«Θα μπορούσε να είναι το Piri Reis, το Barbaros ή ίσως αύριο το Selim II (ο Οθωμανός Σουλτάνος που κατέκτησε την Κύπρο) που θα προκαλέσει οργή. Εάν οι Ελληνοκύπριοι συνεχίσουν να ισχυρίζονται ότι είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες του νησιού και –αντί να συμβιβαστούν για την ειρήνη- επιμένουν να σφυρηλατούν αντί-τουρκικές και αντί-κυπριακές συμμαχίες με την Ελλάδα, την Αίγυπτο ή το Ισραήλ, η πολιτική έντασης στη Μεσόγειο θα συνεχίσει».
Τα παραπάνω αναφέρει σε άρθρο του στην αγγλική έκδοση της Hurriyet, ο Yusuf Kanli.
Όπως επισημαίνει στο άρθρο του, μέχρι προσφάτως ήταν το τουρκικό Piri Reis, που επιβεβαίωνε την σχέση της χώρας με τους Τουρκοκύπριους σχετικά με τους φυσικούς πόρους γύρω από την Κύπρο. «Για δεκαετίες, το θεμέλιο της κυπριακής πολιτικής της Άγκυρας ήταν οφθαλμός αντί οφθαλμού, κάποιες φορές προληπτικά αλλά τις περισσότερες φορές ως αντίδραση. Εάν και όταν οι ελληνοκύπριοι έκανα οτιδήποτε για να επαναβεβαιώσουν την αξίωσή τους ότι είναι ο «μοναδικός νόμιμος ιδιοκτήτης» για οτιδήποτε σχετίζεται με την Κύπρο, οι Τουρκοκύπριοι, λάμβαναν μέτρα για να επιβεβαιώσουν το «καθεστώς της εταιρικής σχέσης» τους στο πλαίσιο των ιδρυτικών συμφωνιών».
Επίσης, το άρθρο αναφέρει ότι πρόκειται για μια «θεμελιώδη διχόνοια». Οι Ελληνοκύπριοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι «το κράτος και η κυβέρνηση που ουσιαστικά αναγνωρίστηκαν από τον ΟΗΕ τον Μάιο του 1965 –αν και το τουρκικό στοιχείο εκδιώχθηκε από το ελληνικό στοιχείο υπό την απειλή όπλου- είναι ακόμη το καθεστώς της εταιρικής σχέσης του 1960, αν και το σύνταγμα τροποποιήθηκε μονομερώς και αφαιρέθηκαν όλα τα δικαιώματα και τα προνόμια των Τουρκοκυπρίων. Για τους Τουρκοκύπριους, το κράτος θα μπορούσε να είναι ακόμη το κοινό κράτος του 1960, αλλά η απέλαση του τουρκικού στοιχείου το 1964 από τα κυβερνητικά γραφεία, τους δήμους και όλες τις εκτελεστικές θέσεις, έχει καταστήσει τη διοίκηση παράνομη, διασφαλίζοντας ότι δεν μπορεί να είναι η κυβέρνηση όλου του νησιού».
Ο Yusuf Kanli επισημαίνει ακόμη στο άρθρο του πως το ελληνοκυπριακό κράτος, απολαμβάνοντας διεθνή αναγνώριση, ένταξη στην ΕΕ και ασφαλώς, τον τίτλο της μόνης νόμιμης κυβέρνησης, τον τελευταίο μισό αιώνα έχει προσπαθήσει να πετύχει κάποιου είδους επίλυση του κυπριακού, μέσω της οποίας οι Τουρκοκύπριοι θα ενσωματωθούν και θα εξαφανιστούν στο έθνος της Κύπρου. Ωστόσο, υποστηρίζει ο ίδιος, οι Τουρκοκύπριοι αγωνίστηκαν για να κερδίσουν ξανά τα δικαιώματά τους στην κυριαρχία, το έδαφος και τους πόρους της Κύπρου. «Από την έναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών το 1968 για την Κύπρο, δεν υπήρξε κάποια επιτυχία. Θα υπάρξει άραγε ποτέ; Δυστυχώς, δεν θα υπάρξει καμία επιτυχία όσο αυτές οι συνομιλίες λαμβάνουν χώρα με την υπόθεση της ισότητας των δύο πλευρών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στην ουσία, η μία πλευρά κάθεται στο τραπέζι ως η κυβέρνηση και η άλλη ως μια μειοψηφία που ζητά κάποιες παραχωρήσεις».
Αναφέρεται ακόμη στην αποχώρηση του Κύπριου προέδρου, Ν. Αναστασιάδη από τις συνομιλίες τον προηγούμενο μήνα, ως διαμαρτυρία για την αποστολή του Barbaros από την Τουρκία, στην περιοχή που οι Ελληνοκύπριοι διεξάγουν γεωτρήσεις για φυσικό αέριο. «Γιατί αποχώρησε τότε; Προφανώς, προσπαθούσε να βρει ένα πρόσχημα, και η απόφαση για την αποχώρησή του πρέπει να είχε ληφθεί πολύ καιρό πριν».
Διότι, όπως εκτιμά ο Yusuf Kanli, δεν ήταν η πρώτη φορά που η Τουρκία αναλαμβάνει κινήσεις για να επιβεβαιώσει τα τουρκοκυπριακή «δικαιώματα» στη Μεσόγειο. Συμπληρώνει δε πως κάθε φορά που οι Έλληνες έκαναν κάτι για τους Ελληνοκύπριους, η Τουρκία έκανε κάτι για τους Τουρκοκύπριους. «Μήπως δεν ήταν το κυνηγητό ενός νορβηγικού σεισμικού πλοίου στα ανοιχτά της Κύπρου από το τουρκικό ναυτικό, μια αρκετά ισχυρή ενέργεια για να αποδείξει την αποφασιστική θέση της Τουρκίας; Γιατί δεν αποχώρησε τότε ο Αναστασιάδης από τις συνομιλίες; Διότι οι συνομιλίες δεν προχωρούσαν καλά, οι δύο πλευρές βρισκόταν υπό πίεση για να επισπεύσουν τη διαδικασία. Τι το διαφορετικό συνέβη τώρα; Κάτω από απειλές, ο Αναστασιάδης συμφώνησε να διεξάγει τις συνομιλίες σε μια σημαντική φάση δούναι και λαβείν, αλλά φοβόταν αρκετά για να μην περιγραφεί αυτό ως τέτοιο. Γιατί; Διότι δεν ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι το κυπριακό πρόβλημα θα μπορούσε να επιλυθεί με αμοιβαία συμβιβαστική λύση».
«Συμβιβασμός… αυτή είναι μια λέξη που μισεί ο Αναστασιάδης. Θεωρεί πως θα λάβει μόνο τουρκικές παραχωρήσεις διότι οι Έλληνες έχουν συμβιβαστεί αρκετά με το να συμφωνήσουν να μοιραστούν την κυβέρνηση μαζί τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Και καταλήγει στο άρθρο του, αναφέροντας πως «οι Ελληνοκύπριοι τώρα περιμένουν τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Joe Biden, ο οποίος πρόκειται να επισκεφθεί την περιοχή, να ασκήσει πιέσεις στους Τούρκους να υποχωρήσουν και να αποσύρουν τα πλοία τους, ώστε ο Αναστασιάδης να μπορεί να επιστρέψει στις συνομιλίες. Πηγαίνοντας στο κρεβάτι με γεμάτο το στομάχι, μπορεί να είναι επικίνδυνο για την υγεία», όπως «συμβουλεύει» ο Yusuf Kanli.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου