Στην προηγηθείσα τηλεφωνική επικοινωνία Χριστόφια-Πούτιν, όντως οι δύο Πρόεδροι συζήτησαν και το μέγα θέμα του ρωσικού δανείου προς την Κύπρο. «Δεν πρόκειται για απλό θέμα», είπε ο Δ. Χριστόφιας, «αλλά για ζήτημα με πολλές πτυχές». Δηλαδή; Ποιες είναι αυτές οι «πολλές πτυχές»; Δεν διευκρίνισε. Όμως είναι εύκολο να ερμηνευθεί σε ποιες αναφέρεται. Είναι εμφανής η προσπάθεια του Κρεμλίνου και ειδικά του Προέδρου Πούτιν να επαναφέρει τον ρωσικό στόλο και τη χώρα του στη Μεσόγειο. Από καιρό είχε διασαλπίσει δημόσια ότι επιθυμεί να ξαναδώσει στη Ρωσία την παλιά αίγλη και, κυρίως, την ισχύ που είχε προηγουμένως. Η Μόσχα δεν μένει αδιάφορη για τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο και στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Η ανακάλυψη φυσικού αερίου στα θαλάσσια τεμάχια της Κύπρου και του Ισραήλ αναδιέταξε τα γεωπολιτικά δεδομένα για τις δύο χώρες. Όμως, υπάρχει μια τεράστια διαφορά: Το Ισραήλ είναι το ισχυρότερο κράτος στη Μέση Ανατολή και η Κύπρος το πιο αδύναμο. Η Ρωσία διαθέτει μόνο μία ναυτική βάση στη Μεσόγειο και αυτή βρίσκεται στη σπαρασσόμενη από συγκρούσεις Συρία. Η Κύπρος παρουσιάζει το οξύμωρο: Να είναι πλούσια σε φυσικό αέριο, αλλά με μιαν οικονομία σκουπίδια, που ζητιανεύει χρήματα για να λειτουργήσει. Άρα, η Κύπρος βρίσκεται σε έκδηλα μειονεκτική θέση έναντι των Ρώσων, τους οποίους έχει απελπιστικά ανάγκη.
Ξένα ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι η κυπριακή οικονομία είναι ήδη υποτελής και εν πολλοίς ελεγχόμενη από τη Μόσχα, αφού το 25% των καταθέσεων σε κυπριακές τράπεζες και το ένα τρίτο των επενδύσεων είναι ρωσικές, χώρια οι χιλιάδες υπεράκτιες ρωσικές εταιρείες. Με το δάνειο των 2,5 δισεκ. του Ιανουαρίου και το πιθανό νέο δάνειο των 5-6 ή και περισσότερων δισεκ., που η Ρωσία ενδέχεται να παραχωρήσει στην Κύπρο, είναι εμφανές ότι η κυπριακή οικονομία θα εξαρτάται από τα κέφια και τις προθέσεις της Μόσχας.
Γιατί η Ρωσία ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την Κύπρο; Οι λόγοι είναι περισσότερο γεωπολιτικοί:
Πρώτον, η κατάσταση στη Συρία, που όσο πάει και χειροτερεύει, με απρόβλεπτες εξελίξεις για την περιοχή και στο συσχετισμό ισχύος μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Ισραήλ,
που επιβάλλουν στη Μόσχα να αναζητήσει μια εναλλακτική λύση, σε περίπτωση πτώσης του Άσαντ. Η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ, έχει εμπειρίες με θέματα διαχείρισης συγκρούσεων, όπως, π.χ. με τον Λίβανο και διατηρεί, από το 1960, άριστες σχέσεις με το Κρεμλίνο. Πληροφορίες και δημοσιεύματα που έφεραν την Κυβέρνηση Χριστόφια να επιτρέπει τη λειτουργία ρωσικής στρατιωτικής βάσης, διαψεύστηκαν από την Υπουργό Εξωτερικών κ. Μαρκουλλή, κατά τη συνάντησή της με τον Ρώσο ομόλογό της, στις 25/7/2012. Ο κ. Λαβρόφ αρκέστηκε σε ένα πλατύ χαμόγελο. Δεύτερον, η Λευκωσία θεωρεί τη Μόσχα ως ισχυρό αντίβαρο πρώτα προς το ΝΑΤΟ, έναντι του οποίου η απέχθεια του Δ. Χριστόφια είναι διαχρονική. Δεύτερον, έναντι της Τρόικας, διότι επιδιώκει να αντισταθμίσει τους όρους και απαιτήσεις της με το ρωσικό δάνειο, αν το πάρει. Τρίτον, φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, λαμβάνοντας υπόψη τη νέα γεωπολιτική δυναμική της Κύπρου, εξαιτίας του φυσικού αερίου, θέλει να το παίζει πολύπορτο: Με τους Αμερικανούς, τους Άγγλους, την ΕΕ, το Ισραήλ και τη Μόσχα, χωρίς να παραβλέπονται η Γαλλία, η Γερμανία και η Κίνα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου