Πηγή: Carnegie Moscow Center
Της Alyona Getmanchuk
Το τελευταίο δωδεκάμηνο, η Ουκρανία γνώρισε μια επανάσταση, δύο εισβολές, δύο εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις και δύο αδύναμες ειρηνευτικές συμφωνίες. Παρόλο που η οικονομία της χώρας βρίσκεται υπό κατάρρευση και, σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, πάνω από το μισό του συνόλου των Ουκρανών πιστεύουν ότι ένα «τρίτο Maidan» είναι πιθανό, εξακολουθούν να υφίστανται πολλοί λόγοι αισιοδοξίας αναφορικά με το μέλλον της Ουκρανίας.
Η απώλεια της Κριμαίας και μεγάλων εκτάσεων του Ντονμπάς συνέπεσαν με την εμφάνιση μιας ξεχωριστής Ουκρανικής εθνικής ταυτότητας: σε ποσοστό ρεκόρ του 90% οι Ουκρανοί υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της χώρας. Αυτό το επίπεδο υποστήριξης υποδηλώνει ότι η Ουκρανία επιτέλους έκοψε τον ομφάλιο λώρο με που τη συνέδεε με τη Ρωσία και το Σοβιετικό παρελθόν της. Για πρώτη φορά, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν κατέχει έδρες στο εθνικό κοινοβούλιο. Η νοσταλγία για τη Σοβιετική Ένωση έχει επίσης μειωθεί σημαντικά.
Το πατριωτικό συναίσθημα έχει ανατείλει ακόμη κι αν η Ουκρανία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πτώση προς μια πιθανή χρεωκοπία και προς μια οικονομική κατάρρευση. Ο πληθωρισμός πλησιάζει το 30% και το εθνικό νόμισμα έχει χάσει τα δύο τρίτα της αξίας του από την αρχή του έτους. Αν και το ΔΝΤ έχει ανακοινώσει μια προσωπικού επιπέδου συμφωνία ενός μακροπρόθεσμου φιλόδοξου δανειακού πακέτου, η επιδείνωση της κατάστασης στον τομέα της ασφαλείας δημιουργεί αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του προγράμματος πριν από μια προγραμματισμένη ψηφοφορία με παρόντα όλα τα μέλη της επιτροπής.
Αυτός ο πρωτόγνωρος πατριωτισμός ενδεχομένως να είναι υπεύθυνος για μια αυξανόμενη συναίνεση σχετικά με την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης. Οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων στην Ουκρανία είναι πλέον όχι μόνο οι Δυτικές μαζορέτες της, αλλά και οι ίδιοι οι Ουκρανοί πολίτες. Στο Κίεβο και αλλού, υπάρχει μια αντίληψη ότι το κράτος θα καταρρεύσει αν δεν προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις.
Παρά τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας, πάνω από το 40% των Ουκρανών είναι πρόθυμοι να υπομείνουν οικονομικές δυσκολίες για τουλάχιστον άλλον έναν χρόνο, εφόσον, αυτές τελικά πρόκειται να οδηγήσουν σε μια μελλοντική βελτίωση στο βιοτικό τους επίπεδο. Παραδόξως, ο πόλεμος στα ανατολικά έδωσε στην κυβέρνηση του Κιέβου κάποια περιθώρια αναπνοής, αποσπώντας την προσοχή από την οικονομική κρίση. Ο πληθυσμός έχει ανεχτεί σοβαρές καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, διότι τις αποδίδει στην ομηρία της συνεχιζόμενης σύγκρουσης στο Ντονμπάς (Το αναπάντητο ερώτημα, βέβαια, είναι αν η κυβέρνηση Poroshenko-Yatseniuk λέει την αλήθεια για την παροχή αυτών των ελπίδων).
Η εναλλαγή των γενεών μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων, αν και μέχρι τώρα έχει σημειωθεί ελάχιστη πρόοδος: το 32% των υποψηφίων που συμμετείχαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ήταν κάτω των 35. Πολλά από τα πιο γνωστά νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση αρθρώνουν ένα νέο όραμα για την Ουκρανία, το οποίο επικεντρώνεται στις Βρυξέλλες, όχι στη Μόσχα.
Παρά την πλημμυρίδα του πατριωτισμού που, τον τελευταίο χρόνο, έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ουκρανία, οι εθνικιστικές και ακροδεξιές ιδέες δεν κυριαρχούν στην Ουκρανική κοινωνία. Τα εθνικιστικά κόμματα απέτυχαν να περάσουν το πλαφόν, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση για την εκπροσώπηση των κομμάτων στο Verkhovna Rada (Ο Dmytro Yarosh του Δεξιού Τομέα, τώρα, είναι βουλευτής στο Rada, έχοντας κερδίσει μια έδρα σε μια μονοεδρική περιφέρεια).
Αν και Ρώσοι αξιωματούχοι και ορισμένοι Δυτικοί αναλυτές έχουν εστιάσει την προσοχή τους στην αδυναμία της Ουκρανικής κυβέρνησης να προστατέψει τη Ρωσόφωνη μειονότητα, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι οι Ρωσόφωνοι βρίσκονται αντιμέτωποι με διακρίσεις ή άλλες μορφές πίεσης, από τότε που η νέα κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στις αρχές του 2014. Πέντε μέλη του υπουργικού συμβουλίου που υπηρέτησαν στην μετεπαναστατική κυβέρνηση έχουν γεννηθεί, πράγματι, στη Ρωσία. Το να είναι κάποιος Ρωσόφωνος και την ίδια στιγμή να αντιτίθεται στην επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία, αποτελεί κοινή πρακτική. Η χρήση της Ουκρανικής γλώσσας δεν αποτελεί κριτήριο για τον πατριωτισμό ενός πολίτη.
Μεσοπρόθεσμα, η Ουκρανία είναι στα πρόθυρα της οικονομικής και, ίσως, πολιτικής κατάρρευσης. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, το πραγματικό ερώτημα είναι κατά πόσον η εμφάνιση μιας συνεκτικής ουκρανικής εθνικής ταυτότητας δημιουργεί μια ισχυρή συναίνεση για τη μεταρρύθμιση του κράτους και παραμονή σε μια σταθερή Δυτική τροχιά.
πηγή
Αν και Ρώσοι αξιωματούχοι και ορισμένοι Δυτικοί αναλυτές έχουν εστιάσει την προσοχή τους στην αδυναμία της Ουκρανικής κυβέρνησης να προστατέψει τη Ρωσόφωνη μειονότητα, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι οι Ρωσόφωνοι βρίσκονται αντιμέτωποι με διακρίσεις ή άλλες μορφές πίεσης, από τότε που η νέα κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στις αρχές του 2014. Πέντε μέλη του υπουργικού συμβουλίου που υπηρέτησαν στην μετεπαναστατική κυβέρνηση έχουν γεννηθεί, πράγματι, στη Ρωσία. Το να είναι κάποιος Ρωσόφωνος και την ίδια στιγμή να αντιτίθεται στην επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία, αποτελεί κοινή πρακτική. Η χρήση της Ουκρανικής γλώσσας δεν αποτελεί κριτήριο για τον πατριωτισμό ενός πολίτη.
Μεσοπρόθεσμα, η Ουκρανία είναι στα πρόθυρα της οικονομικής και, ίσως, πολιτικής κατάρρευσης. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, το πραγματικό ερώτημα είναι κατά πόσον η εμφάνιση μιας συνεκτικής ουκρανικής εθνικής ταυτότητας δημιουργεί μια ισχυρή συναίνεση για τη μεταρρύθμιση του κράτους και παραμονή σε μια σταθερή Δυτική τροχιά.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου