Αμφισβητεί τό ελληνικό επιχείρημα περί προληπτικής αμύνης μέ βάση τόν καταστατικό χάρτη τού ΟΗΕ γιά τήν στρατιωτικοποίηση τών νησιών καί θεωρεί έγκυρο τό τουρκο-λιβυκό μνημόνιο περί ΑΟΖ Υιοθετεί τόν πυρήνα τών θέσεων τής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι συνήθως αυταπόδεικτη. Ακόμη καί όταν έχουμε νά κάνουμε μέ νομοθεσίες ή μέ διεθνείς συμφωνίες καί καταστάσεις. Πεπλεγμένοι συλλογισμοί επάνω σέ ζητήματα πού κατά τήν κοινή λογική είναι ξεκάθαρα, μάς εμβάλλουν σέ υποψίες.
Σκεπτικισμό μάς δημιουργούν τά όσα υποστηρίζει, μέ άρθρο του στήν «Καθημερινή», ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, ο οποίος λαμβάνει θέσεις πού αμφισβητούν τήν ουσία τής ελληνικής πολιτικής τόσο γιά τό Αιγαίο καί τό καθεστώς στρατιωτικοποιήσεως τών ακριτικών νησιών όσο καί γιά τήν εγκυρότητα τών τουρκολιβυκών μνημονίων. Πράγματι, μέ πεπλεγμένους συλλογισμούς, αμφισβητεί τήν ανάγκη γιά «προληπτική άμυνα» καί απορρίπτει τήν στρατιωτικοποίηση τών νησιών τήν οποία χαρακτηρίζει «οχύρωση». Λές καί η οχύρωσις είναι κάτι διαφορετικό από τήν άμυνα! Από τήν άλλη δέ, παραδέχεται τήν ύπαρξη τής 4ης τουρκικής Στρατιάς (τής επιλεγομένης Στρατιάς τού Αιγαίου) χωρίς νά θεωρεί ότι η ύπαρξίς της δημιουργεί τήν ανάγκη γιά αμυντική θωράκιση τού Αιγαίου. Καί νά σκεφθεί κανείς πώς αυτός ο άνθρωπος υπήρξε μέλος τής ελληνικής Κυβερνήσεως. Υφυπουργός Εξωτερικών υπό τόν Κώστα Σημίτη. Ευτυχώς μόνον γιά τέσσερεις μήνες (από τίς 25 Σεπτεμβρίου 1996 έως τίς 3 Φεβρουαρίου 1997)
Υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Ροζάκης:
«Θά πρέπει νά τονιστεί ότι η ελληνική επιχειρηματολογία ότι η στρατιωτικοποίηση τών νησιών αποτελεί προληπτική άμυνα (preemptive self defence) δέν ανταποκρίνεται πλήρως στή λειτουργικότητα τού όρου. Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί γιά νά δικαιολογήσει ένοπλη επέμβαση από κράτος σέ βάρος τρίτου κράτους πρίν επίθεση από τό τελευταίο. Δεδομένου ότι τό Άρθρο 51 τού Καταστατικού Χάρτη τού ΟΗΕ προβλέπει ότι τό δικαίωμα τής άμυνας προκύπτει από τή στιγμή πού ένα κράτος δεχτεί επίθεση από ένα άλλο. Στήν περίπτωση τής Ελλάδας η πραγματικότητα είναι πώς υπάρχουν προπαρασκευαστικές ενέργειες, μέ δεδομένη τήν ύπαρξη τής 4ης Στρατιάς στήν άλλη πλευρά τού Αιγαίου, μέ αποβατικές δυνατότητες, πού φαίνεται ότι θά ενισχυθούν περαιτέρω. Δέν πρόκειται πάντως γιά προληπτική άμυνα, αλλά γιά ενέργειες πού κατατείνουν στήν οχύρωση τών νησιών, γιά νά αντιμετωπίσουν μιά ενδεχόμενη επίθεση από τή γείτονα».
Όσο γιά τά τουρκολιβυκά μνημόνια, υποστηρίζει ότι μόνον η Ελλάς τά θεωρεί παράνομα καί ανυπόστατα, επικαλούμενος ότι έχουν πρωτοκολληθεί στόν ΟΗΕ. Λές καί αυτό συνιστά νομιμοποίηση. Αγνοεί παντελώς τό γεγονός ότι υπεγράφησαν τό 2019 καί τό 2022 από τήν κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας, η εντολή τής οποίας είχε λήξει ήδη από τό 2017. Υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Ροζάκης:
«Τό πρωτογενές Τουρκολιβυκό μνημόνιο θεωρείται από τήν Αθήνα παράνομο καί ανυπόστατο, καθώς αφορά καί περιοχή πού βρίσκεται μέσα στή δυνητική ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Παρά ταύτα έχει πρωτοκολληθεί από τόν ΟΗΕ, καί λειτουργεί, τουλάχιστον ανάμεσα στά συμβαλλόμενα μέρη, απολύτως έγκυρα. Σέ ορισμένα τοπικά σημεία πού συγχέεται μέ τήν Ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, αλλά λόγω τού γεγονότος ότι καί οι δύο συμφωνίες έχουν μέν νομικά οριστικοποιηθεί, αλλά δέν έχουν τεθεί σέ εφαρμογή στήν πράξη (μέ ενέργειες εξερεύνησης ή εκμετάλλευσης τών πλουτοπαραγωγικών πηγών τής περιοχής), δέν υπήρξε έως σήμερα πρόβλημα πραγματικής σύγκρουσης. Γιά πρώτη φορά, λοιπόν, μέ τό νέο μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης δημιουργούνται οι προϋποθέσεις μιάς σύγκρουσης στίς κοινές περιοχές τών δύο συμφωνιών, όπως επίσης καί η αμφισβήτηση τής διεκδικούμενης ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Γιατί άν τό νέο μνημόνιο τεθεί σέ εφαρμογή, μπορεί νά αφορά περιοχές πού είτε συμπίπτουν μέ τήν ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία είτε βρίσκονται στίς υπό ελληνική διεκδίκηση περιοχές. Πράγμα πού σημαίνει αύξηση τών εντάσεων ανάμεσα στήν Ελλάδα καί τήν Τουρκία». [...]
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι συνήθως αυταπόδεικτη. Ακόμη καί όταν έχουμε νά κάνουμε μέ νομοθεσίες ή μέ διεθνείς συμφωνίες καί καταστάσεις. Πεπλεγμένοι συλλογισμοί επάνω σέ ζητήματα πού κατά τήν κοινή λογική είναι ξεκάθαρα, μάς εμβάλλουν σέ υποψίες.
Σκεπτικισμό μάς δημιουργούν τά όσα υποστηρίζει, μέ άρθρο του στήν «Καθημερινή», ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, ο οποίος λαμβάνει θέσεις πού αμφισβητούν τήν ουσία τής ελληνικής πολιτικής τόσο γιά τό Αιγαίο καί τό καθεστώς στρατιωτικοποιήσεως τών ακριτικών νησιών όσο καί γιά τήν εγκυρότητα τών τουρκολιβυκών μνημονίων. Πράγματι, μέ πεπλεγμένους συλλογισμούς, αμφισβητεί τήν ανάγκη γιά «προληπτική άμυνα» καί απορρίπτει τήν στρατιωτικοποίηση τών νησιών τήν οποία χαρακτηρίζει «οχύρωση». Λές καί η οχύρωσις είναι κάτι διαφορετικό από τήν άμυνα! Από τήν άλλη δέ, παραδέχεται τήν ύπαρξη τής 4ης τουρκικής Στρατιάς (τής επιλεγομένης Στρατιάς τού Αιγαίου) χωρίς νά θεωρεί ότι η ύπαρξίς της δημιουργεί τήν ανάγκη γιά αμυντική θωράκιση τού Αιγαίου. Καί νά σκεφθεί κανείς πώς αυτός ο άνθρωπος υπήρξε μέλος τής ελληνικής Κυβερνήσεως. Υφυπουργός Εξωτερικών υπό τόν Κώστα Σημίτη. Ευτυχώς μόνον γιά τέσσερεις μήνες (από τίς 25 Σεπτεμβρίου 1996 έως τίς 3 Φεβρουαρίου 1997)
Υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Ροζάκης:
«Θά πρέπει νά τονιστεί ότι η ελληνική επιχειρηματολογία ότι η στρατιωτικοποίηση τών νησιών αποτελεί προληπτική άμυνα (preemptive self defence) δέν ανταποκρίνεται πλήρως στή λειτουργικότητα τού όρου. Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί γιά νά δικαιολογήσει ένοπλη επέμβαση από κράτος σέ βάρος τρίτου κράτους πρίν επίθεση από τό τελευταίο. Δεδομένου ότι τό Άρθρο 51 τού Καταστατικού Χάρτη τού ΟΗΕ προβλέπει ότι τό δικαίωμα τής άμυνας προκύπτει από τή στιγμή πού ένα κράτος δεχτεί επίθεση από ένα άλλο. Στήν περίπτωση τής Ελλάδας η πραγματικότητα είναι πώς υπάρχουν προπαρασκευαστικές ενέργειες, μέ δεδομένη τήν ύπαρξη τής 4ης Στρατιάς στήν άλλη πλευρά τού Αιγαίου, μέ αποβατικές δυνατότητες, πού φαίνεται ότι θά ενισχυθούν περαιτέρω. Δέν πρόκειται πάντως γιά προληπτική άμυνα, αλλά γιά ενέργειες πού κατατείνουν στήν οχύρωση τών νησιών, γιά νά αντιμετωπίσουν μιά ενδεχόμενη επίθεση από τή γείτονα».
Όσο γιά τά τουρκολιβυκά μνημόνια, υποστηρίζει ότι μόνον η Ελλάς τά θεωρεί παράνομα καί ανυπόστατα, επικαλούμενος ότι έχουν πρωτοκολληθεί στόν ΟΗΕ. Λές καί αυτό συνιστά νομιμοποίηση. Αγνοεί παντελώς τό γεγονός ότι υπεγράφησαν τό 2019 καί τό 2022 από τήν κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας, η εντολή τής οποίας είχε λήξει ήδη από τό 2017. Υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Ροζάκης:
«Τό πρωτογενές Τουρκολιβυκό μνημόνιο θεωρείται από τήν Αθήνα παράνομο καί ανυπόστατο, καθώς αφορά καί περιοχή πού βρίσκεται μέσα στή δυνητική ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Παρά ταύτα έχει πρωτοκολληθεί από τόν ΟΗΕ, καί λειτουργεί, τουλάχιστον ανάμεσα στά συμβαλλόμενα μέρη, απολύτως έγκυρα. Σέ ορισμένα τοπικά σημεία πού συγχέεται μέ τήν Ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, αλλά λόγω τού γεγονότος ότι καί οι δύο συμφωνίες έχουν μέν νομικά οριστικοποιηθεί, αλλά δέν έχουν τεθεί σέ εφαρμογή στήν πράξη (μέ ενέργειες εξερεύνησης ή εκμετάλλευσης τών πλουτοπαραγωγικών πηγών τής περιοχής), δέν υπήρξε έως σήμερα πρόβλημα πραγματικής σύγκρουσης. Γιά πρώτη φορά, λοιπόν, μέ τό νέο μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης δημιουργούνται οι προϋποθέσεις μιάς σύγκρουσης στίς κοινές περιοχές τών δύο συμφωνιών, όπως επίσης καί η αμφισβήτηση τής διεκδικούμενης ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Γιατί άν τό νέο μνημόνιο τεθεί σέ εφαρμογή, μπορεί νά αφορά περιοχές πού είτε συμπίπτουν μέ τήν ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία είτε βρίσκονται στίς υπό ελληνική διεκδίκηση περιοχές. Πράγμα πού σημαίνει αύξηση τών εντάσεων ανάμεσα στήν Ελλάδα καί τήν Τουρκία». [...]
Δημοσίευση σχολίου