Το βιβλίο «Η Σερβία, το Μαυροβούνιο και το αλβανικό ζήτημα στις αρχές του 20ου αιώνα» είναι αφιερωμένο στην έρευνα της ουσίας των εθνοτικών αντιδικιών στο παράδειγμα της Βαλκανικής. Προσπάθησα επίσης, να αναλύσω τους πιθανούς τρόπους διευθέτησής τους. Το βιβλίο αυτό είναι το αποτέλεσμα πολυετούς εργασίας με έγγραφα αρχεία της Ρωσίας, της Σερβίας, του Μαυροβούνιου και της Αλβανίας, καθώς επίσης και από την Αυστρία, την Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ιστορική ανάλυση μου επέτρεψε να καταλήξω σε ορισμένα συμπεράσματα, τα οποία αφορούν στη σημερινή κατάσταση στη Βαλκανική χερσόνησο.
Η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει πως η εξέλιξη της ιστορίας, ιδίως στα Βαλκάνια ακολουθεί μια σπειροειδή κίνηση. Πάρα πολλά γεγονότα, τα οποία σήμερα παρατηρούνται στις χώρες της Βαλκανικής και τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω την υπάρχουσα νομική τάξη και μάλιστα τα υπάρχοντα σύνορα, έχουν συμβεί πριν από εκατό χρόνια ακριβώς, σε αυτή την περιοχή. Η μη επίλυση των ζητημάτων δεν έκανε κανένα καλό. Σήμερα βλέπουμε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη και η διεθνής κοινή γνώμη συνολικά, αρχίζουν να υποτιμούν το δυναμικό της βαλκανικής πυριτιδαποθήκης, το οποίο έχει τη συνήθεια να εκρήγνυται μια φορά κάθε εκατό χρόνια.
Είναι γνωστή η άποψη του γερμανού καγκελάριου Γκέρχαρτ Σρέντερ, ότι η υποστήριξη από τη Γερμανία των αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, επέτρεψε στη Γερμανία να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στην ιρακινή κρίση και πολύ περισσότερο να ταχθεί εναντίον των ΗΠΑ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα για το πώς η θεωρία της μετριοπάθειας και των ισοδύναμων, η οποία έχει γεωπολιτικό χαρακτήρα, επιτρέπει στις μεγάλες δυνάμεις να πετύχουν τους στόχους τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους καθόλου τη μοίρα ολόκληρων λαών.
Στη μονογραφία διαλύονται ορισμένοι μύθοι. Λόγος γίνεται, από τη μία πλευρά, για τον υποτιθέμενο αρχικό προγραμματισμό του προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου, για τις ιστορικά αναπόφευκτες αντιθέσεις μεταξύ των Σέρβων και των Αλβανών στο πνεύμα της γνωστής θεωρίας της σύγκρουσης των πολιτισμών. Στον ένα πόλο βρίσκονται πολυάριθμες έρευνες, οι οποίες διεξήχθηκαν, κατά κύριο λόγο, στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι οποίες εν γένει αρνούνται ότι υπάρχει οποιαδήποτε απειλή εκ μέρους του αλβανικού παράγοντα. Την ίδια στιγμή, κατηγορούν τη σερβική πλευρά και δεν βλέπουν τίποτα το παράξενο στην αυτοανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου.
Βασικό συμπέρασμα, κατά την άποψη μου, είναι ότι οι εθνοτικές συγκρούσεις, όπως αυτή του Κοσσυφοπεδίου, και συνολικά οι αντιθέσεις μεταξύ των σέρβων και των αλβανών, μπορούν να επιλυθούν με τη βοήθεια διαφόρων μοντέλων ολοκλήρωσης, αν οι βαλκανικοί λαοί μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, χωρίς έξωθεν εμπόδια.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου