Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού υψηλού ρίσκου βρίσκεται σε εξέλιξη από την κατοχική Τουρκία. Πρόκειται για ένα μεγαλεπήβολο όραμα νεκρανάστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που προωθείται βαθμηδόν και αφορά στην ευρύτερη περιοχή μας. Σε αυτό τον σχεδιασμό εντάσσεται η Κύπρος, η Συρία, η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Ελλάδα (Αιγαίο) και άλλες χώρες στις οποίες ενισχύει την επιρροή της η Άγκυρα.
Είναι προφανές, από τις κινήσεις που γίνονται αλλά και από εκτιμήσεις που έχουν διαμορφωθεί από ξένες Κυβερνήσεις και Οργανισμούς, πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα πλαίσια αυτού του σχεδιασμού προσεγγίζει ως πακέτο την περιοχή και επιχειρεί να θέσει είτε υπό την κατοχή του εδάφη τρίτων κρατών είτε υπό την επιρροή του τις χώρες τούτες.
Στα πλαίσια αυτά, ο τουρκικός αναθεωρητισμός επιδιώκει τη διαμόρφωση ενός τόξου διευρυμένης επιρροής που έχει περισσότερες γεωγραφικές περιοχές (Ανατολική Μεσόγειο, Βαλκάνια, Αφρική, Ασία, Καύκασο).
Ο Ερντογάν διαχρονικά επιδιώκει να καταστεί ηγέτης των μουσουλμάνων, ενώ στρατηγική επιδίωξη είναι και η αύξηση των εδαφών της Τουρκίας. Αυτό που έχει θέσει ως στόχο είναι όπως το 2023, όταν δηλαδή θα συμπληρωθούν 100 χρόνια τουρκικού κράτους, μπορέσει να παρουσιάσει αποτελέσματα που θα ενισχύουν, θα μεγαλώνουν, τη χώρα του.
Σημειώνεται συναφώς ότι το κύριο σύνθημα του Συνεδρίου του ΑΚΡ, τον Σεπτέμβριο του 2012, ήταν «Μεγάλο έθνος, μεγάλη δύναμη, στόχος το 2023». Μια αφίσα στον χώρο του συνεδρίου έγραφε: «Όποιος έχει τις ρίζες του στο 1453, έχει στόχο του το 2023». Έκτοτε σε αυτό τον στόχο αναφέρθηκε πολλές φορές και διά της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία βαθμηδόν προωθεί με την αλλαγή συνόρων.
Σε σχέση με την Κύπρο και την Ελλάδα, οι κινήσεις είναι ξεκάθαρες. Η Τουρκία επιδιώκει στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου σε θάλασσα και ξηρά κι αυτός ο στόχος εντάσσεται στα πλαίσια των ευρύτερων σχεδιασμών. Στη θάλασσα έχει εισβάλει με γεωτρύπανα στοχεύοντας να ακυρώσει το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ή να εδραιωθεί η παρουσία της, αρπάζοντας θαλάσσια περιοχή.
Την ίδια ώρα, πιο συστηματικά τα τελευταία χρόνια το καθεστώς Ερντογάν επιχειρεί να ενσωματώσει τα κατεχόμενα διά της πλήρους εξάρτησης -που υπάρχει έκπαλαι- επιβάλλοντας την παρουσία του. Τούτο γίνεται κυρίως με τα βήματα ισλαμοποίησης των κατεχομένων, που πολλά έχουν γίνει με συστηματικό τρόπο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο η Τουρκία θα προχωρήσει σε προσάρτηση των κατεχομένων, επεκτείνοντας τα εδάφη της μέχρι και τη γραμμή Αττίλα. Αντί ψευδοκράτος να είναι Τουρκία (που πρακτικά είναι). Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο καθώς η Άγκυρα μετρά τις αντιδράσεις. Γι’ αυτό και μπορεί τούτο να καταστεί πιο εύκολο μέσα από μια συμφωνία στο Κυπριακό, που θα παραπέμπει σε ένα συνομοσπονδιακό μοντέλο.
Για την Ελλάδα είναι σαφές πως πέραν από τις συστηματικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, η Τουρκία δεν έχει ακόμη αποφασίσει να αναβαθμίσει τις προκλήσεις. Ένα σενάριο που υπήρχε για να σταλεί στη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος τουρκικό ερευνητικό σκάφος δεν υλοποιήθηκε. Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis έχει κάνει σεισμικές έρευνες στα όρια της ελληνικής περιοχής αποφεύγοντας να προκαλέσει την Αθήνα. Ξένες διπλωματικές πηγές αναφέρουν πως ο Ερντογάν είναι εκείνος που θα αποφασίσει ενδεχόμενη εισβολή στην ελληνική θάλασσα. Όπως είναι εκείνος που αποφασίζει να παραμένουν τα δυο γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ, χωρίς να υπάρχουν, ως φαίνεται, μέχρι τώρα αποτελέσματα. Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει απορρίψει εισηγήσεις συνεργατών του να μεταφερθούν οι εργασίες στη Μαύρη Θάλασσα, όπου οι πιθανότητες να υπάρξουν αποτελέσματα είναι αυξημένες. Τούτο επιβεβαιώνει πως η επιδίωξή του είναι η εφαρμογή της επεκτατικής του πολιτικής και όχι το οικονομικό όφελος, το οποίο θεωρεί καλοδεχούμενο εάν και εφόσον προκύψει.
Η Άγκυρα, πάντως, παρουσιάζεται πιεστική με τη Λιβύη για να καθορίσουν ΑΟΖ(!), αλλά και προς τον Λίβανο για να μην προχωρεί σε συνεργασίες με την Κυπριακή Δημοκρατία. Επί του παρόντος οι τουρκικές πιέσεις δεν αποδίδουν.
Το τουρκικό εγχείρημα, μεγαλεπήβολο απόρροια της μεγαλομανίας του Ερντογάν, δεν είναι καθόλου εύκολο καθώς η οικονομία της χώρας αντιμετωπίζει προβλήματα και ενδέχεται να αποτελέσει την αχίλλειό της πτέρνα. Γι’ αυτό και ο Ερντογάν γίνεται πιεστικός προς τους συνεργάτες του για να αποδίδουν το γρηγορότερο οι σχεδιασμοί στα διάφορα μέτωπα, που έχει ανοίξει.
Είναι σαφές πως το καθεστώς Ερντογάν κινείται σε τεντωμένο σχοινί. Η δράση του προκαλεί αντιδράσεις στο διεθνές πεδίο και οι χώρες που διαχρονικά διατηρούσαν καλές σχέσεις με την Τουρκία κρατούν αποστάσεις, λόγω και της πίεσης προφανώς που δέχονται οι Κυβερνήσεις από την κοινή τους γνώμη.
Η Άγκυρα, με τις ενέργειές της, διαμορφώνει μια εκρηκτική κατάσταση στην περιοχή που δεν αποκλείεται να κλιμακωθεί. Ο Ερντογάν παίζει με τη φωτιά και είτε θα καεί είτε θα κάψει την περιοχή.
ΟΠΛΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ
Η Άγκυρα συντηρεί το όπλο του μεταναστευτικού, το οποίο χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα για τους Ευρωπαίους. Παίζει ακόμη και το παιχνίδι με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, θεωρώντας πως μπορεί να έχει οφέλη από τον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται από τις δύο υπερδυνάμεις για το ποια θα διατηρεί κανάλια επικοινωνίας με το καθεστώς της Άγκυρας. Εκείνο, πάντως, που σημειώνεται από πολλούς που παρακολουθούν τις τουρκικές κινήσεις είναι πως ο Ερντογάν θέλει δική του πορεία και θα αξιοποιεί τόσο τις ΗΠΑ όσο και τη Ρωσία με τρόπο που θα διευκολύνεται στους στόχους του.
ΤΑ ΔΥΟ ΓΕΩΤΡΥΠΑΝΑ ΚΑΙ Η ΧΑΛΑΡΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Η Τουρκία διατηρεί στην κυπριακή ΑΟΖ τα δυο γεωτρύπανα, «Πορθητής» και «Γιαβούζ», τα οποία προστατεύονται από πολεμικό ναυτικό της χώρας. Στο «Γιαβούζ» μεταφέρονται υλικά, τα οποία χρειάζονται για γεώτρηση κάτι που αναμένεται να γίνει προσεχώς.
Την ίδια ώρα, σε διπλωματικό επίπεδο, υπάρχει μια «χαλαρή» κινητικότητα, που αφορά στο Κυπριακό. Τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι απλός παρατηρητής στα διαδραματιζόμενα στη Συρία, επιδιώκουν να προκαλέσουν κινητικότητα στο Κυπριακό και στα πλαίσια αυτά συζητούν για την πραγματοποίηση συνάντησης, Γκουτέρες- Αναστασιάδη- Ακιντζί, περί τα τέλη Νοεμβρίου σε ευρωπαϊκή πόλη. Η τουρκική πλευρά, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη διαδικασία στο Κυπριακό ως άλλοθι και ως κίνηση για να αποφύγει ευρύτερες πιέσεις, θέτει όρους για να γίνει η τριμερής. Πρώτος όρος η διασφάλιση ότι θα ακολουθήσει της τριμερούς και (άτυπη) πενταμερής. Δεύτερος, η αποδοχή εκ προοιμίου της θετικής ψήφου.
Οι πρωταγωνιστές εκτιμούν πως τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται δεν ευνοούν ποσώς την επανέναρξη των συνομιλιών. Και για τα όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και στη γειτονική Συρία. Την ίδια ώρα, είναι σαφές πλέον ότι στα κατεχόμενα έχουν εισέλθει σε «προεκλογική» περίοδο.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου