Που πραγματικά αποσκοπεί η εντυπωσιακή στροφή των ΗΠΑ προς τη Ρωσία που προκάλεσε σοκ και δέος στη συλλογική Δύση.
Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί όλος ο πλανήτης τις τελευταίες ημέρες τις καταιγιστικές εξελίξεις, που σχετίζονται με την εντυπωσιακή στροφή των ΗΠΑ στις σχέσεις της με τη Ρωσία.Πρόκειται για μία στροφή 180 μοιρών που όμως έχει ένας σαφή και μεγαλεπήβολο γεωπολιτικό στόχο, όσο δύσκολο και εάν είναι αυτός να επιτευχθεί.
Η αμερικανική στροφή προς τη Ρωσία στοχεύει σε διάσπαση του άξονα Μόσχας και Πεκίνου, αλλά στο τέλος απειλεί να διασπάσει την ίδια τη Δύση, γράφει η Wall Street Journal.
Η προσέγγιση του Αμερικανού προέδρου Donald Trump με τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin «υπαγορεύεται από μια στρατηγική επιθυμία να θέσει μια σφήνα μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ειδικοί αναλυτές έχουν χαρακτηρίσει αυτή την προσέγγιση «ελιγμό Nixon» αλλά με αντίστροφη πορεία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Richard Nixon συνεπικουρούμενος από τον γκουρού της διπλωματίας και υπουργό Εξωτερικών Henry Kissinger έκανε μία εντυπωσιακή στροφή προς την Κίνα προκειμένου να εμβαθύνει το χάσμα μεταξύ Πεκίνου και Σοβιετικής Ένωσης, που τελικά άλλαξε την πορεία του Ψυχρού Πολέμου και έθεσε τα θεμέλια για την άνοδο του ασιατικού γίγαντα.
Colpo grosso για Ρωσία, είναι σίγουρα κερδισμένη
Ο Trump τώρα θέλει να κάνει το αντίστροφο σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Ωστόσο, η διάσπαση του άξονα Ρωσίας – Κίνας «θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση».
Πρώτον, αυτές οι δύο χώρες έχουν ήδη ενισχύσει σημαντικά τη στρατιωτική συνεργασία και η εξωτερική τους πολιτική έχει καταστεί ακόμη πιο συντονισμένη.
Η Κίνα παρέχει οικονομική υποστήριξη στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών chip υπολογιστών και εργαλειομηχανών.
Δεύτερον, η υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσία γίνεται σε βάρος της Ουκρανίας, η οποία απομακρύνει τις ΗΠΑ από τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, οι οποίοι συλλογικά είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Αμερικής και ο κύριος ξένος επενδυτής.
Οι ενέργειες του Trump στην πράξη «οδηγούν σε διάσπαση τη Δύση ενώ η Ρωσία πλησιάζει ταυτόχρονα και τις ΗΠΑ και την Κίνα».
Την ίδια στιγμή, το Κρεμλίνο είναι πιθανότατα έτοιμο να κάνει κάποιους συμβιβασμούς.
Το περίεργο σημείωμα από το ρωσικό think tank και οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών
Το δημοσίευμα αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο «αναλυτικό σημείωμα από ρωσικό think tank που συνδέεται με τη Μόσχα» που έπεσε στα χέρια δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών και στο οποίο γράφεται πως η Μόσχα θα μπορούσε να προσφέρει στις ΗΠΑ τη διακοπή της συνεργασίας με την Κίνα στον τομέα των στρατιωτικών και προηγμένων τεχνολογιών - με αντάλλαγμα μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία με όρους ευνοϊκούς για τη Ρωσία.
Υπάρχουν επίσης προτάσεις να παραχωρηθούν σε αμερικανικές εταιρείες τα δικαιώματα σε κοιτάσματα ορυκτών στα προσαρτημένα εδάφη της Ουκρανίας (το δημοσίευμα δεν προσδιορίζει την αντίδραση του Κρεμλίνου σε αυτό το σημείωμα και, σημειώνουμε, ο βαθμός αξιοπιστίας αυτού του εγγράφου είναι άγνωστος).
Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να συγκρατήσουν την Κίνα
Ωστόσο, οι σκεπτικιστές αμφιβάλλουν ότι η Ρωσία είναι πραγματικά σε θέση να βοηθήσει τις ΗΠΑ να συγκρατήσουν την Κίνα.
Πρώτον, το Πεκίνο διαθέτει ήδη όλες τις στρατιωτικές τεχνολογίες που διαθέτει η Ρωσία.
Ο Putin κατανοεί επίσης ότι οι σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα είναι στρατηγικές και μακροπρόθεσμες και πως η προσέγγιση με την Ουάσιγκτον είναι πιθανότατα προσωρινή.
«Η Ρωσία κατανοεί ότι η Κίνα είναι ο γιγαντιαίος γείτονάς της, πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα θα παραμείνει στην εξουσία για το άμεσο μέλλον και ότι η χαλάρωση των σχέσεων με το Πεκίνο είναι ένας θανάσιμος κίνδυνος», εξηγεί ο Alexander Gabuev, επικεφαλής του Carnegie Russia-Eurasia Center στο Βερολίνο.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Putin δεν θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση.
«Η πρόταση του Trump του δίνει την ευκαιρία να πετύχει αυτό που επιθυμεί σε τρία χρόνια πολέμου: αλλαγή εξουσίας στο Κίεβο και επιστροφή της Ουκρανίας στην επιρροή της Μόσχας», αναφέρει το άρθρο.
Η Ρωσία ιστορικά σέβεται τις συμμαχίες της
Ο ελιγμός Nixon βέβαια έχει τεράστιες δυσκολίες να εφαρμοστεί και αυτές έγκεινται στην πάγια θέση της Ρωσίας να μην εμπορεύεται τα συμφέροντα των εταίρων της για να ευχαριστήσει τους άλλους, αποφαίνεται ο διδάκτορας πολιτικών επιστημών, καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. M. V. Lomonosov Andrey Manoylo.
Η Ρωσία αγωνίζεται για τα δικά της εθνικά συμφέροντα και λαμβάνει εκείνες τις αποφάσεις που είναι επωφελείς για την ίδια.
«Στις διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία δεν θα εκπροσωπήσει ούτε θα υπερασπιστεί κανένα άλλο μέρος εκτός από το δικό της - την κινεζική πλευρά ή την ιρανική.
Η Κίνα και το Ιράν θα υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα», συνέχισε ο Manoylo.
Ο ειδικός καταλαβαίνει τι προκαλεί άγχος στο Πεκίνο- δεν ξέρει σε τι θα συμφωνήσουν η Ρωσία και οι ΗΠΑ και πώς θα αλλάξει ο κόσμος ως αποτέλεσμα.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία, πρώτον, δεν είναι υποχρεωμένη να ενημερώσει την Κίνα για τη διαπραγματευτική της ατζέντα.
Πάντως ο Ρώσος ειδικός εκτιμά ότι η Μόσχα δεν θα εγκαταλείψει την Κίνα, καθώς οι σχέσεις των δύο πλευρών έχουν γερές βάσεις και ισχυρούς θεσμικούς δεσμούς.
Οι δύο χώρες εργάζονται για να προωθήσουν έναν πολυπολικό κόσμο και να δημιουργήσουν τους δικούς τους διεθνείς οργανισμούς, όπως οι BRICS και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης ενώ στοχεύουν επίσης στη διατήρηση της σταθερότητας των συνόρων τους.
Η Κίνα ήταν αυτή που προσέφερε μια ανεκτίμητη υπηρεσία στη Ρωσία διασφαλίζοντας την εξαγωγή του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του άνθρακα της, όταν η Δύση της επέβαλε κυρώσεις.
Έτσι, ο ρωσικός προϋπολογισμός έλαβε κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Το μεγάλο που έρχεται - Πόλεμος κατά της παγκοσμιοποίησης και πολυπολικός κόσμος
Η ρωσική εξωτερική πολιτική δεν αποκλίνει από τον βασικό της στόχο, που είναι ο πόλεμος κατά της παγκοσμιοποίησης και των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών.
Η πολυπολικότητα γίνεται ολοένα και πιο σταθερή και ορατή, ιδίως μέσω δομών όπως οι BRICS, ενώ ο μονοπολικός κόσμος κινείται σταθερά προς την παρακμή του – ειδικά μετά την έναρξη της επανάστασης του Trump στις ΗΠΑ.
Φυσικά, ο Trump και η ομάδα του θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν τον μονοπολικό κόσμο, αλλά με διαφορετική μορφή, με βάση την άμεση ηγεμονία των ΗΠΑ.
Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio έχει ήδη αναγνωρίσει ότι ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο.
Ο Trump τώρα θέλει να κάνει το αντίστροφο σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Ωστόσο, η διάσπαση του άξονα Ρωσίας – Κίνας «θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση».
Πρώτον, αυτές οι δύο χώρες έχουν ήδη ενισχύσει σημαντικά τη στρατιωτική συνεργασία και η εξωτερική τους πολιτική έχει καταστεί ακόμη πιο συντονισμένη.
Η Κίνα παρέχει οικονομική υποστήριξη στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών chip υπολογιστών και εργαλειομηχανών.
Δεύτερον, η υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσία γίνεται σε βάρος της Ουκρανίας, η οποία απομακρύνει τις ΗΠΑ από τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, οι οποίοι συλλογικά είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Αμερικής και ο κύριος ξένος επενδυτής.
Οι ενέργειες του Trump στην πράξη «οδηγούν σε διάσπαση τη Δύση ενώ η Ρωσία πλησιάζει ταυτόχρονα και τις ΗΠΑ και την Κίνα».
Την ίδια στιγμή, το Κρεμλίνο είναι πιθανότατα έτοιμο να κάνει κάποιους συμβιβασμούς.
Το περίεργο σημείωμα από το ρωσικό think tank και οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών
Το δημοσίευμα αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο «αναλυτικό σημείωμα από ρωσικό think tank που συνδέεται με τη Μόσχα» που έπεσε στα χέρια δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών και στο οποίο γράφεται πως η Μόσχα θα μπορούσε να προσφέρει στις ΗΠΑ τη διακοπή της συνεργασίας με την Κίνα στον τομέα των στρατιωτικών και προηγμένων τεχνολογιών - με αντάλλαγμα μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία με όρους ευνοϊκούς για τη Ρωσία.
Υπάρχουν επίσης προτάσεις να παραχωρηθούν σε αμερικανικές εταιρείες τα δικαιώματα σε κοιτάσματα ορυκτών στα προσαρτημένα εδάφη της Ουκρανίας (το δημοσίευμα δεν προσδιορίζει την αντίδραση του Κρεμλίνου σε αυτό το σημείωμα και, σημειώνουμε, ο βαθμός αξιοπιστίας αυτού του εγγράφου είναι άγνωστος).
Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να συγκρατήσουν την Κίνα
Ωστόσο, οι σκεπτικιστές αμφιβάλλουν ότι η Ρωσία είναι πραγματικά σε θέση να βοηθήσει τις ΗΠΑ να συγκρατήσουν την Κίνα.
Πρώτον, το Πεκίνο διαθέτει ήδη όλες τις στρατιωτικές τεχνολογίες που διαθέτει η Ρωσία.
Ο Putin κατανοεί επίσης ότι οι σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα είναι στρατηγικές και μακροπρόθεσμες και πως η προσέγγιση με την Ουάσιγκτον είναι πιθανότατα προσωρινή.
«Η Ρωσία κατανοεί ότι η Κίνα είναι ο γιγαντιαίος γείτονάς της, πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα θα παραμείνει στην εξουσία για το άμεσο μέλλον και ότι η χαλάρωση των σχέσεων με το Πεκίνο είναι ένας θανάσιμος κίνδυνος», εξηγεί ο Alexander Gabuev, επικεφαλής του Carnegie Russia-Eurasia Center στο Βερολίνο.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Putin δεν θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση.
«Η πρόταση του Trump του δίνει την ευκαιρία να πετύχει αυτό που επιθυμεί σε τρία χρόνια πολέμου: αλλαγή εξουσίας στο Κίεβο και επιστροφή της Ουκρανίας στην επιρροή της Μόσχας», αναφέρει το άρθρο.
Η Ρωσία ιστορικά σέβεται τις συμμαχίες της
Ο ελιγμός Nixon βέβαια έχει τεράστιες δυσκολίες να εφαρμοστεί και αυτές έγκεινται στην πάγια θέση της Ρωσίας να μην εμπορεύεται τα συμφέροντα των εταίρων της για να ευχαριστήσει τους άλλους, αποφαίνεται ο διδάκτορας πολιτικών επιστημών, καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. M. V. Lomonosov Andrey Manoylo.
Η Ρωσία αγωνίζεται για τα δικά της εθνικά συμφέροντα και λαμβάνει εκείνες τις αποφάσεις που είναι επωφελείς για την ίδια.
«Στις διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία δεν θα εκπροσωπήσει ούτε θα υπερασπιστεί κανένα άλλο μέρος εκτός από το δικό της - την κινεζική πλευρά ή την ιρανική.
Η Κίνα και το Ιράν θα υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα», συνέχισε ο Manoylo.
Ο ειδικός καταλαβαίνει τι προκαλεί άγχος στο Πεκίνο- δεν ξέρει σε τι θα συμφωνήσουν η Ρωσία και οι ΗΠΑ και πώς θα αλλάξει ο κόσμος ως αποτέλεσμα.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία, πρώτον, δεν είναι υποχρεωμένη να ενημερώσει την Κίνα για τη διαπραγματευτική της ατζέντα.
Πάντως ο Ρώσος ειδικός εκτιμά ότι η Μόσχα δεν θα εγκαταλείψει την Κίνα, καθώς οι σχέσεις των δύο πλευρών έχουν γερές βάσεις και ισχυρούς θεσμικούς δεσμούς.
Οι δύο χώρες εργάζονται για να προωθήσουν έναν πολυπολικό κόσμο και να δημιουργήσουν τους δικούς τους διεθνείς οργανισμούς, όπως οι BRICS και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης ενώ στοχεύουν επίσης στη διατήρηση της σταθερότητας των συνόρων τους.
Η Κίνα ήταν αυτή που προσέφερε μια ανεκτίμητη υπηρεσία στη Ρωσία διασφαλίζοντας την εξαγωγή του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του άνθρακα της, όταν η Δύση της επέβαλε κυρώσεις.
Έτσι, ο ρωσικός προϋπολογισμός έλαβε κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Το μεγάλο που έρχεται - Πόλεμος κατά της παγκοσμιοποίησης και πολυπολικός κόσμος
Η ρωσική εξωτερική πολιτική δεν αποκλίνει από τον βασικό της στόχο, που είναι ο πόλεμος κατά της παγκοσμιοποίησης και των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών.
Η πολυπολικότητα γίνεται ολοένα και πιο σταθερή και ορατή, ιδίως μέσω δομών όπως οι BRICS, ενώ ο μονοπολικός κόσμος κινείται σταθερά προς την παρακμή του – ειδικά μετά την έναρξη της επανάστασης του Trump στις ΗΠΑ.
Φυσικά, ο Trump και η ομάδα του θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν τον μονοπολικό κόσμο, αλλά με διαφορετική μορφή, με βάση την άμεση ηγεμονία των ΗΠΑ.
Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio έχει ήδη αναγνωρίσει ότι ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο.
Η Ρωσία πιστεύει πως ο ΟΗΕ είναι ένας οργανισμός που διαμορφώθηκε από τα αποτελέσματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το Συμβούλιο Ασφαλείας, η κατανομή της εξουσίας και οι μηχανισμοί του εδραιώθηκαν επίσημα στις αρχές της Βεστφαλικής λογικής.
Ο ΟΗΕ αναγνώρισε μόνο τα κράτη ως κυρίαρχους παράγοντες.
Όπως υποστηρίζει ο φιλόσοφος και μέντορας του Vladimir Putin, Aleksandr Dugin, η ίδρυση του ΟΗΕ περιείχε επίσης μια αντιφατική φόρμουλα: αναγνώριση τόσο του δικαιώματος κάθε έθνους-κράτους στην εδαφική ακεραιότητα όσο και του δικαιώματος των λαών στην αυτοδιάθεση, μια αρχή που εγγενώς θέτει υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία.
Μπορεί ο ΟΗΕ να αναδιαρθρωθεί ώστε να ευθυγραμμιστεί με τις αρχές ενός πολυπολικού κόσμου;
Θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο γιατί η σημερινή δομή του ΟΗΕ αντανακλά τον συνδυασμό του Βεστφαλικού συστήματος και της ιδεολογικής διπολικότητας που καθιέρωσε η Διάσκεψη της Γιάλτας και τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Από τότε όμως έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι, αναδιαμορφώνοντας τον πολιτικό χάρτη του κόσμου πέρα από την αναγνώριση.
Ως αποτέλεσμα, τα σημερινά έθνη-κράτη διαθέτουν εξαιρετικά ασύμμετρα επίπεδα κυριαρχίας και πραγματικής εξουσίας.
Αυτός είναι και ο λόγος που τα Ηνωμένα Έθνη είναι ανίκανα για τέτοιο μετασχηματισμό ή εξέλιξη, εκτιμά ο Dugin.
«Ήρθε η ώρα να εξετάσουμε τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς οργανισμού που αντικατοπτρίζει τις αναδυόμενες συνθήκες του πολυπολικού κόσμου, με κατάλληλη κατανομή ρόλων εντός βασικών θεσμών.
Ένα πιθανό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι η καθιέρωση διαλόγου μεταξύ των χωρών των BRICS ως μοντέλου πολυπολικότητας, αφενός, και της Αμερικής του Trump, αφετέρου.
Τελικά, μέσω μιας υπολειπόμενης διαδικασίας, η Ευρώπη θα μπορούσε να συμμετάσχει – μόλις ξυπνήσει επιτέλους και βγει από το φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό παραλήρημα στο οποίο δυστυχώς βρίσκεται ακόμη» καταλήγει στην ανάλυσή του ο Dugin.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου
EmoticonClick to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.