Η ανατροπή του Μπασάρ Άσαντ στη Συρία διέκοψε τα έργα της Ρωσίας στην Αφρική και την ανάγκασε να αναζητήσει ένα εναλλακτικό σημείο στήριξης στη λεκάνη της Μεσογείου με αποτέλεσμα να στραφεί προς τη Λιβύη.
Η Μόσχα, μακροχρόνιος σύμμαχος του Άσαντ και της Δαμασκού, διέθετε στρατιωτικό λιμάνι και αεροπορική βάση στη συριακή ακτή που διευκόλυνε τις δραστηριότητές της στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Αφρική και την Υποσαχάρια Αφρική, αλλά οι στρατιωτικές της δυνατότητες κινδύνευσαν μετά την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, γράφει η αραβική Asharq al-Awsat.
Ο Αχμέντ αλ Σαράα, ο ηγέτης της νέας κυβέρνησης στη Συρία, ο οποίος προσπάθησε να καθησυχάσει τη Ρωσία χαρακτηρίζοντάς την ως «σημαντική» χώρα, είπε: «Δεν θέλουμε η Ρωσία να φύγει από τη Συρία όπως θέλουν κάποιοι».
Στρατηγική υποχώρηση προς τη Λιβύη
Ενώ ο πολιτικός σχηματισμός της νέας Συρίας παραμένει ασαφής, η Μόσχα αναγκάστηκε να ξεκινήσει μια στρατηγική υποχώρηση προς τη Λιβύη.
Ο ερευνητής Τζαλέλ Χαρχαούι από το Royal United Services Institute (RUSI) δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι αυτή η απόσυρση ήταν «κυρίως για να προστατεύσει τη Ρωσία και τις υπάρχουσες στρατιωτικές αποστολές στην Αφρική».
Πρόσθεσε επίσης ότι πρόκειται για «αντίδραση αυτοσυντήρησης» της Μόσχας, η οποία θέλει «να μετριάσει τη διάβρωση της θέσης της στη Συρία».
Σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2024, το ελβετικό κεντρικό ερευνητικό κέντρο All Eyes On Wagner αποκάλυψε ότι η Ρωσία συνέχισε τις δραστηριότητές της σε περίπου 10 σημεία στη Λιβύη, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού λιμένα Τομπρούκ, όπου έφτασε στρατιωτικός εξοπλισμός τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο του περασμένου έτους.
Σύμφωνα με την έκθεση, ο αριθμός των Ρώσων στρατιωτών, που ήταν περίπου 800 τον Φεβρουάριο του 2024, αυξήθηκε σε 1.800 τον Μάιο του ίδιου έτους.
Άνδρες και εξοπλισμός
Η ρωσική στρατιωτική παρουσία στο Τομπρούκ δημιουργεί ανησυχία στις ευρωπαϊκές χώρες
Η αμερικανική εφημερίδα The Wall Street Journal (WSJ) έγραψε στο τεύχος της στις 18 Δεκεμβρίου, με βάση αξιωματούχους της Λιβύης και των ΗΠΑ, ότι ρωσικής κατασκευής ραντάρ και συστήματα αεράμυνας όπως S-300 και S-400 μεταφέρθηκαν από τη Συρία στη Λιβύη.
Ο Τζαλέλ Χαρχαούι είπε ότι μεγάλος αριθμός στρατιωτικού εξοπλισμού και στοιχείων έχει μεταφερθεί στη Λιβύη από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου.
Η ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών ανέφερε στις 3 Ιανουαρίου ότι η Μόσχα σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει τα φορτηγά πλοία Sparta και Sparta II για τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και όπλων.
Το ΝΑΤΟ παρακολουθεί τις ρωσικές κινήσεις
Ο Εμαντεντίν Μπαντί, ειδικός στο think tank Atlantic Council με έδρα την Ουάσιγκτον, είπε ότι αυτή η αλλαγή δεν οφείλεται σε μια απλή αλλαγή περιφερειακών συμμάχων, αλλά στην αναζήτηση της συνέχειας.
Σύμφωνα με τον Μπαντί, αυτό το βήμα καταδεικνύει τη σημασία της Λιβύης στο πλαίσιο της μακροπρόθεσμης στρατηγικής που ο Άσαντ παρείχε στη Μόσχα. Ενώ, τώρα, αυτές οι κινήσεις της Ρωσίας ανησυχούν την κυβέρνηση της Τρίπολης – πρώην αποικία της Ιταλίας, την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το ΝΑΤΟ που παρακολουθούν επίσης με προσοχή.
Ο Ιταλός υπουργός Άμυνας Γκουίντο Κροσέττο επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα πραγματοποίησε μεταφορές από τη ναυτική βάση Ταρτούς της Συρίας στη Λιβύη.
Η παρουσία της Ρωσίας θα ήταν ακόμη πιο ορατή
Κάποιες πηγές ανέφεραν ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να πείσουν τον διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), Στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, να απορρίψει τη μόνιμη ανάπτυξη της Ρωσίας στο εμπορικό λιμάνι Τομπρούκ, που ήθελε από το 2023, αφού το Κρεμλίνο δεν μπορεί να έχει, τώρα, την ίδια άνεση όπως κατά την περίοδο του Άσαντ.
Ο Ούλφ Λέσσινκγκ, Επικεφαλής του Περιφερειακού Προγράμματος Σαχέλ της Ένωσης Konrad Adennauer Stiftung στο Μάλι, είπε ότι η Συρία, την οποία περιέγραψε ως «ένα μαύρο κουτί χωρίς ξένους διπλωμάτες και δημοσιογράφους», ήταν μια πρακτική αρμονία.
Τόνισε ότι οι Ρώσοι βασικά έκαναν ό,τι ήθελαν: «Τα πράγματα θα είναι πολύ πιο περίπλοκα στη Λιβύη. Είναι δύσκολο να κρατήσεις μυστικά εκεί. «Η παρουσία της Ρωσίας θα είναι τώρα πιο ορατή», είπε.
Αντιμέτωπη με την Τουρκία
Εξάλλου, η Μόσχα θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει άλλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, η οποία είναι σύμμαχος της προηγούμενης κυβέρνησης της Λιβύης, της Εθνικής Συμφωνίας GNA, και στη συνέχεια της προσωρινής GNA.
Θα αποφύγει επίσης να θέσει σε κίνδυνο το δικό της μέλλον εάν τα πράγματα πάνε άσχημα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βλαντ Κλεπτσένκο, στρατιωτικός ανταποκριτής της ιστοσελίδας του τηλεοπτικού καναλιού Tsargrad, γνωστός για την εγγύτητά του με το Κρεμλίνο, είπε: «Δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη στη Συρία και να βασιστούμε σε έναν τοπικό δικτάτορα χωρίς εναλλακτική επιλογή».
Ο Λέσσινγκ, από τον Σύνδεσμο ‘Konrad Adennauer Stiftung’, τόνισε ότι και οι δύο πλευρές προσπαθούν να κρατήσουν ανοιχτές τις επιλογές τους έναντι των άλλων στη Λιβύη, η οποία διχάστηκε λόγω των συγκρούσεων που ξέσπασαν μετά την πτώση του καθεστώτος Μουαμάρ Καντάφι το 2011.
Ο Λέσσινγκ δήλωσε ότι η Άγκυρα προσπαθεί να έρθει πιο κοντά στον Χάφταρ μέσω οικονομικών σχεδίων και διπλωματικών διαπραγματεύσεων τον τελευταίο χρόνο, αλλά ότι ο Χάφταρ δεν έχει την πολυτέλεια να γυρίσει την πλάτη του στη Δύση, η οποία τον υποστηρίζει κρυφά με την πεποίθηση ότι μπορεί να σταματήσει την εξάπλωση του πολιτικού ισλαμισμού και είπε: «Υπάρχει σίγουρα ένα όριο στο τι μπορεί να κάνει η Ρωσία στη Λιβύη».
Η αμερικανική εφημερίδα The Wall Street Journal (WSJ) έγραψε στο τεύχος της στις 18 Δεκεμβρίου, με βάση αξιωματούχους της Λιβύης και των ΗΠΑ, ότι ρωσικής κατασκευής ραντάρ και συστήματα αεράμυνας όπως S-300 και S-400 μεταφέρθηκαν από τη Συρία στη Λιβύη.
Ο Τζαλέλ Χαρχαούι είπε ότι μεγάλος αριθμός στρατιωτικού εξοπλισμού και στοιχείων έχει μεταφερθεί στη Λιβύη από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου.
Η ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών ανέφερε στις 3 Ιανουαρίου ότι η Μόσχα σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει τα φορτηγά πλοία Sparta και Sparta II για τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και όπλων.
Το ΝΑΤΟ παρακολουθεί τις ρωσικές κινήσεις
Ο Εμαντεντίν Μπαντί, ειδικός στο think tank Atlantic Council με έδρα την Ουάσιγκτον, είπε ότι αυτή η αλλαγή δεν οφείλεται σε μια απλή αλλαγή περιφερειακών συμμάχων, αλλά στην αναζήτηση της συνέχειας.
Σύμφωνα με τον Μπαντί, αυτό το βήμα καταδεικνύει τη σημασία της Λιβύης στο πλαίσιο της μακροπρόθεσμης στρατηγικής που ο Άσαντ παρείχε στη Μόσχα. Ενώ, τώρα, αυτές οι κινήσεις της Ρωσίας ανησυχούν την κυβέρνηση της Τρίπολης – πρώην αποικία της Ιταλίας, την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το ΝΑΤΟ που παρακολουθούν επίσης με προσοχή.
Ο Ιταλός υπουργός Άμυνας Γκουίντο Κροσέττο επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα πραγματοποίησε μεταφορές από τη ναυτική βάση Ταρτούς της Συρίας στη Λιβύη.
Η παρουσία της Ρωσίας θα ήταν ακόμη πιο ορατή
Κάποιες πηγές ανέφεραν ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να πείσουν τον διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), Στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, να απορρίψει τη μόνιμη ανάπτυξη της Ρωσίας στο εμπορικό λιμάνι Τομπρούκ, που ήθελε από το 2023, αφού το Κρεμλίνο δεν μπορεί να έχει, τώρα, την ίδια άνεση όπως κατά την περίοδο του Άσαντ.
Ο Ούλφ Λέσσινκγκ, Επικεφαλής του Περιφερειακού Προγράμματος Σαχέλ της Ένωσης Konrad Adennauer Stiftung στο Μάλι, είπε ότι η Συρία, την οποία περιέγραψε ως «ένα μαύρο κουτί χωρίς ξένους διπλωμάτες και δημοσιογράφους», ήταν μια πρακτική αρμονία.
Τόνισε ότι οι Ρώσοι βασικά έκαναν ό,τι ήθελαν: «Τα πράγματα θα είναι πολύ πιο περίπλοκα στη Λιβύη. Είναι δύσκολο να κρατήσεις μυστικά εκεί. «Η παρουσία της Ρωσίας θα είναι τώρα πιο ορατή», είπε.
Αντιμέτωπη με την Τουρκία
Εξάλλου, η Μόσχα θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει άλλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, η οποία είναι σύμμαχος της προηγούμενης κυβέρνησης της Λιβύης, της Εθνικής Συμφωνίας GNA, και στη συνέχεια της προσωρινής GNA.
Θα αποφύγει επίσης να θέσει σε κίνδυνο το δικό της μέλλον εάν τα πράγματα πάνε άσχημα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βλαντ Κλεπτσένκο, στρατιωτικός ανταποκριτής της ιστοσελίδας του τηλεοπτικού καναλιού Tsargrad, γνωστός για την εγγύτητά του με το Κρεμλίνο, είπε: «Δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη στη Συρία και να βασιστούμε σε έναν τοπικό δικτάτορα χωρίς εναλλακτική επιλογή».
Ο Λέσσινγκ, από τον Σύνδεσμο ‘Konrad Adennauer Stiftung’, τόνισε ότι και οι δύο πλευρές προσπαθούν να κρατήσουν ανοιχτές τις επιλογές τους έναντι των άλλων στη Λιβύη, η οποία διχάστηκε λόγω των συγκρούσεων που ξέσπασαν μετά την πτώση του καθεστώτος Μουαμάρ Καντάφι το 2011.
Ο Λέσσινγκ δήλωσε ότι η Άγκυρα προσπαθεί να έρθει πιο κοντά στον Χάφταρ μέσω οικονομικών σχεδίων και διπλωματικών διαπραγματεύσεων τον τελευταίο χρόνο, αλλά ότι ο Χάφταρ δεν έχει την πολυτέλεια να γυρίσει την πλάτη του στη Δύση, η οποία τον υποστηρίζει κρυφά με την πεποίθηση ότι μπορεί να σταματήσει την εξάπλωση του πολιτικού ισλαμισμού και είπε: «Υπάρχει σίγουρα ένα όριο στο τι μπορεί να κάνει η Ρωσία στη Λιβύη».
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου