Ότι το ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο και το δικαίωμα της αυτοκίνησης βρίσκεται υπό συνεχή διωγμό στο ελληνικό κράτος εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό και περισσότερο ή λιγότερο όλοι οι πολίτες – οδηγοί της χώρας έχουν υποστεί και υπόκεινται τις συνέπειες.
Στην Ελλάδα το αυτοκίνητο δεν θεωρείται είδος πρώτης ανάγκης αλλά πολυτελείας και η κυριότητα και χρήση του ευκαιρία στο Υπουργείο Οικονομικών να «αρμέγει» σε συστηματική βάση και με κάθε τρόπο τον φορολογούμενο, εκμεταλλευόμενο την ανάγκη του να κινηθεί για όποιο λόγο θέλει (εργασία, αναψυχή) με το αυτοκίνητο του.
Όμως πλέον στα ήδη αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, που ήδη ανάγκασαν εκατομμύρια συμπατριώτες μας να καταθέσουν τις πινακίδες κυκλοφορίας (και φυσικά μείωσαν τα άμεσα έσοδα του δημοσίου ενώ ταυτόχρονα βύθισαν σε ύφεση όλους τους άμεσα και εμπλεκόμενους επαγγελματικούς κλάδους), έρχονται να προστεθούν και οι πρόσφατες αυξήσεις στα διόδια για τις οποίες ο πολύς Χρυσοχοΐδης μας ενημέρωσε με υφάκι ότι πρόκειται για συμβατικές υποχρεώσεις. Λες και επειδή τη συγκεκριμένη σύμβαση την υπέγραψε η ΝΔ οι άλλες του ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερες. Ας μην προβούμε σε χαρακτηρισμούς…
Αυξήσεις υπερβολικές που αφορούν την κίνηση σε ημιτελείς αυτοκινητόδρομους που τα τελευταία 30 χρόνια συνεχώς κατασκευάζονται, εγκαινιάζονται και η ολοκλήρωση τους μετατίθεται για το μέλλον. Κάτι σαν μία νέα έκδοση του «γεφυριού της Άρτας», όπου αντί για τη γυναίκα του πρωτομάστορα θυσιάζεται συνεχώς ο Έλληνας οδηγός.
Καταλήγουμε έτσι να βιώνουμε μία σχιζοφρενική πραγματικότητα όπου ο Έλληνας οδηγός:
>καταβάλλει «τσουχτερά» διόδια για την κίνηση του στους ημιτελείς αυτοκινητόδρομους. Με άλλα χρηματοδοτεί την κατασκευή τους.
>αντιμετωπίζει τεράστιες δυσχέρειες στη στάθμευση του οχήματος του. Οι χώροι στάθμευσης είναι ανύπαρκτοι στα κέντρα όλων των ελληνικών πόλεων και στις πιο πολλές περιοχές κατοικίας. Για να ξεφύγει από τον εφιάλτη της καθημερινής αναζήτησης θέσης στάθμευσης είτε θα πρέπει να καταβάλλει τσουχτερό αντίτιμο (ο νόμος προσφοράς και ζήτησης…) ή να αποδεχθεί τον κίνδυνο προστίμου λόγω παράνομης στάθμευσης.
>και ταυτόχρονα καλείται να πληρώνει συνεχώς αυξανόμενα τέλη κυκλοφορίας. Για ποιον λόγο άραγε; Για να κινείται στους παράδρομους των αυτοκινητόδρομων ή τους άθλιους και ασυντήρητους επαρχιακούς (κατ’ ευφημισμό) δρόμους;
Κι όμως το θέμα είναι απλό. Οι παραχωρησιούχοι (αφού το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να κατασκευάσει δρόμους για τους πολίτες του), για να εισπράττουν διόδια θα πρέπει πρώτα να ολοκληρώσουν και να παραδώσουν το έργο. Αν όμως πληρώνονται τέλη κυκλοφορίας από τους Έλληνες οδηγούς τότε δεν θα πρέπει να πληρώνονται διόδια. Αν πάλι πληρώνονται διόδια τότε τα τέλη κυκλοφορίας δεν θα πρέπει να υπάρχουν.
Μήπως είναι λοιπόν προτιμότερο να μετονομαστούν γιατί το να πληρώνεις συνεχώς για μηδενικές υπηρεσίες και να χρεώνεσαι για αστήρικτους λόγους, είναι όχι μόνο συνεχές και οδυνηρό «άρμεγμα» για την τσέπη του καθενός μας, αλλά και εξαιρετικά εκνευριστικό;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου