“Δεν μπορεί άλλο αυτή η χώρα να συνδυάζει τιμές τροφίμων Γαλλίας, ενοίκια Γερμανίας και μισθούς Βουλγαρίας. Δε βγαίνει η εξίσωση…” ανέβασε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα κοινωνικά δίκτυα πριν λίγες ημέρες. Ο κ. Κασσελάκης έχει απόλυτο δίκιο. Το …φανταστικό θα ήταν να είχαμε μισθούς Γερμανίας και Ολλανδίας και τιμές και ενοίκια Βουλγαρίας. Τούτο είναι πρακτικά και θεωρητικά αδύνατο όμως, γιατί οι υψηλοί μισθοί ανεβάζουν και τις τιμές των εγχωρίως παραγόμενων υπηρεσιών. Το ιδανικό λοιπόν θα ήταν να είχαμε μισθούς και τιμές χώρας του ευρωπαϊκού βορρά. Αυτός είναι ο λόγος που μια σημαντική μερίδα των υψηλής ειδίκευσης νέων εγκαταλείπουν την Ελλάδα για τις χώρες αυτές. Ποιος ευθύνεται όμως που στη μεταπολίτευση διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός της χώρας και πενταπλασιάστηκαν οι απασχολούμενοι πέριξ του Δημοσίου;
Η Ελλάδα διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό αρμάτων μάχης στην Ευρώπη. Γιατί η εταιρεία που τα παράγει όταν σχεδιάζει να δημιουργήσει μια νέα μονάδα στην Ευρώπη, επιλέγει μια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης και όχι την Ελλάδα, όπου το εργατικό κόστος είναι σχεδόν παρόμοιο πλέον; Η εξήγηση είναι απλή. Στην Ελλάδα ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού έχει κάποιο ακίνητο κοντά σε κάποια περιοχή με αρχαιολογικό ενδιαφέρον ή εξωτική θάλασσα. Με μια ταβέρνα ή πέντε ενοικιαζόμενα μπορεί να κερδίζει το χρόνο περισσότερα, απ’ ό,τι ένα μεσαίο στέλεχος επιχείρησης. Αυτός είναι ο λόγος που ενώ η χώρα έχει μισθούς Βουλγαρίας – Ρουμανίας και τιμές Γερμανίας, χρειάζεται να καλέσεις εβδομάδες νωρίτερα για να κλείσεις ένα τραπέζι σε ταβέρνες, κέντρα διασκέδασης, γραφεία εκδρομών, νυχάδικα κλπ.
Παρά τις συνεχείς επεκτάσεις του μετρό, τις οδικές αρτηρίες ταχείας κυκλοφορίας και τα άλλα μεγάλα έργα υποδομής, το μποτιλιάρισμα στην Αθήνα έχει επανέλθει στην προ έργων Σημίτη εποχή, όταν η Κηφισίας δεν είχε καμιά ανισόπεδη και από την Κηφισιά μέχρι το Σύνταγμα έπρεπε να περάσεις από 30 φανάρια. Στην Ελλάδα, ο μέσος μηνιαίος μισθός των 1.175 ευρώ είναι 20% χαμηλότερος απ’ ό,τι πριν από 15 χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας.
Παρ’ όλα αυτά ο μέσος μισθός της Ελλάδας δεν είναι χαμηλότερος από ανταγωνίστριες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Χώρες όπως η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, έχουν κάνει άλματα μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών και έχουν φτάσει την Ελλάδα. Επιπλέον οι χώρες αυτές έχουν περισσότερο πρόθυμο και πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό, ευπρεπή πανεπιστήμια και ταχύτερη απόδοση δικαιοσύνης. Κάποιος που θέλει να επενδύσει σε μια νέα βιομηχανική μονάδα και έχει να επιλέξει μεταξύ Ελλάδας και μιας χώρας της Ανατολικής Ευρώπης, τι θα επιλέξει;Στα Βαλκάνια οι μισθοί παραμένουν χαμηλότεροι γιατί οι χώρες αυτές στερούνται υποδομών και η δικαιοσύνη και διαφθορά βρίσκονται σε χειρότερο επίπεδο από την Ελλάδα.
Στην Τουρκία ο μέσος μισθός είναι περίπου ο μισός αυτού της Ελλάδας. Έτσι εξηγείται το τουρκικό οικονομικό θαύμα. Η Τουρκία διανύει τα τελευταία 20 χρόνια την περίοδο που διάνυσε η Ελλάδα από το 1950 μέχρι το 1970. Όταν ο πληθυσμός αυξανόταν και οι μνήμες της φτώχειας και της καταστροφής της κατοχής διατηρούσαν τις απαιτήσεις χαμηλά και την πειθαρχία υψηλά. Το χειρότερο όμως είναι πως σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν πως κάποιος τους χρωστάει… Το 2015 αυτοί που πίστευαν πως κάποιος μας χρωστάει ( ενώ εμείς χρωστούσαμε σε όλους) έλαβαν στο δημοψήφισμα πάνω από 60%. Όταν το πιστεύεις αυτό δύσκολα μπορεί να βάλεις το κεφάλι κάτω να σηκώσεις τα μανίκια και να κάνεις ότι χρειάζεται για να καλυτερέψεις τη ζωή σου. Δεν πιστεύω πως έχουμε αλλάξει νοοτροπία. Με την πρώτη αναταραχή πάλι οι “έμποροι φιδιών” και οι φελλοί θα επιπλεύσουν.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου