Του Οικονομολόγου, Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά.
Σ’ ένα σύντομο, απ’ τους ορισμούς της, η «πολιτική», ανάγεται κι ως «η συμπυκνωμένη έκφραση της οικονομίας». Ευλόγως σηματοδοτείται και το ανάστροφο του συλλογισμού αυτού. Όπου, η οικονομία, δεν επικαθορίζει, μόνο, αλλά κι επικαθορίζεται, απ’ την πολιτική…
Αν ισχύουν αυτά; Τότε, ο προαναφερόμενος ορισμός, επεκτείνεται κι αφορά, τόσο την «Μίκρο-οικονομία», όσο και την «Μάκρο-οικονομία»! Λειτουργεί δε, όχι μόνο για βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη πολιτική, αλλά κι επεκτείνεται, ως στην «γεω-οικονομία» και στην «γεω-πολιτική».
Κι ενώ, στο πρώτο μέρος, περιγράφαμε τη γεωγραφία των αγωγών και τις γεωοικονομικές συντεταγμένες του σχεδιαζόμενου αγωγού, του EastMed (Αναδεικνύοντας την αδήριτη αναγκαιότητα, για την Ε.Ε., της δημιουργίας του «Λευκού Κύκνου». Μια αναγκαιότητα που θα στηρίξει την ενεργειακή της ασφάλεια και τη γεωπολιτική της σταθερότητα). Στο δεύτερο αυτό μέρος, εξετάζουμε τις επιδράσεις της «γεωστρατηγικής» και των «γεωπολιτικών», που διαπλέκονται στη «γεωοικονομία των αγωγών». Προσεγγίζοντας τις παραμέτρους, τις αιτίες και προϋποθέσεις και για την υπαρξιακή μας υπόσταση, ως χώρα, οι οποίες ανατροφοδοτούνται και αλληλοεπηρεάζονται απ’ τη δημιουργία και τη λειτουργία του EastMed.
Η επιδίωξή μας, για τη δημιουργία και τη βιώσιμη λειτουργία του «Λευκού Κύκνου», του EastMed, προϋποθέτει αντικειμενικό προσδιορισμό και του περιβάλλοντος που μας εμπεριέχει, στο οποίο περιλαμβάνεται κι ο αναθεωρητικός Νεοοθωμανισμός του «Μαύρου Κύκνου», που μας απειλεί θανάσιμα. Έχοντας για κοινό μας τόπο, τη γνώση της τρέχουσας επικαιρότητας, περί του EastMed και τις διασκέψεις κορυφής, για την -δήθεν- «ειρήνευση στο Λιβυκό εμφύλιο πόλεμο», διαμορφώνεται ένα διεθνές σκηνικό, που επιδέχεται πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις.
Η Εμπλοκή του Μαύρου Κύκνου στα γεωπολιτικά σχέδια
Είναι ολοφάνερο πως μια εναλλακτική κατασκευή του νέου αγωγού, των υδρογοναθράκων της Αν. Μεσογείου, διαμέσου της Τουρκίας, θα ήταν οικονομικότερη, ως προς το κόστος μεταφοράς τους στην Ευρώπη. Αφού φτάνει στο 1/3 του κόστους, έναντι αυτού που έχει ο σχεδιαζόμενος EastMed! Άλλωστε, ο EastMed, είναι ένα πολύ δύσκολο κι ακριβό έργο.
Πρόκειται δε να διατρέξει πολλά μίλια, μεγάλου θαλάσσιου βάθους. Τα κοστολογικά κριτήρια, θα πρόκριναν τον αγωγό μέσω Τουρκίας. Όμως αυτό αποκλείεται, απ’ τους εμπνευστές του EastMed. Οι οποίοι, για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου, δεν θα επιθυμούσαν, η περιοχή, να γίνει πηγή πρόσθετων εκβιασμών τους και συγκρούσεων. Αφού, πέραν της Ελλάδας και Κύπρου, τόσο η Ε.Ε., ως μελλοντικός καταναλωτής, όσο το Ισραήλ κι η Αίγυπτος, ως σημαντικοί παραγωγοί υδρογονανθράκων και σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, δεν επιθυμούν να παραδώσουν τη «βάνα» του EastMed, στην αναθεωρητική Νεο-οθωμανική Τουρκία, του απρόβλεπτου Ερντογάν. Η χάραξη, επί πλέον, της διαδρομής του EastMed, μέσω Κρήτης και Δυτικής Ελλάδας, θα αυξήσει τη βιωσιμότητα στην οικονομική διαχείριση του EastMed, μέσα από τη βάσιμη εκτίμηση, για υπερεπαρκή επαύξηση των αντλούμενων ποσοτήτων φυσικού αερίου, απ’ τα εντοπισμένα γιγαντιαία κοιτάσματα, Νοτίως της Κρήτης και του Ιονίου Πελάγους. Τα οποία, θα αντιρροπήσουν πλήρως οικονομικά, το πρόσθετο κόστος που συνεπάγεται η κατασκευή του, απ’ τη διαδρομή αυτή. Κι ενώ, το συγκριτικό εναλλακτικό κοστολόγιο μεταφοράς του φυσικού αερίου -που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο- είναι: 0,97 €, μέσω Τουρκίας και 2,81 έως 3,5€, μέσω του νέου αγωγού EastMed, αυτό δεν ανατρέπει την υπεροχή του EastMed, στη συνολική ανάλυση «κόστους-οφέλους». Ιδίως όταν, η διαδρομή του, μέσω Κρήτης και Δυτικής Ελλάδας, θα δώσει διευρυμένες ποσότητες παραγωγής, που θα αναστρέψουν τις κοστολογικές του διαφορές…
Ωστόσο, στο παζλ, έρχεται να προστεθεί και η στάση της Ρωσίας. Η οποία, ενώ ήδη εμπλέκεται, άμεσα, στις στρατιωτικές συγκρούσεις στη Συρία, διεισδύοντας στις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή κι Ανατ. Μεσόγειο, ενισχύει τους υπερεξοπλισμούς και τον τυχοδιωκτισμό της Τουρκίας, με τους S-400 κ.α.. Η Ρωσία, αποβλέπει στην καθυστέρηση της κατασκευής ή/και στην ματαίωση του EastMed, για δικούς της γεωστρατηγικούς λόγους, όπως ενίσχυσης του ρόλου των ενεργειακών της πηγών κι αγωγών, καθώς και για τον ανοδικό επηρεασμό των τιμών του φυσικού της αερίου. Επιτυγχάνοντας, συγχρόνως, αποδυνάμωση στην Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, με την παροχή της δυνατότητας, άσκησης -απ’ την Τουρκία- σχετικής αυτονόμησής της, απ’ τη Δύση. Απ’ τις Τουρκικές παρανομίες στην Κυπριακή ΑΟΖ, όμως, σημειώθηκαν κι άλλες, παράπλευρες απώλειες. Όπως ήταν, η αύξηση των μέτρων και του κόστους ασφάλειας, των ερευνητικών κι εξορυκτικών δραστηριοτήτων, των συμβεβλημένων, με την Κύπρο, εταιρειών. Προκαλώντας αύξηση του μεριδίου κερδών, στις τελευταίες, όπως προκύπτει κι απ’ τη αναθεώρηση της σύμβασης-από τον Μάη του 2019- μεταξύ της Κύπρου, με την EXXONMOBIL, από το 52%, στο: 67%, στα αναμενόμενα κέρδη τους…
Δελτίο Θύελλας στη Λίμνη των Κύκνων.
Αντίκρυ στον «Λευκό Κύκνο» του EastMed, έρχεται να παρεμβληθεί -παρεμβαίνοντας βίαια, πειρατικά και ληστρικά, ως άλλος απειλητικός ταραξίας- ένας «Μαύρος Κύκνος»! Ένας αυτόνομος και διαταραχτικός παράγοντας, που προξενεί τεράστια αναστάτωση με τα καμώματά του. Είναι η μορφή του ταραχοποιού, που εκφράστηκε με πολύ πιο έντονο κι απειλητικό τρόπο, μετά την ανάδυση του «Λευκού Κύκνου». Είναι η Νέο-Οθωμανική Τουρκία, του απρόβλεπτου Ερντογάν, την οποία αγνόησε, ασυλλόγιστα, για την ατίθαση συμπεριφορά της κι ανέχθηκε ανόητα, η άστατη, αλαζονική κι ευάλωτη -σε εκβιασμούς κάθε είδους- συμπεριφορά του πλανητάρχη Τραμπ. Χαρακτηριστικές ήταν και οι αντιδράσεις του τελευταίου, με την παραπομπή του στην Δικαιοσύνη. Αντιδράσεις, που αξιοποίησε -ως αφορμή- και η καιροφυλακτούσα αναθεωρητική Τουρκία. Κυριότερη όμως αιτία, στην αύξηση της επιθετικότητας του «Μαύρου Κύκνου», ήταν: η Ανατροπή της «Ισορροπίας Δυνάμεων» στο Αιγαίο, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μια ανατροπή συσχετισμού, που σημειώθηκε τη τελευταία δεκαετία. Όχι τόσο από τη σχετική ενίσχυση της Τουρκίας, όσο, κυρίως, από την αποδυνάμωση της δικής μας χώρας. Ήταν το αποτέλεσμα της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης του 2009 που μας συνέτριψε, κυριολεκτικά & πολύπλευρα.
Κι αν η «Αυτεπίγνωση» και η διάγνωση κάθε ασθένειας, αποτελεί την κορυφαία προϋπόθεση, θεραπείας κι ανάσχεσης των κακώς κειμένων, θα πρέπει, στο παρόν ζήτημα, να παραδεχθούμε πως: Την ανατροπή αυτή, του «συσχετισμού των δυνάμεων», μας την κληροδότησαν, κυρίως (α) το «παρασιτικό μας παραγωγικό μοντέλο», (β) ο «Κουρασμένος», με το εξωφρενικό δημοσιονομικό μας έλλειμμα, του 15,4% του ΑΕΠ, το 2009 -σε συνέχεια κι εκείνου του 2008, με 9,8% του ΑΕΠ- που μας προκάλεσαν τη βαριά αναπηρία, που τσάκισε τον παραγωγικό μας ιστό και τον εθνικό μας κορμό! Κάτι, που τεκμηρίωσε -με αρθρογραφία της, στο: worldeconomics.com και στο βιβλίο της, με τίτλο: «Το Χρονικό μιας Σκευωρίας (Η δίωξη του Ανδρέα Γεωργίου)», Εκδόσεις Φιλελεύθερος- και η κα Μιράντα Ξαφά! Και (γ) η μακροχρόνια αφαίμαξη μας, επίσης, απ’ τα εσφαλμένα και τιμωρητικά, τρία μνημόνια, που -εξ αιτίας του «κουρασμένου», αλλά κι εξ αιτίας, της δόλιας & μοχθηρής πολιτικής, των Μέρκελ & Σόιμπλε- εφαρμόστηκαν. Η συντελεσθείσα αυτή οικονομική & γεωστρατηγική κατάρρευσή μας, μετέτρεψε την κρίση, σε ευρύτερη εξοπλιστική μας υστέρηση (του 7/10), έναντι της Τουρκίας και μονιμότερη γεωπολιτική αστάθεια. Με μοιραία συνέπεια, μια απτή κι ευθεία απειλή κατά της υπαρξιακής μας συνέχειας. Έχοντας ως πρόγευση της ανατροπής του συσχετισμού αυτού, την απώλεια ικανής στήριξης για αντίσταση, στις κλιμακούμενες Τουρκικές προκλήσεις, με τις ήδη ασκούμενες πολιτικές κατευνασμού, σε κάθε προβολή ισχύος, της Τουρκίας, σε βάρος μας…
Η διασάλευση αυτή, της «Ισορροπίας Δυνάμεων», εντείνει την αναθεωρητικότητα της Τουρκίας και την οδηγεί σε κρεσέντο προκλήσεων κι νέας επιθετικότητας προς κάθε κατεύθυνση. Ώστε, να της επιτρέπεται να κραδαίνει με έπαρση, την -δημοσίως δηλούμενη- απειλή της, για: «ταυτόχρονη διεξαγωγή 2,5 πολέμων». Υποδηλώνοντας κι εννοώντας -σαφώς- τους πολέμους, εκτός της Συρίας, ανατολικά της, στην Ελλάδα και Κύπρο, δυτικά της και μισό πόλεμο, με τους Κούρδους, στο εσωτερικό της. Και με πολιτική του πρωτοφανούς κυνισμού, ολόγυρά της. Όπως ήδη εκδηλώθηκε, απέναντι στη Συρία, στο ΙΡΑΚ, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κρήτη, τελευταία, με την επαπειλούμενη μέγγενη, της πειρατικής Συμφωνίας της, απ’ το παράνομο «Μνημονίο, Τουρκίας- Λιβύης». Και με προμελετημένη τη στοχοποίηση της χώρας μας, μέσα απ’ τη δραματική εντατικοποίηση του μεταναστευτικού της εργαλείου -και πραγματικού υβριδικού της όπλου- στην πράξη. Τώρα πλέον, η επεκτατική αυτή βουλιμία του Ερντογάν, με τα «Σύνορα της καρδιάς» του και με τη «Γαλάζια πατρίδα» του, έχει θέσει ανοιχτά ως επίκεντρό της, την ματαίωση του EastMed. Διαφαίνεται, πάντως, πως: η κατασκευή και η λειτουργία του EastMed, που αντιπαλεύει με σφοδρότητα ο Ερντογάν, αποτελεί την πιο αποφασιστική πράξη, που είναι ικανή να ματαιώσει τα μονομανή σχέδιά του και το ξεδίπλωμα του επεκτατικού Νέοοθωμανισμού της αναθεωρητικής Τουρκίας! Επειδή, ακριβώς, η δημιουργία και λειτουργία του EastMed, θα έχει ως συνέπεια, τη γεωοικονομική, γεωπολιτική και γεωστρατηγική ισχυροποίηση της Ελλάδας, η οποία θα ενισχύσει, αποφασιστικά, την αποτρεπτική της δύναμη, ακυρώνοντας κάθε σχέδιο κατάκτησης, προσάρτησης και απορρόφησής της, από την Τουρκία… Σήμερα όμως, ο «συσχετισμός των δυνάμεων» βαίνει επιδεινούμενος και σε βάρος μας κι ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός μας, χωρίς τον EastMed.
Ο Κυνισμός του Γερμανικού ποιμενικού κι ο EastMed
Το ευρύτερο γεωπολιτικό/γεωστρατηγικό πεδίο των υπερδυνάμεων και των υπό εκκόλαψη υπερδυνάμεων, επιδρά αρνητικά στη «δορυφορική εικόνα», όπως αυτή διαφαίνεται από τις διασκέψεις κορυφής, Μόσχας & Βερολίνου, για «ειρήνευση στον Λιβυκό εμφύλιο». Ενώ, δηλαδή, η Ε.Ε., έχει χρηματοδοτήσει την μελέτη του αγωγού EastMed, που έχει μέλλον και την ωφελεί πολλαπλώς, καλύπτοντας αποτελεσματικά τις αυξανόμενες ενεργειακές της ανάγκες. Κι ενώ, ο κύριος τροφοδότης της -που είναι η Ρωσία- αλλά κι η Τουρκία του Ερντογάν, με την ληστρική, Νεοοθωμανική της ιδεοληψία, έχουν κάθε λόγο να αντιπαρατίθεται, στο σχεδιασμό του «Λευκού Κύκνου», βλέπουμε την κα Μέρκελ, να συμπαρατάσσεται, μαζί τους, σθεναρά και σε θέσεις που αντιστρατεύονται τον EastMed. Δεν είναι καθόλου εξηγήσιμος ο ρόλος και η συμπεριφορά της κας Μέρκελ, που μοιάζουν κι ως συμπτώματα του «Γερμανοτουρκικού αταβισμού», να επανεμφανίζονται στο γεωπολιτικό προσκήνιο, ως η εκδίκηση της ιστορίας! Αναιρώντας, με τις θέσεις της αυτές, η κα Μέρκελ, ως κι αυτά, τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της Ευρώπης. Κι αψηφώντας ακόμα και τα πορίσματα των επίσημων γερμανικών φορέων, εκπόνησης μελετών εφαρμοσμένης πολιτικής, όπως, του νομικού τμήματος της Γερμανικής Βουλής, για το παράνομο «μνημόνιο, Τουρκίας, Λιβύης», δείχνει να γοητεύεται απ’ την εγκληματικά ατάσθαλη πολιτική του Ερντογάν!
Όμως, όπως αναλύσαμε και στο προηγούμενο άρθρο μας. Για τις μελλοντικές ανάγκες της Ε.Ε., σε φυσικό αέριο, ούτε η Ρωσία θα μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς, ούτε και καμία άλλη χώρα στον κόσμο. Και η επιλογή του EastMed, είναι μονόδρομος για την Ευρώπη. Κι ούτε μπορούν τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, στη Τουρκία, να στηρίξουν και να δικαιολογήσουν, επαρκώς, την σαφώς αντιαμερικανική στάση της κας Μέρκελ. Επειδή, πράγματι υπάρχουν, τα κολοσσιαία πρόστιμα, στην V.W. & D.B,, απ’ τους Αμερικανούς, που την τσούζουν και η πίεση για τις στρατιωτικές της δαπάνες. Το φτηνό αέριο της Ρωσίας. Ίσως ακόμα και το κεκτημένο, της σχετικής Νατοϊκής αυτονομίας του Ερντογάν, που να ενθάρρυνε και την ίδια, την κα Μέρκελ, ως φορέα του βαθέως Γερμανοπρωσσικού συνδρόμου και των αυτοκρατορικών της βλέψεων. Ώστε, να αυτονομηθεί κι αυτή, όπως έπραξε κι η Τουρκία του Ερντογάν. Και με κρυφή ατζέντα, συνεργασίας μαζί του -και με την πρόφαση της ενεργειακής της πενίας, λόγω της παρεμπόδισης στη δημιουργία του EastMed– να επιζητήσουν και να αποκτήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες παραγωγής ενέργειας. Επιδιώκοντας έτσι, η Γερμανία, μέσω της κρίσης του ΝΑΤΟ, να απαλλαγεί από τους εξοπλιστικούς περιορισμούς που της επιβλήθηκαν, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και -σταδιακά- να γίνει πυρηνική δύναμη, με τη γεωπολιτική συνεργασία και την τεχνολογική συμπαραγωγή της Ρωσίας και Τουρκίας, για την ανάπτυξη του πυρηνικού τους οπλοστασίου…
Οι ΗΠΑ πρέπει να έχουν πια αντιληφθεί από καιρό, την άτυπη αυτή τριπλή συνεννόηση, Βερολίνου-Μόσχας-Άγκυρας, που αποβλέπει σε ενεργειακή περικύκλωση της Ε.Ε., από τους ρωσοτουρκικούς αγωγούς φυσικού αερίου και η οποία, αποτελεί μείζον διαρθρωτικό πρόβλημα, για το ΝΑΤΟ και τη Δύση. Δεν είναι τυχαίο που, οι Αμερικάνοι, έφτιαξαν μια στρατιωτική ζώνη, ως μαξιλάρι, ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γερμανία που ξεκινάει από: τις Βαλτικές χώρες, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία φτάνοντας στην Ελλάδα. Πάντως, δεν υπάρχουν ακόμα, απόλυτες περιχαρακώσεις και σαφή όρια στις υπό διαμόρφωση νέες άτυπες συμμαχίες. Και η συμμαχία του ΝΑΤΟ, οδηγείται κι αυτή, σε κάποιες πολιτικές κατευνασμού, αφού, δεν διακινδυνεύει να χάσει, εντελώς, ένα τέτοιο βάρος, ολίγον σύμμαχου χώρας, σαν αυτό της Τουρκίας, σήμερα ή και της Γερμανίας, αύριο. Μαζί με αυτά, υπήρξαν και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, της Γερμανίας, στην Τουρκική αγορά. Εξαγωγές της & Επενδύσεις στην Τουρκία, όπως και 3,5 εκατομμύρια Τούρκοι ψηφοφόροι στη Γερμανία. Καθώς και το βαρύ, μεταναστευτικό ζήτημα. Θέματα, δηλαδή, που υποχρέωσαν την ειρηνοποιό -δήθεν-κα Μέρκελ, στο Λιβυκό, να είναι στο φόντο, με τον Ερντογάν, για το άπλωμα της απειλής του Λιβυκού εμφυλίου, σε όλη την Μεσόγειο. Όταν αυτός, απείλησε το σύμπαν, μπροστά της. Και εκ μέρους της, ίσως (;;; ).
Ωστόσο και μέσα στην Ευρωζώνη, είναι εμπεδωμένη η πεποίθηση, ιδιαίτερα μετά την οριστική δρομολόγηση του Brexit, ότι, η Ευρώπη σύρεται, ολοένα και περισσότερο, προς μια Γερμανική Ευρώπη, πέρα κι απέναντι από τον παλιότερο άξονα, της γραμμής: «Βερολίνο – Παρίσι». Κι όλοι συνειδητοποιούν πως, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο η επιβολή των πολιτικών που επιθυμεί το Βερολίνο. Όταν η Γερμανία είναι υπεύθυνη που έχει “παγώσει” την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης και έχει μπλοκάρει και τη μετεξέλιξη της συμφωνίας του Δουβλίνου, για το μεταναστευτικό, το οποίο, η ίδια προκάλεσε, ζητώντας ένα εκατομμύριο μετανάστες, για να κάνουν τις βαριές και βρώμικες δουλειές τους. Επίσης, προσπάθησε και προώθησε, με τη συμφωνία των Πρεσπών, τον προσεταιρισμό των δυτικών Βαλκανίων, όχι τόσο για την διεύρυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά για την διέξοδο των δικών της ζωτικών συμφερόντων στη θερμή θάλασσα του Αιγαίου. Και θεωρώντας την Ελλάδα, δικής της “αποικία χρέους”, να διαμοιραστεί και το Αιγαίο, με τους παλιούς της συνέταιρους και συμμάχους…
Η απροκάλυπτα εχθρική αυτή συμπεριφορά, της Γερμανίας, προς την Ελλάδα, με την περιβόητη Διάσκεψη του Βερολίνου, για τη Λιβύη, πρέπει να τύχει και της άμεσα πληρωμένης απάντησής μας. Στο επόμενο Eurogroup, ο Υπουργός των Οικονομικών της χώρας μας, πρέπει να ανακοινώσει ότι: «σκοπεύει να εγγράψει στον Κρατικό Προϋπολογισμό της Ελλάδας, ως απαίτηση εσόδων του, το σύνολο (κεφάλαιο και τόκοι) του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, που ληστρικά κατάσχεσε η Γερμανία, κατά το Β΄ Π.Π., τον οποίο και έχασε. Και οφείλει, πλέον των επανορθώσεων, τις έντοκες καθαρές οφειλές του Κατοχικού Δανείου της, απ’ την καθημαγμένη χώρα.
Περισσότερο κι από άλλοτε, γνωρίζουμε πια, πως: η Γερμανική Ευρώπη, δεν είναι η ευρωπαϊκή μας ελπίδα, αλλά αυτή εξέπεσε, σε μια νέο-ιμπεριαλιστική δύναμη, αδίστακτου αμοραλιστικού κυνισμού, που έχει άχτι την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα βαθύ γερμανικό σύνδρομο, με τεράστιο ιστορικό βάθος. Συγγενεύοντας ιστορικά με την Οθωμανική βουλιμία ή απανθρωπιά του σημερινού αναθεωρητικού Νεοοθωμανισμού…
Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος εδώ
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου