Νίκος Μελέτης
Με τον πιο ανέξοδο και σίγουρο τρόπο η Αγκυρα έχει εξασφαλίσει την νίκη στον επικοινωνιακό πόλεμο και την επιτυχία των υβριδικών επιχειρήσεων της, προκειμένου και να εξοικειώσει την ελληνική κοινή γνώμη στις διεκδικήσεις της όσο παράλογες κι αν ακούγονται, ενώ με την γνωστή τακτική του «πες πες κάτι θα μείνει στο τέλος», θέλει να φέρει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση την ελληνική πλευρά, που θα δυσκολεύεται σε λίγο να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε επαφή με την Τουρκία.
Το καθημερινό μπόλιασμα της ελληνικής κοινής γνώμης, κυρίως μέσω της τηλεόρασης, από τα ξημερώματα μέχρι τη νύκτα με ειδήσεις από την Τουρκία, μετατρέπουν νοητικά την Ελλάδα σε μια απομακρυσμένη τουρκική επαρχία, η οποία οφείλει να ενημερώνεται από τα χαράματα για το τι συμβαίνει στην γείτονα χώρα. Που έγινε ένα μεγάλο ατύχημα πως πάει η οικονομία, αν ακρίβυνε το ψωμί. Να ενημερωθούμε για τα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων, για τις εξελίξεις στα εσωτερικά των τουρκικών κομμάτων. Και φυσικά μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό να ακούσουμε και την τελευταία δήλωση του τελευταίου τούρκου αξιωματούχου από τις καθημερινά επαναλαμβανόμενες για την ανατολική Μεσόγειο, για την Ελλάδα, για την Κύπρο, για την Ευρώπη, για την Αμερική. Και φυσικά να παρακολουθήσουμε ως υπήκοοι της νεοοθωμανίας κάθε δραστηριότητα του πολυχρονεμένου Ταγίπ, της οικογενείας του και όλων των αυλικών του στην κυβέρνηση.
Η ενημέρωση για τις εξελίξεις στην Τουρκία είναι χρήσιμη και αναγκαία, αλλά κάτι κάνουμε λάθος.
Ο βομβαρδισμός ειδήσεων, οι οποίες δεν έχουν τύχει καμιάς επεξεργασίας και απλώς συνιστούν πέταγμα στο ανεμιστήρα της «ενημέρωσης» δηλώσεων ατάκτως ειρημένων, δεν προσφέρει τίποτα στον σκοπό αυτό.
Αντιθέτως δημιουργεί πλασματική εικόνα για τη γειτονική χώρα, για τη θέση της στον κόσμο για την πολιτική της στην ευρύτερη περιοχή.
Είναι λυπηρό δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων που δεν είναι όχι σε τίτλο, αλλά ούτε καν σε πλαγιότιτλο στα τουρκικά ΜΜΕ και φυσικά δεν παίζουν σε κανένα τουρκικό δελτίο ειδήσεων, να γίνονται σχεδόν πρώτη είδηση στην Αθήνα σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες.
Άκριτα, χωρίς η κάθε δήλωση να αξιολογηθεί.
Η αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι γνωστή. Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης είναι γνωστή. Η αμφισβήτηση ελληνικών αρμοδιοτήτων είναι γνωστή. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος οχύρωσης των νησιών είναι γνωστή. Η αναθεωρητική πολιτική με τη «Γαλάζια Πατρίδα» είναι γνωστή. Αυτά και άλλα πολλά η Τουρκία επιχειρεί να τα βάλει ντε φάκτο στο τραπέζι των συνομιλιών, όταν και όποτε θα ξεκινούσε ένας τέτοιος διάλογος.
Κι όμως δυο τρεις φορές την ημέρα κτυπάει συναγερμός στα ελληνικά ΜΜΕ σε κατάσταση υστερίας, μερικές φορές επειδή ο κ. Ακάρ ή ένας υφυπουργός Εξωτερικών ή ο υπουργός Ενέργειας της γειτονικής χώρας δηλώνει ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τον ελληνικό εναέριο χώρο, ότι η Συνθήκη της Λωζάνης θέλει αλλαγή, ότι η Τουρκία θεωρεί όλη την υφαλοκρηπίδα στην ανατολική Μεσόγειο τουρκική, ότι θεωρεί ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες.
Μα αν δεν ήταν θέσεις της Τουρκίας όλα αυτά, τότε οι σχέσεις μας θα ήταν όπως εκείνες του… Λουξεμβούργου με το Λιχνεστάιν.
Οι τούρκοι αξιωματούχοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι σε κάθε περίπτωση θέλουν να καταθέσουν και μια δήλωση που τονώνει το πατριωτικό οίστρο των οπαδών της κυβέρνησης τους (στους οποίους συγκαταλέγονται πλέον και οι ακροδεξιοί εθνικιστές του Μπαχτσέλι) και τους κάνει ακόμη πιο αρεστούς στο περιβάλλον Ερντογάν.
Έτσι επιδιώκουν να επιβάλουν μια δημόσια διαπραγμάτευση επί της ατζέντας, την οποία απορρίπτει η Αθήνα, επιμένοντας ότι η διαφορά αφορά στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και βάσει της συζήτησης πρέπει να είναι το Δίκαιο της Θάλασσας και οι Διεθνείς Συνθήκες.
Με την τακτική αυτή η τουρκική πλευρά επιχειρεί να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την Αθήνα, η οποία υπό το βάρος του καθημερνού βομβαρδισμού της κοινής γνώμης από τις «ανήκουστες προσβολές και προκλήσεις» του κάθε τούρκου αξιωματούχου, υποχρεώνεται και έναντι της κοινής γνώμης να είναι ακόμη πιο επιφυλακτική στην έναρξη ακόμη και των διερευνητικών επαφών, οι οποίες ως γνωστό δεν δεσμεύουν καμία από τις δυο πλευρές και είναι αναγνωριστικού χαρακτήρα. Έτσι ευκολότερα η Τουρκία κομπάζει ότι αυτή είναι υπέρμαχος του διαλόγου και η Αθήνα δήθεν ευθύνεται για τα αδιέξοδα, την απουσία συνομιλιών και για την ένταση.
Όλες οι δηλώσεις και οι κινήσεις από την άλλη πλευρά πρέπει να καταγράφονται και να αξιολογούνται μέσα στο πραγματικό πλαίσιο τους. Ούτε το Αιγαίο θα μικρύνει επειδή έκανε δήλωση ο τούρκος ΥΦΥΠΕΞ Καϊμακτσί, ούτε η Συνθήκη της Λωζάνης θα καταρρεύσει ή θα τεθεί σε επαναδιαπραγμάτευση επειδή το υπονόησε ο υπουργός Ενέργειας κ. Ντονμάζ και ούτε ο ΑΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρος, δεν θα ξαναπάει στην Καλόλιμνο επειδή θύμωσε ο Ακάρ. Ούτε φυσικά κινδυνεύει η Κρήτη και η Γαύδος να γίνουν τουρκικές, επειδή το έγραψε μια ακραία περιθωριακή φυλλάδα της Τουρκίας.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Κι αν φταρνίστηκε ένας υφυπουργός στην Άγκυρα, δεν είναι ανάγκη να συναχωθούμε πανεθνικά…
Δημοσίευση σχολίου