Για να μεταχειριστώ ένα άλλο ιστορικό παράδειγμα, και η Τσεχοσλοβακία το 1938 ήταν μία από τις καλύτερα εξοπλισμένες χώρες της Ευρώπης, με τη δυνατότητα να παρατάξει επί του πεδίου 25 άριστα οπλισμένες μεραρχίες, υποστηριζόμενες από μία από τις πιο προηγμένες πολεμικές βιομηχανίες του κόσμου -τα εργοστάσια της Skoda- και από ισχυρότατες παραμεθόριες οχυρώσεις. Παρ' όλα αυτά επειδή έλειπε η πολιτική βούληση των Τσέχων να αντισταθούν δυναμικά στις αξιώσεις του Χίτλερ, αποδέχθηκαν τη Συμφωνία του Μονάχου που συνομολογήθηκε ερήμην τους (η Τσεχοσλοβακία ούτε καν προσκλήθηκε να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις Γερμανίας-Ιταλίας-Βρετανίας-Γαλλίας που έκριναν την τύχη της) και άφησαν τον γερμανικό στρατό να μπει ανενόχλητος στη χώρα χωρίς να ρίξουν ούτε τουφεκιά.
Άρα σε τι χρησίμευσε η πληθώρα σύγχρονων όπλων στους Τσέχους; Σε τίποτα. Απεναντίας, οι Φινλανδοί που ήταν πολύ ασθενέστερα εξοπλισμένοι και πολύ πιο ολιγάριθμοι από τους Τσέχους, δεν δίστασαν το 1939 να τα βάλουν με έναν τρομερό στρατιωτικό κολοσσό, τον Κόκκινο Στρατό της ΕΣΣΔ, όταν ο Στάλιν αξίωσε να του παραχωρηθούν φινλανδικά εδάφη. Οι Φινλανδοί αντιστάθηκαν γενναία επί 4 μήνες, παρ' όλο που ήταν πολύ φτωχοί ως χώρα και ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να περιμένουν ουσιαστική βοήθεια από κανέναν. Η Ιστορία έχει αποφανθεί ποια από τις δύο χώρες, Τσεχοσλοβακία ή Φινλανδία, έκανε τη σωστή επιλογή όταν βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα "επαίσχυντη ειρήνη ή αξιοπρέπεια με θυσίες".
Κανείς δεν αμφιβάλλει λοιπόν ότι τα Rafale είναι έξοχα μαχητικά αεροσκάφη με τεράστιες δυνατότητες, ότι οι πύραυλοι Exocet και Meteor δίνουν σαφή τακτικά πλεονεκτήματα σε όποιον τους διαθέτει, και ότι οι Scalp είναι επίσης πολύ επίφοβα όπλα. Όμως πριν ξεκινήσουμε μία κουβέντα για τα τεχνικά χαρακτηριστικά των διαφόρων όπλων, θα πρέπει να γνωρίζουμε ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές αν αυτά τα όπλα βρίσκονται στα χέρια μιας πολιτικής ηγεσίας που έχει τη βούληση να τα χρησιμοποιήσει -όχι απαραιτήτως για πόλεμο αλλά ως πειστική απειλή προς κάθε επίδοξο επιβουλέα της εθνικής μας κυριαρχίας- ή μιας πολιτικής ηγεσίας που προβαίνει σε πανάκριβες αγορές οπλικών συστημάτων απλώς για το θεαθήναι και για να χτίζει άλλοθι για τις εθνικές υποχωρήσεις που έχει κατά νου να κάνει.
Με τη μέχρι τώρα στάση της στα ελληνοτουρκικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει δείξει ότι διαθέτει την πολιτική βούληση να αντισταθεί σθεναρά στις τουρκικές αξιώσεις και να υπερασπιστεί πραγματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Όχι μόνο υποχώρησε ντροπιαστικά απέναντι στην ιταμή τουρκική πρόκληση του πλου του "Ορούτς Ρέις" επί 4,5 μήνες στη δική μας υφαλοκρηπίδα [υπενθυμίζω σε όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν πως η Ελλάδα έχει εκ του γεγονότος (ipso facto) και εξ αρχής (ab initio) κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία στην υφαλοκρηπίδα της την οποία μπορεί να οριοθετήσει μονομερώς με βάση το διεθνές δίκαιο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με την ΑΟΖ η οποία ανακηρύσσεται κατόπιν συνεννόησης των γειτονικών χωρών], αλλά και κάλυψε αυτή τη δειλία της λέγοντας πάρα πολλά ψέματα στον ελληνικό λαό. Εξακολουθεί μάλιστα να διαστρεβλώνει πλήρως ακόμη και το νόημα των λέξεων, όταν διατείνεται πως επέδειξε δήθεν "αποφασιστικότητα" την περίοδο των ερευνών του "Ορούτς Ρέις". Αν ονομάζεται "αποφασιστικότητα" το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να αφήνουμε τον άρπαγα γείτονα ανενόχλητο να καταπατά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να κουρελιάζει την εθνική μας αξιοπρέπεια, τότε η "αναποφασιστικότητα" ποια είναι; Να προσκαλέσουμε τους Τούρκους να στήσουν τη σημαία τους στην Ακρόπολη;
Κάποιοι φίλοι ρωτούν επίμονα: "Και τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνει η κυβέρνηση απέναντι στην Τουρκία για να είναι σωστή;". Απαντώ ότι, κατά τη γνώμη μου, ακόμη κι αν η κυβέρνηση έκανε ΕΝΑ μόνο από τα ακόλουθα τέσσερα πράγματα, θα ήμουν ο πρώτος που θα της έλεγε μπράβο και θα τη στήριζε ανεπιφύλακτα: 1) Να κάνει άμεσα επέκταση των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας στα 12 ναυτικά μίλια ΠΑΝΤΟΥ στην ελληνική επικράτεια όπως είναι υποχρεωμένη άλλωστε να πράξει από τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. 2) Να ανακηρύξει άμεσα ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, πράγμα που σημαίνει ότι de facto δεν δεχόμαστε τίποτα λιγότερο από την πλήρη επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου στην ελληνική ΑΟΖ, διότι με οποιαδήποτε μείωση της επήρειας αυτής παύουν να εφάπτονται η ελληνική και η κυπριακή ΑΟΖ. 3) Να καταρρίψει άμεσα και χωρίς δεύτερη κουβέντα οποιοδήποτε επανδρωμένο ή μη τουρκικό πολεμικό αεροσκάφος τολμήσει να πετάξει πάνω από εθνικό έδαφος, είτε στα νησιά είτε στην ηπειρωτική Ελλάδα. 4) Να μην δεχτεί να καθίσει σε οποιονδήποτε διάλογο με την Τουρκία αν πρώτα η χώρα αυτή δεν αναγνωρίσει επισήμως την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιμένω σε ό,τι έχει να κάνει με την Κύπρο διότι αν η Ελλάδα δεχτεί να εκχωρήσει κυριαρχικά της δικαιώματα στην Τουρκία, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως μετά ο ακρωτηριασμός και διαμοιρασμός της κυπριακής ΑΟΖ και το οριστικό τέλος των ονείρων που κάνουν οι Κύπριοι για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων τους.
Το ξέρω πως αυτά που γράφω στα σχόλιά μου σχετικά με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά δυσαρεστούν ή ακόμη και ενοχλούν πολλούς αναγνώστες και σχολιαστές του παρόντος forum. Ωστόσο δεν μπορώ να πω άλλα πράγματα από αυτά που βλέπω και διαπιστώνω, ούτε να συμμετάσχω στον κύκλο των χειροκροτητών και των αυλοκολάκων της κυβέρνησης γράφοντας αρλούμπες απλώς και μόνο για να είμαι ευχάριστος στους πολλούς και να με επιβραβεύουν με τη θετική τους ψήφο. Θεωρώ ότι προσφέρει καλή υπηρεσία στην πατρίδα αυτός που θίγει τα κακώς κείμενα και χτυπάει εγκαίρως το καμπανάκι του κινδύνου, και όχι εκείνος που κάνει τα στραβά μάτια στα προβλήματα και επιδιώκει τις εύκολες λύσεις ανεξαρτήτως των ολέθριων συνεπειών που μπορεί αυτές να έχουν μακροπρόθεσμα. Άλλωστε όλοι μας κρινόμαστε σε τελική ανάλυση για αυτά που γράφουμε από την ίδια την πραγματικότητα.
Κανείς δεν αμφιβάλλει λοιπόν ότι τα Rafale είναι έξοχα μαχητικά αεροσκάφη με τεράστιες δυνατότητες, ότι οι πύραυλοι Exocet και Meteor δίνουν σαφή τακτικά πλεονεκτήματα σε όποιον τους διαθέτει, και ότι οι Scalp είναι επίσης πολύ επίφοβα όπλα. Όμως πριν ξεκινήσουμε μία κουβέντα για τα τεχνικά χαρακτηριστικά των διαφόρων όπλων, θα πρέπει να γνωρίζουμε ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές αν αυτά τα όπλα βρίσκονται στα χέρια μιας πολιτικής ηγεσίας που έχει τη βούληση να τα χρησιμοποιήσει -όχι απαραιτήτως για πόλεμο αλλά ως πειστική απειλή προς κάθε επίδοξο επιβουλέα της εθνικής μας κυριαρχίας- ή μιας πολιτικής ηγεσίας που προβαίνει σε πανάκριβες αγορές οπλικών συστημάτων απλώς για το θεαθήναι και για να χτίζει άλλοθι για τις εθνικές υποχωρήσεις που έχει κατά νου να κάνει.
Με τη μέχρι τώρα στάση της στα ελληνοτουρκικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει δείξει ότι διαθέτει την πολιτική βούληση να αντισταθεί σθεναρά στις τουρκικές αξιώσεις και να υπερασπιστεί πραγματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Όχι μόνο υποχώρησε ντροπιαστικά απέναντι στην ιταμή τουρκική πρόκληση του πλου του "Ορούτς Ρέις" επί 4,5 μήνες στη δική μας υφαλοκρηπίδα [υπενθυμίζω σε όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν πως η Ελλάδα έχει εκ του γεγονότος (ipso facto) και εξ αρχής (ab initio) κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία στην υφαλοκρηπίδα της την οποία μπορεί να οριοθετήσει μονομερώς με βάση το διεθνές δίκαιο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με την ΑΟΖ η οποία ανακηρύσσεται κατόπιν συνεννόησης των γειτονικών χωρών], αλλά και κάλυψε αυτή τη δειλία της λέγοντας πάρα πολλά ψέματα στον ελληνικό λαό. Εξακολουθεί μάλιστα να διαστρεβλώνει πλήρως ακόμη και το νόημα των λέξεων, όταν διατείνεται πως επέδειξε δήθεν "αποφασιστικότητα" την περίοδο των ερευνών του "Ορούτς Ρέις". Αν ονομάζεται "αποφασιστικότητα" το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να αφήνουμε τον άρπαγα γείτονα ανενόχλητο να καταπατά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να κουρελιάζει την εθνική μας αξιοπρέπεια, τότε η "αναποφασιστικότητα" ποια είναι; Να προσκαλέσουμε τους Τούρκους να στήσουν τη σημαία τους στην Ακρόπολη;
Κάποιοι φίλοι ρωτούν επίμονα: "Και τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνει η κυβέρνηση απέναντι στην Τουρκία για να είναι σωστή;". Απαντώ ότι, κατά τη γνώμη μου, ακόμη κι αν η κυβέρνηση έκανε ΕΝΑ μόνο από τα ακόλουθα τέσσερα πράγματα, θα ήμουν ο πρώτος που θα της έλεγε μπράβο και θα τη στήριζε ανεπιφύλακτα: 1) Να κάνει άμεσα επέκταση των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας στα 12 ναυτικά μίλια ΠΑΝΤΟΥ στην ελληνική επικράτεια όπως είναι υποχρεωμένη άλλωστε να πράξει από τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. 2) Να ανακηρύξει άμεσα ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, πράγμα που σημαίνει ότι de facto δεν δεχόμαστε τίποτα λιγότερο από την πλήρη επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου στην ελληνική ΑΟΖ, διότι με οποιαδήποτε μείωση της επήρειας αυτής παύουν να εφάπτονται η ελληνική και η κυπριακή ΑΟΖ. 3) Να καταρρίψει άμεσα και χωρίς δεύτερη κουβέντα οποιοδήποτε επανδρωμένο ή μη τουρκικό πολεμικό αεροσκάφος τολμήσει να πετάξει πάνω από εθνικό έδαφος, είτε στα νησιά είτε στην ηπειρωτική Ελλάδα. 4) Να μην δεχτεί να καθίσει σε οποιονδήποτε διάλογο με την Τουρκία αν πρώτα η χώρα αυτή δεν αναγνωρίσει επισήμως την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιμένω σε ό,τι έχει να κάνει με την Κύπρο διότι αν η Ελλάδα δεχτεί να εκχωρήσει κυριαρχικά της δικαιώματα στην Τουρκία, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως μετά ο ακρωτηριασμός και διαμοιρασμός της κυπριακής ΑΟΖ και το οριστικό τέλος των ονείρων που κάνουν οι Κύπριοι για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων τους.
Το ξέρω πως αυτά που γράφω στα σχόλιά μου σχετικά με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά δυσαρεστούν ή ακόμη και ενοχλούν πολλούς αναγνώστες και σχολιαστές του παρόντος forum. Ωστόσο δεν μπορώ να πω άλλα πράγματα από αυτά που βλέπω και διαπιστώνω, ούτε να συμμετάσχω στον κύκλο των χειροκροτητών και των αυλοκολάκων της κυβέρνησης γράφοντας αρλούμπες απλώς και μόνο για να είμαι ευχάριστος στους πολλούς και να με επιβραβεύουν με τη θετική τους ψήφο. Θεωρώ ότι προσφέρει καλή υπηρεσία στην πατρίδα αυτός που θίγει τα κακώς κείμενα και χτυπάει εγκαίρως το καμπανάκι του κινδύνου, και όχι εκείνος που κάνει τα στραβά μάτια στα προβλήματα και επιδιώκει τις εύκολες λύσεις ανεξαρτήτως των ολέθριων συνεπειών που μπορεί αυτές να έχουν μακροπρόθεσμα. Άλλωστε όλοι μας κρινόμαστε σε τελική ανάλυση για αυτά που γράφουμε από την ίδια την πραγματικότητα.
Δημοσίευση σχολίου