Του Παντελή Δ. Καρύκα
Η μάχη για την κατοχή της μικρής κωμόπολης του Κομπάνι, στα σύνορα Συρίας – Τουρκίας απασχόλησε τη διεθνή κοινή γνώμη για μήνες. Οι λιγοστοί Κούρδοι της Συρίας που υπερασπίζονταν την πόλη, απέναντι στις άγριες ορδές των τζιχαντιστών, αποτέλεσαν το σύμβολο του αγώνα της ελευθερίας, κερδίζοντας τον θαυμασμό όλων, πλην των Τούρκων.
Η μάχη του Κομπάνι ήταν, όμως, πάνω από όλα, η μάχη της Τουρκίας για τη Μέση Ανατολή που χάθηκε. Η ηρωική αντίσταση των Κούρδων, είχε ως αποτέλεσμα να υποχρεωθούν να επέμβουν οι Αμερικανοί. Είχε ως αποτέλεσμα να φανεί, ολοκάθαρα, ο αποσταθεροποιητικός ρόλος της Τουρκίας, με αποτέλεσμα, παρά τις διάφορες κορώνες της Άγκυρας, να καταρρεύσει όλος ο στρατηγικός της σχεδιασμός στην περιοχή.
Και ο στρατηγικός σχεδιασμός της Άγκυρας ήταν απλός. Προέβλεπε τη δημιουργία “ζωνών ασφαλείας”, εντός του συριακού εδάφους και ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από η χώρα. Με τον τρόπο αυτό θα έθετε, υπό τον άμεσο έλεγχό της, συριακά εδάφη και θα εξουδετέρωνε το ισχυρότερο όπλο του καθεστώτος Άσαντ, την αεροπορία του.
Στα υπό τον έλεγχό της εδάφη, η Τουρκία, θα εκπαίδευε και θα εξόπλιζε, με την άνεσή της, χωρίς τον φόβο συριακής επέμβασης, τους αντικαθεστωτικούς, ώστε να τους εξαπολύσει, στον κατάλληλο χρόνο κατά των δυνάμεων του Άσαντ, με σκοπό την ανατροπή του τελευταίου και την εγκατάσταση ενός νέου, σουνιτικού και άρα άμεσα ελεγχόμενου από την ίδια, καθεστώτος, στα απομεινάρια της Συρίας.
Επίσης, μέσω της επιβολής της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων υπήρχε η ελπίδα εμπλοκής των ΗΠΑ σε ανοικτή σύγκρουση με το καθεστώς Άσαντ. Αυτό άλλωστε δεν είχε επιχειρήσει η Τουρκία και το καλοκαίρι του 2013, με το παραμύθι περί χημικών επιθέσεων του Άσαντ ;
Τότε αποδείχθηκε ότι τις χημικές επιθέσεις πραγματοποίησαν οι αντικαθεστωτικοί, με τα χημικά να τους τα παραδίδουν οχήματα της ΜΙΤ στα σύνορα. Εδώ βρίσκεται και η σημασία του Κομπάνι. Η μικρή κωμόπολη ήταν, πριν την έναρξη του πολέμου στην Συρία, μια ασήμαντη κουκίδα στον χάρτη. Η σημασία της όμως, αυξήθηκε δραματικά.
Ουσιαστικά, εκτός από το Κομπάνι, οι τζιχαντιστές, τόσο του Ισλαμικού Κράτους, όσο και του αγαπημένου παιδιού της Τουρκίας, του Μετώπου αλ Νούσρα, ελέγχουν το σύνολο της τουρκοσυριακής μεθιορίου, από τη Μεσόγειο, μέχρι το τριεθνές, με το Ιράκ.
Άρα το Κομπάνι ήταν το μόνο σημείο που εμπόδιζε την άνομη συναλλαγή Τουρκίας – Τζιχαντιστών. Για αυτό έπρεπε να πέσει. Φυσικά η πτώση του θα αποδυνάμωνε, επιπλέον, τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι πρόσκεινται στο ΡΚΚ. Ο βασικός όμως λόγος ήταν ο Άσαντ και όχι το ΡΚΚ, για τους Τούρκους.
Παρά τα όσα άθλια διέπραξε η Τουρκία, δρομολογώντας την πτώση της πόλης, οι υπερασπιστές της, άντεξαν, ξεσηκώνοντας, σε όλο τον κόσμο, ένα φιλοκουρδικό κύμα, που το ανάλογό του, μπορεί να εντοπιστεί στο φιλελληνικό κύμα που εξαπλώθηκε κατά την Επανάσταση του 1821, μετά τη δημοσιοποίηση των πρώτων, μεγάλων τουρκικών σφαγών κατά των Ελλήνων, όπως έγραψε και ο διεθνολόγος Γ. Φίλης.
Έτσι, τα σχέδια της Τουρκίας κατέρρευσαν. Οι ΗΠΑ σχημάτισαν μια διεθνή συμμαχία κατά των τζιχαντιστών, ακριβώς γιατί υπήρξε το Κομπάνι και υποστηρίζοντας τους Κούρδους, υποχρέωσαν τους τζιχαντιστές, άμεσα και τους Τούρκους, έμμεσα, στην πρώτη τους μεγάλη ήττα.
Δεν είναι τυχαίο που η Τουρκία επιχειρεί, πλέον, να μεταβάλει την πολιτική της στη Μέση Ανατολή, ερχόμενη σε συνεννόηση με το Ιράν, τον πλέον πιστό σύμμαχο του Άσαντ στην περιοχή, αλλά ακόμα και με τη Ρωσία, την ώρα που η Μόσχα διατρανώνει τη βούλησή της να μην πειραχθεί ούτε τρίχα από το καθεστώς Άσαντ, ακόμα και αν πρόκειται να αποχωρήσει ο ίδιος ο Άσαντ!
Η νίκη των Κούρδων στο Κομπάνι λοιπόν, δεν ήταν τόσο νίκη κατά των τζιχαντιστών. Ήταν μια τεράστια νίκη κατά των Τούρκων. Οι τζιχανστιστές, ως στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, αργά ή γρήγορα, θα εξαλειφθούν, όταν οι ΗΠΑ, είτε αποφασίσουν να εμπλακούν σοβαρά, είτε αναθέσουν στις λοιπές περιφερειακές δυνάμεις το καθήκον αυτό, που αποτελεί και το πιθανότερο σενάριο (βλ. ανοικτή εμπλοκή Ιράν και σύνδεση με τις διαπραγματεύσεις σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης).
Σημασία είχε να αναχαιτιστεί η Τουρκία. Οι ΗΠΑ, είναι ξεκάθαρο πως δεν επιδιώκουν, αυτή την στιγμή, την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, καθώς αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός νέου, τεράστιου, κενού εξουσίας, το οποίο φυσικά θα σπεύσει να καλύψει το εξτρεμιστικό Ισλάμ.
Και στο Κομπάνι τα σχέδια του νεό-Οθωμανού ισλαμοφασίστα Ερντογάν συντρίφθηκαν από την αντίσταση των Κούρδων, και τελικά μόνο αυτό μετρά, πλέον, 100 ημέρες, σχεδόν, μετά την έναρξη της μάχης.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου