Σε κοινή παρέμβασή τους ο Δρ. Ηλίας Κονοφάγος και ο Νίκος Λυγερός ξεκαθαρίζουν τον κομβικό εποπτικό ρόλο του κράτους στο ζήτημα της εξόρυξης υδρογονανθράκων, ενώ δίνουν με επιστημονική ακρίβεια έναν ακόμα λόγο γιατί οι εταιρίες αλλά και η χώρα μας θα πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Κρήτη και όχι στην ΑΟΖ της λίμνης των… Ιωαννίνων.
Το defence-point.gr είναι στην ευχάριστη θέση να ενημερώσει τους φίλους αναγνώστες του πως ενώνει τις δυνάμεις του με το ιστοχώρο και του Νίκου Λυγερού (www.lygeros.org), σε μία προσπάθεια ακόμα πιο ολοκληρωμένης ενημέρωσης του απαιτητικού αναγνώστη ο οποίος θα είναι σε θέση πλέον να λαμβάνει εξειδικευμένη ενημέρωση στις διαδικασίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της χώρας μας από τους πλέον ειδικούς στον χώρο. Όπως θα έχει γίνει πλέον κατανοητό στον κάθε ένα και στην κάθε μία, οι γεωπολιτικές και αμυντικές εξελίξεις στη περιοχή μας αλλά και παγκοσμίως πάνε χέρι-χέρι με τα τεκταινόμενα στο ενεργειακό παίγνιο και τον σκληρό ανταγωνισμό για «μία θέση στον Ήλιο» των… υδρογονανθράκων…
Έτσι, πέραν των ειδικευμένων αναλύσεων στον τομέα της Άμυνας της Ασφάλειας και της Γεωπολιτικής το defence-point.gr μέσω της συνεργασίας του με τους πλέον εγνωσμένης αξίας επιστήμονες του χώρου της ενέργειας, κάθε υπόμνηση στον Καθηγητή Αντώνη Φώσκολο και τον Δρ. Ηλία Κονοφάγο, ξεκινάει τη συνεργασία του και με τον στρατηγικό αναλυτή Νίκο Λυγερό σε μία προσπάθεια να προσφέρει την πλέον ολοκληρωμένη ενημέρωση στους φίλους αναγνώστες οι οποίοι μας τιμούν με την εμπιστοσύνη τους.
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο και όπως προαναφέρθηκε το defence-point.gr αναδημοσιεύει από τον ιστοχώρο του Νίκου Λυγερού (www.lygeros.org) μία σύντομη αλλά ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική ανάλυση για τους λόγους που η Αθήνα θα πρέπει να αποτελεί τον απόλυτο κυρίαρχο του παιγνίου της εξόρυξης –σε απάντηση φυσικά όλων εκείνων οι οποίοι θεωρούν πως η Ελλάδα θα έχει ρόλο προτεκτοράτου σε μία τέτοια διαδικασία- αλλά και για το γιατί οι εταιρίες πρόκειται να έρθουν «τρέχοντας» για τη Κρήτη και την Ανατολική Μεσόγειο, κάτι το οποίο θα συμβεί πολύ δύσκολα για τη περίπτωση του Ιονίου.
Το κείμενο με τίτλο: «Στρατηγική διαχείριση κοιτασμάτων στην ελληνική ΑΟΖ» (http://www.lygeros.org/articles?n=9887&l=gr) έχει ως εξής:
“Το θέμα του πορώδους περιλαμβάνεται στη διαχείριση του κοιτάσματος (Reservoir Management, gestion du réservoir). Και γι’ αυτό το λόγο είναι σημαντικό, όχι μόνο στον εντοπισμό και στην εκτίμηση του μεγέθους του κοιτάσματος, αλλά και στην εκμετάλλευσή του που είναι βέβαια η πιο κερδοφόρα. Διότι μόλις βρεθεί κοίτασμα (π.χ. Πρίνος) το Κράτος είναι υποχρεωμένο να συνεργαστεί με την Εταιρεία και να την ελέγξει σε όλα τα επόμενα βήματα Ανάπτυξης και Παραγωγής, ώστε η εκμετάλλευση να γίνει σύμφωνα με την διεθνή καλή πρακτική (Good Oil Field Practice, bonne pratique pétrolière). Έτσι η σύμβαση προβλέπει αυτό το γεγονός και ο έλεγχος του Κράτους έχει την έννοια να μη γίνει αρπακτική εκμετάλλευση. Με άλλα λόγια, η εταιρεία να μην βγάλει γρήγορο και μεγάλο κέρδος και να σηκωθεί να φύγει τη στιγμή που πρέπει. Διότι αυτή είναι μία απαράδεκτη κίνηση και για το περιβάλλον, αλλά και για την εκμετάλλευση του κοιτάσματος.
Πιο συγκεκριμένα, η αρπακτική εκμετάλλευση μπορεί να καταστρέψει το κοίτασμα για πάντα, διότι κατά τη διάρκεια της εκμετάλλευσης ο στόχος είναι να ανακτηθούν στην επιφάνεια όσο περισσότερα αποθέματα μπορούμε και αυτό σημαίνει επί του πρακτέου ότι το νερό που βρίσκεται κάτω από το πετρέλαιο ή αέριο πρέπει να ανέβει προς τα επάνω ομοιόμορφα, αντικαθιστώντας ομαλά το πετρέλαιο ή το αέριο που αδειάζει. Εάν δεν τηρηθεί η παραπάνω διαδικασία, τότε υπάρχει κίνδυνος το νερό να προσπεράσει (By-Pass, contournement) το πετρέλαιο ή το αέριο μέσα από τις ρωγμές του πετρώματος, δηλαδή να μη σαρώσει το πετρέλαιο ή το αέριο και να το αφήσει πίσω του οριστικά. Πρέπει να τονίσουμε ότι η διαχείριση κοιτάσματος είναι μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση ακόμη και σε κανονικές συνθήκες (Normal Exploitation, exploitation normale). Έτσι μπορεί σε κοιτάσματα Ασβεστόλιθου (Limestone, calcaire) να έχουμε παράκαμψη (Βy-Pass, contournement) γι’ αυτό το λόγο, οι πετρελαϊκές εταιρείες προτιμούν περισσότερο αναμενόμενους στόχους κοιτασμάτων Ψαμμιτών (δηλ. Άμμου, Sandstone, grès), όπως είναι η Λεκάνη Ηροδότου και η Λεκάνη Λεβαντίνης και λιγότερο υποψήφια κοιτάσματα Ασβεστόλιθου, όπως βρίσκουμε στο Ιόνιο Πέλαγος. Άρα ο ρόλος της διαχείρισης του κράτους είναι στρατηγικά πολύ σημαντικός για τις επιλογές που θα κάνει.
Όταν η πετρελαϊκή εταιρεία (ανάδοχος του Κράτους) ανακαλύψει κάποιο κοίτασμα, το κοίτασμα αυτό θα μπορούσε να έχει τα χαρακτηριστικά του κοιτάσματος Tamar στο Ισραήλ, δηλαδή να είναι εξαιρετικά υψηλό πορώδες (porosity, porosité) 25% (το αέριο βρίσκεται μέσα στους πόρους του πετρώματος) και διαπερατότητα (permeability, perméabilité δηλ. ευκολία ροής μέσα στο πέτρωμα) 1 Darcy, που είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, αλλά βέβαια θα μπορούσε να έχει και χειρότερα χαρακτηριστικά, οπότε η διαχείριση θα ήταν πολύ πιο δύσκολη. Στην περιοχή του Ηροδότου αναμένονται παρόμοια κοιτάσματα με το κοίτασμα Tamar, αλλά η θάλασσα πιο βαθιά και οι γεωτρήσεις πιο βαθιές στο πέτρωμα. Το σημαντικό όμως είναι ότι έχουμε να κάνουμε με Ψαμμίτες (δηλ. Άμμοι και μάλιστα Γιγαντιαίοι) που προτιμούν οι πετρελαϊκές εταιρείες. Στο Ιόνιο Πέλαγος περιμένουμε σχεδόν αποκλειστικά κοιτάσματα Ασβεστολίθων, όπως είναι οι στόχοι κοιτασμάτων Πύρρος και Αχιλλέας. O Αχιλλέας που παρ’ ότι είναι πολύ μεγαλύτερος από την Αφροδίτη αναμένεται να έχει πορώδες από 2% μέχρι και το πολύ 9% και με πιθανότατα για πετρέλαιο 80%. Για το Πύρρο και τον Αχιλλέα οι εκτιμήσεις είναι από συγκριτικές αναλογίες των κοιτασμάτων πετρελαίου που έχουν βρεθεί στην Απούλια, γεωλογική Λεκάνη που βρίσκεται στα Αππένινα Όροι της Νότιας Ιταλίας και εκτείνεται μέχρι το Ιόνιο Πέλαγος (Κεφαλονιά και Ζάκυνθο) περνώντας μέσα από το κόλπο του Τάραντα. Ενώ Νότια της Κρήτης περιμένουμε κατά 80% αέριο”
πηγή
Δημοσίευση σχολίου