Στην εφημερίδα Journal du Dimanche δημοσιεύεται δισέλιδο άρθρο της LAURE MARCHAND , με τίτλο: «Τα βαθιά μυστικά του Τούρκου πρέσβη»
Αναφέρει, μεταξύ άλλων:
Ο Ismail Hakki Musa, ο οποίος εγκατέλειψε χθες το αξίωμά του στο Παρίσι, είναι ύποπτος σε δικαστικό έγγραφο του Βελγίου ότι ήταν ο «συντονιστής» δολοφόνων που αποστέλλονται από τις μυστικές υπηρεσίες της Άγκυρας. Αυτό αναβιώνει τις υποψίες σχετικά με το ρόλο των Τούρκων πρακτόρων στη δολοφονία τριών ακτιβιστριών κουρδικής καταγωγής, το 2013 στη Γαλλία, την οποία η δικαιοσύνη εξακολουθεί να ερευνά παρά τον θάνατο του κύριου ύποπτου.
Μετά από τεσσεράμισι χρόνια επικεφαλής της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Τουρκίας στη Γαλλία, ο Ismail Hakki Musa επιστρέφει στη χώρα του, μεταφέροντας στις βαλίτσες του τα σκοτεινά αρχεία της δραστηριότητας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Επισημοποίησε την αναχώρησή του την Παρασκευή το απόγευμα – που πραγματοποιήθηκε χθες – σε μια επιστολή που κυκλοφόρησε σε ένα tweet από την πρεσβεία. Προστατευμένος από τη διπλωματική του ασυλία, αυτός ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής της MIT, της τουρκικής εθνικής οργάνωσηδωνροφοριών, που διορίστηκε στο Παρίσι το 2016, δεν ενοχλήθηκε ποτέ από τις γαλλικές αρχές.
Ο βουλευτής (PCF) Jean-Paul Lecoq τον εγκάλεσε ωστόσο το 2018 κατά τη διάρκεια ακρόασης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων: «Έχετε πραγματοποιήσει χιλιάδες συλλήψεις διανοούμενων, δημοσιογράφων, αντιπάλων και τους παρακολουθείτε με τις μυστικές σας υπηρεσίες μέχρι την Ευρώπη , μερικές φορές ακόμη και μέχρι τη Γαλλία, όπου δολοφονήθηκαν κούρδοι φίλοι». Με τέλεια γαλλικά, ο ενδιαφερόμενος ήταν αγανακτισμένος, κρίνοντας ότι υπήρχε «μια απαράδεκτη πτυχή σε αυτήν την ερώτηση».
Ένα έγγραφο της βελγικής δικαιοσύνης, το οποίο παρέμεινε εμπιστευτικό μέχρι τώρα, αποκαλύπτει ότι αυτό το «ερώτημα» ήταν απόλυτα σωστό. Ρίχνει φως λεπτομερώς στην κατασκοπεία και τις ενέργειες των τουρκικών θυλάκων εναντίον των εξόριστων Κούρδων αντιπάλων και θέτει ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο που μπορεί να έπαιξε ο Ismail Hakki Musa. Αναβιώνει επίσης ισχυρές υποψίες σχετικά με τη συμμετοχή των υπηρεσιών της Άγκυρας στη δολοφονία τριών κούρδων ακτιβιστριών κοντά στο Gare du Nord στο Παρίσι το 2013.
Στις 4 Οκτωβρίου 2017, ο Βέλγος ανακριτής δικαστής Patrick De Coster έστειλε μια απόφαση για ευρωπαϊκή έρευνα στην αντίστοιχη γαλλική αρχή για να ζητήσει τη συνεργασία της. Ο δικαστής φοβόταν τότε «μια πιθανή επικείμενη επίθεση εναντίον κορυφαίων Κούρδων πολιτικών στο Βέλγιο». Ένα τουρκικό κομάντο κυκλοφορούσε μεταξύ Βελγίου και Γαλλίας, αναφέρει το σημείωμα των 24 σελίδων. Το πλαίσιο ήταν βαρύ: Ο πόλεμος μεταξύ της Άγκυρας και του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK), άφησε τουλάχιστον 40.000 νεκρούς σε σαράντα χρόνια. Η σύγκρουση ξεδιπλώνεται στα σύνορα της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράκ και του Ιράν, αλλά επίσης παίζει στην καρδιά της Ευρώπης, όπου οι Κούρδοι και οι μαχητές του ΡΚΚ έχουν βρει καταφύγιο. Οι Βρυξέλλες είναι μια στρατηγική τοποθεσία. Το Λαϊκό Συνέδριο του Κουρδιστάν, πολιτικός κλάδος των ανταρτών, έχει την έδρα του εκεί.
Το δημοσίευμα στη συνέχεια αναφέρεται σε γεγονότα που εμπλέκουν Τούρκους να προσπαθούν να εξοντώσουν Κούρδους πολιτικούς, οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό παρακολουθούνται από την Άγκυρα και έχουν καταφύγει στις Βρυξέλλες. Πρόκειται για τον Zübeyir Aydar, πρόεδρο του Λαϊκού Κογκρέσου του Κουρδιστάν και τον Ρέμζι Κάρταλ, τον συμπρόεδρο του. Στην απόφαση ευρωπαϊκής έρευνας το όνομα του διπλωμάτη που σταθμεύει στο Παρίσι αναφέρθηκε άμεσα σε πολλές περιπτώσεις: «Ο συντονισμός των δράσεών τους φέρεται να είχε εξασφαλιστεί από τον Ismail Hakki Musa, τον σημερινό πρέσβη της Τουρκίας στη Γαλλία».
Στις 16 Ιουνίου 2013, η απειλή έγινε πιο ξεκάθαρη. «Τέσσερα άτομα τουρκικής καταγωγής σύμφωνα με πληροφορίες έχουν έρθει στο Βέλγιο όπου νοίκιασαν ένα διαμέρισμα. Ένας από αυτούς «φέρεται να είναι ελεύθερος σκοπευτής». Τις επόμενες μέρες, θα έμεναν στο Παρίσι Όταν έμαθαν για αυτή τη διασυνοριακή μετακίνηση, «οι αστυνομικοί της DGSI κατέφυγαν στο Βέλγιο, ήταν πανικός», θυμάται μια πηγή που γνωρίζει το θέμα.
Σε αυτήν την παράνομη ομάδα, ο Zekeriya Çelikbilek (ο οποίος φέρεται να είναι πρώην στρατιωτικός, με γαλλική ιθαγένεια και ότι ζούσε για έξι έως επτά μήνες στο Argenteuil (Val-d’Oise), σύμφωνα με το βελγικό αίτημα για βοήθεια) προκαλεί την προσοχή. Με αυτόν, αναδεύεται ένα μέρος των δράσεων των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην Ευρώπη. Επειδή το όνομά του δεν συνδέεται μόνο με αυτήν τη βελγική επιχείρηση. Σύμφωνα με το δικαστικό έγγραφο, αυτός ο άντρας, ο οποίος «φέρεται να είχε σχέση με τον Ismail Hakki Musa», ανέφερε ο Haci Akkulak «κατά τη διάρκεια ιδιωτικής συνέντευξης ότι είχε παίξει ρόλο στη δολοφονία κούρδων γυναικών [στο Παρίσι]».
Ο Antoine Comte, δικηγόρος για τις οικογένειες των δολοφονημένων ακτιβιστριών, δήλωσε: «Μετά από μια τέτοια κατηγορία, θα έπρεπε τουλάχιστον ο Τούρκος πρέσβης στη Γαλλία να είχε κληθεί στο Quai d’Orsay, ή ακόμη και να ανακληθεί στη χώρα του. Δείχνει την λιποψυχία των γαλλικών αρχών σε αυτήν την υπόθεση».
Το πολιτικό κίνητρο για την τριπλή δολοφονία των ακτιβιστριών στη Γαλλία εξετάζεται αμέσως: το έγκλημα συμβαίνει εν μέσω ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Άγκυρας και της κουρδικής εξέγερσης. Στο πιστό του, Hakan Fidan , ο Recep Tayyip Erdogan , τότε Πρωθυπουργός, ανέθεσε τις συνομιλίες με τον Abdullah Öcalan . Από το φθινόπωρο, ο αρχηγός της MIT ταξίδεψε κρυφά στο νησί Imrali στη Θάλασσα του Μαρμαρά, όπου ο κούρδος αρχηγός φυλακίστηκε ισόβια.
Πολύ γρήγορα, η γαλλική έρευνα σφίγγει γύρω από ένα άτομο, τον Ömer Güney, ο οποίος ήταν οδηγός της Sakine Cansiz, μιας εκ των θυμάτων, την ημέρα του εγκλήματος. Ήταν το τελευταίο άτομο που την είδε ζωντανή. Τα στοιχεία και τα ψέματά του τον κατακλύζουν. Ο ύποπτος, γεννημένος στην Ανατολία το 1982, επισκεπτόταν την κουρδική κοινότητα της Ile-de-France για αρκετούς μήνες, ισχυριζόμενος ότι αναζητούσε την κουρδική καταγωγή που είχε αρνηθεί η οικογένειά του. Στην πραγματικότητα, ήταν Τούρκος υπερεθνικιστής. Ποιοι ήταν είναι οι εντολοδόχοι; Τους μήνες πριν από τη δολοφονία, ο Ömer Güney είχε επισκεφθεί την Τουρκία πολλές φορές κρυφά. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, δεν μίλησε ποτέ για τον σκοπό των ταξιδιών του
Η δίκη του Ömer Güney θα μπορούσε να ρίξει φως στις μεθόδους της MIT. Έπρεπε να παρουσιαστεί τον Ιανουάριο του 2017 ενώπιον του Κακουργιοδικείου του Παρισιού για «δολοφονίες σε σχέση με τρομοκρατική επιχείρηση [που διαπράχθηκε] κατόπιν αιτήματος ατόμων στην Τουρκία, πιθανώς συνδεδεμένα με τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών», αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ: ο ύποπτος, που έπασχε από όγκο στον εγκέφαλο, πέθανε στο νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière στις 17 Δεκεμβρίου 2016.
Ο Τούρκος πρέσβης θα είχε αρκετό χρόνο να ακούσει τι θα έλεγε ο ύποπτος στο δικαστήριο. Ο Ismail Hakki Musa μόλις είχε αναλάβει τη θέση του στο Παρίσι, επιστρέφοντας σε μια χώρα που γνώριζε καλά. Σπούδασε εκεί στη δεκαετία του 1980, κατέχει διατριβή για τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πανεπιστήμιο του Nancy 2 και ήταν Γενικός Πρόξενος στη Λυών από το 2007 έως το 2009.
Σε κάθε περίπτωση, ο θάνατος του Ömer Güney διευκόλυνε τις δύο πρωτεύουσες. Την ημέρα της ανακάλυψης των νεκρών, ο Manuel Valls, τότε Υπουργός Εσωτερικών, πήγε στη rue La Fayette. Μπροστά από το κτίριο, κατήγγειλε ένα έγκλημα «εντελώς απαράδεκτο» και ανέφερε «την αποφασιστικότητα των γαλλικών αρχών να ρίξουν φως σε αυτήν την πράξη». Έντεκα μέρες αργότερα, συναντήθηκε με κάθε διακριτικότητα, με τον τότε Τούρκο πρέσβη και εξέφρασε την προθυμία του να «βελτιώσει τις σχέσεις με την Τουρκία», σύμφωνα με την έκθεση για τη συνάντηση που συνέταξε ο διπλωμάτης. Το σκάνδαλο ενός πολιτικού εγκλήματος στο γαλλικό έδαφος δεν φαίνεται να έπαιξε σημαντικό ρόλο απέναντι στα καλώς κατανοητά συμφέροντα και των δύο χωρών. Έκτοτε, η απαραίτητη συνεργασία της Άγκυρας στον αγώνα της Γαλλίας ενάντια στους τζιχαντιστές μόνο ενίσχυσε την απόφαση να αφεθεί το θέμα κάτω από το χαλί.
Ωστόσο, ο Ismail Hakki Musa είναι συνομιλητής πρώτης επιλογής στο θέμα. Όταν οι Sakine Cansiz, Fidan Dogan και Leyla Saylemez δολοφονήθηκαν, ήταν αναπληρωτής διευθυντής της MIT (από το 2012 έως το 2016), υπεύθυνος στο τομέα των πληροφοριών για το εξωτερικό. Τι ήξερε για αυτήν την επιχείρηση εξάλειψης; Δύο αξιωματούχοι της MIT που συνελήφθησαν στο Ιράκ από το PKK το 2017 περιέγραψαν με ακρίβεια την αλυσίδα λήψης αποφάσεων που φθάνει μέχρι την κορυφή του θεσμού. Μαρτυρίες ομήρων, που πρέπει να ληφθούν υπόψη με προσοχή, αλλά οι οποίες περιγράφουν τους συνομιλητές στους οποίους ο Güney έδινε εξηγήσεις για τις προετοιμασίες του για εκτέλεση επειδή είναι ιεραρχικά ανώτεροι: «Αυτό το είδος δολοφονίας είναι πολύ κρίσιμο. Απαιτεί απόφαση από υψηλόβαθμους αξιωματούχους και λίγα στελέχη το γνωρίζουν. […] Η έκθεση πρέπει να φτάσει μέχρι το διευθυντή. Και ακόμη και ο διευθυντής πρέπει να ρωτήσει τον Πρόεδρο». Η MIT αναφέρεται απευθείας στον Recep Tayyip Erdogan.
Τον περασμένο μήνα, ο Ismail Hakki Pekin, πρώην αρχηγός των τουρκικών στρατιωτικών πληροφοριών, έκανε ηχηρές δηλώσεις σε μια πολιτική εκπομπή στο CNN Türk. Κάλεσε για την ενίσχυση της στρατηγικής κατά του PKK αντιμετωπίζοντας επίσης τα «στοιχεία» του στην Ευρώπη, όπως «έχει ήδη γίνει στο Παρίσι».
Η αποφασιστικότητα της Άγκυρας να κυνηγήσει τους εχθρούς της στην εξορία φαίνεται να μεγαλώνει κάθε χρόνο. Στη Γερμανία το 2018, ένας Τούρκος πράκτορας καταδικάστηκε για κατασκοπεία και ένας Κούρδος ποδοσφαιριστής διέφυγε από απόπειρα δολοφονίας ενώ οδηγούσε σε αυτοκινητόδρομο. Τον Σεπτέμβριο του 2020, στη Βιέννη, ένας άνδρας που ισχυριζόταν ότι ήταν πράκτορας της MIT εμφανίστηκε στην αυστριακή μυστική υπηρεσία ζητώντας προστασία. Είπε ότι διατάχθηκε να δολοφονήσει έναν πρώην αυστριακό βουλευτή κουρδικής καταγωγής, τον Berivan Aslan. Εάν αποτύχαινε, ο κατάλογός του περιλάμβανε δύο δευτερεύοντες στόχους, δύο άλλους πρώην βουλευτές που είχαν τεκμηριώσει τον ακτιβισμό της MIT και τα δίκτυα επιρροής της στην Αυστρία.
Αυτή η διαδοχή νέων στοιχείων τροφοδοτεί μια δεύτερη καταγγελία από τις οικογένειες των τριών ακτιβιστριών που δολοφονήθηκαν στο Παρίσι, που κατατέθηκαν το 2018. Επειδή, αν και ο Ömer Güney είναι νεκρός, οι συνεργοί του και οι εντολοδότες του δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί από τα δικαστήρια. Κατόπιν αιτήματος της εισαγγελίας, ξεκίνησε δικαστική έρευνα κατά αγνώστων το 2019 για «συνενοχή σε δολοφονίες σε σχέση με τρομοκρατική επιχείρηση» και «τρομοκρατική ένωση με σκοπό την προετοιμασία εγκλημάτων».
«Σε αυτήν την υπόθεση, όλοι καταλαβαίνουν ότι ο ρόλος των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών είναι κεντρικός: τα πολιτικά κόμματα, η αστυνομία, ο πρώτος ανακριτής δικαστής, η εισαγγελία που συμφωνεί να ξεκινήσει μια δεύτερη δικαστική έρευνα, αναφέρει ο Antoine Comte. Αλλά η πολιτική εξουσία παραμένει σιωπηλή. Είναι απαράδεκτο. Ειδικά αφού στη δεύτερη καταγγελία δείχνουμε ότι πράκτορες δραστηριοποιούνται σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η ατιμωρησία της MIT οφείλεται μόνο στις πολιτικές αρχές. Αυτό είναι το σκάνδαλο».
Εάν το επιθυμούν, οι γαλλικές αρχές θα μπορέσουν να το συζητήσουν πολύ σύντομα με έναν ενημερωμένο παρατηρητή. Ο Ali Önaner, ο νέος πρέσβης που πρόκειται να διαδέχθεί τον Ismail Hakki Musa, και προέρχεται από το διπλωματικό σώμα, είναι μέλος της ίδιας τάξης της ENA με τον Emmanuel Macron. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε ένα tweet, μίλησε στον Γάλλο πρόεδρο, τον «συμμαθητή του». Το 2013, όταν σκοτώθηκαν οι Fidan Dogan, Leyla Saylemez και Sakine Cansiz, ήταν πρώτος σύμβουλος της τουρκικής πρεσβείας στο Παρίσι.
Όπως αναφέρει τέλος το δημοσίευμα η εφημερίδα προσπάθησε μέσω email και τηλεφώνου να έχει την αντίδραση του Τούρκου πρέσβη την Παρασκευή και το Σάββατο χωρίς να λάβει απάντηση.
Μετά το αφιέρωμα της εφημερίδας τις 7 Φεβρουαρίου σχετικά με τη στρατηγική διείσδυσης των τουρκικών δικτύων στη Γαλλία,( σχετικές ΕΤ:73,74,75,76 από 7.02.2021), ο Ismail Hakki Musa απέστειλε μια επιστολή. «Δεν βγήκα ποτέ από το ρόλο του πρέσβη», ανέφερε.
Δημοσίευση σχολίου