Του Μιχάλη Ιγνατίου
Ο υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Γουές Μίτσελ, ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί την Κύπρο τον Νοέμβριο, και όσοι δεν γνώριζαν το παρασκήνιο αυτού του ταξιδιού, σίγουρα δεν εντυπωσιάστηκαν. Την θεώρησαν μία επίσκεψη ρουτίνας.
Τις ίδιες μέρες που θα βρίσκεται στη Λευκωσία ο κ. Μίτσελ, ο αμερικανικός ενεργειακός κολοσσός Exxon Mobil θα υλοποιεί τους σχεδιασμούς του, που θα οδηγήσουν στην πρώτη γεώτρηση της εταιρείας στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Η επιλογή του Αμερικανού υφυπουργού να βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο αυτή την περίοδο, έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν είναι μία κίνηση που αποφάσισε μόνος του. Είναι αποτέλεσμα εντατικών συσκέψεων στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τη συμμετοχή παραγόντων και από άλλα αμερικανικά υπουργεία και υπηρεσίες.
Επειδή έχουμε την τάση στην Ελλάδα και την Κύπρο, να σκεφτόμαστε πέραν των πραγματικών γεγονότων, και να τα μεγαλοποιούμε χωρίς να χρειάζεται, διότι ομιλούν από μόνα τους, νοιώθω την ανάγκη να παραθέσω μερικές διαπιστώσεις, ως αποτέλεσμα και του ρεπορτάζ:
Οι γεωτρήσεις της Exxon Mobil, αν και ιδιωτική εταιρεία, αντιμετωπίζονται από την υπερδύναμη ως μέρος της στρατηγικής της στην Μεσόγειο. Η ενέργεια βρίσκεται στην κορυφή των θεμάτων που απασχολούν και ενδιαφέρουν την Αμερική.
Στο πλαίσιο αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν και σχεδιασμούς προστασίας εταιρειών, όπως η Exxon Mobil, και βεβαίως προστασίας των στρατηγικών τους συμφερόντων.
Μου έλεγε καλός γνώστης της Ουάσιγκτον ότι στην προκειμένη περίπτωση ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας είναι οι διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις, παρά οποιαδήποτε χώρα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι λόγω του τρομοκρατικού κινδύνου, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις προσφέρουν προστασία στην Exxon Mobil και στα πλοία της. Πρόκειται για κίνηση άμυνας.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε και οι οποίες επιβεβαιώθηκαν, πλοία του αμερικανικού Έκτου Στόλου θα βρίσκονται στην περιοχή της Μεσογείου, όχι αναγκαστικά λόγω των απειλών της Τουρκίας εναντίον της κυπριακής ΑΟΖ. Όμως, το γεγονός ότι θα είναι εκεί, έχει και αυτό τη σημασία του, που δυστυχώς «τρέφει» τη φαντασία των «ψεκασμένων» στην Ελλάδα και την Κύπρο. Πρέπει να πατάμε στη γη, διότι τα στρατηγικά συμφέροντα αλλάζουν χωρίς καν να το υποψιαστούμε.
Το βασικό ερώτημα είναι το εξής: Θα τολμήσει ο Ταγίπ Ερντογάν να παρενοχλήσει τα πλοία της Exxon Mobil; Και αν το πράξει, ποιά θα είναι η αντίδραση της Αμερικής; Το ερώτημα θα απαντηθεί επί τόπου, όταν το γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας, “τρυπήσει” στην κυπριακή ΑΟΖ…
Το πλέον σημαντικό που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να το αντιληφθούν, ίσως και λόγω της χείριστης εμπειρίας μας από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι αυτό: όταν συμπίπτουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου με αυτά της Αμερικής, δεν είναι αναγκαστικά κακό. Υπό την έννοια ότι οι δύο χώρες έχουν ταυτιστεί με τη Δύση, η οποία όμως τις «έριξε» υποστηρίζοντας την Τουρκία, η οποία και απομυζούσε πάντα την Αμερική, όπως πολύ ορθά το έθεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Η Αμερική, και γενικά η Δύση, αδίκησαν σε απίστευτο βαθμό τους λαούς της Ελλάδας και της Κύπρου. Όμως, το τελευταίο διάστημα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, αν και πάντα στο μυαλό μας έρχεται η απογοήτευση που νοιώσαμε τόσες άλλες φορές.
Ο κ. Μίτσελ, από τη θέση του υφυπουργού, φαίνεται ότι βλέπει τη συμμαχική σχέση με την Αθήνα και τη Λευκωσία υπό άλλη οπτική γωνία και σίγουρα όχι μέσα από τη σχέση των ΗΠΑ με την Τουρκία. Είτε βελτιωθούν οι σχέσεις με τον Ερντογάν είτε όχι, ο Αμερικανός υφυπουργός πιστεύει ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι πιστοί σύμμαχοι, που δεν δημιούργησαν ποτέ προβλήματα στην υπερδύναμη, ακόμα και με αριστερές κυβερνήσεις.
Ο κ. Μίτσελ δίνει μεγάλη σημασία στην πίστη και την εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμάχων. Και αυτές οι δύο λέξεις απουσιάζουν από την Τουρκία και τους ηγέτες της, οι οποίοι δείχνουν έντονη αντιαμερικανική και αντισημιτική συμπεριφορά.
Οι γνώμες των περισσοτέρων αναλυτών συγκλίνουν ότι η Τουρκία δεν θα επιστρέψει στον δυτικό «μαντρί» και ότι τα προβλήματα με τον κ. Ερντογάν είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα οι Αμερικανοί φαντάζονται. Οι ίδιοι δεν θέλουν να χάσουν τη γειτονική χώρα. Και κατά τη γνώμη μου, δεν θα επιτρέψουν εύκολα να τη χάσουν και να την κερδίσει η Ρωσία και το Ιράν.
Όμως, η νέα δοκιμασία των σχέσεων, με αφορμή τις κυρώσεις στο Ιράν και την υπόθεση της αγοράς των ρωσικών S-400, θα μπορούσε να σπάσει το σχοινί… Στην περίπτωση αυτή, η Αμερική δεν πρέπει να τα βάψει μαύρα. Έχει πολλούς και πιστούς συμμάχους στην περιοχή: Από το Κουρδιστάν, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Κύπρο, μέχρι και την Ελλάδα…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου