Σύγχυση στις τάξεις των αναλυτών για τις ακριβείς αιτίες της απόφασης του Κρεμλίνου να δώσει εντολή απόσυρσης «του κύριου όγκου» των δυνάμεων που έχει αναπτύξει στη Συρία. Είναι σαφές ότι πριν την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων θα πρέπει να διαπιστωθεί σε αριθμούς τι ακριβώς σημαίνει «κύριος όγκος».
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ωστόσο, κάποιες πρώτες παρατηρήσεις είναι εφικτές. Η βασικότερη είναι ότι ο Ρώσος πρόεδρος αποδεικνύει με την κίνηση αυτή το ενδιαφέρον του για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στο πρόβλημα σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που δείχνει να επιθυμεί γενικότερα για τα προβλήματα της υφηλίου, όπου τα συμφέροντα Μόσχας και Ουάσιγκτον «συναντιούνται», χωρίς όμως να ταυτίζονται.
Με την κίνηση αυτή ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπενθυμίζει στον Σύρο ηγέτη Μπασάρ Αλ Άσαντ, ότι υπάρχουν όρια στην υποστήριξη που μπορεί να περιμένει από τη Μόσχα και η εκ των προτέρων απόρριψη κάθε σχεδίου «συντεταγμένης αποχώρησης» από την εξουσία, δεν συνάδει με τα ρωσικά συμφέροντα. Αυτό ακριβώς το μήνυμα έχει και τη μεγαλύτερη διπλωματική αξία και η ρωσική διπλωματία θα επιδιώξει να το αξιοποιήσει δεόντως.
Η επόμενη παρατήρηση είναι ότι τη στιγμή που περνά πολιτικώς ορθό μήνυμα στην πλευρά της διεθνούς κοινότητας, με στόχο όμως κυρίως την Ουάσιγκτον, απαγκιστρώνει τις δυνάμεις του από τη Συρία και αποφεύγει αυτό που προειδοποιούσαν και σοβαροί Ρώσοι αναλυτές. Δηλαδή, τον κίνδυνο παγίδευσης σε μια μακροχρόνια και πανάκριβη στρατιωτική περιπέτεια χωρίς τέλος.
Εάν μάλιστα δεν αναζητούσε «συνεργατική διευθέτηση» με τις ΗΠΑ, τότε οι Αμερικανοί θα είχαν κάθε κίνητρο να αφήσουν τη Ρωσία να βυθίζεται σε μια κατάσταση από την οποία δεν θα μπορούσε να ξεφύγει, χωρίς να υποστεί σοβαρό πλήγμα στη διεθνή της εικόνα.
Βασικός στόχος του Κρεμλίνου είναι να αποφύγει η χώρα περιπέτειες με αφορμή την αρνητική τροπή που έχει λάβει η οικονομία, λόγω της διεθνούς κατάστασης, αλλά και των επιπτώσεων από την προσάρτηση της Κριμαίας, πρόβλημα το οποίο είναι πολύ δυσκολότερο στην αντιμετώπισή του.
Με την επίδειξη πνεύματος συνεργασίας όμως, τουλάχιστον μέχρι την εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ, υπάρχει ένα «παράθυρο» για τη Ρωσία το οποίο και σκοπεύει να εκμεταλλευτεί, πάντα προς όφελος των εθνικών της συμφερόντων.
Μπορεί να έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η «καλή χημεία» μεταξύ Πούτιν και Τραμπ είναι καλή και όντως αυτό μπορεί να ισχύει. Όμως, ο παρορμητισμός του υποψηφίου για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ και η εξήγηση όσων διακυβεύονται από το «σύστημα» στην Ουάσιγκτον, θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά τη στάση του και η περίοδος Ομπάμα να αποδειχθεί ως η τελευταία χαμένη ευκαιρία.
Ενδιαφέρον έχει να εξετάσει κανείς ποια θα είναι η επίπτωση στη στάση της Τουρκίας από την απόφαση της Μόσχας να αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών της.
Καταρχήν, αυτό φαντάζει ως μια εξέλιξη που θα ανακουφίσει την Τουρκία και εάν υποτεθεί ότι το «χαλάρωμα» της Άγκυρας αποτελεί και αμερικανικό στόχο, τότε η Ουάσιγκτον χρωστά «διπλή χάρη» στον Ρώσο πρόεδρο. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι εκλείπει η δικαιολογία της Ρωσίας για να ζητά η Άγκυρα συνεχώς τη στήριξη από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς.
Το ενδεχόμενο βέβαια οι Τούρκοι να «παρεξηγήσουν» την κατάσταση και να λειτουργήσουν με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους στη Βόρεια Συρία, αδιαφορώντας για τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις, είναι πιθανό. Κι όλα αυτά, παρότι γνωρίζουν καλά ότι κινήσεις που φέρνουν τη Μόσχα τακτικά σε θέση αντιπάλου, διότι στρατηγικά είναι εξ ορισμού, προκαλούν θανάσιμο κίνδυνο για την Τουρκία σε πολλαπλά επίπεδα.
Κατά πάσα πιθανότητα όμως, τέτοια συμπεριφορά θα συναντούσε την ισχυρότατη αντίδραση της Ουάσιγκτον, η οποία θα διέθετε αρκετούς τρόπου να διαμηνύσει την ενόχλησή της στην Άγκυρα και σε δεύτερη φάση να επιχειρήσει να την «πείσει» να την εγκαταλείψει.
Το άλλο όμως ενδεχόμενο – εκτιμάται ότι είναι ισχυρό ως πιθανότητα – αφορά την ανάγνωση της νέας κατάστασης από την Άγκυρα ως ευκαιρία σταδιακής αποκατάστασης των σχέσεων με τη Μόσχα, τουλάχιστον για την επίτευξη έναρξης μιας διαδικασίας που θα οδηγήσει σε συνάντηση των Ερντογάν και Πούτιν, όπου πιθανότατα θα δρομολογηθούν εκ νέου επαφές για τα ενεργειακά ζητήματα, αλλά και χρυσοφόρα ενεργειακά συμβόλαια, όπως η κατασκευή πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου, απέναντι από την Κύπρο, ένα συμβόλαιο αξίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου