Γράφει ο Σπύρος Λίτινας*
Πολύ κουβέντα ξεσηκώθηκε με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις** του Αμερικανού εν Ελλάδι πρέσβη ότι η Τουρκία πρέπει να κρατηθεί στη δύση και το εάν η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με αυτές. Σαφώς και είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας η Τουρκία να κρατηθεί στη δύση αλλά όχι με κάθε κόστος . Το θέμα λοιπόν που πρέπει να απαντηθεί είναι όχι εάν η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με αυτές τις δηλώσεις αλλά με το ποια είναι τα όρια της σύνταξης . Ας τα πάρουμε ,όμως, ένα ένα .
Η ελληνική κυβέρνηση έχει εγκλωβίσει τεχνηέντως την κουβέντα γύρω από τις κόκκινες γραμμές της χώρας στα 6-12 ν.μ λες και η χώρα δεν έχει υφαλοκρηπίδα που πρέπει να υπερασπιστεί πέρα από τα 6ν.μ αλλά και τα 12 ν.μ . Τον χειμώνα που μας πέρασε η δικαιολογία που μας δόθηκε για την μη απώθηση του τούρκικου ερευνητικού ήταν ότι το πήρε ο αέρας αφήνοντας να εννοηθεί ότι εάν δεν το έπαιρνε ο αέρας θα το έδιωχναν .
Πολύ κουβέντα ξεσηκώθηκε με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις** του Αμερικανού εν Ελλάδι πρέσβη ότι η Τουρκία πρέπει να κρατηθεί στη δύση και το εάν η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με αυτές. Σαφώς και είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας η Τουρκία να κρατηθεί στη δύση αλλά όχι με κάθε κόστος . Το θέμα λοιπόν που πρέπει να απαντηθεί είναι όχι εάν η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με αυτές τις δηλώσεις αλλά με το ποια είναι τα όρια της σύνταξης . Ας τα πάρουμε ,όμως, ένα ένα .
Η ελληνική κυβέρνηση έχει εγκλωβίσει τεχνηέντως την κουβέντα γύρω από τις κόκκινες γραμμές της χώρας στα 6-12 ν.μ λες και η χώρα δεν έχει υφαλοκρηπίδα που πρέπει να υπερασπιστεί πέρα από τα 6ν.μ αλλά και τα 12 ν.μ . Τον χειμώνα που μας πέρασε η δικαιολογία που μας δόθηκε για την μη απώθηση του τούρκικου ερευνητικού ήταν ότι το πήρε ο αέρας αφήνοντας να εννοηθεί ότι εάν δεν το έπαιρνε ο αέρας θα το έδιωχναν .
Τώρα με τις πρόσφατες δηλώσεις για τα 6.ν.μ γκρεμίστηκε εν ριπή οφθαλμού η ελληνική εξωτερική πολιτική και το αμυντικό δόγμα της χώρας των τελευταίων 45 ετών τουλάχιστον. Μέχρι τούδε όλες οι προγενέστερες Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν θέσει ως κόκκινη γραμμή ακόμη και τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και πολύ σωστά . Διότι από τη μια το σημείο εκκίνησης σε ενδεχόμενο δικαστικής διευθετήσεως ή πολιτικής συμφωνίας ( μετά από διαπραγμάτευση ή σύρραξη ) είναι το απώτατο -όχι το κάτω του ελάχιστου – αλλά και επειδή μέχρις ότου οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα μας , τα όριά της εκτείνονται με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας που έχουμε κυρώσει με νόμο στο απώτατο σημείο που μπορεί αυτό να φτάσει (200 ν.μ ) . Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο θα μας επιδίκαζε αυτήν την υφαλοκρηπίδα αλλά ότι θα λάμβανε αυτό υπ όψιν ως σημείο αναφοράς του αρχικού μας αιτήματος . Τώρα , όταν εμείς έχουμε θέση ως σημείο αναφοράς τα 6.ν.μ και δεν υψώνουμε θαλάσσιο τείχος μέχρι να διευθετηθεί η διαφορά ,-είτε κατόπιν πολιτικής συμφωνίας είτε κατόπιν δικαστικής διευθέτησης είτε κατόπιν επεισοδίου -, ως οφείλουμε στις παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας είναι σαφές ότι παραχωρώντας τη νομή , παραχωρούμε και δικαιώματα .
Έτσι και με τις ευλογίες τις δικές μας η Τουρκία – που καθόλου απομονωμένη δεν είναι – αυτονοήτως και σίγουρα όχι ανοήτως δημιουργεί τετελεσμένα αφού εμείς αυτονοήτως και ανοήτως της ανάψαμε το πράσινο φως . Συνακόλουθα όταν το σημείο εκκίνησης είναι τα 6 ν.μ και δεν υπερασπίζεσαι την νομή πέραν αυτών- και το δηλώνεις κιόλας ότι δεν θα το κάνεις- τότε αυτονοήτως κανένα δικαστήριο δεν θα αποδώσει δικαιώματα στον απρόθυμο να υπερασπίσει επιχειρησιακά αυτά ( τα δικαιώματα ) , γεγονός όμως που έχει και νομικές επιπτώσεις τις οποίες παράγουν και οι δηλώσεις και η μη αντίδραση .
Ας θυμηθούμε όμως λίγο το Σύνταγμα της χώρας μας :
Αρθρο 28: (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να θυμηθούμε και το ακόλουθο άρθρο του Συντάγματος .
‘Αρθρο 106: (Κράτος και εθνική οικονομία)
1. Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Kράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Xώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών.
Από την εξαγωγή αυτών των διατάξεων συνάγεται κατά την άποψή μου το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει το δικαίωμα κατά το διεθνές δίκαιο και την υποχρέωση κατά το Ελληνικό δίκαιο να προστατέψει ακόμη και τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας μέχρις ότου αυτά οριοθετηθούν διαφορετικά . Για αυτό το λόγο άλλωστε τα τελευταία 45 χρόνια τουλάχιστον οι Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν σταθερή και συνεκτική , νομική , πολιτική και στρατιωτική- αμυντική θέση με εξαίρεση φυσικά την τωρινή κυβέρνηση
Ας θυμηθούμε όμως και το ακόλουθο .
΄Άρθρο 36:
3. Mυστικά άρθρα συνθήκης δεν μπορούν ποτέ να ανατρέψουν τα φανερά.΄΄
Τι μας λέει αυτό το άρθρο ερμηνευτικά ; Νομίζω ότι καταρχήν μας λέει ότι δεν μπορεί να υφίσταται μυστική συμφωνία αν δεν προϋφίσταται η φανερή . Συνεπώς αν υπάρχει μυστική συμφωνία είναι αυτοδίκαια άκυρη και παράνομη .
Επίσης η έννοια του θαλάσσιου χώρου εισήχθη αν δεν απατώμαι στην αντικειμενική υπόσταση του άρθρου 138 του Π.Κ ( βλ προηγούμενο μου άρθρο – οι κόκκινες γραμμές – ) με τον Ν 4619/ΦΕΚ Α 95 / 11-6-2019 , με έναρξη ισχύος την 1 Ιουλίου 2019 . Με απλά ελληνικά εισήχθη η έννοια του θαλάσσιου χώρου σε μια περίοδο που οι αμφισβητήσεις και η κουβέντα γύρω από τις ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα είχαν φουντώσει . Για ποιο λόγο να εισαχθεί η έννοια του θαλάσσιου χώρου στο άρθρο αυτό , αφού αυτονοήτως η εθνική κυριαρχία εκτείνεται και στα 6 ν.μ τα οποία αποτελούν κατά μία έννοια –ερμηνευτικά- προέκταση του εδάφους ; Η προγενέστερη μορφή του άρθρου , δηλαδή, δεν προστάτευε τα 6 ν.μ ; ήμασταν δηλαδή επί δεκαετίες ακάλυπτοι ; Ποια ήταν η χρεία – ανάγκη που επέβαλλε την εισαγωγή της έννοιας του θαλάσσιου χώρου στο άρθρο αυτό ; Επειδή τίποτα δεν είναι αυτονόητο η ανάγκη που επέβαλλε κατά την άποψή μου αυτή την εισαγωγή ήταν μια επιπρόσθετη ποινική δικλείδα ασφαλείας τελούσα σε αρμονία με τις παραπάνω συνταγματικές διατάξεις που να καλύπτει και την υφαλοκρηπίδα – σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησής της – η οποία υφίσταται ως δικαίωμα ab initio et ipso facto βάση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που έχουμε κυρώσει με νόμο του ελληνικού κράτους . Δεν μπήκε για τα 6 νμ τα οποία αυτονοήτως όπως ξέρουμε όλοι αποτελούν εθνική κυριαρχία και συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιζόμαστε και τα 6 ν.μ αλλά και την υφαλοκρηπίδα μας στα σημερινά της όρια μέχρις ότου αυτή οριοθετηθεί διαφορετικά, είτε δικαστικά, είτε με πολιτική συμφωνία ( φανερά όχι μυστικά ) . Εκτός αν θεωρούμε ότι τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν έχουν σημασία . Δεν πειράζει ας ανοίξει η κουβέντα στον νομικό κόσμο της χώρας κατ 'αρχήν και βλέπουμε τι είναι αυτονόητο και τι όχι .
Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχει συνεννόηση και συνεργασία με την Τουρκία . Σαφώς και πρέπει να υπάρχει αλλά όχι με καθεστώς εκβιασμού . Ακόμα και στον East Med έχει θέση η Τουρκία ή για να το πω διαφορετικά δεν υπάρχει East Med χωρίς την Τουρκία αλλά και την Ιταλία . [iEpikaira: Μέχρις εδώ είναι πολύ διαφωτιστική η τοποθέτηση, αλλά από που κι ως που η Τουρκία έχει λόγο στον EastMed;] Σήμερα δεν έχουμε τίποτα αφού έτσι και αλλιώς η Ιταλία όπου υποτίθεται ότι θα καταλήγει ο East Med δεν έχει υπογράψει την σύμβαση λόγω Τουρκίας . Μάλιστα , η πρόσφατη ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία την οποία έχω επαινέσει θετικά, έγραψα ότι ανοίγει παράθυρο Ειρήνης μεταξύ άλλων και για αυτόν τον λόγο αλλά και επειδή εκπέμπει διεθνώς το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε συνεργασία με την Τουρκία αλλά με πολιτισμένο τρόπο όπως κάνουν τα πολιτισμένα κράτη . Η Τουρκία , όμως , δεν είναι πολιτισμένο κράτος οπότε μένει τουλάχιστον να δούμε εάν θα ζητήσουμε επιτακτικά κυρώσεις αφού η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε μέχρι στιγμής να προστατεύσει μόνο τα 6 ν.μ τα οποία η Τουρκία δεν αμφισβητεί ! Το θέμα φυσικά δεν ήταν να προστατεύσουμε αυτό που άλλος δεν αμφισβητεί αλλά αυτά που αμφισβητεί !
Έχω επισημάνει με σειρά άρθρων μου ( γερμανική πεπονόφλουδα , το τετελεσμένο νότια της Κρήτης , οδεύοντας στην φινλανδοποίηση μας κα ) τον κίνδυνο δημιουργίας τετελεσμένων στα θαλάσσια οικόπεδα της Κρήτης και της χώρας αυτά δηλαδή που εκτείνονται δυτικά του 28ου μεσημβρινού . Αν η ελληνική κυβέρνηση ακολουθήσει τακτική Καστελόριζου και σε αυτά τα οικόπεδα και δεν προστατέψει επιχειρησιακά την νομή ως δικαιούται και οφείλει ( το πώς το έχω περιγράψει στο άρθρο μου για την Φινλανδοποίηση ) τότε -αν γκριζαριστεί η περιοχή λόγω της παθητικής τακτικής μας- , δεν αποκλείεται στο μέλλον η γαλλική Τοτάλ να κινηθεί νομικά κατά του Ελληνικού δημοσίου για όσα έξοδα έχει κάνει μέχρι τώρα τα οποία δεν είναι και αμελητέα . Φυσικά σε αυτή την περίπτωση εκτός από τις πολιτικές ευθύνες θα πρέπει να αποδοθούν και οι ποινικές ευθύνες υπό το πρίσμα όσων αναπτύχθηκαν .
Το θέμα σε κάθε περίπτωση είναι εάν εμείς θέτουμε τα σωστά πλαίσια στις συνεργασίες που κάνουμε , και, εάν αυτές που κάνουμε ή δεν κάνουμε, μεταξύ άλλων και στο πλαίσιο της εξοπλιστικής διπλωματίας, εξασφαλίζουν προστασία για την χώρα σύμφωνα με τις ανάγκες της και τις συνταγματικές επιταγές για την διεκδίκηση του καλύτερου δυνατού στο όνομα του ελληνικού λαού και των μελλοντικών γενεών . Αυτό όμως θα αποτελέσει το θέμα του επόμενου άρθρου .
Αυτά ήθελα να πω , όχι αυτονοήτως, και σίγουρα όχι ανοήτως και ο νοών νοείτω .
** «Υποστηρίζουμε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή στη διπλωματία. Δεν πιστεύω ότι άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι τόσο δεμένοι όσο η Ελλάδα και οι ΗΠΑ στην αρχή πως ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση».
*Δικηγόρος Παρ ‘ Αρείω Πάγω , LLM Διεθνούς Εμπορικού Δικαίου
Έτσι και με τις ευλογίες τις δικές μας η Τουρκία – που καθόλου απομονωμένη δεν είναι – αυτονοήτως και σίγουρα όχι ανοήτως δημιουργεί τετελεσμένα αφού εμείς αυτονοήτως και ανοήτως της ανάψαμε το πράσινο φως . Συνακόλουθα όταν το σημείο εκκίνησης είναι τα 6 ν.μ και δεν υπερασπίζεσαι την νομή πέραν αυτών- και το δηλώνεις κιόλας ότι δεν θα το κάνεις- τότε αυτονοήτως κανένα δικαστήριο δεν θα αποδώσει δικαιώματα στον απρόθυμο να υπερασπίσει επιχειρησιακά αυτά ( τα δικαιώματα ) , γεγονός όμως που έχει και νομικές επιπτώσεις τις οποίες παράγουν και οι δηλώσεις και η μη αντίδραση .
Ας θυμηθούμε όμως λίγο το Σύνταγμα της χώρας μας :
Αρθρο 28: (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να θυμηθούμε και το ακόλουθο άρθρο του Συντάγματος .
‘Αρθρο 106: (Κράτος και εθνική οικονομία)
1. Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Kράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Xώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών.
Από την εξαγωγή αυτών των διατάξεων συνάγεται κατά την άποψή μου το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει το δικαίωμα κατά το διεθνές δίκαιο και την υποχρέωση κατά το Ελληνικό δίκαιο να προστατέψει ακόμη και τα απώτατα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας μέχρις ότου αυτά οριοθετηθούν διαφορετικά . Για αυτό το λόγο άλλωστε τα τελευταία 45 χρόνια τουλάχιστον οι Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν σταθερή και συνεκτική , νομική , πολιτική και στρατιωτική- αμυντική θέση με εξαίρεση φυσικά την τωρινή κυβέρνηση
Ας θυμηθούμε όμως και το ακόλουθο .
΄Άρθρο 36:
3. Mυστικά άρθρα συνθήκης δεν μπορούν ποτέ να ανατρέψουν τα φανερά.΄΄
Τι μας λέει αυτό το άρθρο ερμηνευτικά ; Νομίζω ότι καταρχήν μας λέει ότι δεν μπορεί να υφίσταται μυστική συμφωνία αν δεν προϋφίσταται η φανερή . Συνεπώς αν υπάρχει μυστική συμφωνία είναι αυτοδίκαια άκυρη και παράνομη .
Επίσης η έννοια του θαλάσσιου χώρου εισήχθη αν δεν απατώμαι στην αντικειμενική υπόσταση του άρθρου 138 του Π.Κ ( βλ προηγούμενο μου άρθρο – οι κόκκινες γραμμές – ) με τον Ν 4619/ΦΕΚ Α 95 / 11-6-2019 , με έναρξη ισχύος την 1 Ιουλίου 2019 . Με απλά ελληνικά εισήχθη η έννοια του θαλάσσιου χώρου σε μια περίοδο που οι αμφισβητήσεις και η κουβέντα γύρω από τις ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα είχαν φουντώσει . Για ποιο λόγο να εισαχθεί η έννοια του θαλάσσιου χώρου στο άρθρο αυτό , αφού αυτονοήτως η εθνική κυριαρχία εκτείνεται και στα 6 ν.μ τα οποία αποτελούν κατά μία έννοια –ερμηνευτικά- προέκταση του εδάφους ; Η προγενέστερη μορφή του άρθρου , δηλαδή, δεν προστάτευε τα 6 ν.μ ; ήμασταν δηλαδή επί δεκαετίες ακάλυπτοι ; Ποια ήταν η χρεία – ανάγκη που επέβαλλε την εισαγωγή της έννοιας του θαλάσσιου χώρου στο άρθρο αυτό ; Επειδή τίποτα δεν είναι αυτονόητο η ανάγκη που επέβαλλε κατά την άποψή μου αυτή την εισαγωγή ήταν μια επιπρόσθετη ποινική δικλείδα ασφαλείας τελούσα σε αρμονία με τις παραπάνω συνταγματικές διατάξεις που να καλύπτει και την υφαλοκρηπίδα – σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησής της – η οποία υφίσταται ως δικαίωμα ab initio et ipso facto βάση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που έχουμε κυρώσει με νόμο του ελληνικού κράτους . Δεν μπήκε για τα 6 νμ τα οποία αυτονοήτως όπως ξέρουμε όλοι αποτελούν εθνική κυριαρχία και συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιζόμαστε και τα 6 ν.μ αλλά και την υφαλοκρηπίδα μας στα σημερινά της όρια μέχρις ότου αυτή οριοθετηθεί διαφορετικά, είτε δικαστικά, είτε με πολιτική συμφωνία ( φανερά όχι μυστικά ) . Εκτός αν θεωρούμε ότι τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν έχουν σημασία . Δεν πειράζει ας ανοίξει η κουβέντα στον νομικό κόσμο της χώρας κατ 'αρχήν και βλέπουμε τι είναι αυτονόητο και τι όχι .
Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχει συνεννόηση και συνεργασία με την Τουρκία . Σαφώς και πρέπει να υπάρχει αλλά όχι με καθεστώς εκβιασμού . Ακόμα και στον East Med έχει θέση η Τουρκία ή για να το πω διαφορετικά δεν υπάρχει East Med χωρίς την Τουρκία αλλά και την Ιταλία . [iEpikaira: Μέχρις εδώ είναι πολύ διαφωτιστική η τοποθέτηση, αλλά από που κι ως που η Τουρκία έχει λόγο στον EastMed;] Σήμερα δεν έχουμε τίποτα αφού έτσι και αλλιώς η Ιταλία όπου υποτίθεται ότι θα καταλήγει ο East Med δεν έχει υπογράψει την σύμβαση λόγω Τουρκίας . Μάλιστα , η πρόσφατη ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία την οποία έχω επαινέσει θετικά, έγραψα ότι ανοίγει παράθυρο Ειρήνης μεταξύ άλλων και για αυτόν τον λόγο αλλά και επειδή εκπέμπει διεθνώς το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε συνεργασία με την Τουρκία αλλά με πολιτισμένο τρόπο όπως κάνουν τα πολιτισμένα κράτη . Η Τουρκία , όμως , δεν είναι πολιτισμένο κράτος οπότε μένει τουλάχιστον να δούμε εάν θα ζητήσουμε επιτακτικά κυρώσεις αφού η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε μέχρι στιγμής να προστατεύσει μόνο τα 6 ν.μ τα οποία η Τουρκία δεν αμφισβητεί ! Το θέμα φυσικά δεν ήταν να προστατεύσουμε αυτό που άλλος δεν αμφισβητεί αλλά αυτά που αμφισβητεί !
Έχω επισημάνει με σειρά άρθρων μου ( γερμανική πεπονόφλουδα , το τετελεσμένο νότια της Κρήτης , οδεύοντας στην φινλανδοποίηση μας κα ) τον κίνδυνο δημιουργίας τετελεσμένων στα θαλάσσια οικόπεδα της Κρήτης και της χώρας αυτά δηλαδή που εκτείνονται δυτικά του 28ου μεσημβρινού . Αν η ελληνική κυβέρνηση ακολουθήσει τακτική Καστελόριζου και σε αυτά τα οικόπεδα και δεν προστατέψει επιχειρησιακά την νομή ως δικαιούται και οφείλει ( το πώς το έχω περιγράψει στο άρθρο μου για την Φινλανδοποίηση ) τότε -αν γκριζαριστεί η περιοχή λόγω της παθητικής τακτικής μας- , δεν αποκλείεται στο μέλλον η γαλλική Τοτάλ να κινηθεί νομικά κατά του Ελληνικού δημοσίου για όσα έξοδα έχει κάνει μέχρι τώρα τα οποία δεν είναι και αμελητέα . Φυσικά σε αυτή την περίπτωση εκτός από τις πολιτικές ευθύνες θα πρέπει να αποδοθούν και οι ποινικές ευθύνες υπό το πρίσμα όσων αναπτύχθηκαν .
Το θέμα σε κάθε περίπτωση είναι εάν εμείς θέτουμε τα σωστά πλαίσια στις συνεργασίες που κάνουμε , και, εάν αυτές που κάνουμε ή δεν κάνουμε, μεταξύ άλλων και στο πλαίσιο της εξοπλιστικής διπλωματίας, εξασφαλίζουν προστασία για την χώρα σύμφωνα με τις ανάγκες της και τις συνταγματικές επιταγές για την διεκδίκηση του καλύτερου δυνατού στο όνομα του ελληνικού λαού και των μελλοντικών γενεών . Αυτό όμως θα αποτελέσει το θέμα του επόμενου άρθρου .
Αυτά ήθελα να πω , όχι αυτονοήτως, και σίγουρα όχι ανοήτως και ο νοών νοείτω .
** «Υποστηρίζουμε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή στη διπλωματία. Δεν πιστεύω ότι άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι τόσο δεμένοι όσο η Ελλάδα και οι ΗΠΑ στην αρχή πως ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση».
*Δικηγόρος Παρ ‘ Αρείω Πάγω , LLM Διεθνούς Εμπορικού Δικαίου
Δημοσίευση σχολίου