Τα γεγονότα στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας εντάσσονται στο πλαίσιο του νέου ψυχρού πολέμου που εξελίσσεται αμείωτος σε παγκόσμια κλίμακα. Οι ΗΠΑ ως βασικό στόχο της εξωτερικής τους πολιτικής έχουν την υπονόμευση του καθεστώτος στην Ρωσία και την μετεξέλιξή της σε ένα κατακερματισμένο σώμα. Η επικέντρωση στην αναχαίτιση της σινικής επέκτασης δεν θα αλλάξει τους σχεδιασμούς με τη Ρωσία. Θα συνεχιστεί ένας διμέτωπος πόλεμος. Αυτά είναι μέρος μόνο όσων εξαιρετικά ενδιαφερόντων αναφέρθηκαν από τον αναλυτή Σωτήρη Δημόπουλο σε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό “ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ” (90,1FM).
Και γι’ αυτό δεν συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν από την Μεσόγειο και τα Βαλκάνια για να πάνε στον Ειρηνικό. Καμία αυτοκρατορία δεν φεύγει εθελοντικά από τα εδάφη της. Μόνον όταν χάνει στρατιωτικά ή αν περιπέσει σε εσωτερική κρίση. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας για την δική μας υπόθεση, που δεν είναι άλλη από την αποτροπή της τουρκικής απειλής τόσο ευθέως όσο και εμμέσως από την ενίσχυση του Ισλάμ στην βαλκανική ενδοχώρα.
Λέω λοιπόν ότι θα συνεχιστεί η προσπάθεια αποτροπής της συνεργασίας της Ρωσίας με την Ευρώπη και κυρίως την Γερμανία. Διότι μια τέτοια προσέγγιση θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη αυτονόμηση της Ευρώπης και σε σταθεροποίηση της Ρωσίας. Πρόκειται για θανάσιμη απειλή για τον αγγλοσαξονικό κόσμο, που έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και την απειλή της Κίνας στον Ειρηνικό. Το σχέδιο λοιπόν ήταν η δημιουργία ενός τείχους χωρών από τις σκανδιναβικές και τις βαλτικές χώρες μέχρι την Μεσόγειο.
Σε αυτήν ακριβώς την γραμμή αντιπαράθεσης έχουμε την επίθεση εκ μέρους του Λουκασένκο κατά της Πολωνίας με εργαλείο τους μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε δύο στοιχεία: Η γραμμή που γίνονται τα επεισόδια ήταν για αιώνες η γραμμή αντιπαράθεσης μεταξύ καθολικισμού και ανατολικοσλαβικής ορθοδοξίας.
Ακόμη σε ένα από τα διοικητικά διαμερίσματα της Λευκορωσίας στα σύνορα με την Πολωνία το ποσοστό των καθολικών είναι 55%. Μια γραμμή που συνεχίζεται επίσης στην Ουκρανία, όπου υπερτερεί το στοιχείο της Ουνίας, το οποίο και πρωτοστάτησε στην επανάσταση του Μαϊντάν.
Εκεί βρίσκεται το περίφημο Μπρεστ, που υπογράφηκε το 1596 η ένταξη των Ορθοδόξων στην καθολική εκκλησία διατηρώντας το ορθόδοξο τυπικό -Ουνία- αλλά και το 1918 η συμφωνία των μπολσεβίκων με τους Γερμανούς, με την οποία έλαβαν οι δεύτεροι το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Κάποτε βέβαια ήταν και κέντρο του ιουδαϊσμού, με το 10% του πληθυσμού της Λευκορωσίας να είναι Εβραίοι, που εξοντώθηκαν στο μεγαλύτερο βαθμό κατά το Ολοκαύτωμα.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο Λουκασένκο το 2020 κινδύνεψε πραγματικά να ανατραπεί από μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της 6ης επανεκλογής του. Η σωτηρία ήλθε από την Μόσχα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Λουκασένκο είχε δείξει και αυτός δείγματα αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής και εκβίαζε την Μόσχα για να αποκομίσει επιπλέον κέρδη.
Έκτοτε, όμως, είναι φανερό ότι οτιδήποτε κάνει είναι σε συμφωνία με τον Πούτιν. Το ίδιο μπορούμε να δούμε και στην περίπτωση της Αρμενίας και θεωρώ ότι ανάλογα συμβαίνει στο Τατζικιστάν, στην Κιργιζία και ίσως και στο Ουζμεπκιστάν, μετά τα γεγονότα στο Αφγανιστάν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν ότι αυτό που έγινε εκεί συνέβησαν κατόπιν κάποιου σχεδίου. Η Λευκορωσία δεν είναι μια χώρα που θα μπορούσαν εύκολα να περάσουν μετανάστες. Το ίδιο άλλωστε και μπορούμε να πούμε και για την Τουρκία. Η υπόθεση της εισβολής μεταναστών στην Πολωνία κατ΄ αρχάς συμφέρει τον ίδιο τον Λουκασένκο.
Δείχνει στην δύση ότι έχει μοχλούς να πιέσει σοβαρά τους γείτονές του. Μια απειλή που δεν την περίμεναν σε καμία περίπτωση. Και παρά τις κυρώσεις, τις απειλές και την περιθωριοποίησή του, η Μέρκελ αναγκάστηκε να τον πάρει τηλέφωνο. Άλλωστε πήρε παράδειγμα από την Τουρκία, η οποία είναι ξεκάθαρο ότι συμμετείχε στην όλη επιχείρηση, δείχνοντας ανοχή στην μεταφορά των μεταναστών στην Λευκορωσία.
Η υπόθεση αυτή όμως λειτουργεί και υπέρ της Ρωσίας. Η Ε.Ε,. είναι αναγκασμένη να απευθυνθεί σε αυτόν για να νουθετήσει τον Λουκασένκο. Μια επανάληψη του 2015 θα ήταν πραγματικός εφιάλτης για τους Ευρωπαίους και τις κυβερνήσεις.
Αλλά γιατί θα ήθελε μια κρίση τώρα η Μόσχα. Νομίζω ότι εντάσσεται στο μεγάλο παιχνίδι για τον Nord Stream 2. Βασικός στόχος της Μόσχας ήταν να παρακάμψει την Ουκρανία. Το 43% των εισαγωγών φυσικού αερίου της ΕΕ προήλθε από τη Ρωσία το 2020. Από τα 193 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα η Gazprom που διοχέτευσε προς τα δυτικά σχεδόν τα 93, δηλαδή το 40 τοις εκατό μέσω της Ουκρανίας, αποφέροντας στη χώρα 2-3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Οι εργασίες για τον αγωγό μήκους 1.225 χιλιομέτρων είχαν κόστος 11 δισεκατομμύρια δολάρια. Έχει προηγηθεί των επεισοδίων με τους μετανάστες, το παιχνίδι με την έκρηξη των τιμών του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με την απόφαση των γερμανικών αρχών να αναστείλουν τις διαδικασίες αδειοδότησης για τον αγωγό που θα μπορούσε να καθυστερήσει τη λειτουργία μέχρι τον Μάρτιο του 2022.
Είναι δύσκολο για τους Γερμανούς να παγώσουν την διοχέτευση φυσικού αερίου, γιατί θα πάψει να λειτουργεί η βιομηχανία τους. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Σρέντερ διευθύνει το έργο.
Η Πολωνία και οι άλλες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης έχουν την πιο σκληρή στάση στο μεταναστευτικό. Δεν αποδέχονταν ούτε την υποδοχή ασυνόδευτων ανήλικων από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η Πολωνία ήταν σε μια διαδικασία polexit ερχόμενη σε αντίθεση με την γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Στην πραγματικότητα βλέπουμε τις χώρες αυτές να είναι πιο κοντά σε παραδοσιακές ευρωπαϊκές αξίες, οι οποίες επιβίωσαν υποδόρεια την περίοδο του κομμουνισμού.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο Λουκασένκο το 2020 κινδύνεψε πραγματικά να ανατραπεί από μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της 6ης επανεκλογής του. Η σωτηρία ήλθε από την Μόσχα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Λουκασένκο είχε δείξει και αυτός δείγματα αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής και εκβίαζε την Μόσχα για να αποκομίσει επιπλέον κέρδη.
Έκτοτε, όμως, είναι φανερό ότι οτιδήποτε κάνει είναι σε συμφωνία με τον Πούτιν. Το ίδιο μπορούμε να δούμε και στην περίπτωση της Αρμενίας και θεωρώ ότι ανάλογα συμβαίνει στο Τατζικιστάν, στην Κιργιζία και ίσως και στο Ουζμεπκιστάν, μετά τα γεγονότα στο Αφγανιστάν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν ότι αυτό που έγινε εκεί συνέβησαν κατόπιν κάποιου σχεδίου. Η Λευκορωσία δεν είναι μια χώρα που θα μπορούσαν εύκολα να περάσουν μετανάστες. Το ίδιο άλλωστε και μπορούμε να πούμε και για την Τουρκία. Η υπόθεση της εισβολής μεταναστών στην Πολωνία κατ΄ αρχάς συμφέρει τον ίδιο τον Λουκασένκο.
Δείχνει στην δύση ότι έχει μοχλούς να πιέσει σοβαρά τους γείτονές του. Μια απειλή που δεν την περίμεναν σε καμία περίπτωση. Και παρά τις κυρώσεις, τις απειλές και την περιθωριοποίησή του, η Μέρκελ αναγκάστηκε να τον πάρει τηλέφωνο. Άλλωστε πήρε παράδειγμα από την Τουρκία, η οποία είναι ξεκάθαρο ότι συμμετείχε στην όλη επιχείρηση, δείχνοντας ανοχή στην μεταφορά των μεταναστών στην Λευκορωσία.
Η υπόθεση αυτή όμως λειτουργεί και υπέρ της Ρωσίας. Η Ε.Ε,. είναι αναγκασμένη να απευθυνθεί σε αυτόν για να νουθετήσει τον Λουκασένκο. Μια επανάληψη του 2015 θα ήταν πραγματικός εφιάλτης για τους Ευρωπαίους και τις κυβερνήσεις.
Αλλά γιατί θα ήθελε μια κρίση τώρα η Μόσχα. Νομίζω ότι εντάσσεται στο μεγάλο παιχνίδι για τον Nord Stream 2. Βασικός στόχος της Μόσχας ήταν να παρακάμψει την Ουκρανία. Το 43% των εισαγωγών φυσικού αερίου της ΕΕ προήλθε από τη Ρωσία το 2020. Από τα 193 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα η Gazprom που διοχέτευσε προς τα δυτικά σχεδόν τα 93, δηλαδή το 40 τοις εκατό μέσω της Ουκρανίας, αποφέροντας στη χώρα 2-3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Οι εργασίες για τον αγωγό μήκους 1.225 χιλιομέτρων είχαν κόστος 11 δισεκατομμύρια δολάρια. Έχει προηγηθεί των επεισοδίων με τους μετανάστες, το παιχνίδι με την έκρηξη των τιμών του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με την απόφαση των γερμανικών αρχών να αναστείλουν τις διαδικασίες αδειοδότησης για τον αγωγό που θα μπορούσε να καθυστερήσει τη λειτουργία μέχρι τον Μάρτιο του 2022.
Είναι δύσκολο για τους Γερμανούς να παγώσουν την διοχέτευση φυσικού αερίου, γιατί θα πάψει να λειτουργεί η βιομηχανία τους. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Σρέντερ διευθύνει το έργο.
Η Πολωνία και οι άλλες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης έχουν την πιο σκληρή στάση στο μεταναστευτικό. Δεν αποδέχονταν ούτε την υποδοχή ασυνόδευτων ανήλικων από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η Πολωνία ήταν σε μια διαδικασία polexit ερχόμενη σε αντίθεση με την γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Στην πραγματικότητα βλέπουμε τις χώρες αυτές να είναι πιο κοντά σε παραδοσιακές ευρωπαϊκές αξίες, οι οποίες επιβίωσαν υποδόρεια την περίοδο του κομμουνισμού.
Δημοσίευση σχολίου