του Σάββα Καλεντερίδη.
Η υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Χρήσιμο θα ήταν οι Κούρδοι να ενημερωθούν από τους εν Ελλάδι "συντρόφους" τους για τις εμπειρίες που είχαν από την πολιτική διαχείριση της ανάγκης για πολιτική λύση του δικού τους ζητήματος, που κατέληξε στη Συμφωνία της Βάρκιζας!!! Καλό θα τους κάνει...
Μπορεί το Όσλο να βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Βάρκιζα, όμως η διαδικασία εξεύρεσης πολιτικής λύσης στο κουρδικό πρόβλημα μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ Τουρκίας-ΡΚΚ, που ξεκίνησε με την ευγενή διαμεσολάβηση του Ηνωμένου Βασιλείου, στη συνήθως παγωμένη πρωτεύουσα του σκανδιναβικού κράτους από το 2009, έχει πολλές ομοιότητες με τις διαδικασίες που προηγήθηκαν της υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945, μεταξύ της Κυβέρνησης του Πλαστήρα και του ΕΑΜ. Τη Συμφωνία αποτελούσαν εννέα άρθρα που προέβλεπαν:
Tη δημιουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας με πλήρεις πολιτικές ελευθερίες.
Την άρση του στρατιωτικού νόμου.
Την αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων (αλλά με την εξαίρεση των κοινών αδικημάτων), που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944.
Την πλήρη απελευθέρωση των συλληφθέντων από τον ΕΛΑΣ.
Τη δημιουργία ενός νέου Εθνικού Στρατού.
Την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και τον πλήρη αφοπλισμό του.
Την εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών.
Την αντίστοιχη εκκαθάριση σωμάτων ασφαλείας, και
Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πολιτειακό ζήτημα και εκλογών με συμμετοχή διεθνών παρατηρητών.
Το ρόλο που έπαιξε η ως άνω συμφωνία στην τελική κατάληξη του ένοπλου αγώνα που ακολούθησε στους επόμενους γύρους, δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος άρθρου, όμως σε γενικές γραμμές είναι γνωστό.
Το ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι, αν και τα δυο ζητήματα παρουσιάζουν ουσιώδεις διαφορές, ακριβώς οι ίδιες διαδικασίες ακολουθούνται για την εξεύρεση «συμβιβαστικής» λύσης μεταξύ του τουρκικού κράτους και του Απελευθερωτικού Κινήματος του Κουρδιστάν, γνωστού ως ΡΚΚ, και πάλι με αρχιτέκτονα τις ...αρμόδιες υπηρεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου.
Όπως αναφέραμε στο άρθρο της Παρασκευής, η «φωνή της Ουάσιγκτον» δια Πήτερ Γκαλμπρέηθ, δείχνει το δρόμο στην Τουρκία, λέγοντας ότι από τη μια πλευρά θα πρέπει να συμβάλλει στη δημιουργία του ανεξάρτητου Κουρδιστάν και να αποδεχτεί ένα αυτόνομο κουρδικό καντόνι στη Συρία, και από την άλλη θα πρέπει να οδηγηθεί στην πολιτική λύση του δικού της Κουρδικού, παραχωρώντας γενική αμνηστία στα μέλη του ΡΚΚ και πολιτικά δικαιώματα στους Κούρδους του Βορείου Κουρδιστάν, ήγουν της ΝΑ Τουρκίας.
Μάλιστα, ο Γκαλμπρέηθ, για να διασκεδάσει τις ανησυχίες που υπάρχουν για ενδεχόμενο διαμελισμό της Τουρκίας και την ένωση όλων των κουρδικών τμημάτων σε ενιαίο Μεγάλο Κουρδιστάν, φέρνει ως παράδειγμα την Αυστρία, η οποία αν και έχει γερμανικούς πληθυσμούς, δεν θέλει να ενωθεί με τη Γερμανία, όπως και το ιταλόφωνο καντόνι της Ελβετίας (Ticino), που το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε, είναι να ενωθεί με την Ιταλία.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν οι Τούρκοι «κατάπιαν» το ως άνω σκεπτικό της «φωνής της Αμερικής», όμως είναι πλέον γνωστό ότι το τουρκικό κράτοςαπό το Νοέμβριο του 2012 διεξάγει συνομιλίες με τον έγκλειστο ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, με στόχο την εξεύρεση -υποτίθεται- πολιτικής λύσης στο Κουρδικό Ζήτημα. Και όταν λέμε πολιτική λύση, εννοούμε την παράδοση των όπλων από όλους τους αντάρτες, τη διάλυση όλων των στρατιωτικών δομών που διατηρεί το ΡΚΚ στο όρος Κανδήλι και στο Νότιο Ιράκ, και την αναχώρηση όλων των υψηλόβαθμων στελεχών του Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν για χώρες της Ευρώπης και ίσως την Αυστραλία.
Η πρώτη συνομιλία του τελευταίου κύκλου συνομιλιών, που άρχισε μετά τη μεσολάβηση του Άπο για τη λήξη της απεργίας πείνας των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων, έγινε το Νοέμβριο, στην οποία το τουρκικό κράτος εκπροσωπούσε ο υποδιοικητής της ΜΙΤ.
Η δεύτερη συνομιλία έγινε στις 16 Δεκεμβρίου, με τη συμμετοχή του ίδιου του διοικητή της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ο οποίος, σημειωτέον, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις του Όσλο, ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Ερντογάν, τότε.
Λεπτομέρειες για τις συνομιλίες που έγιναν μεταξύ Οτζαλάν-Φιντάν δεν έγιναν γνωστές, όμως υπάρχουν στη διάθεσή μας δηλώσεις του Ρεμζί Καρτάλ, ανώτατου πολιτικού στελέχους του Κουρδικού Απελευθερωτικού Κινήματος στην Ευρώπη, και του Μουράτ Καραγιλάν, Προέδρου τη Ένωσης Κοινοτήτων του Κουρδιστάν, που αποτελεί πολιτικό οργανισμό ο οποίος στεγάζει το σύνολο των οργανώσεων του ΡΚΚ που υπάρχουν σε όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν αλλά και στην Ευρώπη.
Ο μεν πρώτος μιλάει για την ανάγκη συμμετοχής στις συνομιλίες όλων των συνιστωσών, δηλαδή των οργανώσεων της Ευρώπης, των (στρατιωτικών) δομών του Κανδηλίου και του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), που εκπροσωπείται στην τουρκική βουλή, ο δε δεύτερος, απαντώντας σε δήλωση του Ερντογάν, που έλεγε ότι "Όποιο στέλεχος του ΡΚΚ αφήσει τα όπλα, μπορεί να πάει σε άλλη χώρα", είπε: «Ο Ερντογάν μας λέει 'ή θα εκτουρκιστείτε και αποδεχτείτε ότι υπάρχει ένα μόνο έθνος ή να φύγετε να πάτε όπου θέλετε'. Κι εγώ του απαντώ: Εσείς τι ζητάτε στη πατρίδα μας; Εδώ είναι Κουρδιστάν. Είναι η χώρα μας, η πατρίδα μας. Αυτός που πρέπει να φύγει από εδώ, από την πατρίδα μας, είστε εσείς. Να τσακιστείτε και να φύγετε από την πατρίδα μας.»
Το θέμα δεν είναι απλά μεγάλο, αλλά τεράστιο. Εμείς σας παρουσιάσαμε τη μεγάλη και τη μικρή εικόνα, που είναι απαραίτητα για την παρακολούθηση του θέματος.
Κλείνοντας αυτήν την ανάλυση σημειώνουμε ότι θα ακολουθήσουν δύσκολες ημέρες για τους Κούρδους της Τουρκίας, όμως τονίζουμε ότι ο χρόνος δουλεύει εις βάρος της Τουρκίας και υπέρ των Κούρδων.
Απλά καλούμε τους Κούρδους να μελετήσουν πολύ καλά τη νεώτερη ελληνική ιστορία και κυρίως τα πριν και τα μετά της Συμφωνίας της Βάρκιζας!
πηγή
Δημοσίευση σχολίου