση εξουσίας σε μια δημοκρατικά νομιμοποιημένη κυβέρνηση, με βάση την απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας>>.
Δηλαδή με εκλογές. Δεσμεύθηκαν οι τζιχαντιστές με εκλογές και ο λαός τώρα θα απολαύσει τη δημοκρατία; όπως στο Αφγανιστάν; ή μήπως η αναφορά του ΥΠΕΞ ότι θα συνεργαστεί με άλλες αραβικές χώρες έχει ίχνος αξιοπιστίας όταν όλες οι αραβικές χώρες έχουν επίσης δικτατορικά καθεστώτα; Μετά τον Σαντάμ διαλύθηκε το Ιράκ, μετά τον Καντάφι η Λιβύη, μετά τον Άσαντ η Συρία. Απλά οι ΗΠΑ και η Δύση θέλουν βολικούς δικτάτορες , εγκληματίες και αποβράσματα να κάνουν τη δουλειά τους και η Ελλάδα πειθήνια ακολουθεί, ενώ η γεωπολιτική ανασφάλεια πλησιάζει στα σύνορά της. Την ίδια στιγμή ο Μητσοτάκης με τα αλλόκοτα αφηγήματά του περί ιδανικής διακυβέρνησης στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική, είναι εκτός λογικής.
Οι Έλληνες διπλωμάτες αποχωρούν από τη Δαμασκό, ενώ η Ιταλία ζήτησε από την Άγκυρα την προστασία της πρεσβείας της, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο της Άγκυρας! Η Ελλάδα είναι απούσα και μοιάζει διπλωματικά απομονωμένη από τις έντονες γεωπολιτικές ζυμώσεις που οδηγούν και σε νέα σύνορα και χάρτες στην εύφλεκτη περιοχή μας.
Νέες ισορροπίες
Η Ελλάδα επί Μητσοτάκη ανήκει πλέον στο κλαμπ των κρατών που υιοθετούν τυχοδιωκτικές πολιτικές και αναθέτουν σε εγκληματίες, μισθοφόρους, φασίστες και πάσης φύσεως αποβράσματα να κάνουν την δική τους δουλειά. Αυτό ακριβώς έγινε στην Συρία. Η οικογένεια Άσαντ ήταν δικτατορική, καμία αμφιβολία. Άλλο αυτό, άλλο η βοήθεια σε αντιπολίτευση να κινητοποιήσει τον λαό για την αλλαγή και άλλο να κάνουν πολεμική επιχείρηση με σκοτεινούς τζιχαντιστές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παγιδευμένος στην υποτέλειά του και τη θεωρεί ιδανική πολιτική. Το ίδιο παγιδευμένος είναι ο Ζελένσκι, το ίδιο ήταν η Χεζμπολάχ στο Ιράν, ο Άσαντ στην Συρία, αλλά δεν είχαν καλό τέλος . Η Τουρκία είναι παρούσα πλέον εκτός από το Ιράκ , τώρα και στην Συρία, είναι προ πολλού στην Λιβύη , διαθέτει τεράστιες βάσεις και πάνω από 40.000 στρατό στην κατεχόμενη Κύπρο και απειλεί ευθέως την Ελλάδα, ενώ έχει επιρροή στα βαλκάνια και το Νότιο Καύκασο.
Η Ελλάδα εισέρχεται σταδιακά σε περίοδο γεωπολιτικής ανασφάλειας που οφείλεται, τόσο στις αρρυθμίες που προκαλούν στην περιοχή οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Τουρκία , το Ιράν και η Ρωσία, όσο και επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη , αντί να έχει μια εθνική στρατηγική πυξίδα, έχει εκχωρήσει το μέλλον της ασφάλειας της χώρας στις ΗΠΑ, που δεν έχει ίχνος αξιοπιστίας.
Έμμεσα προς το παρόν, επιβεβαιώνονται οι αρχικές εκτιμήσεις για τον αμφιλεγόμενο ρόλο της Μόσχας. Η Ρωσία οργάνωσε το σχέδιο διαφυγής του Άσαντ και της οικογένειάς του , ενώ πήρε και τις πρώτες διαβεβαιώσεις των τζιχαντιστών, ότι δεν θα πειραχθούν οι ρωσικές βάσεις. Αλλά αν οι μεγάλοι παίχτες πάντα έχουν πολλούς τρόπους να λύνουν τα προβλήματά τους, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη χώρα μας.
Περί τυφλότητας...
Η κυβέρνηση, έχοντας δώσει διαπιστευτήρια υποτέλειας στις ΗΠΑ και τις μεγάλες χώρες της ΕΕ, έχει χορηγήσει μεγάλες ποσότητες οπλικών συστημάτων , αλλά και οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία, χωρίς το παραμικρό σχέδιο ή αντάλλαγμα. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ, ακόμη και οι ΗΠΑ έχουν μόνιμους διαύλους επικοινωνίας με την Ρωσία, πλην της Ελλάδας. Ο στόχος του Ισραήλ και των ΗΠΑ για ακρωτηριασμό της επιρροής του Ιράν φαίνεται ότι επιτυγχάνεται προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί μετά τη Χαμάς και την Χεζμπολάχ, ανατράπηκε και το καθεστώς Άσαντ που πρόσφερε γη και ύδωρ στην Τεχεράνη και τη Μόσχα για να διατηρηθεί στην εξουσία.
Πόσο καλά ενορχηστρωμένο είναι το σχέδιο για την μετά Άσαντ εποχή, θα φανεί σύντομα. Αυτό που προκαλεί και πάλι προβληματισμό είναι το γεγονός ότι η Δύση πανηγύρισε την πτώση του Άσαντ , αλλά τον διαδέχονται επικηρυγμένοι τζιχαντιστές, όπως πανηγύρισαν την πτώση της Βαγδάτης και αναδύθηκε ο ISIS, όπως πανηγύρισαν την Αραβική Άνοιξη και βρέθηκαν μπροστά στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την πτώση του Καντάφι και βρέθηκαν μπροστά στο πολυετές χάος της Λιβύης. Περί τυφλότητας ο λόγος δηλαδή….
Άδεια καρέκλα
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποσυρθεί από το 2019 από κάθε διαπραγμάτευση σε όλα τα επίπεδα , τοπικό , περιφερειακό, διεθνές. Το υπουργείο Εξωτερικών είναι επίσης πλήρως αποστασιοποιημένο και εμφανίζει συμπτώματα διπλωματικής παραζάλης , με εξαίρεση την μόνιμη προθυμία να υπηρετήσει τα σχέδια των ΗΠΑ και μόνο και να στηρίξει το Ισραήλ, άνευ όρων. Υπό αυτό το πρίσμα , αποτελεί μείζον πολιτικό πρόβλημα η απόσυρση της Ελλάδας από κάθε βήμα ενδοσυμμαχικών διαπραγματεύσεων, που είναι και οι πλέον βασικές για τη θέση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και συνδέονται άμεσα με τα καλώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα.
Όλες οι χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα η Τουρκία το κάνει με μεγάλη επιτυχία, διαπραγματεύονται εντός της Δύσης για να κερδίζουν στην βαθμίδα επιρροής. Η γεωπολιτική αστάθεια σήμερα , πέρα από τους κινδύνους που κρύβει , αποτελεί ταυτόχρονα και μια τεράστια διπλωματική σκακιέρα όπως συμβαίνει πάντα στις μεγάλες κρίσεις. Και σε αυτό το πεδίο η Αθήνα είναι ανύπαρκτη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποσύρει από όλα τα διεθνή φόρα την πάγια θέση της χώρας για την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, την απειλή πολέμου και την διαρκή παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Η ισχυρή θέση ότι η πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι ευρωτουρκικό πρόβλημα, έχει εξαφανιστεί από την πολιτική ορολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η Ελλάδα, απειλείται και δεν θέτει το πρόβλημα πουθενά. Συνέπεια και αυτής της στάσης είναι η απογείωση του περιφερειακού ρόλου της Τουρκίας. Η Τουρκία είναι εκείνη που έχει απομονώσει την Ελλάδα επικαλούμενη πότε το νεκρό Πρωτόκολλο της Βέρνης, πότε το τουρκολιβυκό σύμφωνο, πότε τη Γαλάζια Πατρίδα για να αδρανοποιήσει την Ελλάδα και το έχει πετύχει. Πόθεν νομιμοποιείται η Τουρκία να καθοδηγεί στρατό τζιχαντιστών για την ανατροπή του Άσαντ, προφανώς δεν έχει απασχολήσει την Αθήνα. Επόμενο, η Άγκυρα να μην νοιώθει την παραμικρή πίεση ούτε στο Κυπριακό, ούτε στο Αιγαίο…
Φαίνεται ότι τον ίδιο δρόμο παίρνει και η Κυπριακή Δημοκρατία με το μύθευμα περί ένταξης στο ΝΑΤΟ. Η Κύπρος είναι η βάση της Δύσης όσο διαρκεί ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και αφορά την ασφάλεια του Ισραήλ. Η πρόσκληση του Νίκου Χριστοδουλίδη από τον Μπάιντεν και το φλερτ της Λευκωσίας με τις ΗΠΑ αφορά την χρησιμοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως βάσης για την ασφάλεια, τις προμήθειες και τις διευκολύνσεις των δυτικών για την στήριξη του Ισραήλ. Η επιλογή αυτή γίνεται γιατί και η Λευκωσία δεν διαπραγματεύεται τίποτα, όπως και ο Μητσοτάκης και αυτό ικανοποιεί τους δυτικούς πρωταγωνιστές και το Τελ Αβίβ. Αντίθετα,η Τουρκία για κάθε τι που κάνει απαιτεί πολλαπλάσια ανταλλάγματα και συνήθως παίρνει πολλά. Απόδειξη η Συρία…
Είναι θέμα χρόνου να έχουμε περισσότερες εντάσεις στην περιοχή. Η αναδίπλωση του Ιράν πιθανόν να οδηγήσει το Ισραήλ σε περισσότερες επιθετικές κινήσεις και ο Τραμπ είναι γνωστό ότι αντιπαθεί την Τεχεράνη, ίσως και να μην θέλει την ύπαρξή της. Οπότε είναι φανερό, πως αυτή την στιγμή, οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι η Τουρκία, αλλά και οι Κούρδοι , όσο απολαμβάνουν την προστασία των ΗΠΑ.
Η Τουρκία του Ερντογάν ζει το όνειρό της. Η Ρωσία χάνει σε επιρροή , αλλά η προσοχή της είναι στραμμένη στην Ουκρανία, όπου δεν πρόκειται να κάνει εκπτώσεις. Ο άξονας όμως Ρωσίας -Τουρκίας -Ιράν έχει ραγίσει και το σκηνικό αλλάζει. Το Αιγαίο δεν είναι μακριά από την Συρία και όσο η Άγκυρα παίζει τον τυχοδιωκτικό της ρόλο, τόσο πιο απαραίτητη θα γίνεται στη Δύση...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου