Μετά την κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης, σε όλους τους «ενδιαφερομένους» ετέθη το ερώτημα: ποια θα είναι η νέα παγκόσμια τάξη; Ήδη εκείνη την εποχή η απάντηση προσπαθούσε να «εξευρεθεί» από τα Think Tanks , διανοούμενους και εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες στη Δύση, και κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, γράφει σε κύριο άρθρο της η τουρκική εφημερίδα sabah daily.
Μετά την κατάρρευση του παγκόσμιου γεωπολιτικού συστήματος των δύο πόλων, το οποίο «τροφοδοτούσε» τις δύο υπερδυνάμεις, και ειδικά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο , οι αλλαγές στην οικονομία και στην ισορροπία δυνάμεων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έπρεπε να σχηματίσουν μια νέα εικόνα του νέου πολιτικού κόσμου, προσδιορίζοντας τις χώρες εκείνες, που θα ηγούνταν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα βαθιάς αλλαγής. Οι ΗΠΑ δεν έχουν καταφέρει να διαδραματίσουν ορθά τον ηγεμονικό ρόλο τους , χάνοντας την ικανότητα να λύσουν τα παγκόσμια προβλήματα , και μαζί με την ΕΕ,το μόνο που κατάφεραν ήταν να «φτιάξουν» έναν «στενό δακτύλιο» γύρω από την Ρωσία. Από τώρα και στο εξής, οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαψαν να είναι η μόνη χώρα που θα κυβερνά τον κόσμο. Το ρόλο αυτό δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει βέβαια ούτε και η ΕΕ. Δηλώνοντας η ευρωπαϊκή ένωση ως θεμελιώδεις τις πανανθρώπινες αξίες, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, η συμμαχία αυτή, δυστυχώς, τις εγκατέλειψε όταν αγνόησε το πραξικόπημα στην Αίγυπτο και τις σφαγές στην Συρία, τονίζει με σκεπτικισμό η τουρκική εφημερίδα για την ΕΕ.
Η κατάσταση αυτή, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές και πολιτικούς, είναι ένα σημάδι ότι η εποχή των ΗΠΑ και της ΕΕ πλησιάζει στο τέλος της, καθώς και το νέο κέντρο βάρους «μετατοπίζεται» από την Δύση στην Ανατολή. Σε αυτή την περίπτωση, όλες οι προσπάθειες να διατηρηθεί το ίδιο status quo στη Μέση Ανατολή, με παράλληλη μετατόπιση της Ρωσίας στην «γωνία», μπορεί να δώσει μόνο, λίγο ακόμη χρόνο ζωής στην Δύση, τίποτα περισσότερο.
Ένας από εκείνους που επέστησε την προσοχή σε αυτή την παγκόσμια μεταστροφή, ήταν και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, και πρωταγωνιστής της σύγχρονης αμερικανικής πολιτικής σκηνής, Χένρι Κίσινγκερ. Στο βιβλίο του με τίτλο «Η διπλωματία» δίνει μια ενδιαφέρουσα εκτίμηση του σύγχρονου κόσμου, η οποία μπορεί να ρίξει άπλετο φως στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σήμερα παγκοσμίως . Ταυτόχρονα, ο ίδιος διαβλέπει τις μεταβατικές καταστάσεις, από την εποχή των αυτοκρατοριών στα σύγχρονα κράτη-έθνη, σημειώνοντας ότι η αλλαγή «του παγκόσμιου ηγέτη» στο πρόσωπο μιας χώρας λαμβάνει χώρα μια φορά στα εκατό χρόνια.
Στο XVII αιώνα ήταν η Γαλλία, τον XVIII ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα … Ο Κίσινγκερ πιστεύει ότι η αναβάθμιση των ΗΠΑ στην παγκόσμια πολιτική σκηνή , έλαβε χώρα το 1917, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκτησαν την τεράστια οικονομική τους δύναμη. Μετά την καταστροφή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρώπη δεν ήταν σε θέση να ανακτήσει την προγενέστερη ηγετική της θέση. Εισερχόμενη στην διεθνή αρένα, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αποτελούν μια νέα ισχυρή δύναμη, διαθέτοντας όλα τα απαραίτητα πλεονεκτήματα «για να πείσουν» όλον τον κόσμο να αποδεχθεί την άποψη τους, για το σύστημα των διεθνών σχέσεων. Το 1945, οι ΗΠΑ αντιπροσώπευαν το 35% της παγκόσμιας παραγωγής. Λόγω της οικονομικής τους δύναμης οι ΗΠΑ , εξέρχονται, χωρίς να έχει προηγηθεί άμεση στρατιωτική σύγκρουση με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, ως απόλυτοι νικητές.
Ο Κίσινγκερ συγκρίνει τις Ηνωμένες Πολιτείες με άλλες ισχυρές χώρες κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, λέγοντας ότι «η πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν μια στρατιωτική υπερδύναμη, αλλά με την οικονομική έννοια ήταν ένας νάνος. Και αν πάρουμε το παράδειγμα της Ιαπωνίας, θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί ένας οικονομικός γίγαντας, αλλά στρατιωτικά, αμελητέα ποσότητα». Για να ηγείσαι του κόσμου δηλαδή σύμφωνα με τον Κίσινγκερ , πρέπει να συνδυάζεις και τα δύο.
Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι την κατάρρευση των Σοβιετικών το 1991. Και από εκείνη τη στιγμή, λέει ο Κίσινγκερ, η ηγεσία των ΗΠΑ πλησίαζε στο τέλος της . Ο αμερικανός πολιτικός, υπογράμμισε ότι τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συμβαδίσουν με την «νέα παγκόσμια τάξη» που προέκυψε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, και είναι η πρώτη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν , ούτε να ενεργούν ανεξάρτητα από τον υπόλοιπο κόσμο, ούτε να διαχειριστούν … την πάροδο του χρόνου, διότι η αμερικανική στρατιωτική δύναμη μειώνεται σημαντικά .
Σε αυτό συμβάλει και η έλλειψη ενός συγκεκριμένου εχθρού, στην καθοδήγηση των πόρων για την άμυνα και σε άλλους τομείς προτεραιότητας. Αυτό δημιούργησε αναπόφευκτα εσωτερική πίεση, και μπορεί να παρατηρηθεί ότι η διαδικασία αυτή έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται , τονίζει το τουρκικό άρθρο .
Μέσα σε όλα αυτά , υπάρχουν μια σειρά από καθεστώτα «μεγάλων» χωρών που διευρύνουν και δημιουργούν νέες συμμαχίες. Η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Ινδία και πολλές χώρες βρίσκονται σε αυτή ακριβώς την φάση του μετασχηματισμού τους . Μια από αυτές τις χώρες , βέβαια, είναι και η Τουρκία … Σε αυτό το σημείο, ιδίως, η διατριβή του αμερικανού πολιτικού προτείνει «ένα κόσμο που τον ελέγχουν περισσότεροι από πέντε», το οποίο επιβεβαιώνει τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν, καθώς και τις προσπάθειες μιας νέας Τουρκίας, με τη βοήθεια των υπέρ-δυτικών δυνάμεων στη χώρα. Πηγή του πόνου στον σύγχρονο κόσμο και όλων των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη αποτελεί η γέννηση του νέου αυτού συστήματος, καταλήγει η εφημερίδα .
πηγή
Δημοσίευση σχολίου