Όταν ένα κορυφαίο και σε γενικές γραμμές όσο το δυνατόν αντικειμενικό γερμανικό έντυπο προειδοποιεί ότι η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας δεν είναι όσο καλή φαίνεται ή/και διαφημίζουν οι ηγέτες της κουνώντας το δάχτυλο στους υπόλοιπους στην Ευρωζώνη, τότε δεν μπορεί παρά η προειδοποίηση να ληφθεί σοβαρά υπόψη…
Πρόκειται για ένα ακόμα δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel το οποίο έχει αναλάβει φαίνεται την δύσκολη αποστολή να αντιπροσωπεύει σε δύσκολους καιρούς στη Γερμανία, τη φωνή της λογικής, βοηθώντας και στην εκτόνωση των αντιδράσεων από τους λαούς της Ευρώπης που αντιδρούν ερχόμενοι αντιμέτωποι με αυτό που γίνεται αντιληπτό ως «γερμανική υπεροψία».
Σε ένα εκ των βασικών του άρθρων λοιπόν, το γερμανικό περιοδικό προειδοποιεί ότι παρά το γεγονός ότι η οικονομία της Γερμανίας φαίνεται ισχυρή, η χώρα θα μπορούσε εύκολα να τεθεί στο στόχαστρο των διεθνών χρηματοπιστωτικών οίκων αξιολόγησης, οπότε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας της ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης, θα είχε ως αποτέλεσμα το να προστεθούν ανάγκες 20 δισεκατομμυρίων ευρώ σε ετήσια βάση, ως επιπλέον κόστος δανεισμού.
Ο ανωτέρω εφιαλτικό σενάριο – από κάποιες απόψεις όχι μόνο για τη Γερμανία αλλά για ολόκληρη την Ευρωζώνη – στηρίζεται στη διαπίστωση ότι κάποιοι οικονομικοί δείκτες (ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ) στη Γερμανία είναι χειρότεροι από τους αντίστοιχους χωρών οι οποίες επισήμως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τα spread να κινούνται γύρω από την περιοχή του 7%, όπως η Ιταλία και η Ισπανία…
Για τον λόγο αυτό εξοργίστηκε και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος δήλωσε ότι «το επίπεδο του γερμανικού χρέους προβληματίζει», δεδομένου ότι ενώ το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ στη χώρα του είναι 20%, στη Γερμανία είναι τουλάχιστον 80%, ενώ είναι χαμηλότερο σε Ιταλία και Ισπανία. Η πρόβλεψη της Συνθήκης του Μάαστριχτ μιλάει για 60%.Το χειρότερο όλων είναι ότι οι Γερμανοί πολιτικοί φαίνεται ότι έχουν παγιδευτεί σε μια λαϊκιστική πολιτική, την ίδια που οδήγησε σε αδιέξοδο τις χώρες που σήμερα αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Για παράδειγμα, μπορεί το έλλειμμα της Γερμανίας να κυμαίνεται στο 1,3% ως ποσοστό επί του ΑΕΠ και να αναμένεται να μειωθεί κάτω από το 1% το 2012, κάτι για το οποίο ο Σόιμπλε κομπάζει, ωστόσο, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η Γερμανία θα δανειστεί 26 δισεκατομμύρια περισσότερα το 2012 για να εξυπηρετήσει υποχρεώσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες που έχουν ψηφιστεί, οι οποίες θα είναι πάγιες, δηλαδή θα προστίθενται κάθε χρόνο στον προϋπολογισμό της Γερμανίας.
Η συνολικά καλύτερη εικόνα της γερμανικής οικονομίας (κυρίως η διαφαινόμενη μείωση του ελλείμματος), οφείλεται στην περικοπή των δαπανών στο επίπεδο των επιμέρους γερμανικών κρατιδίων τα οποία προχωρούν σε περικοπές, αφού οι οικονομίες τους προβληματίζουν. Το ομοσπονδιακό κράτος όμως αυξάνει τον δανεισμό, άρα και τις υποχρεώσεις του. Τη στιγμή που η Ιταλία για παράδειγμα παρουσιάζει πλεόνασμα το οποίο μπορεί και να αυξηθεί μετά την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας, η Γερμανία αναμένεται να το πετύχει μόλις το 2013. Για να πετύχει τον στόχο του Μάαστριχτ (χρέος 60% επί του ΑΕΠ), η Γερμανία θα πρέπει να παρουσιάσει πλεόνασμα 2,7% επί μια δεκαετία, ή 4,7% για να πετύχει τον στόχο σε μια πενταετία.
Όπως αποδεικνύεται η κατάσταση είναι πολύ πιο πολύπλοκη συγκριτικά με όσα υποστηρίζουν Γερμανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι και αν δεν ληφθεί μέριμνα, τότε ίσως η οικονομική πορεία της Γερμανίας, της χώρας – τιμητή των πάντων, ίσως μας εκπλήξει δυσάρεστα…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου