Σε κάθετη κλιμάκωση με τους εσωτερικούς του αντιπάλους προχώρησε το καθεστώς του Ερντογάν στην Τουρκία, καθώς προχώρησε σε μια απίστευτη για δημοκρατική χώρα ενέργεια: Απέκτησε με δικαστική απόφαση τον έλεγχο της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας Zaman και ολόκληρου του ομίλου μέσων ενημέρωσης Feza όπου ανήκει η εφημερίδα, με την κατηγορία των σχέσεων με… Κούρδους τρομοκράτες, κυρίως όμως λόγω του ότι θεωρείται η «φωνή» του μεγάλου αντιπάλου, του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν που ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και ο Ερντογάν ζητά την έκδοσή του στην Τουρκία…
Η απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου υπέρ των δύο δημοσιογράφων της «Τζουμχουριέτ» έδωσε την εντύπωση ότι ίσως η ελευθερία της έκφρασης στην Τουρκία δεν ήταν εντελώς χαμένη υπόθεση. Όσα ακολούθησαν όμως ήταν κυριολεκτικώς τραγελαφικά…
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι δεν σέβεται την απόφαση της Δικαιοσύνης και ο ίδιος ο υπουργός «Δικαιοσύνης» κατηγόρησε το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο… για παραβίαση του Συντάγματος στην απόφαση που εξέδωσε για τους δημοσιογράφους! Λίγες ώρες πριν, το ισλαμοφασιστικό δικτατορικό καθεστώς της Τουρκίας διόρισε δικό του εποπτικό συμβούλιο και αναλαμβάνει τη λειτουργία της ιστορικής τουρκικής εφημερίδας…
Η εφημερίδα όντως συνδέεται με τον ιμάμη Γκιουλέν και την παραθρησκευτική του οργάνωση. Στην αρχή της ανέλιξης του ισλαμιστικού AKP στην εξουσία, ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Ερντογάν, στηρίζοντας τις διώξεις των στρατιωτικών για την υπόθεση «Εργενεκόν» που υποτίθεται ότι συνωμοτούσαν για να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Τα πράγματα άλλαξαν το 2013, όταν επιδεινώθηκαν δραματικά οι σχέσεις του Ερντογάν με τον Γκιουλέν, με αποτέλεσμα η Zaman να στραφεί εναντίον του Ερντογάν και να ασκεί σκληρή αντιπολίτευση και η οργάνωση του ιμάμη, αίφνης ονομάστηκε «τρομοκρατική»… Γνωστή εξάλλου η συνταγή στην Τουρκία, για εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Η απειλή που νιώθει το σύστημα Ερντογάν από τη συγκεκριμένη εφημερίδα είναι μεγαλύτερη από την οποιαδήποτε, καθώς η κριτική που ασκεί έχει ισλαμικό προσανατολισμό, άρα διεκδικεί το ίδιο ακροατήριο, με τον Ερντογάν να μην έχει την πολυτέλεια να χάσει ούτε έναν πιστό μουσουλμάνο στην προσπάθεια να περάσει τα σχέδιά του που θα οδηγήσουν στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν φαίνεται ότι αισθάνεται πως δεν έχει άλλη επιλογή πέραν της εγκαθίδρυσης ενός επί της ουσίας δικτατορικού καθεστώτος, αφού το στιλ διακυβέρνησης ήταν και παραμένει τέτοιο, που αυξάνει συνεχώς τους εχθρούς, καθώς θέλει να ελέγχει τα πάντα. Ως αποτέλεσμα, επιλογή άλλη από το να μετεξελίσσεται συνεχώς σε πιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς δεν υπάρχει.
Αυτό που κατανοεί, είναι ότι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι γίνεται «μηδενικού αθροίσματος»… Δηλαδή, με απλά λόγια, εάν δεν καταπνίγει με αγριότητα κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, κυρίως από τον ισλαμικό χώρο, αφού δεν αισθάνεται και ιδιαίτερα την απειλή των «λαϊκών» κομμάτων τύπου CHP (Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), διακινδυνεύει όχι απλά την κατάρρευση του καθεστώτος του, αλλά και την κατάληξή του με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του Αντνάν Μεντερές…
Ο δρόμος που έχει πάρει η Τουρκία είναι δίχως επιστροφή. Αυτό δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται επαρκώς οι ΗΠΑ που εξακολουθούν να αδυνατούν να αποδεσμευθούν από τον μύθο της «αναντικατάστατης» Τουρκίας, προφανώς λόγω Ρωσίας και ανέχονται τις πλέον αντισυμμαχικές συμπεριφορές μέσα στο ΝΑΤΟ…
Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποδέχεται να εκβιάζεται με τον πιο ανήθικο τρόπο, δηλαδή την κατεύθυνση εκατοντάδων χιλιάδων – και στο μέλλον ακόμη περισσότερων – προσφύγων και μεταναστών σε ευρωπαϊκό έδαφος προκαλώντας τεράστια αστάθεια στα κράτη-μέλη, ενώ δεν αντιδρά και στην αμφισβήτηση των εξωτερικών συνόρων της, παρά τα μεγάλα συμφέροντα που διακυβεύονται για τους ευρωπαϊκούς λαούς στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Μετά διαμαρτύρονται ορισμένοι, όταν αποκαλείται η Ευρωπαϊκή Ένωση ως «γεωπολιτικό τίποτα», με κορυφαίους πολιτικούς, όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να θεοποιεί κυριολεκτικά την «ήπια ισχύ», κάνοντας τους γνώστες των γεωπολιτικών ισορροπιών σε πλανητική βάση, να μειδιούν.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου