Ποιος ο ρόλος των ρωσικών S-400;
by John Helmer, Moscow – Μετάφραση Wan Wert«Σας το είχαμε πει». Να μια άλλη περίπτωση, που ενώ το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο, προειδοποιούσε το Κρεμλίνο ότι εξοπλίζοντας τον Τούρκο ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έθετε σε κίνδυνο στρατηγικά Ρωσικά συμφέροντα, η Τουρκία υπέγραψε σχέδιο για επέκταση της ΑΟΖ της προς τα νότια της Μεσογείου προς τις ακτές της Λιβύης.
Η σύμμαχος των τούρκων στην Λιβύη, η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφιλίωσης (GNA) με επικεφαλής τον Φαγέζ Αλ-Σαράτζ, προμηθεύεται επίσης τουρκικά όπλα, οχήματα, τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη και πυρομαχικά. Παρά ταύτα, η GNA δεν ελέγχει μεγάλο μέρος της ακτογραμμής και ακόμη λιγότερο της ενδοχώρας της Λιβύης. Κόντρα στο GNA, ο ρωσικός στρατός, το υπουργείο Εξωτερικών και το Κρεμλίνο υποστηρίζουν την αντίπαλη λιβυκή παράταξη, τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό υπό την ηγεσία του Khalifa Haftar. Αυτό δεν είναι νέο. Αυτή τη στιγμή, ο Χαφτάρ ελέγχει πολύ μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένης της ακτογραμμής, παρά ο Αλ-Σαράτζ.
Το νέο πρόβλημα της Ρωσίας είναι ότι η τουρκική ανάπτυξη του πυραυλικού συστήματος S-400 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή της νέας εδαφικής αξιώσεως της Τουρκίας. Αυτό απειλεί άμεσα την Κύπρο, την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Οι δύο πρώτες ζήτησαν και υπέγραψαν συμφωνίες για να γίνουν προτεκτοράτα των ΗΠΑ. Η τρίτη είναι σε αναζήτηση προστασίας τόσο από τις «ΗΠΑ όσο και από τη Ρωσία, ένα παιχνίδι το οποίο τα καθεστώτα του Καΐρου παίζουν ανεπιτυχώς από την εποχή του Gamal Abdel Nasser. Ο λόγος για τη στρατηγική αποτυχία της Αιγύπτου είναι ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με το Ισραήλ, έναν εχθρό που δεν μοιάζει με τους Τούρκους. Το Ισραήλ πυροβολεί πρώτα, οι Τούρκοι μπλοφάρουν.
Από το θάνατο του Yevgeny Primakov, του τελευταίου πολίτη στη Μόσχα που καλούσε δημόσια την ρωσική στρατηγική ,να διακρίνει μεταξύ αντιπάλων που πολεμούν και αντιπάλων που μπλοφάρουν, κανείς ως τώρα δεν τολμά να αναμετρηθεί με την τουρκική μπλόφα. Στο πιο κοντινό σημείο αυτής της διάκρισης που έφτασε το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ήταν η ανακοίνωση στις 28 Νοεμβρίου από την Maria Zakharova, εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών. Ανέφερε ότι οι Τούρκοι αλλάζουν τις θέσεις τους « κάθε ώρα. Αυτό που θα προβλημάτιζε τη Ρωσία σχετικά με την εφαρμογή των συμφωνιών που υπέγραψε η Τουρκία ή αυτό που θα προβλημάτιζε την Τουρκία αναφορικά με τη σχέση της με την Ρωσία, θα μπορούσε να αλλάξει εντός μερικών ωρών ».
Η τελευταία τουρκική μπλόφα ξεκίνησε σε συνάντηση στη Κωνσταντινούπολη στις 27 Νοεμβρίου μεταξύ του Προέδρου Ερντογάν και του αλ-Σαράτζ, στον οποίο οι Τούρκοι έχουν δώσει τον τίτλο «Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης της Εθνικής Συμφιλισίωσης-Κράτους της Λιβύης». Ο τουρκικός χάρτης της περιοχής που ελέγχεται από το GNA του al-Sarraj απεικονίζεται με μπλε χρώμα σε αυτό το χάρτη. Όπως φαίνεται, ελέγχει λιγότερο από τη μισή ακτογραμμή της Λιβύης.
Πηγή: Χάρτης που δείχνει τη διάταξη των λιβυκών δυνάμεων, με τη Κρήτη και τη Κύπρο στο βορρά, την Αίγυπτο στα ανατολικά. Turkish Radio and Television Corporation (TRT), Απρίλιος 2019: Στις 27 Νοεμβρίου, υπογράφηκε ένα μνημόνιο από τον τούρκο εκπρόσωπο, τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβουσόγλου, και τον Μοχάμεντ Σιγιάλα, Λίβυο υπουργό Εξωτερικών του GNA. Το έγγραφο έχει τίτλο «Μνημόνιο Κατανόησης». Δεν πρόκειται για νομική συνθήκη. Πρόκειται για δήλωση πρόθεσης. Η διατύπωση του κειμένου το αναγνωρίζει αυτό στο προοίμιο, στο οποίο οι Τούρκοι και οι Λίβυοι λένε ότι συμφωνούν σε μια «οριοθέτηση των αντίστοιχων περιοχών τους στη Μεσόγειο, στην οποία τα μέρη ασκούν κυριαρχία, κυρίαρχα δικαιώματα ή/και δικαιοδοσία σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες του διεθνούς δικαίου λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σχετικές περιστάσεις».
Η πιο σχετική περίσταση είναι ότι το GNA επί του παρόντος δεν ασκεί κυριαρχία εντός της Λιβύης, πόσο μάλλον υπεράκτιο, λόγω του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου.
Πηγή: Nordic Monitor, εκδοτική , εναντίον του Ερντογάν με έδρα τη Σουηδία, που δημοσιεύει τακτικά απόρρητα έγγραφα της τουρκικής κυβέρνησης. Αυτό εμφανίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου. Η αυθεντικότητά του δεν αμφισβητήθηκε. Τα δύο πρώτα άρθρα του Μνημονίου προσδιορίζουν τις συντεταγμένες χάρτη που περιλαμβάνουν τις επεκτάσεις της Τουρκικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο σημείο Α του χάρτη που αποτελεί μέρος του Μνημονίου και της απαίτησης του GNA στο σημείο Β. Στο διεθνές δίκαιο από το 1982, μια ΑΟΖ «περιλαμβάνει μια περιοχή που εκτείνεται είτε από την ακτή, είτε σε ομοσπονδιακά συστήματα από τα όρια των κρατών που την απαρτίζουν (3 έως 12 ναυτικά μίλια, στις περισσότερες περιπτώσεις) έως 200 ναυτικά μίλια (370 χιλιόμετρα) στα ανοικτά των ακτών. Εντός της περιοχής αυτής, τα έθνη διεκδικούν και ασκούν κυρίαρχα δικαιώματα και αποκλειστική αρμοδιότητα διαχείρισης αλιείας για όλα τα ψάρια και όλους τους αλιευτικούς πόρους της Ηπειρωτικής Υφαλοκρηπίδας».
Η βασική φράση είναι «αξιώσεις και άσκηση κυρίαρχων δικαιωμάτων». Αυτό είναι μια νομικούρα για στρατιωτική επέμβαση . Το GNA δεν μπορεί . Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως μπορούν . Αυτή είναι η μπλόφα τους.
Πηγή: https://www.nordicmonitor.com/ Μια απεικόνιση από ένα χάρτη του Μνημονίου που παραδόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση δείχνει πώς οι συντεταγμένες που καθορίστηκαν στις 27 Νοεμβρίου έκοψαν τον βυθό σε δύο μεγάλα τμήματα, χρωματιστό σκούρο καφέ για τις τουρκικές αξιώσεις , ανοιχτό καφέ για το GNA. Τα σημεία Α και Β της δημοσίευσης του χάρτη στο Nordic Monitor αντιστοιχούν στα σημεία ΣΤ και Ε του ακόλουθου χάρτη, το οποίο απεικονίζει επίσης τις επεκτάσεις της ΑΟΖ στην Ελλάδα, την Κύπρο και τα άλλα παράκτια κράτη – την Αίγυπτο, τη Συρία, το Λίβανο και το Ισραήλ.
Η σκούρα μπλε σκιασμένη περιοχή αντιπροσωπεύει την «Mavi Vatan», μια τουρκική στρατιωτική ιδέα που σημαίνει «Γαλάζια Πατρίδα». Είναι μια προσπάθεια του τουρκικού ναυτικού και του Ερντογάν να προβάλει την τουρκική στρατιωτική δύναμη στην Κύπρο και την Ελλάδα. Για συζήτηση των σχεδίων άμυνας έναντι του Μοβί Βατάν στην Κύπρο.Τον Μάρτιο του 1987, η Ελλάδα υπό τον Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, απείλησε με πόλεμο λόγω της τουρκικής απόπειρας γεώτρησης πετρελαίου και φυσικού αερίου εντός της ελληνικής ΑΟΖ· Η τουρκική προσπάθεια είχε τη στήριξη των ΗΠΑ την εποχή εκείνη. Και οι δύο αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Δεν υπήρξαν θύματα στη θάλασσα, αν και ο τότε Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ υπέστη καρδιακή προσβολή και έπρεπε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο των ΗΠΑ. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει επαναλάβει αυτή τη στρατιωτική επιλογή.
Υπό τον πρώην πρωθυπουργό Αλεξέι Τσίπρα, η ελληνική στρατηγική αντικατέστησε την άμυνα του κράτους με αυτήν του στρατιωτικού προτεκτοράτου των ΗΠΑ. Ο νυν Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε μετά την συνάντηση του με τον Ερντογάν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις 4 Δεκεμβρίου: «Έθεσα όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με τις τελευταίες τουρκικές ενέργειες. Οι διαφωνίες και των δύο πλευρών καταγράφηκαν. Ωστόσο, οι δυο πλευρές συμφώνησαν να συνεχίσουν τις συζητήσεις για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης».
Η μόνη σιγουριά που δημιούργησε η δήλωση του Μητσοτάκη ήταν αυτή του Ερντογάν.
Η Κύπρος υπό τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη συμφώνησε και αυτή να γίνει προτεκτοράτο των ΗΠΑ, αγνοώντας τις απογοητευτικές εκτιμήσεις Κύπριων και Ελλήνων στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων και πρώην αξιωματούχων. Οι απόψεις τους σχετικά με την ικανότητα της Κύπρου να υπερασπιστεί τον εαυτό της, και οι προσπάθειες της κυπριακής κυβέρνησης να στείλει έγγραφα που υπερασπίζονται την επικράτειά της σε διεθνείς οργανισμούς, μπορούν να διαβαστούν εδώ και εδώ.
Η ρωσική πολιτική και η ρωσική στρατηγική δεν είναι το ίδιο πράγμα. Υπάρχουν διαφορές στην αξιολόγηση των τουρκικών προθέσεων και ικανοτήτων μεταξύ του Ρωσικού Γενικού Επιτελείου, του υπουργείου Εξωτερικών και του Κρεμλίνου. Καθώς το χάσμα μεταξύ τους έχει διευρυνθεί, η Stavka (Υπουργείο Άμυνας, Γενικό Επιτελείο) έχει περιορίσει την δημοσιότητα των απόψεών της. Η οξύτητα αυτής της απόκλισης προέκυψε μετά τη δημοσίευση από τη Nordic Monitor εγγράφων της τουρκικής κυβέρνησης που διέρρευσαν πριν από λίγες ημέρες, στις 26 Νοεμβρίου. Αυτά δείχνουν ότι ο Ερντογάν γνώριζε εκ των προτέρων, και είχε εγκρίνει, την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους Su-24 πάνω από τη Συρία στις 24 Νοεμβρίου 2015. Ο πιλότος διασώθηκε. Ο συγκυβερνήτης του όμως και ένας Ρώσος στρατιώτης της ομάδας διάσωσης σκοτώθηκαν στο έδαφος από στρατεύματα με την υποστήριξη της Τουρκίας.
Για λεπτομέρειες σχετικά με το τι συνέβη, διαβάστε αυτό. Για τα έγγραφα του Ερντογάν που διέρρευσαν, διαβάστε στο Nordic Monitor.
Ασυνήθιστα, το Κρεμλίνο αποκρίθηκε με το να υπερασπιστεί τους Τούρκους. Ο Dmitry Peskov, εκπρόσωπος του προέδρου Vladimir Putin, ανακοίνωσε μέσω του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων Tass: «Η Μόσχα κατέληξε στην άποψη ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έδωσε εντολές για επίθεση στο ρωσικό μαχητικό τζετ Σουχόι SU-24 στη Συρία το 2015, ανέφερε ο Εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Ντιμίτρι Πέσκοφ σε δημοσιογράφους. «Αποδεχθήκαμε τις δηλώσεις της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων, ότι άλλοι διέταξαν την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου». Για περισσότερο για τις σχέσεις του Πέσκοφ με τον Ερντογάν, διαβάσετε εδώ
Ο πρόεδρος Ερντογάν χαιρετά τον Πεσκόφ στην Άγκυρα, 3 Απριλίου 2008. Στα δεξιά του Πεσκόφ, ο Γιούρι Ουσακόφ, Σύμβουλος Εξωτερικών Υποθέσεων του Κρεμλίνου. Δίπλα του ο Υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ. Πηγή
Στις 27 Νοεμβρίου, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, υπερασπίστηκε τις τουρκικές παραβιάσεις της τελευταίας συμφωνίας Πούτιν-Ερντογάν για τη βόρεια Συρία, υποστηρίζοντας ότι οι Τούρκοι αλλάζουν γνώμη και θέσεις » ανάλογα με την ώρα «. Ποιος δεν τηρεί τις συμφωνίες του Σότσι, η Τουρκία, η Ρωσία ή οι Κούρδοι;, ρώτησε ένας δημοσιογράφος. Η Ζαχάροβα απάντησε: «Πρώτον, η κατάσταση εκεί αλλάζει ώρα με την ώρα. Το τι θα μπορούσε να εγείρει ερωτήματα στη Ρωσία σχετικά με την εφαρμογή των συμφωνιών που υπέγραψε η Τουρκία ή τι θα μπορούσε να εγείρει ερωτήματα στην Τουρκία αναφορικά με τη Ρωσία, αυτό μπορεί να αλλάξει εντός μερικών ωρών».
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λάβροφ απέφυγε προσεκτικά την κριτική για το λιβυκό μνημόνιο του Ερντογάν κατά τη διάρκεια συναντήσεων στη Ρώμη στις 6 Δεκεμβρίου. Σε ένα φόρουμ υπουργών Εξωτερικών της Μεσογείου, το πιο κοντινό στον οποίο αναφέρθηκε για το Μνημόνιο Συνεργασίας ήταν η ακόλουθη παρατήρηση: » Γενικά, πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα συμφέροντα τόσο του Βορρά όσο και του Νότου της Μεσογείου δεν αντιμετωπίζονται από παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, αλλά από κοινές προσπάθειες για εξουδετέρωση κοινών προκλήσεων και απειλών «.
Σε συνέντευξη Τύπου, μετά τη συνάντηση του με τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών την ίδια ημέρα, ο Λάβροφ ρωτήθηκε από δημοσιογράφο πώς βλέπει «τη συνθήκη μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης για τα θαλάσσια σύνορα και την εφοδιαστική γραμμή, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών προμηθειών;». Απάντησε: » Η κατάσταση στη Λιβύη είναι πολύ δύσκολη καθώς υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες που εμπλέκονται εκεί, και υπάρχουν πάρα πολλές ερωτήσεις για το ποιος είναι ο πιο νόμιμος. Έχουμε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η οποία, όπως είπα, πρέπει να τηρηθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, για παράδειγμα, το νόμιμα αναγνωρισμένο κοινοβούλιο της Λιβύης στο Τομπρούκ εξέφρασε την διαφωνία του με το υπογεγραμμένο έγγραφο που αναφέρατε. Οι γείτονες της Λιβύης εξέφρασαν επίσης ανησυχία. Δεν μπορούμε παρά να το εξετάσουμε αυτό. Φυσικά, κάθε μέτρο που λαμβάνεται επιτόπου και στα χαρτιά θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την εξαιρετικά ευαίσθητη φύση της κατάστασης και να συμβάλλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη διασφάλιση ότι όλοι όσοι εμπλέκονται στην κρίση της Λιβύης θα ενεργούν από κοινού, θα κάθονται σε ένα τραπέζι. Αυτό περιλαμβάνει και την Αφρικανική Ένωση, η οποία έχει παραμεριστεί αδικαιολόγητα σε ό, τι αφορά την υπόθεση της Λιβύης».
Η απόσταση 370 χιλιομέτρων προς τα νότια της ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης βρίσκεται εντός του εύρους του νέου πυραυλικού συστήματος S-400 που έχει προμηθεύσει η Ρωσία στον Ερντογάν, αν και οι πλήρεις παραδόσεις που έχουν συμφωνηθεί δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί. Το ρωσικό ρεπορτάζ την περασμένη εβδομάδα για τις τουρκικές δοκιμασίες του S-400 μπορεί να ακολουθηθεί σε αυτή την αγγλική μετάφραση. Σημειώστε ότι δεν έχουν αναφερθεί λεπτομέρειες για το εύρος ανίχνευσης και παρακολούθησης για την τουρκική επιχείρηση του S-400. Επίσης, μέχρι να ολοκληρωθούν όλες οι παραδόσεις, η ακριβής θέση των συστοιχιών των κινητών αυτών πυραύλων δεν είναι γνωστή .
Αυτό που είναι ήδη σαφές είναι ότι το εύρος του S-400 μπορεί να επεκταθεί ως τις ακτές της Λιβύης εάν ο Ερντογάν αποφασίσει να αναπτύξει το S-400 στο νοτιοδυτικό σημείο των τουρκικών ακτών όπως σχεδιάζεται στο χάρτη του ΜοΕ, και εάν ο Ερντογάν και το GNA συμφωνήσουν να γίνει η Λιβυκή ΑΟΖ τουρκικό στρατιωτικό προτεκτοράτο .
Πηγή: http://johnhelmer.net/ Αυτός ο τουρκικός χάρτης δείχνει μέγιστο εύρος ανίχνευσης για τους S-400 τα 600 km. Αν αναπτυχθεί στη νότια ακτή της Τουρκίας κοντά στην Αττάλεια, η σειρά S-400 μπορεί να προβάλλεται καλά στην ΑΟΖ της Λιβύης.Αυτή τη βδομάδα στη Μόσχα ρωτήθηκαν επτά εξέχοντες Ρώσοι εμπειρογνώμονες για την στρατιωτική στρατηγική στη Μεσόγειο, εάν πιστεύουν ότι η ρωσική πολιτική υποστηρίζει το τουρκικό Μνημόνιο της Λιβύης και την ανάπτυξη των τουρκικών S-400 για την προώθηση των τουρκικών ναυτικών αξιώσεων στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν απάντησαν .
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου