Το θέμα εξοπλισμοί έχει ξεφύγει πέρα από κάθε λογική στη τριετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όχι μόνο προς το κόστος αλλά κυρίως για την παντελή έλλειψη σχεδιασμού και την περιφρόνηση των προβλεπόμενων διαδικασιών. Δυστυχώς όλα θυμίζουν την περίοδο Σημίτη! Όπως και τότε έτσι και τώρα η κυβέρνηση αγοράζει όχι απαραίτητα ότι χριεάζεται η χώρα για την Άμυνα της αλλά ότι θέλουν οι άλλοι να μας πουλήσουν. Όπως και τότε ανάμεσα στη σαβούρα που φορτωθήκαμε υπήρξαν και σωστές επιλογές όπως τα Scalp για παράδειγμα, έτσι και σήμερα μας προέκυψαν τα Rafale. Οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα…
Το κόστος των εξοπλισμών είναι ήδη δυσβάσταχτο και η κυβέρνηση δείχνει να μην δίνει και πολύ σημασία. Ίσως επειδή δεν θα κληθεί να διαχειριστεί η ίδια το κόστος των επιλογών της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε όπως φαίνεται να αναδείξει το θέμα ξεπερνώντας τους δισταγμούς που έλεγαν ότι μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν συμμετέχει στην προσπάθεια …εξοπλισμού της χώρας! Μόνο που δεν υπάρχει εξοπλισμός της χώρας, αλλά απλά αγορές χωρίς τέλος και λογική.
Σε κοινή τους δήλωση οι Θοδωρής Δρίτσας, Τομεάρχης Άμυναςς, Γιώργος Τσίπρας, Αν. Τομεάρχη Άμυνας, Πάνος Ρήγας, Μέλος ΠΓ για θέματα Άμυνας αναφέρουν:
Πού σταματούν οι αυξανόμενες εξοπλιστικές δαπάνες;
Με βάση ποιο οικονομικό σχεδιασμό για την άμυνα εξελίσσονται οι διαρκώς αυξανόμενες εξοπλιστικές δαπάνες; Με βάση ποια προτεραιοποίηση;
Η Ελλάδα έχει ήδη ξεπεράσει, για πρώτη φορά, τις ΗΠΑ σε αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Χωρίς να υπολογίζουμε την επόμενη μεγάλη αγορά των F35 που δρομολογείται και χωρίς να υπολογίζουμε άλλα προγράμματα που τρέχουν στο μεταξύ. Πολλά από αυτά με απολύτως εμπροσθοβαρή κατανομή δαπανών για συστήματα που θα παραλάβουμε μετά από χρόνια. Κορυφαίο αρνητικό παράδειγμα εμπροσθοβαρούς και υπερβολικής δαπάνης το Αεροπορικό Κέντρο Καλαμάτας το οποίο δεν συνιστά καν εξοπλιστική δαπάνη.
Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα που από τα παλιότερα εξοπλιστικά προγράμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πέραν της διαφθοράς και υπερκοστολόγησης για την οποία υπήρξαν και καταδίκες, αυτό είναι ότι η οικονομική κρίση που ακολούθησε, στην οποία συνέβαλε και η οικονομική διαχείριση των εξοπλισμών, οδήγησε τελικά στην έλλειψη αναγκαίων πόρων και για την άμυνα, με αποτέλεσμα πανάκριβα οπλικά συστήματα να μην βρίσκονται σε επιχειρησιακή κατάσταση.
Επαναλαμβάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη την ίδια αδιέξοδη πορεία; Έχει αποφασίσει να σπεύσει να χωρέσει στη θητεία της αγορές και προμήθειες μακροχρόνιων σχεδιασμών, ενώ θα μπορούσε να υπάρξει ομαλότερη κατανομή στο χρόνο, συνετότερη οικονομική διαχείριση και πιο εύστοχη και ισόρροπη προτεραιοποίηση; Υπάρχει οροφή στις εξοπλιστικές δαπάνες της τετραετίας της ή καθοδηγείται από το «ότι προλάβουμε» δίχως σοβαρό οικονομικό και αμυντικό σχεδιασμό;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι υπέρ της αμυντικής θωράκισης της χώρας, της επαρκούς άμυνας που εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, με μέγιστη εθνική συμμετοχή, που εξασφαλίζει οικονομική βιωσιμότητα και ασφάλεια εφοδιασμού. Πάντα με διαφάνεια και χωρίς να παραβλέπει τον μέγιστο πολλαπλασιαστή ισχύος, το προσωπικό.
Η κλιμάκωση της επιθετικότητας της Τουρκίας δεν συνιστά σε καμιά περίπτωση άλλοθι για επιλογές που, πέραν της οικονομικών της χώρας, θα πλήξουν μακροπρόθεσμα και την ίδια την άμυνα. Επιπλέον, θα πρέπει να είναι σαφές ότι κανένα οπλικό σύστημα δεν μπορεί να καλύψει το κενό και το έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Δημοσίευση σχολίου