Το μήνυμα που θέλουν να δώσουν…
Είναι οι σκηνές των ανθρώπων στη Λωρίδα της Γάζας που κινητοποιούν το Παρίσι και το Λονδίνο να προετοιμαστούν για την ανακήρυξη ενός παλαιστινιακού κράτους ή μήπως πρόκειται για κοινή γαλλο-βρετανική επιθυμία να πουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Κίνα και άλλους ότι οι δύο χώρες που χώρισαν τη Μέση Ανατολή σύμφωνα με τη Συμφωνία Sykes-Picot κατά τη διάρκεια και μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξακολουθούν να τα πηγαίνουν καλά και ότι όποιος σκέφτεται να τις υποβιβάσει στα βιβλία ιστορίας ίσως δεν έχει γεννηθεί ακόμη;
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπαινίχθηκε επανειλημμένα ότι ο χρόνος της Ευρώπης τελείωσε.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πιστεύει ότι μπορεί να καταπιεί την Ευρώπη μέσω της Ουκρανίας.
Η Κίνα πιστεύει ότι μπορεί να αγκαλιάσει την Ευρώπη «φθηνά» εάν η Ουάσινγκτον αποστασιοποιηθεί συστηματικά από τους Ευρωπαίους.
Νέο γεωπολιτικό σχέδιο εν μέσω αδυναμίας Αράβων
Έχει γίνει το παλαιστινιακό κράτος ένα γαλλο-βρετανικό σχέδιο που αναδιαιρεί τη Μέση Ανατολή με νέο γεωπολιτικό σχέδιο, σύμφωνα, μάλιστας, με νέες αρχές;
Η γαλλο-βρετανική διαίρεση της περιοχής κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου απορρίφθηκε από τους Άραβες.
Εν τω μεταξύ, οι Άραβες του 2025 δεν μπορούν να προωθήσουν τη λύση των δύο κρατών και ένα παλαιστινιακό κράτος σήμερα χωρίς την ευρωπαϊκή υποστήριξη, πρώτα και κύρια τη βρετανο-γαλλική, παρόλο που ένα σημαντικό ποσοστό αυτών (των Αράβων) έχει πειστεί ότι η Μέση Ανατολή είναι η νέα Ευρώπη.
Ωστόσο, η πραγματικότητα δείχνει ότι η νέα Ευρώπη (η Μέση Ανατολή) είναι ανίκανη να εγκαθιδρύσει ένα παλαιστινιακό κράτος χωρίς τη βοήθεια της παλιάς ηγεμονικής Ευρώπης, με επικεφαλής το Λονδίνο και το Παρίσι.
Η ιστορία του ‘Divide et impera’
Θα επαναληφθεί η ιστορία σήμερα, δίνοντας στη Γαλλία και τη Βρετανία την κορυφαία θέση στη Μέση Ανατολή, αυτή τη φορά με την αραβική έγκριση, περισσότερα από 100 χρόνια μετά τη Συμφωνία Sykes-Picot, η οποία απορρίφθηκε από τους Άραβες εκείνη την εποχή;
Σε ποιο βαθμό μπορεί η ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους, δηλαδή η διαίρεση μιας ενιαίας μικρής γεωγραφικής περιοχής μεταξύ δύο λαών που είναι διαφορετικοί από κάθε άποψη, Ισραηλινών και Παλαιστινίων, υπό βρετανική και γαλλική πίεση, να ανοίξει το δρόμο για το άνοιγμα της διχοτόμησης στη Μέση Ανατολή γενικότερα, και για την ίδρυση κρατών με βάση τα κριτήρια των διαφορετικών εθνοτήτων, αιρέσεων και δογμάτων στην περιοχή, εξαλείφοντας έτσι τα κράτη των διαιρέσεων Sykes-Picot υπέρ νέων διαιρέσεων;
Σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχει περιθώριο για τους Άραβες και τους Μεσανατολίτες να ξεφύγουν από τη Γαλλία και τη Βρετανία, αφού δεν υπάρχει περιθώριο να επιτευχθεί τίποτα χωρίς αυτούς, είτε σε μια εποχή της παγκόσμιας ισχύος τους, είτε σε μια εποχή φθίνουσας διεθνούς θέσης, όπως συμβαίνει τώρα;
Ο τελικός λόγος…
Μια διπλωματική πηγή επιβεβαίωσε ότι «το ζήτημα βασίζεται στο μέγεθος. Η Γαλλία και η Βρετανία δεν απολαμβάνουν πλέον το διεθνές κύρος που είχαν πριν από 100 χρόνια ή κατά τους προηγούμενους αιώνες».
Σε συνέντευξή του στην Akhbar Al-Youm, τόνισε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν τον τελευταίο λόγο στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Αυτό που συμβαίνει τώρα σχετικά με το παλαιστινιακό ζήτημα και η πίεση για μια λύση δύο κρατών είναι μέσα πίεσης στο Ισραήλ».
Ευρωπαϊκό ζήτημα;
Η πηγή σημείωσε ότι «οι Ευρωπαίοι προσπαθούν τώρα να παίξουν αυτό το χαρτί με τη δεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ, καθώς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να πιέσουν την κυβέρνηση Νετανιάχου να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με τον πόλεμο στη Γάζα, εκτός από το να χρησιμοποιήσουν το χαρτί της αναγνώρισης ενός παλαιστινιακού κράτους».
Κατέληξε: «Η Ευρώπη αναζητά μόχλευση στη σχέση της με το Ισραήλ. Το ζήτημα της Παλαιστίνης και του πολέμου στη Γάζα, μακριά από οτιδήποτε σχετίζεται με τη Χαμάς, έχει γίνει εσωτερικό ζήτημα στις ευρωπαϊκές χώρες, όχι ζήτημα της Μέσης Ανατολής, λόγω της παρουσίας πολλών Μουσουλμάνων και Αράβων στην Ευρώπη.
Αυτό προστίθεται στην πίεση που δημιουργείται από τα φιλελεύθερα κινήματα σε αυτό το πλαίσιο και εκεί.
Αυτό έχει σημαντικό αντίκτυπο στη λαϊκή βάση του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία και στα πολιτικά κόμματα στη Γαλλία, ειδικά επειδή υπάρχει ένας ευρωπαϊκός δρόμος που απορρίπτει τη συνέχιση του πολέμου».
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου